L
VERSCHENEN;
Drs. Brennner verwierf
doctorstitel aan V.U.
Gezondheid
Duitse synode alleen
in West-Berlijn
ProfdrGCh, Aalders
ten grave gedragen
Anof staakt protestactie
tegen spellingregeling
2
ANDERZIJDS
VRIJZINNIG REVEIL
In het blad „Zn de Waagschaal"
heeft dr. R. Boon, de predikant
van Landsmeer en Purmerend
een onderwerp aangesneden, dat
zijdelings van enorm belang is
voor de besprekingen die dezer
dagen in de hervormde synode
zullen worden gehouden. Dr. Boon
schrijft over „De Wereldraad en
de vrijzinnigheid,'' en voegt er
als ondertitel aan toe Naar een
scheiding der geesten?" Dit ar
tikel handelt echter tevens over
verhoudingen in de Nederlandse
Hervormde Kerk:
1519
HET scheen in het recent verleden
om ons een ogenblik dicht
bij huis tot de eigen kerk te bepa
len alsof de vrijzinnigheid als
geloofshouding en theologische in
teressesfeer weer zou worden be
vrijd uit de omknelling van een
modernisme, dat nog slechts een
laatste stuiptrekking vertoonde. De
ze bevrijding leek zich te voltrek
ken via een steeds verder zich ont
wikkelende differentiatie binnen de
vrijzinnige modaliteit tussen een
rechtervleugel en een groep linkse
ultra's. Het zag er naar uit, dat
de grote meerderheid van hen. die
van de kerk voortbewoog. Het bleek
mogelijk te zijn met de „midden-
orthodoxen" tot een vergaand ver
gelijk te komen; vooral toen duide
lijk werd aan de zijde der vrijzinni
gen. dat de „middenorthodoxen"
vrijzinniger en moderner bleken te
zijn, dan vaak werd vermoed.
Toch gingen deze rechts-vrijzin-
nigen er in het algemeen niet toe
over de banden met links en ultra-
links te verbreken. Integendeel.
Naar mate van deze laatste zijde
de verwijten van verraad aan de
vrijzinnige beginselen steeds hefti
ger naar de rechtsen werden ge
slingerd. de argwaan jegens de
rechtzinnigen werd aangewakkerd
en de roep om een nieuw vrijzin
nige theologie steeds luider opklonk,
werden van lieverlee de banden
weer sterker aangehaald.
MANNEN als Smits en A. de Wilde
roeren ln het vrijzinnige kamp
op de linker vleugel steeds driester
de trom. Het gevolg van deze gang
van zaken is, dat buiten het vrij
zinnige kamp niet meer duidelijk
wordt gezien hoe de kaarten daar
nu liggen. Men kan vermoeden, dat
velen, die zich tot de vrijzinnige
modaliteit rekenen, met vele reser-
ven dit linkse tromgeroffel beluis
teren. Maar zeker is. dat dit ver
moeden geen bekrachtiging vindt
in de officiële vrijzinnige pers. Zijn
het de sombere voorgevoelens be
treffende heilloze tuchtprocessen,
die met dit jaar te beginnen
vrijzinnigen in de hervormde kerk
zullen treffen, waardoor steeds
meer solidariteit tussen rechts en
links in de vrijzinnige sector wordt
betracht? Het is mogelijk. Maar al
len. rechzinnigen van diverse fat
soenen als vrijzinnigen van rechts
en links, weten na de „zaak-Smits",
dat in onze kerk de pap niet zo
heet wordt gegeten als deze wordt
opgediend; terwijl menigeen zich
zelfs afvraagt of de door gerefor
meerde bonders en bepaalde confes
sionelen zo begeerde gerechten van
leertucht wel ooit zullen worden op
gediend.
Intussen wordt het zo langzamer
hand duidelijk, dat wij met het mi
litante vrijzinnige reveil staan te
genover een nieuwe versie van het
oude modemisme. Uit de gevoerde
openbare debatten blijkt, dat wij op
essentiële punten sedert 1850 geen
stap verder zijn gekomen.
TOT HET WEZEN DER KERK?
