MME
dokter regan
ELECTRA vond veel
bijval in Den Haag
m
m
■J®
u-B
a
Rappe tempo in strijd met inhoud
«ÏSSS-"
H
O
O
O
Q
O
O
0
0
O
Weergave o.l.v. Jochum
zonder hoogtepunten
West Side Story: musical
op bittere werkelijkheid
WOENSDAG 5 JULI 1961
Damvraag 115
(Eerste publicatie)
JtU» -
1957 opgerichte toneelgezelschap van Athenes havenstad Piraeus scène, als Electra meent de
Orestes resten m handen te hebben. Een
vond gisteravond een volkomen uitverkochte Koninklijke Schouwburg
ET
Zwart: 8, 13, 14, 18, 20, 27, 30, 36.
Wit: 22, 28, 29, 31, 37, 38, 39.
Een tamelijk lastig vraagstukje om
dat de sleutelzet niet voor de hand
ligt. Bovendien een kort maar scherp
eindspel.
Schaakvraag 115
Opgave: Wit speelt en wint
De combinatie uit de „onsterfelijke
partij" van Rubinstein (tegen Rot-
lewi) met wit) begon bij de volgende
stand: l
Wit: Khl, De2, Ta2 en Tfl, Lb2 en
Le4, Pc3, pi a3, b4, e5, f4, g3 en h2.
Zwart: Kg8, Dh4, Tc8 en Td8, Lb6
en Lb7, Pg4, pi a0, b5, e6, f7, g7 en
h7. Rubinstein speelde als volgt: 1.
Tc8xc3! Het is duidelijk dat wit
niet op c3 mag terugslaan wegens
[schaak op e4 en mat op h2. Er rest
hem niets anders dan de zwarte dame
jte nemen: 2. g3xh4, Td8xd2ü Onge
looflijk! 3. De2 en d2Wit heeft
hier ook enkele andere mogelijkhe
den die echter steeds op mat uitlopen.
Bijvoorbeeld: 3. Dg4:, Le4:t; 4. Tf3,
'Tf3: enz. Of 3. Lc3:, Te2: waarna de
dubbele matdreiging Th2: en Le4: be
slist. En dan is nog mogelijk 3. Lb7:,
,Te2:; 4. Lg2, Th3! enz. Op de tekstzet
3. Dd2: vervolgde Rubinstein met
Lb7xe4t; 44. Dd2—g2, Tc3—h3! Wit
gaf zich toen gewonnen want het mat
is niet meer te voorkomen.
Bridge
Het juiste bod in het biedprobleem
dat u werd voorgelegd, is: 5 klaveren.
Hierna heeft Noord nog de keus, om
5 ruiten te bieden of te passen. Noord,
die een vijfkaart klaveren en een vier-
kaart ruiten had, paste uiteraard, zo
dat 5 klaveren het eindbod werd. Dit
contract werd zelfs met een overslag
gemaakt, omdat alle hoge kaarten aan
de goede kant bij West zaten!
Ziehier de volledige kaartverdeling:
V2
V 7
O H B 6 5
A V B 10 3
B 7 10 9 6 4
AH853 N B 5 4 2
West kwam uit met hartenheer,
welke Zuid troefde. Hierna sneed Zuid
op klaverheer, en haalde met klaver
aas de laatste troeven eruit Vervol
gens maakte Zuid schoppenvrouw,
ging met schoppenheer naar hand en
speelde een kleine ruiten na. West
nam onmiddellijk met het aas en
speelde hartenaas, welke Zuid nog
nét kon troeven! De rest was eenvou
dig en Zuid maakte 6 aan trek.
Toegegeven, er is wel wat durf voor
nodig om kwetsbaar op viermaal kla
veren 7 te bieden, maar men moet nu
eenmaal in het 2 Sans-Atoutbod van
de partner vertrouwen hebben!
JACK DIAMOND.
bij de eerste voorstelling in het Holland Festival van Sophocles' tragedie
Electra. Het grootste deel van het publiek bestond uit hoorders, die op een
of andere wijze op inhoud en geest van dit werk waren voorbereid en een
goede klankbodem vormden. Naar Griekse opvatting werd de tragedie
zonder onderbreking en zonder pauze aan een stuk door gespeeld en naar
de langdurige ovaties van de verrezen zaal te oordelen was men niet in
zijn verwachtingen teleurgesteld.
