dokter regan
ObfelS
Volendam in vol ornaat
voor hoge gasten
„Galg voor drie
personen..."
Sunsilk
Dr. Scharf bezocht Zuiderzeewerken
Ambtenaren
ontstemd
Mevrouw Van Diejen na
verblijf in Japan terug
Hartelijk afscheid van
Oostenrijkse president
Landingsrechten los
van andere vluchten
^dit busje Vinolia
toiletpoeder TRÉS CHICMRFUM
bij elke grote flacon
shampoo
11
VRIJDAG 19 MEI 1961
(Van onze speciale verslaggever)
YTERGLIJDEND OUD LAND in het zonlicht dagend nieuw land. En
als entrée een uitbundig en feestelijk versierd Volendam met al zijn
hullen, zijn bloedkoralen en zijn klapstukken. Het moet voor de president
van „het land van bergen, rivieren, akkers en domkerken" als een klank
rijke symphonie zijn geweest, als de warmste symphonie sinds zijn aan
komst op dinsdag. Na al die zo officiële voorstellingen en maaltijden, na al
dat geglinster en die hoofsheid van het moment, zag dr. Scharf op de derde
dag van zijn staatsbezoek Nederland van een andere kant. Het was het rijk
van de polders, dat aan zijn ogen voorbijtrok, het rijk van het water en
de waterwerkers, van sluizen, van dijken, van gemalen.
Voor de gul met dollars strooiende
Amerikaan trekt zelfs Volendam nooit
het 's zondagse ,,spul" aan. Maar voor
de bescheiden Oostenrijkse Bondspre
sident deed het dit gisteren wel. Bo
vendien liep het nog en masse bij
zijn naar paling en garnalen riekende
haven te hoop, waar de botters met
hun hoog opgetakelde netten voor een
pittoreske flankering zorgden. Men
kan het zeggen, zonder zich aan enige
overdrijving schuldig te maken: Voor
niemand op de wereld heeft het inter
nationale bekendheid genietende toe
ristendorp zich meer uitgesloofd dan
voor de kleine dr. Scharf, wiens zwar
te Homburger de hoed van elke man
kon zijn.
Daar stonden ze: mannen, vrouwen,
maar vooral kinderen. De wit-geste-
van en naar voren gepunte kanten
hullen leken te weerkaatsen in de zon.
De gouden knopen en sloten waren
van een stralen schietende fonkeling.
De zilveren klapstukken rijksdaal
ders uit de tijd van koning Willem III,
die als broekbandversiering dienst
doen hadden een extra poetsbeurt
gekregen, evenals de zilveren ketting
met knop. De kraallap, het stikje, de
gelakte muiltjes, alles droeg bij tot
een kleurenweelde als in Keukenhof.
Volkslied
Toen de Bondspresident met zijn ge
volg bij de haven aankwam de konink
lijke familie had zich voor deze excursie
teruggetrokken slaagde zelfs de hoog
i het veilinggebouw zetelende non er
iet meer in zich via de luidsprekerin
stallatie verstaanbaar te maken. De acht
honderd kinderen, die met hun rood-
wit-rode vlaggetjes voor de huizen met1
hun groen-houten gevels stonden, hieven
spontaan het Oostenrijkse volkslied aan
Hoeveel coupletten het „Land der Ber-
heeft, weten we niet. Wat we wel
weten is dat de Volendammertjes er heel
wat hadden geleerd, en, ondanks de be
zwerende gebaren van majoors, kolonels
zelfs generaals, van geen ophouden
wisten. Hoe kon het anders? De non voor
de microfoon zong maar door, en haar
„kraaiennest" was ongenaakbaar.
arme meester Zwarthoed, die als
dirigent had moeten optreden, was in
geen velden of wegen te zien. Hij had ver
wacht op het sloependek van de „Piet
Hein" te mogen staan, maar daar was
het jacht waarschijnlijk net iets te ko
ninklijk voor. Hij kon dan ook geen punt
vinden, hoog genoeg om zich door
iedereen te laten zien. De enige keuze
een meerpaal, maar de onderwijzer
met zijn grijze leeuwenmanen was nu
eenmaal geen equilibrist.
Pop van poppen
Wat kreeg dr. Scharf van uitgestroomd
en opgedofd Volendam? Geschenken, die
z'n studeerkamer fleur en kleur kunnen
geven. Een grote Volendamse pop van
meisjes, die er zelf nog als poppen
uitzagen. De aiiributen van de Volen-
dammer gouden boordknopen, zilve-
i klapstukken, een zilveren ketting,
zilveren knop op zwart fluweel
i burgemeester Boelens. En van schip
per Klaas de Boer, die namens alle vis-
sprak, tientallen hoog-Nèderlandse
welkomstwoordenzomede een minia
tuur-botter, die uit een papieren bood
schappentas kwam.
