PARIJS F. 110:
Jj, vert IacIq^C j;
Ruimte
voor ons....
De tegenstelling
leve /t/
gaucAe. et d d\o.ite
De tien meest verkochte
/x, (p
ZATERDAG 6 MEI 1961
„Eerst Parijs zien en dan verder leven" zegt
len zeer Oude. Veel mensen hebben deze wijsheid
tot hun ervaring gemaakt. Sommige ervaringen
vindt men hier. Opgetekend uit een ironisch, dan
weer een beschouwend gemoed. Dat 's logisch:
Parijs is nu eenmaal een stad met sterke contras
ten. Als een mens ademend, een werkelijkheid,
die ieder op zijn manier beleeft.
Naast de vaste rubrieken geven Cees van der
Beek (Le Vert Galant), Cees van Dop (Pen-
Tekeningen èn Ondergrondse koelte beneden de
zonnehitte) en Bert den Braber (Les meilleurs
spectacles en Paris 110.— p.p. vanaf Venlo)
hun wellicht tot wederstreven opwekkende
meninkjes. Moge de reakties ons bereiken
P.S. Foto's: Hans Visser en Peter Mokveld.
Ondergrondse koelie beneden de zonnehitte
In het noorden van Parijs. le indruk, die je krijgt wanneer
Op het meest hete uur van de je de hal van een badhuis be-
dag liepen we langzaam, vooral treedt. Levensgrote affiches met
in overtreffende trap gestelde
tekst (le meilleur, le plus beau
etc. i gaven aan de onwezenlijke
koelheid een meer menselijk ka
rakter. En dan de mensen die of
de hinderlijkheid van de warm-
het te waren ontvlucht en rustig
De sterk-verende Citroën,
zojuist wegreed, had ons
buiten Rouen meegenomen, t
reeds bij het instappen, wat. „J|
een slecht geventileerd voertuig ten te lezen op de bruingeschil-
gebleken. Onderweg: ..De portier- -■* ~j||1,J-
raampjes moeten dicht blijven,
want ik heb pas een verkoudheid
gehad ,,(De woorden: Fermé,
lijke benauwdheid niet verdwe
nen. De droge zon, het vuurpoti-
ge beest in het strakke wit van
de lucht, drong i
derde banken, of die een bepaald
doel voor ogen hadden en daar
om onrustig heen en weer dren
telden. Onverwachts klonk uit een
donkere poort aan onze linker
hand een ritmisch zoemend geluid
en na enkele seconden verscheen
de stompe kop van de kleurige
Metroworm.
Deuren snel open. Hard lopen.
Dringen. Roepen. Deuren sluiten.
..Le Vert Galant-
is het uiterste
puntje van de „ile
de la Cité" in de
Seine.
Wanneer je het
eiland, de oor
sprong van de goe
de stad Parijs met
een schip wilt
vergelijken, dan
zouden we de Vert
Galant de steven
men. Werkelijk,
>f ligt. al
In vroeger tijd kwam de sta
tus der mensen het meest
naar voren in het betrekken
van een huis. Een duidelijk
voorpeeld staat mij voor ogen,
denkend aan mijn vriendje
Frits. Hij bewoonde met vader
en moeder en talrijke snottige
broertjes en zusjes een worm
stekig pand in de industrie
wijk. Een enkele keer ging ik
wel eens met hem spelen, hoe
wel mijn moeder mij verbood
enige gemeenschap met deze
ongekamde woestelingen te
zoeken. De vader van Frits,
door ijverzucht gedreven,
gaarde tenslotte een klein ka
pitaaltje bijeen en het gezin
betrok een woning in de bete
re wijk. Men verhuisde van
het Noord-westen der stad
naar het Zuidoosten. Het was
een verplaatsing in de geogra
fische ruimte- die niet zonder
belang werd geacht.
