METRO
11 #eejt onv te denken
%uimte
voor ons....
veróckijnóel
Haar we
gewoon
door
n
A
denk ik er over
ciOy biy ven roken
ZATERDAG 11 FEBRUARI 1961
jêI warrelend draait een blauw-grijze rookring in de rich-
ting van de goorgerookte vitrages, om vlak voor het
^*7 het ensterglas, door de tocht van een der raamkie
ren uit elkaar gerukt te worden en naar alle kanten
verspreid zoals Horadansers die tegen het middernachtelijk
uur huiswaarts keren.
A Ls je In de wachtkamer li» steek je een sigaretje op.
A Als je honderd zakken op een auto hebt gesjouwd,
/-\ draai je gauw even een „sjekkie".
Als je op een verjaardag bent, moet je toch ook
Als je zeer verdrietig bent, steek je niet één, maar tier
Als je naar de radio zit te luisteren, is zo'n „pinnetjr
langzaam vergif" maar wat lekker.
Als je om half elf koffiepauze hebt, stop je gauw eei
pijp(je). Dat is model
En als je „groot" geworden bent, voer je besprekingen
of discussies, maak je buurpraatjes, of visites; allemaal
een goeie segaar van zeuvenentwintig cente. Maar w
Dan is er niets meer. de rook is langzaam opgelost, doch de kamer vult zich
langzaam met een egaal blauw-grijs-groen gordijn. Het plafond, dat in zijn oor
spronkelijke staat wit gestucadoord was, is thans overdekt met een gele waas, met
hier en daar, vooral boven de oude pluche fauteuils bruine vlekken.
Het lichte behang is grauw, de kleurschakering tussen knop en kelk is weg
gevallen, de rook heeft ook hier zijn nadelig werk gedaan.
AAN ROKEND NEDERLAND
Ik protesteer
U1S GEK Doodgewoon gek Waarom?
Omdat U doet wat iedereen doet. Ieder
een doet het en nu doet U het ook. U ziet het
een ander doen en nu doet U hetzelfde. Moet
U ze daar zien zitten. Allemaal zo'n wit stokje
in hun hoofd. Lucifertje er onderzuigen
blazenzuigenblazenIn spin
de rook gaat in. Uit fluit bij spuit er uit!
Floep! coupé vol rook! Fraai hoor! Prachtig!
Moet U ook eens naar kjjken. Zelf niet aan
steken, want dan hangt er te veel rook voor
Uw ogen, maar alleen zien, hoe anderen het
doen.
Gewoonte, zegt U. Jaja, gewoonte. In
derdaad. Meer zelfs. Verslaafdheid.
Lekker? Gaat nogal. Zeer matig.
Opwekkend? In zeer beperkte mate mis
schien voor zeer bepaalde personen.
Zenuwstillend? Kom, kom!
U moet roken! Iedereen laat immers zien,
dat het zo prettig is!
En ophouden is er niet bij. Nee hoor. We
roken door. Tot het bittere einde. En ze zjjn
toch zo bitter, die eindjes. Bah!
De aanblik van de lampekap is
al niet veel minder, eens in haar
jeugd wit en glanzend, thans, op
middelbare leeftijd is ze al goor
en dof als een oudgeworden zi
geunerin.
Zo is de eens zo gezellige, lich
te kamer veranderd in een hol,
waarin een zware mineurstem
ming hangt ook rond de oude fau
teuil, met de asbak op de leu
ning, boordevolas, lucifers en
peukjes.
Op de andere leuning; tabak,
shag, sigaretten, pijp. sigaren.
De man in de hoek heeft al
weer een weduwe gedraaid, en
met een vlugge beweging van zijn
tong, gevolgd door een langsel-
kaar glijden van zijn vingers is er
weer een compleet om de lucht
te worden ingeblazen. Zijn vorige,
eveneens een weduwe, hangt nog
smeulend in zijn rechter mond
hoek, op de bovenverdieping is
zijn oog dacht geknepen om het
opstijgende blauwe rooklint hier
uit te weren. Terwijl hij met
schuinse blik kijkt naar zijn nieu
we aanwinst, knijpt hij met zijn
altijd trillende vingers de laatste
plukjes van de uiteinden en brengt
hem naar zijn linkermondhoek.
Waarna hij met de peuk het vuur
doet ontbranden. Weer volgt een
wijd opengesperde rookring, waar
na een dik blauwe strom, die er
gens diep uit zijn lichaam schijnt
te komen de helft is waar
schijnlijk in zijn bloed achterge
bleven, doch hij merkt het niet,
of wil het niet merken
De kamer vult zich gestadig
met rook, de asbak raakt hoe lan
ger hoe voller met lucifers, peuk
jes en as, totdat hij overloopt en
kleine grijze asvlokjes naar het
karpet dwarrelen hoe liefelijk.
