ANDRE RENARD
ongekroond koning van Wallonië
HAMMARSKJOELD:
DAYAL BLIJFT
Eigenzinnigheid bevolking
Voor Nw.-Guineabeleid
ook begrip gevonden bij
vele Afro-Aziaten
Chefarine .4
ifi ■rTTTir i
J.ft eeti Kij,
s
JAPANSE FILM
Minister Luns heeft de Japanse regering zowel via de Nederlandse
ambassadeur in Tokio als via de Japanse ambassade in Den Haag laten
weten, dat de vertoning van de Japanse film „Blanke huid en gele com
mandant" niet bevorderlijk was voor de Nederlands-Japanse betrekkingen.
Intussen duiden de berichten, die de minister heeft ontvangen erop, dat
de meningen sterk uiteenlopen over de vraag in hoeverre de film een voor
de Nederlandse vrouwen beledigend karakter heeft. Blijkens Japanse
perscommentaren wordt de film ook in Japan zelf verre van gunstig be-
oordeeld. Met het oog op dit alles heeft de minister gemeend zich te
moeten beperken tot genoemde mededeling aan de Japanse regering. De
mededeling droeg niet het karakter van een protest.
GEDENKSTEEN SEYSS-INQUART
Op de Mattseer Hausberg (Land SalzburgOostenrijk) is een een
voudige gedenksteen geplaatst, die het opschrift draagt: Reichsminister
Dr. Arthur Seyss-Inquart, Stannern 22.7.1897Nürnberg 16.10.1946. Het
perceel, waarop de steen is geplaatst, is het eigendom van de weduwe
van Seyss-Inquart. Op verzoek van de Oostenrijkse autoriteiten is om het
perceel een muurtje geplaatst om de gedenksteen aan het oog van de
voorbijgangers te onttrekken. Dit deelt minister Luns mee in de memorie
van antwoord aan de Tweede Kamer over de begroting van buitenlandse
REGERING EENS MET 30
De verontrusting en droefenis over de voortgaande verwijdering en
de diplomatieke breuk tussen Nederland en Indonesië, waaraan in de
„Verklaring van dertig Gereformeerden over Nederland en Indonesië" uit
drukking is gegeven, worden door de regering ten volle gedeeld. Ook bij
haar leeft het verlangen om tot verbetering van de betrekkingen met
BEGROTING BIERVLIET
Minister Toxopeus (binnenl. zaken) is van oordeel, dat de wijze waarop
de gemeenteraad van Biervliet de gemeentebegroting voor 1961 heeft
behandeld, niet voldoende recht doet wedervaren aan de bedoeling van
artikel 50 van de Gemeentewet. Hij heeft 'Gedeputeerde Staten van Zee
land verzocht de gemeentebesturen er op te wijzen, dat in overeen
stemming met genoemd artikel 50 aan de beraadslagingen over de ontwerp
begroting van het begin af aan de grootst mogelijke openbaarheid behoort
te worden gegeven. In antwoord op schriftelijke vragen van het Tweede-
Kamerlid Franssen (soc.) bevestigt de minister, dat de gemeenteraad van
Biervliet de gemeentebegroting eerst in een informele bijeenkomst had
besproken en daarna in de openbare raadszitting zonder discussie en
zonder artikelsgewijze behandeling heeft goedgekeurd.
DE BUITENLANDSE DIENST
Minister Luns (buitenl. zaken) wil de toetreding van jonge academici tot de
buitenlandse dienst aantrekkelijker maken. Een ingesteld onderzoek naar de
moeilijkheden bij de recrutering is aanleiding voor hem geweest bepaalde
maatregelen te treffen.
Op korte termijn zullen enige verbeteringen in de financiële positie
buitenlandse dienst tot stand worden gebracht. Hierbij wordt met ni
dacht aan het wegnemen van enkele financiële „knelpunten" bij de jongere
ambtenaren en bij de ambtenaren van de buitenlandse dienst, die tijdelijk op
het departement van buitenlandse zaken zijn gedetacheerd. Verder wordt de
mogelijkheid van het invoeren van noodzakelijke financiële verbeteringen
meer ingrijpende aard nader bestudeerd.
