SLAPEN
GAAN
Blad
's MANS HART VRAAGT
Frans recept voor gelukkig zijn
bewondering, een goed humeur
Ien een luisterend oorI
Smaakvolle
japon
TIPPARADE
0pen briel
ZATERDAG 27 MEI 1961
if
details tot zijn recht doet komen.
Altijd moeten we een elegante hou
ding hebben en wat de kleding be
treet: zoek net zo lang tot u uw
eigen stijl gevonden hebt. waar
mee u ten volle profijt van uw
silhouet kunt trekken".
Al dit uiterlijke schoon en de
ze charme wordt echter waarde
loos als we ,,la gaieté" niet heb
ben. We zijn tenslotte geen starre
etalage-poppen. Nee: we moeten
vrouwelijk zijn, zacht en soepel
van karakter, inschikkelijk, met
eenvoud dus zonder overdrijving
kunnen optreden en bij dit alles
dient het dus reeds genoemde
goede humeur het onmisbare de-
een voorbeeld te noemen zo
gemakkelijk een idee suggereren,
dat hij u vervolgens weer kan
voorstellen als zijnde zijn éigen
idee. En dan is zijn eigenwaarde
gered en dat is immers het es
sentiëleDe man wil niet ge
domineerd worden, hij houdt van
Iets voor mijnheer?
„Laat hem dus zijn illusies:
>ies te doen. Doe die conces-
want ons geluk vaart er wél
zo roept Betty Fiehl haar
cursisten toe. Wat wij vriende-
cor te z,i„. Madame Fiehl voegt gekapt tietjes opge-
er noe aan toe. ..als veel vrou- elegant gekleed, wel ge-
,.als veel
wen vrijmoediger zeiden, wat ze
dachten, zouden ze minder pro
blemen en complicaties hebben".
humeurd én natuurlijk met de
dige zachtheid zouden willen sug
gereren is: „komt er ook eens
't Allerbelangrijkste Misschien voelt mijnheer Fiehl
Waar het hem precies
in zit ik zou het
niet kunnen zeggen,
maar er schijnt iets met
de Franse vrouw te zijn. Om
van de Parisienne nog maar
niet te spreken. ,,Ah die
Franse vrouwen", zegt men
(meestal een mannelijke
in") en heel vaak denkt
men er dan tegelijk maar zo
iets als ,,o la la la" achter.
Ja, de Franse vrouw heeft
beslist een of ander aureool:
het aureool van de legende,
dat zij zo uitnemend met
mannen weet om te sprin
gen, hen om haar pink kan
winden en hen zonder noe
menswaardige moeite kan
veroveren, wanneer zij dat
wil. Als we geschiedschrij
vers mogen geloven, heeft
zij zelfs in de loop der
eeuwen invloed gehad op za-
Zand fijn
speelgoed
Zand 16 het fijnste speelgoed, dat
een kind zich maar wensen kan.
Daarom heeft het voorlichtings
centrum voor ouders en opvoeders
een speciale folder aan zand be
steed. Het „hoe en waarom" van
het spelen met zand of dit nu
binnens- of buitenshuis gebeurt
wordt uitvoerig in dit vouwblad be
sproken, terwijl het blad tevens een
werktekening voor het maken van
een zogenaamde zandtafel bevat.
Voor vijftien cent kunnen geïnteres
seerden ook zij die in een moder
ne flat of op een dito etage wonen
ao'n folder bestellen. Door mid
del van de giro (12 56 35) of ingeslo-
'en postzegels ('s-Gravendijkwal 60,
Rotterdam) krijgt men het vouwblad
het voorlichtingscentrum in
bezit.
ONS PATROON
c
Een zeer smaakvolle japon in de
t maten 44, 46, 48 hebben we dit
maal als ons patroon gekozen. Het
c model heeft een taille, die een bij
zonder cachet krijgt door de over-
1 slag tot aan de heup en de origi
nele ceintuur-verwerkingdie
1 schuin wordt aangezet en die door
loopt tot midden op de rug en dan
1 gegarneerd wordt met een knoop
De rok heeft voor de loopruimte
in de zijnaden een halve plooi.
t Voor de vervaardiging van deze
japon heeft men ongeveer 2Vi
meter stof van 140 cm breedte
nodig.
