MAG IK BIJ U
LOGEREN?
tips voor de mmie
0pen briel
G
Uw thee kan smakelijkerzijn
'N ROOS UIT AMERIKA
TIP-PARADE
ZATERDAG 13 MEI 19 51
Ctten-&.dy,v&\tj&s v\ag.e.n
orden in een tehuis uel gezellig bezi
or een onderbreking t an een puur u
kan een hele belevenis zijn.
Een internaat als home...,
ZINVOL IDEE van „Raad en Daad"
Het begin van de maand mei aan deze twee data niet
heeft sinds 1945 voor ons land bij willen gaan.
altijd weer een bijzondere be
tekenis. We denken op de 4e
even terug aan wat er in de
oorlog allemaal is gebeurd, om
ons de dag daarop te realise
ren, wat vrijheid eigenlijk be
tekent. Tal van bladen en tijd
schriften schenken ieder op
hun manier aandacht aan deze
meidagen
Maandblad
'k Wil u vandaag iets vragen. En ik
kom, na op uw bel te hebben gedrukt,
maar gelijk met m'n vraag voor de dag:
„heeft u een bed over, óf bezit u een klei
ne logeerkamer?" Als u ontkennend uw
hoofd moet schudden, omdat uw huis
voor uw gezin eigenlijk al aan de kleine
kant is, ben ik by u aan het verkeerde
adres en blijven we zoals dat heet
zonder meer toch goede vrienden. Indien
u wél over een bed, i.e. een logeerkamer
beschikt, waag ik het er op u direkt m'n
tweede vraag te stellen: „Zoudt u voor
een paar weken oom en tante willen
zyn?" Voor het geval u nu misschien wat
verwonderd uw wenkbrauwen optrekt,
haast ik me oni erby te zeggen: uiteraard
niet van my.
Ik wip vanaaag op deze pagi
na even bij u binnen namens een
aantal kinderen, opgroeiende
meisjes en jongens, die zo graag
met vakantie willen. Niet in een
joyeuze bungalow ergens in de
bossen of over de grenzen, niet
in een pension met een eitje bij
het ontbijt, noch in een soepel
achter de auto verende caravan.
Nee, gewoon, in een gezin, zoals
dat van u en van mij. Juist in
een gezin; voor de meesten van
ons toch min of meer een alle
daagse instelling, maar voor de
kinderen, waar het hier om gaat.
een kleine gemeenschap, die ze
niet kennen. Omdat ze alle weken
van het jaar om welke reden
dan ook een of ander tehuis,
een internaat, of een inrichting als
hun home moeten beschouwen. Nu
'willen we helemaal niets ten na
dele van deze inrichtingen zeggen,
integendeel, we mogen ons ge
lukkig prijzen in ons land een
groot aantal goede tehuizen te
bezitten, waar kinderen met
liefde en zorg worden opgevoed.
Maar iedereen Is het toch eens
over het feit, dat het opgroeien
In een gezin over 't algemeen
altijd te prefereren is boven het
groot worden in een inrichting.
Omdat er nu aan het gezin, waar
die kinderen thuis hoorden, iets
mis is gegaan, werden het tehuis,
de inrichting de vervangers van
vader en moeder. Daargelaten
natuurlijk de instellingen, waar
hetzij lichamelijk, hetzij geeste
lijk gehandicapte kinderen speci
ale zorg en aandacht krijgen.
Dat wij op deze pagina even
de aandacht vestigen op dit mei
nummer van de Landelijke Unie
van Vrouwelijke Vrijwilligers
vindt zijn oorzaak in het feit. dat
de redaktie van „Raad cn Daad"
dit op een goede en zeer verant
woorde manier heeft gedaan. Men
5,"" mevrouw E van
.r, Hall-Nijhoff, echtgenote
ZO heeft OOk het atol.rfaiie h„ruomooetor
Raad en Daad'
Belevenis
0e/i<x (§artU
Celia Garth - een romantisch
vrouwenleven tijdens de Ame
rikaanse vrijheidsoorlog, door
Uitgave Ad. M.