Maar hoelang zal hij de kamer
nog kunnen vullen met zijn li-
chaamsrook, waarvan de helft
achter blijft. Hoe lang zal deze
kamer nog als rookhol dienst
Her blauwe pakje shag ligt rus
teloos op de stoelleuning, naast
een doosje veiligheidslucifers, de
vitrages worden steeds goorder.
De ongezonde muffe damp wer
velt als in een pirouette om de
grauw geworden lamp.
ZIJN ene oog zit dicht en
hniltde rook, wanneer zal zijn
innerlijk gaan huilen. Och, wat
doet het er toe, dan komt er wel
is ook nieü alles
gevraagd voor
Verleden week heb je het (misschien al) ont
dekt we hebben een nieuw rubriekje gekregen.
We gaan proberen op elke pagina, die „Ruimte"
heet wat te gaan dwarsfluiteren, hetzij over dit,
hetzij over dat, hetzij over alletwee. Je ziet het
wel.
Dan moeten we je ook nog ver
tellen, dat Discofiel na een roe
rend afscheid van ons ook jul
lie goeiendag gaat zeggen. Zijn
rubriek kom je dus niet meer te
gen. Wèl gaan we elke week een
lijst meenemen van de tien pla
ten. die het meest zijn verkocht
in de afgelopen zes dagen. Van
daag zie je dus de eerste tien
mét daarbij Onze Eigen Topper.
Dé Topper, die wij zelf hebben
gekozen als De Plaat van de
Week. Caro Buurman (van de
groep Leiden) zal er elke keer
een tekeningetje bij maken. Zij
illustreerde overigens ook dwars
fluiteren.
De tien toppers
Uit betrouwbare-platen-handel-bronnen hoor
den we dat déze week déze tien het 't beste
deden.
1 Wooden Hearts Elvis Presley.
2 Sucu Sucu Ping Ping.
3 I love you Cliff Richard.
4 My girl Josephine Fats Domino.
5 Non, je ne regrette rien Edith Piaf.
6 Ramona The Blue Diamonds.
7 Safe the last dance The Drifters.
8 Down by the riverside The Blue Dia
monds.
9 Are you lonesome tonight Elvis Presley.
10 Sailor Lolita.
iDit waren dan de succes; „Dat gaat
tien beste, zeggen naar de maan toe,
ze. Voor ons waren zoete lieve Iwa-
de volgende altijd now" en vanuit de
nog een stuk beter. States het bekende
dixtelandnummer;
Uit Rusland het „Moonlight and
bekende Balalaika- Monkey's".
AURICE SEE lijkt ons een jonge,
stevig te lachen: hij heeft het
twee glimlachen door schrijft hij
prompt onder het hoofdstuk „ba
en dat door velen als „een ande
Voor die velen geeft Maurice nu
s tramverbinding waar de Rotte
reis „Motro" lijkt nogal een du
.an di
tekort komt om eens
druk met glimlachen. En tussen
i stukje proza, dat door weinigen
ijke nonsens" wordt gerangschikt
kijk op de zaak" wordt gewaar-
jn kijk op de metro, die onder
lijn. Zo'n
iedenis
Zakjes
en ook nog even n
Aandacht gevraagd voor:
Een inzending van Tilly Hof-
kes, ?-jaar, ?-school, uit Den
Haag. Zij schreef:
AFSCHEID
Ga weg en Iaat
mij alleen.
Ik zal genoeg hebben
aan het verdriet alleen.
Ik zal de bitterzoete
vruchten plukken.
Daarom zal ik huilen
niet om jou, maar om mij.
Ga weg en vergeet,
vergeef
dat ik niet mij
maar jou verliezen kan.
Het Engelse ministerie van Volksge
zondheid heeft vreemde ideeën over
epidemieën. In een onlangs uitgege
ven communiqué over de A-griep
publiceerde men namelijk enkele
cijfers. Daaruit bleek, dat het aan
tal slachtoffers van deze griep eni
ge honderden beloopt over een pe
riode van drie weken. Edoch, „cr is
geen reden tot ongerustheid", aldus
bet Engelse standpunt.
Een standpunt dat wel schril af
steekt bij de trammelant, die som
mige boulevard-bladen maakten,
toen prins Philip het waagde een
tijger dood te schieten. We vragen
ons af wanneer het Ministerie van
Volksgezondheid wordt gewijzigd
in een ministerie voor Dierenbe
scherming.
