BLAUW WATER-BRUINE ROTS
Johannastichting bouwt een
dorp voor minder validen
VERSCHENEN
Naam Geref. kerken (Vrijg.)
wordt nog niet gewijzigd
Ziekenhuiscoiiflict in
Bergen spitst zieh toe
ANDERZIJDS
EEN NATIONAAL PLAN
Een woord voor vandaag
WITTE KRUIS
Eo-etang.zê.6
en
s
STREVEN NAAR EENHEID
,Jong Gereformeerd" wijdt een
serie artikelen aan de verschillen
de Nederlandse kerken. Na een
inleiding door een gereformeerd
scribent worden ook mensen uit
die kerken aan het woord gelaten.
In het laatste nummer rea
geert de christelijke gereformeer
de predikant uit Leiden, dr. W.
H. Velema, op het artikel van dr.
Impeta waarin deze schreef dat
christelijk gereformeerd en gere
formeerd niet naast elkaar voort
mogen blijven leven. Dr. Velema
schrijft onder meer het volgende:
HET IS EEN sympathieke ge
dachte om een bepaalde kerk
niet alleen door een buitenstaan
der te laten beschrijven, maar er
ook inside information" over te
geven door iemand van de kerk zelf
aan het woord te laten. Nu is het
stellig niet mijn bedoeling om van
deze pagina's een tornooiveld te
maken, evenmin als het de opzet
kan zijn om schoolmeesterachtige
kritiek op de voorgaande artikelen
te leveren. Ik meen het beste te
doen door maar bij het appèl uit
het laatste artikel van dr. Impeta
aan te knopen. Als ik het wel heb,
vinden zijn artikelen over de Chris
telijke Gereformeerde Kerken daar
in toch hun climax, dat ze een be
roep doen op hart en geweten
om niet naast elkander voort te
blijven leven, maar gemeenschap
pelijk op te trekken. Ik heb dan
ook het gevoel, dat de redactie met
deze beschrijving van het leven
en denken van andere kerken tege
lijk een peiling beoogt van de mo
gelijkheden tot toenadering, ver- of
hereniging. Dat is mede de oogst
van deze uitgebreide serie over an
dere kerken voor de redactie.
Ik meen. dat het in de twintig
ste eeuw onmogelijk is naast elkaar
te blijven leven alsof men niets
met elkaar gemeen heeft, laat
staan te maken heeft. Vanuit de
bijbel gedacht is dat nimmer ge
wettigd geweest, maar in onze tijd
wordt dat toch wel steeds duidelij
ker. Ook met het 005 op de taak,
waarvoor de kerk zich geplaatst
ziet. wordt men naar elkaar ver
wezen. Dat blijkt uit gemeenschap
pelijk opgezet werk, zoals het ge
schiedt in evangelisatie-campagnes,
zorg Voor bejaarden en gezinshulp.
Ik meen. dat er aan de andere
kant in de roep om eenheid in on
ze tijd toch ook zulk een kramp
achtigheid zit, dat het wel lijkt als
of het zonder de koepel of het dak
van het ene kerkgebouw niets is,
terwijl er juist in de gescheiden
heid een naar elkaar toeeroeien en
een elkander bevruchtend beïnvloe
den kan zijn, die men niet in zijn
waarde erkent door zich blind te
staren op het nog-niet verenigd
zijn. Ik wil hiermee allerminst
het pleit voeren voor de zo beken
de theorie van de pluriformiteit,
waarmee men het naast elkaar be
staan van de kerken als iets goeds
of zelfs als iets noodzakelijks be
schouwt; alsof het een gegeven
was, dat zich in de ontwikkeling
van het kerkelijke leven steeds
schoner openbaart. Maar ik wil er
wel op wijzen, dat er in de roep
een eenheid zulk een k
heid is. die onderschat 1
ten er in de verschillende kerken
werkzaam zijn.
TK MEEN DAN OOK. dat. wil er
l van een vereniging tussen ker
ken van gereformeerde huize ooit
sprake zijn, die zal moeten geschie
den in de weg van de federatie.
Het is eenvoudig ondenkbaar, dat
twee kerken met een verschillen
de traditie van vijf en twintig of
van zestig jaar zomaar bij elkaar
komen. Daar zal een vorm voor
gevonden moeten worden, die uit
wederzijds elkaar begrijpen en wil
len vinden voortvloeit.
Juist dit laatste acht ik een be
langrijk element in de verhouding
van de beide kerken, over wie het
nu gaat: het besef, dat we als kerk
en van gereformeerde huize niet
zo maar naast elkaar mogen leven.