Men kan veilig zeggen dat deze op-1 spel van Electra voor mij tot het aan-
voering geheel het stempel droeg van de griipendste van deze opvoering
held in spreektempo, m toonsh<
regisseur Dimitrios Rondins, die 25 jaar
geleden de opdracht kreeg de Griekse
tragedie te doen herleven, jarenlang di
recteur was van het Grieks Nationaal
Theater en in 1957 dit Piraikon-theatron
oprichtte. De meest opvallende factoren
van deze regie zijn het uiterst rappe, met
de hedendaagse Griekse volksaard over
eenkomende tempo, waarin hy de solo
spelers laat spreken en de koorbehando-
ling.
Wij Nederlanders, die gewend zUn de
gedragen verzen van de tragedie sterk
declamatorisch op te vatten, hebben wel
enige moeite ons in te stellen op het
bliksemtempo der mono- en dialogen.
Binnen 85 minuten waren de 1510 dicht
regels voorbü! De vraag dringt zich op.
of ook voor de Griek, die deze taal
woord voor woord verstaat, de schoon
heid van Sophocles' taal zo wel voldoen
de wordt beleefd.
Daar komt nog bij, dat in deze ver
taling van J. Gryparis het oorspronke
lijke ritme der niet-lyrische gedeelten
(iambische trimeters) geheel is losgelaten
en de dactylus en anapaest overheerst
een snellere versvoet, die meer past bij
het karakter van het hedendaagse Grieks
en tevens samenhangt met het feit. dat
in deze taal de klemtoon wordt gegeven
op die lettergreep, waar het accent staat.
Het oude Grieks was soepeler door com-
heid in spreektempo, in toonshoogte bij
spreken en zingen, de klaagroepen, het
:n uitademen, dat soms ook de functie
zuchten had, is tot een uiterste per
fectie opgevoerd. De bewegingen moesten
sterk beperkt worden, omdat het aan
het koor toegewezen deel van het toneel
veel en veel kleiner is dan de orchestra
de Griekse theaters. Bovendien mist
n de cirkelvorm, die de dansvormen
rondere en meer concentrische dansvor
men mogelijk maken.
Als decor diende behalve gordijnen een
uiterst sober gehouden paleisingang, cen
traal gesteld in een muur, die de sug
gestie wekte van een betonconstructie.
Men moet in het oog houden, dat de re
gisseur zich op het standpunt stelt, dat
er geen sprake mag zijn van een recon
structie van de voorstellingen uit de vijf
vóór Chr. De vorm van de pa
leisingang deed sterk denken aan hel
|raf van Atreus te Mycene, welke in
ruk nog versterkt werd door de zwarte
gaping erachter. Dit is geheel in overeen
stemming met de hoofdinhoud van de
Electra, omdat Clytaemnestra en Aej
thus achter deze ingang de dood vin<
en daarmee volgens Sophocles' visie de
vloek van het huis der Atrlden is geboet
Slechts enkele malen werd het snelle
tempo vertraagd, b.v. in de aangrijpende
Invulpuzzel
2
3
4
5
6
1
8
9
Horizontaal woorden invullen die
oetekenen: 1. helper, toegevoegd per
soon; 2. ongeveer, omtrent; 3. vaste
verblijfplaats; 4. voertuigen en last
dieren met bagage achteraan het le
ger; 5. geheng, waarop een deur draait;
6. hoogleraar; 7. aantal omwentelingen;
8. in hoge mate onbezonnen; 9. ver
scheiden malen.
Bij juiste oplossing leest men in de
diagonaal op de cirkeltjes de naam
van een gemeente in Zuid-Holland
aan de Lekdijk.
OPLOSSING VORIGE PUZZEL
Horizontaal: 1. kamp, 4. Aken, 7.
oorbaar, 10. edele, 12. arend, 14. pad,
15. nek. 17. toe. 18. zet, 20. aar, 21.
Oland, 22. rad, 24. aba, 26. pil, 27. ade,
29. rap, 31. akant. 33. edele. 34. nota
ris, 36. rite, 37. ster.
Verticaal: 1. keep, 2. moede, 3. pol,
4. Aar, 5. Kreta, 6. node, 8. ren, 9. aak.
ill. dazerik, 13. normaal, 16. eland, 19.
tod, 20. Ada, 23. alant. 25. Brest, 26.