Onder vermelding van nummer
340 is het aan onze bureaus ver
krijgbaar tegen betaling van 0,50
l per stuk. De patronen kunnen ook
per post worden toegezonden. De
l, prijs wordt dan f 0.60. Dit bedrag
gelieve u in postzegels te olakken
t dan de adreszijde van de brief
kaart, waarop u uw bestelling doet.
Plak deze zegels naast het gewone
frankeerzegel. Bestellingen moeten
ken van wereldomvattende
omvahg, en dit enkel en al
leen op grond van die bijzon
dere flair in de omgang met
mannen.
Nu hoeven we daar als gewone
Hollandse huisvrouwen geen min
derwaardigheidscomplex van te
krijgen. Er zijn wel belang
rijker zaken, die onze aandacht
verdienen. Maar toch waag ik het
er op, vandaag even iets te ver
tellen over een vrij opvallend
idee, uitgedacht en enige tijd ge
leden gelanceerd door een Fran
se vrouw. Want natuurlijk moest
het een Frangaise zijn, die een
„veroverings-cursus" op haar
naam heeft staan. Wie zou daar
nu in ons land op komen
een veroverings-cursus, waarin
het gaat om bet boeien van man
nen in het algemeen en van het
vasthouden van de man-der-keuze
in het bijzonder! Voor het geval
u daar enige moeite mee zoudt
hebben. hier volgen enige
wenken, die deze Francaise (de
nog jonge Betty Fiehl) aan haar
cursisten pleegt te geven. Van
stierlijk
Overigens
rveelt wat hij zegt)
vooral altijd in een
goed humeur. Mannen zijn d,
'uiterst gevoelig vo~1 n
is zo'n goed humeur
niet alleen prettig
/oor mijnheer, maar
zelf.
Nu is het volgens
madame Fiehl niet
zozeer de kunst om
de nian-in-kwestle
wel om ztfn gene
genheid in weder
zijdse harmonie te
bewaren. „Dat laat
ste is het moei
lijkst: een succes
wordt nu eenmaal
gemakkelijker be
haald dan behou
den" voegt ze er
ivervloede aan
't Aller, allerbelangrijkst is
evenwel het luisteren, daar ha
mert ze steeds en met de groot
ste nadruk op, en wel onder het
motto: „het is zo vanzelfsprekend,
ten te luisteren, of we in een blij
de stemming zijn. dan wel zorgen
hebben, waarover we met iemand
willen praten. Mannen praten nu
eenmaal graag over zichzelf:
over hun bezigheden, hun plan
nen, teleurstellingen en succes
sen. Luister ernaar met échte
belangstelling, spreek hem nooit
tegen, verzet u ook nooit met hef
tigheid tegen een besluit, dat uw
echtgenoot heeft genomen. Dit
laatste wil niet zeggen, dat u af
stand moet doen van uw persoon
lijkheid! Onder die schijnbare
zachtheid kan men standvastig
blijven .en tóch op zeker ogen
blik de echtgenoot van mening
doen veranderen."
yM000000000000M00000000000000M000M00000M0M00M00M0000000M0000000M0,
Dit alles schijnt volgens deze aardappelheuveltjes
omringd door
Schoonheid alleen
't Begint gelukkig vrij hoopge
vend met „La beauté ne suffit
pas" de schoonheid alleen is niet
voldoende en als we haar verder
aan het woord laten: niet het
belangrijkste. Madame Betty
iMehl staat volkomen achter de
ze overigens niet gloednieuwe uit
spraak. Zij heeft deze en ande
re kennis o.m. opgedaan, toen
zij cursussen in psychologie volg
de na eerst een tijdje mannequin
te zijn geweest. De psychologie
is haar gaan interesseren toen
zij haar aanstaande echtgenoot
ontmoette. Conclusies zullen we
*hier maar niet uit trekken.
toe.
Nog een paar uit
spraken: „de ele
menten, waardoor
getrokken, kent el-
brengt ze op een
verstandige wijze
in praktijk? Aller-
terlijk: wij moeten
verzorgd zijn. goed
gekapt en een ma-
ke-up kiezen, dife
ons gezicht tot in
kinderen gegeten hebben. Het
wordt weer bedtijd: de laatste,
de grootste krachtsinspanning, zo
wel van hun als van mijn kant.