Tegenwoordig nog niet, of
beter gezegd, nu meet men
juist naar de reisfrequentie de
persoon en uit deze menselij
ke „trek" hebben de touristen-
bureaux handig munt weten te
slaan. Him folders regenen
door de brievenbus en prijzen
fortissimo de tochten: tien da
gen Parijs voor 110.per
persoon. Daar zien we de in
middels uit de kluiten gewas- i
sen Frits de touringcar bestij- I
gen. Een glanzend onding,
snorkend gereed om zijn men- I
selijke lading naar het Franse I
vertier te voeren.
Bij Dordt komen de eerste I
rollen snoeperij tevoorschijn. I
Breda vindt de melkboer en
zijn vrouw in een subtiel cu
linair samenzijn van een koek- 1
blik croquetten. De stemming
komt er in; men offreert el
kaar sigaartjes die paffend en I
onder vrolijke kout tot as wor-
Brussel: „Een half uur om I
koffie te drinken en de stad te
bekijken, dames en heren", I
roept de in tweed gestoken I
reisleider. Onwennig en ine>
gedrongen loopt de kudde ov
het plaveisel: „Hé kijk,
vent in een jurk. Ha Ha, die
goed, en dat gekke petje vi
(de enige achtergebleven Fa-
rijzenaars). Hij laat zich foto
graferen: lachend voor de
Are de Triomphe, lachend in
de Tuilerieën, lachend voor
de Notre-Dame, lachend voor
de hoog ommuurde begraaf
plaats Saint-Vincent.
De Hollandse stuurloosheid
in Parijs, voorzien van mas
kertjes en peppertjes in de
bistro's. Gillend op de Eifelto-
ren, giechelend in het Louvre
en verlekkerd kijkend in de
rue Lamarc.
Tien dagen achtereen voor
110,- per persoon. Tien da
gen banaliteiten; borrelingen
van een walgelijk gemoed. Ne
derlandse rondborstigheid in
boertige verpakking.
Enfin?
Terug naar het vaderland in
één ruk. De vakantie zit er op.
De melkboer verkoopt zijn
flessen pap, de bakker kneedt
zijn deeg; zij zijn weer de pij
lers ener degelijke democratie.
Een iaar lang, maar daarna
ga-ne-me-weer n
LA SAINTE CHAPELLE
verscholen
achter stoere bastions,
een kleine wereld,
waar vloeibaar licht
een mens laat weten
dat hij bestaat,
in rood besteende muren
staan biddend
handen van glas,
die zegenend
tinten leggen op
de donkergrijze huid
van mijn bestaan.
Les meilleurs spectacles
kunnen noe-
gelang dat uit
joelen wegdrijven op
dachten.
Dan zul je daar tem
komt, dan zul je je langzaam die hulzenzee, die Parijs heet.
te komen. Leg dan je Hollands
gereserveerdheid eens voor
keer af, probeer dan spontaan t
zijn. Vertel over je reizen, beant-
le schaduwzijde langs de huizen- We stonden op het balcon
kant. Bijna nergens
kenen van leven
zichtbare leven i
bogen gotische
twee oude vrouwtj
let de dwars-gelatte, verveloze
raamluiken gesloten: om niet in
de verleiding gebracht te worden
naar de zon te kijken of te glu-
De v
Metro-ingang met zijn
de tweede klas coupé. De Metro
Het enig zette zich in beweging en met
zwartge- steeds groter wordende snelheid
/orm van trok de metrokop zijn slingerende
_f__, die met ge- lichaam over verschillende wis-
storven gebaren in een gesprek seis de duistere gaping binnen.
Sewikkeld waren. De uitgestorven- Het holle licht in onze coupé
eid was te begrijpen, want de wierp zijn schijnsel naar buiten
zon op het hoogtepunt van haar op de ruwe tunnelmuur. De ver
macht, duldt geen toeschouwers, velende wandbedekking van dra-
geen publiek. Daarom hadden de den en buizen werd soms onder-
bewoners van de Avenue Miche- broken door een plotseling tevoor
schijn komende reclame-schilde
ring.