Tniionric^vm no. fronteerd.
sterdams burgemeester, drs. J.
Soetendorp, rabbijn van de Libe
raal Joodse Gemeenten te Am
sterdam en Den Haag, en de heer
vragen antwoord te geven. Kern J®?®"
van deze vragen was haatvevoe- achter het ijzeren gordijn
van aeze vra en was naai evoe- h westpn „fikom(,r
Gwen Bristol
C. Stok; Zuid-Hollandsche Uit
geversmij, Den Haag.
lens ten opzichte van de Duitsers,
het reageren van jongeren op on
ze herinneringen en het tegemoet-
treden van onze medemens als we
weer met die droeve oorlogsjaren
de herdenking worden gecon-
Om uitgebreid het antwoord op
deze vragen op Blad-Zij" te gaan omdat
De Amerikaanse schrijfster ?.?°1r®ev.?,n'
Gwen Bristow (onder meer be- Wel willen
kend door haar trilogie Als de Een,.,rat de lde.e, van -^aad -jr-
katoen rijpt) heeft deze nieuwe Daad deze meidagen zó te be- vakantie gaat in een jeugdher-
roman gesitueerd tegen het eind naderen het begin van deze berg, noch ge;zamei^jk jsijn
.1 de achttiende eeuw. De Ame
rikaanse Vrijheidsoorlog liet toen
ook de stad Charleston in Zuid-
Carolina niet onberoerd.
ben gemaakt.
Celia Garth, een hardwerkend,
levenslustig naaistertje van om
streeks 20 jaar, heeft haar ge
boortedorp verlaten met het doel
een toekomst op te bouwen in
Charleston. Het is een meisje
met een goede opvoeding achter
de rug, die door omstandigheden
wordt gedwongen haar eigen weg
te gaan zoeken. Zij begint als
leerlinge in een bekend atelier omslag een fraaie..
maar al spoedig blijkt, dat er
meer in dit wilskrachtige en moe
dige meisje schuilt dan
voudig naaistertje. Met
Het boek heeft op de papieren De suggestie, die kaft er
bloeiende jeyen. word. b. het l«Mn
details van het leventje in
toenmalige Charleston zijn het
mantisch getinte wel en wee
Celia beschreven.
C. van Eijsden vertaalde dit
keurig verzorgde boek, dat
Cultuurserie verscheen.
weghaalt, houd je een
kunstleren kaft met een laagje
watten eronder, in je handen.
Rose is de modekleur dit jaar, het in de oorspronkelijke uitgave
heeft de uitgever wellicht ge
dacht en door er nog wat goud
op te drukken, heeft hij een
de echt vrouwelijk uitziend boek
willen presenteren.
Voor de teenagers
Voor onze teenagers is dit snoezige
jurkje een garderobe-aanwinst. Het
heeft een eenvoudige taille, een ronde
hals en korte mouwtjes, die heel leuk
gegarneerd kunnen worden met een
jjc kantstrookje. De rok heeft een over
slag, die met knopen vastgezet wordt
en is ruim aangerimpeld. Midden
achter zit de ritssluiting. Voor dit
patroon heeft men ongeveer drie
meter stof van negentig centimeter
breedte nodig.
Onder vermelding van nummer 330
is het patroon aan onze bureaus ver-
ifc krijgbaar tegen betaling van f 0.50
per stuk. De patronen kunnen ook per
post worden toegezonden. De prijs
wordt dan 0.60. Men gelieve dit be-
drag te plakken aan de adreszijde van
de briefkaart, waarop de bestelling
gedaan wtrdt, en wel in postzegels
naast het gewone frankeerzegel. Be-
stellingen moeten uiterlijk 20 mei a.s.
in ons bezit zijn. Na die datum kunnen
geen opdrachten meer worden aan-
vaard.