Men heeft het in het gesprek tus
sen de kerken nogal eens over de
waarheidsvraag, maar men mag
dan wel bedenken, dat er ook de
vraag van de liefde ligt. Hoe
staat het op dat terrein? Een op
merking als welke men wel hoort
dat we nu eenmaal bij elkaar be
horen. beslist nog niet over de lief
de, die voor een vereniging nodig
Naar aanleiding van wat dr.
Impeta heeft geschreven over het
meningsverschil van gerefor
meerd en christelijk gereformeerd
inzake de doopbelofte, schrijft
dr. Velema onder meer het vol
gende:
Het gaat OM DE VRAAG of de
belofte van het verbond ook
meebrengt, dat het beloofde aan
wezig is of zal zijn. Er is naar
ons inzicht verschil tussen de toe
zegging en de uitvoering van de
toezegging. Daartussen ligt het ge
loof, m de weg waarvan wij delen
in het toegezegde. Neemt men dit
verschil niet serieus, dan vervalt
men tot een aannemen, dat de go-
doopten delen in het beloofde heils-
§oed, terwijl er sommigen zijn, die
lijken daarin niet te delen.
Op deze wijze legt ook dr. Im
peta het door prof. Van Genderen
Ïemaakte onderscheid tussen idea-
sme en realiteitszin uit. Hij
meent, dat daarmee uitgesproken
is, dat je in de verbondsleer idealis
tisch kunt zijn en tegelijk met de
realiteit rekening moet houden. Hij
grijpt daarbij naar het voorbeeld
van de souvereiniteit van God en
de verantwoordelijkheid van da
mens.
NU VIND IK DIT niet het geluk
kigste voorbeeld, want bij sou
vereiniteit en verantwoordelijkheid
gaat het om twee lijnen, die men
beide vast moet houden. Maar wan
neer prof. dr. Van Genderen idealis
me in de verbondsbeschouwing af
wijst. wil hij daarmee allerminst
zeggen, dat je èn het idealisme èn
het realisme beide vast moet hou
den. Die beide staan juist tegen
over elkaar in plaats daarvan, dat
ze elkaar aanvullen. Wat dan met
een idealistische verbondsbeschou
wing bedoeld is? De gedachte, dat
de gedoopte kinderen delen of zul
len delen in de beloofde zaak.
Daarbij zo meen ik dr. Im
peta te moeten verstaan zul je
met de realiteit hebben rekening
te houden, dat dit niet bij iedereen
zo is. Er zijn helaas uitzon
deringen. Dit begrippenpaar van
idealisme en realisme acht ik ge
heel onbruikbaar. De kinderen de
len in de belofte. Door het geloof
zullen ze ook het beloofde heil ont
vangen. De bezwaren van chr. ge-
ref. zijde tegen de gedachten als
welke dr. Impeta weergeeft gaan uit
van het niet aanvaarden van deze
tweeslag. Wij nemen niets aan om
trent onze kinderen, dan dat ze
de verzegelde belofte van God ont
vangen hebben. Maar alleen in de
weg van waarachtig geloof en op
rechte bekering zullen ze het heil,
dat in de belofte toegezegd is, ont
vangen. Het is steeds weer onze in
druk, dat er in de gereformeerde
prediking en beschouwing van de
kinderen op de belofte zozeer de
nadruk gelegd wordt, dat het bezit
van het beloofde eigenlijk vanzelf
sprekend is.
De Johannastichting, die zich steeds sterker ontwikkelt als reva
lidatiecentrum voor kinderen, heeft nu het plan opgevat zo spoedig
mogelijk over te gaan tot het stichten van een dorp voor blijvend
minder-validen, die niet in de maatschappij kunnen terugkeren.
Dit is, zoals directeur dr. A. Klapwijk zegt, „een nationaal plan",
en het Nederlandse volk in al zijn geledingen zal worden gevraagd,
daar de schouders onder te zetten.
Bovendien zal in dit jaar een nieuwe
mijlpaal worden bereikt doordat men
wellicht zult herinneren is dit een van
de fasen van nieuwbouw, welke de zich
snel uitbreidende stichting op touw heeft
gezet. De bouw van deze hard nodige
ruimten werd in september 1060 ge
start en de kosten ervan bedragen, ex
clusief zwembad en gymnastiekzaal (die
beide in 1059 al in gebruik werden geno
men) 600.000. Het nieuwe gebouw zal
o.m. een loopbad. twee vlinö'erbaden.
afdelingen voor bewegingstherapie, loop
training, bestralingen, bezigheidsthera
pie en allerlei behandelingen omvatten.
Ook hoopt men in september a.s. een
opleidingsinstituut voor het staatsdiplo-
ma heilgymnastiek en massage, dat in
Arnhem en naaste omgeving ontbreekt,
te kunnen starten.