Jaar. 27. att, 28. eer. 30. peer, 32. Noè,
L di*.
Prof. dr. L. Brummcl van de Konink
lijke Bibliotheek zal volgende maand een
bezogk aan Suriname brengen en rappor
teren over vestiging van een wetenschap-
pelijke bibliotheek. HU zal ook de biblio
theken bezoeken in Puerto Rioo, Jamaica.
Trinidad en Curacao.
A. Papathanassiou als Electra.
binatie van het ritmisch accent met het
hoogte-accent. Maar het is wel mogelijk,
dat dit hoge tempo van een taal. waar
heel weinigen iets kunnen vol
gen, mede er toe heeft bijgedragen, dat
diepe indruk kreeg van de ee:
heid van het werk.
bew
behoorden met het indrukwekkend
prachtige vondst was het, Electra deze!
urn als ware het een kind in haar armen
te laten houden. Want om de intensiteit
van Electra's vreugde bij de herkenning i
en het weerzien te begrijpen, moet men I
weten, dat de relatie zuster-broer in de i
oudheid een veel intensere was dan te-1
genwoordig en verder, dat Electra in deze
monoloog ook zegt: want nooit waart ge j
meer een kind van Uw moeder dan wel i
van mij. Als heel jong kind liet ze hem I
in veiligheid brengen en nu ziet ze hem
na ongeveer 17 jaar terug! Bijzonder sug
gestief was ook het ingesloten en opge
drongen worden van Aegisthus door Elec
tra, Orestes en koor. wanneer hij de dood
tegemoet gaat.
A Papathanassiou en D. Veakls gaven
ons een zeer levensware en warmbloe
dige vertolking van de Electra- en Ores-
tesfiguur te zien. Evenals bij de milde
gouverneur G. Vafias en de Chrysothemis,
die bij de verschillende voorstellingen
soms haar rol verwisselt met die van de
koorleidster, valt. afgezien van het tempo,
de fraaie articulatie en spreektechniek
op. Ook de costumes bedoelden geen re
constructie te geven, maar waren zeer
stUlvol in vorm en kleur. Aan de muziek,
waarvoor de Nieuw-Griekse componist
C. Kydionatis tekende, was een beschei
den plaats ingeruimd. Klonk het voorspel
bij het open doek met het langzaam op
lichtende toneel nog wat zwak
lume en expressie, de ritmische onder
ten in belangrijke mate de tragische sfeer.
Bij de slotovatie bleef steeds het hele ge
zelschap op het toneel, aangevuld met de
regisseur en de choreografe Loukia. En
zo werd terecht de eenheid van deze
voortreffelijk samenwerkende groep ge
accentueerd.
Dr. W. J. Schmidt
Missa Solemnis van Beethoven
verlaten. De uitvoering van de Missa
Solemnis in de goed bezette zaal van het
Concertgebouw wist ons niet te bevre
digen, ondanks een dirigent van inter
nationale klasse, ondanks solisten van
kwaliteit, ondanks koor en orkest van
reputatie. En toch, een weergave die men
na het aanhoren weer snel vergeten is en
zeker niet tot de hoogtepunten van het
Holland Festival 1961 gerekend kan wor
den.
Beethoven schreef weinig grote koor
werken en werken op kerkelijke tekst
treft men in zijn oeuvre zeer zelden aan.
Deze Mis, ongeschikt voor kerkelijk ge
bruik, toont aan, óat Beethoven in zUn
vocale werken weinig rekening hield met
de uitvoerings-praktijk. De behandeling
van de vocale stemmen is zuiver instru
menteel gedacht. In enkele van zyn
opera-rollen gaat Mozart ook van deze
gedachte uit, doch met dit onderscheid
dat Mozart nimmer de grenzen van de
uitvoerbaarheid zal overschrijden. Beet
hoven eist echter somtijds het onmoge
lijke van een stem, uiteraard ten nadele
van het werk zelf. Ook deze Missa
Solemnis vraagt een koor dat muzikaal
en technisch over kwaliteiten beschikt.
De solisten die veel ensemble zingen en
weinig solo-partyen hebben te vervullen
hebben in dit opzicht een minder veel
eisende taak.
