KRONIEK
Duitsers worden volledig
over Eichmann ingelicht
111
Een kanttekening
0«l
Ned. Bijbelgenootschap
brengt verslag uit
BOEKENHOEK
Een woord voor vandaag
Johanniter
ridderdag
Orde hield
op Het Loo
Tasmanic krijgt eigen
christelijke school
ontharing
depilan
ONZERZIJDS
EXPORT LOOPT NIET MEER OP
ONZE EXPORT loopt de laatste maanden niet meer op sprekende wijze
omhoog. In januari was er in vergelijking met dezelfde maand van
I960 een stijging van liefst 23%, In februari moesten wij een daling
van 4% verwerken, in maaart was de uitvoer weer hoger, maar
in april kwamen wij niet verder dan een stijging van nog niet 1%.
Toen de regering begin maart besloot de gulden te revalueren, wilde zij daar
mee ook de export terug dringen. Zo op het oog lijkt het dus, of zij daarmee
succes heeft gehad. Of dit ook werkelijk zo is, of de revaluatie de stijging
geheel heeft weggewerkt, zouden wij zonder meer niet durven onderschrijven.
Het is een onderwerp waarop wij in een ander verband terugkomen.
Het is overigens wel opmerkelijk, dat vooral de agrarische export slagen
heeft moeten incasseren. In het eerste kwartaal van 1961 was die export 50
miljoen lager dan in hetzelfde kwartaal van 1960. Deze achteruitgang komt
echter geheel voor rekening van onze Euromarktpartners, want wij expor
teerden naar hen 60 miljoen minder. Anderzijds moeten wij toegeven,
dat een vergelijking niet helemaal opgaat, omdat de export in het eerste kwar
taal van 1960 wel bijzonder hoog was geworden door de droge zomer van
1959.
Ook al ziet de overheid thans gaarne, dat de export zich wat rustiger ont
wikkelt, op lange/e termijn gezien is het een levensnoodzaak voor ons land,
dat de export steeds meer wordt opgevoerd.
Dat ziet men ook in het bedrijfsleven ter dege in. Duidelijk bleek dat deze
week op de jaarvergadering van de Ned. Mij. voor Nijverheid en Handel,
welke woensdag in Deventer werd gehouden. Het stramien, waar alle
sprekers op borduurden, was de ontwikkeling van het industriële klimaat.
In zijn inleiding stelde drs. A. C. J. Rottier, hoofddirecteur van de Staats
mijnen, o.m. dat onze industrie eigenlijk te groot voor het eigen grond- en be-
volkingsgebied is geworden. Wij moeten daarom bij de verdere industriali
satie vooral aandacht schenken aan exportindustrieën met een hoge produkti-
viteit.
Mr. H. Albarda, vice-voorzitter van de raad van commissarissen van de Ne
derlandse Handel-Mij., trok deze lijn verder door. Wij zijn voor onze welvaart
op bedenkelijke wijze van het buitenland afhankelijk. In 1959 exporteerden
wij ruim 50% van onze nationale produktie; West-Duitsland slechts 25% en
de V.S. nog geen 5%. Wij moeten dus exporteren, wij moeten daarbü
onze export zoveel mogelijk spreiden.
Op het ogenblik is het zo, dat 45% van onze totale export naar de Euromarkt-
landen gaat (Duitsland, Frankrijk, Italië, België, Luxemburg), 24% wordt
naar de landen van de Vrijhandelszone geëxporteerd (Engeland, Zweden,
Noorwegen, Denemarken, Oostenrijk, Zwitserland, Portugal), overig Europa
koopt 4%, terwijl de V.S. en Canada tezamen 6% aantrekken. Bij elkaar is dat
19%. Naar Azië, Afrika, Zuid- en Midden-Amerika, Australië en Nieuw-Zee-
land gaat dus slechts 21% van onze totale export.
De minder ontwikkelde gebieden zijn dus nog maar bescheiden klanten
van ons. Maar zij kunnen belangrijker klanten worden, omdat zij bij de
opbouw van hun industriële apparaat veel kapitaalgoederen nodig hebben.
Het mangelt deze landen echter aan geld om volop kapitaalgoederen (machi
nes, grote elektrische apparaten, schepen enz.) te kopen.
Toch is dit kapitaalgebrek in de meeste gevallen geen belemmering voor
hen, want de buitenlandse leveranciers verdringen zich; zij gaan daarbij zóver,
dat zij op de royaalste wijze kredieten verlenen. Het Nederlandse bedrijfsleven
kan echter niet zo royaal zijn en het verliest dus vaak de strijd om een
belangrijke klant.
Daarom pleitte mr. Albarda voor steun van de overheid, waardoor ons be
drijfsleven ook in staat is om mee te doen, waardoor het de overzeese afne
mers kredieten kan aanbieden en daarmee klanten kan winnen.