Hebt u het niet gelezen? Romy'.-
roem is geen ruïne. Haar com.
back was zelfs overtuigend. De
Duitse film brengt het idool van ve
len weer terug op het doek.
Zullen we weer naar baar knnnen
kijken in de glansrollen als keize
rin, desnoods prinees? Want haar
nieuwste films bleven nergens. We
zien haar immers zo graag in so'n
Ach, Romy, laat ons wet
smullen. Er wordt al zoveel s
gebracht.
Roken, een probleem? ,,Och,
ik vind het wel lekker" vertel
de de negentien jarige Jan,
„maar op het ogenblik raak ik
geen sigaret meer aan, omdat
ik in geen geval een slaaf van
zo'n tabakstengeltje wil wor
den".
Hans, een 22 jarig toekomstig
onderwijzer deelde ons laconiek
mee dat hij altijd rookt, waar
dit enigszins mogelijk is, ten
minste, zolang zijn portemon-
naie dat toelaat. Wat nu eigen
lijk het lekkerste van het gehele
rookproces is, kon hij niet onder
woorden brengen, of het nu het
sabbelen, het inhalen, de tabak
en rooksmaak, of het uitblazen
was, misschien wel alles bij el
kaar. Doch toen ik hem echter
zag roken, kwam het mij voor
dat het sabbelinstinct bij hem
wel het meest ontwikkeld was.
R. was van mening dat roken
en het beoefenen van sport twee
gelijknamige polen zijn, die el
kaar dus afstoten. „Daarom rook
ik slechts zeer zelden, en dan nog
alleen op een feestje, en wel voor
de gezelligheid".
als 1
Het interlokaal gerechtshof te S. heeft zich uitgesproken
voor het roken. Deze uitspraak werd vastgelegd in een
artikel, dat hier in verkorte vorm volgt: Het Interlokaal
Gerechtshof te S. in overweging nemende:
Sle dat het roken
:ren een middel is
groter voor te doen dan wet
telijk mogelijk is,
g. 2e dat het roken:
a. vele nerveuze examinan
di kalmeert.
b. sommigen na een dag
vermoeienden werks een ge
not schijnt te zijn,
c. ontgoochelde jongeman
nen in bepaalde, niet nader
te vermelden, situaties nieu
we levenskracht schijnt te ge
ven.
T 'het recht van roken
slechts aan volwassenen is
toebedeeld.
beslist is af te keuren.
kin- 4e dat het roken, dank zij
zich het ministerie van financiën,
duurder is dan men denkt.
6e dat het roken, mits
het
a. beperkt blijft tot een be
drag van. laten we zeggen,
1.50 per dag en
b. niet ontaardt in z.g. ket
tingrokerij kan worden gere
kend tot het zich veroorloven
van z.g. onschadelijke luxe
verklaart zich voor het zich
toedienen van verdovende mid
delen in de vorm van rook.
welke afkomstig is van onge-,
ge-, of dubbel gesausde en ge
sneden of gekerfde tabak. Bij
misbruik echter dient tc wor
den ingegrepen. (De leus van
het Hof is „WIJ BLIJVEN
ROKEN!)
grote onzin. Dit werd ons
medegedeeld terwijl ze op haar
sprietachtig hoge hakjes een kor
te danspas maakte met een pi
kant strookje van haar petticoat
onder haar B.B. jurk uit.
„En ik moet nooit een man
hebben die rookt. Dan ga ik
nog veel liever op een flatje wo
nen, want ik geloof niet dat ik
er tegen zou kunnen dat mijn
man zijn liefde tussen de sigaret
en mij moest verdelen.
Voor de dames die streven naar
emancipatie van het zwakke ge
slacht kwam er toch nog een iets
positiever geluid uit de bus. Dit
kwam van Truus, een 21 jarige
MILVA: „Roken vind ik heerlijk.
Als ik wil kan ik het heus wel la
ten, maar ik vind het veel te lek
ker. en als je het niet al te hart
stochtelijk doet, zoals sommige
meisjes, die de ene sigaret met
de andere aansteken, kan het vol
gens mij geen kwaad." „Ik vind
het een heerlijk gevoel om de
rook in je longen te voelen krie
belen, om daarna met een kwasi
onverschillig gezicht het grijze
rooklint weer uit te blazen naar
de wijde verte".
„Roken is goed voor de zenu
wen, en tevens een goede metho
de om de tijd te doden, daarom
blijf ik roken, zolang er sigaret
ten te koop zijn".
METRO
akele graag", en ik gaf
i kwartje aan de man achter
üe kassa, die het achteloos in een
emmer wierp, waarna hij mij een
paar licslaarzen toewierp Snel
trok ik ze aan, haalde diep adem mij
en daalde het trapje af.