Er liggen plannen gereed voor de
bouw van een tweelokalige school voor
gehandicapte kleuters, die ook nog dit
jaar zal worden gebouwd' en tevens is
uitgebreidine van de in 1959 geopende
lagere school in plan gereed.
Over enkele maanden hoopt de Johan-
nastiohting bovendien nog te kunnen be-
Advertentie)
de stalenboeken van
de unieke nieuwe
R D-collectle behang
jaargang 1961.
Onbegrensde mogelijk
heden voor een prach
tige begrenzing van
„Uw kamer van Ik"
Vraag de boeken (ge
heel vrijblijvend) ter
inzage aan Uw behang-
leverancier.
RATH DOODEHEEFVER
WONINGBOUW
De vraag of liet aantal in 1961 te bou
wen gesubsidieerde woningen alsnog zal
worden verhoogd van 67.500 tot 70.000 is
door minister Van Aartsen deze week in
de Eerste Kamer nog niet beantwoord. Wel
«egde de minister toe vó«5r 1 jnli een nota
aan de Tweede Kamer te zollen sturen
waarin hij bet standpunt van de regering
hieromtrent zal uiteenzetten. De Volks
krant vindt het beleid van de minister,
medp naar aanleiding van het debat, niet
bevredigend. Het blad sehrijft o.m.: „Voor
nu is zeker de belangrijkste vraag, of het
beleid voldoende is afgestemd op de be
hoefte aan volkswoningen. De groeiende
twijfel daarover leidde vorig jaar zelfs tot
een kabinetscrisis en al werd hiervoor dan
snel een oplossing gevonden, dit betekende
niet, dat daarmee ook alle bezorgdheid ver
dween Hel tegendeel bleek nog weer eens
heel dnidelijk uit de kritische wijze waar
op bij het Eerste-Kamerdebat niet enkel
de socialistische oppositie, maar ook dc
K.V.P. het woningbouwbeleid benaderde.
Minister Van Aartsen bleef erbij dat hij
op de goede weg i$. Hij beroept tich hier
bij op woningen, zoals die nu ook buiten
de woningwelsector worden gebonwd. De
bewindsman slaagde er echter zeker niet in
om aan te tonen, dat er nu zelfa ia de
vrije sector werkelijk volkswoningen tot
«tand zouden komen. Wat de premiebouw-
aangaat mag de minister erin geslaagd
zijn om de partiruliere bouw meer voor
de bouw van goedkope woningen te interes
seren, «Is deze huizen in de grote steden
echter een rijksdaalder boven de buur van
de torh al moeilijk betaalbare huren van
de woningwetwoningen liggen, ia bepaald
niet aan de voorwaarde voldaan, dat de
huren ongeveer gelijk moeten liggen.
Dat zijn de feiten, die het dringend nodig
maken, dat het beleid op de een of ande
re manier alsnog beter wordt gericht op de
behoefte aan volkswoningen met betaalba-
le huren. Bij het Eerste-Kamerdebat oe
fende dr K.V.P. wel sterke aandrang in
die richting uit, maar met het povere re
sultaat dat de minister enkel toezegde, dat
hij nog een» over de buren van de wonin
gen in de particuliere sector zal gaan pra
ten.
Ook onbevredigend was, dat de minister
nog steeds niet kon mededelen of de 2.500
woningrn meer, waarover volgens de mo-
tie-Andriessen véór juni een beslissing
moet worden genomen, er nu ook inder
daad sullen komen. Verontrustend zoti in dit
verband vooral kunnen sijn, dat de mi
nister geen enkele aanwijzing zag, dat hij
onderwijl al iets heeft gedaan om span
ningen op de bouwmarkt te voorkomen
teneinde op die manier de bouw van de
rxtra 2500 woningen mogelijk te maken.
Wij zullen daaruit voorlopig maar dc 1
clusie trekken, dat de woningen er du» ze
ker kunnen komen. In het andere geval
zou het beleid bepaald al te onbevredigend
worden."
Het Vaderlend zegt er dit van:
„Het is merkwaardig hoe de heer Broeksz
van de Partij van de Arbeid in het de
bat heeft gefulmineerd over een tekort
goedkope woningen. Voor de arbeiders wel
te verstaan, want de aandacht voor de rest
\»n dr bevolking is veel minder. Gesteld
als dat het zo is. dst er te weinig goed
kope woningen zijn, wiens schuld is dal
dan, toch niet van de huidige, maar van
vurige regeringen waarop de Porti] van
ginnen met het bouwen van een nijver
heidsschool voor jongens en meisjes;
voor jongens zal de cursus metaalbewer
king en electrotechniek omvatten en
voor de meisjes algemene vrouwelijke
vorming, voort te zetten met een oplei
ding naaldvakken en een opleiding al
gemene materiaalverwerking.