Na uitvoerig te zijn ingegaan
op de bezwaren van vrijzinnige
zijde tegen de verandering van de
basisformule van de Wereld
raad en aangetoond te hebben
dat de moderne vrijzinnigheid
zich niet thuis voelt bij de belij
denissen van Nicea en Chalcedon,
vervolgt dr. Boon:
DELANGRIJKER dan dit gevoel van
D onbehagen zal voor de princi
piële vrijzinnigheid zelf de opkla
ring van de vraag zijn. of zij naar
haar wezen tot de kerk kan worden
gerekend, dan wel haar plaats bui
ten de kerk in het „christendom"
moet gaan zoeken. Bij deze plaats
bepaling moet zij zich niet laten
leiden door hetgeen zij onder kerk
verstaat. Want normatief is hierbij
vooralsnog alleen wat in de grote
tradities der wereldkerk omtrent de
kerk is en wordt beleden op grond
van de H. Schrift En deze zeer
wijde norm zal ongetwijfeld vaste
re lijnen gaan vertonen naarmate
de denominaties op haar weg naar
integratie steeds duidelijker het
beeld van una sancta catholica zul
len vertonen.
Wanneer het vrijzinnig element
halverwege deze weg het schip der
oecumenische beweging meent te
moeten verlaten, zal het vrijzinnig
verwijt van dogmatisme, reactie en
archaïsme aan het adres van de
Wereldraad veel gewicht in de
schaal werpen. Het belang van een
dergelijk besluit zal veeleer hierin
zijn gelegen, dat de principiële
vrijzinnigheid met het wezen der
kerk blijkbaar niet in overeenstem-
repercussifs
de uittreding der
vrijzinnigheid uit de oecumene.
Want zolang de kerken, bij de We
reldraad betrokken, de pretentie
blijven voeren naar haar wezen
kerk te zijn, zullen zij de conse
quenties van de uittreding der vrij
zinnigheid uit de Wereldraad ten
aanzien van het vrijzinnig element
in haar midden dienen te trekken.
SCHEIDING DER GEESTEN
Volgens dr. Boon ls het huidi
ge streven van de vrijzinnigheid
niet in overeenstemming te
brengen met het doel van de
oecumenische beweging. Hij
schrijft dan ook nog in het slot
van zijn zeer lang artikel:
IK meen mijn gehele betoog hier
in te kunnen samenvatten: da
principiële vrijzinnigheid zal krach
tens haar beginsel zich nimmer
willen en kunnen conformeren aan
de traditie der kerk. Zij zou een
dergelijke conformering als een
verloochening van haar wezen en
haar bestemming moeten ervaren.
Er is dan ook voor de principiële
vrijzinnigheid geen andere weg
langs welke zij deze verloochening
kan ontgaan, dan die welke buiten
de Wereldraad, buiten de oecume
nische beweging, buiten de kerk
voert. Indien de principiële vrijzin
nigheid erbij blijft zich te handha
ven en alle tekenen binnen haar
wijzen in de richting van deze wil
tot handhaving zou zij zichzelf,
de oecumenische beweging en de
kerken ontlasten van veel twee
slachtigheid, Indien zij deze weg
zou opgaan.
IN de eerste plaats zou zij dan
niet meer de kerken bij het
streven naar oecumenische integra
tie met haar protesthouding node
loos voor de voeten lopen. Voorts
zou binnen de kerken zelf een op
klaring komen n de heersende ver-
warring van de grenzen tussen een
vrijzinnigheid, welke inhaerent aan
de kerk en haar traditie moet wor-
den geacht en die vrijzinnigheid,
welke krachtens haar principes zich
aan de kerk en haar traditie wil
noch kan conformeren. Ten slotte
zou met de uittreding van deze
laatste vrijzinnigheid uit kerk en
oecumene worden bereikt, dat op
zuiverder en effectiever wijze de
ze vrijzinnigheid van groot belang
voor de relatie tussen kerk en we
reld zou kunnen zijn. Want ook bui
ten de kerk en de oecumenische
beweging zal de "rijzinnigheid met
beiden zeer intense en voor belden
zeer waardevolle contacten kunnen
onderhouden. Het is van groot be
lang voor de kerk, wanneer zij op
haar weg door de wereld tot heil
van de wereld sterke bondgenoten
vindt ln die groeperingen, welke
het humanum zoeken te bescher
men en te handhaven. Jn verband
hiermede wijs ik nogmaals op de
waarde, die in een humanistisch
wereldverband zou kunnen schui
len. De principiële vrijzinnigheid
kan de kerken en de oecumenische
beweging, in haar positie tussen
kerk en wereld en in de nabijheid
van het humanisme, onschatbare
diensten bewijzen door de kerken
en dc oecumenische beweging
steeds weer haar opdrachten ln de
wereld voor ogen te houden en
„life and work" waardevolle sug
gesties aan de hand te doen.