Het is al heel gewoon geworden, dat kredieten met een langere looptijd
dan vijf jaar worden gegeven, terwijl deze kredieten bovendien door een
apart apparaat worden gegarandeerd om internationale risico's uit te
schakelen.
Er zijn evenwel nog andere vormen gegroeid. In de eerste plaats het
financieringskrediet, waarvoor eveneens in het buitenland overheidsgarantie
wordt gegeven, met een looptijd van vijf tot vijftien jaar. En om de maat vol
te maken geeft het buitenland aan de overzeese kopers ook ontwikkelings
leningen met een looptijd van twintig tot dertig jaar voor o.a. de bouw van
wegen, havens, elektrische centrales. Deze kredietverlening wordt vooral
interessant, als tegelijkertijd wordt bedongen, dat het geld voor bepaalde met
name genoemde projecten wordt besteed.
Ons land kent deze met behulp van de overheid gegeven kredieten en lenin
gen nog niet. Wij zien ons dus opdrachten ontgaan, hoewel onze industrie uit
een oogpunt van kwaliteit en prijs best zou kunnen leveren. Vandaar dat mr.
Albarda van de Nederlandse regering verwacht, dat zij financieringskredieten
met een langere looptijd dan vijf jaar garandeert.
Er is voldoende kapitaal in ons land beschikbaar en door het uitschrijven van
leningen kan het gemakkelijk worden aangetrokken. De kapitaalbezitters
zullen echter pas hun geld beschikbaar willen stellen, als de overheid op
enigerlei wijze garandeert, dat het geld wordt terugbetaald.
Wij zullen in Nederland inderdaad niet bij het buitenland achter kunnen
blijven. Veel doet het bedrijfsleven reeds zelf. Nog deze week konden wij le
zen van de lening aan de Verenigde Arabische Republiek ter grootte van 50
miljoen, welke lening verstrekt werd door de Exportfinancieringsmaatschappij.
Zij heeft echter een looptijd van vijf jaar.
De industrieën, die op grond van deze lening een opdracht kunnen verwachten,
menen, dat die 50 miljoen nog maar een begin is en dat nog veel meer kan
en moet worden gedaan. Die kant zal het ook uit moeten, want de export naar
de Euromarktlanden moge groot lijken, het is de vraag, of wij uiteindelijk in
dit gebied nog veel nieuwe successen kunnen boeken. De concurrentie van de
grote Duitse en Franse concerns is bitter en hard. Speciaal voor onze kapitaal-
goederenindustrie is het noodzakelijk, dat het oog voortdurend op de gehele
wereld wordt gericht. Resultaten kunnen echter alleen geboekt worden, als
onze sxporteurs op dezelfde wijze geruggesteund worden als hun concurrenten
in bet buitenland.
MINISTER LUNS
De ziekte van minister Luns ontlokte
Het Vaderland het volgende c
mentaar: „Ondanks het feit dat de mi
ter gesecondeerd wordt door een st«
tecretaris en een groot ambtelijk appa
is hij om een voorbeeld te noemen -
maanden van het jaar op reis, men
n de ene belangrijke co
rentie naar de andere. Daarnaast heeft hij
land de voorbereiding daarvan, de
besprekingen in bet kabinet, niet alleen
voor zijn eigen beleid, maar ook omdat
bij deel heeft aan alle beslissingen
enige importantie van de regering, et
tuurlijk niet te vergeten het overleg
Ie Staten-Generaal. Een dergelijk leven
houdt een man, die ook nog hoofd is va
oit vol en het mag een woi
der heten, dat de heer Luns zijn fnncti
heeft uitgehouden. Het ligt voor de hand
te wijzen, dat de organisatie var
politieke leiding van zijn departe
ment zo niet is te handhaven. Ener
ijds wordt met de bestaande toestand
en te zware wissel getrokken op de be-
eidheid van een mens zijn krachten te ge
en, anderzijds is deze toestand niet in
lands belang. Als minister ad interim
■eedt nu op de minister-president, minis-
•r van algemene zaken, die er waarschijn
lijk ook niet al teveel zaken bij zal kun
nen hebben. Het volle gewicht van de
functie valt daardoor krachtens de taak
omschrijving op de staatssecretaris, die
als de volledige plaatsvervanger van de
*s aangewezen, „uiteraard onder
'delijkheid van de minister
buitenlandse zaken a.i." Hoe een en a
in de praktijk met elkaar te rijmen is
we niet direct, de wil goede verhoudingen
te scheppen zal hier de doorslag moeten
geven. In feite is het wèl zo, dat thans
de taak voor één staatssecretaris veel te
