Tutti-
Frutti
<=P oëzie-album
ZATERDAG 18 FEBRUARI 196]
wnmn.
1 h«bb«n e
uurd. aan
in hij lijn dtamtplichlig hart Mm
Itbt dirakt aan fill* aanklacht o
maar wat hij zagt wildan wa j
houdan. Dank ja ar andan ovar,
Hlbr kamt dan.
De verhouding burger-militair is al vaak in dis
eussle geweest en ik, als militair, zou hier ooi
graag
meest
in het i
zijn in het bijzondei
plaats doel ik hier op het feit, dal
blauwe uniforr
ving zoekt? En dan i
len klein percentage
hierbij opvallen.
maar toch geloof ik, dat de burgerjongelui hie
verhouding niét voor het leger onderdoen. En het is
toch ook zo, dat u met deze maatregelen de mili
tair uitdaagt. En u zult
dat de gemiddel-
zogenaamde ,,rui-
de houding van
best meevalt, ook de
de voorb
keersong
ken zijn. plaats heeft. Ik heb het zelf mecg
toen door toedoen van een burgerwagen een
botsing ontstond, waarbij twee militaire wag
ren betrokken. Ik stond toen het verkeer te
en één op de twaalf chauffeurs van de waf
passeerden, maakte de opmerking: ..O, de
'eet ik toch wel
burgers wil plaa'
betreft verkeersongelukken
r als gelijken wilt be
schouwen
Tenslotte wil ik nog opmerken, dat dit stukje niet
voor iedereen bestemd is. want er zijn gelukkig ge
noeg uitzonderingen, vooral buiten de grote stede
t dan wél be
stemd is, want dat zullen de betrokkenen waar
schijnlijk zelf wel begrijpen.
Een militair
(Naam en adres ter redaktie bekend, zoals dat
IfEITH Wilson wilde niet achterblUv.
t zorgvuldig
deegrol In^zw
s inkt en rolde hel
i best gedaan, zei Keith t
j
10 stelde
prijs werd be-
We hebben het al eens een „open pa
gina" genoemd, maar je zou ook kunnen
spreken van „ladelichten". De (trouwe) le
zers hebben zo tussen de Ruimte-regels
door kunnen ontdekken, dat wat vroeger
„de map" heette, nu plaats heeft gemaakt
voor een soort archief.
Heel netjes enzo.
Een koel-stalen-kast (met 'n slot, dat alleen de ingewijden open kunnen krijgen
bergt alles wat binnenkomt of om een of andere reden niet meekon, en dit alles via een
efficiënt systeem. Nou ja, efficiënt, laten we zeggen, dat we niet al te lang hoeven te zoe
ken om er iets voor Ruimte uit te halen.
Deze week zochten we het in een soort
tutti-frutti, geen onderwerp dus, maar zo
maar-wat, ingestuurd met een op hoop van
zegen, 't Is voornamelijk werk van mensen,
die niet tot de vaste redaktie-groep beho
ren we zijn tenslotte niet zulke egoïsten
met zo nu en dan een stoppertje van
ons zelf. Voor niet ingewijden stop
pertje kun je ook „gaatjes"vullen noemen.
BLUES
,Je huilt", zegt hij als ik hoven ben, ,je
huilt" hij veegt voorzichtig met zijn hand
over mijn wang. ,Jiet is maar regen", zeg ik,
„het regent buiten" maar mijn ogen glanzen
te veel; hij geeft me een zakdoek, een grote
grijze die ruikt naar pepermunt en tabak en
brengt me naar de kachel, naar die heerlijkste
stoel van de wereld. Ik verberg mijn hele ge
zicht in de zakdoek, langzaam komen er don
kere plekken in regen, alleen maar regen,
alles huilt immers buiten, maar hier, ik word
weer warm en de stoel is als een grote hand.
Het is goed, dat hij niets zegt, alleen maar rode
wijn haalt, droef rood als bloed. Ik krijg een
heel vol glas.
Pas als ik gedronken heb zet hij het kleine
zwarte poesje op mijn schoot heel lief, nu
hoef ik hem niet aan te kijken als ik praat.
„Je bent verliefd", zegt hij zacht, aarzelend.
(De rook van zijn sigaret drijft mijn kant op).
Ik buig mij diep over Nopee en vertel, heel
langzaam, toonloos. Hij helpt me aan de eerste
lukkig
„Alleen de blues kunnen je nog helpen",
zegt hij, lang na mijn laatste woord en we
luisteren zonder praten naar de rauwe stem
men die uit de grote gekleurde hoezen komen,
het raam staat open, de maan schijnt op mijn
haar, zou dat mooi zijn? Maar ik ben zo moe.
Het wordt hoe langer hoe triester, Midnight
blues, ja het is laat en eigenlijk zou ik weg
moeten natuurlijk.
Ik wil niet huilen, maar de tranen springen
vanzelf vrolijk te voorschijn misschien
merkt hij het niet, hij staat voor het raam, en
kijkt naar de sterren met een sigaret in zijn
hand. Ik leg mijn hoofd op mijn arm en huil
heel zachtjes, heel zielig maar hij merkt het
toch, komt op mijn leuning zitten, streelt mijn
haar tot er geen tranen meer zijn en ik heel
leeg ben.