DE uittreding van de principiële
vrijzinnigheid kan tenslotte nog
een ander belangrijk effect be
werken; deze uittreding als gevolg
van een principieel niet-kunnen en
niet-willen conformeren aan de
kerk en haar traditie, zou een ba
ken in zee moeten zijn voor die
rechtzinnige protestanten, welke de
principiële vrijzinnigheid soms be
angstigend nabij komen in hun ba-
ffatelliseren van primaire ecclesio-
ogische oecumenische problemen,
en die voor de tradities ln de we
reldkerk welke niet de hunne zijn,
zich innerlijk blijven afsluiten.
Prof. Borst wordt
gewoon hoogleraar
Directeuren der Vrije Universiteit heb
ben mr. P. Borst, reeds als buitenge
woon hoogleraar aan de Universiteit ver
bonden, benoemd tot gewoon hoogleraar
in de faculteit der economische weten
schappen, voor het onderwijs in het bur
gerlijk reoht en het handelsrecht.
Mr. Borst werd in 1900 te Hoofddorp
geboren. Hij volgde aanvankelijk een
opleiding tot onderwijzer. In 1922 legde
hij het staatsexamen gymnasium af en
ving hij aan de Vrije Universiteit de
studie in de rechten aan. In 1926 legde
hij het doctoraal examen af. waarna hij
zich als advocaat te Amsterdam vestigde,
Sinds 1928 is mr. Bonst adviseur van
de Federatie van Werkgeversorganisatiën
in het Boekdrukkersbedrijf.
In 1953 ving hij zijn ambt van buiten
gewoon hoogleraar aan de Vrije Univer
siteit aan met een oratie over „Bedrijfs
organisatie en rechter".
Van de hand van mr. Borst verschenen
talrijke publicaties op juridisch-econo-
misch gebied.
Receptie voor
ds. W. A. Zeydner
De emeritus predikant van Rotterdam
ds. W. A. Zeijdner, die in verband met
het bereiken van de 70-jarige leeftijd
aftreedt als praeses van het college van
visitatoren-generaal van de Nederlandse
Hervormde Kerk, zal ter gelegenheid
Zeijdner aangeboden door het modera-
men van de generale synode der Neder
landse HervormdeKerk.
(Van een onzer verslaggevers)
In een volle Woestduinkerk te
Amsterdam heeft gistermiddag de
promotieplechtigheid plaats gehad
van drs. R. H. Bremmer te En
schede, de eerste predikant van de
vrijgemaakte gereformeerde ker
ken, die de doctorstitel aan de
Vrije Universiteit verwierf.
Een zestiental hoogleraren en lectoren
woonde de promotie bij, welke geschied
de onder voorzitting van prof. dr. G. H.
A. Grosheide F.Wzn., pro-rector van de
Voordat er gelegenheid tot opponeren
werd gegeven, sprak prof. Grosheide
een kort woord ter gedachtenis van de
voor Baby en kennis voor
Moeder, dit olies in een
BABYSET
Na nieuw verbod communisten
Het besluit van de communisti
sche regering van Oost-Berlijn om
de synodezittingen van de Evan
gelische Kerk van Duitsland, die
zowel in West- als Oost-Berlijn
zouden worden gehouden te ver
bieden zoals wij gisteren reeds
in een aantal edities meldden
heeft in protestantse kring grote
opschudding verwekt. Hoewel de
communisten een soortgelijk be
sluit namen ten opzichte van de
tiende Duitse kerkedag die ook in
beide delen van Berlijn zou wor
den gehouden, had men een der
gelijke beslissing voor deze synode
niet verwacht.
De synode wordt gevormd door afge
vaardigden uit Oost- en West-Duitsland.
Er zouden van achter het ijzeren gor
dijn ongeveer 120 afgevaardigden komen.