geworden, gelijk ze al
iter, tenzij natuurlijk de
sident
ich los
laakt
zijn eige
ook
rkzaamheden aan het Plein. Mai
dat zou weer hoogst ongewenst zijn, oi
dat de aanwezigheid van de minister-pi
sident voor het oplossen van allerlei pci
belc kwesties voortdurend is vereist. Noe
men we de vraagstukken van de kindei
bijslag, waarover het beraad met de fra
tievoorzitters nog steeds loopt, de huurve
boging, bet loonbeleid en de mammoe
wet. Bij een reorganisatie denken we n
tuurlijk niet aan inkrimping maar aan ui
breiding. Maar, zou men misschien zeggei
wat helpt dit, de minister heeft al zovei
medewerkers op hoog niveau. Het ligt
voor de hand dat de verdeling van werk
zaamheden anders zal moeten worden. Aan
delegatie van taken bestaat niet zo zeer
behoefte, wel aan delegatie van bevoegd
heden, met andere woorden: de staatssecre-
moeten zijn zullen in de gelegenheid ge
steld moeten worden zelfstandig op
den, iets wat naar ons gevoel tha
veel te weinig gebeurt, getuige h
dat het licht van de publiciteit ma
inig op de
ïster
inister-ge
eTuitoefe1
functie op het depai
nen en daardoor veel meer dan thans
schikbaar zijn voor het overleg in de
nisterraad en in de Staten-Generaal,
ten slotte ook de voornaamste taak
een minister dient te zijn. In de praktijk
is dat alles niet zo eenvoudig uit te
ren. De plotselinge ziekte van de m
ter mag echter toch wel gezien woi
als een feit, waaruit blijkt, dat verder
stel niet in *s lands belang is".
Advertentie
Natuurlijk bruin
veilig tegen zonverbranding
Pl8 madarm. Tuba 2.95 - Flacon 7.50 an 2.95
NEGEN WEKEN lang hebben
kranten en televisie de West
duitsers in vaak pijnlijke bijzon
derheden de nazigruwelen voor
gehouden, die in het proces-
Eichmann te Jeruzalem in het
licht der openbaarheid zijn ge
treden. Zelfs gedurende de op
schorting van het proces, die
maandag eindigt, bleven artikelen
verschijnen, die een overzicht
gaven van hetgeen tot nu toe is
behandeld of punten behandelden,
waar men tot dusverre slechts
vluchtig melding van had gemaakt.
Welke reactie heeft deze intensieve
verslaggeving gewekt onder het Duit
se volk, welks regering van 20 jaar
geleden verantwoordelijk is geweest
voor de wreedheden van Eichmann9
Zij varieert overal van nederigheid en
groot leedwezen tot onverschilligheid.
Het hoofd van de Joodse gemeen
schap te Berlijn. Heinz Galinski. gaf op
de vraag het volgende antwoord:
..Grote gedeelten van het Duitse volk
volgen het procea met belangstelling.
van persoonlijke contacten weet ik, dat
zij diep bewogen zijn door wat lij lezen
en horen Maar cr zijn er ook. die in
het geheel niet zijn geïnteresseerd, die
van mening zijn. dat men aan deze
zaak geen bijzondere aandacht moest
besteden. Deze mensen vinden het al
leen maar onprettig, aan de nazimisda
den te worden herinnerd".
Welke ook hun reacties zijn, de men
sen beklagen zich er niet over. dat bet
nroces-Eichmann niet volledig ter ken-
ni- van het Duitse publiek is gebrtcht.
..De verslaggeving had niet beter kun
nen zijn", was het commentaar van
Herbert Maas uit Heidelberg, de leider
van de protestantse kerk van Baden, die
studie heeft gemaakt van de vervolging
van de Joden door de nazi's.
De Jewish Newsletter te New York be
richtte: „In West-Duitsland wordt het
Jeugd toont meer
belangstelling
dan ouderen
proces uitvoerig, intelligent en eerlijk
vers'acen door de beste Duitse corres-
Sondenten en minder dan elders dienst-
aar gemaakt aan propagandadoelein
den of als een sensationele stunt om
de oplage te vergroten".
De uitvoerige verslagen, die in de
eerste stadia van het proces hele pagi
na's vulden, zijn de laatste weken inge
krompen. maar ln de meeste bladen
wordt elke dag nog op zijn minst een
halve kolom aan het proces gewijd.
Galinski meende, dat ongeveer twee
derde deel van het Duitse publiek het
proces en de manier, waarop het wordt
gevoerd, goedkeurt, terwijl een derde
het afkeurt of er onverschillig tegen
over staat
GEEN SHOWPROCES
Het publiek schijnt echter te ver
geten, dat het proces-Eichmann geen
showproces is. Het is niet sensatio
neel, het dient historische doeleinden.