Als volgens onderlinge afspraak
is mèt de laatste hap eten ook
"hun betrekkelijke kalmte
verdwenen. Hun stemmetjes vul
len het hele huis, beentjes dra-
Ik verkeer nu in het stadium
waarin ik me verbeeld geen drie,
maar dertien kinderen of daar
omtrent om me heen te hebben.
Ze zijn overal tegelijk: schaterend
rollen ze voor mijn voeten, ze ga
lopperen door kamer, keuken en
gang. stommelen op de trap....
De slaperige, duimelottende lie-
lieverdjes met rode
koontjes van vóór het eten. zijn
veranderd in baarlijke lawaaidui-
veltjes. Wat doet hen opeens weer
overborrelen van energie? Ik
denk het bed. dat hen toegrijnst.
Ze zullen denken: Jongens het is
onze laatste kans, la-we gek doen!
ontroofd voelend van zijn vrijheid
spontaan in een hartroerend snik
ken uit, terwijl hij zich
ke beentjes recht omhoog. Uitda
gend kijk', hij me aan. alsof hij
zeggen wil: ,.En zie jij nou maar
eens. dat je die dekens weer over
me heenkrijgt!"
Ik trek mijn strengste gezicht
en spreek hem echt bars toe. ter
wijl ik de onwillige pootjes hard
handig naar beneden druk.
Dit alles vindt hij echter het
toppunt van geestigheid. Slap van
't lachen is hij en juist daardoor
kryg ik hem er nu dan toch echt
Erica en Arnoud zijn vlugger
in hun nachtgoed geholpen. Ook
zij gaan nu naar boven.
„Dag tafel, dag stoele, dag ja-
dido, dag kolekitl", wuift Arnoud
nog haastig en stommelt dan ach
ter Erica aan de trap op. Willig
laat Arnoud zich onderstoppen;
hij knort van welbehagen. Zijn ge
liefde roze beer heeft hij dicht te
gen zich aangedrukt. „Soensies".
Het vaste avondprogramma
moet nu afgewerkt worden en dit
„Soensies", is de inleiding tot het
eerste bedrijf..
Zoentjes... één op zijn neusje,
één op elk wangetje, op 't kirfne-
tje... Ook zijn beer moet een zoen
beurtje hebben. Als dit ritueel
achter de rug is, klinkt zijn stem
metje gebiedend: „Fole fale fe-
bij
We hebben eens een o
had, die niet „ingelicht"
vertelde ons later, dat ze
^IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIilllHlllllllillllllllllllg
van u en vóór u 1
S 't Begint al aardig te lopen
E met onze vakantie- en zonier-
E tips. U kunt, zo u een of an-
der handig (of aardig) idee
hebt, gerust nog blijven in-
E sturen, want met wenken op
E dit gebied zijn dacht ik
E velen gediend.
KOFFERS PARKEN
hetzelfde onderwerp:
E koffers pakken. Daar er enige
gelijkluidende tips bij waren.
zal ik maar geen namen gaan
E noemen en een wat algemeen
E babbeltje over die koffers ma-
E gebruikelijke pakje, dus dat
E \\eer een meevallertje.
Dat we voor we de spullen in
H de koffers doen eerst een lijstje
maken van wat we allemaal
mee denken te nemen, zal
iedereen wel weten. Maar,
heeft u er wel eens aan ge
dacht dat lijstje te bewaren als
een leidraad voor de volgende
vakantie? Mocht u dan onder
weg tot de ontdekking komen
iets te zijn vergeten, dan kunt
u dat even opschrijven om er
in ieder geval het volgend jaar
aan te denken. Bevestigt u de
lijst met een stukje plakband
in het deksel van de koffer,
dan bent u wat dit betreft he
lemaal safe.
