Ds. W. L. Tukker oneens
met mutatie-nota
KRONIEK
Landarbeiders meer loon
en korter werken?
mmmü
i Een woord voor vandaag
Easier Mission heeft
zendelingen nodig
Bedrijven onderhouden
contact met scholen
2
KNUTSELEN OP ZATERDAG
Het Grafisch Orgaan, uitgave
van de Nederlandse Christelijke
Grafische Bedrijfsbond, is ont
stemd over het feitdat men zich
thans van alle zijden meent te
moeten bemoeien met de vrije
tijdsbesteding van de werkne
mers. De invoering van de vrije
zaterdag zou zelfs een vrijetijds-
probleem geschapen hebben en
allerwege beijvert men zich om
de werknemers te vertellen hoe
de extra vrije tijd op zaterdag
morgen te besteden zou zijn.
Sprekende met werknemers
moet men echter lang zoeken om
iemand tegen te komen, die hier
in inderdaad een probleem ziet.
Er is geen werknemer te be
kennen, zo meent het Grafisch
Orgaan, die er over tobthoe hij
die paar uur meer vrije tijd moet
doorkomen.
Het blad gaat dan als volgt ver
der: „Men gaat over het zogenaam
de vraagstuk van de vrijetijdsbe
steding zelfs al een tentoonstelling
organiseren, onder het motto: „NU
Breda 1961". „NU" wil zeggen:
Nuttige Uren. Het wordt een natio
nale manifestatie van vrijetijdsbe
steding, hobby en zelfdoen. Wij jui
chen het organiseren van tentoon
stellingen toe. Natuurlijk, want zelfs
het organiseren van een kippenten-
toonstelling stimuleert plaatselijk
het bedrijfsleven.
En als men in Breda zoekt naar
een toeristisch evenement, men ga
zijn gang. Maar ons bezwaar richt
zich tegen de geest van de propa-
gandadrukwerkjes. Daarin komen
we opmerkingen tegen die ons niet
liggen. Men is nu blijkbaar al be
nauwd, dat velen met hun vrije za
terdagmorgen in de knoop komen
te zitten. Men is blijkbaar bezorgd,
dat de werknemers hun vrijheid
niet op de juiste wijze zullen beste-
Kan vrije tijd dan nooit een pro
bleem worden? Natuurlijk, en een
ernstig probleem zelfs. Dat vraag
stuk zou benauwende vormen kun
nen gaan aannemen bij een volle
dige automatisering van de indus
trie. Met het vrijetijdsprobleem
kunnen we op een ontstellende ma
nier te maken krijgen, indien het
technisch mogelijk zou worden dat
drie of vier korte arbeidsdagen per
week voldoende zijn. Voldoende om
de gehele wereldbevolking te kle
den. te voeden, kortom van alles
te voorzien wat nodig is. Dc dage
lijkse beroepsarbeid, nu hoofdzaak,
gaat dan bijzaak worden. Als dat
punt wordt bereikt, kan de vrije
tijd een bedreiging gaan worden
voor de mensheid.
Zover is het echter nog niet, en
het is de vraag of het ooit zover
zal komen.
Wat is nu ons bezwaar tegen die
nationale uitnodiging tot knutselarij
onoer auspiciën van een heel voor
naam ere-comité?
Dat sommigen gaan menen, dat
de vrije zaterdag zinvol is besteed
wanneer men op een zaterdagmor
gen een scheepje in een fles prutst,
met of zonder ankertje. En de man
die het presteert om een miniatuur
lunapark te bouwen, meent te kun
nen bogen op een nog zinvoller be
steding van zijn vrije tijd. Vooral
wanneer hij in Breda een prijs
wint met zijn inzending.
Wij meenden dat er sterkere en
betere motieven zijn om te pleiten
voor een verdergaande arbeidstijd
verkorting. Wij meenden dat de
huisvaders o.a. wat meer tijd moes
ten hebben om zich te wijden aan
hun gezin. Velen zijn door ploegen
diensten bezig te vervreemden van
hun gezin. En anderen wegens het
moeten reizen over te lange af
standen, bij gebrek aan een huis in
de buurt van het werk.