Het probeert deze ongelovigen te be
wijzen. dat de misdaden tegen de Jo
den inderdaad zijn gepleegd.
Galinski heeft, evenals andere waar
nemers. ondervonden, dat de Duitse
jeugd meer belang in het proces stelt
dan haar ouders, die onder het nazire
gime hebben geleefd en vaak geleden.
Jonge mensen, die na de oorlog zijn op
gegroeid, spreken graag over het nazi
verleden en een speciale tentoonstelling
in het Joodse centrum te Berlijn over
de misdaden in de concentratiekampen
oefende aantrekkingskracht op ben uit,
vertelde Galinski.
Deken Maas zei. dat het proces-Elch-
mann in vele Duitsers ..het gevoel van
collectieve schuld, die het Duitse volk
als geheel draagt" heeft doen herleven.
Zijn belangstelling voor de Jodenver
volgingen heeft hem ertoe gebracht, het
proces te bespreken met gewone men
sen en ..al degenen, met wie ik gespro
ken heb. reageerden positief', zei hij.
Hij betoogde dat het Duitse volk naar
zijn mening de dag der veroordeling
van Eichmann moet beschouwen als
..een dag van berouw" maar hij betwij-
lelde. of dit denkbeeld veel aanhang
vinden.
Er zijn zelfs enkele Duitsers, die den
ken dat Eichmann niet ter dood zal wor
den veroordeeld. „Hij zal worden vrij
gesproken" zei een jong meisje n
tv-uitzendingen te hebben gezien.
Voor het grootste gedeelte hebben de
Duitse kranten er zich mee tevreden ge
steld. hun verslagen van het proces te
geven zonder commentaar. Toen hel
proces begon waren de hoofdartikelen
over het algemeen gebaseerd op de op
vatting: „Wij kunnen ons niet losmaken
van de nazimisdaden... dit is een bitte
re pil. die wij moeten slikken".
Later lieten de meeste bladen de ge
detailleerde berichten over de wreedhe
den hun eigen huiveringwekkende taal
spreken.
Advertentie
GESLAAGD... dank zij
RESA HILVERSUM
(Bekend* Schriftelijke Curtut)
$®a«HijS«r»trootwafl 83 Tot. 43432
Vraagt ons graf is prospectus voor -.
OeéerwMaersakte. - H.S.S. - Gymnasium.
Een Boeing-707 van de Israëlische
maatschappij El Al is gisteren zonder
tussenlanding van New York naar Tel
Avlv gevlogen. Deze vlucht van 9400
km is de lanzste in de geschiedenis van
de burgerluchtvaart De gemiddelde snel
heid was 1160 km per uur.
Proefcolportage
op de Antillen
HET Nederlands Bijbelgenoot
schap heeft in 1960 in Neder
land 228.076 Bijbels en Bijbelge
deelten verkocht ter waarde van
1.005.833 tegen 254.759 exempla
ren voor ƒ944.579 in 1959, aldus
het jaarverslag van het N.B.G.
Voor de verspreiding in Nederland
werden 129.611 Bijbels, testamen
ten en Bijbelgedeelten door de bin
ders gereed gemaakt en voor het
buitenland 117.743 exemplaren. Bij
de drukkers kwamen in totaal
149.686 Bijbels en Bijbelgedeelten
gereed en er werd voor 317.000
exemplaren papier ingekocht.
De uitgeverijafdeling van het N.B.G.
gaf bij drukkers en binders in uitvoe
ring de produktie voor het Indonesisch
Bijbelgenootschap; een extra program
ma van meer dan één miljoen gulden.
Een deel kwam reeds in 1960 gereed en
de rest volgt in 1961. De besprekingen
nieuwe typografische vormgeving
de Bijbels werden voortgezet en
vonden reeds toepassing bij het zetten
van de nieuwe druk van de Dessendiaan-
bijbel, die dit jaar zal verschijnen.
Contribuanten
Het aantal contribuanten van het
N.B.G. steeg tot 178.529. Het werk, dat
het N.B.G. in 1959 tesamen met het
Brits Bijbelgenootschap in Kameroen op
zette (waar nu een zelfstandig Bijbel
genootschap is) mocht zich het afgelo
pen jaar in een zeer snelle en zeer ge
zonde groei verheugen. Over de Antil
len vermeldt het verslag o.a., dat de
revisie van het Nieuwe Testament in
het Papiamento nog niet vorSert.
Onderhandelingen met het Amerikaans
Bijbelgenootschap hebben ertoe geleid,
dat dit Genootschap gedurende enkele
maanden in 1961 een colporteur zou af
staan voor een proefcolportage op de
Antillen. Van de resultaten daarvan zal
het afhangen, of hieruit een meer blij
vende organisatie voor de Bijbelver
spreiding op de Antillen zal kunnen
voortvloeien.