VERGEET DIT NIET
Dan nog een paar tips gekre
gen over wat we vooral niet
mogen vergeten. Een zaklan
taarn b.v„ vooral als men naar
het buitenland gaat, waar heel
wat straten niet altijd goed zijn
verlicht. Het zoeken naar een
pension zal met een zaklan
taarn in het donker gemakke
lijker gaan. Een paar plastic
zakken (om het vuile wasgoed
in te doen b.v.), een doosje
schoenen-kleurpasta in een
oude herensok (om gesjouw
met borstels te voorkomen,
daar met zo'n sok insmeren en
uitsmeren best gaat) en een
dunschillertje, waar je reus
achtig veel mee kunt doen
(fruit schillen, komkommers
schoon maken en er dunne
plakjes mee snijden enz. enz.
zijn er een paar voorbeelden
van. En weet u hoe u gemak
kelijk een plissé-rok in de kof
fer kunt meenemen? In een
koker, die u maakt van kar
ton en die u iets korter dan de
koffer lang is, afsnijdt. In een
koker met een middellijn van
vijf of zes centimeter past de
rok keurig. Gaat u bij iemand
logeren en wilt u bloemen mee
nemen, dan kunt u die gerust
in koffer of week-end tas doen.
U doet eerst om de stelen een
vochtig plastic zakje en daar
na stopt u de bos in een gro
te plastic zak, die u vol met
lucht blaast. Gauw dichtma
ken zonder de lucht te laten
ontsnappen en u brengt het
boeket heelhuids over. Deze
ideeën kwamen van mevrouw
A. S. van Klaveren-Heykoop
uit Hazerswoude,
Kok uit Rotterdam,
Mellema uit Ylaardipgen,
vrouw A. H. Boelc,
uit Vlaardingen, m
J. den Broeder-Louwersheimer
ankleden van een glibberaal: „UU1UC1I
haast onbegonnen werk Hij draait betekenen
-;_u wringt zich-'"
slaap- de wonderlijkste kronkels. graa:t
kreunend van inspanning naar de
veiligheidsspelden, de poederbus
en even later trekken we venij
nig „om 't langste end" aan zijn
schone luier. Wat nog een kracht,
in zo'n klein lichaampje! Dan,
onverhoopt, krijg ik hem toch
woorden toegesproken. En toch
nen ze heel simpel: ,,Zo
aren de scheepjes voorbij."
Een oud kinderliedje, in dit ge-
•ijzing:
J.
Stad
dje.
val echter met gebruiksat..
Men neme het hoofdkussen
met hoofdje aan beide kanten
vast en wiege onder het zingen
van deze éne, steeds te herhalen,
regel het hoofdje van zijne ma
jesteit heen en weer. Ook deze
keer ondergaat Arnoud gelukzalig
diertje, laat zich nogal gemakke-
Nu i
lijn klei
lijk vangen. Wel barst hij. zich heel gauw gereed
•orstelaar al
ir de nacht.
Eenmaal in zijn bedje, is hij auccu m ut
fS', Tf!'e ho.w|i zï
de genieting, die hij al vanaf
baby-zijn kent.
„Fole fale febij..." Hij wil het
alleen zó, in de babytaai zeggen,
ik hem nog in zijn tuig.
dan. Met één snelle beweging
trapt hij schaterend al zijn zorg
vuldig ingestopte dekens weg en
steekt vliegensvlug zijn beide dik-
d3NÜ
Zij heeft de grote interesse in
haar medemensen niet voor
zichzelf willen houden, maar haar
mede-vrouwen graag willen laten
delen in de resultaten van haar
studie en ervaringen.
Stierlijk vervelen
Een van haar voornaamste ad
viezen is bewonder uw man.
luister naar hem (ook als het u
W*
AT zal ik deze keer schrij-
dacht Ik. Aan de ene
kant: er is zoveel; maar ander
zijds kun je niet al te kriskras
te werk gaan. Het geheim is
niet: wat beefi zij en wat heeft
een ander te zeggen, maar: wat
vindt ons samen. En ais ik dan
om me heen zie in de paperas
senberg, dan is het op dit mo
ment vooral het kinderen krijgen
dat de aandacht vraagt. Ik be
doel niet: hoe kom je er aan en
hoe voltrekt zich de geboorte. De
tijd dat een vrouw daarover vóór
haar huwelijk slechts had horen
fluisteren, ligt vrijwel achter ons.