Kwart over twaalf ging de „Piet Hein"
van kaai, een kwartier ten achter op het
tijdschema. Volendam, nog nooit in zijn
bestaan met de komst van een staats
hoofd vereerd, slaagde er tijdens dit der
tiende staatsbezoek na de oorlog in veel
1 zijn scha in te halen. Er was, buiten
In kringen van de centrales van
overheidspersoneel was men gister
avond nogal ontstemd over het rege
ringsbesluit om de maximum werk
tijd voor het rijkspersoneel voorlopig
met slechts twee uur, inplaats van de
voorgestelde drie uur, te verkorten.
Men noemde het besluit psychologisch
onverstandig en vroeg zich af of een
uur langer of korter werken wel be
langrijk genoeg kan zijn om een una
niem advies van het Georganiseerd
Overleg niet op te volgen.
De voorzitter van de Ned. Chr. Bond
van Overheidspersoneel, de heer J. ten
Heuvelhof, herinnerde in zijn commen
taar aan de belofte van de regering dat
de ambtenaren in de verbetering van
hun rechtspositie de trenf (het midden)
zouden kunnen volgen. Van regerings
zijde, aldus de heer Ten Heuvelhof, is
al toegegeven dat op 1 juli zeker de
helft van de werknemers in het vrije
bedrijf de 45-urige werkweek heeft.
De voorzitter van de N.CJ3.0. zei niet
te kunnen inzien dat invoering van de
45-urige werkweek bij het rijk dusda
nige consequenties heeft voor de ont
wikkeling in het vrije bedrijf dat daar
door 's lands belang wordit geschaad.
„Er is bezig een mythe te groeien dat
maatregelen voor het overheidspersoneel
altijd repercussies zouden hebben voot
het vrije bedrijf", aldius de heer Ten
Heuvelhof. Het walde hem voorkomen
dat de praktijk juist andersom ls.
De N.CB.O.-voorzitter, die overigens
zijn waardering uitsprak voor de wijze
waarop minister Toxopeus overleg heeft
willen plegen, meende dat spoedig iets
dient te gebeuren met de geschoren
raadsbesluiten van de drie grote steden.
Hij noemde dut een urgente zaak. Zoals
men weet wordt er in deze steden nog
steeds elke zaterdag op de gemeentelijke
bureaus en instellingen gewerkt als ge
volg van die schorsing.
het protocol
zelfs e
l klompendans
ingelast. Oostenrijkers hebben met kust
bewoners gemeen dat ze gemoedelijk
zijn. Vandaar dat de Bondspresident be
reid was meer van de Volendammers te
nemen dan grootmeester, admiraal en
ceremoniemeester Rost van Tonningen
eigenlijk wilden.
Bij windkracht vijf en over witgekuifde
golven voer de „Piet Hein" linea recta
op Lelystad af. Het ranke, witte jacht,
dat de Oostenrijkse vlag in top had, en
twee volgboten van Rijkswaterstaat in
zijn kielzog, had het op het ondiepe wa
ter nogal tc verduren. Oostenrijkers mo
gen misschien geen hoogtevrees hebben,
zeeziek worden ze wel. Dr. Scharf door
stond weliswaar glansrijk de waterproef,
ar staatssecretaris dr. Ludwig Steiner
chef persdienst kabinet prof. dr. Vin-
z Ludwig Ostry, stapten in Oostelij k-
Flevoland groen en geel van boord.
Niemand ontbrak
Nederlands nieuwste stad, of althans
de nederzetting, die er voorlopig is
bouwd, telt nog maar driehonderd
woners. Niemand ontbrak echter op
het appèl, ondanks de stijve bries,
die aan haren, jassen en hoofddoeken
rukte. Een uithoek? Ja. Maar een uit
hoek, die typisch is voor ons overbe
volkt land, dat grondgebied op het
water tracht te veroveren.
Dat en nog vele andere feiten hoorde
de Bondspresident allemaal, toen hij
het museum annex expositiezaal n.
korte speeches van ir. J. F. van
Bom (man van de Zuiderzeewerken)
prof. ir. P. Ph. Jansen (man van het
Deltaplan) luisterde
Dr. Scharf weet thans hoe men kraag
stukken zinkt, zand in dijklichamen perst,
steenglooiingen zet en kleileemdammen
opwerpt. Hij heeft vernomen dat Neder
land tweeduizend vierkante kilometer
land op de vroegere Zuiderzee wil win
nen, of wel zijn totale oppervlakte met
zeven procent wil vergroten. Hem is
verteld wat een polder is. waarom er in
de Hollandse IJssel een schuifstuw is
aangebracht, en waarom het Haringvliet
straks met sluizen zal zijn uitgerust.
„Door de Oosterschelde", rekende de
altijd rekenende professor Jansen voor,
„stroomt dertig keer zoveel water als
door de Donau bij Wenen". Nog een
staaltje van aanpassing: „De totale kos
ten van het Deltaplan worden op vijftien
miljard Oostenrijkse schillingen geschat".
De sluis bij Lelystad werd bezichtigd,
en daarna nog het gemaal Wortman. En
alles wat de Bondspresident gisteren op
die volle, maar instructieve dag heeft ge
leerd, zal hij later in een wat rustiger
omgeving nog eens kunnen repeteren.
Zowel over de Zuiderzeewerken als over
het Deltaplan werd hem tenminste een
album in prachtband aangeboden.
Intelligenter
Toen we door het Oostwarderdiep
en langs dijken en bouwputten naar
Muiden voeren, grapte een tot het ge
volg van dr. Scharf behorende Oos
tenrijkse journalist:
„En toch wij doen het heel wat
intelligenter. Wij vangen het water
op onze bergen op en laten het van
boven naar beneden stromen. Jullie
pompen, pompen en nog eens pompen
om het van beneden naar boven te
krijgen".
Een andere Oostenrijker, alleen wat
serieuzer, dacht na die zonnige tocht
langs baggermolens, bakken en zui
gers al heel wat van dijkenbouw te
hebben begrepen.
„Wordt straks nou dat hele schip
tot zinken gebracht?" vroeg hij toen de
boot, waarop we ons bevonden een
met steenblokken beladen vaartuig
passeerde
Joocls ingenieur getuigde:
DE
Dreigbrieven niet
van de lucht
(Vain onze correspondent)
E SITTARDSE mevrouw Van
Diejen, die dezer dagen terug
keerde van een bezoek aan Japan,
alwaar zij gevolg gaf aan een uit
nodiging van een Japanse tv-maat-
schappij om medewerking te ver
lenen aan een uitzending óver de toe
standen in Japanse interneringskam
pen tijdens de oorlog, waar vele Ne
derlanders helaas bepaald slechte en
zelfs trieste ervaringen hebben be
leefd, heeft het na haar terugkeer in
haar flatwoning aan de Dr. Nolens-
straat te Sittard niet bepaald rustig
gekregen.
De PTT bezorgt haar dagelijks boze
zelfs dreigbrieven van landgenoten
die het haar kwalijk nemen dat mevrouw
Van Diejen de uitnodiging van de Japan
ners heeft aanvaard. Men vindt het nl.
onjuist dat een der lotgenoten heeft
medegewerkt aan een plan om een Ja
panse visie te geven op de toestand in de
verschrikkelijke kampen. Weliswaar zegt
mevrouw Van Diejen dat zij onomwon
den haar belevenissen heeft verteld,
doch sommigen nemen het haar kwalijk
dat zij zich met de toenmalige kamp
commandant Tadasoi Yamahi van het
kamp Kampili al handendrukkend heeft
laten fotogroferen en zelfs laten filmen
voor de T.V.
Zoals bekend, zond de N.I.G.E.B. een
afkeurend telegram aan mevrouw Van
Diejen; dit telegram bereikte haar in
Tokio. De Nederlandse gezant aldaar
toonde zich nogal gereserveerd over de
komst van de Nederlandse. De Japanners
hadden aanvankelijk een uitnodiging ge
zonden aan mevrouw Joustra te Den
Haag, die indertijd ook in het kamp
Kampili gevangen zat. Zij stuurde echter
de uitnodiging door
Van
Diejen, aangezien mevrouw Joustra de
uitnodiging niet kon aanvaarden omdat
de plannen van de Japanners volgens
haar niet strookten met haar functie van
ambtenares op een Nederlands departe
ment.
AMSTERDAM, G.U. Gepromoveerd
tot doctor in de geneeskunde: P Borst uit
Amsterdam op „Een biochemisch onderzoek
over mitoChordien geïsoleerd uit een asci-
tescel tumor".
GRONINGEN Cum laude gepromoveerd
tot doctor in de letteren: J Heringa uit
Utrecht op „De eer en hoogheid van de
staat".
ROTTERDAM Gepromoveerd tot doctor
in de economische wetenschappen: J G
Kleve uit Khartoem op „Capital for
In 1955—1959".
tional i
uk. ^usienrijkse president werd
gisteren in Volendam verwel
komd door een groot aantal meis
jes in de klederdracht die overal
ter wereld als het „nationale
kostuum" van ons land bekend
staat.
~DUITEN regende het en op het sombere station Staatsspoor was het
tochtig, toen ons vorstenpaar en president dr. Adolf Scharf er van
morgen arriveerden. Maar deze naageestige sfee verdween met kun komst,
want het afscheid van de Oostenrijkse bondspresident en zijn gevolg van
Koningin en Prins was bijzonder hartelijk en ongedwongen.
In de Koninklijke Wachtkamer nam sident stapte in de trein. Het werd pre-
de president afscheid van de vele mi
litair- en burgerlijke autoriteiten, die
hij in de afgelopen dagen heeft leren
kennen. Op het eerste perron, waar
burgemeester mr. H. A. M. T. Kolf
schoten en de gouverneur van de re
sidentie, luitenant-generaal C. J. Valk,
reeds wachtten, inspecteerde de Pre
sident, vergezeld van Koningin en
Prins, voor de laatste maal een Neder
landse erewacht, ditmaal gevormd
door leden van de Koninklijke Mare
chaussee en het Trompetterskorps der
Cavalerie in ceremonieel tenue.
De Koningin was gekleed in een crème
kleurige strakke mantel, waaronder zij
een bruin toilet droeg met elegante
shawlkraag. Zij droeg een bruine hoed,
bruine schoenen, handschoenen en tas.
Prins Bernhard was in donkergrijs
costuum en had een witte anjer in het
knopsgat. President Scharf praatte onge
dwongen met zijn gastheer en gastvrouwe.
terwijl de leden van zijn gevolg met vele
handdrukken en woorden als „danke
vielmals" en „auf wiedersehn" afscheid
namen van de leden van de Nederlandse
hofhouding en de anderen, die nauw bij
het staatsbezoek waren betrokken. Zii
verdwenen even later in de trein even
als de dochter en schoonzoon van dr
Scharf, het echtpaar Kyrie. In de suite
van het koninklijke rijtuig waren door
een hofmeester op het laatste ogenblik
nog enige mooie boeketten in vazen neer
gezet, als een laatste hulde aan het bui
tenlands gezelschap.
President Scharf kuste koningin Juliana
met een hoofs gebaar de hand. gaf prins
Bernhard een stevige handdruk, boog,
lachte en dankte, dankte nogmaals met
veel woorden voor de ontvangst. Nog
een groet voor minister-president De
Quay en enkele anderen en ook de Pre-
half elf. Het Trompetterskorps der
Cavalerie speelde het Oostenrijkse volks
lied, de trein zette zich in beweging.
Koningin en Prins zwaaiden, het kleu
rige gezelschap achter op het tapijt boog
en snel verdween het koninklijke rij
tuig uit het gezicht.
Koningin en Prins bleven nog enige
tijd napraten. Weer werd afscheid ge
nomen, nu van de Haagse autoriteiten.
De Koningin vroeg lachend aan burge
meester Kolfschoten: „U moet nu zeker
ook gaan pierenwaaien?', hetgeen deze
met grote opgewektheid beaamde. Even
als de Prins reed hij in een snelle wagen
naar Scheveningen.
De Oostenrijkse Bondspresident bood
koningin Juliana, prins Bernhard en de
prinsessen Beatrix en Irene 's avonds
een gala-diner aan in de Oostenrijkse
ambassade. Nadat door een dochtertje
van de Oostenrijkse ambassadeur aan de
koninklijke gasten bloemen waren aan
geboden, schaarden men zich om de rijk
tafel.
UIT een beëdigde verklaring die
gistermiddag in het proces te
gen Eichmann bij het bewijsmate
riaal is gevoegd blijkt dat Eichmann
opdracht heeft gegeven dat de Joodse
vrouwen in het „bevoorrechte" con
centratiekamp Theresienstadt „ver
hinderd" moest worden kinderen te
baren. De verklaring is indertijd af
gelegd door de laatste commandant
van het kamp, SS-majoor Kar!
Rahm. Hij is door een Tsjechisch
tribunaal ter dood veroordeeld en in
1947 terechtgesteld.
Rahm heeft gezegd dat zwangere
vrouwen op bevel van Eichmann ge
dwongen werden abortus op zich te
laten plegen. Uit documenten die al
eerder ter sprake zijn gekomen, blijkt
dat vrouwen die toch een kind baar
den met het kind en de vader naar d(
gaskamers gestuurd werden.
Hierna werd Adolf Engelstein als ge
tuige opgeroepen, eer. overlevenden uit
Theresienstadt. Engelstein, 58 jaar,
Tsjechoslowaikije geboren en nu inw<
von Israël, was ingenieur bij de spoor
wegen tot augustus 1942
Engelstein zei, dat hij uit zijn functie
ontslagen werd en in januari 1943
gebraoht naar Theresienstadt. Hij
telde, dat hij eerst gewoon werk moest
doen, maar dat hij later zijn gewone vak
moest uitoefenen, maar dit nam een
macabere wending voordat hij ten slotte
door de Russen bevrijd werd.
Op een dag moest Engelstein een
draagbare galg maken waaraan drie man
tegelijk opgehangen konden worden.
„Ik was ingenieur, maar een galg bou
wen," zei hij en zijn stem stierf weg
alsof hij er niets meer aan had toe te
voegen.
De ergste vernedering moest hy onder-
gaan toen hij ingedeeld werd in Rave
lin, nabij Theresienstadt, met 80 gevan
genen, om alle gaten in een 18de ee
gebouw te dichten en vier houten toi
te bouwen in de vorm van kokers.
„Ik kreeg de kans de blauwdrukken
onder ogen tc krygen en daaruit bleek
dat het gebouw gehee' gedicht zou w
den zodat geen gas kon ontsnappen".
„Ik wist toen dat het duizendjarig rijk
op instorten stond. Ik veinsde ziekte en
zei dat ik niet kon werken". Hij werd
van zijn taak ontheven en na ccn week,
aldus Engelstein, liet men het gehele
avontuur schieten.
Engelstein zei, dat hij Eichmann
maal van nabij gezien 'had toen hij
250 andere gevangenen naar Trebnitz
vervoerd werd met een trein met ba*
Amerikaans voorstel verworpen
NEDERLAND heeft een Ameri
kaans voorstel verworpen om
TRANSPARANT
„Hoe zou je ook? Ik drink nooit. Ik laat het staan.
Over een jaar of drie, vier, is het te drinken.
Dan is het verbod op sterke drank opgeheven en
word ik wel gekozen voor het een of ander".
„Jij, gekozen?! Je kunt niet eens lezen!"
„Maar ik kan denken en luisteren, en geld ver
dienen. Dat is meer dan jij ooit gedaan hebt. Zo
gauw als ik tijd heb", ging hij verder, terwijl hij
het vuur van zijn branderijtje opstookte, „zal ik
dit fabriekje onder de grond stoppen. Ik heb er
laatst eens een gezien; men stookte er met olie,
dat gaf geen rook". Deze laatste opmerking maak
te hij binnensmonds, maar Dave had een scherp
gehoor.
„Ik begrijp je niet", zei Dave terwijl ze naar
huis gingen, „je hebt toch geld genoeg; waarom
hou je je dan met iets bezig waardoor je voort
durend in conflict bent met de wet? Wat heeft dat
voor zin?"
„Ik zou zo graag rijk zijn", zei Jake, „om van
alles voor moeder te kunnen kopen". Hij kon Dave
niet spreken over dat wat voor hem zelf een raad
sel was. Hoe kwam het, dat hij er behoefte aan
haS, de wet te tarten en te overtreden, hij die
uiterlijk zo fatsoenlijk leefde? Het enige antwoord
dat hij daarop wist, was, dat hij die eigenschap
van zijn grootvader Tom Regan had geërfd.
Die winter verdween Dave opnieuw. Hij profi
teerde van de gelegenheid dat Jake afwezig was
die was weer met een houtvlot de rivier afge
zakt om een nieuwe kar en een paar muilezels
van zijn broer te stelen en zelfs nam hij zes vaatjes
van Jakes whisky mee. Naar men later vernam,
was Dave naar het westen vertrokken, naar een
verlaten landstreek waar desperado's en deser
teurs leefden en die onveilig gemaakt werd door
Indianen.
Zijn moeder liet menige traan over Dave; geluk
kig monterde het bezoek van Martha met haar
donkerogige baby haar wat op. Jakes woede had
lange tijd nodig om te bekoelen. Pas een jaar na
het vertrek van zijn broer ging hij voor het eerst
weer naar zijn brouwerijtje in de bergen. Vastbe-
door
Helen Topping Miller
raden zette hij de bijl in elk vat en van die dag
af aan was hij werkelijk een toonbeeld van een
respectabel man.
Toen hij achtendertig was stierf zijn moeder.
Martha kwam met vier kleine Laughlins naar do
begrafenis. „Waarom ga jij ook niet mee vech
ten in de oorlog tegen de Spanjaarden. Jake?"
vroeg zij. „Alle Laughlins zijn er heen."
„Ik heb hier bezittingen", zei hij „en bovendien
ben ik te oud om nog te gaan vechten."
„Je hebt een vrouw nodig", merkte Martha op.
Jake keek haar zo verbaasd aan, alsof die ge
dachte volkomen nieuw voor hem was.
„Ik heb heel mijn leven muilezels gehad die mij
dwars zaten en cirkelzagen die tegen mij gilden.
Ik heb altijd alleen geslapen, ik heb geen vrouw
met koude voeten in bed nodig. Toen moeder ach
teruit ging, heb ik gekookt en we hadden een
werkster voor de was en om het huis wat op to
redderen. Denk je dat ik op een vrouw zit te
wachten om mijn geld te laten verkwisten of om
mijn pijpen weg te gooien, juist als ik ze lekker
begin te vinden? Tien jaar heb ik er over gedaan
om moeder die onhebbelijkheid af te leren".
Maar Martha begon er telkens weer over, zodat
hij langzamerhand vertrouwd begon te raken met
het idee. „Als je een vrouw had gehad, zouden
moeders kleren er anders hebben uitgezien; er zou
den geen vlekken hebben gezeten in die japon
waarin zij is afgelegd."
„Ik zal een nieuwe japon voor haar kopen", beet
Jake haar toe. Moeder was dood en er liepen hem
vier kleine Laughlins in en om het huis voor de
voeten; dat was al erg genoeg. Waarom moest
Martha hem nu ook nog verwijten maken?
„Wat zul je in de stad voor haar kunnen kopen?"
vroeg Martha. „Het een of ander vod, dat haar
niet eens zou staan. Ik weet niet of ik dit huis wel
in orde krijg voordat ze allemaal naar de begra
fenis komen", jammerde zij.
„Je hoeft niet zo te zeuren", raasde Jake. „Je
kunt gerust naar huis gaan. Moeder en ik hebben
het tot nu toe nog altijd klaargespeeld Ze zal
een mooie begrafenis hebben en een steen op haar
graf'.
Natuurlijk bleef Martha zo lang het nodig was.
Jake was opgelucht toen hij haar eindelijk met
haar spruiten naar huis kon brengen. Hij voelde
zich met kinderen nooit helemaal op zijn gemak,
hij had in hun nabijheid altijd het gevoel dat hij
zich tegen hen verdedigen moest. Zelfs later, met
zijn eigen kinderen, was dat zo.
Hij rustte wat uit in de woning van de Laugh
lins. De mannelijke leden van de familie waren
ten strijde getrokken naar Tampa; twee stierven
er daar later aan tyfus en dysenterie omdat zij be
dorven vlees gegeten hadden. Alleen Martha's
magere en altijd goed gehumeurde echtgenoot was
thuis gebleven. Verder waren er nog de oude me
vrouw en Liza.
Wat was Liza groot geworden! Ze was nu twee
entwintig. vertelde ze. Als ze liep was het alsof
zij zweefde. Alle beesten op de boerderij hielden
van haar, dat was duidelijk te zien. Haar moeder
beweerde zelfs, dat, als Liza de koeien verzorgde,
ze dubbel zoveel melk gaven. „Alles wat Liza on
derneemt, lukt haar" pochte de oude dame. Bij
Martha's woelige kroost had een kalmerend woord
je van Liza inderdaad meer succes dan het gekrijs
van hun moeder of de bedreigingen en klappen
van hun vader, dat merkte Jake wel.
(Wordt vervolgd)
een Nederlands verzoek voor lan
dingsrechten op de Amerikaanse
westkust voor de KLM te koppelen
aan een Amerikaans voorstel dat het
aandeel van de KLM in de trans
atlantische vluchten tegelijkertijd
herzien moet worden, aldus werd
gisteren van diplomatieke zijde mee-
Staatssecretaris E. G. Stijkel die de
leiding heeft van de Nederlandse dele
gatie, heeft een tegenvoorstel gedaan dat
tot doel heeft een einde te maken aan de
huidige impasse in de besprekingen tus
sen de beide landen. De voorstellen, aldus
de zegslieden, vertegenwoordigen geen
compromis.
De heer Stijkel houdt vol, dat hij naar
Washington gekomen is om te spreken
over het verzoek van zijn regering om
landingsrechten in Los Angeles en niet
zoals de Amerikanen willen over
vraagstukken betreffende omvang en
frequentie.
Een diplomaat zei, dat het Nederlandse
voorstel tracht „het vraagstuk te omzei
len" en onderminister Edwin M. Martin,
leider van de Amerikaanse delegatie,
geen kans geeft de besprekingen voort te
Sinds 8 mei heeft staatssecretaris Stij
kel informele privé-besprekingen ge
voerd met Amerikaanse gedelegeerden,
om te trachten de verschillen tussen de
twee standpunten uit de weg te ruimen.
Tijdens de besprekingen van gisteren
heeft hij het Nederlandse standpunt dat
Nederland het ontzeggen van landings
rechten aan de K.L.M. in Los Angeles
als een discriminatoire maatregel be
schouwt herhaald.
De vraagstukken betreffende frequentie
en capaciteit zyn multilaterale kwesties
die, in overeenstemming met de Bermuda-
overeenkomst van 1944 besproken moe
ten worden op een internationale confe
rentie waaraan alle belanghebbende moe
ten deelnemen, aldus de heer Stykel. De
kwestie van de landingsrechten van do
K.LJVI. Is een bilaterale aangelegenheid.
Particulier pleidooi
voor hane-IJ-brug
Amsterdam, de han
delsagent E. J. Zeegers, heeft een adres
tot de Amsterdamse gemeenteraad ge
richt, waarin hij een pleidooi houdt
voor de bouw van een hangbrug over
het IJ, ongeveer op de plaats waar tr.
P. Perdijk graag een brug zag.
De heer Zeegers betoogt in zijn schrij.
ven, dat er in de laatste jaren in vele
havensteden van West-Europa een uitge
sproken voorkeur bestaat voor bruggen
boven tunnels. Een argument hierbij is
dat een brug aanmerkelijk goedkoper
is dan een timnel.
Zeven wagons uit
de rails gelopen
Vannacht, even na twaalf uur. is een
goederentrein die in de richting Eind
hoven reed. in het plaatsje Acht ont
spoord. Zéven wagons liepen uit de rails.
De drie sporen werden versperd en een
mast van de bovenleiding werd vernield.
Bij de ontsporing zijn geen persoon
lijke ongelukken gebeurd.
rakken die zij in Theresienstadt ge
bouwd hadden. De kolonne hield stil in
het bos en Engelstein en twee andere
ingenieurs werden aar. Eichmann voor
gesteld. ..Een week lang kwam hij elke
dag, vroeg wat wij gedaan hadden cn
hoe net werk vorderde."
Nadat Engelstein zyn getuigenis be
ëindigd had, ging de aanklager Bar Or
over tot de nazi-vervolgingen van Joden
in Joegoslavië. Hij legde een telegram
over van een nazi-vertegenwoordiger in
Belgrado aan het ministerie van buiten
landse zaken, die voorstelde dat 1200
Joden in een kamp in Servië overge
bracht zouden worden naar bezet Rus
land of Polen omdat zij een bedreiging
vormden voor de orde in dat gebied dat
reeds bestookt werd door partisanen.
Dc aanklager legde een verklaring
over van Rademacher aan het Araerl-
kaans tribunaal voor oorlogsmisdadigers
waarin het gesprek met Eichmann in
herinnering werd gebracht.
Rademacher zei in die verklaring dat
Eichmann hem verteld had dat het leger
belast was met het handhaven van de
orde in Servië, „en dat het die opstan
dige Joden moest doodschieten".
Bevel om 20.000
Joden neer te
schieten
/ee ondergeschikten van Adolf
Eichmann hebben op telefonisch advies
hun superieur opdracht gegeven al
le mannelijke Joden van de 20.000 die
in Servië gevangen zaten, neer te schie
ten toen bleek dat deze Servische Joden
et naar de vernietigingskampen in Po-
n vervoerd konden worden.
Als eerste getuige verscheen vanmor
gen in het proces-Eichmann de Joego
slavische tandarts dr. Hinko Salz, thans
55 jaar oud en woonachtig in Tel Aviv.
Dr. Salz werkte eerst in een gevan
genenkamp in Belgrado en later moest hij
als Jood melden en droeg op zijn uniform
de gele Davidsster.
Dr. Salz beschreef hoe hij zich met zijn
familie 29 juli 1941 had gemeld op een
plein in Belgrado dat met prikkeldraad
afgezet en hoe er 100 ongetrouwde
ïen uit de groep van 1500 Joden wer
den gekozen als gijzelaars omdat een
jonge Jood een sabotagedaad had ver
richt.
Na dr. Salz verscheen de 63 jaar oude
Alexander Arnon, leider van de Joodse
gemeente in Kroatië in de getuigenbank.
Uit zijn verklaringen bleek met welke
snelheid de Duitsers in Joegoslavië na de
bezetting het „uitwieden" van de Joden
aanpakten.
Zowel zijn verklaringen als die van dr.
Salz waren er meer op gericht de ge
beurtenissen in Joegoslavië te schilderen
dan rechtstreeks Eichmann nieuwe be
schuldigingen op het hoofd te stapelen.
Het verband tussen de gebeurtenissen in
Joegoslavië en Eichmanns rol daarin
werd gelegd door de documenten die de
aanklager overlegde.
Jongeman kocht mes
voor oudermoord
De 23-jarige kantoorbediende B. M. K.
uit Leiden, die woensdag zijn belde
ouders mèt een stiletto-mes heeft ver
moord, is gisteren voorgeleid aan dc
officier van justitie in Maastricht. HU
heeft ten overstaan van de politie nu
ook, formeel, een volledige bekentenis
afgelegd.
Hij heeft bij zijn verhoor aan de politie
verklaard, dat hij woensdagavond van
Leiden, waar hij al enkele jaren als kan
toorbediende werkt, naar Maastricht was
gekomen, met de opzet zijn vader en
moeder om het leven te brengen Daartoe
had hij kort tevoren een Italiaans stiletto
mes gekocht. Met dit wapen heeft hij
zijn ouders neergestoken.
Behalve de 4-jarige jongste zoon, sliep
ook de 14-jarige zoon van het gezin op
de bovenste verdieping van de woning.
Zij hebben van het drama niets gemerkt.
De 22-jarige dochter des huizes kwam
van haar werk ongeveer gelijk met de
recherche bij de ouderlijke woning.
-. J. Zeldenrust. anatoom-patoloog
het gerechtelijk laboratorium in Den
Haag, heeft met de gerechtelijk genees
kundige in het arrondissement Maastricht,
dr. A. Hollman, sectie op de slachtoffers
verricht.
RADIOPROGRAMMA
Programma voor morgen
ZATERDAG ZO MEI 1961
Hilversum I, 402 m. 746 kc/s. KRO: 7.00
Nwe 7.15 Gewijde muz 7.30 V d Jeugd 7.45
Morgengebed cn overweging 8.00 Nws 8.18
Gram 8.50 V d huisvrouw 10.00 V d kleu
ters 10.15 Kamermuz 10.45 Klavecimbel-
recital 11.00 V d zieken 11.45 Gram 12.00
Middagklok-noodklok 12.04 Mctropole-ork
cn solist (12.3012.33: Land- cn tulnbouw-
meded) 12.50 Act 13.00 Nws 13.15 Zonnc-
13.50 V d Jeugd
jnde van Neder
land 15.10 Franse les 15.30 Amateursprogr
16.00 Gregoriaanse zang 16.30 Instrurn octet
16.50 Amateursprogr 17.15 Gram 17.30
Sportperiscoop 17.30 LlcSite muz.
18.00 Kunstkron 18.30 Gram 18.46 Van
ragenbeantw
klantci
19.00 Nw!
2961. lezing 20.00 Resldentle-<
10 Nederlandse Mlssiewcck
list 21.00 U L
lezing 21.10 Gevar progr 22.25 Er is wat
aan te doen. lezing 22.30 Nws 22.40 *\Vfj
ndag in 23.00 Muzlk lezing 23.55
24.00 Nws
Hilversum U, 298
7.00 Nws 7.10 Gym 7.20 Gl
1007 kc/s. VARA:
gezin, praatje
8.18 Gram 8.50 Voc
9.00 Gym v d vrouw 9.10 Gram
10.00 Samen thuis, praatje 10.05 Morgen
wijding. VARA: 10.20 Cabaret 10.50 Ge
knipt voor herhaling 12.30 Land- cn tuin-
bouwmeded 12.33 Hammondorgclspcl 13.00
Nws 13.15 VARA-Varia 13.20 V d Jeugd
"^J44? Van de het graf
Ar
18.30 Lichte muz 18.55 Voetbaluitsl 19 05
Artistieke staalkaart. VPRO: 19.30 Passe
partout. praatje 19.40 Tussen Pasen cn
Pinksteren, lezing 19.55 Deze weck praatfe
v^^k'i20'0? Nws 20 05 Martnlerska'pel 20.35
«mm «Jïf ^h^muz^Jl.lS Soc
22.30 Nw' _.*War
23_55—24 00 Nws.
I?'™™ !7°0-«?-30 V^d
Lichte
23.00 Gram
film
het Pinkster
21.50 Morg