én een plaatsje in hun hart
voor je hebben. En als dan de
anderen uit het huis na een paar
weken vakantie terug komen met
prachtige verhalen, moet je je
wel ontzettend flink houden om
dat schrijnende gevoel en die ja-
louzie niet al te zeer te laten
blijken. Het Verbond van Algeme
ne Instellingen voor Kinderbe
scherming heeft dat gevoel on
derkend en begrepen. Doch dat
diet alleen. Men heeft er over
gepiekerd en is hierin geslaagd
door een vakantiebemiddeling in
het leven te roepen. Door te klop
pen op de deuren van gezinnen
met de vraag, die u aan het begin
van dit stukje tegenkomt: „heeft
u een bed over?"
Antwoord
Verschillende gezinnen hebben
hier, sinds men een enkel jaar
geleden met dit initiatief startte,
een duidelijk antwoord opgege
ven. Een hart-verwarmend ant
woord door een hun volkomen on
bekend meisje of een dito jongen
een paar weken te logeren te
vragen. En ze soms zelfs mee
te nemen naar hun eigen vakan
tie-oord. Waar er vijf zijn kan
er meestal nog wel een zesde
bij... 't Zijn geen kleine hum
mels. die via dit verbond een
kinderlijk beroep op uw gastvrij
heid doen. Opgroeiende (school)
jeugd is het, variërend in leeftijd
van acht tot ongeveer zeventien
jaar. En we zeggen het er eer
lijk bij. makkelijk zijn ze ook
niet altijd. Juist omdat ze, (daar
dit immers niet altijd mogelijk is
in een internaat) menigmaal de
puur persoonlijke liefde en aan
dacht wel eens moeten missen,
kunnen ze als belangstelling trek
kend middelpunt
Begrip
i die
dacht vragen. Niet opzettelijk,
maar door hun hele houding,
doorgewoon omdat ze voelen „ie
mand" in dat gezin te zijn. Of
ze kunnen zich misschien wat af
zijdig houden, zich niet met een
van dankbaarheid overvloeiend
hart. open en vrij aan hun tij
delijke oom en tante geven. Oók
zijn ze wel eens zwak- begaafd,
of plassen op een leeftijd, waarin
dit redelijkerwijs niet meer ver
wacht mag worden, nog wel eens
een enkele keer in hun bed.
Schrikt u nu niet, en laat u zich
ook niet afschrikken, 't kan ook
allemaa' reuze meevallen, het
Wat er, zo u uw huis een paar
weken voor een meisje of jongen
wilt openstellen, van u gevraagd
wordt? Niets anders dan liefde en
hartelijkheid. En een beetje be
grip. Óm in die paar weken zo'n
kind „op te voeden" en verschil
lende karakterfoutjes recht te
buigen is niet alleen onbegonnen
werk, maar zou soms een totaal
verkeerd effekt sorteren. Om het
logeetje een levensovertuiging „bij
te brengen" is ook niet altijd
wenselijk.
Laat die jongen of dat meisje
gewoon, gezellig vakantie bij u
houden, zie soms wat door de
vingers of als er op vingers te
tikken valt, probeer dat dan te
doen met een tikkeltje taot en
wat geduld.
Nu praat ik al tegen u, alsof
u reeds een „ja" als antwoord
hebt laten horen op de vraag of
u bereid (en in staat) bent een
paar weken een „zitten-blijvertje"
bij u thuis te vragen. U zult hier
denk ik eerst nog eens uit
gebreid over willen nadenken en
over willen praten. Mocht het dan
toch bij een „ja" blijven, dan
wil genoemd verbond (Buys Bal-
lotstr-
20833
ken.
Van u worden op uw beurt ook
een aantal informaties gevraagd,
waarna dit als bemiddelaar fun
gerende verbond u enige bijzon
derheden vertelt over het kind,
dat een paar weken „oom en
tante" tegen u gaat zeggen.