De recruteringsactiviteit zal worden opgevoerd en in het bijzonder gericht
op het aantrekken van de meest geschikte elementen. Met een intensievere
1 voorlichting over de aard en de taken van de buitenlandse dienst
gin gemaakt.
Sedert een jaar is de voorbereiding voor het zg. attaché-examen (waarop
kandidaten zich na hun academische opleiding nog 1 a 2 jaar op eigen kosten
moesten voorbereiden) drastisch gewijzigd. O.m. is het risico van met-slagen
sterk verminderd en worden de cursussen op rijkskosten gegeven.
De minister deelt een en ander mee in de memorie van antwoord
Tweede Kamer over de begroting van buitenlandse zaken.
GEEN EUROPEES REFERENDUM
De regering is van oordeel, dat een Europees referendum geen nuttige
bijdrage kan leveren voor een intensivering of een verveelvuldiging va:
aan de Europese organen opgedragen of op te dragen taken. Zij ziet
dergelijk incidenteel referendum in geen enkel opzicht als een alternatief
voor een door rechtstreekse verkiezingen tot stand gekomen Europese volks
vertegenwoordiging. Deze mededeling wordt gedaan in
antwoord op de begroting van buitenlandse zaken 1961.
BRUSSEL, maandag
Het laatste nummer van het meer kritische dan betrouwbare, Bel
gische weekblad „Pourquoi Pas?" is met een typerende omslagteke
ning gesierd. Een vos met blikkerende tanden vliegt een in het zwart
geklede figuur naar de keel een man, die door z\jn driekante steek
op Napoleon lijkt, maar die de Belgische staat uit moet beelden.
Slechts twee woorden staan eronder: „Pauvre Belgique" („Arm
België").
Die vos de Franse vertaling staat er borg voor is niemand
anders dan Renard. Renard, die nog steeds weigert het stakingsparool
in te trekken; die de Belgische Socialistische Partij en het Algemeen
Belgisch Vakverbond tot het uiterste heeft geïrriteerd; die, specule
rend op de tegenstellingen, welke sinds 1830 tussen Vlaanderen en
Wallonië bestaan, de twee-eenheid van de Belgische staat in een
nieuwe gevarenzone heeft gebracht.
lij zou niet actiefi betrokken zijn geweest
bij de strijd tussifcn rood en zwart. In
1939 werd hij gemobiliseerd, vocht in
1940 tegen de Duitsers in de Ardennen,
werd krijgsgevangene gemaakt, en keer
de pas na twee jaar in België terug.
- taris-generaal van de Ver
enigde Naties, .heeft president
Kasavoeboe van Kongo kort
maar duidelijk te verstaan gege
ven, dat de Indiër Dayal zal aan
blijven als zijn persoonlijke ver
tegenwoordiger bij de VN-strijd-
krachten in Kongo. De president
kan Dayal niet tot persona non
grata verklaren, omdat de Indi
sche diplomaat niet bij de rege
ring van Kongo geaccrediteerd
is. Bovendien spreekt Hammars-
kjoeld zijn volledige vertrouwen
uit in het optreden van Dayal.
Niettemin zal hij de klacht van
Kasavoeboe in de Veiligheids
raad ter sprake brengen.
De moeilijkheden van Kasavoeboe
en kolonel Moboetoe nemen ook in
Kongo zelf hand over hand toe. Nu
dreigt er weer muiterij in het militaire
kamp van de hoofdstad. De vrouwen
van de officieren zijn van het kamp
naar Leopoldstad overgebracht. Kolonel
Moboetoe, die zich van een sterke lijf
wacht van parachutisten heeft voor
zien, is er in geslaagd, de gemoederen
van de militairen tot bedaren te bren
gen. De onrust wordt ook hier toe
geschreven aan gebrek aan soldij,
hoewel ook andere motieven worden
Een rampzalige hongersnood teistert
de mensen in de Kongolese provin
cie Kasai. Die novd kan alleen wor
den opgeheven door hulp uit het
buitenland op grote schaal. Is er een
schrijnender noodkreet denkbaar
dan dit gezichtje van een Kongolees
meisje, dat de sporen van de honger
zo duidelijk vertoont? Bijdragen om
de nood te lenigen kunnen worden
gestort op giro 777 van het Fled.
