Kettingen bij kilometers
Blad
briei
TIP-PARADE
VERLANGLIJSTJE
ZATERDAG 21 JANUARI 1961
Als 't om namaak gaat, zijn we modern,
als 't om echt draait: soms ouderwets
■0. HJiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiini
als die vroeger
een gou- van u en
vóór u I
JL(k zou het niet
graag doen en u
waarschijnlijk
ook niet. Maar
I vooronderstel, dat
je van alle ket
tingen, die op het -
ogenblik meer -
dah grif worden «f.
verkocht en door
bijna iedereen gedragen één snoer zou kunnen rijgen, wie weet
I hoeveel keer dat dan wel om de aarde kon worden gespannen.
Waarmee we maar willen zeggen, dat de rage in lange, veel
kleurige kettingen nog lang niet is afgelopen. Integendeel, ze sieren
jong en oud en het ziet er naar uit, dat ook in het komende
seizoen deze kralen in allerlei vormen en tinten de toon zullen
aangeven. We la2en zelfs een tijdje geleden ergens het advies
je voor een of andere feestelijke gelegenheid slechts een strakke
rok met 'n sjieke jumper of blouse enzo'n paar rijen lange
ketting aan te schaffen om er niet alleen hoogst modern, maar
ook wat men noemt „gekleed" uit te zien! Op zo'n moment vraag
je je af hoe het eigenlijk staat met de echte juwelen, de sieraden
van edelmetaal, al dan niet versierd met fraaie stenen.
Want als Je zo'n
„enorme" ketting
draagt kun je
moeilijk een paar
gouden hangers in
je oren doen om
voorbeeld te ge-
ven. Komen die
echte sieraden er
dan niet meer aan
te pas en vooral:
gaan ze wel met
I hm tijd mee?
We zijn er eens
j wat over gaan pra
ten en vonden
daarbij in mejuf-
M. G. Ploeg
uitstekende
gids ln deze we
reld van goud,
zilver en allerlei
stenen. Als ik u
vertel, dat zij o.m.
een prachtige goud
met-zilveren arm-
band droeg, die
speciaal voor haar
was ontworpen én
nog een heel apar
te ring met bril
janten versierd
aan had, eveneens
enig en voor haar
gemaakt, dan zult
u misschien den
ken via deze pagi
na kennis te maken
met een zéér gefor
tuneerde vrouw in
het bezit van een
brandkast vol van
dergelijk kostbaar
spul. Zo ligt het
evenwel niet, ook
al beweegt zij zich
dagelijks in een
zaak waar zij omringd is door
veel, dat u en ik ons waarschijn
lijk in ons hele leven niet kunnen
aanschaffen. Die armband en die
ring kunt u beschouwen als be
wijzen van vakmanschap en waar
dering, want mejuffrouw Ploeg
kreeg ze toen zij jubileerde bij
een reeds tal van jaren bestaande
Haagse juwelierszaak, waar zij
van jong verkoopster werd wat
ze nu is: bedrijfsleidster van een
der vestigingen. Ook buiten deze
kring kent men haar in de wereld
van het edelmetaal, want zij is
o.m, het énige vrouwelijke be
stuurslid van de drie jaar geleden
opgerichte propagandacommissie
in deze branche.
Eerst even dit: mejuffrouw
Ploeg vindt ze helemaal niet le
lijk: al die kettingen bont ge
kleurd, glinsterend of wat eenvou
diger. Dit even voor de objecti
viteit". Maar wat ze niet begrijpt,
enkele vrouw met
te persoonlijkheid
sproken moderne simaak zal uit
eigen beweging een eigentijds
sieraad van het fluwelen tableau
pakken om te zeggen: ,,dat is
het". Het gros kijkt er zelfs niet
Hetzelfde geldt ook al voor ta
felzilver. Jonge echt-, of verloof
de paren, die zich dit zilver kun
nen permitteren, kiezen precies
hetzelfde als hun ouders en mis
schien hun grootouders al deden.