Deze synode is bijzonder belangrijk om
dat een opvolger moet worden gekozen
voor het geestelijk hoofd van deze ker
ken. bisschop Dibelius. Zowel een Weat-
duitse als een Oostduitse bisschop wer
den genoemd als mogelijke opvolgers.
Volgens de oorspronkelijke plannen
zou bisschop Dibelius tijdens een zit
ting in Oost-Berlijn zijn laatste rapport
hebben uitgebracht. Het verbod richt
zich ongetwijfeld tegen hem.
De synode heeft Intussen bekendge
maakt dat de vijfdaagse bijeenkomst
uitsluitend in West-Berlijn gehouden zal
worden met uitzondering van een ope-
ningsdienst op 12 februari in de Oost-
berlijnse Marienkirche, waar bisschop
Dibelius de Oostberlijnse gemeenten
pleegt toe te spreken.
VREES
In protestantse kringen hier heerste
vanavond de vrees dat de communisten
het de 120 leden van de synode lastig
zullen maken naar West-Berlijn te ko-
Bij de bekendmaking van het verbod
heeft Hans Seigewasser, de Oostduitse
staatssecretaris voor kerkelijke aange-
legenheden, gezegd, dat zijn regiem niet
bereid is vertegenwoordigers van de Na-
vo-politiek de vrijheid te geven de haat
te prediken tegen de arbeidende klasse
op het gebied van de hoofdstad va
Duitse Democratische Republiek.
In Bonn heeft de Christen Democrati
sche Partij het verbod een nieuwe schen
ding van de vier mogendheden status van
Berlijn genoemd, terwijl de persdienst
van de Socialistische Partij sprak
een provocatie.
twee in deze week overleden oud-hooj
leraren der Vrije Universiteit, dr. C
Ch. Aalders en dr. A. Goslinga, waarna
de aanwezigen een minuut stilte in acht
Drs. Bremmer moest zijn dissertatie
„Herman Bavinck als dogmaticus" ver
dedigen tegen oppositie van drs. B. Jon
geling, vrijg. geref. predikant te Apel
doorn, prof. dr. D. Nauta. prof. dr. G.
E. Meuleman en prof. dr. J. H. Bavinck.
Prof. Nauta had bedenkingen tegen dc
systematiek van drs. Bremmers werk.
Hij achtte dit niet de sterkste kant van
diens proefschrift.
Prof. Bavinck maakte bezwaar tegen
de stelling: „Het is te betreuren, dat de
evangelisch-ehrlstelUke kerk van Nleuw-
Guinea in haar belijdenis niet meer
rekening heeft gehouden met de klas
siek reformatorische belijdenisgeschrif
ten zoals de Heidelbergse catechismus"
denis laat aansluiten op de belijdenisge
schriften van de bestaande kerken, waar
uit zij is voortgekomen. Men moet de
belijdenissen, die uit de jonge kerken
geboren worden, zien als geschriften
in die jonge kerken in en voor haar
eigen omgeving zeggen, wat zij op grond
"in Gods Woord te zeggen hebben.
Drs. Bremmer, die al zijn opponenten
van repliek diende, mocht na het beraad
van de senaat vernemen dat hem de
doctorswaardigheid toegekend zou wo
De promotor, prof. dr. G. C. Berko-
er. voegde aan zijn gelukwens een per
soonlijk woord toe. Hij had in dr. Brem
mers dissertatie gezien, dat hier niet
alleen een dogmaticus maar ook een his
toricus aan het woord was. Het tweede
deel. dat nog volgen zal een biografie
prof. Bavinck geeft de historicus
r gelegenheid om aan zijn voorliefde
de kerkgeschiedenis uitdrukking
te geven dan in de dissertatie mogelijk
t was volgens prof. Berkouwer niet
slechts de dogmatiek van Bavinck. die
de promovendus had geboeid. „Ergens"
was hij ook gegrepen door de sugees-
tieve persoonliikheid van deze in 1921
overleden theoloog.
Wat bil Bavinck zo aantrekt Is de
synthese. Enerzijds beland gereformeerd,
is hU toch ook breed en ruim. Deze
synthese was blijkbaar uniek vooi
geloof van deze theoloog.
Dr. Bremmer cn zijn familie mochten
daarna op een drukbezochte receptie tal
loze gelukwensen in ontvangst nemen.