Maar wacht u alstublieft niet
te lang met het nemen van een
beslissing en het opnemen van
contact. Er zit vrij veel werk aan
om alles zo goed mogelijk te re
gelen en hoe eerder het Verbond
over het zo broodnodige adressen-
materiaal beschikt, zoveel te vlot
ter kan alles worden geregeld.
Broodnodige adressen-materiaal,
zeggen we, want op het ogenblik
is het aantal kinderen groter dan
het aantal geschikte gezinnen.
Hopelijk zal geen enkel kind dit
zomer-seizoen een „zitten-blljver-
tje" worden. En kunnen zo alle
maal uit logeren Heeft if een
bed over?
Niemand zal er op tegen zijn
dat in onze woningen de kraan
de regenput heeft vervangen.
Maar zij, die uit zakelijke over
wegingen veel met thee te ma
ken hebben, spijt het om één re
den wel een klein beetje. Lei
dingwater Is namelijk veel har
der dan regenwater met als ge
volg dat het kopje thee iets min
der smakelijk Is geworden.
Nu willen de thee-firma's ner
gens die kraan weer voor de re
genput gaan inwisselen, maar wel
nebben zij naarstig gezocht
naar een methode de thee wat
lekkerder te doen zijn. En die
manier is door één zo'n firma ge
vonden! Zonder de minste moeite
kan tedere huisvrouw een geu
riger kopje thee schenken, waar
van de smaak niet is versluierd,
door gewoon....het water te laten
doorkoken. Blevrn de meesten van
ons tot nu toe het principe trouw:
zodra het water kookt de ver
warmde theepot volgieten, thans
geldt het parool: laat de ketel een
paar minuten op het vuur staan.
Het water verliest dan een flink
deel zijn hardheid met als resul
taat dat de theesmaak verbetert,
er geen vliesvorming meer ont
staat en de thee levend, fris en
mooi goudkleurig blijft.
De hardheid van het water is in
de verschillende streken van ons
land nogal verschillend. Maar
een feit is, dat de thee altijd
krachtiger en opwekkender wordt,
als u. waar u ook wonot, het wa
ter flink laat doorkoken. Het is
maar een kleine moeite, die niet
temin het „uitproberen" zeker
waard is.
Groot worden in een tehuis
met soms tientallen andere kin
deren om je heen. Wat kan een on
derbreking al is het maar voor
een paar weken in een gewoon
gezin dan een belevenis worden.
We zien het aan de grote groepen
meisjes en jongens die elk jaar
weer uit vluchtelingenkampen in
Duitsland naar families in ons
land komen. De kinderen van
het vrije westen gekomen. Hier
gaat het echter niet om zo'n
kleine Littause, of een joch met
Letlandse ouders, nee 't betreft
lier gewone, Nederlandse kinde
ren. De „zitten-blijvertjes", zoals
ze worden genoemd.
Zitten-blijven in een inrichting.
.^1, niemand
toe kunt gaan. Omdat bijv.
onderstre- de groep, waartoe je in het te
huis qua leeftijd hoort niet met
caat in een ieuedher-
in-
Gevraagd:
Nu de zomer op de drempel staat en som
migen van ons al met vakantie gaan, lijkt
het me een aardig idee toe eens een tip-
rubriek vol vakantiewenken mee te kunnen
nemen. Er zijn al een paar ideetjes hier
over binnengekomen, die zuinig voor dit
doel zijn bewaard, maar omdat „vakantie-
voorpret" voor de huisvrouw vaak neer
komt op een denken aan allerlei dingetjes
die niet vergeten mogen worden, kan zij
op dit gebied vast nog wel een paar tips
gebruiken.