Er is echter nog een ander plan in
uitvoerii>g, nl. de bouw van een klein,
maar volledig geoutilleerd revalidatie-
ziekenhuis, annex een hoofdgebouw
voor de medische en economische di
rectie en de maatschappelijke dienst.
In het ziekenhuis komen 22 bedlden
plus de nodige dienstruimten, behande
lingskamers, röntgenkamer, apotheek,
laboratorium enz. De kosten voor ge
bouw en inrichting belopen twee-en-een
kwart miljoen gulden. Men hoopt het ge
bouw In 1932 nog in gebruik te kunnen
nemen.
Dê tweede taak
Naast al deze op de directe revalidatie
gerichte activiteiten erkent de Johanna
stichting echter nog een tweede taak, nl.
die van huisvesting voor blijvend' min-
der-validen.
Hoezeer de ravalidatie ook is vooruit
gegaan, toch zal er altijd een aantal ge
handicapten blijven, dat de normale
maatschappelijke samenleving niet kan
bereiken en dus in een aangepaste eigen
maatschappij zal moeten leven.
Aangezien het nodig zal zijn zulk een
aangepaste kleine maatschappij te
stichten in de onmiddellijke omgeving
en in nauwe samenwerking met een vol
ledig geoutilleerd revalidatiecentrum, wil
de Johannastichting het zich tot een taak
achten zulk een klein dorp te stichten
op haar terrein.
Voorlopig wordt gedacht aan een
dorpje voor 300 mlnder-vallden, al zal
men kleiner moeten beginnen. Dit zal
een kleine maatschappij worden voor
minder validen van alle gezindten en
van alle leeftijden.
Dit betekent, dat de inwoners van dit
dorpje zo normaal mogelijk moeten
kunnen leven en dus ook arbeid' verrich
ten, die zij kunnen doen. Men denkt
daarbij aan thuiswerk of aan ..super-be
schutte arbeid" in gezamenlijke ruim
ten.
Voor de verwezenlijking van dit plan
zal de Johannastichting aankloppen b(j
het Nederlandse volk, onder het motto
..Een volk d'at zijn welvaart waajd is,
zorgt ook voor zijn blijvend-invaliden!"
Dat deze „tweede taak" van de
Johannastichting een dringende
aangelegenheid is, behoeven wij
nauwelijks meer te zeggen: er be
staat grote behoefte aan verant
woorde huisvesting van blijvend
minder-validen en daarom is het
initiatief van de Johannastichting
allezins loffelijk en ieders steun
ten volle waard.
(Van een onzer verslaggevers)
Nadat ijj eerst enige dagen gele
genheid tot commissievergaderin
gen had gegeven, is de generale
synode van de Gereformeerde ker
ken (vrijgemaakt) te Assen giste
ren in plenaire zitting samengeko
men. Men behandelde eerst in be
sloten vergadering het rapport van
de deputaten voor de correspon
dentie met de hoge overheid en
ging daarna over tot de openbare
afwikkeling van een aantal klei»
nere zaken.
Aangaande het rapport van deputa
ten voor de hoge overheid deelde de
praeses, ds. J. van Bruggen te Assen,
mede dat de synode zich graag had
aangesloten bij de woorden van waar
dering voor het werk in deze verricht
door wijlen mr. J. W. Bast te Meppel.
Er zullen opnieuw deputaten benoemd
worden, die dezelfde opdracht ontvan
gen zoals door de synodes vanaf 1893
inzake de correspondentie met de hoge
overheid zijn gegeven.
Twee leden van de kerk te Maassluis
hadden aan de synode verzocht de
naam der kerkgemeenschap te wijzi
gen.
Ter synode van Spakenburg, 1958,
de Arbeid ro trots is geweest. We menen
dan ook, dat de minister van volkshuisves
ting en bouwnijverheid er goed aan zal
doen op dit ene punt voortdurend te hu-
meren, het is de overgenomen inboedel
van een vorig falend bewind waarin hij
moot trachten orde te aeheppen.
Men kan van deze minister niet zeggen,
dat hij niet zijn uiterste best doet de ver-
nen van het verleden goed te maken.
Want ean veel groter contingent woningen
dan vroeger is gereserveerd voor de goed
kope sector, ook al gaat dit ten koste van
de andere sectoren, zoals de jonge gezin
nen uit de middengroepen. Verontrustend
blijft het in dit verband echter, dat de mi
nister en de regering de indruk wekken
hiermede in het defensief te zijn ge
drongen. Het is daarbij zo, de Partij
van de Arbeid, braaf gcsecundeerd door
groepen uit de confessionele partijen ver
wijten de regering dat zij de goedkope
bouw afremt, dat de arbeiders met voor
hen onbetaalbare huren komen te zitten.