Eugen Jochum, de nieuwe dirigent van
het Concertgebouworkest, had de leiding
van deze uitvoering. De orkestpartij was
in handen van de leden van het Radio
Philharmonisch Orkest, een ensemble
dat reeds menigmaal blijk heeft gegeven
uit het goede hout gesneden te zijn. Doch
Jochunis greep op het orkest leek niet
groot, de dwingende kracht ontbrak, het
heilig Amur miste men node. Niet alle
orkestpassages kwamen even duidelijk
en helder over het voetlicht, zelden
bloeide het werk op en werd men gegre
pen door de kracht die Beethoven aan
de orkestpartij gegeven heeft. Op het
programma zochten wc tevergeefs naar
de vermelding van het koor, in dit Fes
tival niet de eerste slordigheid op een
programma. Het bleek het Groot Om
roepkoor te zfjn, een beroepsensemble
derhalve. Men heeft met overgave
overtuiging gezongen, dat is bij dit werk
een compliment op zich. Uiteraard miste
men ook hier echter een vastere hand
van de dirigent, zijn visie maakte door
zijn keuze van uitersten inzake het tempo
een onevenwichtige indruk.
Drie van de vier solisten zocht
buiten onze grenzen en het waren v
listen van naam. De sopraan-partij
trouwde men toe aan een Nederlandse
zangeres nl. Erna Spoorenberg. Haar
welluidende stem wist zeker te boeien,
een enkele onzuiverheid kunnen
echter niet onvermeld laten. De alt
Nan Merriman, de tenor Alexander
Young en de bas Heinz Rehfuss. Zij le
verden geen prestaties op uitzonderlijk
niveau en ook zij wisten deze Beethoven-
uitvoering niet te verheffen tot het peil
dat men van een Festival-uitvoering ver
wacht.
Adr. Hager
Zangeres zonder
avondjurken
(Van
•erslaggevers)
Op het spoorwegemplacement in
terdam-zuid zijn uit een wagon twee
koffers met kostbare avondjurken en
dertig paar schoenen (ter waarde van
vele duizenden guldens) van de Ameri
kaanse zangeres Marilyn Tyler gestolen,
Marilyn Tyler, die op het ogenblik in
Amsterdam de rol van Suzanna zingt in
Figaro's Hochzeit, had zes koffers me'
kledingstukken van Wenen, waar zit
half jaar heeft opgetreden, naar Amster
dam laten sturen.
Op het Rotterdamse emplacement werd
ontdekt, dat de wagon, waarin de koffers
een plaatsje hadden gekregen, was open
gebroken. Twee koffers waren verdwe
nen en de inhoud van een andere koffer
was overhoop gehaald.
De Amerikaanse zangeres heeft by de
politie te Rotterdam aangifte gedaan
de diefstal.
Haarlemse orgelmaand
Improvisatiekandidaten
aan het Bavo-orgel
Na de feestelijke ingebruikneming
van het gerestaureerde en ook uiter
lijk in volle luister herboren orgel van
de Haarlemse Bavokerk op maandag,
gaven de vier improvisatie-kandidaten
gisteravond achtereenvolgens een con
cert van elk ongeveer twintig minuten.
Zo konden de in groten getale aanwe
zige vaklieden en orgelvrienden vooraf
kennis maken met techniek, opvattin
gen en instelling der gegadigden, die
vanavond onder hoogspanning de eer
ste pr\js zullen trachten te veroveren.
Al luisterend naar het spel van de vier
orgelmeesters, speet het ons. gisteren
niet onder het gehoor van de stadsorga-
nisten Albert de Klerk en Piet Kee ge
weest te zijn- Nu ontbrak ons de moge
lijkheid tot vergelijken. Zonder twijfel
hebben die beide kenners van het instru
ment alle facetten van de vernieuwde,
verhelderde klank getoond. Dat de vier
kandidaten dit in dezelfde mate hebben
gedaan, leek ons niet helemaal zeker.
Uiteraard gaf dit optreden In geen
enkel geval aanleiding tot kansvoorspel-
len. Men hoorde uitvoeringen van be
staande werken, waarbij dus geen impro
visatie te pas kwam. Het is ook bepaald
riskant, af te gaan op een min of meer
vlotte, wil men: muzikanteske voor
dracht. Zo'n eigenschap zou zelfs in
streng opbouwend spel wel eens een
nadeel kunnen zijn.
Het was te verwachten, dat de ver
schillen, indien aanwezig, zich vrijwel
tot de persoonlijkheid van de weer
gave, van de reproduktie zouden be
perken. Wie zich aan een zo zware
proef onderwerpt, is technisch vol
waardig, wordt gerekend de vormen
en structuren door en door te kennen.