,,Kiijk dan vraag je wel eens: hoe
is uw inrichting, waar gaat u wo
nen? Dan 'blijkt zo'n paartje bij
voorbeeld een pas gebouwde bun
galow te gaan betrekken, die su-
'per-imodern wordt ingericht. Maar
tochhet tafelzilver moet ou
derwets zijn. Als ze er op staan,
zal ik ze niet ompraten, maar dan
wijs ik toch wel op de moderne
vonm, die we ook in écht zilver
brengen", zo vertelt mejuffrouw
Ploeg. En eveneens zal ze in heel
wat gevallen niet nalaten zij
het op een indirekte manier
propaganda te maken voor een
sieraad, wat de laatste jaren is
ontworpen en uitgevoerd.
S-ijskaartje te hoeven letten
aar goed. die ring dus: een
„knikkertje" van rutiel kwarts is
gevangen in de gouden band van
de ring, waarvan de ui.lt eind en ge
bogen uitlopen om het kogeltje te
omvatten. Het wit-gele kogeltje
heeft binnenin prachtige kristal
len welke insluitsels je bijvoor
beeld ook in toermalijn vindt.
Vroeger nu werden deze stenen,
waarin je de speelse kristallen
kon zien, afgekeurd als zijnde
„fout". Tegenwoordig is men zo
eerlijk die fijne draadjes als de
eigenschap van de steen te be
schouwen en men durft er dan
uit te komen ook. Een even-
moderne ring had geen
steen imaar aan de bovenkant een
fijn dof gestyleerde verbreding,
geaccentueerd door drie glanzen
de gouden streepjes. Het zijn
slechts enkele voorbeelden, even
als bijvoorbeeld de broche van
zilver met goud en bijpassende
oorokps. De combinatie zilver met
goud komt er toch steeds meer in
en terecht: zilver is een dank
baar metaal, dat door oxydatie
verschillende kleunmogebijkheden
biedt.
Er voor uitkomen
Hoe het nu komt, dat de door
vrouw wèl grif het moderne
namaaksieraad koopt, maar zo
dra het om zilver of goud gaat
ineens heel „ouderwets" wordt?
Volgeus mejuffrouw Ploeg zit hem
dat niet alleen in de prijs. Die
hoeft in een enkel geval zelfs niet
eens zoveel te verschillen. „Het
moderne sieraad valt vaak niet
op, het is soms erg simpel. Als
men de geijkte vorm kiest, dan
kan een ander zien, dat het „echt"
Is en men wil er nu eenmaal
graag voor uitkomen, dat men dit
of dat in die of die zaak heeft ge-
Dat is één punt, een ander is
het „behoudende" karakter van
het edelmetaal. Als je zo'n stukje
koopt, koop je het vaak voor je
leven en dan waag je je liever
niet aan experimenten. Dan houd
je je maar aan het oude ver
trouwde. En dat is vaak jammer,
omdait ze soms zo bijizonder mooi
zijn, die sieraden in hun nieuwe-
E Op gevaar af, dat u gaat
E zeggen: daar komt het weer,
E moet me toch eerst wat van
het hart. 'k Heb het al een
paar maal gezegd, maar een
E aantal brieven en briefkaarten,
E dat zo nu en dan binnen-
druppelt, maakt het noodzake-
lijk er nogmaals op te wijzen,
E dat niet alle ingezonden tips
E geplaatst kunnen worden. Of
ze hebben er al eens Inge-
staan, of ze zijn zo weinig
E origineel, dat Ik ze bij tiental-
E len binnen krijg. Wie nu het
gevoel zou krijgen: „tijden
geleden heb ik een tip inge-
E stuurd en ik heb hem niet ge-
zien, dus...'" hoeft daarente-
gen niet te wanhopen. De
voorraad is groot én is uw
E tip aangenomen, dan ziet u
E hem heus wel eens. Daarom
wil ik u nog maar eens een
E keertje vriendelijk vragen
E geen „brandbrieven" te gaan
E schrijven. Natuurlijk mag u
dat wel doen, maar het heeft
eigenlijk zo weinig zin. Laat
u zich ten slotte door de be-
hoorlijke grote voorraad er
niet van weerhouden tips te
E blijven sturen. Vooral als die
E met iets actueels of met het 53
seizoen te maken hebben, zijn
E ze meer dan welkom. Na dit j=
E babbeltje met u maar weer
gauw de tips, die we in
snel tempo gaan doornemen
E omdat er al zoveel van de be-
schikbare ruimte is afgegaan.