Wie meent een of meer ideetjes te heb
ben, waar een ander iets aan heeft èn.... die
niet overbekend zijn, kan dus de ballpoint
pakken om die op te schrijven en in te stu-
Tegen lezeressen, die de afgelopen weken
(of maanden) een tip hebben ingestuurd wil
ik ten slotte nog even zeggen: wat in het
tip-vat zit verzuurt nog steeds niet en na
die vakantie-ideeën gaan we weer gewoon
uit voorraad leveren. Aangenomen dan, dat
uw inzending voor plaatsing in aanmerking
komt en een plaatsje heeft gekregen in die
voorraad-map.
lezers (essen), trek neemt ui een ander huis. Of
'an dit blad niet alleen belang- omdat je niet ergens i
ook zinvol moet heb- tante, grootouders of z
'an dit
gemaakt. De
doet dit
evenmin. Goed, het is een boek
voor vrouwen, de Amerikaanse
schrijfster Eugenia Price heeft
RHPniets de titel „Vrouw tot
vrouw" meegegeven. Maar de lie
felijke romantiek, die je zo op het
eerste gezicht tegemoet straalt,
kom je al lezend niet tegen.
Het gaat hier namelijk om de
vraag wat God in ons dagelijks
leven betekent. Dit op alle ter
reinen, in zowel als buiten de
deur, terwijl ook de persoonlijke
contacten en ons innerlijk hierbij
niet zijn vergeten.
De schrijfster heeft haar boek
opgebouwd aan de hand van brie
ven en gesprekken van en met ve
le. vele vrouweq. Er staan zeker
rake en wetenswaardige dingen
in; Eugenia Price confronteert
ons op een openhartige manier
met onszelf én met onze gevoe
lens, reacties en verhouding ten
opzichte van Hem, die het belang-
rjkst in ons leven is. In onze Ne
derlandse ogen evenwel is het al
lemaal zo uitgesproken Ameri
kaans. Dat wij bijvoorbeeld geen
goede getuigen van Christus zou
den kunnen zijn zonder een deodo
rant te gebruiken, onze tanden te
poetsen en onze nagels te verzor
gen, lijkt ons wel wat sterk
Dan vinden we deze uitgave ook
nogal aan de ik-kerige kant, op
bijna elke bladzij komt Eugenia
Price zelf om het hoekje kijken,
vaak nogal nadrukkelijk.
Concluderend: „Onder de roos"
(waarom toch die titel?) kan voor
een groot aantal vrouwen mis
schien een verrassing zijn, gezien
de aanpak en gezien....de liefelijke
kaft. Maar zij zullen een Ameri
kaanse bril op moeten zetten om
de inhoud naar juiste waarde te
schatten. We vermoeden zo. dat
Jo Kalmijn-Spierenburg, die het
heeft vertaald, óók zo'n bril heeft
opgehad.
-[RAUWELIJKS had ik mijn
vorige Open Brief af die be
gon met een opmerking van me
vrouw B. te B. over „u" en
„jij", of er viel een brief in de
bus van mevrouw B. te B. over
het oma-zijn, en beide achter
namen en plaatsnamen leken
niets op elkaar. Daarna kwam
er, terwijl ik nog een brief van
mevrouw W. te wéér een ander
B. overlas, een brief van me
vrouw v. d. B. (u schrijf ik
gauw), weer dertig kilometer of
meer verder! Wat moet u af en
toe schrikken, dacht ik, wanneer
uw initialen in de krant staan
plus uw plaatsnaam, en allea
klopt, alleen u bent het niet.
Maar oók: wat een rust, dat dat
kan, en dat u zelfs al schreef
uzelf, toch niet herkenbaar bent
aan een paar lettertjes.
|N nu ik het toch over Bs
heb: mevrouw de B. wil ik
danken voor haar derde brief. U
zegt dat u niet van plan was
nog eens te schrijven, de schoon
maakwoede had u te pakken,
maar al werkende liep u te den
ken en zie: daar kwam weer
een brief tot stand. Ik vind dat
hoogst begrijpelijk. Vooral als je
actief bezig bent, sluimert je
geest meestal met. Mij gaat het
tenminste zo dat, als ik een
brief bij de morgenpost heb ge
kregen, ik die al afwassende sta
te beantwoorden aan de goot
steen. Tjonge, wat kun je het dan
goed zeggen, en wat komt het
er gepeperd op te staan, de
vriendinnen in kwestie krijgen
een even goede beurt als de be
kers en de bordjes. Aan de goot
steen: daar worden de beste le
zingen, de mooiste verhalen, de
geestigste gezegden geproduceerd,
en als je het afwasbakje om
keert gorgelen de gedachten ook
mee door de pijp!