Wat de klank van het orgel betreft,
moeten we opmerken, dat de rijkdom
aan registerkleuren niet zo opvallend is
als men, ziende de dispositie, zou mogen
veronderstellen. De onderlinge verschil
len der stemmen en daarmee de contrast
werking spreken, door welke oorzaak
dan ook, niet bijzonder sterk aan. Dit
laatste gold, naar onze mening, vooral
het werk van Bach. We trokken deze
conclusie naar aanleiding van de ver
tolking door Jaroslav Vodrazka (uit
Praag), van de triosonate in C-klein,
waarin men de rust, de vreugdevolle
sfeer miste. Ook het preludium en de
fuga in C-groot, hoewel briljant gespeeld,
lieten een zeker gevoel van onbevre-
digend-zijn na.
Bernard Bartelink speelde Sweelincks
Fantasia in C byzonder fraai. Hij bracht
de velerlei speelse figuren tot een een
heid samen en handhaafde, bedachtzaam
een doorgaande vaste lijn.
Het was jammer dat Bartelink. in
weerwil van zijn kundig analyserend,
tevens constructief spel de knappe, maar
droge Toccata en Fuga over de oude
kerkelijke sequentia Veni Sancte Spiritus
van Jaap Vranken de levensgeest niet
kon inblazen. Maar dit lag aan de com
ponist, niet aan de vertolker.
De Vlaming Jo van Eetvelde (uit St.
Martens - Latem) gaf een pittig-bewogen,
heldere uitvoering van Bachs Fuga in
G-groot.
Maar zijn spel bereikte een nog aan
zienlijker hoogte in het Te Deum van
de moderne Fransman Jean Langlais.
Het orgel bleek voor deze muziek een
prachtig medium. Als indrukwekken
de blokken stapelden zich de klanken
tot een verheven lofprijzing op.
Een zeer sterke indruk gaf ons de uit
voering van het Choralkonzert I over
„O. wie selig seid ihr doch, ihr Frommen"
van Siegfried Reda, de grootmeester, die
in Essen werkt. Zijn leerling Gisbert
Schneider (Velbert, Duitsland) speelde
dit weelderige, gloedvolle werk, waarvan
zelfs de langzame delen de geestdrift
nauwelijks intomen, scherp getraceerd,
met imponerende zekerheid en sterke
aandrift.
Het orgel was hem hierbij volkomen
ter wille, zoals dit ook op overtuigende
wijze bij de uitvoeringen van Sweelinck,
Vranken en Langlais het geval was ge-
Johan van Wolfswinkel
ETHEKGOLVEN
vanavond
De grote jeugdcriminaliteit is eenj
van Amerika's bitterste problemen. I
Men leest nog wel eens over jeugd-
benden, cbie elkaar vrijwel uitroeien,
l. 7 men laat rustig toe, dat men zo'n musl-
waarbij dodelijke slachtoffers vallenA caj „aar landen buiten Europa expor-
en misschien denkt men dan soms leert. Dat zou in bepaalde andere landen
Scène uit de nieuwe musical West
Side Story.
biiiii';iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii:!iiiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiiiiiHiiiiinii!ii
aan de Amerikaanse overdrijving. j
t geoeurd zijc
deze berichten. Wat de politie in de' West Side Story, de grote Ameri-
achterbuurten der grote steden op te; kaanse musical, die enige tijd in Theater I
knappen krijgt, doet ieder schrikken, dae Carré te Amsterdam en daarna
deze rapporten over jeugdcriminaliteit
leest. En juist in deze laatste tijd zijn
nog al eens publikaties hierover vi
schenen alsook over het werk, dat de
overheid èn in menig geval de burgerij
doet om deze ontspoorde jeugd op te
vangen en her op te voeden. Het merk
waardige is, dat de Amerikaan deze
slechte kant van zijn samenleving niet
verbergt voor de buitenstaander en zelfs
openlijk er op wijst. Dit is typisch vi
de Amerikaanse democratie!
Daarom moet men in Europa zich
ook niet over verbazen, dat zelfs
„musical" over dit dringende probleem
geschreven is ee., musical, die deze
afschuwelijke zaken in fel licht zet. E
47
..Neen, neen!" huilde Liza. ..Hij is ziek. Hij weet
niet wat hij zegt. Maar als hij die rommel niet wil
drinken, moest je hem er niet toe dwingen, Adam".