Eerst Iets voor
deze „welvaarts-tijd" doen voor
al namaak-sieraden het zo goed,
omdat ze opvallend zijn, vaak
leuk opvallend, dat wel, maar uit
bundig zijn ze soms wel. Maar
wat geeft dat, is de psychologie
van de massa. We kunnen het
ons permitteren, dus waarom ons
niet met al dat fraais uitgedost
Het échte sieraad, dat in deze
zelfde tijd dus ook geen onoverko-
menlijk financieel probleem hoeft
te zijn, is minder uitbundig, min
der royaal en minder uitdagend.
Hopelijk wordt de smaak vau ve
len niet door al die kleurigheid
bedorven, maar blijft men oog
houden voor het gouden en zil
veren metaal. Want niet voor
niets heet het: edelmetaal
ten behoeve van de consument
Zo'n ring
Mejuffrouw M. G. Ploeg
„kijk, dan vraag je je af
of beter, wat voor haar een
(klein) probleem kan worden ge
noemd is de Instelling van de
vrouw in dit opzicht.
Die moderne namaak sieraden
zijn zeer gewild; niet alleen de
teenager en de jonge vrouw koopt
ze, maar ook de wat oudere da
me. Maar zodra echter diezelfde
vrouw en zelfs de teenager bij
haar de zaak binnenstapt om zich
iets „echts" aan te schaffen, dan
grijpt de „Geachte clientèle" al
tijd weer naar het al jaren be
staande, die ring in. de klassieke
en reeds vóór de oorlog bestaan
de vorm, de broche in het geijkte
model, de oorbel, die het ook al
tijden doet of de ketting in het
bekende „patroon". Slechts een
ONS PATROON
Elegant en afkledend
Een smaakvol en elegant model in de
wat grotere maten hebben we ditmaal
als ons knippatroon gekozen. Het kleedt
zeer slank af en is daarom uiterst ge
schikt voor hen, die niet meer tot de
allerslanksten behoren. De japon geeft
het idee van een deux-pièces, dank zij
de taille-overslag en de leuk verdeelde
ruimte op de heup. In de maten 44, 46
en 48 heeft men ongeveer 2,40 meter stoj
van 130 centimeter breedte nodig.
Dit patroon kan men onder vermelding
van nummer 331 aan onze bureaus af
halen tegen betaling van 0,50 per stuk.
De patronen kunnen ook per post wor
den toegezonden. De prijs wordt dan
0,60. Dit bedrag gelieve u in postzegels
te plakken op de adreszijde van de brief
kaart, waarop u uw bestelling doet. Plak
de zegels naast het gewone frankeer
zegel. Bestellingen moeten uiterlijk op
28 januari a.s. in ons bezit zijn. Na die
datum kunnen geen opdrachten meer
worden aanvaard.
.„„a. -trak
lijn. Neem nu eens een van de
ringen, die wij zagen (en pasten!)