In de coupé. Onze medepassa
giers bestonden uit onopvallende
uitziende Parijzenaars; soms ont-
waarden we echter plotseling een
triestkleurige traliehekken scheen bijzondere verschijning: een zeer
reeds op een afstand, door zijn nonchalant geklede student,
verlatenheid een verkoeling bij 1 J~ J
ons te veroorzaken.
De treden naar het ondergrond-
sa perron afdalende kregen onze
verwelkte gedachten, nieuwe vor
men en nieuwe kleuren. De lau
we levende adem van de zon
bleef op straat-niveau traag en
flets uittrillen. Hij was waar
schijnlijk afgemat door zijn in
spannende achtervolging.
Beneden bij het loket vochten we
tegen de ons vijandig gezinde
Franse taal en geldstukken. Uit
de intonatie van de zin ,,Un seul
voyage, s.v.p." en het onhandig
bezichtigen van de munten kon de
in jasschort geklede juffrouw ach
ter het groezelige loketraam de
ze ongelijke en daarom belache
lijke strijd direct constateren.
Niettemin begreep zij wat we be
doelden.
Nieuwsgierig draaiden wij door
de tourniquet.
De witte en blauwe tegels van de
perronmuren gaven dezelfde koe-
arloosde grijsaard met een
grote morsige baret rond zijn
schedel gedrapeerd, en een opval
lend geklede Parisienne!
Kleine en grote contrasten zijn
alleen in de Metro te vinden.
Nee, geheel Parijs i
tegenstellingen, m
ke andere stad.
ftTTH?Hf'TTTTTTTTTHTTT*T'*TTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTtTTTTTTTTTTTTTfT
het gevoel kunnen hebben alsof woord hun vragen l
merken, dat zij je
je op een droomschip
wondermooi meer vaart, met pla- teren. Denk echter i
tanen en gemberbomen, ceders J fi 1-1
en magnolia's langs de oevers.
Laat ik je echter geen roman
tische beschouwingen gaan geven
maar allereerst iets meer vertel
len over die heerlijke plaats.
deze ervaringen klaar bent
bevolking van de Vert Gaiant
kent. Maak niet de fout die Or
pheus maakte. a
Kom morgen terug.
Je zult dan zelf één van die
nensen zijn. die met een vrolijk
Le Vert Galant is een trefpunt "5a-va?" ingehaald worden,
voor verliefden, mamma's met De groep, die deze zomer op
hun spruiten, jongens en meisjes de Vert Galant het middelpunt
van St. Germain en studenten vormde, bestond uit vier jongens
van de Sorbonne. Voor veel tou- en twee meisjes die hun bivak on-
risten is de Vert Galant een on- der de bogen van de Pont Neuf
bekend oord. Ik zal je vertellen hadden opgeslagen. Ze sliepen
daar, kookten er hun maaltijden
hoe je het kunt bereiken.
Komend van het Palais de Jus
tice, loop je over die heerlijke,
rustige, haast dorpse Place Dau-
phine totdat je de zo beroemde
Pont Neuf bereikt. Aan de over
kant zie je hem dan reeds staan,
het standbeeld van die bronsgroe- c
ne ridder Henri IV, die als het t,
probeerden een bestaan te lei
den als dat van de clochards.
Antoine, een echte clochard,
was ook altijd bij die groep te
vinden. Hij hield ze steeds voor
dat zij niet konden ervaren wat
echte clochard ervaart. In-
n was Antoine wel
zijn heiligdom beschermt.