„Ik heb hem gezegd liet te drinken en ik meen
:t," zei Adam böos. „Hij moet genoeg vocht door
zijn lichaam heen laten gaan, om er die infectie
door weg te nemen. En zorg dat dat ijs op zijn
buik blijft liggen. Oom Mei heeft moeite genoeg
gehad om er aan te komen: hij is er helemaal voor
ar Perryvillc moeten gaan."
„Delmus zal nog kou vatten." jammerde zijn
moeder.
Adam gaf er zich rekenschap van, dat zijn moe
der zich in zekere zin van hem had afgewend; zij
dat bemerkte en voelde hij. veel minder zijn
moeder dan die van Delmus. Zij zette zich schrap
tegen haar zoon. de dokter, en sprong in de bros
voor Deimus, telkens als die zich tegen de bevelen
van Adam verzette. Ruby moest voortdurend op
Liza letten, anders zou zij het ijs van zijn opge
zwollen buik hebben afgenomen en als Ruby zich
maar even omdraaide, gooide Liza vlug het medi-
cijnflesje in de kamerpo leeg. Maar Delmus bleef
in leven, de koorts nam af en de pijn werd minder
Toen Adam op de vijfde dag de hechtingen bekeek
bleken ze perfect in orde; geen etter, geen roofjes
Zijn moeder had hij verloren; in zijn tante had
hij den krachtige bondgenote gevonden. Martha
was een toren van sterkte; zij scheen maar nie»
moe te worden. Zij kookte het eten, waste het on
dergoed en de lakens die ze in de wind te drogen
hing en als Liza zo nu en dan even sliep, betrok
Martha grimmig de wacht bij het bed van de zie
ke. Zij zag samen met Ruby toe. dat Delmus de
geneesmiddelen innam die Adam had voorge
schreven en als de patiënt moest overgeven, on
dersteunde zij hem
,Als hij niet van kind af aan door en door ver
wend was geworden," zei ze tegen Adam in de
keuken, „zou niets van dit alles gebeurd zijn.
Jake lette op geen van zijn kinderen, totdat jij op
het toneel verscheen. Adam. Liza voedde ze naar
haar idee op en sloofde zich als een negerin voor
Delmus en Ruby uit. Ik heb er gelukkig maar één
verwend, maar van dit geval heb ik geleerd."
„Claude zou willen gaan studeren, tante Mar-
door
Helen Topping Miller
tha," zei Adam, vastbesloten zijn jonge, enthou
siaste neef te verdedigen.
„Vind jij. dat we hem moeten laten studeren?"
vroeg Mei Laughiin. „Dat lijkt me niet eerlijk te
genover de anderen, waarvan er geen een gestu
deerd heeft."
„Zover ik weet heeft geen van de anderen er
ooit om gevraagd," verklaarde Martha terwijl
ze het malsdeeg tussen haar sterke handen kneed
de. ..Laughlin-brood." zei ze plotseling met een
minachtend gebaar. „Zoutloos, Zo bereiden ze het
in Mississippi. Eten voor fatten. Wij, Regans, hou
den van zout in ons eten."
„Claude leerde goed op school." vervolgde Clau
des vader. ..Maar al onze jongens zijn bijdehand
Ze zitten allemaal graag met de neus in de boe
ien."
„Behalve Columbus dan toch. Die geeft niets om
.ezen."
„iD houdt van handwerk. Iedereen is niet de
zelfde." argumenteerde haar man. „Neem Delmus
en Adam maar eens; nooit waren twee broers zo
verschillend van elkaar."
„Ik heb altijd willen leren, dat zat nu eenmaal
in me," zei Adam. „Het hoeft me niet als een ver
dienste te worden aangerekend."
,,Je hebt weten te profiteren van de kans die je
werd geboden," zei Martha met nadruk. „Jij bent
de glorie van de familie, en niet zoals" zij
maakte met haar schouder een gebaar in de rich
ting van de kamer waar de patiënt lag „een
schande."
„Hij kan het nog anders doen worden. Er is een
weg om eervol uit deze situatie te komen", zei
„Hij zal het niet doen. Zelfs als jij hem ertoe zou
kunnen brengen, zou je Liza tegen je hebben."
„Nou. als iemand er geen zin in heeft iets met de
wet te maken te hebben, waarom zou hij zich dan
tussen die voetangels en klemmen wagen?" zei
Mel Laughiin die zijn bretels vastknoopte. „Vat
het allemaal rustig op en hou je koest, zeg ik
maar."
„Gepraat van een Laughiin!" schetterde Martha.
„Ik kan je vertellen wat Jake Regan zou doen.
Zo gauw als Delmus sterk genoeg zou zijn om
overeiqd te zitten, zou hij hem in een auto zetten
en met hem naar het gerechtshof rijden om zich
tegenover de wet te verantwoorden
Adam steunde de kin op zijn hand. „Gelooft u
dat heus, tante Martha? Gelooft u, dat mijn vader
dat doen zou?"
hJa. dat geloof ik vast en zeker! Lang geleden
brachten Mei Laughlins vader en diens broers
Jake ertoe een distilleerderijtje te beginnen. Zij
hielpen hem zelfs aan een goede uitrusting daar
voor. Maar Jake zag het op een goede dag beter
in en weet je wat hij deed? Hij ging op een morgen
naar de vallei; sloeg alle vaatjes die hij daar had
opgeslagen, kapot en liet de hele rommel over
de grond lopen. Mei dacht dat hij sterven zou toen
hij het hoorde."
„Zo'n goede whisky!" zei haar man peinzend.
,En nog oude ook! Een dollar per pint was de
waarde in die dagen en nu zou het twee dollar
vijftig opbrengen!"
..Je wilt je toch niet tegenover mij rechtvaar
digen, Mei Laughiin?" zei Martha sarcastisch. Met
een harde klap sloeg zij de deur van de oven dicht
.Ik had er destijds al de buik vol van en dat heb
ik jc dikwijls genoeg gezegd. De jongens hebben
er ook het land aan. Paul en Claude in elk geval."
„Wat kun je anders van koren maken!" vroeg
<le oude man. „Als je het zo naar de markt brengt,
brengt het nauwelijks iets op."
(Wordt vervolgd)
terdam opgevoerd wordt. Het onderwerp
van deze realistisch-rauwe operette is
de rivaliteit tussen twee jeugdbenden in
New York over een stuk straat, waarbij
nog een ander typische New Yorkse
moeilijkheid wordt behandeld, n.l. de
enorme meestal clandestiene
migratie uit Puerto Rico. En door deze
strijd wordt een liefdesgeschiedenis, iet-
wat a la „Romeo en Julia" verweven, en
vallen er slachtoffers. Een brok achter-
buurtleven speelt zich af, schokkend af- 1
schuwelijk. èn ook echt Amerikaans
sentimenteel. Maar deze musical zou
hooit zo'n succes behaald hebben als
niet zo fascinerend knap op het toneel
was gebracht. Met een enorme vaart
trekken de tafrelcn langs, geen seconde
laat men de aandacht verslaDDen
daar gepresteerd wordt aan dans. zang
en actie, is ronduit verbluffend. Jerome
Robben, ciae voor de regie en choreogra-
fie tekent, beeldt het optreden van deze J
twee jeugdbenden steeds choreografisch
uit en het gevecht met de dodelijke af
loop is hiervan het pakkendste voor
beeld. Men moet als Nederlander wel
licht even aan deze vorm van toneel
wennen. Men staat even vreemd te kij
ken bij deze soort dans met haar felle
bewegingen op felle ritmiek en men staat
precies even vreemd tegenover de on
verbloemde sentimentaliteit. Hoe „net
jes", hoe „geciviliseerd" zijn wij toch!
En misschien kan men in dit opzicht
nog het best een soort „Brecht"-song
over de jonge delinquent waarderen, die
ook fameus gebracht wordt!
7o is de opvoering van West Side Story,
'-1 waarvan gisteravond in Carré de pre
mière ging in hoge mate belangwekkend,
als sociaal probleem, als show met
ha3r sobere, maar pakkende
nering, met haar dans en actie.
.»J3. n.-i-znefc, d.t Leonard Bernstein,
de bekende dirigent cn componist (van
serieuze muziek) er voor schreef. En de
hoofdfiguren in deze achterbuurtstragedic
zijn voortreffelijk: Jan Canada als het
meisje, Don Grillcy als de jongen, Yvon
ne Othon als de vriendin, Thomas Has-
son als de leider van de „Jets" en Jay
Norman als de leider van de „Sharks".