„Vol", hoorde ik de controleur
roepen, waarop hij het deksel
van het riool boven mij dicht-
wierp. Het was, een klein petro-
leumpitje uitgezonderd, aarde
donker in de nauwe ronde gang.
Een stroompje modderig water
kabbelde traag voorbij.
Ik scharrelde enige tijd onwen
nig rond door verschillende gan
gen. Bij een slagboom stapte een
conducteur uit het duister. „Waar
moet je wezen". vroeg hij.
„Dorpsweg?" Hij keek naar de
wand waar een verlichte tarief-
schaal hing. „Dat wordt dan
1.25, meneertje, exclusief".
„Ja maar, ik heb bij de in
gang al betaald", protesteerde
ik. Het antwoord werd nogal on
geduldig uitgesproken: „Dat was
alleen de huur voor de laarzen,
het vervoer is ampart". Zuch
tend gaf ik hem een rijksdaalder,
die hij razendsnel in zijn zak liet
verdwijnen. Ik wachtte op wis
selgeld; hij maakte echter geen
aanstalten om iets terug te ge-
„ïk krijg toch nog geld van u,
conducteur", zei ik, wat timide
want de techniek gaat zo snel
vooruit dat je nooit zeker bent
van je zaak. „Spijt me meneer,
maar we hebben geen wisselgeld,
begrijpt u. Met die duisternis zou
dat alleen maar aanleiding tot
vergissingen geven". Hij gaf mij
een vriendelijk klopje op de
schouder: „Zo loop nou maar
door, je wordt zo opgehaald".
Ik waadde verder door het wa
ter. .Plotseling hoorde ik het ge
luid van snelstromend water ach
ter mij. Verschrikt draaide ik
water, die met grote snelheid op
mij afkwam. „Help", riep ik
juist voordat ik verzwolgen werd.
Op een bed kwam ik bij. Ik
had een geel-zwartgestreepte py
jama aan. Op mijn borst een em
bleem van de R.E.T. Een vrien
delijk mannetje naderde mij; hij
droeg mijn kleren, netjes opge
perst en gereinigd. „Waar ben
ik", zei ik. nog een beetje dui
zelig. „Eindpunt Hillegersberg",
sprak het mannetje. „Hillegers
berg", herhaalde ik verbaasd,
„ik moest naar de Dorpsweg in
Charlois".
„Jammer, heel jammer, me
neer. De conducteur moet vast
Dorpsstraat hebben verstaan.
Ik krijg van u 3.75". Ter toe
lichting zei hij nog: „Voor het
reinigen en oppersen van uw kle
ding".
Nee, zo'n metro is ook niet al-
MAURICE SEE
De worstjesman In de gracht
riep „Help". Het werd duidelijk
uitgesproken, goed gearticuleerd
en zo. Ik keek de man met het
worstje recht in de blauwe kij
kers en zei: „Zo, durft u te zeu
ren om een beetje onnozele mos
terd terwijl daar een arme kerel
in het water spartelt? Schaamt
u zich niet. Steekt u liever eens
een handje uit.
Een klein duwtje en hij was
aan het spartelen. Zijn worstje
dreef een eind verder, in de
buurt van de mosterdpot. „Denk
er om dat je niet terugkomt zon
der de patat-baas", waarschuwde
ik, want de worstman wilde ego-
istisch alleen naar de kant zwem
men. Vertwijfeld keek hij naar
mij op en zwom terug naar de
friteur, wiens kreten al aanzien
lijk veel water bevatten.
De grote plons van het karre
tje met man en de kleine plons
van de man zonder karretje
maar met worstje waren intus
sen niet aan de aandacht van
voorbijgangers ontsnapt. In een
ommezien van tijd was het ge
zellig druk aan de kade. 't Is dat
ik nog een boodschap moest
doen. anders was ik graag nog
een tijdje blijven kijken.
MAURICE SEE
les!
De pagina van vandaag
werd verzorgd door de werk-
groep Altena met als team: I
Bert Crielaard uit Andel, Jan
Hardon uit Gorinchem, Henk
Bovekerk uit Noordeloos en
Gert de Joode uit Woudri-
chem. De foto's zijn van G.
J. Waltheer uit Gorkum, de
tekeningen van Gert. Voor
het geval dat.... het contact-
adres van deze groep is
Hoofdgraaf 6, Andel.
ZAKJE PATAT
„Een zakje patat en een beet
je gauw", snauwde ik tegen de
man in het kraampje. Verbaasd
keek hij mij aan. „Kalm een
beetje", suste hij, „Keulen en
Aken zijn niet op één dag ge
bouwd".