Achter dat standbeeld leidt eer (jcji u LC UUC11. ^,L wao
dubbele trap naar beneden. Daal lange, magere jongen, die Altijd
n o n c wan met gen Lügerpistool speelde. Dan <je
was er een meisje dat voor kran- np
ten schreef. Ex warei
gerijnen die hun kost verdienden
met de verkoop
POST VAN MARJA
die af en je bent op de plaats
bestemming. De eerste keer
je er komt, zal je alles wat be
vreemd bekijken. Je zal je ver
wonderd afvragen of al die men
sen elkaar kennen, want de „ga-
va's" en het handenschudden zijn
niet van de lucht. Je zal je ge
voed door deze gedachte, en ge-
waarschuwd door je ervaringen dahste Er
door de
Staat verboden lectuur. Verder
was er Juan de Spanjaard, die
's avonds op de muziek van de
Algerijnen vurige flamengo's
- - danste. Er was een straatteke-
met klasse, status, groeps- en n di in pnvpip ,,ren tiids
clanverband in eigen land. iets al. Sl^'ira^tra^cs Wi étoat tel
J.<L 'tl kende en er waren twee oude vis-
sertjes, die nooit iets vingen,
zon en de warmte in Jat klei-
stukje Parijs, dat zij zich he-
twee Al- lemaal hebben toegeëigend, waar
zijn zoals ze zijn, jonge, vrije
zo te zien gelukkige mensen.
de achtergrond. Echter de r
fing naar straatdeun en 1
lucht, sinds het betrekken
van het nieuwe huis onder- I
drukt, begint zich langzaam I
los te woelen.
Terug in de broeiende beslo- I
tenheid van de bus, maakt I
zich de eerste schertsfiguur
los. Gewiekste opmerkingen
makend tegen üe dames Da- I
op zijn hand.
De wagen ronkt door het
landschap, dorpjes schieten I
voorbij de dik beslagen raam- I
pjes.
Koffiedrinken in Rijssel, kol- I
fiedrinken in Reims en dan in
één ruk door naar Parijs.
Stram kruipt het gezelschap J
uit de bus. gelijk een troepje
grijze postduiven dat na een
lange reis in hun mand, ver-
baasd knipoogt tegen het licht.
De leider trekt zijn plus-four
op en leest de nummers van
de kamers voor. „Hier zult u
dus tien dagen te gast zijn",
besluit hij blijmoedig.
Tien dagen in Parijs. Wat I
doet een buitenlander tien da
gen in Parijs en nog erger: I
wat doet een Nederlander tien
dagen m Parijs? Juist, hij
maakt een even grote rommel I
als op de Veluwe. Hij zegt I
hardop „gek" tegen de gen
darmen. Hij schreeuwt. Hij I
laat zich beetnemen door de
handeldrijvende middenstand
jaloers worden als je ziet,
deze jongens en meisjes geid bij-
elkaar brengen om fruit of wijn
te kopen. Je zal je beslist een
avond en ik kunnen kijken zonder praten, ten-
was. Er zijn minste ik ken ze niet en de mees-
lar de sterren te jongens worden vervelend, kennen. Liedjes '"van Aznavour
Daarom: jij, nog een kussen in en Becaud, Trenet en Sauvage.
de vensterbank en luisteren, de Je kende ze al, maar hier krij-
avond is vol zoele geluiden, lauw gen de woorden pas hun
altijd goed gehumeurd
Ik zou nog wel even door kun-
:n gaan met je te vertellen, wie
allemaal
...de lichtjes die schitteren op
de fagades der cabarets e:
het water van de Seine. De
herfstkleuren van de japonnen
der danseressen en de kleu
ren in het Bois. Dansen
blote voeten in een paradijs
vogelachtige werveling, werke
lijkheid in vet leren Jaarzen
en gewatteerde jas.
Montmartre: wonderlijk samen
gaan van frivoliteit en vroom
heid; de Moulin de la Galette
tegenover de Sacré-Coeur.
Is het de niet-bestaande lente
van Het Casino de Paris of
de herfst in het leven van e
oude vrouw?
les arts et la vie
Wat vertegenwoordigt het Lei
en wat de kunst a prix
duits?
Twijfel tussen La Belle Hélènc
Et i
i Line Renaud.
je
pauvrc...
meter lange plastic
s heen, de lucht lijkt z
der dan in de winter. O alsjeblieft s
"HL-H 'A.™?,?™SÏÏVU
geen frazen
kijk dat is orion, en geen vragen
waarop ik toch nee moet zeggen.