De laatste plaat is gedraaid, we kunnen
weer over nieuw beginnen. Het hoeft niet, de
Engelse zinnetjes zijn achter mijn ogen blijven
hangen met weerhaakjes.
„Je hebt een mooie ketting aan", troost hij.
En dan noemt hij al die rauwe zinnetjes bij
hun naam. Een voor een drijven ze weg als
zeepbellen.
„Nu ben ik heel leeg", konstateer ik ver
baasd, we gaan samen Nopee naar zijn mandje
brengen, een blauw fluwelen mandje, veel te
mooi eigenlijk.
Ik denk niet meer, we lopen samen langs de
lege huizen, de straat is van ons beiden. Waar
om is hij geen vriendin? Dit lijkt wel een
bladzij uit een meisjesboek. Hij glimlacht erom
als we er zijn zegt hij: „Good-night baby", een
herinnering aan de blues, ja, maar ik kan weer
glimlachen, ik ben helemaal leeg. Zelfs de wijn
die ik gedronken heb maakt een kring om de
dan ik. Hij vindt het
niet erg om alleen naar zijn kamers terug te
gaan en maakt de deur voor me open. Maar ik
een hele dure, om hem te draaien als ik i
huilen kan erg lief, maar het is nu niet
Ik slaap bijna direkt en de maan schijnt naar
binnen door mijn raam en zijn raam. Het
regent allang niet meer en ik huil niet meer.
Gelukkig„Get the blues when it rains."
Josephine
I Van Cees van der Beek (Delft)
leden een impressie, 'n Goeie, ons
vandaAg leest:
e een tijdje ge-
v and aar dat je j
<~V[acltt in^Oenetië
Het
j het Dogenpalei
i de talloze straatjes
water. Het doe
ijn zwarte pij. Ver weg hoor
k hert eentonige geplas van
;en gondel. Langzaam komt
i vroeger denken.
:onder galmende
-en, zonder verlich'
:onder winstbejag,
water geloeid. Het gek
tegen de gevels van ee
oude patriciërspaleizen
kaatst en daarna wegg
in de stilte. Toen was er
beeld herhalend zonder
k had het lusteloos geklatei
Wij knikken i
pater en ik. De gondelier
vaart verder en lost op in het I
duister: hol klinkt zijn roep
over het water.
Dan. staat de pater naast mij.
hij is lang en slank. „Venezia
bene", zegt hij en lacht ver
legen. Hij stelt zich voor. Zijn
hiï
trekt I
ïenteel hi
elka;
roken.
«lancho-
ijgend naast
telt de pater in gebrekkig
Frans van zijn moei:
van de keus die hij i
kloosti
'ertelt
geboren
en lopen
het Canal Grande. On;
•eilijkhedei
j
klooster en paro-
CaïabriVan
moeder, die nog leeft.
'zonder doel langs
Grande. Onze s
klinken gedempt.
icht
boven onze hoofden
t pla;
pEBRUARl heeft ons de afge
lopen dagen even een vleug
je van de lente laten proeven.
En omdat er dan volgens de
dichter verlangen in de lucht
hangt, zie je vandaag twee
sfeerplaten uit Parijs. Want
lente en Parijs schijnen ergens
inhaerent te zijnVolledig
heidshalve: Peter Mokveld
maakte deze platen.
Stoppertje (1)
Sorry, Cor de Back, maar als
je even de inleiding leest, zie je
dat we er verder niets mee be
doelen als we jouw gedicht onder
dit kopje meenemen. Cor zette
er zélf boven:
Dm0(vi'fet eerste grijze licht,
begin van de lange dijk, di
middag
bezwaarde geur
I
rb- hangt boven de zonnegracht
temperatuur is goed. De lucht
I van een kleur blauw, waarvan
Sartre eens zei: „Dit is een
I lucht waaronder slechts een
dorpsharmonie zou kunnen
Op de trappen van de Accade-
I mia zit een jonge pater. Hij
rookt een sigaret. In het licht
I van de maan zie ik zijn slan
ke, bleke handen, die een bij-
bel vasthouden, afsteken tegen
zullen wij elkaa:
M' chT
de poort van een kloostei
moeten.
reizen aanklop
mderdak te v
leer ik in een Italiaans dorp
■p een terrasje onder een bont
;ekleurde parasol mijn espres-
o drink. Maar altijd zullen I
bladeren vertellen
hun Uchtgeheimen
hun hant veilig
trend met hun spreekgeluiden
IlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllHI!
tilte
geweigerd worden
Cor de Back
Stoppertje (4)
Een mening
ertelde mijn moeder)
Maar de maatschappij is
een instelling waar men groot dot
om belangrijker te zijn dan de
i kind
Ide m
nd die
Ide mijn vader)
lO TOPPERS
1. Wooden Hearts Elvis Presley
2. Safe the last dance for
me The Drifters
3. Sucu sucu
4. Kiii Watch
5. Non, je ne regrette rien
6. Sailor
7. My girl Josephine
8. Are you lonesome to
night?