N.A.T.O., door mr. H. R. Nord. Re
dactie dr. J. C. Ramaer. Uitgave N.V.
Nijgh Van Ditmar, 's-Gavenhage-Rot-
Altijd wat anders, door Marie Schmitz.
Illustraties Elly van Beek. Uitgave
Ploegsma, Amsterdam.
Tips voor de studerende jeugd, be
stemd voor alle jongens en meisjes van
12 tot 18 jaar die voor welk vak ook be
tere resultaten willen bereiken, door
Fred Schreuder. Tweede druk. Illustra
ties Piet Broos. Uitgava N.V. Pax,
's-Gravcnhage.
De trek, door Juan Goytisolo. Verta
ling J. M. Lechner. Uitgave N.V. De
ke. Vierde druk. Uitgave N.V. Pax,
'"-Gravenhage.
Van karavaanpad tot autoweg, de
symphonie van de weg, door Hermann
Schreiber. Vertaling G. H. Schaap Jzn.
Elsevier-pocket. Uitgave Elsevier, Am
sterdam.
Elseviers Pocket-Encyclopedie, sa
mengesteld met medewerking van de
redactie van de Winkler Prins-Encyclo
pedieën. Uitgave Elsevier, Amsterdam.
Deel 7: H-
A. Oosthoek,
Utrecht.
Mensen op de maan. door Wernher
Dn Braun. Vertaling mr. E. Franqui-
O. Peller. Uitgave Else-
- 8 op, encyc
kleurde platen, vertaald èn bewerkt
door drs. D. T. Winter en J. van Mul
ders. Vierde deel. Uitgave A.B.G.E.,
Louisalaan 110116 .Brussel.
Mixture, door John O'Mill. Illustra
ties Wessum. Uitgave Andries Blitz,
Laren.
Verhalen, door Justus van Maurik.
Bewerking H. Hardon, voorwoord mr.
F-. Elias. Uitgave V. A. Kramers, Den
Haag.
Wij willen weten, door J. M, R. A.
Kijzer, arts. Uitgave Nederlandse Ver
eniging voor sexuele hervorming, Bil-
derdijkstraat 39, 's-Gravenhage.
Ik en de Witte, door Ernest Claes.
Tweede druk. Uitgave N.V. Standaard-
Boekhandel, Amsterdam.
Ingenieursdromen, grootse toekomst
projecten. door Wolley Ley. Elsevier-
pocket. Uitgave Elsevier, Amsterdam.
Het geluid en ons gehoor, door Wil
lem A. van Bergeijk. John R. Pierce
Edward E. David jr. Elsevier-pocket.
Uitgave Elsevier, Amsterdam.
In Suriname legde dr. Voorhoeve de
laatste hand aan de vertaling van de
Handelingen in het Sranan en het Sara-
maccaans. Hij vertaalde ook nog een
groot deel van het Evangelie van Lucas.
Onder zijn leiding vertaalde dr. R.
Schmidt de kleuterbijbel van Anne de
Vries in het Sranan.
Nieuw-Guinea
In 1960 werd ds. N. W. van den Bent
naar Nieuw-Guinea uitgezonden. Er
werd daar een begin gemaakt met de
uitbouw van het distributie-apparaat,
alsmede met de bouw van een Bijbel
huis in Biak. In Januari 1961 werd in
Hollandia een kerkelijke boekhandel ge
opend. Voorts wordt over Nieuw-Guinea
nog in het verslag vermeld, dat er nu
kans is op een uitgave van het gehele
Nieuwe Testament in de taal der Ka-
pauka's. Miss Marion Doble voltooide
daarvoor het eerste concept van de ver
taling.
Over het contact met de kerken ver
meldt het verslag, dat de aanvragen
van kerkeraden steeds talrijker worden
om hetzij in hun midden, hetzij in het
verband van een gemeenteavond het
goede Bijbelgebruik aan de orde te
stellen. Het hoofdbestuur van het N.B.G.
stelde ln 1960 een jubileumcom missie ln
onder voorzitterschap van jhr. Ir. A. C.
D. de Graeff ter voorbereiding der vie
ring van het 150-jarlg bestaan in 1964.
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen door het breed moderamen
van de classis Nijmegen als predikant
van de Vluchtheuvelgemeente te Zetten:
dr. G. van Leeuwen te Amsterdam, die
dit beroep ook aannam.
Aangenomen naar Sexbierum (vac. J.
Brouwer»: B. W. Steen beek te Terwispel.
Bedankt voor Middelburg (vac. I. J.
van Houte): A. Bongenaar te Groningen.
Benoemd tot vormingsleider aan de
Volkshogeschool te Bergen (N.H.): E.