Daarentegen verweert de minister sich
voortdurend, het moet gezegd worden
met klem van redenen. Maar verdediging
is altijd een hachelijke zaak, de overheid
beheerst immers lang niet alles, zij kan
wel optreden togen excessieve winsten,
maar zij heeft de bouwprijzen die ge
deeltelijk van het buitenland afhangen niet
altijd in de hand. De werktijdverkorting
veroorzaakt produktievrrlie», de overspan
nen arbeidsmarkt maakt dat er extra-
tjee gegeven moeten worden enz. Dit zijn
allemaal zwakke punten voor iemand die
moet ingaan op eerder geuite verwijten".
was besloten de postale aanduiding „on
derhoudende artikel 31" te laten ver
vallen en alleen te spreken van Gere
formeerde kerken. Hiei^nee, aldus de
inzenders, is de verwarring niet weg
genomen. Ter onderscheiding van de
andere Gereformeerde kerken gebruikt
men in de pers doorgaans de aandui
ding „vrijgemaakt", die echter ook wel
in het spraakgebruik door de eigen le
den der kerken gebezigd worden.
Om aan alle misverstand een eind
te maken stelden de twee Maasslulze-
naars voor een nieuwe naam aan te
nemen, namelijk „Christelijke kerken".
Het element „gereformeerd" ver
dwijnt dan uit de naam, maar, zo meen
den de heren, hier geldt: wees niet al
te rechtvaardig; in do zin van: sta
niet te veel op uw recht om in de naam
der kerken vast te houden aan de aan
duiding „gereformeerd". In de naam
„Christelijke kerken" die nog vrij
is ligt eigenlijk alles uitgedrukt wat
een kerk bedoelt te zijn.
De synode overwoog dat een naams
verandering van zo ingrijpend belang
Is. dat zulk een zaak eerst in de min
dere vergaderingen aan de orde dient
te komen, zodat zij besloot dit voorstel
niet in behandeling te nemen.
Dezelfde weg ging een voorstel van
de particuliere synode van Overijssel-
Gelderland inzake het veranderen van
de peremptoire en praeparatoire exa
men. Hierin werd o.a. voorgesteld
het gebruik der grondtalen te laten ver
vallen en niet meer afzonderlijk dog
matiek te examineren maar dit onder
te brengen bij de confessie.
De synode oordeelde dat dit voorstel
pas was ingediend na het verschijnen
der voorlopige rol van werkzaamheden,
zodat de andere zeven particuliere res
sorten zich niet genoegzaam hierop had
den kunnen voorbereiden. Een beslis
sing in een dergelijke belangrijke zaak
ware slechts juist, wanneer men dit
rijpelijk had overwogen. Deze mening
deelden de hoogleraren-adviseurs, zo
dat het voorstel niet in behandeling
kwam.
Jodenzending
Op een verzoek uit Velp om een 1
dikant te beroepen voor de zending
onder de joden, antwoordde de synode
dat zending geen aangelegenheid is van
de kerken in het algemeen, maar van
de plaatselijke kerken, desgewenst in
samenwerking met zustergemeenten.
Een klacht van dezelfde vragensteller
over het ontbreken van het gebed
in de eredienst voor de bekering
van het oude bondsvolk, meende de sy
node niet te kunnen beoordelen.
Nog een andere vraag kwam niet
voor behandeling in aanmerking. Iemand
uit Ma rum informeerde naar de doops-
erkenning van andere kerken. Hij vroeg
zich bijv. af of men de doop in de „ge
bonden gereformeerde kerken" wel er
kennen mocht, want men vraagt daar
..ten andere belofte, die in wezen in
strijd is met Schrift en belijdenis". Aan
gezien dit verzoek niet ondersteund
werd door enige kerkelijke vergadering
achtte de synode zich niet geroepen
om er op in te gaan
Dinsdag 18 april zet de synode baar
werkzaamheden voort
Ministers van onderwijs
willen onderwijs moderne
talen intensiveren
De ministers van onderwijs en cul
tuur van de vijftien landen van de
Raad van Europa en van Spanje heb
ben vrijdag hun conferentie te Ham
burg beëindigd met de eis het talen
onderwijs aan de scholen te intensi
veren. Verder wensen de deelnemers
aan de conferentie modernisering van
het Europese onderwijsstelsel en de
gelijkstelling van academische gra
den.
De ministers achten het wenselijk
dat elke leraar minstens een vreem
de taal beheerst.
Elk land moet het taalkundig en
psychologisch onderzoek ter verbete
ring van het moderne onderwijs in
vreemde talen bevorderen.
De ministers bevalen aan dat het
contact tussen jonge scholieren van
de verschillende Europese landen niet
alleen door brieven maar ook door ge
luidsbanden wordt versterkt.