Onder zeer grote belangstelling
promoveerde gisteren aan de
Vr\je Universiteit ds. R. H.
Bremmer (midden) tot doctor
in de theologie. De promotie
werd verricht door prof. dr. G.
C. Berkouwer.
Mijn dochtertje eerste klas lagere school begint de
krant te lezen. Liggend op haar buik las ze gistermorgen
wat hakkelend een bericht: „Busje in het water negen
mensen verdronken". Met grote schrikogen keek ze op en zei:
Mammie wat verschrikkelijk! Leest u daarom iedere avond
de krant om al die verschrikkelijke dingen te weten? Moet
je die weten?
Er staan veel ontzettende dingen in de krant. Het nieuws is
maar al te vaak slecht nieuws, maar juist daarom is het zo
nodig, dat we zien dat dit slechte nieuws niet het laatste
nieuws is. Er zijn ogenblikken, dat we met de psalmist klagen:
„Ik ben ingesloten; ik kan niet ontkomen", en „Ik draag uw
verschrikkingen". Dan reikt ons uitzicht niet verder dan de
wanden van het graf en klagen we: „Wordt in het graf uw
goedertierenheid verkondigd?"
En dan in eens legt God Zijn vinger onder onze kin en zegt:
,J£ijk Mij aan". De wanden wijken, de steen voor het graf
rolt weg, ons zuchten wordt zingen, want we weten: God
heeft het laatste woord. De aarde is een Camera Obscura.
Maar in de duisternis valt de lichtstraal van de hoop. Over
het duistere nieuws, valt ook de lichtstraal, want in het graf
werd inderdaad Gods goedertierenheid verkondigd. Christus
overwon de dood. Niet langer is het een kerker voor gebonden.
God maakt het graf tot een voorportaal van een nieuwe tijd.
Op de begraafplaats Wester-
veld is de emeritus oud-testa-
menticus van de vrij'e universi
teit, prof. dr. G. Ch. Aalders,
gistermiddag in alle eenvoud ter
ruste gelegd. In de aula, die de
talrijke belangstellenden nauwe
lijks kon bevatten, voerde als
eerste het woord de oudste zoon
van de overledene, dr. G. J. D.
Aalders uit Arnhem. „Het maat
schappelijk leven wordt vandaag
de dag veelal overtrokken ten
koste van het gezinsleven. Vele
prominenten hebben geen tijd
voor hun kinderen, maar bij ons
was dat gelukkig niet zo. Vader
had steeds tijd voor ons, leefde
met ons mee, of het nu belang
rijke of minder belangrijke din
gen betrof. Ook zijn kleinkind-
ren begreep h(j. Zij stonden al-
Goedennacht
Slaapt U slecht door rheumatiek,
spit, ischias, hoofd- en zenuwpijnen,
neemt dan Togal. Verdrijft in al die
gevallen snel en afdoende die pijnen,
en daardoor slaapt U heerlijk. Togal
baat! Zuivert de nieren en is veilig
voor hart en maag. By apotheek en
drogist 0.95, 2.40, 8.88.
40 MILLIOEN DIEREN
STERVEN IEDER JAAR.
waarvan 36 MILLIOEN voor de kleur
stoffen, cosmetica, specialités, bloembol
len èn de oorlogsindustrie.
WEG met de internationale misdaad, die
„VIVISECTIE" heet I
Anti-Vivisectie-Stichting
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen to Sexbierum. toez.: J- H.
Bogers te Alphen a.d. Rijn.
Bedankt voor Hasselt: L. Blok te
Capelle a.d. IJssel.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Dokkum. vac. H. Hogen-
huis: E. Haverkamp te Minnertaga.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Bedankt voor Edmonton—Red Deer,
Alberta. Canada: Th. Rutters te Ensche-
de-West; voor Middelharnis: O. Blom te
Meerkerk; voor Onstwedde: J. P. v. d.
Boomgaard te Thesinge.
NED. PROT. BOND
Benoemd tot voorganger te Vaaseen-
Emst ós E. F. Wlldervanck te Bussum,
laatst, pred. te Malang.