Echt een belevenis om alles wat
je maar wilt aan je vinger te
kunnen schuiven, zonder op een
Heeft u
oliestook
Houdt dan de
brandstof schoon
Voor iedereen, die hetzij pas,
hétzij al weer een tijdje geleden
is overgestapt op oliestook, is
het zaak de olie schoon te hou
den. Nu is het niet zo moeilijk
„reine" olie te hebben, als haard
of kachel door middel van een
pijpleidinkje met het olievat ver
bonden is. Maar meer kans op
verontreiniging loopt men, wan
neer de kachel (of haard) „ge
voed" wordt vanuit een kamer-
tankje, dat op gezette tijden aan
het grote vat wordt bijgevuld. De
bedrijvige huisvrouw, die bijvoor
beeld haar tankje onder de kraan
van het vat zet en dan op een
paar meter afstand van dat vat
gaat staan mattenkloppen totdat
het tankje is volgelopen, moet
niet verbaasd zijn wanneer haar
kachel op zeker ogenblik kuren
gaat vertonen, stof- of andere vas
te deeltjes kunnen de olie name
lijk dermate verontreinigen, dat
het stookapparaat er nadelige ge
volgen van ondervindt. Hetzelfde
kan ook gebeuren, wanneer het
olievat onbeschermd in tuin of op
balcon staat, waardoor bij hevi
ge regenbuien water naar binnen
kan dringen door de schroefdop,
die, zoals men weet, nooit stevig
op het vat geschroefd mag wor
den, maar altijd een zekere spe
ling moet houden. Een omgekeer
de bloempot op de schroefdop is
een eenvoudig middeltje om een
teveel aan regen tegen te houden.
En natuurlijk moet men nóóit
eventueel gemorste olie opschep
pen en deze weer teruggieten in
tankje of vat, want dan kan men
er wel zeker van zijn, dat kachel
of haard er binnen zeer korte
tijd de brui aan geeft. Bij dat op
scheppen wordt namelijk zoveel
vuil meegenomen dat zelfs het
beste stookolieapparaat er niet
tegen op kan.
Gaatjes in uw
zeem?
Weet u hoe het komt dat er
ineens gaatjes in nw zeem kun
nen vallen als deze nog niet
zó oud is, dus van slijtage nog
weinig sprake kan zijn? Het
zijn bacteriën, die deze verve
lende gaatjes kunnen veroorza
ken. Die bacteriën kunnen
zich ontwikkelen als de zeem
ln vochtige toestand wordt op
gevouwen en dan b.v. in een
plastic zakje wordt weggebor
gen. De zeem moet eerst door
en door droog zijn eer hij mag
worden weggehangen of opge
vouwen.
Tegenhanger
Misschien heeft over een tijdje
de venkoopster in een juweliers-
zaak er niet zoveel moeite meer
mee aandacht te vestigen op het
nieuwe. Immers: het waren voor
al de Franse modehuizen, die als
tegenhanger tot de sombere oor
logstijd mét de New Look namaak-
sieraden gingen brengen en
zich er al spoedig in gingen spe
cialiseren. Mannequins droegen
alle mogelijke kettingen, broches
en ringen en het duurde niet lang
of al die bijoux drongen ook tot
„de massa" door. Kijk nu maar
eens in de winkels.nog nooit
is er zo'n enorme collectie na:
maaksieraden geweest, In deze
welvaartstijd echter gaan de mo
dehuizen zich ook toeleggen op het
echte sieraad. Creaties van juwe
liers worden tijdens shows gedra
gen en in Parijs leggen etalage-
kunstenaars er zich op toe het ko
pen van edele bijoux te stimu
leren. Evenzeer als via de mode
huizen het namaaksieraad zijjn
weg naar het publiek- heeft gevon
den, bestaat de mogelijkheid, dat
het échte sieraad in moderne
de 1
dacht gaat vragen.
Daarbij mogen we echter één
belangrijk punt niet vergeten. In
AL DIRECT na de vorige Open
Brief heb ik een reactie ge
had op het rode haar. „Ik be
grijp u niet goed," schreef
iemand, „moet je het nu zo la
ten, of mag je 't veranderen."
Van mij mag allebei, mevrouw
als maar één ding vooropstaat:
wees in leder geval mooi. Mooi,
onafhankelijk van rood haar.
Mooi om uw vriendelijk gezicht,
uw opgewektheid, uw kleine grap
jes op een regendag; en denkt u
dan dat het beter is dat u voor
dat mooi-zijn uw haar wat don
kerder rood laat spoelen, doe
dat dan, ik zou niet weten waar
om niet. Maak gebruik van de
vele tinten bruin en goud dit jaar
in uw kleding, let op nw ogen
ook, want het maakt een heel
verschil voor het geheel of deze
bruin of blauw zijn, en bovenal:
let op u zelf, of u durft leven zo
als u bent.