Vrijwel. Ik zeg het met enige re
serve, want er speelt me toch
wel een enkele opmerking van al
weer een enkele brlefvriendin
door het hoofd. Maar goed, dat
bedoelde ik niet. Kinderen krij
gen, blij met ze zijn, dat is wel
in orde. Maar: hoeveel, als je
22 bent, en je hebt er al drie.
Of: hoe zwaar mag de taak zijn
als je 43 bent en je hebt er ne
gen. En: wat gelóóf je ten aan
zien van kinderen krijgen. En:
wat vraagt deze tijd.
"17AAK vind ik in brieven uit-
V latingen waarover ik strom
pel, om niet te zeggen: val. ,,'k
Ben de jongste uit een groot ge
zin", schreef in april een O.B.-
vriendin, „vader was veel ouder
dan moeder die zijn tweede vrouw
was, kinderbeperking was toen
nog niet in de mode... (hier
strompel ik even) en: „de jong-
sten hadden dientengevolge nu
ïiiet bepaald een zonnige jeugd
ondanks mijn goede en ijverige
vader en toegewijde moeder1'.
Dan nóg niet? dacht ik. Hoe heb
je dan een zonnige jeugd. Een
toegewijde moeder, een ijverige,
goede vader, hèd iedereen die
maar! Lag het dan aan het ne
gende. tiende kind-zijn, dat de
zonnigheid er niet meer af kon?
Nam goed en toegewijd en ijve
rig zijn zoveel tijd in beslag dat
het bestaan meer leek op: adem
halen. dan op: leven? Is goed en
toegewijd-zijn slechts voorwaar
de? Komt dan pas het mens-zijn?
Is gevoed en gekleed worden»
niet genoeg? Moeten er ogen zijn
die je volgen, vingers die je hel
pen met tekenen of een hand
werkje met je prutsen, een hand
die je nawuift, oren die willen
luisteren naar je verhalen van
school, armen die je optillen en
en u. Het helpt me ook niet of
ik nu al stemmen hoor opgaan
dat God ons ons kindertal geeft,
dat je in ieder geval gelóven
moest gaan.
briefschrijf-
die naast je wandelen ontmoette. Ik
moet dat het
Dat geloof ik ook
ster ook. Ik weet ook we! dat
vrouwen zijn die zich
langs gras en water? En gedach
ten. wat betekent dat woord aan
dacht wel niet?
Brengen ouders dat niet op. even
aandachtig te zijn voor hun acht
ste of negende kind (of
al voor no. 4 en 5) als
voelen, zich voelen léven i
ileet
hoefden nergens op te gen kto(|ereI1
wachten, zodat we een half jaar zeven met
na de kennismaking trouwden.
Nu zijn we „gezegend" gewor
den de aanhalingstekens zijn
schrijfster
met twee handjes, net als tante
Hannie van de televisie; dag Ar-
noudje, dag Beertje...!"
Ik sluit zachtjes de deur en
weet, dat hli zelfs in 't donker
nog glimlacht,
Erica is zelf al onder de de
kens gekropen, zonder pop of beer.
Volgens haar zijn dat: „nare
bobbels en die porre maar in je
rug." Het ritueel bij haar beperkt
zich tot een blaadje en een praat
je. Iedere dag scheurt ze enthou
siast een blaadje van haar kaien-
dertje met de stereotyp luidende
ook met ^raaK
de dat ik strompel
gaat-'
één. En
mensen. Wij kunnen
anderen oordelen, wij hebben al-
met en daar ,PPn PP" 'aak tP" aan7ipn van
of als dat in angstig-makende jongens van 16.
vorm zo wordt, moeten zij die
kinderen dan nog hebben? En nu
spreek ik niet met hen die als ne
gende kind een gelukkige jeugd
hebben gehad maar ik luister van
uit deze mij gezonden brief.
Toch wel een vraag om eens over
na te denken.