Rode Kruis.
aangevoerd. De soldaten willen blijk
baar de moeilijkheden, waarvoor V
voeboe en Moboetoe zich geplaatst
uitbuiten. De vraag is echter, of beide
Kongolese leiders het in financieel
opzicht nog lang kunnen uithouden,
voor sinterklaas te spelen. De gelden
van de Ver. Naties zijn ook vrijwel
uitgeput.
Onderhandelingen over de vrij
lating van1 negen Belgische militairen,
die door Loemoembatroepen in het
grensgebied met Roeanda Oeroendi
gevangen werden genomen, zijn mis
lukt. Gebleken is, dat drie andere
Belgen aan hun verwondingen zijn
bezweken.
Uit de provincie Kivoe zijn de
29 Amerikanen (gezinnen van zende
lingen) alsnog naar Roeanda Oeroendi
overgebracht. Nog 19 leden van andere
zendelingenfamilies wachten m
evacuatie.
Intussen is het duidelijk, dat de
besprekingen tussen V.N.-vertegen-
woordigers en de Loemoemba-aanhang
in Noord-Katanga over terugtrekken
van de „invasietoepen", geen enkel
resultaat zullen opleveren.
In Katanga zou een samenzw
zijn ontdekt tegen het leven van presi
dent Tsjombe. Er zijn honderden a:
taties verricht, ook onder blanken.
Tussen Waalse hanen en Vlaamse leeuwen
Terug naar het romantisch
en heroïsch socialisme
In Bergen hebben we Renard zijn de
magogisch vuurwerk af zien steken. Uit
het Zwarte Land, zoals de Borinage wel
wordt genoemd, waren de betogers te
voet uit de zwarte dorpen gekomen: uit
Flému, uit Paturages, uit Boussu en uit
Quievain.
Kenmerkend voor de richting, waarin
Renard en zijn confrères denken, waren
de attributen, welke de stakers naar café
Floréal hadden meegenomen, Boven de
deinende mensenzee op de Grand Place
wapperden de gele vaandels met de rode,
Gallische haan, en het rood-wit-blauw
van de Franse tricolore. En uit de luid
sprekers, die op alle hoeken van het
geweldige plein waren opgesteld, klonken
de opwindende tonen van de „Marseil
laise". terwijl de gedragen „Brabangonne"
van Van Campenhout geen enkele maal
werd gehoord
Renard, gekleed in een groene, loden
jas, beklom met veldheersallure het
spreekgestoelte. Al bij het uitspreken
de eerste zinnen ontpopte hij zich
sen geboren spreker, die met de
nodige cliché's, zomede de gebruikelijke
pauze's voor het uitlokken van applaus,
elke, met grieven geladen mensenmassa
de vingers kan winden. Vol ironie
deze volksmenner en volkstribuun.
Hij gaf aan niemand eer, behalve aan
de „heldhaftige arbeiders", hij zette zich
af tegen Eyskens, Van Acker en enkele
socialistische parlementariërs, tegen de
Flaminganten, het kapitalisme, de cleri-
calen, kortom: tegen alles, wat, in popu
laire trefwoorden samengevat, de rode
arbeiders in Wallonië tot een bruisend
enthousiasme kan brengen.
Wie is deze Renard, die met halve
waarheden of halve leugens werkt, die
nog in termen van het laat-negentiende-
eeuwse revolutionaire socialisme denkt,
en die de gemoederen als een virtuoos
kan bespelen?
Franse Belg
André Renard werd negenenveertig
jaar geleden geboren in het Franse Va
lenciennes, waar zijn vader, een Belg,
als metaalarbeider werkzaam was. Toen
hij elf was. verhuisde zijn familie naar
Luik, waar hij een vrij grondige oplei
ding ontving. Hij bezocht een middelbare
school, volgde colleges in de metallurgie,
en kwam, al studerende, op hetzelfde
niveau, als degene, die met goed gevolg
de hogere technische school heeft afge-
In de crisisjaren voor de Tweede We
reldoorlog was hij in „baas"-functies in
de Luikse metaalnijverheid werkzaam.
Hij had zich toen al doen kennen als
een doctrinaire socialist, die ijverde en
opriep voor een sterke, rode organisatie
van arbeiders, en die o.m. met Paul-
Henri Spaak in de opstandige „Action
Socialiste" de lakens uitdeelde.
In 1935, toen hij bestuurslid van de
plaatselijke afdeling van de metaalarbei-
dersbond was geworden, organiseerde hij
zijn eerste staking. In de fabriek Espé-
rance-Longdoz, waar hij werkzaam was,
zette hij zijn mede-arbeiders tot boycot
acties tegen de automatisering aan, wat
hem toen zijn dienstbetrekking kostte.
Zes maanden liep hij werkeloos rond.
Maar niet zodra had hij bij Pieux-France
een nieuwe baan gevonden, of hij orga
niseerde „zijn" tweede staking. Opnieuw
werd hij ontslagen, al werd hij dan later
teruggenomc
Verset
Spoedig daarna dook hij onder in het
;rzet, en werd een van de leidende fi
guren van de ondergrondse, socialistische
arbeidersvakbeweging. Op 22 augustus
1944 enkele weken voor de bevrijding
België kondigde hij een algemene
staking tegen de Duitsers af, die een
groot succes is geworden.
~'a de oorlog werd hij secretaris van
regionale federatie Luik van het Al-
reen Belgisch Vakverbond, en toen
Finet naar de Hoge Autoriteit voor Ko-
n Staal overging, ook nog adjunct
secretaris-generaal van het A.B.V.V. Als
secretaris-generaal werd de Vlaming
Louis Major benoemd een „passeren",
dat bij Renard nogal wat kwaad bloed
heeft gezet.
Andere functies, die hem in de loop
der jaren zijn toegevallen: voorzitter van
de socialistische mctaalarbeidersbond, di
recteur van het te Luik verschijnende,
extreem-linkse blad „La Wallonië", gees
telijk leider van een Waalse onafhanke
lijkheidsbeweging, bestuurder (vakbonds
zetel) van de Bank van België (uit pro
test tegen de regering-Eyskens dezer
dagen opgegeven).
Tot op bepaalde hoogte is Renard mis
schien 't best te vergelijken met de vorig
overleden, Engelse socialist Aneurin
Bevan. Hoewel de laatste politicus was,
kon ook hij zich moeilijk losmaken van
de bewogen arbeidersstrijd in de laatste
helft van de negentiende eeuw. Evenals
Renard kon hij uitsluitend in de Marxis
tische termen van de klassenstrijd denken.
Hoewel van het laatste uur, bleef hij een
socialist van het eerste uur, die ver
strikt was geraakt in een uit de tijd
zijnde romantiek en een onbruikbaar
geworden heroïsme.
In nummer 782 van zijn gedachten te brengen. Zelfs werden
aardig speciale lezingen voor dit doel ge-
juri- organiseerd, doch alles was tever-
Nu is deze eigenzinnigheid van de
doch waarvan my niet be- bevolking minder merkwaardig dan
of daarvan op dit moment de bron, waaruit zy deze rechtsregel
.an- putte. Immers, onze lezers zullen zich
herinneren dat in de middeleeuwen
het lange tijd verboden is geweest dren-
rcr- kelingen uit het twater te trekken
zou buiten aanwezigheid van de bevoeg
de- de macht. Het Groot-Privilegie van
en einde gemaakt
ieder het recht
drenkelingen uit het water te trek-
„Ideeën" heeft Multatuli
voorbeeld aangehaald v:
dische misvatting, welke tot vooi
een eeuw bij het volk algemeen gang-
nog levende resten worden
getroffen.
Multatuli dan, verhaalt van
destijds in ons vaderland zeer
breide volksgeloof dat de wet
verbieden een verdronken man
heel op het droge te halen vóórdat 1477 heeft hic
de bevoegde macht ter plaatse is J*
schenen. Ook meende
ook ten aanzien
ongelukkigcn die
zich opgehangen
hadden, met dit
noodlottige gevolg
dat verscheidene
slachtoffers door
een doelmatige be
handeling het leven
hadden kunnen be
houden, indien inen
de bezwijmden tydig
TOCH IS
HET ZO!
Ten tijde van Mul
tatuli was dit reeds
vier eeuwen gele
den, doch deson
danks bleef deze
rechtsregel door al
le honderden van
jaren in het bewust
zijn van het volk
leven.
de strop had losgesneden. Doch in-
plaats daarvan zo meende
moest de politie
Zijn van dergeiy-
de wurgen- ke verouderde rechtsopvattingen ook
thans nog resten levend? Wij menen
van wel. Want denken vele lezers en
orden gehaald. En lezeressen niet dat de vrouw, indien
de dood natuurlijk reeds zij haar man ontvlucht, door de poli-
lang ingetreden.
De schrijver,
boven refereerden,
in zekere streek
we hier-
crhaalt dat er
halsstarrig
deze ingebeelde rechtsregel werd regel bevestigen.)
vastgehouden en met z.ilke betreu-
ïnswaardige ge .olgen, dat er van
d krnsel af pogingen werden aan
gewend om de bevoiking tot andere
de echtelijke woning kon
worden teruggebracht? (Wanneer u
deze mening niet bent toegedaan, be
hoort u tot de uitzqpdcringen, die de
Kapitalistenliater
Van Renard zegt men dan ook wel, dat
ij een late, zo niet te late, afstammeling
van het revolutionaire socialisme, Hy
een kapitalistenhater pur sang. Zijn
aanvallen richten zich vooral tegen de
liberalen, ofschoon deze in het voor
laatste kabinet nauw met de socialisten
samenwerkten.
Wat Renard wil. is meer wapengeklet-
:r en meer strijdbaarheid. In eigen kring
richt hij zich in 't bijzonder tegen de in
't algemeen gematigde Vlamingen. Ook
de intellectuelen zijn z'n vijanden, want
dezen hebben volgens hem zoveel water
in de socialistische wijn gedaan, dat nog
nauwelijks van een echt travaillistischf
beweging kan worden gesproken.
Hoewel Renard zeker een figuur is. di<
qualitate qua in de Kamer van Afge
vaardigden had kunnen komen, heeft de
Belgische Socialistische Partij hem nooit
kandidaat willen stellen. Minder extreme
socialisten als Van Acker en Collard
wilden de macht van de oproerige vak
bondleider niet nóg groter maken, want
voor hen is en blijft hij altijd een rebel.
Renard heeft zich over deze terzijde
stelling nooit erg druk gemaakt. „De
parlementaire kliek", zoals hij herhaal
delijk stelde, was hem alleen maar een
dagelijkse ergernis, omdat het rood van
het vaandel daar steeds verder zou ver
bleken, en er gemene zaak met de poli
tieke tegenstanders zou worden gemaakt.
„T ravailleur
De „travailleur", zoals Renard wel
wordt genoemd, heeft niet alleen de
Eenheidswet als excuus voor de stakingen
gebruikt, maar ook de volgens hem tot
een (Waalse) chaos leidende, economi
sche structuur van België. In elke rede
voering, die hij houdt op 't ogenblik
bijna dagelijks eist hij de nationali
satie van de kolenmijnen en de energie
bedrijven, waarbij landen als Engeland,
Frankrijk en Nederland als lichtende
voorbeelden worden gesteld.
Op het punt van de Waalse onafhanke
lijkheid is Renard een opportunist. Hy
gebruikt de bestaande tegenstellingen
tussen Vlaanderen en Wallonië
bepleiten. Beurtelings
dreigt hy met de vorming van een staat
ip federatieve grondslag, met de stich-
ing van een republiek en zelfs met de
afsplitsing naar Frankrijk.
Renard heeft veel gezag in het Luikse
ndustriegebied, en ook onder de zich
tegen de Vlamingen afzettende Borains.
De petitie, die de Waalse socialisten za
terdag aan koning Boudewijn hebben
aangeboden, na een historische bijeen
komst in het Naamse St. Servais. past
helemaal in z'n straatje. Deze politieke
daad, die min of meer onafhankelijk
hem werd gesteld door vierhonderd
Waalse socialistische Kamerleden, senato-
burgemeesters, zou er op kunnen
wijzen, dat Renard niet alleen door tien
duizenden arbeiders wordt gesteund,
laar ook door leidende, Waalse kringen.
Wat Renard betreft, gaan de stakingen
voorlopig nog door, ook al zullen de
leuzen enigszins gewijzigd moeten wor
den. De agitatie tegen de Eenheidswet
dient volgens hem als een fagade te wor
den gebruikt om ruimere, Waalse be
langen te dienen, zoals een meer bevre
digende economische, sociale en politieke
structuur.
Love
Renard maant de Waalse arbeiders aan
de stakingen „tot een volgende overwin
ning" voort te zetten. Hij eist het af
treden van alle socialistische Kamer
leden, zomede de nationalisatie van alle
openbare bedrijven. Hij dreigt al ge
durende een week met de verwaarlozing
de zgn. onderhoudswerken, wat o.m.
betekent, dat hij de hoogovens wil laten
uitdoven en de pompinstallaties van do
mijnen stop wil laten zetten.
Loze aanmaningen, eisen en dreige
menten? Zoekt Renard misschien toch
een compromis, alle ongerust
heid in de Belgische Socialistische Partij
het Algemeen Belgisch Vakverbond
ten spijt?
De feiten zullen het in de ze^.
toekomst moeten leren. Een veeg teken
is echter, dat de Waalse socialisten plot
seling met hun eis voor toekenning van
het zelfbeschikkingsrecht zijn gekomen
e^n dat in de geschiedenis
van de Belgische staat zonder weerga is
En wat het dreigement met de ver
waarlozing van de onderhoudswerken
betreft: Renard heeft in het verleden
bewezen niet voor krachtdadig op
treden terug te schrikken. Deze doc
trinaire socialist, die Karl Marx ook
nog in het huidige tijdbeeld denkt te
kunnen plaatsen, heeft niet alleen ir
alle Waalse stakingen sinds de der
tiger jaren een belangrijke rol ge
speeld, maar ook in het kronings
drama van 1950.
Tydens de stakingen, welke ook toen
opruiende tendenzen vertoonden
het referendum over de terugkeer van
koning Leopold III was iqamers net in
Volgens politie Mas
explosie gevolg van
blikseminslag
De ontploffing die zich zondagmorgen
heeft voorgedaan in de grote synagoge
van Johannesburg is wellicht het ge
volg geweest van blikseminslag, aldus
heeft de politie verklaard.
Eerder hebben deskundigen verklaard
dat de schade was aangericht door de
ontploffing van twee tot vijf kilogram
dynamiet.
Een Joodse zegsman sprak over een
moedwillige vernielingsdaad.
Tot dusver zijn geen arrestaties ver
richt en de politie heeft verklaard
slechts een normaal onderzoek in te
stellen.
Rijksdagbrand nogmaals
in het brandpunt
De nog altijd omstreden schuldvraag
betreffende de Rijksdagbrand van 27 fe
bruari 1933 in Berlijn is dinsdag in Düs-
seldorf weer het onderwerp van een
proces In het proces in Leipzig in 1933
werd de Nederlander Marinus van der
Lubbe als de brandstichter aangemerkt
en ter dood veroordeeld. Hij werd in
januari 1934 terechtgesteld. De voorma
lige Gestapoman en schrijver Hans-
Bernd Gisevius echter beweert dat de
voormalige S.A.-Sturmführer Han«
Georg.Gewehr, thans bouwkundige, een
van de hoofdbrandstichters is geweest.
Gewehr heeft tegen deze bewering,
voorkomend in het door Gisevius ge
schreven boek ,,Bis zum bitteren En-
de", een klacht ingediend. Bij een vori
ge behandeling van deze kwestie is men
niet tot een slotconclusie gekomen.
Thans begint in Diisseldorf de monde
linge behandeling. Volgens Gisevius
voerde Gewehr in 1933 het bevel over
een commandogroep die speciaal voor
de brandstichting in het Rijksdagge
bouw werd opgeleid.
Russische wapens voor
strijd tegen Nederland
De Indonesische minister van buiten
landse zaken, Soebandrio, heeft over
de Indonesische aankoop van Russi
sche wapens ter waarde van 1,5 mil
jard gulden verklaard dat zijn land
zich tot Moskou had gewend om hulp
„gezien de toenemende provocatie uit
Nederland."
Op de vraag of Indonesië zijn toe
vlucht zou nemen tot geweld, antwoord
de de bewindsman: „Hoe kunnen wij
ons op vreedzame middelen verlaten als
zij Nieuw-Guinea herbewapenen?" Ten
aanzien van de kans op een oplossing
verklaarde Soebandrio: „Dat moet van
de Nederlanders komen."
De woordvoerder van het Indonesi
sche ministerie van buitenlandse za
ken, Ganis Harsono, heeft gezegd dat
het zenden van de torpedojager Utrecht
naar Nieuw-Guinea de Indonesische
vrees voor agressieve en uitdagende
Nederlandse bedoelingen had bevestigd.
Hij voegde hieraan toe dat het niet
langer verstandig is dat het Westen In-
blijft vragen om waarborgen
het nadeel van de anti-royalistische
socialisten uitgevallen zijn, op be-
/an Renard, verschillende mijnen
geïnundeerd. En waren de vier doden
zijn bolwerk Luik niet de onmid-
dellij ke aanleiding van de abdicatie I dat "dè~ kweïtie-Nieuw-GuüièW op" vroed-
de vorst? zame wijze zou worden opgelost.
(Van onze parlementsredactie)
Minister Luns (buitenl. zaken)
heeft in de Algemene Vergade
ring van de V.N. niet alleen van
westelijke, maar met name ook
Aziatische, Afrikaanse en
Latijns-Amerikaanse gedelegeer
den vernomen, dat er bij hen geen
twijfel bestaat over de oprecht-
Advertentie
Griep? Chefarine ,,4"
doet wonderen
Vier werkelijk betrouwbare middelen
helpen elkaar en doen wonderen I
Elk iablet Chefarine „4" bevat 4 genees
middelen, die in de gehele wereld beroemd
zijn geworden en millioenen mensen al
baat brachten. De vier middelen tezamen
werken nóg beter en helpen ook vaak dan,
andere middelen falen.
Tegen pijnen en griep. Geschikt voor de gevoeligste maag,
want die wordt beschermd door het bestanddeel Chelaroi.
20 tabl. 10.80. Voordelige gezinsverpakking 100 tabl. 13.50
I De unieke accordeon van
de muzikant Harry Mooten
is gisternacht gestolen in
Amsterdam. Het instrument
is geheel met de hand ver
vaardigd en beeft 45 toet
sen en maar liefst 185
bassen.
I In het Israëlische plaatsje
tentoonstelling een auto
„ryden" zonder wielen.
Het vehikel beweegt zich
voort op een luchtlaagje.
Het voertuig heeft de
naam van „Leva Car". Het
is een ontwerp van een
van de ingenieurs van de
Ford Motor Cy.
heeft een troep By Kornwerderzand zal
meester in een lastig par
ket gebracht door de grote
gezinswas in de was
gelegenheid van het raad
huis te doen. De vrouwen
waren er namelijk over
verontwaardigd dat in het
dorp waar zij woonden de
watertoevoer was afgesne
den. Ze stonden al op het
punt om te gaan verhui
zen. maar velen wilden de
kosteloze krottenwonlng
niet afstaan.
J floe gak het ook noge
klinken. In Amsterdam za'
binnenkort op de R.A.I.-
nieuwe brug in de
Afsluitdyk worden aan
gebracht. A.s. woensdag
zal de oude door twee
drijvende bokken worden
verwyderd. De nieuwe
brug die veel op z'n voor
ganger lykt, zal op dertien
april op zijn plaats ge
bracht worden. Tot die
datum zal het verkeer ge
bruik maken van een
baileybrug. De oude 1 rr**
zal d'enst gaan doen by
het Twente-Rynkan isl.
Silvestrl KL tmoenjoe h^d
350 shilling gespaar 1 om
de vrou'z van zyn keuze
van haar vader te kopen,
maar de vader eiste 1000
shilling. Maar in Katanga
geeft dit niets. Silvestri
ging aan het werk. Het
geld, dat hy verdiende
gaf hy aan zyn moeder,
die het verstopte. Maar de
witte mieren vraten het
geld op, zodat de huwe-
lyksdag weer uitgesteld
moest worden. Men pro
beert nu de herkenbare
stukjes geld by elkaar te
krygen, om die naar de
minister van financiën te
sturen. Misschien dat dan
Silvestri eindelijk kan
I By een televisie-strip van
een commercieel program
ma in Engeland had op
een gegeven ogenblik er
van de medewerkenden
geen zin om aan het prn-
imma ver bondien te bly-
i. zy moee d<-9 op een
of andere manier uit het
verhaal vcrdwynen.
is makkelijker dan
drinken. Dat deed de
trice ook, liefst nog met
een baby in de armen.
Deze methode heeft by de
kykers geen good will ge
kweekt.
I Mevrouw Kathleen Wilson
in Denistorpe (Engeland)
zal liaar vierde bevalling
nog heel erg lang heugen.
Op het moment dat zy het
kind ter wereld ging bi
gen, bleek er geen water
in huls te zyn. De water
leiding was op slót ei
personeel was niet
wezig. Het gebouw lag bo
vendien nog drie km ui'
de buurt. Dus ging men
naar de brandweer. Dezt
verstrekte byna 2000 liter
water. Hetgeen de vroed
vrouw wel genoeg leek.
Ze hz# geiyk.
heid van de Nederlandse bedoe
lingen met Nieuw-Guinea.
Een niet onbelangrijk aantal onder
hen verzekerde de Nederlandse be
windsman, dat de kwestie-N.-Guinea in
het geheel geen kwestie zou zijn, indien
Indonesië niet bij herhaling spanningen
oproepen door het kenbaar maken
het voornemen dat gebied en de
bevolking in te lijven. Minister Luns
schrijft dit in de memorie van ant
woord aan de Tweede Kamer over de
begroting van buitenlandse zaken.
Hij herinnert er aan, dat de Indone
sische minister van buitenlandse zaken
Subandrlo in de V.N. een vaag ant
woord gaf op de Nederlandse uitnodi
ging om, indien Indonesië geen plannen
tot agressie tegen N.-Guinca had, dit
duidelijk te verklaren. De rede van de
heer Subandrlo kon nauwelijks opgevat
orden als een pertinente verklaring,
dat Indonesië dergelijke plannen niet
heeft.
In antwoord op een vraag uit de Ka-
ler verklaart minister Luns nog eens,
dat hij er in zijn bekende rede voor de
V.N. behoefte aan had nadrukkelijk bui
ten twijfel te stellen, dat Nederland be
reid is de V.N. mee te laten oordelen
over ons N.-Guinea-beleid. Het bericht,
dat in de kringen van de Nederlandse
V.N.-delegatie de indruk bestond, dat de
rede van minister Luns een nieuwe poli
tieke benadering van de kwestie-N.-Gui
nea betekende, is volgens de minister
onjuist en derhalve zonder betekenis.
Hij voegt daaraan toe, dat de alom be
kende opvattingen van de regering over
het instellen van een trustschap over
N.-Guinea ook nu nog ongewijzigd zyn.
Over de bemiddelingspogingen van
de premier van Malakka, Tengkoe Ab-
doel Rahman, kan de minister niet
meer meedelen dan is vermeld in het
gezamenlijke communiqué, dat na af
loop van de besprekingen in Den Haag
is gepubliceerd.
In zijn memorie schrijft de minister,
dat Nederland ook nu nog bereid blijft
tot verbetering van de betrekkingen
met Indonesië. Het verbreken van de
diplomatieke betrekkingen door Indone
sië heeft echter duidelijk gemaakt, dat
in het huidige tijdsbestek een dergelij
ke bereidheid aan Indonesische zijde
ontbreekt. Deze maatregel moet gezien
worden als de laatste in de reeks van
onrechtmatige en ongemotiveerde acties
tegen Nederland en de Nederlandse be
langen in Indonesië, die de Indonesische
regering met haar politiek ten opzichte
van Nederlands Nieuw-Guinea pleegt te
motiveren. Nederland blijft de poh lek
van Indonesië met de grootst rragelljke
aandacht en waakzaamheid volgen.
Minister Luns meent, dat de Neder
landse regering niet ook niet moreel
aansprakelijk kan worden gestold
vooi door Nederlanders g ileden verlies
als gevolg van de Indonesische confisca
tie-m»atregMen. Ook it een oug,..nt
•ran billijkheid acht de regering gee -
termen aanwezig ot de gedupeerden fi
nancieel teg noet te lomen