F WIL het illustreren met een
stukje uit Pippi Langkous, dat
kostelijke kinderboek van een
meisje met rood haar en sproe
ten. Pippi komt langs de winkel
van een drogist en leest op een
papier dat tegen de etalageruit
hangt: hebt u last van sproeten?
Zij gaat naar binnen en zegt te
gen de drogist: „Nee".
„Wat nee!" roept deze.
„Meneer, op het papier daar
staat; hebt u last van sproeten
en nu kom ik u even zeggen:
„Maar je hebt sproeten!"roept
de verbijsterde man.
„Ja, maar ik heb er geen
LAST van!!"
Duidelijk? Als u zo kunt zijn,
durft u ook rustig bij een kapper
binnenstappen en eens goede
raad vragen. Heus, daar is hij
voor. Waarom ik over dit alles
zo doorpraat? Omdat er nog zo
veel angst en onzekerheid is bij
velen onder ons over deze din
gen. Zien we iemand die er, hoe
eenvoudig ook, aardig en smaak
vol uitziet, dan denken we al
gauw dat die vrouw beter kan
„leven" dan wij. Onzin. Ik ont
moette de vorige week nog een
vrouw met beslist vuurrood haar.
Zij had, het goed laten knippen,
meer niet. Lichtbruine ogen,
blanke huid. Zij had een mooie
houding, zat rechtop, liep met
niet te grote stappen iets dat
wij maar al te vaak verwaarlo
zen. Zij had iets stralends, het
was jong en waardig tegelijk.
„De gestadige drop holt den
steen" wil de Ned. Consumenten
bond zeggen met een van onze
oudvaderlandse dichters. Of „Ce-
terum censeo Carthaglnem esse
delendam" en dat dan met de
Romeinse senator Cato, die als
wens had dat Carthago verwoest
moest worden. Na elke redevoe
ring eindigde hij zijn speech met
dezelfde woorden en hij deed dit
jaren lang. Tot tenslotte Cartha
go verwoest werd- Om het maar
,,De Muzikale
Keuken"
en het nieuwe jaar
't Is een beetje aan de late
kant, maar we willen toch niet
nalaten even iets te vertellen over
een originele nieuwjaarswens, die
we dezer dagen bij de post von
den. Het was een grammofoon
plaatje met een "kleurige hoes,
waarop ongeveer twintig dames
een fleurig schortje van Brabants
bont allerlei „muziekinstrumen
ten" laten zien. Op het plaatje
zélf kun je dan horen welke mu
ziek ze met die „instrumenten",
zoals flessen, een kolenkit, een
gieter, een koffiepot, borstels, be
zems en noem maar op, maken,
't Klinkt nog aardig ook en niet
voor niets heeft deze „Muzikale
keuken" de laatste tijd in ons
land nogal naam gemaakt. De
dames in hun Brabants bontje
spelen een speciaal voor dit „or
kest" gecomponeerde mars, om
precies te zijn de „Brabantia
Mars". Een goed verstaander
hééft maar een half woord no
dig om te begrijpen, dat deze
grammofoonplaat werd verstuurd
door een fabriek van die naam,
welke zich speciaal toelegt op ar
tikelen voor de huisvrouw. Aan
de andere kant kan men de com
ponist van de mars, Bernard
Drukker, beluisteren, die een aan
tal gezellige melodieën op het
Riegg-orgel ten beste geeft. Al
met al een aardig idee zo'n
nieuwjaarswens te verzenden.
weer in gewoon Hollands te zeg
gen....als je maar volhoudt. De
Consumentenbond nu wil gaan
volhouden, net zo lang tot bepaal
de wensen in vervulling gaan,,
wensen, die ook ons huisvrouwen
zeker zullen Interesseren.