In de toekomst moeten onderwijs
deskundigen onder auspiciën van de
Raad van Europa bijeen kunnen ko
men om te spreken over coördinering
van het talenonderwijs.
De ministers zeggen in een resolutie
dat de Europese jeugd op zo goed mo
gelijke wijze -moet worden uitgerust in
een wereld waarin de concurrentie
steeds sterker en de internationale sa
menwerking steeds noodzakelijker
wordt.
Zij hopen schoolsystemen te kunnen
ontwikkelen die met behoud van het
eigene van het nationale cultuurleven
de Europese samenwerking bevorderen.
De ministers willen zich in de toe
komst voortdurend van de vorderingen
van hervormingen op de hoogte stellen
en de resultaten van de nationale werk
zaamheden op het gebied van het onder,
wijs uitwisselen.
Ambtsaanvaarding
Gisteren heeft prof. ir. A. Heetman
zijn ambt als gewoon hoogleraar aan
de Technische Hogeschool in Eindho
ven aanvaard met het uitspreken vn
een rede over „communicatie en infor
matieverwerking".
Advertentie)
Overzicht van de zich steeds uit
breidende Johannastichting in Arn
hem, met de nieuwe paviljoens.
Het gaat God om de gehele wereld. Denkt u beslist niet, dat
Hij genoegen neemt met een klein stukje of met een geselec
teerd groepje. Van zee tot zee en van land tot land strekt zich
Zijn territoir uit en wie mocht menen, dat Hij het beleid uit
handen geeft, die vergist zich ernstig. Nu is het de vraag, of
wij dat niet alleen in theorie maar ook in de praktijk van
ons alledaagse leven erkennen. De profeet Jesaja ziet dit
adembenemende beeld: „En men zal van waar de zon onder
gaat de naam des Heren vrezen en van waar zij opgaat zijn
heerlijkheid, want Hij komt als een onstuimige rivierdoor de
adem des Heren voortgezweept." U hebt gelijk: u ziét er niet
zoveel van en met die vrees van naam des Heren loopt het
nogal los. En toch komen zij van alle windhoeken en van
alle huidskleuren, van waar op dit moment de zon opgaat en
van waar zij ondergaat. Dat kan niemand tegenhouden, omdat
God Zelf ervoor zorgt. Dat is nu al zo en eenmaal wordt wat
nu nog ten dele perspectief is totale werkelijkheid. Bekijken
wij de wereld niet veel te weinig in dit licht, omdat wij ach
ter de ontkenning en de negatie van God niet zien, dat Hij
dwars daardoorheen komt als een onstuimige rivier? Toe
komstmuziek èn vervulling beide want God heeft en houdt
de wereld in Zijn eigen hand.
(Advertentie)
HOE GEIUKKIG TE 1EVEN MET REUMATIEK
Leef opgewekt. Neem Togal tabletten. Bevrijdt U afdoende van pijn,
reumatiek, Ischias, spit, hoofd- en zenuwpijn. Morgen reeds mogelijk.
Togal is veilig voor de maag. Bij apoth. en drog. TOGAL 0.95; 2.40; 8.88.
TAE „Bergse ziekenhuiskwestie"
is in een accuut stadium ge
komen. In de vandaag versche
nen „Officiële Kerkbode van de
Parochies van Bergen op Zoom,
De Vreugdebloem" heeft het be
stuur van de Stichting St. Elisa-
beth-Ziekenhuis medegedeeld, dat
het niet akkoord kan gaan met
het voorstel van de protestants-
christelijke stichting een zieken
huis te laten verrijzen, dat een al
gemeen christelijk karakter zou
dragen. Geen bezwaar ontmoette
het laatste deel van het voorstel,
namelijk, dat zowel in het bestuur
van een nieuw in het leven te
roepen stichting als in de bezet
ting door artsen en verpleegsters,
een verhouding van zeven rooms-
katholieken en drie protestanten
zou worden aangehouden om zo te
komen tot één ziekenhuis van 350
tot 400 bedden-
Het r.k. stichtingsbestuur zegt in zijn
verklaring, dat het onaanvaardbaar is,
dat, na al hetgeen bereikt was, een
ziekenhuis gebouwd zou worden waarin
alle partijen zich aan een moeilijk te
definiëren algemeen-christelijke sfeer
zouden moeten houden.
Er wordt voorts aan herinnerd, dat
ruim twee jaar geleden aan de protes
tanten was voorgesteld om tezamen met
de rooms-katholieken een ziekenhuis op
te richten op algemeen-christelijke
grondslag. Toen wensten de protestan
ten, zo staat in de verklaring, daar
niet op in te gaan. Nu, na twee jaar,
nu wij de principiële goedkeuring heb
ben voor een eigen ziekenhuis, zijn wij
tegenover de rooms-katholieke bevol
king van Bergen op Zoom en omgeving
niet verantwoord als wij hierop zouden
terugkomen.