Wij hopen dat ook vele vrije za
terdagen besteed zullen worden
voor studie. En dat ook de kerk, de
zending en de evangelisatie ervan
zullen profiteren.
Nu de zaterdagmorgen vrij komt,
zal het misschien gemakkelijker
vallen om op een andere dag tijd
vrij te maken voor cultureel werk.
Men wil in Breda ook allerlei cul
turele activiteiten verder ontwikke
len. Niet uitsluitend het knutselen.
Maar zo'n nationale manifestatie
dreigt al spoedig een soort ge
stroomlijnde cultuurdragerij te
vele goede argumenten
ren. Men wake echter voor over
spanning en voor een overschatting
van de maatschappelijke waarde
daarvan.
Wie een inzending naar Breda
gaat sturen, moet worden afge
wacht. Maar vaststaat, dat daar
niet bij zal zijn een stuk werk van
een ouderling of een scriba van de
kerk; niet van een man die zich
ernstig bezighoudt met partij-poli
tiek; niet van iemand die als be
stuurslid een grote afdeling of be
sturenbond dient. In het algemeen
dus niet van de mensen die voor
onze samenleving eigenlijk het ce
ment vormen.
Ons bezwaar is dus gericht tegen
comité's welke de werknemer gaan
opwekken om te gaan knutselen en
daar de meest volmaakte vorm van
vrijetijdsbesteding in zien. Wie
weet, straks gaat men nog figuur
zagen in clubverbanden... op zater
dag."
KERK OVER FRANSE ATOOMBOM
Het streven van Frankrijk om
zich tot een zelfstandige atoom
macht te ontwikkelen, heeft ve
len reden tot ongerustheid gege
ven, niet het minst in kerkelijke
kringen. In hét weekblad van de
Hervormde Kerk „Hervormd Ne
derland" heeft ds. F. H. Lands
man hierover het volgende ge
schreven:
SLECHTS enkele dagen voor het
jaar 1960 ten einde was heeft
Frankrijk de wereld op doen schrik
ken door het bericht dat het ten
derde male in de Sahara een atoom
bom tot ontploffing heeft doen bren
gen.
Maar nadien is er alweer zoveel
gebeurd of aan het gebeuren, dat
onze aandacht gespannen houdt,
dat de kans niet gering is dat ook
dit onrustbarende bericht voortijdig
in het vergeetboek raakt.
.Toch is het daarvoor te belang
rijk. Zo belangrijk dat. naar wij
vernamen, de hervormde kerk van
plan is zich, bij monde van haar
synodale moderamen, tot de her
vormde kerk in Frankrijk te rich
ten om uiting te geven aan haar
verontrusting.
Waarom?
Een van de weinige hoopgeven
de feiten op het gebied van de toe
rusting met kernwapenen is, dat de
leden van de atoomclub", Ameri
ka, Engeland en Sovjet-Rusland, nu
reeds twee jaar lang zich hebben
onthouden van proefnemingen ge
paard gaande met het laten explo
deren van kernwapenen en nog al
tijd onderhandelen over een perma
nent verbod van proeven. Dit be
vestigt het vermoeden dat ook Sov
jet-Rusland, in tegenstelling tot
Rood-China, reeds zoveel kennis
heeft van de verschrikkelijke uit
werking van de kernwapenen, dat
het er veel voor over heeft het uit
breken van een atoomorlog te voor
komen.
NU zijn er vooral twee omstandig
heden, die naast andere waar
we nu niet op willen ingaan, de
oorzaak kunnen zijn dat toch ge
beurt wat men niet wil: enerzijds
het ontstaan van centra voor de
vervaardiging van kernwapenen in
landen, die niet tot de „atoom
club" behoren, waardoor d« onder
handelingen en de controle zoveel
moeilijker zullen worden; ander
zijds de toeneming van het gevaar
van het gebruikt worden van klei
nere. zg. ..taktische kernwapenen in
„locale" conflicten, omdat niet vol
doende beseft wordt dat de uitwer
king van deze wapens weinig min
der afschuwelijk is dan die van die
wapenen, die eigenlijk gemaakt wer
den met de bedoeling ze nooit te
gebruiken omdat het moeten over
gaan tot het gebruik van deze
..strategische" kernwapens als zo
danig reeds een nederlaag voor
beide partijen betekent: de tota
le of zo goed als totale ondergang
van het menselijk leven op deze
aarde. Maar welke vijand weet een
taktisch van een strategisch kern
wapen te onderscheiden als het hem
treft?