D. Ninck Blok te Assen
GEREF. KERKEN
Beroepen te Utrecht West (4e pred.-
plaats»: W. H. Melles te Kampen.
Bedankt voor Tiel: G. Vesseur te
Rockanje.
Tweetal te Nieuwer-Amstel-Noord (3e
pred.plaats): A. T. Besselaar te Eindho
ven en At. L. Bos te Rotterdam-Zuid.
Examens. Aan de V.U. slaagden voor
het kandidaatsexamen theologie de he
ren M. van der Heide en J. J. Kuiper,
beiden te Sassenheim, en E. D. J. de
Jongh te 's-Gravenhage.
Men zou zo denken, dat de profeet Jona, als hij ziet, dat zijn
oproep tot bekéring in de stad Ninevé resultaten oplevert,
wel blij zal zijn. Maar dat is beslist niet het geval. Opnieuw
moet God hem ernstig terechtwijzen: u kunt dat verhaal lezen
in het laatste hoofdstuk van het boek Jona. Misschien vindt
u de gedachtengang van de profeet kronkelig en ontstellend.
Maar hij wordt dat minder, als u wat weet van bepaalde
praktijken, die nog bestaan in het christelijk leven. Om het
maar heel concreet te stellen: het kost vele christenen soms
een grote zelfoverwinning anderen, die door het Evangelie
zijn gegrepen, met vreugde te accepteren. Dan worden soms
vragen gesteld, of het allemaal „wel echtis en of die ande
ren wel in staat zullen zijn zich te houden aan allerlei chris
telijke gewoonten hetgeen inderdaad soms bijzonder moei
lijk zal zijn! Jona vond God té goed en meende dat voor
bepaalde groepen van mensen redding uitgesloten moest zijn.
God zet hem op z'n nummer en die geschiedenis is voor ons
bijzonder leerzaam. Tenslotte gaat het in het boek Jona niet
om de profeet Hij was geen gemakkelijk man maar om
Gods liefde voor een wereld, die zichzelf in snelle vaart naar
de vernietiging manoeuvreert. Als wij die boodschap goed op
ons laten inwerken, dan zullen wij bereid en gereed zijn met
ons woord en met onze daad voor Hem mensen te werven en
de opdracht, die Jona in zijn tijd en in de verhoudingen van
toen kreeg, te maken tot de onze in de situatie van nu.
Prins Bernhard
verrichtte
installaties
Johanniter Orde in Nederland,
protestantse tak van de aloude
ridderlijke orde van het hospitaal
van Sint-Jan van Jeruzalem, van
daag haar 55ste ridderdag gehou
den. In zijn openingswoord richtte
de landcommandeur, prins Bern
hard, zich in het bijzonder tot de
gasten: de vertegenwoordiger van
de Nederlandse afdeling van de
soevereine en militaire Orde van
Malta en de gedelegeerden van de
drie andere Johanniter Orden: de
Britse Order of Saint John, de
Duitse Johanniterorden met zijn
commenderijen in Zwitserland, in
Finland, in Hongarije en in Frank
rijk, en de Johanniterorden I Sve-
rige (Zweden).
Advertentie
In het begin van het volgend
jaar zal in Kingston op het Austra
lische eiland Tasmanië een drie-
klassige christelijke school worden
geopend, waarvoor in Nederland
nu al twealfduizend gulden is in
gezameld. De school kost een veel
voud van dit bedrag, maar door
de leden van de Reformed Church
in Kingston is al een zo aanzien
lijk kapitaal geofferd, dat de
school, mede dank zij de giften uit
Nederland, schuldenvrij in gebruik
zal kunnen worden genomen.
Een comité, bestaande uit de heer A.
Sierink en ds. M. J. Mulder te Vlaardin-
gen en de heren H. A. Bolt te Groningen
en P B. Tillema te Hoogkerk, heeft
met veel succes een beroep gedaan op
de besturen .van alle christelijke scho
len in Nederland, op de Christelijke Ge
reformeerde en Gereformeerde Kerken,
op negenhonderd Ned. Hervormde ge
meenten en op particulieren.
In Kingston is een grote Nederlandse
kolonie, die in harde pioniersarbeid al
veel tot stand heeft gebracht.
Groningers hebben Kingston zelfs aan
een aparte wijk, „Little Groningen",
geholpen, en leden van de Reformed
Church bouwden enkele jaren geleden
een door de oud-Groninger Dirk Bolt
ontworpen kerk voor driehonderd perso-
Het Nederlands* comité verwacht,
dat het jonfste Initiatief van de leden
van de Reformed Chruch in Kingston
ook elders In Australië zal worden na
gevolgd, zodat er naast de staatsscho
len ook vele van de ouders uitgaande
christelijke scholen zullen worden ge
sticht.