Provincies willen per
1 mei de „vijfdaagse"
De dagelijkse besturen van de elf pro
vincies hebben deze week een onderhoud
met de minister van binnenlandse zaken
gehad naar aanleiding van diens circu
laire, waarin wordt gesteld dat de over
heidsorganen, wat de invoering van de
vijfdaagse werkweek betreft, niet voor
uit dienen te lopen op de rijksregeling
van dit vraagstuk. Aldus is meegedeeld
ln de vergadering van provinciale sta
ten van Overijssel. De provinciale be
sturen zijn namelijk voornemens en
bloc ingaande 1 mei 1961 de verkorte
wehkweek voor hun personeel in te voe
ren, zo werd gezegd.
Beroepingswcrk
NED. HERV. KERK
Aangenomen naar Leeuwarden, toez.:
A. Groenenboom te Pernis.
GEREFORMEERDE KERKEN
Tweetal te Zeist: A. Corporaal te
Edam en Jac. v. d. Wal te Vrouwenpol
der.
Aangenomen naar Coevorden: W. v. d.
Kolk te Kitchiner, Ont. Canada, Chris
tian Ref. Church, voorheen te Beilen.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Tweetal te De Krim: W. de Ruiter te
Baarn en J. M. Visser te Dokkum.
Beroepen te Toronto, Ont. Canada,
Free Christ. Ref. Church; E. Venema
'te Zwijndrecht.
Omdat de onderhandelingen dreigden
te mislukken, zo gaat de verklaring
verder, wilden wij nog een laatste po
ging wagen om tot overeenstemming te
geraken. Daarvoor werd onze stich
tingsakte zodanig herzien, dat wij ga
randeerden, dat in ons ziekenhuis de
protestants-christelijke zowel als de
rooms-katholieke beginselen zouden
worden geëerbiedigd. Tevens werd
vastgelegd op welke wijze wij de mede
werking van niet-katholieken in de be
stuurlijke sector dachten, terwijl de
praktische uitvoering van vroegere
voorstellen werd gehandhaafd. Deze
voorstellen zijn later nog mondeling
toegelicht. Bij schrijven van 5 april is
ons echter bericht, dat alleen een alge
meen-christelijk ziekenhuis voor de
prot-Christ, stichting aanvaardbaar is.
Wij behoeven niet te zeggen hoezeer
wij dit betreuren, want wij geloven
niet, dat twee ziekenhuizen in onze stad
in het belang van de volksgezondheid
zijn.
Antwoord
Naar aanleiding van deze verklaring
van het bestuur van het St. Elizabeth-
ziekenhuis deelde de voorzitter van de
prot.-christelijke stichting, ds. A. G. v.
d. Stel ons mee, dat verschillende pun
ten in deze verklaring niet geheel juist
zijn, waarop men echter nog nader te
rug zal komen. O.m. heeft de minister
van Sociale zaken en Volksgezondheid
er de voorkeur aan gegeven, dat er
een gezamenlijk ziekenhuis gebouwd
zou worden. Voorts heeft het niet in de
bedoeling gelegen een protestants-chris
telijk ziekenhuis van 300 a 400 bedden
te bouwen, maar een van 150 a 200 bed
den.
Toen men hoorde, dat de stichting
St. Elizabeth-ziekenhuis een verklaring
zou afleggen, toonde men zich in pro
testants-christelijke kringen wel erg
verrast; men had het beter gevonden
wanneer dit gedaan was in gezamen
lijk overleg, zodat men dan een ver
klaring had gekregen die een juister
beeld van de situatie gaf. De bespre
kingen waren steeds in een goede sfeer
gehouden, daarom geeft de verklaring
wel een zeer vreemde indruk.
Volgens de voorzitter van de protes
tants-christelijke stichting zijn er drie
punten, waarover men niet tot overeen
stemming kon geraken:
1. De duidelijk rooms-katholieke signa
tuur, die het gezamenlijke ziekenhuis
zou moeten krijgen;
2. Het ontbreken van een voldoende „ei
gen sfeer";
3. De uitdrukkelijke voorwaarde, die
door de r.k. stichting is gesteld, dat
de doktoren in het rooms-katholieke
ziekenhuis ook gebonden zouden moe
ten zijn aan de rooms-katholieke me
dische moraal.
Het overleg zal er op uitlopen, dat
nu gestreefd zal worden een eigen pro
testants-christelijk ziekenhuis te stich
ten.