Alleen met alle vijf je zintuigen
deze meinacht proeven, misschien schrikken door hun onverschillig-
Tussen zware en minder
vertogen door, dansen ze en zin
gen ze. of doen ze niets.
yooral_ 90k 's avond
.-. T biedt weer totaal andere perspec-
kig zijn. Je zal verlangen^om drt üeven ,e zult je er in een w0„.
ir- lijke inhoud. Dan ga je ze zacht-
de boerderij van
eer Jaarsma naar de Coöp.
Zuivelfabriek ter plaatse. In de
komende twee drie maanden zal
„Le Vert Galant" bij nacht worden nagegaan, of het mogelijk
is, door zo'n leiding melk van de
boerderij naar de fabriek èn de
retourprodukten", zoals wei e.d„
van de fabriek naar de boerderij
transporteren zonder slagnatie
gaat het wel regenen, grote drup
pels, ritselend op de bladeren,
meiregen maak dat ik groter
word, groter word; je kunt ook
hoge hakken kopen natuurlijk
laat je vooral niet af- zachtjes tegen de kadenmuren of kwaliteitsverlies.
h,.n Uotsl' Je £jt ,n deze Kreniteit Ind„daa4 ee
rust en vrede vinden. Onder net proefneming. Maa:
zachte licht van een suizende gas- mogelijk zijn, dat
lantaarn kijk je naar Juan of ga
iUXe rv.ippAl.ipn
heid. Ze beschouwen je namelijk
als een tourist en touristen zien
ze genoeg daar op de Vert Galant.
Elk half uur varen daar de luxe
„bateaux-mouche", de rondvaart
boten langs, afgeladen met Duit
sers, Amerikanen en Nederlan
ders. Elk half uur worden ze ge
filmd, want de gidsen op die bo
ten vertellen, dat daar nu die be-
ik roemde, gekke, bandeloze jeugd
,o. van St. Germain des Prés ligt.
Als die Amerikanen thuis zijn ionge
vertellen ze van de volgelingen
van Sartre, die ze zelf 'gezien heb-
Devotie achter de
selde bleekheid van het ge
laat. Devotie op de rand van
de handpalmen en in de top-
Rechts staat de verstarde
pose als een gestalte tegen
een achtergrond van geometri-
gekap- sche vlakken: hout en glas.
Zacht hout en hard glas strij
den om de aandacht, de voor
rang. De gestalte is de uil
handen en ge- Een dichte deur onbewo-
zicht. Deze buitenkant van genheid sluit een stalen web
gevouwen handen, tere geslo- naar een begrijpen van haar
tenheid van het zacht metalen binnen-ik.
Geen gebaar maakt van
Lieve jij, dagdromen is me
boden er komen boze brieven
school, ik let niet op. Het helpt
niet of ik het denken
mag niet vrij denken,
paald aan 't begin van het jaar,
waaraan ik moet denken: dit uur
aan frans en 't volgende aan al
gebra. Het is verschrikkelijk,
weet jij er een middeltje voor?
Alles leidt me eigenlijk af, weet
je, ik zit vlak bij 't raam maar
ook de nerven van de banken lei
den me af, en de blanke marge
van m'n schrift, een gebaar, een
woord. Heeft Schopenhauer eerste keer zal je
zitten dromen op school, naar je het dus allemaal
weet? (ik lees zijn aforismen in rustig bekijken en
het frans). Het zou zo'n troost beluisteren, maar
voor me zijn, al kan ik het na- laat je niet ont-
tuurlijk nooit ter verdediging aan- moedigen door dit
voeren, veel te brutaal. Boven- geringe succes,
dien, ik word later vast geen Kom morgen terug
Schopenhauer II of zelfs maar en daal weer als
iets wat er op lijkt. Misschien Orpheus af om
word ik wel gewoon verkoopster, Eurydice te halen,
dat lijkt me soms echt leuk, iets Niet letterlijk
doen met je handen,
de hele dag allerlei r
je misschien zelf eens dansen.