Met een aantal punten op dit
verlanglijstje is men nu in het
laatste nummer van deze bond
gestart. In de toekomst hoopt
men in de Consumentengids
steeds in een terugkerend ru
briekje op bepaalde aambeelden
te blijven hameren, net zolang
tot „Carthago is verwoest". Daar
om gaat dat rubriekje ook „Ce-
terUim Censeo" heten. Om u een
paar wensen door te geven:
waarom, zo vraagt de bond zich
af, kunnen nog steeds niet zuiver
wollen goederen als „zuivere
wol" in de handel worden ge
bracht? Verplicht waarom de fa
brikant op zijn artikelen te zetten
van welke samenstelling zijn pro-
dukt is. Waarom is het zo'n dool
hof met betrekking tot verschil
lende huisbrandsoorten? Een ver
plichte aanduiding en classifica
tie van huisbrand zou geen lu
xe zijn. Waarom hebben vele be
derfelijke iprodukten, dit wat b.v.
levensmiddelen en medicijnen,
maar daarnaast ook „overjari
ge" filmrollen e.d. betreft geen
ö'atumstempeling? Vooral als de
gezondheid in gedrang komt is
zo'n datum op de artikelen meer
dan gewenst. Waarom suggere
ren heel wat verpakte artikelen
een grotere inhoud? Als men
eens duidelijk leesbaar (en in ge
woon Hollands!) er op zou zet
ten hoeveel er in een bepaald pak
zit, weet men tenminste waar
Met tenslotte nog de wens, dat
de consument weet wanneer er
chemische stoffen aan voedings
middelen en andere prodiukten
zijn toegevoegd, dat er klaarheid
wordt geschept in het renteper
centage, dat de koper moet be
talen als hij iets op afbetaling
aanschaft én met een pittig noot
je over de verticale prijsbinding
wordt dit eerste rubriekje geslo
ten. 't Is ongetwijfeld het lezen
meer dan waard. Hopelijk laten
de betrokkenen het niet bij lezen
N. wel bedankt 1
Wat een lief gezicht voor een
kind dat door de regen thuiskomt
uit school, dacht ik, en onwille- lang niets hoorde en di
keurig zag ik haar zitten met de schreef: als ik alles zou
thee om 4 uur, haar lachende wat ik zoal denk, zoudt
ogen van de een naar de ander le dag moeten lezen!
gaan, en ik vroeg: „hebt u
deren, mevrouw?" „Ja, vijf e
oudste is al twintig", zei
Twintig! Ik ging razend snel
het rekenen. Dan moest ze
heus al op zijn
Of je beschouwing over het hier
namaals niet dikwijls samen
hangt met je karakter: ben je
zwaar op de hand, dan kóm je er
niet zo gemakkelijk (hiernamaals
is hier dus: hemel), ben je een
vrolijkerd dan ben je ook mild
in het beoordelen van je eigen
tot schrijfs! streken en loopt het nog wel los.
de he-
Nee, ik
dat wordt te bar. Maar
lange brief hoop ik dan
tóch heus nog! Dan dank ik ook f.rei?
nog mej. de W. voor haar harte- 1
ik al Of het niet beter is te bidden:
e me nu Heer, bekeer nog velen van mijn
schrijven kennissen en familie, dan: Heer,
geef mij een man, want ik voei
me zo alleen. Och, wat een vra-
En lezeressen, ik weet
slechts dit antwoord op: dat er
:nzen zijn aan alle antwoorden.
Ik ken geen boeken
AUTOBEZITTERS
Als uw wagen buiten staat f
en 's morgens door een 5
nachtvorstje de ramen zo'n
vervelend vrieslaagje verto-
nen, kunt u drie dingen doen.
Het ijs nret een schrappertje
I weghalen (nogal tijdrovend),
E een doekje met spiritus over
de ramen halen (minder tijd-
1 rovend) of., en nu komt de
tip: een doorgesneden rauwe 1
aardappel over uw ruiten ve-
gen. 'n Snel en doeltreffend
middeltje, zo verzekeren u
mejuffrouw J. P. M. van E
1 Bochovc uit Rotterdan en de
heer P. Hoek uit dezelfde
stad. Zij krijgen dus allebei
een boek. De heer Hoek stuur-
de nog een aantal gezellige E
tips, maar die bewaar ik even.