IK pak een ander^ brief. Niet
van iemand met een jeugdher
innering maar van een lieve vrouw
en moeder die er eens even bij
ging zitten en aan mij het ene vel
na het andere vol schreef. Tel
kens kwam haar weer iets in de
gedachte en haar zevende en
achtste floddertje noemde ze Bij
voegsel (vast en zeker lachend
in zichzelf), en hoewel ze haar
brief al had ondertekend met
naam en adres, schreef ze onder
de bijvoegsels nog eens haar
zó nabij was zij onder het schrij- Si»..,,
i tejfiHf- heb ik bloeit de boom. Maar
leen een taak
onszelf. Kunt u haar die buiten
de stad in een vrij huis woont en
goede hulp heeft, vergelijken
iemand in een boordevolle
zes-hoog en zonder hulp'
vrouw die bij de verwachting
[eboorte van de baby zich
eerste tot de laatste dag ziek tief. Haastig 'begint
en miserabel voelt met haar me- len:
de-zuster die dat alles als een
vrolijk incident beschouwt? Maar
zelfs als we dat allemaal eens w
zijn, ben ik er nog niet. Ik moet der 'worden"
vraag terug: wat geloof hè? Hij wordt toch
dag jarig?"
„Het hobbelpaard", antwoord
ik nu zo geestdriftig als ik kan.
Het valt niet mee altijd maar
weer iets te verzinnen dat bij
haar in de smaak valt.
„O ja....?"
Het schijnt haar niet veel te
doen. Ze duimelt wat en staart...
Maar als ze ziet dat ik aanstal
ten maak haar de laatste nacht
zoen te geven, wordt ze weer ak
te keuve-
ik. Ik been geen dominee, geen
arts. Maar een vrouw, als u. En
ik geloof dat je iemand mag zijn.
God schiep je, als vrpuw, als
mens. Er is er maar één zoals
u. zoals ik. en zo wou God het,
ieder het leven,
de mogelijkheid tot een waarlijk
ils jij. Arnoud wil ook
dat mag niet
pap-
God ^af
zijn hier op aarde, door de ÏJi30.?;,,'1
haar brief ook ondergaan,
van iemand die bij elk blad meer
mijn vriendin werd. Die zichzelf
duidelijk maakte onder het schrij- ejntj ^ent
dat ik
lang." Had het opnoemen
rij nog iets glorieus'
kent een matheid, en
zeg ik: toch wel eens iet
over na te denken.
Want, verdraaid nog
je oént toch iemand,
blijf je hangen op zo'n dorp
leven gaat er mee heen,
vergeving der zonden,
ieder van ons zichzelf
vrijheid en vreugde.
5 en schap? Een deel van het mens-
i nóg zijn. Temperament? Gaven? Ge
snapt dachten en wensen? Een deel van
ver- het mens-zijn. Wie dit niet aan-
van vaardt, wie dit „werelds" vindt.
het die miskent dat wij HIER en
leven, die weigert
DIE haar leven even van zich
af schreef, en het toen zag,
weliswaar zwaar, maar toch ze-
genend. Die dat leven na het twintig jaar zijn als
schrijven weer opnam, bereid en voorbijgegaan,
dankbaar. Toch geeft cok deze naar naaimacl
brief ons dezelfde vragen. Ik zal
schrijfsters verhaal iets verande
ren omdat ik wel weet dat an-
en weer nu mocei
iets om geschenk dat God ons reikt. Een
gezin, een groot gezin? Heerlijk,
aan toe. ais het ons doet voelen dat we nu
En daar pas leven. Maar veel te zwaar
aan leven niet toekomen.
cc,zucht ie zwarr- Dat ma2 je zeggen,
wasmachine Juist als gelooft- Maar de
ze drie zinnetjes bergen al stof
genoeg voor een volgende brief.
strijkplank
ïianK. «ei is net of er
andere „jij" kon be-
of jp de bus
Met tijd. Vader i
43. Hij te oud voor
verdacht schrijft zij. En zij 1
vertelde ongeveer het volgende:
„Chr. ik was nog jong en hele
maal niet op trouwen
(thuis zeiden ze altijd: jij trouwt
toch niet) toen ik in een voor
mij vrij onbekend dorp waar ik
tijdelijk iemand hielp, mijn man meer. Want dit benauwt mij toch.
O zullen ze sli
HIER wil Ik vanaaag blijven,
ik pak geen andere brief
Ik lekker niet. Enne... dan .o
Edwin mijn baby..."