De leden van de Reformed Church in
Kingston hebben zich al bijzondere of
fers voor het christelijk onderwijs ge
troost en ze hebben zich garant
klaard voor de 4500 pond, aie
voor onderwijzerssalarissen, leermidde
len enz. nodig zijn.
Het Nederlandse comité-lid, de heer
A. Sierink te Vlaardingen, vertelde,
dat de actie nog niet is afgesloten en
dat nog steeds giften op zijn gironum
mer 191177 kunnen worden overge
maakt.
Onteigening bedrijfspanden
Kamer kan debat
voortzetten
(Van i
parlementsredactle)
De Tweede Kamer kan verder gaan
met de behandeling van het wetsont
werp houdende een voorlopige regeling
in verband met de schadeloosstelling
van huurders van bedrijfspanden in ge
val van onteigening, vordering in
eigendom en ontruiming van het ge
huurde. Het debat hierover was op 20
december van het vorige jaar geschorst,
nadat de Kamerleden mejuffrouw Le-
maire (soc.l en de heer Van Rijcke-
vorsel (kath.v.) voor de regering on
aanvaardbare amendementen hadden in
gediend.
Nadat zij mondeling overleg hebben
gepleegd met een commissie uit de
Tweede Kamer, hebben minister Beer
man en staatssecretaris Veldkamp en
kele wijzigingen voorgesteld, die naar
de mening van de Kamercommissie een
aanmerkelijke verbetering betekenen.
Thans wordt o,m. voorgesteld, bij ont
eigening, enz. een schadeloosstelling
voor een bedrijfspand uit Je keren ge
lijk aan de opbrengst van het bedrijf
van de laatste drie jaren of de som
van de huurprijs over de laatste acht
jaren. Ondanks de verbeteringen hand
haaft de commissie nog enige kritiek.
Deze richt zich met name op de scha
devergoeding bij onteigening. Ze zal bij
de openbare behandeling van het wets-
jaarlijks ontwerp nader worden geformuleerd.
Met dankbaarheid maakte de land
commandeur gewag van het onderteke
nen te Niederweisel (Hessen) op 13 juni
van de internationale Johanniterconven-
tie, waarbij de vier orden zich verbon
den tot regelmatig overleg en tot samen
werking in voorkomende gevallen.
Installatie
Nadat jonkheer ds. F. W. Teding van
Berkhout het wijdingswoord, gevolgd
door gebed, had uitgesproken, verrichtte
de landcommandeur de plechtige instal
latie van twee nieuwe rechtsridders, van
acht ereridders en van een ridder-expec-
tant. De schatmeester, R. A. baron
Mackay, werd gedechargeerd voor
beheer.
De werkmeester, jonkheer mr. C. L.
van Beijma thoe Kingma, bracht
slag uit van de werkzaamheden ove
laatste jaar. Daarbij noemde hij de op
leiding van Johanniter-helpsters en de
organisatie door de damesafdeling der
Orde van twee invalidenweken te Hat-
tem voor oudere vrouwen. De kanselier,
jonkheer Q. M. Verspyck, verstrekte
mededelingen o.m. over de internationale
samenwerking, de oprichting van
(protestantse) commenderij in Frankrijk
en het langzaam stijgend ledental van
de Oorde en van haar damesafdeling.
Verpleging
Aan het eind van de ridderdag gaf
de landcommandeur een nadere toelich
ting op de plannen om te geraken tot de
oprichting van een psychopatenverpleeg-
inrichting in de protestantse sector,
waarbij de door drie protestantse, so
ciale instellingen in het leven geroepen
commissie aan de Johanniter Orde gele
genheid tot samenwerking bood. Deze
werd toegezegd; om de verbondenheid
met de Orde tot uitdrukking te bren
gen werd voor deze toekomstige ver
pleeginrichting een stichting ln het
leven geroepen onder de naam: Johan
Maurlts van Nassau-stlchtlng (genoemd
Johan Maurlts „De Braziliaan", een
der bekendste leiders van de Johanniter
Orde in Duitsland ln de 17de eeuw),
welke het recht verkreeg het Johanni-
terkruls op de voorgevel van de te bou
wen inrichting aan te brengen. De land
commandeur verklaarde zich bereid het
beschermheerschap dezer stichting te
aanvaarden.
Na de gezamenlijke lunch werden de
leden van de damesafdeling der Orde
op het paleis ontvangen. De middagbij-
eenkomsi begon met de vertoning en
uiteenzetting door Lord Wakehurst,
lord prior van de Britse Orde, van een
kleurenfilm over het oogziekenhuis en
de verdere werkzaamheden van de Or
der of St. John in Jeruzalem.