Last van steeds brekende
E nagels? Indien u op gezette
E tijden uw vingertoppen een E
poosje in een badje van war- E
me olijfolie houdt, zult u ont-
E dekken dat ze daarna dit euvel
E niet meer vertonen. Een ad-
vies van mejuffrouw Hennip
E uit Oud-Beijerland. Mag ik
E even uw adres? 't Stond niet
op uw brief.
I KLEMMENDE DEUREN
Mevrouw M. J. de Lint
uit Zevenbergen adviseert u
om klemmende deuren flink in
S de boenwas te zetten. Een
paar keer herhalen en tien
tegen een, dat het met dit
EI klemmen afgelopen is. 1:
VIERKANTE IIAI.S
Onlangs hadden we de tip
in een vierkante hals een ba-
ee leintje te zetten tegen het
„tuiten". Mevrouw J. Buurman
uit Rotterdam weet er ook iets
op. In het papieren patroon
ee een klein plooitje leggen (mid-
denin), dat op niets uitloopt
en dan pas de hals knippen.
Met het „tuiten" is het dan
E radicaal gebeurd.
VOOR DE KIPPEN
Heel wat buiten wonende
EE lezeressen zullen er kippen op
na houden. Voor haar twee
E ideetjes vandaag. In de eerste
E plaats kunt u kippen het leeg-
EE drinken van eieren afleren
door een ei te laten leeglopen
E en dat met zachte zeep te vul-
E len. Als de kip daar eenmaal in
EE gepikt heeft, zal zij daarna aan
geen enkel ei meer komen, al- 1
dus mevrouw L. Lindhout-Bo-
E degom uit Rotterdam. Een lezer
E die zegt „zet u mijn naam er 1
S maar niet bij" leert u een e
handigheidje voor het „sorle-
ren" van kuikens. Als u wilt
E weten of u met een hennetje
of haantje te doen hebt, pakt
u het kuikentje op en vat het e
aan de vleugeltjes beet. Een S
haantje zal dan zijn pootjes
E laten hangen, maar een hen-
netje trekt ze op. Eenvoudig,
pijnloos en goedkoop noemt
E deze tip-gever dit advies.
minst veertig zijn,
ongelooflijk! Ziet u,
lezeressen, dat doet
"\7"OÓR ieder ech-
ter zal de prak
tijk van deze uiter
lijke dingen die
toch zozeer met het
innerlijk te maken
hebben, anders zijn.
Neem nu eens grijs
haar. Dat kan
prachtig zijn, vind
ik. Het kan verras-
send werken onder
volkomen grijs haar
een nog jong gezicht te zien. Wenk
brauwen en ogen vallen soms meer
op, enzovoorts. Maar mijn man
denkt er anders over. Toen wij
vriendin aanwipten die
misschien nog geen rust.
toch lijk epistel. Een vreemde brief hiernamaals, d.w.z. geen populai-
vond ik het niet. "lo
Brieven schrijven is
vaak: niet omkij
ken, laten staan wat
je schreef zonder
angst verder gaan.
Pas dan is het dik
wijls een werkelijke
wij een jaar of acht niet hadden
gezien, bleek zij van zeer donker
nu volkomen grijs te zijn gewor
den. Ik zie het nog: zij had
zwart truitje
i rok met familieleden
langs hun
zeg, jij bent
geknipt
witte en zwarte zeepaardji
vond het beslist mooi, en toen wij
verder reden, stak ik mijn en
thousiasme dan ook niet onder
stoelen of banken. „Als ik zo
word, ga ik ook zulke kleren
dragen", zei ik tegen mijn man.
„Dan mag je ook bij haar op ka-
mers gaan wonen" antwoordde vraagd
hij lakoniek. U ziet, smaken ver
schillen.