De drie onderwijzersorganisaties,
die samenwerken in de Algemene
Nederlandse Onderwijzers Federa
tie (ANOF), zullen de tot nu toe
in hun bladen gebruikte afwijken
de eigen spelling als protest tegen
de huidige spellingsvoorschriften
niet meer toepassen. Het ANOF-
bestuur heeft dit besluit genomen
naar aanleiding van de medede
lingen die minister Cals op 10 ja
nuari jl. met betrekking tot het
spellingvraagstuk in de Tweede
Kamer heeft gedaan.
wordt medegedeeld in
blikatie van het bestuur die is versche-
n in de organen van de bij de Anof
aangesloten organisaties, te weten het
Rooms-katholiek Onderwijs Verbond, de
Nederlandse Onderwijzers Vereniging en
dc Prot. Christelijke Onderwijzers Ver
eniging. Daarbij legt het Anof-bestuur
de klemtoon op de uitspraak van de mi
nister dat wij nu bepaald niet langer
kunnen wachten en dat er ook voor het
onderwijs één spelling zal moeten wor
den voorgeschreven.
Op grond hiervan hetft het Anof-be
stuur besloten de eigen spelling niet
meer toe te passen, voortaan de zgn.
voorkeurspelling te gebruiken en indien
nodig anoere middelen aan te wenden
die oen oplossing van het spellings-
vraagstuk kunnen bevorderen. Met in-
Sang van volgtnde weak zal copij voor
e verenigingsorgenen weer in de voor-
keurspeling worden gezet.
De drie in de Anof samenwerkende
onderwijsorganisaties passen sinds enke
le jaren in hun organen de eigen spel
ling toe, oendat zij van mening zijn dat
de huidige spelllngsvooractwiften van de
Belgisoh-NederlaacUe commissie talrijke
inconsequenties bevat. Het resultaat
was een soort fonetische spelling met
woorden als „Slteren", „paslfikatie" en
„likwéditeit". De Anof meent dat
voor het onderwijs in België en Ne
derland een vaste spelling moet worden
voorgeschreven.
de etalenboeken van
de unieke nieuwe
R 4 D-collectie behang
laargang 1961.
Onbegrensde mogelijk
heden voor een prach
tige begrenzing van
„Uw kamer van Ik'.
Vraag de boeken (ge
heel vrijblijvend)
n Uw beha'
RATH 4 DOODEHEEFVER
Bij een hotelbrand in Osaka (Japan)
toch nog het
Prakt.dipl. Handelscorresp.
(Examen juni of dec. 1961)
R.E.S.A. - Hilversum
(Bekende Schriftelijke Cursua)
ok opleidingen voor M.B.A. en S.P.D.
oofdcorr. Frans, D. en Eng., V.T-H.-dlpl.
1 Tolk-Vcrtaler F., D. en Eng.
Inaugurele oratie
dr. Bijlsma te Brussel
Dr. R. Bijlsma, hervormd1 predikant
te De Bilt, die benoemd is tot buitenge
woon hoogleraar ln de Nederlandstalige
afdeling der Protestantse Theologische
Faculteit ln Brussel om onderwijs te ge
ven in de practlsche theologie, zal op
dinsdag 14 februari zijn inaugurele ora
tie houden ln dfc Schotse kerk in Brussel.
Het onderwerp is „De bijbel in de
kerk (vrijheid en gebondenheid binnen
het kerkelijk gezag)".
Negerpredikant bijna
ontvoerd in New York
Onbekenden hebben in New York ge
tracht de neeerprediknt Walter Ca
vers, een krachtig voorstander van in
tegratie van de negers, te ontvoeren.
Drie mannen grepen hem toen hij het
gerechtsgebouw van Long Island verliet
het geschreeuw van Caver's vrouw scho
ten voorbijgangers toe. die de predikant
wisten te ontzetten. De dtie mannen
vluchtten.
Cavers is ln Zuid-Carolina tot ander
half jaar gevangenisstraf veroordeeld
wegens een verkeersongeluk waarbii een
blanke om het leven kwam. Hij is thans
verwikkeld in een uitwijzingsproceduré.
De New Yorkse politie heeft Cavers
een lijfwacht gegeven.
Eerste Fransman
promoveert aan Y.U.
Aan de Vrije Universiteit te Amster»
dam is vanmiddag ook ds. Jean M. E.
Cruvellier aan de Protestantse Theolo
gische Faculteit te Aix-en-Provence
(Frankrijk), gepromoveerd tot doctor in
de godgeleerdheid op een proefschrift
Setiteld l'Exegése de Romains 7 et ie
louvement de Keswick. Promotor was
Prof. dr. R. Schippers.
LIEVE PETER
Toen ik gisteren op het plein was om rode tulpjes te kopen
(de cyclaam is doodgegaan, te weinig zon, denk ik), kwam er
uit een zijstraat een grote, rode brandweerauto met flikkerlicht
en sirent, adembenemend snel, een prachtig gezicht. Maar ik
was de enige die was blijven staan, merkte ik, een beetje
kinderachtig voelde ik me toen ik word later brandweerman,
zo ongeveer.
Fijn dat jij ook niet van hammondorgelmuziek houdt, dikke
vlezige muziek is het, goedkoop, meestal in de schemering, als
je verlangt naar vioolmuziek, net zoals je om één uur altijd „ik
-hou-van-jou-liedjeshoort.
En ik hou ook niet van de volkswagen, alle autoos hebben ge
zichten, de volkswagen is dom, bekrompen (dit is heel persoon
lijk, dat weet ik wel), een hurkdier. Maar een Rolls Royce is
ook niet mooi. Ik heb mijn hart verloren aan de nieuwe Ci-
troën, niet het eendje, maar de grote, als het koud w:er is cir
kelt de rook uit de uitlaat zo grappig er achteraan verder
kan ik niet zeggen waarom, ik heb er trouwens nog nooit in
gezeten.
Ik stak vroeger m'n tong uit tegen de autoos als ik overge-
jtoken was, hel waren betoverde dieren, een soort moderne
draken, die me wilden pakken maar ik was te vlug, altijd.
Het is nog vroeg in de morgen, de straat wordt langzaam wak
ker. de hele stad, veel intensiever dan op het platteland, waar
ze klankbeelden van maken met rinkelende emmers en leeu
werikken lyrisch natuurlijk, maar toch ga ik later
ochtendworden van de stad verklankbeelden vooral in de win-
'er als alles en iedereen langzaam warm wordt, de eerste mus
sen, een brommer die een streep geluid trekt.
Ik moet opstaan, vreselijk, de hele dag ligt voor me in het
koude zeil, maar het moet nu eenmaal. De tragedie van iedere
dag tragisch klinkt dat hè?
*- n imnaaaa. ie
MARJA
lag tragxscr. Klinkt aat ner
Dag, er is nog veel te doen vandaag, je
tijd weer versteld van, dat hun
grootvader zo jong van geest
was."
„Vader is midden uit zijn werk wegge-
iomen. Vorige week nog was hij danig
erheugd, dat hij met prof. Van Gispen
an een commentaar op Micha kon be
ginnen. Het ls voor de familie een troost,
dat het laatste hoofdstuk van dit bijbel
boek vaders credo kan worden genoemd,
vooral het slot: „Hij zal Zich wederom
over ons ontfermen, Hij zal onze onge
rechtigheden vertreden. Ja, Gy zult al
"ize zonden werpen in de diepten der
De rector magnificus van de Vrije Uni
versiteit, prof. dr. I. A. Diepenhorst, zei,
dat door het overlijden van prof. Aal
ders God ons veel heeft ontnomen, maar
ons voordien in het leven van deze hoog
leraar veel heeft gegeven. De omvang
rijke arbeid van prof. Aalders is van blij
vende betekenis. Zijn verantwoorde
Schriftuitleg kenmerkte zich door een
voud, klaarheid en logische directheid.
Zelf bleef hij zoveel mogelijk op de
achtergrond met als opvallende trek zijn
eerbied ten opzichte van de Bijbel. Hij
was een vriendelijk en nobel mens. Wrok
haatdragendheid waren hem vreemd.
Maar wat het meest in hem boeide was
dat hij het mysterie het mysterie liet,
dat hij nimmer uit was op spitsvondig
heden. Het leven van. prof. Aalders werd
bepaald door ootmoed. De Vrije Univer
siteit spreekt hierbij in het openbaar
haar grote dankbaarheid uit over wat
God haar in de hoogleraar Aalders heeft
geschonken.
De Vereniging tot Opvoeding en Ver
pleging van Geesteszwakke Kinderen,
waarvan de overledene voorzitter was,
werd vertegenwoordigd door ds. H. 01-
denhof uit Ede. „Prof. Aalders werd bij
zijn werk voor onze vereniging gedragen
door zijn liefde tot de verpleegden. Bij
hem klopte de praktijk met de theorie
van het christendom."
Namens het hoofdbestuur van het Ne-
Schrift. Een schier eindeloze reeks i
van trouwe dienst werd aan vertaalwerk
besteed. God alleen kent de invloed van
dit werk in de harten van duizenden.
Het grootste ogenblik in het leven van
prof. Aalders is wellicht geweest toen
hij in 1951 het voltooide manuscript van
dc vertaling van het Oude Testament de
algemene vergadering van het Biibelge-
nootschap kon aanbieden. Hij was met
rechtzeen bedienaar van het goddelijke
Dr. A. Dondorp uit Heemstede citeer
de de woorden van Job: De Here heeft
gegeven, de Here heeft genomen, de
naam des Heren zij geloofd, waarna men
twee verzen van Gezang 44 zong. Ter
wijl het orgel Jesu meine Freude speel
de, werd de kist naar de groeve gedragen.
Dr. J. G. Aalders uit Leeuwarden zegde
daar de geloofsbelijdenis en dr. G. J. D.
Aalders uit A .♦hem dankte voor het me
deleven.
Onder de zeer velen, die prof. Aelders
de laatste eer bewezen, bevonden zich
verscheidene hoogleraren, predikanten.
studenten en vert»*»tigers van tal
van organisaties en verenigingen.
Geref. kerken pogen
elkaar, te vinden
De Kerkeraad van de Geref. Kerk
(Syn.) te Dordrecht heeft aan de Ker
keraad van de Geref. Kerk (Vr(Jg.)
het volgende schrijven gezonden:
Uw afwijzen in september 1960 van ons
verzoek om samenspreking. hebben we
betreurd. We willen graag een ontmoe
ting. Daarom heeft, toen ons bleek dat
sommige leden van uw kerk gaarne ons
verzoek aan u hadden zien aanvaard,
een afvaardiging van onze raad met hen
een zeer broederlijk gesprek gehad. Bij
dit gesprek kwam men tot het volgende
gemeenschappelijk oordeel:
1. Dat de schorsingen en afzettingen
op grond van de Synodebesluiten
1944'45 door de terzijdestelling van de
vervangingsformule thans hun rechts
kracht hebben verloren.
2. Dat in verband hiermee van de
geref. kerkeraad (Syn.) te Dordrecht
mag worden gevraagd dat hij als lid van
de classis Dordrecht zich aansluit bij de
besluiten van Grote Lindt en Zwijn-
drecht inzake de schorsingen destijds
door de classis geapprobeerd.
Dat het niet nodig is alle verschil-
die uiteengaan bewerkstelligden,
precies te onderzoeken en daarover na
der te twisten, omdat alle persoonlijke
antipathieën overwonnen moeten wor
den in 's Heren kracht en de broeders
elkander moeten leren vergeven.
4. Dat de geref. kerkeraad (Vrijg.)
evenzeer gehouden is om aan de oproep
tot eenheid mee te werken.
Deze vier punten werden door onze
kerkeraad besproken, waarop deze zon
der hoofdelijke stemming:
1. Uitsprak dat hij geen bezwaar heeft
tegen het sub 1 vermelde, maar dat het
niet tot zijn bevoegdheid behoort om een
zo algemeen gestelde, alle kerken be
treffende uitspraak te doen.
2. Voorts verklaarde van harte in te
stemmen met het sub 2. 3 en 4 vermelde,
3. Besloot dit ter kennis te brengen
van de kerkeraad der geref. kerk (vrijg.)
te Dordrecht en deze opnieuw uit te no
digen tot samenspreking.
Dit verzoek komt thans tot u.
Kunnen we niet beiden pogen elkaar
Vergeeft Hij niet aan ieder van ons ook
de zonden die we niet inzien? Zouden
we anders ooit geheel gereinigd kunnen
worden?
En als wij dus ook zó elkaar moeten
vergeven ligt het dan niet minstens
de hand dat wo mot «n.-,-,-
met elkaar samen-
b nu eens een bevestigend