Advertentiën
Modern, snel en mild,
veilig en reukloost
van Hamol uit Zwitserland
tube 1.50-2.95
J?R wordt door mijn zoon een verbeten strijd ge-
Lj leverd om het leven van twee droevige, uit de
sloot geviste visjes te verlengen tot vaderdag. Wie
daarna leeft, wie daarna zorgt, als ze vaderdag
r halen om de pater familias te verrassen en
om de gaven van de andere kinderen te over
troeven.
Vaderdag is voor een moeder eigenlijk al nooit
iets om verrukt over te zijn, maar als er dan ook
nog zieltogende vissen mee gemoeid zijn, is het
helemaal geen simpele zaak. Het visdom eist veel
mijn zelfbeheersing. Want blijf maar eens een
blije moeder, als het volgens de kweker noodzake-
is het visglas te verversen. Hij zet hiertoe de
kraan hard aan, terwijl het aquarium op de afvoer
staat en gaat dan vredig in de zandbak spelen.
Er wordt dan wel veel ververst, de keukenvloer
incluis, die geen droge hoek meer heeft. Dan is
steeds de hernieuwde sleep naar een andere
geheime bergplaats. Vader en de andere kinderen
mogen immers van niets weten. De ene keer tref
in het keukenkastje aan, een ander moment
zwabber ik ze klets-klats omver onder mijn bed en
lig ik op mijn buik de spartelende griezels van het
zeil te vissen. Weer een volgend moment dreg ik
een schijf tomaat en een gebakken aardappel uit
de kom, te water gelaten in de veronderstelling
dat vissen dezelfde smaak hebben als kleine jon
getjes.
Nu, terwijl ik van mijn koffie nip, krijg ik in
eenseens een intens verlangen om met Dinges te
praten. Dinges is een goede vriend van ons, die de
eerste dertig jaar van zijn leven voluit Dingeman
Gozewijn heette en daar ineens zo dik genoeg van
had, dat hij al zijn vrienden en familieleden een
gedrukt kaartje stuurde met het dringende ver
zoek (in paarse letters) om hem in het vervolg
kortweg Dinges te noemen. Dit typeert hem hele
maal, hij zit vol speelse grappen en fantasie,
bovendien borrelt hij altijd over van plannen, het
ene nog boeiender dan het andere. Geen wonder
Vo&tang.&Gs
en
dus dat ik nu naar Dinges verlang, want ik voel
diep tn me een plan opkomen, dat ik hem zou
willen laten uitwerken. Met takt en overredings
kracht zou ik hem er stellig wel toe krijgen.
Hij zou een brochure moeten schrijven om
vaderdag om zeep te brengen. Die brochure zou
hij moeten sturen aan alle vooraanstaande man
nen in binnen- en buitenland. Heel subtiel zou
hij de zweep moeten halen over alle vaders, die
maar weer ieder jaar zonder schaamte dassen,
sigaren en sokken aannemen. Hij zou ze dan haar
fijn kunnen uitleggen, dat iedere zondag een ver
kapte vaderdag is geweest door de eeuwen heen
en dat, nu de vrije zaterdag er practisch overal
door is, alle vaders de grootheid van geest moeten
opbrengen vrijwillig afstand te doen van vader
dag. Nu, met de vijfdaagse werkweek, zouden ze
toch wel rijp kunnen z\jn voor dit offer. Twee
ochtenden per week krijgen ze nu al thee, krant
en beschuit op bed, de versierde stoel moeten ze
dan maar prijsgeven; dassen zouden ze ook wel
zelf kunnen kopen.
Het fijne van dit plan lijkt me, dat niemand er
slechter van wordt, want roken doen ze toch wel
en geen zinnige vrouw zal het in haar hoofd halen
om haar man (en der kinderen zorgzame vader)
met blote voeten te laten lopen. O, wat een heer
lijk plan, echt een Dinges plan, was hij nu maar
hier.
Maar hij is er niet en de koffie is op. Bovendien
wordt het vaderdag. Daarom ga ik weer eens op
zoek naar de vissen, die ik tenslotte uit de gas-
oven haal. Ik fluister vleiend: „Visjes, lieve visjes,
blijven jullie alsjeblieft leven tot zondag? Dan is
het vaderdag, weet je, en daar zijn jullie voor
bestemd. Misschien, heel misschien verdwijnt
vaderdag nog weieens hoor. maar dat duurt nog
heel lang, want Heinrich Heine, visjes, Heinrich
heeft al gezegd, dat in Holland alles altijd vijftig
jaar later gebeurt dan elders op de wereld; voor
lopig gaat dus alles gewoon door met die dassen
en die sokken".
Ze kijken me glazig aan. Weten zij veel van
Dinges en sokken en Heine.
Mink van Rijsdijk