Voldaan neemt ze weer haar
duim, schurkt nog wat dieper on
der de dekens. Slaperig lacht ze
lispelt vanwege de
'e maan kan lache. de
..if... enne..." Een die
pe, diepe zucht volgt; ze is haast
te slaperig om verder te praten.
„Op school... Majadie... schoen
tjes.... nat..."
Woordjes trager, al trager
komen ze, zo moeizaam. Woord
jes: de onzichtbare armpjes waar
mee ze me wil vasthouden. Heel
voorzichtig maak ik me er uit
los. Een zoen....
„Slaap lekker, Erica."
„Dag mammie
Haar stemmetje, zwaar van
slaap, komt tevreden. Behoedzaam
daal ik de trap af. Halverwege
raap ik een boefachtig-bemodderd
kousje op. een tree lager een zil
ver theelepeltje: het zit vol teer
De bengels.
kleine drie" zijn
dromenland En als
toe ga,
slapen en engeltjes lij-
THFRMOSFI.F.S F.N
ZITTEN
Ëf Neemt u een warme drank
mee in een thermosfles, houdt
de fles dan eerst even boven
E de stoom om springen te
E voorkomen, zo raadt de heer
E J Peters uit Dordt u aan.
Gelijk maar iets over „lekker
E zitten" in de vakantie.
E Heel wat vakantiegangers
nemen tegenwoordig linnen
Stoelen mee, waarvan het fra-
E me bestaat uit ijzeren bui-
E zen. Vaak zitten onderaan de
stoelpoten plastic of rubber
doppen, die echter door het
scherpe metaal meestal spoedig
E stuk gaan. Legt u echter, zo-
als mevrouw L. Spaans uit
Maassluis dit heeft gedaan,
E een ijzeren sluitringetje in de
E plastic of rubberdop, dan gaan
ze veel langer mee.
Wie geen stoelen meeneemt.
kan toch een prettig buitenzit-
E je maken. Daarvoor zijn
volgens mevrouw J. H. van
Melle-de Graaf uit Rotterdam
drie stevige plankjes nodig
E van dezelfde grootte. Aan de
korte kant van de plankjes
worden gaatjes geboord (één
E plankje krijgt die gaatjes aan
E twee kanten, de twee andere
E plankjes aan één kant) waar-
E na u de plankjes met waslijn-
draad in eikaars verlengde
vastmaakt. Buiten gekomen
kunt u op één plankje zitten,
E het andere dient als rugsteun I
en nummer drie zorgt, dat het
E geval blijft staan.
VOOR YISLIKFIIERBERS
S Vist uw man in de vakan-
komt hij dan met paling
E dan geen zand, zoals meestal
E gebeurt, maar stukjes krant.
Resultaat: geen eindeloos ge-
spoel meer om het zand er af
te krijgen en snel schoon, aldus
mevrouw Goudkamp-Was- i
E sen uit Den Bommel.
IDEETJES VOOR DE
ZOMER
E Vooral op het platteland I
worden 's zomers veel zoge-
E naamde vliegendeuren ge-
E bruikt. Voor h*t geval u het
E ook zo vervelend vindt, dat die
E deuren steeds weer met een
E stevige klap dichtslaan, kunt u
een reepje schuimplastic tocht-
strip tegen de deurpost plak-
E ken. zo schrijft mevrouw J. C.
van Tilborg-Staat uit Andel. 5
E Wie veel in de tuin werkt en
moeilijk kan bukken, moet
nogal veel karweitjes op de
E knieën doen. Voor haar heeft
E mevrouw A. N. Arends-van
Vliet uit Voorburg een advies.
Maak van stukjes schuimplas-
E tic eens kniebeschermers. Om
het schuimplastic gaat een
E hoesje, waaraan bandjes of 5
E elastiekjes komen, zodat u de-
ken..
f V ZULT Cl ET WEL WETEN
MAAR
E U zult het wel weten, i
E maar.... als u met kinderen
naar het strand gaat. laat ze
dan niet de eerste tijd de he-
le dag in badpak rondlopen I
E Als u een bloesje ónder het
badpak doet, trekken ze het
niet zo gauw uit.