Je zult dan weer tot de
sie moeten komen, dat het leven ghurt, gruttepap"
goed is. Je zult moeten lachen komst stellen
om je dagelijkse zorgen en je kin;
weer gaan realiseren wat het le- voo
ven eigenlijk is. nen
Een bezoek aan de Vert Galant den aangebracht,
zal je nooit berouwen. Je zult er
genieten van w
interessante
zou het n'iet
1 de buis een
tallatie wordt ingebouwd waar
mee de melk al stromend wordt
omgezet in boter, kaas, vla, yo-
In de toe-
s dan aftak-
naar particuliere huizen
/aar met rijkssubsidie kra-
schakelborden kunnen 1
mensen die u elke week 1
gina brengen, waar u beslist nog
eens iets van overhoudt) waren
er weer niet bij. Geen medaille,
zelfs geen klein stukje linie kon
er voor ons op overschieten. We
vragen: wüe zorgt er eigenlijk
voor dat april-regentje én kan er
misschien volgend jaar een heel
klein druppeltje voor ons af?
In Denemarken zijn 21 journa
listen in staking gegaan, omdat
de directie van de krant weigerde
met hen een C.A.O. te sluiten.
Dat is nog 'ns mannentaal. Dit
laatste dwarsflui'ter, direc
tie.
Une
vision a paris
kubistisch en symmetrisch
ritselt mijn gedachte in de
métro
knaagt aan de spitse spijlen
van een gapend monument
worstelt met de krullen
van miró
luistert naar het zoete watei
van de seine
al is de lucht dan wars van
ongemeende liejde
toch blijf ik staren
staren
naar de wolken
grauwe wolken
nooit kreeg ik schoner nieuws
te horen
met onderstreepte tegenzin
ving ik de laatste flikkering
je v ou s attend.
CEES WATTEL.
Ze weten echter niet, dat de
naam Sartre niet of nauwelijks
meer bekend is op St. Germain.
Misschien be
grijp je nu, dat
ze je onverschil- 1
lig bekijken. -
tuurlijk
de nimf ditmaal
het symbool zijn
voor het plezier en
de ervaringen die
je er zult vinden.
Als het te koud wordt gaan we
mijn speelgoedbeesten bekijken,
ook fidelio, de marionet, die echt
grijs wild uitstaand haar heeft.
Hij is helemaal van mij, ik heb
hem zelf gemaakt. En ik ga bor
duren onder de schemerlamp: pe- tw~eede of derde be-
tit-point. Iedereen vindt het mid- zoek e
deleeuws en daarom is het juist groep
leuk. Dag, dit is eigenlijk geen zal komen,
brief, hè?
moeten vergissen
als niet
Een Oostberlijnse schaapherder
is op slimme wijze de commun'is-
ten ontvlucht met een kudde van
500 schapen. De vrouw en de drie
kinderen van de 33-jarige herder
waren al afzonderlijk naar Wea't-
Berlijn gegaan.
We wisten, dat Rusland grote
schakers en dammers onder zijn
onderdanen heeft, van wie er
zelfs verschillende de titel groot
meester bezitten. Maar we vin
den het op z'n zachts gezegd in
fantiel, dat de Russen zich bezig
houden met het kinderlijke dam
spelletje „herder laat je schaap
jes gaan".
Nog iets uit die contreien. Pre
mier Croesjtsjef heeft, alvorens
met de Westduitse ambassadeur
te confereren, badminton met
nem gespeeld. Wie de partij won,
wordt angstvallig verzwegen. Was
dit louter uit sportieve overwegin
gen, óf sluit het ijzeren gordijn
zich zo hermetisch over de uit
slag af, omdat men vreest, dat,
nu er gekaatst was, de bal ver
wacht kon worden?
Lijsten, hele lange met namen,
zeer vele. Maar de heer Jansen
(u weet we, de man die zich al
Ij aren beijvert voor de bevórde-
3 Surrender - Elvis Presley f L_Jf
9 Sucu Sucu - Ping Ping