U moogt me natuurlijk tegen
spreken. maaj ik geloof dat ge
dachten op een dag dat je door
je hele was wilt heenkomen om
dat het heerlijk waait en zo pret
tig werkt, veel wilder en balori-
ger zijn dan gedachten op een
dag dat het sprakeloos mooi en
stil is in de natuur en rustig
thuis, alles klaar en netjes, zon
in de kamer, bloemen op tafel,
het theeservies zo fleurig: dan
gaan je gedachten er als net wa
re» even bij *ltten, net als je-
zelf. En zo ging het mevrouw de
B. ook: door al dat overhoop
halen van kasten en kamers,
ging ze ook met de bezem door
allerlei gedachten, en het één na
het ander kwam haar voor de
pen. Ik onderschrijf uw brief vol
komen en zie duidelijk dat onze
manieren om de dingen te zeg
gen wat uiteenlopen maar
meer ook niet. Tikken we elkaar
eens op de vingers, dan is dat
alleen maar leuk. We kunnen ook
niet allemaal dezelfde zijn. Graag
i ook hoort u wel
gen! Die arme dominees. Zelfs
met een akelig familieleven, een
ongelukkige liefde, een halsstar
rige gemeente, een wrede stu
dententijd en een treurige jeugd
zou een dominee nog maar een
schrale ervaring hebben voor de
streken en het leed en de won
ven ervaring uitgaat: zijn ambt.
Dat wil zeggen dat hij soms mid
den in de twijfel over wat hij
moet beweren Gods licht
ning zullen houden met de
sen van hun dochters en schoon
dochters.
Hebt u dat uit het stukje
zijn aarzelingen ziet vliegen, als haald? Ik geloof dan toch dat 1
i over een landschap,
ziet hoe God het ziet, hij profe
teert. Hoe bestaat het zeggen de
mensen, maar natuurlijk bestaat
het. en God doet het elke dag,
aan dominees en aan u cn aar.
mij. Want sinds dat Pinkster-
zou ik nog eens ingaan op de
gedachte over ervaring, dat is
een heel interessant onderwerp.
Maar ook een heel moeilijk. U
schrijft over ervaring van beke
ring. Over geloofservaring. Over
practijkervaring. Wel niet zo in
gedeeld, maar alle voorkomend
in uw gedachtenleven. Wat de
eerste betreft: u woont in een
streek waar veel over bekering
gesproken wordt. Een bekeerd
mens. zegt u, vertelt, kan aan
tonen wat God door de Heilige
Geest aan zijn hart heeft ge
werkt U bent daarvoor wat hui
verig; ik ook, al wil ik daar dit
maal niet verder op ingaan.
MAAR dan over de z.g. ge
loofservaring. U illustreert dit
opmerking over een
een oudere dominee. U
eens als een jonge do
minee op de kansel iets treffends
zegt: „Hoe komt u, zo jong nog.
aan deze uitspraak. Dat moet u
toch eigenlijk beleefd hebben."
heeft hij in de verste verte nooit
zoiets beleefd, en praten met een
oude man van 90 jaar, ook al
weet hij bij benadering niet wat
het is een leven achter zich te
hebben. Als dat zo is, kun ji
jonge
denkt
dertig, een medemens die je niet
mag, aan God opdragen. Je
weet wat voor een vent het is,
hoe hij de kat in het donker
knijpt, je zou hem weet ik wat
willen doen, die met-de-ellebogen-
werker, vooral wanneer je
mooie gift van hem krijgt
het zo nodige nieuwe ki
bouw. plus het verzoek op
bruiloft voor te gaan in gebed,
je hem eens, al biddend,
flinke steek onder water zoudt
kunnen geven. Maar daar is je
ambt en staande in de vergeving
der zonden, leg je deze man,
mens als je zelf, neer op het al
taar Gods: priester. Daar komt
weinig van je zelf bij in die er
varing. Maar veel van God.