En dan niet te vergeten de gehele groep
jongens en meisjes in de kenmerkende
lyper.ngun. Men moet du gezien hebben
om dit brok American isme te begrijpen
en dan moet men op de koop toe nemen
wat althans voor ons onverteerbaar was,
liedjes als „Maria" of „I have a Love'
of het toch wel érg melodramatische
einde van de liefdeshistorie, waarin de
jongen warempel zingend stc-rfl!
Het orkest van dit Amerikaanse gezel
schap was aangevuld met Nederlanders
en zij hielden zich kranig onder dirigent
Joseph Lewis.
t succes was bijzonder groot!
Dra. II. E. Kokee-van den Berge.
Hot NCRV-iteHevis-ieprogramma, dat
na het NTS-joumaal om 8.20 uur de
lucht ingaat, begint met wat Franse
liedjes. Daarna, ondier leiding van
.Cnuys Voorbengih, een bezoek aan
Kensington Pailacc en het London
Museum en om 9.10 uur een muziek
programma aan de vrolijke kant. Peter
van C aim pen -vraagt ma haflif tien aan
dacht voor belangrijke feiten en ds.
J. Langstraat sluit de dag. Om half
elf mag een NTS-mepantage viam de
Tour de France.
vanavond
Om 8.20 uur zendt de NCRV een
\maaggesprek uit over kerkelijk leven
en onderwijs in Ncianlandse kolonies
in Argentinië en Brazilië. Aansluitend,
om 8.40 uur, een orgelconcert vam hot
Holland Festival, waaraan in wed-
strij dverbamd door verschillende or
ganisten wondt geïmproviseerd op het
orgel van de St. Bavo ón Haarlem. Om
10 uur voortzetting vam de serie „Tot
ziens in Jeruzalem".
Programma voor morgen
DONDERDAG 6 JULI 1961
Hilversum 1, 402 m. 746 kc/s. KRO: 7.00
Nwi 7 15 Gram 7 15 Morgengebed cn over
weging 8.00 Nws 8.18 Gram 8.50 V d huis
vrouw 9.35 Waterst 9.40 Schoolradio. NCRV
10.00 Gram 10.15 Morgendienst 10.45 Gram
KRO: 11.00 V d zieken 11.45 Gewijde mu*
12.00 Middagklok-noodklok 12.04 Amus mui
12.25 V d boeren 12.35 Land- en tuln-
bouwmeded 12.38 Gram 12.50 Act 13.00
Nws 13.15 Zonnewijzer 13.20 Lichte mu*
13.40 Gram. NCRV: 14 00 Blaasork 14.30
7.40 Beursber 17.45 Metropole ortt.
18.15 Gram 18.30 Vocaal ens 18.50 Lid
rorden van de Ned Chr. Studenten.Ver-
iniging. lozing 19 00 Nws en weerber
21.30 Lichte muz 22 00 Holland Festival: Or-
and Haarlem 1961 22 30 Nws en SOS-
■gfi erdenklng 22.55 Boek-
ensce- S bespr 23.00 Gi
2-1.30 Rep Zomerconfe-
ic CHU 23.40 Gram 23.55—24.00 Nws.
lversum II, 298 m. 1007 kc/s. AVRO:
Nws 7.10 Gym 7.20 Gram. VPRO: 7.50
ipcnlng. AVRO: 8.00 Nws 8,15 Gram
Gym v d vrouw 9.10 De groenteman
9.15 Gram 9.40 Morgenwijding 10.00 Grain
tuters U.00 Hulahoudellike
1.15 Sopri
'htc n
12.33
lezing 12.43 Hai
13.15 Meded cn gram 13.25 Beursber
1 13.30 Lichte muz 14.00 Pianorecital 14.40
V d vrouw 15.00 Jeugdkoor (±16.30 Tour
de France) 15.30 Orgelspel 16.00 Lichte
1 16.30 Gram 17.00 V d Jeugd 17.30 V d
mrsprogr 1
19.10 Liet... „I
ance 1950 Gram 20.00 Nws 20.06
ectival 1981: Residcntle-ork en
pauze: Klankbeeld over Felix
ns 22.16 Amus muz 22.30 Nws
er van New York 22 45 Act
ite muz 23.20 Promenade-ork
►ro*r. NTS: 20.00 Journaal en
VARA: 20 20 Interview met dr