„Schiet op kerel, anders smijt
ik je met je hele santemekraam
in het water", schreeuwde ik
„Hoor 's, als u zo begint
krijgt u helemaal geen patat. Ga
maar naar een ander". Het was
duidelijk dat de friteur boos werd
hij smeet de patat weer in de
schaal. „Ik wens door niemand
afgeblaft te worden in me eige
„Eerlijk is eerlijk, ik heb je
gewaarschuwd", zei ik en ik kie
perde de wagen in de gracht.
Naast mij stond een man een
worstje' te verorberen toen de
wagen met inhoud in het water
tjompte. De man van het worst
je draaide zich verstoord om.
„U bent ook een mooie", zei hij,
,nou ben ik mijn mosterd kwijt",
en hij hield met een theatraal ge
baar zijn afgekloven stukje worst
omhoog.
Er uit gelicht
Een aantal inzendingen gaat te
rug deze week, een paar andere
krijgen een plaats in ons „ar
chief". Te zijner tijd hopen we
die dan eens mee te nemen.
Teleurstellen moeten we echter
een zekere R.V. (naam en adres
ons onbekend), die onder de titel
„Leven" een nogal beangstigend
zelf zeker ook niet?
Het gedicht van Elly A. uit Den
Haag was niet alleen wat somber,
maar daarnaast niet goed uitge
werkt om het zo maar eens te
zeggen. Vooral de laatste regels
vonden we niet direkt een vondst.
Tenslotte het werk van D. J. van
der H., eveneens uit Den Haag.
Mogen we eerlijk zijn? Kwasi-ex-
perimenteel zouden we dan willen
zeggen.
üitüitüitititittiüirirtrteüifüüttrtüüirbtrüïi-iririrüttüixïrttüü-bttü-trtrirü-tr-irtrirtrlcit-ti-üirtrtrtz-ü-ü-ü-trk-ü-ü-lrb
en het
In het verre westen woonden
lieden, die bij bepaalde gelegen
heden, zoals vredesonderhande-
.ingen, gebruik maakten van een
voorwerp, waar tabak in werd ge-
itopt, vervolgens werd aangesto
ken, en tenslotte de ronde deed. u
oegrijpt het natuurlijk wel, dit
■vas bij de Indianen, en het voor-
.verp was de vredespijp.
Eeuwen was dit al zo geweest,
en het zou nog eeuwen zo doorge
gaan zijn, als de blanken geen
roet in het eten hadden gestrooid
Deze kwamen namelijk in de Far
West, en natuurlijk, net als papa
gaaien aapten zij hun „Rode
Broeders" na.
„Flauw", zult u zeggen, maar
het is wel te begrijpen, want al
les wat iemand van een ander
ras doet, wordt door de blanke
zeer verstandelijk nageaapt, alsof
het een eigen cultuurvorm was.
De na-aap instincten waren ook in
die tijd zeer goed ontwikkeld. De
Pijp
Toen aan het einde van de 18
de eeuw. Napoleon zich in Frank
rijk al te zeer naar voren drong,
en gevoelens koesterde die me
nig staatsman kippevel bezorgde,
werd hij van hogerhand naar het
verre Egypte gestuurd, om daar
te trachten enige overwinningen
te halen, of hij dat gedaan heeft
weet ik niet meer. In ieder geval
heeft hij ook nog een toespraak
gehouden, waarin hij de soldaten
mededeelde dat er 40 eeuwen naar
hen keken, of de soldaten hiervan
gebloosd hebben, vermeldt de his
torie niet, maar om op ons on
derwerp terug te komen, ook die
soldaten rookten pijpen. Maar ja.
hoe gaat dat, in de droge, ruwe
was er
woestijn sneuvelde nogal eens een
pijpje, tenslotte had de fourier er
geen meer in voorraad, zodat de
soldaten naar andere mogelijkhe
den gingen zoeken, om toch maar
nicotine in hun lijf te krijgen.
Derhalve ging men over tot het
roken uit patroonhulzen, men
haalde er de bodem uit, en het
prototype van de sigaret was ge
boren. Toen al de vijanden waren
doodgeschoten, en enkele soldaten
14 dagen „zwaar" hadden gekre
gen, omdat zij toch nog schoten,
terwijl het niet nodig was, (ze
wilden namelijk hulzen om te ro
ken hebben) kwam er een op het
idee, om papieren hulzen te ma
ken. Of hij hiervoor een brief van
zijn verloofde heeft gebruikt, of
een afschrift van zijn geboortebe
wijs wordt niet vermeld, maar het
sjekkie was er.