Nu moet ik eerst eens even al
le briefschrijfsters van deze week
bedanken voor hun brieven, voor
al mej. D. op wier brief ik nog komst
hoop terug te komen,
geborgen zijn, ligt niet meer
binnen de grenzen van uw wéten,
maar binnen uw gelóóf. Wij ver
trokken eens uit een dorp onge
veer tegelijk met de dominee. De
laatste middag dwaalde ik door
de bossen met mijn oudste doch
tertje, en we kwamen ook op het
rustten daar
1 paar kinde-
paar lieve oude mensen.
Mafir voor de domineesvrouw lag
er ook haar jongste zoontje. Even
heb ik toen iets gevoeld van wat
een moeder die haar kind heeft
begraven, moet voelen als zij het
graf moet achterlaten en naar een
üU1. andere woonplaats moet vertrek-
"leven ken- z'i w'st oolï heus wel
en ik ^'e stoffelijke overblijfselen
n uw haar kind niet meer waren. Maar
dan! Wat, voor die grens
het weten te staan. Een moe
levenspartner zoeken der die mij schreef, zei dat ze
advertentie, altijd bad: Heer, maak het goed
met mijn kind. Dat is geen we
ten meer, dat is geloven. Gelo
ven dat Jezus dit kind al in Zijn
jv. WÊ armen nam toen wij het in een
het huweïijk'kun je donker gat neerlieten. Gelóven,
krant nakijken? Een Hoe zou ik over de wóórden
waarin dit geloof is gevat, gaan
discussiëren alsof het wéten
was. Volgende maal, verder. Uw
ER IS veel in de- tertje, en we 1
ze en andere kerkhof. Voor
brieven waarop ik onkel bekenden:
kan ingaan. Over
huwelijksadverten
ties wil ik het ook
eens hebben, u
noemde het zo ter
loops, zei dat u
daaraan geen be
hoefte gevoelde
gelooft dat
neem dat bij het lezen van uw
brief direct aan maar het feit
contact zoeken,
middel
bovendien is er nog het feit
dat goedwillende, grapjesmakende
t;i:~iakennissen zo eens
is kunnen zeggen:
goeie, je bent
volgende keer wil ik daarop nog
graag ingaan.
Maar voor ditmaal iets heel
anders. In veel brieven is
mij de laatste tijd iets ge
vraagd over het hierna
maals. Of ik er boeken over
wist te noemen. Of wij voor
onze gestorvenen kunnen
bidden. Of ik niet aan aller
lei dingen meen te kunnen
dat Christus' weder-
lang meer
op zich zal laten wachten.
Een winkelhaak of een gat
in een of ander kledingstuk
kan heel eenvoudig met lijm
(uit een tube) worden gerepa- E
reerd. U neemt een stukje ee
van dezelfde stof en smeert dit
met de lijm in. Dan plakt u
het in patroon op het gat of e
de winkelhaak en zet er dan e
even een lauw strijkijzer op. e
Resultaat: bijna onzichtbaar
en daarna goed wasbaar, zo
schrijft mevrouw H. A. de e
Boer-IIoogstraten uit Leid- s
schendam. e
OUDE VERF ALS NIEUW
Restjes verf in een busje ff
krijgen een vlies of zijn soms e
wat vuil. Neem in zo'n geval
E een oude nylonkous en giet de
verf er door om het in een an- e
der blikje op te vangen. De e
heer H. J. Goosens uit Rot- s
terdam en mevrouw G. van
den Berg uit dezelfde plaats
verzekeren u prima resultaat, e
I BLANKE WITLOF
1 Kook. aldus mevrouw H.
de Bruyn-van Halen uit Delft
een klein scheutje melk met E
I de witlof mee. en uw groente E
blijft prachtig wit. In het
E spoelwater kan ook wat melk
E worden gec'aan. Ten slotte wil E
de zestienjarige Klaas Hage- h
E man uit Hazerswoude voor
E zijn moeder „Tip-Parade"
E verdienen met u het advies te E
geven tussen het deksel van E
trommeltje of bus een stukje E
plastic te doen. v/aardoor uw
koekjes of biscuitjes veel,
maar dan ook veel langer vers
blijven. Alleen vergat je één E
(belangrijk) ding Klaas: je
JiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiininiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiirE
