Uw probleem is het onze
Bartiméus" startte met
een nieuwe taak
Een kanttekening
Tehuis meervoudig gestoorde
blinde kinderen geopend
Een woord voor vandaag
Ramsey aartsbisschop
van Canterbury H
De „Albert Schweitzer van
Lans", T„ Dooley overleden
2
ONZERZIJDS
INVOER STEEG FIKS IN 1960
JQE handel met het buitenland is in 1960 niet zo succesvol geweest als in het
jaar er voor. Uit de cijlers, die deze week bekend zijn gemaakt, blijkt
althans, dat wij per saldo 1910 miljoen aan het buitenland moeten betalen.
Dat is liefst 645 miljoen meer dan in 1959.
Toch mogen wij onze exporterende ondernemers geen verwijt maken. Zij
slaagden er namelijk in, 12 meer te exporteren, waardoor de totale export
kon oplopen tot 15.300 miljoen. Dit is op zichzelf een resultaat waarmee
wij wel voor de dag kunnen komen. Spijtig is het alleen, dat het verschil
mot 1959 eik kwartaal kleiner werd: in het eerste kwartaal van 1960 lag de
uitvoer nog 20 hoger dan in hetzelfde kwartaal van 1959; in het tweede
kwartaal was het verschil gezakt tot 10 in het derde kwartaal steeg het
verschil weer tot 10 om in het vierde kwartaal terug te vallen tot 5
Als wij dit, met een zekere schroom, zo mogen noemen, zijn de schuldigen
aan het grote bedrag dat wij aan het buitonland moeten betalen, de impor
terende fabrikanten en groothandelaren. Zij hebben 15 meer in het buiten
land gekocht, waardoor de totale invoer steeg tot 17.200 miljoen.
Die fabrikanten en groothandelaren voerden meer in, louter door het feit
dat de grotere welstand vraag naar meer buitenlandse produkten deed ont
staan. Niet alleen naar meer consumptiegoederen, zoals fruit en groenten,
zulvelprodukten, granen, suiker, dranken, tabak, meubelen, kleding en reis
artikelen. Maar ook naar meer grondstoffen, zoals rubber, hout, tcxtielvezels
en -stoffen, chemische produkten, meststoffen, metalen, papier, brandstoffen,
dierlijke en plantaardige oliën en verf. En ten slotte naar meer machines,
gereedschappen, auto's, verwarmingsinstallaties en instrumenten. Deze kapi
taalgoederen zijn nodig voor de vernieuwing en uitbreiding van onze fabrie
ken, energiebedrijven, vervoerbedrijven en auto's.
Kortom, voor de modernisering van ons produktie-apparaat, dat hierdoor in
staat wordt gesteld niet alleen meer te produceren hetgeen uiteindelijk
de verbruikers ten goede komt maar ook voordeliger te fabriceren. En
dit laatste is weer dringend nodig, nu bij hel slechten van de tariefmuren
binnen de Euromarkt de concurrentie van de buitenlandse producenten
steeds gevaarlijker wordt.
De grotere invoer is dus van twee kanten1 uit geprikkeld: door de investe
ringen van de ondernemers en door de consumptie van de bevolking.
Van die investeringen in ons land zijn een paar weken geleden cijfers be
kend gemaakt over de eerste negen maanden van 1960. En inderdaad blijkt,
dat de investeringen in vaste activa (machines, schepen, auto's, vliegtuig
machines, huizen, gebouwen, treinen, bruggen, dijken en landaanwinning)
in januari tot en met september 1960 niet minder dan 13 hoger lagen dan
in hetz< lfde tijdvak van 1959. In absolute getallen uitgedrukt, waren de
investeringen respectievelijk ƒ7442 miljoen en ƒ6602 miljoen. Opmerkelijk
was alleen, dat het stijgingstempo in het derde kwartaal reeds was terug
gevallen tot 4
Van de consumptie zijn nu cijfers bekend over de eerste tien maanden van
1960. Hier blijkt uit, dat in die periode het verbruik IV* hoger lag dan in
hetzelfde tijdvak van 1959. Per groep zat er echter nogal wat verschil in.
Het verbruik van voedings- en genotmiddelen steeg in 1960 slechts 4',4
maar dat van de duurzame gebruiksgoederen met niet minder dan 13
Deze percentages slaan op het verbruik in geld uitgedrukt. Maar aangezien
dc prijzen zijn opgelopen, is de stijging van het werkelijke verbruik, uitge
drukt in hoeveelheden, lager geweest, namelijk in totaal 5V4 Voor de
voedings- en genotmiddelen kan de stijging van het reële verbruik op 3%
en voor de duurzame consumptiegoederen op 11% gesteld worden.
Per inwoner is het werkelijke verbruik nog lager, omdat de bevolking nu
eenmaal groeit als kool; elk jaar moet de totale consumptie van dc Neder
landse bevolking door een groter aantal inwoners worden gedeeld om de
consumptie per inwoner te krijgen.
Een pikante vraag is uiteraard, of de invoer wel zo groot had moeten zijn als
zij is geweest. Niet omdat het niet logisch zou zijn dat er door dc grotere
welstand een zuigkracht op het buitenland wordt uitgeoefend, maar wel
omdat er nogal eens stemmen opgaan die menen, dat verscheidene produkten
evengoed in eigen land kunnen woi den gekocht.
Deze week hebben wij dit geluid weer beluisterd op een bijeenkomst met
do Foegin (de vereniging voor de elektrotechnische industrie) en.de Vereni
ging Nederlands Fabrikaat. Zeer duidelijk liet men uitkomen, dat tal van
elektrotechnische apparaten in het buitenland worden gekocht, terwijl deze
apparaten van minstens dezelfde kwaliteit en zeker niet duurder ook in het
binnenland konden worden betrokken. Er werd door dc voorzitter van de
Foegin dan ook een beroep op de overheid, op de semi-overheid en op
bedrijfsleven gedaan, om de eigen industrie bij het verlenen van opdrachten
niet over het hoofd te zien.
Het is inderdaad pijnlijk als opdrachten naar het buitenland vloeien, terwijl
de Nederlandse industrie even goed en even duur (of goedkoop) kan leveren.
Het is de uiting van een geestesgesteldheid die diejS in ons zit. Wij hebben
een neiging om alles wat uit het buitenland komt beter te vinden; wij zijn
ons nog te weinig bewust, dat de Nederlandse industrie tal van kapitaal
goederen, maar ook vele consumptie-artikelen maakt, die zij vóór de oorlog
niet maakte.
Er zit voor de fabrikanten van grote apparatuur nog dit aspect aan vast,
dat opdrachten van de Nederlandse industrie afgezien van de bedrijfs
economische voordelen een uiting zijn van het vertrouwen dat de opdracht
gevers in eigen land in deze industrie hebben. En dit is weer een ruggesteun
bij onderhandelingen in het buitenland. Hoe moeilijk is het in het buitenland
te verkopen, als men moet vertellen dat in het eigen land niet eens interesse
bestaat.
59
i aantal i
De .dépendance" te Almen ligt een
eind van Zeist vandaan. Het huis „De
Ehze", een fraaie buitenplaats uit 1920,
is evenwel zeer geschikt bevonden, me
de door de bosrijke natuur rondom.
Voor de buitenstaander wordt de ro
mantiek nog vermeerderd door de her
innering aan het bekende gedicht van
Staring „De hoofdige boer", dat in de
ze omgeving speelt en waarvan de.be
ginregels luiden:
Elk weet waar 't Almcns kerkje staat
En kent de laan die derwaarts gaat.
Voor de werkers op De Ehze is ei
echter geen romantiek maar realiteit.
De 'realiteit om iets te beginnen met
kinderen, waarmèe totnogtoe „niets te
beginnen" was, omdat daarvoor de
mensen en de bewerktuiging ontbraken.
Patiënten
Alles is hier even'moeilijk. Eerst al
de selectie. Bij de observatie gaat men
na welke afwijkingen zich, naast blind
heid, voordoen. Door ondeskundige ver
zorging thuis blijkt soms dat kinderen,
die een beeld van achterlijkheid zijn
gaan vertonen, in werkelijkheid niet
achterlijk zijn. Hoezeer het te betreu
ren is dat niet tijdig werd ingegrepen,
doet zich hier toe een gunstige omstan
digheid voor. Want dit kind kan worden
geholpen.
Wanneer de gestoordheid bij observa
tie inderdaad van diepgaande aard
blijkt gevallen die voorheen dus door
Bartiméus afgewezen moesten worden
moet men proberen ergens
kind houvast te krijgen.
Elke patiënt (ds. De Vries meent dat
men De Ehze het best kan
Beroepingswerk
HERSTEL VAN ISRAËL
De Kamper predikant van de Gere
formeerde Kerk (vrijgemaakt) aldaar
heeft al enige malen geschreven over
de terugkeer van de Joaeri in hun land.
In het laatste nummer van zijn „Kam
per Kerkbode" schrijft hij over een aan
tal gereformeerde theologen en predi
kanten, die dit herstel afwezen op zijns
inziens onjuiste gronden:
Het is niet zonder belang eens na te
gaan, hoe men in onze kring jaren ge
leden over het Zionisme en de terug
keer van de Joden naar Palestina dacht.
In 1903 schreef de destijds zo beken
de Arnhemse gereformeerde predikant
ds. H. Hoekstra: ,,'t Kan best zijn dat
Palestina nog eens weer opgepropt met
Joden komt te zitten. De zaken
Oosten kunnen wel zó lopen, dat
tot een zelfstandig bestaan komen. Wie
weet beproeven ze er nie'
tempel te bouwen. Alleen maai. wij
zien daarin niets geestelijks. Dat zal
geen schakel zijn in de heilsbedeling
Gods".
Kuyper schreef in 1907: ,,0p
dit ogenblik zijn de Joodse kolonies in
Palestina, waarop ik later terugkom,
nog in hoge mate onbeduidend: en wat
opmerkelijk is, zelfs de Russische en
Roemeense Joden, die in landverhuizing
heil zoeken, hebben hun blik niet
het Oosten en veel minder naar Pales
tina gericht, maar zijn uitgetogen
naar Londen en Amerika. Ook al neemt
men dus aan, gelijk ik zelf gaarne doe.
dat de kolonisatie in Palestina en om
liggende landen, op bescheiden voet, al
lengs vorderingen zal maken, niet hieir-
in kan het Zionisme zijn triomf vieren.
De triomf van het Zionisme, die onge
twijfeld breder afmetingen aanneemt,
ligt veel meer daarin, dat het door op
Zion te wijzen de nationale Joodse idee
gesterkt en geheiligd heeft". 2)
Voorts: dat van de Joden de herle
ving van Palestina zal moeten komen,
of ze komt niet. ,,De inlandse moham
medaanse bevolking weet zich niet tot
hoger bestaansniveau op te werken. Een
beter geslaagde en steeds krachtiger
immigratie van het Joodse element zou
daarom op zichzelf zeer zeker gewenst
zijn. Maar hiér juist... schuilt 't mys
terie. De neiging der geesten bij een
natie, die nog elf miljoen zielen telt, is
in Hoger hand en die neiging keert zich
bij Israël nog niet naar het land der
Vaderen. Er is een kleine groep enthou
siasten, die er anderen heendringt,
maar er zelf niet heengaat. Die er heen
gaan doen 't voor het merendeel
verwachting er een betere existentie
te vinden en wie 't elders goed heeft,
of 't er even schikken kan, blijft. Zo de
religieuze idee Israels nationaliteitsbe
sef opnieuw doordrong, dan ja! Maar
1ot dusver zag men 't nog niet hiertoe
komen. Of het er ooit weer toe komen
kan. zo lang Israël zijn verwerping
de Messias niet te niet doet, mag be
twijfeld worden. Er is een belofte dat
eens heel Israël weer tot heil zal ko
men. maar door de Christus. En zo
lang dit toeft, moge de Joodse kolonisa
tie Palestjna economisch te zegen strek
ken, maar aan de Juif errant 3) zijn
eigen tente hergeven kan ze' niet". 4)
De zaken zijn anders gelopen dan dr.
A. Kuyper giste.
Palestina is weer de èret? Israël, het
land van Israël.
En dat zonder dat Israël tot de Hee-
en de Christus bekeerd is.
Maar met dr. A. Kuyper geloven we
at er een belofte is dat héél Israël tot
het heil zal komen. Dat zegt de Schrift.
In 1915 promoveerde aan de V.U. H.
Lamprecht op een proefschrift over
Het nationalisme in de Jodenzending.
Deze schreef o.a.: „Het Zionisme is een
utopie. De verschillende volken als Po
len, Hongaren. Roemeniërs enzovoort
kunnen niet in één republiek leven. De
Arabieren zullen zich verzetten. De Sul
tan 5) wil 't niet. Het land is ongeschikt
kolonisatie en 't kan slechts vier
de twaalf miljoen Joden bevatten."
Thans, 45 jaar later, stellen we vast:
1. dat het Zionisme géén utopie is ge
bleken: 2. dat Joden uit „aller heren
landen" blijken heel goed samen te kun-
woneh in één Joodse staat; 3. dat
ondanks het verzet van de Arabieren de
staat Israël een feit is; 4. dat Palesti
na zeer geschikt is gebleken voor kolo
nisatie en tenslotte: 5. dat de sultan
Turkije reeds sedert het begin van
twintiger jaren niets meer te willen
heeft.
In 1929 schreef de bekende Jodenzen-
deling drs. J. van Nes Czn. een artikel
in de (eerste) Chr. Encyclopaedie. Hij
had toen van een terugkeer der Joden
naar Palestina géén verwachting. O.;
om het verzet van de Arabieren: oc
al omdat een zo groot Palestinakenner
als G. Dalman meende dat industriali
satie in dat land onmogelijk was, maai
vooral om religieuze redenen: „Dat dc
terugkeer van de Joden naar Palestina
volgens de Schrift te wachten is, gelijk
velen menen, zouden wij niet gaarne
willen leren. Wij lezen dat niet in
Schrift. De beloften van terugkeer
Israël zijn gedaan vóór de terugkeer uit
de Babylonische ballingschap, en naar
ónze mening daarna vervuld". 6). In
tussen, de Joden zijn in Palestina! En
degenen, die daarvan wél in de Schrift
lazen, toen de feiten nog niet spraken,
kregen gelijk.
Dr. W. H. Gispen W. Hzn. schreef ir
1930: „Tweeërlei standpunt is mogelijk.
Of men gelooft, dat de Schrift de terug
keer der Jtien naar Palestina voor
spelt, óf men acht dit alles vervuld ir
de terugkeer uit de Babylonische bal
lingschap en in de Messias. Wij geloven
het laatste. Maar achten hier de kwes
tie van ondergeschikt belang, omdat
hier niet aan de orde is een bespreking
van het Chiliasme, maar van hèt Zio-
Het is jammer dat de gereformeerden
de v aag van de terugkeer der Joden
gekoppeld hebben aan die van het dui
zendjarig rijk. Dat deed en doet ook de
Maranathabeweging met haar leider
ziekenhuis) vereist een aparte aanpak.
De geestelijke structuur van de kinde-
vertoont een 'golflijn, in de diepte
zijn zij zwaar gestoord maar op een be
paald punt kan men ze toch wel aanvat
ten, zij het met uiterst geduld en zelf
verloochening. Want wie zich aan dit
(Van een onzer verslaggevers)
„Hier begint vandaag een stukje werk, waarvan dc moeilijkheid en
zwaarte nauwelijks omschreven kan worden". Dat zei donderdag ds.
A. de Vries, directeur van het christelijk instituut voor blinden en
slechtzienden „Bartiméus" te Zeist, toen hij de eerste bezoekers ont
ving op „De Ehze" te Almen, dat die dag officieel geopend werd door
mr- H W. Bloemers, commissaris der koningin in Gelderland.
Ai* zesendertig jaar is Bartiméus te.
Zeist bezig met het opvoeden en onder
wijzen van kinderen, die „alleen maar
blind" zijn.
Thans heeft men ook een begin ge
maakt met de zorg voor meervoudig ge
stoorde blinde kinderen. Dat zijn dus
kinderen die het kruis der blindheid
moeten torsen, „plus nóg iets"; of die
geestelijk gehandicapt zijn en daarenbo-
en óók het gezichtsvermogen missen.
Men kan zich indenken wat een be
klagenswaardige wezens dit zijn. Maar
beter dan klagen is helpen. Een hulp,
die echter van de helpsters en hel
pers bijna het onmogelijke vraagt.
Totnogtoe moest de hulp aan deze
kinderen wel tekort schieten. Want de
bestaande blindeninstituten zijn bere
kend op kinderen met een normale in
telligentie. Voor hen hebben instituten
als Bartiméus een lagere- en een ulo
school met voorts een verscheidenheid
van vakopleidingen. Aan kinderen die
beneden het intelligentiepeil vallen om
dat zij ook op andere wijze gestoord
zijn, kon geen plaats verleend worden.
Enige tijd geleden is-te Haren de Van
Heukelomstichting met dit werk begon
nen. Qe opnamecapaciteit werd echter
spoedig bereikt. En nu heeft „Barti
méus" deze taak eveneens ter hand ge-
NED. HERV. KERK
Aangenomen naar Watergraafsmeer,
ic. W. Glashouwer: G. C. Tromp te
Alkmaar.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Asperen: C. Stam, kand,
Goes; te Scheveningen, vac. G. O.
Donner: A. C. Scherpenisse te Baren-
drecht.
Examen: de classis Amsterdam heeft
prep. geëx. en beroepbaar verklaard de
heer T. Doesburg, kand- te Amsterdam,
Keizersgracht 437.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN
Beroepen te St. Annaland: Chr, van
Dam te Rotterdam-Zuid. te Leiden: K. de
Gier te 's Gravenhage.
ZIEKE MILITAIREN
Zoals wij dezer dagen meldden heeft mi
nister Visser op vragen van het Tweede
Kamerlid de heer Lamberts met betrekking
tot een tbc-explosie in het marinekamp te
Doom geantwoord. Naar aanleiding van
antwoord schrijft Trouw o.m.: „De op
hartigheid van de minister waarderei
kunnen wij toch moeilijk zeggen geheel
al bevredigd te zijn. De vraag blijft open
hoe het mogelijk is geweest, dat over het
ziektegeval van de aan, open tuberculose lij
dende marinier, die een groot aantal an
dere mariniers heeft besmet, zo luchthar
tig werd heengelopen, waardoor vele ande
ren ook het slachtoffer zijn geworden. Was
bij de keuring de waakzaamheid, door wel
ke oorzaak dan ook, verslapt? De bewinds
man heeft nu nangekondigd, dat er een
scherpere controle op tuberculose bij keu
ring van dienstplichtigen zal plaatsvinden.
Wij achten dal juist, maar er blijft een
wrange nasmaak, omdat ook in dit geval
weer blijkt, dat men de put dempt wai
het kalf verdronken is. Dc grootste
zaamheid legen dc sluipende wegen d<
berculose blijft geboden. En de vraag
dringt zich op of dc thans aangekondigde
Verscherping der controle bij keuring
dienstplichtigen wol ver genoeg gaat. Dc
risico's moeten menselijkerwijze gesproki
tot de kleinst mogelijke proporties worden
teruggebracht. Wij zijn cr nog niet van
overtuigd, dat dit door de verscherpte con
trole ook inderdaad het geval zal zijn".
En dit schrijft D c Volkskrant er
van: ..Het moeilijke hij het uitoefenen van
militaire gezondheidszorg blijft altijd, dat
er nogal eens gebreken en ziekten worden
voorgewend om aan dc diensl te ontkomen.
In de praktijk leidt dit er wel toe, dat de
genen, die mot keuringen of herkeuringen
belast zijn en militaire dokters, dié op her
„ziekenrapport" klachten moeten onderzoe
ken wellicht ongemerkt een nogal kriti
sche instelling krijgen. Niet dat de militai
re gezondheidszorg onvoldoende zou zijn.
Als echter, anders en meer dan in het bur
gerleven, al direct de vraag kan meespe
len of de aangevoerde klachten en bczwa-
Haar taak is zwaar. Maar men kan
moeilijk een arbeid aanwijzen die meer
bevrediging: schenkt. Wanneer het met
eindeloos geduld lukt om van schier vol
komen ongelukkige kinderen iets men
selijks te maken, geeft dat een onge
kende bevrediging.
Bij de opening telt De Ehze reeds een
bezetting van vijftien kinderen. Geleide
lijk aan zal dit aantal oplopen tot vijf
enveertig. Ze worden onderverdeeld in
kleine groepjes. Binnenkort zal op het
terrein van De Ehze een b.l.o.-schooltje
verrijzen.
Het gaat om kinderen tussen 5 en 10
jaar. In tegenstelling met het instituut
te Zeist, dat na een aantal jaren de
kinderen aan de maatschappij aflevert,
valt bij opname in De Ehze geen eind
datum te noemen. Sommigen zullen er
misschien altijd moeten blijven, omdat
aanpassingsmogelijkheden ontbreken.
In hoeverre er voor anderen kansen
zijn op een „normaal" leefbaar bestaan,
moet worden afgewacht, daar dit
werk immers pas in het eerste stadium
verkeert.
De leiding van De Ehze is mot
el in handen van een- pedagoog met
verplegingsbevoegdheden. Een advise
rende wetenschappelijke staf bestaande
uit een psychiater, een huisarts, een
oogarts en een psycholoog staan hem
terzijde. En natuurlijk de leidsters;
eigenlijk zou haast elk kind een aparte
leidster nodig hebben.
Geloof
Prof. dr. I. A. Diepenhorst, voorzitter
m „Bartiméus", heeft er bij de ope
ning van De Ehze de nadruk op gelegd,
dat dit werk door de vereniging in het
geloof aanvaard wordt.
„Bartiméus" zit al diep in de schul
den. Voor de vernieuwing van de deels
verouderde gebouwen te Zeist zijn dui
zenden nodig. De Ehze vraagt opnieuw
grote kapitaalsinvesteringen.
Gezien echter de ongelooflijk grote
nood op dit terrein meende het bestuur
van „Bartiméus" deze arbeid te
ten aanpakken. Er moest een weg ge
vonden worden om deze hulpeloze kin
deren te verzorgen en op te voeden.
„Bartiméus" ontvangt tegemoetko
mingen van de overheid. Maar daar
naast rekent de vereniging op haar
uitgebreide kring van vrienden en
destanders onder de christenen van
derland. AL dikwijls hebben deze met
kleine bijdragen en grote giften het
werk gesteund. Zij zullen „Bartiméus'"
nu niet in de steek laten.
wel
•ordei
kelijk
h het gevaar
irnslige gevallen aanva
eens te licht kunnen worden
Toch blijven er na dc vcrklai
litaire zijde en het antwoord
dat
defensie
Bij de gevallen van besmetting blijft
vraag klemmen of liet héle controlesystei
wel zo is, dat cr ook al bij dc minste twij
fel geen enkel risico wordt genomen
tegelijk is aangekondigd, dat zowel de keu-
iug als de beoordeling van mogelijke tbc-
cvallen zal worden verscherpt, dan blijkt
'cl, dat dc bestaande normen en regel!
Nu heeft de tuinman
tijd voor U!
y Laat-Juitt in deze
f. ft) j maanden Uw tuin
ÜV verzorgen.
Straks als hot
voorjaar is ziet
«f U daarvan het:
Joh. de Heer. In het verzet tegen de schreven.
chiliastische leringen van De Heer
heeft men met dat „duizendjarige rijk"
ook de terugkeer der Joden verworpen.
En daarvoor zou men bewaard zijn ge
bleven. als men, los van de afwijzing
van het chiliasme de Schrift had gele
zen. Dan zouden Hoekstra en Kuyper
en Bavinck en Lamprecht en Van Nes
Gispen minder stellig hebben ge-
het bet
f to do*
duidelijk, dat de ge-
londhcid van de dienstplichtigen in het le-
jcr aan grotere gevaren bloot staat dan i
de burgermaatschappij. Als gevolg van d
grotere inspanning wordt hun weerstandi
togen kleiner. Het dicht op elkaar le-
heeft weer een grotere vatbaarheid
gevolg. Als dit zo is, dan moet de militi
gezondheidszorg ook van die grotere geva-
nitgaan en het uiterste doen om c
istplichtigen daartegen te bescherm
Advertentie
Rem-Saus
is lichter en in vele gevallen
nóg fijner, dan, mayonaise.
Slechts f, 1:20 për.'grote pot'.
Versé,- fijhe Rëmouladesaus?
We mogen bidden om kleine dingen, maar ook de grote pp
dat is vaak even moeilijk als het bidden om kleine dingq/p>
Bij het kleine denken toe: Zouden we daar God wel fósfcj£|
mee mogen vallen?" Bij het grote denken we: „Zou God, wM
gebed wel verhoren?"
Jacobus schrijft in zijn brief ergens: Gij hebt niet, omöj^/A
gij niet bidt. In Engeland wordt wel gezegd: Vraag pro^y
dingen aan God, verwacht grote dingen van God en ge eruadffiP
grote dingen van God.
God is een Meester in het onverwachte, het onmoaeliiÈBÊ
God wacht soms met de verhoring 'tot iedere menselijmg
mogelijkheid uitgesloten moet worden geacht. Zo vaak blijv\
we in ons gebed bij het menselijk mogelijke steken. WN
vragen: „God, wilt U het hart van die man of die vrouw
leiden, dat hij of zij mij het gevraagde geeft". Dan is ofcQ
gebed vaak niet meer als het „duimen" van een jongen dFS-
een examen moet afleggen.
Maar als het gaat om de eer van God, om de uitbreiding vn
Zijn koninkrijk, mogen wij ook vragen om het onmogelijk*f
om „water in de woestijn". Als de menselijke mogelijkhed<%y
worden weggenomen, kan dat een teken zijn, dat God oi
het gevraagde niet kan geven, maar het kan ook een bepr&t g
ving zijn om te zien of we Hem wel in de gelegenheid willfate
stellen een wonder te doen. Daarom mogen we volharden E1®
het gebed. lje
J rïï
De Engelse vorstin heeft haast
gezet achter de benoeming van een
nieuwe aartsbisschop van Canter
bury. Nog vlak voor haar vertrek
naar India heeft zij de aartsbis
schop van York, dr. Arthur Mi
chael Ramsey, benoemd. Daarmee
krijgt weer een zeer oecumenisch
ingestelde kerkelijke leider het
hoogste ambt in de Engelse Kerk.
Dr. Ramsey is de honderdste aarts
bisschop van Canterbury.
Het nieuwe geestelijk hoofd van de
Anglicaanse kerk is 56 jaar oud. Hij werd
In 1956 benoemd tot aartsbisschop van
York, de tweede kerkelijke provincie in'
Engeland, die echter de aartsbisschop van
Canterbury erkent „als eerste onder zijn
gelijken". Hij is de zoon van de beroemde
wiskundige die verbonden was aan de
universiteit van Cambridge.
De nieuwe primaat genoot zijn opleiding
aan dezelfde school in Repton waaraan
de scheidende primaat dr Fischer jaren
lang verbonden is geweest als, hoofd. Hij
heeft later aan het Magdalene-college ge
studeerd te Cambridge. Dr, Ramsey is
getrouwd maar heeft geen kinderen.
Dr. Ramsey staat bekend om de open
hartige manier waarmee hij sommige
problemen aanpakt. Enige jaren geleden
bracht hij het land in opschudding door
met sterke nadruk te verklaren dat hij
een omwenteling zag voltrekken in de
zedeit. Hij spraje toen over de „schrik
barende toeneming van het aantal echt
scheidingen":
Hij i
Als voornaamste taak ziet hij het aptjs
tolaat. Hij wil het geloof op alle moid
lijke manieren thuis brengen bij de Brittj i
'en heeft vooral veel belangstelling vcü;
het gebruik dat de kerk kan maken vk=
radio, televisie, onderwijs en pers. if
heeft pok reeds verklaard in een intf'
view dat hij hartstochtelijk veel belaL
stelt in het verder bevorderen van r.
eenheid der christenen. r
Tevens hééft de koningin een opvolgr.
aangewezen voor de aartsbisschop vP
York. Zij benoemde de bisschop v|
Bradford, dr. F. D. Coggan, de evange
sche geestelijke die vorige week sprak
de bekende Islington-confereiltie vP
evangelische anglicanen. w
Pastorie van Ylst p
wordt zeilcentrump"
Het gereformeerd jeugdcentrum „1.^
Witte Hei" te Huis ter Heide heeft hp*
grote pastorie van de Gereformeerd'
Kerk van IJlst, die leeg staat, aangekoc"
om die te doen verbouwen tot zeilceijks:
trum. De pastorie is vrij groot en 28
huidige generatie van predikanten appurcht
cieert zulk een kolossaal woonhuis n da
De kerkeraad zal daarom ejiott
we pastorie doen bouwen. De ou^ag
zal worden ingericht voor het verbl
van een zestigtal jongeren. Begin ju«
hoopt men met de verbouwing gereed 'j
zijn. Er zijn plannen om het zeilcentri v
in de wintermaanden beschikbaar
stellen als sociëteit voor bejaarden i
alle gezindten.
De Amerikaanse arts Thomas
Dooley, die door zijn zorgen voor
de armen in Laos een bijna legen
darische figuur is geworden, is
woensdagavond in een ziekenhuis
te New York overleden. Hij is 34
jaar geworden. Dooley is tijdens de
Indochinese oorlog naar Laos ge
gaan waar hij zich na het staken
van het vuren wijdde aan de op
richting van ziekenhuizen. Hij
wordt de Albert Schweitzer van
Laos genoemd.
In 1959 keerde hij naar de Verenigde
Staten terug om te worden geopereerd
aan kanker maar het bleek dat hij on
geneeslijk ziek was en maar anderhalf
jaar meer te leven had. Hoewel hij hier
van op de hoogte was en ernstig leed
aan zijn ziekte, keerde hij terug naar het
dorpsziekenhuis te Moeang Sing aan de
grens met China. In december werd hij
in een ziekenhuis te New York opge-
Hij overleed de dag na zijn 34ste ver
jaardag. President Eisenhower had hem
op die dag een telegram gezonden waar
in hij uiting gaf aan zijn grote waarde
ring voor datgene wat de arts in zo wei
nig jaren heeft kunnen doen voor het
welzijn van afgelegen wonende mensen.
Dooley heeft in Labs vier ziekenhuizen
opgericht en was van plan er nog vijf te
stichten, niet alleen in Laos maar ook in
Cambodja en Afghanistan. Hij schreef het
boek „Deliver Us From Evil" dat grote
opgang maakte. Van de opbrengst van
dit boek stichtte hij een klein "zieken
huis te Nam Tha.
Als luitenant van de marine kwatr
Dooley In 1954, aan het eind van tl(
oorlog in Indochina, voor het eerst in
aanraking met de mensen voor wie hfj
later zo onnoemelijk veel gedaan heeft.
Zyn schip werd bestemd voor dc eva
cuatie van vluchtelingen uit communis
tisch Noord-Vietnam. Over dit werk
schreef Dooley later dc bestseller „Ver
los ons van den boze". Hij kreeg voor
zijn vluchtelingenwerk het Amerikaan
se legioen van eer en de nationale orde
van Vietnam, de hoogste onderscheiding
van dat land.
In 1956 gebruikte hij het geld. dat hij
met zijn boek verdiend had om
Laos te gaan, waar hij met drie v
den in Nam Tha een kléin Ziekenhuis
stichtte. In 1957 schonk hij dit zieken
huis aan de regering van Laos en ging
terug naar Amerika om meer geld bij
elkaar te krijgen. Hij slaagde daarin door
een tweede bestseller te schrijven „The
Edge of Tomorrow" en door lezingen te
houden. In 1958 keerde hij naar Laos
terug en stichtte daar in het afeelegen
dorp Kof Moeong Sing bij de Chinese
grens een tweede ziekenhuis, dat matjes
had bij wijze van bedden maar na korte
tijd ion patiënten per dag behandelde.
Jn 1960 schreef hij een derde boek „The
Night they Burned the Mountain" dat
een nieuw succes werd. In juni kreeg de
beroemde jungledokter een eredoctoraat
van de Universiteit van Notre Dame.
President Eisenhower zei bij die gelegen
heid': „Er zijn maar weinig mannen, mis
schien wel niet een, die zo'n moed. zelf
opoffering. geloof in God en bereidheid
om zijn medemens te dienen heeft ten
toongespreid als hij."
de Engelse Kerk.
De Ned. Chr. Reisverenlging zal hi
algemene jaarvergadering op zaterdag,
februari in Esplanade in Utrecht houc'
BIJ de le behandelen huishoudeli
aangelegenheden is ook een besjuurs'
kiezing. De heren R.' P. Baas uit I.
Haag, mr. R. H. van Houten uit Amst
dam en J. Vos uit Deri Haag zijn afl
dend doch herkiesbaar.
Slechts van de afdeling Leiden is c
'oorstel binnengekomen. Dit behelst
neer regelmatige verschijning van
-erenigingsorgaan „Ons Reisbiad".
Advertentie
door de TV met een reportage- Chinees zo vele lettertekens heeft? Ik ging gedaan. Het laatst is de commu-
Wagen genomeri of werden deze
post tot post overgenomen?
Antwoord: In de St. Goedele, bij het
paleis en elders stonden vaste posten
met reportageWagens, die de opgeno
men beelden per straalzender door
stuurden naar de Belgische centraal-
post. In de stoet reed ook een repor-
hoor dat het aantal in de duizenden nistische regering daarmede bezig.
Antwoord: Het Chinees heeft geen
lettertekens zoals wij hebben. Elk te
ken in het Chinees geeft een woord
JHPP mmm, HL aan en 8een letter. Nu kan men wel
tagewagen mede. 'die hetzelfde deed. begrijpen, dat men om een krant te
Het gebruik van woordtekens heeft
echter ook grote voordelen, want de
Chinezen uit verschillende delen van
dit reusachtige land kunnen elkaar dik
wijls moeilijk of soms in het geheel
niet verstaan. Geen nood. want
verschillende tekens nodig heeft Een
talloze landen gezonden. Voordat dit 5e"vou<i,f mwrdenhotk heeft wel tien-
gebeurde werden de beelden voor ^'«nd tekens en een wat uitgebrei-
Frankrijk en Engeland „vertaald" in
het voor deze landen geldende lijnen
systeem.
Vraag: Waar komt het woord „jat
ten" toch vandaan? Ik vond het een
lelijk woord en betwijfel of het van
Nederlandse afkomst is.
duizend tekens
der veertigduizend.
De' grote moeilijkheid, die vereen
voudiging tegenhoudt, is, dat het Chi
nees eenlettergrepige woorden telt.
Wel zijn om verwarring te voorko
men vele eenlettergrepige woorden ge
combineerd tot tweelettergrepige, doch
dan komt men er nog niet uit. Een
Antwoord: Het woord is inderdaad tweede reden die verwarring
drieduizend Zjjn been of in eikaars hand,"—
begrijpt elkaar. Ook Chinezen en Ja
panners en andere volken kunnen el
kaar door middel van deze woordte
kens begrijpen.
Ook is men erin geslaagd systeem in
de woordtekens te brengen door het
""i 214 grondvormen, het tel-
gebruik
het ge
niet Nederlands, t
ngunstige
trlands he
het i
ondanks komt, is dat de woorden met
de
bijklank, die het in het praktijk thans vier verschillende toon-
eerwaardi- hoogten worden uitgesproken. Bij het geven (er
afkomst. Het is namelijk ontleend gebruik van lettertekens
het Hebreeuws. Jat betekent hand,
maar aangezien het in Mokum (stad
of Amsterdam) in de onderwereld ge
bruikt werd, werd daarvan het werk-
vecl woorden kunnen combineren en
met een cijfertje de verschillende toon
hoogten van een woord kunnen aange- restant van jaartal
dan nog is de zaak bijzon- van jaartal
woord jatten afgeleid, dat stelen bete- der ingewikkeld, want
cent. Hoe men van hand op stelen klanken bestaan er wel 70 verschillen-
ardere) voor de-
de volgende eeuw, die echter
)g bijzonder ingewikkeld is:
A is restant van jaartal 19, E is
4, C is restant
is restant van A x
19 24 30, E is restant van 2B
4C 6D 5 7.
Wanneer men nu D en E bij elkaa
optelt en de som 9 is of kleiner, da
heeft men te doen met een datum
maart, die men kan berekenen doo
er 22 bij op te tellen. Is de uitki
9, dan is de datum 31 maart, o i
maart (deze datum is sinds 1818
meer voorgekomen).
Wanneer de som van D en E grote
dan 9, dan is het een datum in apri
is de datum in april 13.
Nu is er nog een kleine complicatie
Wanneer D gelijk is aan 28 en E aa
6, dan krijgt men 34. De Paasdatur
zou dus 25 april zijn, maar in dit g(
val wordt de Paasdatum 18 april (D
was in 1954 het geval).
Bijvoorbeeld 1913. A is 13, B is -
C is 2, D is 1, E is 2 plus 8 plus,
plus 6 is 2, gedeeld door 7 restant
0, D -f E is 1. Paasdatum 22 1
23 maart.
Veel gemakkelijker is de datum vl,
Hemelvaartsdag te berekenen, waart
men alleen rekening behoeft te houde
met D plus E. In dat geval is 0 geli
aan 30 april, 1 gelijk aan 1 mei, er
Alleen voor een Hemelvaartsdag in ju
(die niet zo veel voorkomt) moet mi
er 31 aftrekken.
Pinksteren berekent men door 10
de som van D en E op te tellen. Voo
juni moet men dan 31 aftrekken.