i ouder predikant gepreekt ervaring, een louter menselijke,
heeft: „je kunt toch wel merken en op grond daarvan protesteert
dat hij levenservaring (practijk- zij tegen het beeld lik
lgemeen, zegt zij,
oma niet zo als daar is voorge
steld. O nee. Zij is niet
ervaring) heeft'
Vast en zeker. Maar is er
niet meer aan de hand? Wat zou
een mens wel niet moeten bele. CTtJ,„ n_
VDfahl.JrmP,"óm,'nn|,sk0ZeliS verwenner*. laten
arme aommees- de ouders maar eens zeggen hoe
zeer zij zichzelf en hun prestige
liefhebben als zij hun kinderen
dure fietsen, horloges en hoog
zakgeld geven.
Volgens mevrouw B. is een
grootmoeder veeleer jgoed
zich bepaalde dingen teveel hebt
aangetrokken. Misschien hebt u
persoonlijk een nare ervaring,
zo van: bemoei u hier of daar
niet mee, terwijl u wel goed bent
om spulletjes op te knappen of
schoondochter een dagje-uit
feest van eeuwen geleden is God mogelijk te maken. Ik weet niet
overal. Als dat zo is, kan een
jongen van 25 jaar, uw dominee,
geroepen tot het ambt, bidden
r precies in dat stuk
je op Blad Zij stond, wel weet
ik dat wat daar werd gezegd on-
kind door getwijfeld in het algemeen werd
mia J* gezegd. Maar hoe dan ook, ik
geloof niet in een standaardbe
grip: oma. Oma die zou verwen
nen, oma die wil dat er meer
gestraft wordt, oma de sloof of
oma de gewillige. Wat moet een
I "1? vroeg ik eens aan de
lief, dat ondervind je als kind.
MENS. dat ondervind je als vol
wassene. De rest, die komt dan
wel vanzelf in orde.
HJIIIIIIIIIIilllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllll 1'
vén u envóór u I f
i Vóór we de tips met betrek-
king tot kinderen ('t zal op dit
gebied wel de laatste rubriek jj
zijn voorlopig) starten, even
een antwoord op de vraag hoe j
smeedijzer weer mooi te krij-
gen. Mevrouw BUjdorp uit Rot-
terdam raadt de lezeres, die
om een goede behandeling i
vroeg, aan het smeedijzer e
sopje te geven met een syn
thetisch wasmiddel. Na het af
drogen het smeedijzer insme
ren met witte was en het zal
een stuk zijn opgeknapt.
De eerste kinder-tip gaat
WITTE LAARSJES
Wie witte laarsjes van kin
deren weer hagelwit kan krij
gen én in het bezit is van e"
wasmachine, moet ze eens
dit apparaat stoppen. Ze ko
men er volgens mevrouw L.
Putters-van der Wiel uit Har-
dinxveld-Giessendam weer als
nieuw uit.
LANGE BROEKEN
'n Oude pyamabroek, on
der een wollen kinderpantalon
gedragen, voorkomt volgens
mevrouw G. Butter uit Rotter
dam het schraal en rood v
den van de bovenbenen. Men
kan natuurlijk ook een stukje
voering met een losse steek tot
even onder de knie in de broek
PANTOFFELTJES
Kinderpantoffels, die meest
al het snelst op de neuzen slij
ten, gaan langer mee als u de
neuzen insmeert met lijm uit
een tube. Dit doet u een paar
keer achter elkaar en u zult
ontdekken, dat die kwetsbare
neusjes veel steviger zijn ge
worden. Mevrouw W. C. van
Nieuwkoop-van Dam uit Lei
den (mag ik even uw adres?)
Vindt het dé methode.