I love you
- Ping Ping
The Cousins
Edith Piaf
Petula Clark
Fats Domino
10. Barcelona
Elvis Presley
Cliff Richard
De Wilmari's
EN DAN ONZE
BLOEDEIGEN
TOPPER:
Voor alle car-
naval-vierders
speelt het Dave
Brubeck Quartet:
„I'm afraid the
masquerade is
i belangrijk te zijn.
i de maatschappij
Toen ik hem zag
wist lk wat hij zou zegger
Maar toen hij wegging
had hij nog niets gezegd
dan dat het regende
Wat denkt U van filiaalhouders als
namen voor de burgemeesters van
Rijswijk en Voorburg etc.? En dan
de wegen die nog braak liggen ter
houden in Nederland. Stoc
net aan de behoudende klas-
larde wethoudster.
uitzending van de nieuws
dienst hoorden wij het schokkende
nieuws dat ergens in de Verenig
de Staten enkele dure renpaarden
een tragische dood dn de vlammen
hadden gevonden. In China zijn de
zelfde dag waarschijnlijk 200 men
sen van honger gestorven. Dat heb
ben we niet gehoord, hetgeen na
tuurlijk wel tc verklaren is, want
per slot van rekening hebben we
met China geen kulturcel uitwisse
lingsprogramma. Trouwens er zijn
meer Chinezen dan renpaarden.
Stoppertje (2)
Er bleef ook ruimte over voor:
men komt kijken naar de openbare tentoonstelling
door stroken mistige verlangens,
men komt kijken naar de openbare tentoonstelling
van mijn innerlijk,
in het donker komt men kijken;
verloren dromen
tochten uit kapotte ruiten, onderdrukt gebrul
uit onbevredigd recht.
men komt kijken naar de openbare tentoonstelling
diep in de kelder in mijn innerlijk,
past u op voor het verblindend licht en de zee met
gewonde zeemeerminnen,
prille bomen hangen takken langs de grond
trap niet op de doorzichtige bloemen
met het gezicht van droefheid,
onderdruk hier niet de stilte met het verzadigde
gemummel van de zee.
CLAESINA HULZEBOSCH
lliiililllllliillllllllllllllllllllllNIlllllllllllllllllllllllillllllilillllllllllllllllllllillllillllllllllllllilillliilliiiliiiiiin
Stoppertje (3)
<£a via mo.de.Kne
bedolven
gevoed
nihilisme
begraven
massagraf
panoramo
op een
grafsteenmassa
Arie de Kraay
i dat hij t
:el pra
»t dat al,
aar hij Is, zegt i
•n goede relatie
:n beminnelijk ir
Men vergist zich
Stoppertje (5)
Blauwe vlinder
een kleine blauwe vlinder
door de wind gedreven
een parel parelmoer
[van de wind
zag ik haar komen
glanzen
vergaan
Gert de Joode
QNDER deze kop (lieflijk gehouden om onze „anti-
gediehten-abonné's" zachtjes voor te bereiden op
wat komen gaat) nemen we vandaag wat poëzie mee,
dat min of meer betrekking heeft op het dichten
zelf. Min of meerzeggen we er maar bij, om
dat, zoals ons al eerder is gebleken, tenslotte niet
iedereen gevoelig is voor wat een gedicht (soms) te
zeggen heeft.
Poëzie-bcsclirf jving w"ettiten,0g0esI!(le gedicht ontvingen
Oh dichter in mij
Na deze onbestaanbare tijd
zal ik wellicht schrijven
een dwaze liefde heeft mijn
hart verscheurd;
zeer dichterlijk was het leven
dat mij leidde,
zeen vroom mijn liefdessmart
oh dichter in mij,
die ik zal benijden.
Ik schrijf
De zon draait duizlingwekkend
rond aan mij voorbij
een razend rad van avontuur
het licht trekt weer zijn vleugels
vliegt klapwiekend snel omhoog
naar het smeltpunt van de
ruimte
Claesina Huizebosch de
Ik dring mijn adem
van links naar rechts
tussen het onbewaakte wit, Wit
Taal na teken
ontstijgen
het echoloos drijven
van deze ongeschreven stilte
van onbegrensdheden is ons
denken
Tasten moet ik dus
achter het oneindig wijde
wenken
van de nawalmende
herinnering
CEES VAN DOP
vandaag die ik tek(
op tintelend papier
straks
de grote vogel vi
de kleine vogel
Hall», dichter
Gelukkig, dat ik het maar 1
Ik wist het al.
Ik ben al lang
gek, waar
of niet.
Je hebt gelijk,
goud of de eeuwig
durende beweging of
zelfs ook maar brood
uit stenen
is veel te veel gevraagd.
is hei niet genoeg
te weten,
Faul Popel
Hans Kreuzen
het water ligt zwaar op
de wind weeft met zijn weifelend
een man tot een psalm en eei
kinderen bouwen zandkastelen
hun allerlaatste hoop
lachend spelen I
met het eeuwig teken van de
doop
en ik
ik ben de kindertaal allang
de zoete syncllnalen van de
moederschoot
ik schrijf mijn zoveelste gedicht.
CEES WATTEL
