e
DE MUSLUKKELING
'Ruimte
voor ons....
hoge belccfincf
eiuidó-
barrièrtsL^
Leve
De tien meest verkochte
ZATERDAG 13 MEI 1961
|iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiH>iiiniiiiiiiiiMiiiiiiii»niniiiiiiiiiiiii»iiiiniiiiiiii
wedstrijd
De bijkans geniale wijze waarop wij iedere week
weer onze pagina tot een echt-jeugdig, positief, lees
baar en vaak zelfs te aanvaarden geheel weten te
componeren, heeft in vele kringen de diepste bewon
dering en het grootste respect afgedwongen, zelfs bij
onze tegenstanders, die er, hoe betreurenswaardig dit
ook genoemd moet worden, toch zijn. Iedere week
opnieuw ontvangen w\j enthousiaste brieven van onze
fan-club (een vaste kern van 217 lezers) en van staats
hoofden uit binnen- en buitenland.
Het heeft ons daarom diep teleurgesteld toen wij van een bevriende minister hoorden dat hij
de vrolijke noot zo node miste. Of we nou niet is een lollig stukkie konden schrijven. De goede man
had gelijk. Wij hebben onze laatste pagina's eens doorgelezen (met moeite) en inderdaad Het
moet nu maar eens uit zijn met die rare politieke artikelen over Algerije, Rusland, Spanje en
Goes. Om maar niet te spreken van pornografie, spiritisme, taboe, apartheidspolitiek en andere
pogingen tot groepsvorming. Het roer moet om! Leve de gezonde, milde, sappige, kleurrijke, demo
cratische en geestrijke humor der krantemannen, tramconducteuren, mellekboeren, agrariërs, ara
bieren, beroepsgrollenmakers, harlekijnen en van een iegenlijk, die zijn of haar beroep maakt van
het tappen, vertellen, omroepen of op enigerlei wijze openbaar maken van grapjes, mopjes, witsen,
grollen, grove scherts of schetsen voor dame en heer.
Wij maken een uitzondering voor de galgehumor. Sinds de doodstraf hier is afgeschaft, is er in
deze branche geen droog brood meer te verdienen. Wij wachten hier dus mee tot de Russen
komen. Ook de lugubere mopjes kunnan wij moeilijk afdrukken. Het gaat niet aan zwart op wit
te plaatsen wat een moeder in Enkhuizen laatst tot haar eerstgeborene zei: „Gerbrandje, hou op
met huilen anders spijker ik je andere voetje ook vast". Het verwekken van de grijns-,
schater- en bulderlachen die handelsreizigers, renteniers, cipiers, ministers en kappersbedienden zo
sympathiek maken is echter niet zonder gevaar. „Ene woordspeling die de een doet glimlachen is
voor de ander nauwelijks voor consumptie geschikt" zegt het spreekwoord en zo is het lieve lezers.
Wij hebben dus alles zorgvuldig getoetst aan zijn culturele waarde en dit Ruimte- en andere
lezers, voorstanders van een nationale omroep, intellectuelen, grotbewoners en apothekersassistentes
Is moeilijk, zeer moeilijk, ja bijna het moeilijkste van de hele wereld. Het is daarom met enige
schroom en niet na vele ge
wetensconflicten dat wij u
deze open pagina „Bellen
Blazen" onder ogen brengen,
Gij dient hem dan ook te
lezen met in uw hart de
wetenschap, dat alles erg
leuk is, maar dat uw buur
man dat beter begrijpt dan
gij. Zo hebben wij en zij, die
er voor schreven of tekenden
dan weer een steentje bijge
dragen tot een betere ver
standhouding tussen de vol
keren en tussen u en uw
buurman.
Vandaag vraagt de ruimte-redaktie
van jou. lieve lezeróók actie
we beginnen een strijd
in limmerikigheid
doe mee. En stuur gauw je reactie
We waarderen je inspiratie
H toant alleen bij jouw schrijversgratie
kun je ons bewaren
voor diverse gevaren
E zoals limmerik-devaluatie
Dit wordt een enorme vertoning
1 Met een pracht van een prijs als beloning
Pak fluks nu de balpunt
E want dit wordt een ras-stunt
wie het wint wordt de limmerik-koning
Voor allen, die bovenstaande schone regels nog niet hebben
begrepen jekenniewete)
hierbij hebben wü de eer een limmerikwedstrüd te
introduceren, waaraan iedereen (vaders, moeders, tantes,
ooms, mevrouwen en kinderen uitgezonderd) kan
meedoen. Eén restrictie: limmerikken voor boven de
18 worden wel bekeken, maar niet geplaatst. Dit
gloed-nieuwe-ruimte-idee loopt van stapel op de eerst
volgende open pagina, dat is dus vandaag over vier
weken, dus met andere woorden: zaterdag 10 juni.
Alle vijfregelige geniale invallen moeten vóór 3 juni
a.s. binnen zijn.
DE BELONING IS HOOG! UITZONDERLIJK HOOG.
Wat het Is weten we (nog) niet (een pocket of zo).
Voor het geval je niet weet hoe zo'n limmerik er uit ziet: hier
een paar voorbeelden van de op dit gebied reeds zeer bekende
en alom gewaardeerde Meine Reitsma (ónze eigen):
Na een lange rit langs donkere wegen, afgebakend E
met glazen kassen, die regelmatig als glinsterende
parels in de autolampen opdoemden bereikte ik het
dorpje Zwiepradeel. §1
Een enkele dorpeling haastte zich schimmig door
de mist, doch verder was alles doods en verlaten.
Slechts de patatzaak op de hoek scheen wat mager
licht uit op het plaveisel, terwijl uit de lokaliteit zelf 1
wat streekliedjes klonken: de plattelandsjeugd sleet
de avond met kroket en jux-box.
Het adres waar ik mij had te vervoegen lag bui- E
ten de bebouwde kom en het duurde dan ook even p
eer ik, na alle steile bruggetjes genomen te hebben, i
de plaats van bestemming bereikte.
Een zeer oude vroedvrouw uit Schouwen
besloot met een bakker te trouwen.
Ze kregen een vijfling
waar ze glunderend bij sting
omdat ze die zelf nu mocht hou'en
Wat-zeg-u-van-deze?
Een dronken behanger uit Halfweg
had vorige week toch een pechzeg.
Hij geraakte te water
kwam niet toe aan zijn kater,
want helaas was die dag net de dreg weg
n-dees'-kan-er-ook-nog-r
Goeie vriend
Ik moest die avond
een lezing waarnemen.
Mijn goede vriend,
reiziger in bepaalde
kunstmestextracten,
was verhinderd, en
had mij derhalve ver
zocht deze beurt voor
hem te vervullen.
het on-
Een stamhoofd in de Kalahari
kocht eens voor zijn vrouw een kanarie.
Maar het noodlot was wreed,
want het beest overleed
Het hoofd sprak ontroerd slechts: „Dag, Arie"
Vette jaren
leeggeruimd en met gas-en kaars je nou altijd zien terwijl hij
Zijn glimmende groene-zeep lantarens een intieme, maar zeer veelbetekenend naar boven wees.
neus deed bevreemding uitko- summiere verlichting aange- Ik schudde begrijpend het hoofd
men en ik lachte het kamme- Dracht. Een of andere funktiona- en maakte jas-aantrek-bewegiD'
tje hulpeloos ten hemel geheven ris kwam mij zich stotend aan gen. Na het kledingstuk van de
wat aarzelend. De man was in het donker staande stoelen uitpuilende kapstokjes gewurmd
echter de enige passant die avond tegemoet en bracht mij naar een
ik greep de gelegenheid tot met jutezakken gepavoiseerde
lirekt aan. Op mijn ereplaats,
vraag waar de coöperatieve be- Nadat de zelfde djkkerd mij in
mestingsveremging vergaderde. het sappig dialekt had welkom
de hand gedrukt waarop lacMe |e ion8e* ap'aak vlrheugd.' gILïeT moêht Tk mij aeMer dé
eer bescheiden en nauwe- vouoor" rinn v>n „if :ir- cto sv,i
te hebben, stapte ik de mist weer
buiten weldadig stil.
FERRY VAN BEINEN (Dordt)
énkele zeer bescheiden
lijks leesbare aantekeningen ston
den. Daarbij praatte hij me hel
direkt financiële voordeel aan var
de onderneming. Deze eerloze
draaierijen gaven toen de door-
Half negen, spitsuur. In een
toch al overvolle bus wringt zich
nog juist een aantal mensen. Als
een der laatstcn heb lk mij nog
naar binnen kunnen worstelen en
ik wacht nu op mijn beurt om
te betalen. Voor mij staat een
kleine man. die hoewel van bem
verwacht wordt dat bij betalen
zal, nog geen aanstalten maakt
om dit te doen. „Ik moet even
Iets aan de passagiers vragen'
zo deelt hij de chauffeur mee. En
voor deze heeft kunnen proteste
ren. roept het mannetje al door
de bus: ..Dames en heren, is
er aoms iemand in deze bus die
ze wel allemaal bij elkaar heeft?''
Even Is het doodstil, niemand
durft iets te antwoorden of zich
zelfs maar te verroeren. ..Het
spijt me, maar dan ga ik er lie
ver maar weer uit. U begrijpt,
dat ik liever niet met een bus
vol eh, nou ja in ieder ge
val.... mag ik even passeren?"
die hij halsstarrig in zijn han
den gehouden heeft, als symbool
van zijn vroegere machtige posi
tie.
Sirenes loeien. Politie. Vier
overvalwagens vol agenten. „Door
lopen, niet blijven staan".
Een man. die zich heeft vast
gebeten aan een colbertje van
een medepassagier. krijgt een
flinke mep van een wapenstok.
Verschrikt neemt hij de benen,
zich bijna verslikkend in een
knoop van het colbertje.
....Ik verlaat mijn uitstekende
zitplaats. Ik zal een ander ver
voermiddel moeten zoeken, deze
bus zal voorlopig wel niet ver
trekken.
Rechte eind
Op de hoek van de straat staat
het mannetje, wanneer ik hem
passeer zegt hij vriendelijk:
„Nou meneer, heb ik het niet
bij het rechte eind gehad. Je zal
er toch tussen zitten".
MAURITS DE GRAAF
Dit verhaal, als het tenminste
een verhaal is, gaat over een vo
gel, waarvan nu niemand meer
gelooft, dat hij bestaat. Dat is
heel jammer, want nu heb ik
kans dat ook niemand dit verhaal
gelooft. Maar het verhaal gaat nu
eenmasl over die vogel, daar is
nu niets meer aan te doen.
En dan te denken, dat het maar
een doodgewone mus is. Een
huismus van eenvoudige komat.
die geen andere opleiding had
dan ..elementaire vlieglessen
voor beginners" en zelfs daarvan
nog niet eens het diploma theo-
Hij had allang de hoop opge
geven, ooit aan de lessen bruids
zang en eerste eierverzorging" te
kunnen deelnemen. Geen schijn
van kans had de doodgewone
huismus van eenvoudige komaf.
Komaan, laten we hem Tsjilp
noemen. Het is een eenvoudige
naam voor een mus. Juist pas
send.
Tsjilp wist het niet meer. Als
leerling was hij een hopeloos ge
val. En hij had een onherstelbare
schuld op zich geladen.
Hèt Vest
Het nest, het klassieke voor
beeld voor de mussenhuizenbouw
sinds 1946, vele mussengeneraties
oud dus, was vernield. Slechts
een matig exemplaar in nieuwe
stijl uit 1952 was nu nog over, om
de mussenjeugd als voorbeeld
voor nestbouw te dienen. Het ge
beurde tijdens de laatste les, die
Tsjilp ooit ontving. Het was num
mer drie van de cursus „nest-
bouw voor iedereen". Bij de eer
ste oefening in het zelfstandige
nestbouwen had Tsjilp zich ge
vestigd op het Nest, en net gedaan
of het zijn produkt was. Veront-
„Meneer", riep hij uit, „ik sta bouwvallige katheder opstellen
net naar u uit te kijken". begmnen aart de hopenlijk lucra-
Met een zwierig gebaar opende tieve speech. Juist begon ik aan
hij de wrakke deur, als g9ld het het doel en de noodzaak van een
een statiekoets. Nu kon ik pas goede voorbemesting toen het be-
goed zien waar ik was beland; g0n te regenen. Fijntjes tikten de
de bebouwing was opgetrokken uit droppels op het blikken dak en
m;Jit?i Htn Wei golfplaten; het soliede buigzame vormden een poëtische muziek bij
spul, dat de Amerikanen ons zo mijn kwalijk riekend verhaal,
royaal hebben nagelaten. Als in Doch spoedig ging het zachte ge-
de lengterichting door gesneden ruis over in oorverdovend geroffel
koekblikken staan ze in het land zodat ik het gezicht vertoonde van
en doen dienst als voorraadsschu- een naar adem happende vis. Het
ren in vette jaren. was duidelijk, dat mijn woorden
opgingen in het geluid der ele-
Intiem menten.
Mijn gastheer kwam moedeloos
naar voren geschuifeld en
schreeuwde in mijn oor: „Dat zal
slag. Daar ik niet op de hoogte
was van de toilet-outillage ter
plaatse hield ik stil bij een klei
ne stulp en kamde in de luwte
van het gebouw mijn haren. Plot-
waardigd stortte de leraar zich
bij de inspectie op Tsjilps pro
dukt en rukte het onder het uiten
van verontwaardigde kreten uit
een. Pas nadat de vernieling was
meer voor. Hij kon zelfs niet
fatsoenlijk wegvliegen.
Tsjilp klom omhoog. „Je lijkt
wel een Arabische ekster in de
bruidstijd!" zou zijn onderwijzer
een slecht getuigschrift verwij- zou hem ook niet hebben gehoord
derd. want Tsjilp hoorde niets meer.
Het was zijn laatste kans, die Hij vernam nog slechts het sui-
les. Zjn laatste kans was voor- zen van de lucht langs zijn mi-
bij. Tsjilp deugt niet als leerling, ruscule gehoorgaatjes en hij zag
Hermans geen esprit genoeg
men tracht dat te compenseren
een soort bachanaal.
De motorklub uit Assen
maar beter aan kunnen sluiten of
het geestelijk niveau -an haai
en de plaatselijke blaaskapel moe
Het is ook jammer dat de blind'
dock van vrouwe Justitia zo
bonden is, dat zij daar geen oo|
voor heeft.
stond op zijn getuigschrift. En
liedjesfluiter
getjes was al van plan, een lied-
Tsjilp te maken. Het kos-
alleen maar het trage golven van
populaire din- de lucht boven zich en heel be
neden een rood vlekje van een
dak. Tsjilp klom, beter dan een
Arabische ekster het zou hebben
te Tsjilp twee pauweveertjes, om gedaan, onverschillig
Loodrecht
Ruimtevlieger
i dat e
Tsjilp vloog treurig van een
tak. Verkeerd, natuurlijk. Niet
keurig vooruit, zoal3 hij
„elementaire vlieglessen
ginners" had geleerd. Nee, lood
recht omhoog. Hij botste bijna te
gen een zwaluw die hem even ve
nijnig met de snavel op de kop dit lezen,
tikte.
Maar wat kon dat Tsjilp nog
schelen? Hij was de oorzaak van
het vergaan van het Nest, waar-
Hij merkte er niets
arend hem toeriep dat hij moest
oppassen omdat hij boven de
mussengrens kwam, waar zijn
de soort vogelvrij was. Tsjilp klom
öe- en klom en klom en klom en zo
nog een half klommetje verder.
Totdat het „klimt" wordt, want
we komen juist op het moment,
dat Tsjilp daar vliegt, terwijl we
„Hij is gek"
Het kleine mannetje is nog
niet uitgestapt of iemand roept:
„Die vent is gek!" „Kunnen we
nu eindelijk verder?" De chauf
feur built bijna „Nee. nee", roept
een mevrouw, „ik ga er ook uit."
Ik kijk de man die naast me
zit aan en schiet in een zenuwach
tige lachbui, als ik merk, dat hij
me onderzoekend staat op te ne
men. Dit gelach wordt echter
het sein voor een algehele uit
tocht. Iedereen wringt zich du
wend en stompend naar de uit
gang. De chauffeur, die zijn ge
zag te niet gedaan ziet. maakt
wanhopige gebaren. Niemand
neemt notitie van hem Als de
bus leeg is, kies ik mij de beste
POST VAN MARJA
mislukke-
van het Nest,
de mus die een zwaluw in de
weg vloog, die geen acht sloeg op
de waarschuwing van een arend
Daar gaat Tsjilp, de eerste
voor hij zo dikwijls in bewondering ruimtevlieger. Heelaivogel nr. I,
had gezeten. Hij deugde nergens kosmosmus bij uitstek, hoogvlie
ger van een onnavolgbaar soort.
in de beste zin van het onbe
staande woord een Muslukkeling!
Beneden geloven ze dit niet.
i het
In een groen weekblad lazen we
als kritiek op de SUS-loten, waarvan
men na lang zoeken tot de ontdek
king kwam, dat de ,.Opbr. best. v.
d. geest, en stoff. noden v.d. Kath.
Volksgcm. in Ned." was, het vol
gende
„Laat iedereen zoveel loterijen
houden als ze willen en de minis
ter goedvindt, maar laat men er dui
delijk voor uitkomen wie er van pro
fiteren. Begrijpen deze lieden nu niet
dat ze hun eigen zaak schaden door
zulke gluiperige praktijken?"
Wc kunnen hier weinig aan toe
voegen. Inderdaad vroegen
al af, waar deze lootjes vo
den, maar vrij geïnterpreteerd we
ten we nu, dat zij gebruikt worden
om onkosten te bestrijden, waar
schijnlijk voor een groot deel ge
maakt in het onderontwikkelde zui
den, Stoffelijke noden, wij begrijpen
ze, de grote r.k.-gezinnen in ogen
schouw nemend. Geestelijke noden,
nee. beste lezers, betekent geen ge
brek aan bidprentjes, inaar denkt
-nige weken geleder
Toon Hermans moet 2227.— be
talen omdat bij weigerde op te tre
den voor een motorklub te Assen.
Tijdens de voorstelling zouden de
kelners mogen serveren. Toon Her
mans vond dat geen passende ach
tergrond en bedankte voor bet op-
Wij geven de heer Hermans ge
lijk. Wij geloven namelijk ook, dat
liet voor een artiest onmogelijk is
zijn programma te brengén onder geleden
bet irriterende geluid van rinkelend
eetgerei en het ongetwijfeld hoorba
re gesmak van de Assense „scheur-
schoften". Het getuigt van stijlloos
heid cn een totaal gemis aan inner
lijke beschaving. Men vindt blijk
baar in de conference van Toon
Dc Piet-'Sybrandie-fan-club
staat die eigenlijk nog?) heeft i
alle reden om trots te zijn.
AVRO's zondagse strijdkrachtenpro
gramma mocht Piet optreden. Piet
had iets héél nieuws. Geestelijk:
muziek met rock n 'roll begeleiding.
Tjonge, tjonge wat nieuw. Vooral
toen bleek dat de negro-sp
„Joshua fit the battle of Jericho"
het „nieuwe" was. Twee klein*
ken aan Piet: „In de eerste plaats,
Piet, is Rock n' roll niets anden
dan een geaccentueerd blues-ritme,
op die manier zong men vijftig jaar
psalmen in de
Iijke staten. In de tweede plaats it
de vertaling van „fit" heus n'
„won" Piet, maar Amerikaans vo
„fought," vechten. Dat komt tro
wens ook iets beter uit met de I
doeling van het bijbel-verhaal. Ik z
het toch eens lezen. Piet."
de kos
het
r.k. kerk toch.
i must fall. Poor boy,
Slaags
„Slik allemaal" schreeuwt de
chauffeur. Hij springt ook uit de
bus cn gaat op de stoeprand zit
ten. In de bus waren al wat pas
sagiers slaags geraakt. Buiten
zetten zich de vechtpartijen nu
voort, ja, breiden zich zelfs uit.
doordat goedwillende omstanders
rake klappen b:j hun bemidde
lingspoging oplopen. Ook de
chauffeur is reeds enkele malen
tegen de straat gekwakt.
Zijn un.,orm is langzamerhand
ontoonbaar geworden en zijn pet
Egt vertrapt in een plas. Huilend
•taart hij naar de verbogen tang,
Of hello, hi of hol. Kies maar.
Ik haat sleur. Ik haat spruitjes!
Ik haat de school. Ik haat 't
wakker worden om half acht. Ik
wil niet meer om tien uur naar
bed. lk wil Ramona nooit meer
horen, lk wil een schop geven te
gen de gipsen kabouter van de
buren, die lacht, lacht mijn
uitzicht is onuitstaanbaar ge
worden. Ik wil mijn kamer vol
hijeeide rock 'n roll en ik krijg
U voglio bene, italiaanse liedjes.
Ik wü al die kleine plaatjes
met al die beroemde mensen vol
snorren en geweien tekenen, met
ballpoint. O. die vreselijk brave
bruine kafjes, die dunne spiek-
aantekeningen. de inleidingen,
dertien in een dozijn. Ik dank
mijn collega Dinges in Je weet
wel voor zijn etc-, ik spuug erop
Ja. het waait ontzettend, ik heb
nog nooit zo hard gefietst. Het
was een gevecht, ik won, ik heb
niet een keer hoeven af te stap
pen. Deuren rammelen, ruiten
klapperen. Ik had door moeten
fietsen. De huizen worden steeds
nieuwer, het bos met de villa's,
dan de polder. De wind aait het
gras de verkeerde kant op, een
heel andere kleur. Maar ik ben
te laf. Ik fiets tegen de wind in
naar huis. Ik gooi met m'n tas.
schop een boek over de vloer (De
gehate kaft vliegt er af, de blaad
jes vlinderen). En dan ga ik toch
aan 't werk. Woordjes, rijen
woordjes met af en toe een le
lijk woordje van mijzelf ertussen.
De radio geeft nu de Elizebe-
than Serenade, net niet klassiek
Ik heb Chagall aan de muur: het
rode huis. Het huis van de bruid,
de witte bruid in de deur. Een
groene ram trekt een kar naar
de maan. de bruidegom is in een
boom. Het huis is rood. het dorp
is rood. 'k Zou willen huilen,
maar het helpt niets, huilen zon
der a shoulder to cry on. Maar
er moet geleerd worden uit de
oudbakken boekjes vol vetvlekken
en ezelsoren, morgen, overmor
gen. zes dagen in de week, veel
weken in het jaar. Into each li
on est rien du tout. En zonder ken
papiertje ook niet. Zo meteen weg. En
geeft de B.B.C. Sonnetten van Sha
kespeare. De bruid kijkt naar de
boom. De bruidegom is in dc
boom. De groene ram trekt de
kar naar de maan. Het waait
Alles is hopeloos. Alleen het huis
is rood, hartverwarmend bloed
rood. En het gaat onweren, 't
Boek ligt nog steeds uit de kaft
'n Vocabulaire.
Vergeet dit maar. 't is een bui
Ja vergeet het alsjeblieft, het be.
gint ook nog
life.
een traan bij
jaar weet nie
mand meer van hem.
Het ruimtehondje Laika, de
Franse ruimtemus. de Argentijn
se heelalrat én de sterrenzeester
uit Guatemala, ze stonden op on
ze voorpagina's, toen ze verdron
ken in de grote oceaan, nadat de
neuskegel aan de vangende vlieg
tuigen was ontsnapt.
Tsjilp wordt straks een hemel-
lichaampje onder de velen. De
kosmos zal zijn dode veertjes
regenen, into each strelen.
Maar jij en alle andere mussen
geloven het niet.
PAUL POPEL
Vicieus. Au récrire deze
JE MARJA
Een Amsterdams liberaal noemde
een voorwerp, tentoongesteld in het
Stedelijk Museum aldaar „iets vuils,
iets gemeens, iets scxuecls". De op
klimmende trap ziende in de uitla
tingen van deze liberaal, kunnen we
conclndereh, dat het scxucle de
overtreffende trap van vuil is en dal
stelt deze licht ontvlambare heer in
een eigenaardig zonnetje. Bovendien
beweerde de liberale man. dat
Sandberg (dir. Sted. Museum) geen
jonkheer, geen heer. maar knetter
gek was. Hij raadde aan deze heer
dc nek om te draaien.
Op dit punt aangekomen zwijgen
Er uit gelicht
M. B. te Uw lente was voor ons geen
nieuw geluid (vrij naar Go(o)rter).
Heieen V., Noordwijk aan Zee. Eén gedicht
hebben we gehouden. Het andere werk vonden
we niet direkt slecht, maar iets te aangedikt,
waarbij je de gegevens te lang had uitgespon-
Mevr. S. uit Waddinxveen. Mevrouwtje toch,
wat een produktie. Alleen hebt u ons zo in het
onzekere gehouden wat uw leeftijd betreft
Th. H. uit Rotterdam. Jouw schrijfmachine is
ongetwijfeld beter dan de onze. Alleen waren
we na lezing van het getypte doodmoe.
Ferdinand G. te Den Haag. Wat denk je van
Ot en Sien?
Loesje K. uit Leiden. Hou jij ook niet van ra
men wassen?
Gert van der W. uit Lissc. Foto's maken kan
(soms) moeilijker zijn. dan je denkt. Zoek als
onderwerp eens wat originelers uit.
Cor de B. uit Rotterdam. Ik ben niet boos,
hoor Cor. Alleen wat bedroefd. (Bert).
Andre v. d. E. en Albert L. uit Den Haag.
Lieve Andre en Albert, vraag het eens aan
Tante Jos.
2. Wheels - The String
Alongs
3. Surrender - Elvis Presley
4. Are you sure - The Alli-
9. Pepe - Dalida
nze bloedeigentopper dragen we deze week op aan de heer
Soekarno. Op een half-zacht plaatje speelt het Krontjong-orkest
„The West Irian Boys" voor hem: „Have you heart-aches by
I the number?"