(Advertentie)
DE eChte PIJNSTILLER
Hoofdpijn... maar ook andere pla
gende pijnen verdwijnen snel met
Witte Kruis.
tabletten, poeders
of cachets I
TT^E moeten vanavond naar oom Piet en tante
Nel. We hebben geen zin, we moeten. We
moeten dan ook weer alle brave verhalen aan
horen over hun oppassende zonen, die altijd alles
doen wat moet en laten wat niet moet. Ze stude
ren zonder ooit voor een examen te zakken, al
les loopt gladjes, gladjes maar saai. Net als
bij oom en tante zelf. Er slingert in hun huis
nooit iets rond, geen krant, geen pijp. De plan
ten doen het allemaal zonder één geel blaadje,
maar ze zijn zo saai, alsof ze toch niet echt le
ven. Bij tante Nel kookt nooit de melk over, tan
te Nel laat nooit èèn steek vallen, zowel in haar
breiwerk als in haar leven niet.
Het hele huis van oom en tante, hun hele be
staan is zo steriel als een pas uitgekookte jam
pot.
Ik voel me altijd een soort zigeunerin als ik er
binnenstap, getrouwd met een beer.
Maar zin of geen zin, we moeten erheen.
En geheel volgens het vaste patroon begint
het. De zonen studeren nog steeds stug en vol
harden de vreugde van hun ouders te zijn. Eén
heeft nog wel tijd gehad om tussen al dat gestu-
deer door een meisje te engageren (ifc citeer
oom) niet zo'n modern ding (ik citeer tante)
maar echt een keurig meisje. Daarna moeten
we dia's bekijken van hun Spaanse reis.
Ik zeg moeten, want ook daar heb ik geen zin
in. Ik ben niet zo bekrompen om geen interes
se te hebben voor dingen buiten onze grenzen,
maar eindeloos folder-achtige plaatjes zien van
blauw water en bruine rotsen trekt me totaal
niet aan. Want als je drie keer hebt gezegd."
i»Wat een kleur hé?", dan u je juichensstof op,
maar ook de belangstelling. Bovendien lijkt al
les op elkaar als je er zelf niet geweest bent.
Eigenlijk vind ik het zo opdringerig om van
je gasten te verwachten, dat ze alles maar mooi
vinden, omdat je er zelf geweest bent. Ik zou het
niet in mijn hoofd moeten halen om, als Oom
en tante bij mij zijn, ook maar èèn grammofoon-
plaat af te draaien van het genre, dat oom ver
afschuwt en ik bewonder.
Hij zou, zo keurig als hij is, zeggen: „Nicht,
nu alles goed en wel, maar zet alsjeblieft dat
ding af".
Maar nicht moet wél al zijn plaatjes zien
weer blauw water en bruine rots. Geen stier
Geen toreador. Geen ballerina. Blauw water
bruine rots.
Zoals alle dia-vertoners speelt oom voor expli
cateur. Bij de 26ste bruine rots zegt hij: „Dit
ivas ons uitzicht uit Hotel Costa Brava in Ba
gur".
„Nee", zegt tante, „dit was vanuit Riche in
Palamos".
Maar oom geeft natuurlijk niet toe. „Nee Nel,
dit was op dinsdag, weet je nog wel, 's maan
dags hadden we te veel gegeten en toen hadden
we de volgende dag allebei hoofdpijn. Nou en
toen hebben we aan die ober Carlos nog om as
pirine gevraagd. En Carlos zat in dat hotel in
Bagur".
Jiee", weet tante zich te herinneren, „ik ben
er zeker van dat dit Palamos is, want jij wou
toen zo graag zwemmen en je zwembroek was
nog nat en toen heb je daar nog een nieuwe er
bij gekocht. In Bagur waren helemaal geen win
kels." Oom verlost ons van deze bruine rots en
schuift er een andere voor in de plaats en zegt:
„Dit was Palamos."
Dan wordt tante wijs: „Ach, wat doet het er ook
toe, we hadden het overal heerlijk".
Dan knipt oom abrupt alle lampen aan, strijkt
tante over haar keurige haar. Er komt zowaar
wat Spaans vuur in hem als hij zegt: „Zo zit dat
jongens, we hebben het samen overal heerlijk.
En waarom? Omdat we van elkaar houden".
Ik hap min of meer naar adem. Dat deze
mensen met al hun keurigheid gewone mense-
'ijke dingen tegen elkaar zeiden, was me nooit
pgevallen. Het frappeert me zo, dat ik er wat
evangen van raak.
Dan voel ik me ontspannen en op mijn gemak
en kruip lekker in de stoel, waarvan ik eerst
maar het puntje durfde innemen en schop zeljt
een knellende schoen uit.
Dat kan.
Al» dt mensen van elkaar houden.
MINK VAN RIJSDIJK