Nog een pantoffel-idee komt
van mevrouw A. Voogt-Berg-
werff uit Rozenburg. Als kin
deren hebben ontdekt, hoe
ze de ritssluiting kunnen los
krijgen en alsmaar hun pan
toffels uittrekken, kunt u ach
ter in het slofje een bandje
naaien. Dit haalt u door het
lipje van de rits en zet het
achter weer vast met een ste
vige knoop. Op die manier blij
ven de pantoffeltjes aan.
LUIERS WASSEN
Als in het laatste spoel
water van de luiers een scheut
je azijn wordt gedaan, blijven
de luiers stukken zachter en
dat is voor het kleintje veel
prettiger dragen, aldus me
vrouw B.-van O- uit Dussen.
VOOR DE BOX
Er zijn van die trapeze-
vormige gevallen, die in de
box gehangen kunnen worden,
zodat het kind er mee kan spe
len. Vaak heeft dit soort speel
goed een stalen veer, waar
baby wel eens met z'n vingers
tussen kan komen. Doet u,
evenals mevrouw Holleman uit
Maassluis een stukje plastic
tuinslang over de veer, dan i?
dit gevaar bezworen.
't STAAT VEEL LEUKER
Heel wat kinderondergoed
wordt gemaakt uit hemden e.d.
van de groteren, omdat dit on
dergoed slechts hier en daar
versleten is en nog goede stuk
ken heeft. Naait u dat onder
goed voor de kleintjes met een
zig-zag steek én met een pas
tel-kleurig garen (rose, bleu,
geel e.d.) dan krijgt u veel
meer plezier in dit naaiwerk
je, omdat het zo aardig van
onder de machine vandaan
komt, terwijl het de kleintjes
ook gezellig staat. Riet de
Wildt uit Hei- en Boeicop wil
de niet nalaten dit even te
schrijven.
TEGEN OMVALLEN
't Gebeurt nog al eens dat
aan een tafel een beker melk
wordt omgestoten, wat nooit
leuk is. Zet de be
ker in een jampothouder (als
u er eentje heeft) dan is het
met dat omvallen afgelopen,
aldus mevrouw J. J. van Dijk-
de Vaat uit Rotterdam.
KRUIKEN VULLEN
O Wie nog een wiegekind
heeft, zal vooral als het kind
nog erg klein is, heel wat krui
ken moeten vullen. Vaak lukt
het niet de schroefdop in één
keer op de metalen kruik te
draaien, omdat de dop niet
pakt. Houdt u de dop evenwel
eventjes onder de koude kraan,
dan lukt het u in één keer, zo
is de ervaring van mevrouw
J. Kareis uit Rotterdam.
ZAKDOEKJES KWIJT?
Zijn uw kinderen alsmaar
hun zakdoek kwijt en voelt u
er niet zoveel voor ze papie
ren exemplaren mee te geven?
Naai dan eens op een verloren
avond aan de zakdoeken een
stukje smal band. Het uitein
de van het bandje zet u met
een klein veiligheidsspeldje aan
de binnenkant van de broek
zak vast. Het bandje moet
natuurlijk wel zo lang zijn, dat
ze met de zakdoek bij hun
neus Ttunnen komen, 't Is wel
een werkje, maar zo'n zakdoek
aan een bandje kunnen ze in
elk geval niet meer verliezen,
aldus mevrouw G. van Dijk-
Meyer uit Bergsohenhoek.
MELK DRINKEN
In deze rubriek hebben we
al verschillende manieren be
sproken om de beker melk „er
in te krijgen". Het idee van
mevrouw J. J. Brecdveld-Mak
uit Rotterdam hebben we nog
niet gehad. Zij klopt door het
glas melk twee theelepeltjes
„niet-koken-pudding-poeder"
(instant-pudding) en de kinde
ren drinken de melk als was
het limonade.
DENKT U ER AAN?
De deur van de kinderka
mer gaat nu weer een tijdje
dicht. We besluiten dit hoekje
met de vraag: denkt u aan de
vakantietips (of zomertips»