Doch juist daarom is het zo
uiterst gevaarlijk als een klein land
als Frankrijk, gedreven door een
misplaatste nationale trots, zich niet
storend aan de NAVO waar het
deel van uitmaakt, voortgaat te
streven naar een zelfstandige
plaats onder de atoommachten,
door de aanmaak van en proefne
mingen met atoombommen.
DENKT men zelfs afschrikwekken
de vergeldingswapenen te kun
nen maken om een aanval op eigen
grondgebied te voorkomen, dan is
men wel helemaal bezig met het
hanteren van waandenkbeelden,
omdat, zoals Jules Moch in „Le
Monde" heeft betoogd, geheel
Frankrijk met twintig goedgeplaat
ste bommen kan worden vernietigd
terwijl men om t.a.v. de Sovjet-
Unie hetzelfde te bereiken, ten
minste achthonderd tot duizend H-
bommen nodig zou hebben. Daar
toe is Frankrijk niet in staat. En
daarmede vervalt elke „zin"
van zijn huidige bewapeningspoli
tiek. Maar als Jules Moch daarna
betoogt dat Frankrijk er beter aan
zou doen de 4.5 miljard gulden, die
het heeft begroot voor zijn ato
maire bewapening, te gebruiken
voor zijn ontwikkeling op andere
gebieden, zoals het onderwijs, en
zijn politiek in de eerste plaats te
richten op ontwapening en als hij
vraagt of het daarnaast niet beter
deed zich te gaan inleven in de
rol van bemiddelaar t u s-
s e n d e V.S. e n d e S.U., dan vra
gen wij ons op onze beurt af of
alle Westeuropese landen er niet
beter aan deden zich meer aldus
in te stellen i.p.v. zich blij. te ma
ken met een NAVO, die taktische
kernwapenen onder eigen beheer
krijgt en zelfs een vergeldings
macht van Polarisraketten ter be
schikking kan krijgen!
ALS men er aan vast wil houden
dat, uit louter militair gezichts
punt, kernwapenen onontbeerlijk
zijn om een conventionele oorlog
binnen de grenzen te houden, om
dat een atoomoorlog een groter
kwaad is; als men dan tevens
zichzelf niet meer voor de gek
houdt wat betreft de ware aard
van taktische kernwapenen, ligt
de conclusie voor de hand dat niet
alleen Frankrijk, maar alle West
europese landen er in hun situatie
goed aan zullen doen alleen hun
..conventionele" defensieve strijd
kracht in stand te houden en te ver
sterken.
Dit is de laatste wijsheid
op het terrein van bewapening en
ontwapening zeker niet. Maar in elk
geval is het beter nuchter reke
ning te houden met de verontrus
tende werkelijkheid dan, gedreven
door opgeblazen nationale gevoe
lens, zichzelf een schijnveiligheid
aan te meten, die er alleen maar
toe kan dienen de strijd om de vre
de nog zwaarder te maken dan ze
toch al reeds is.
Voor een talrijk gehoor heeft ds. W. L. Tukker (Katwijk aan Zee)
gistermorgen in de samenkomst op Woudschoten van Herv. predi
kanten behorende tot de Geref. Bond de nota betreffende het mutatie-
vraagstuk behandeld, waarvan w\j de inhoud reeds in ons blad van
eergisteren weergaven.
Hoewel ds. Tukker gaarne de goede bedoelingen van het rapport
der commissie-Vossers erkende en de nauwkeurigheid der statistie
ken, zodat wij het serieus hebben te nemen, kan men toch z.i. bezwa
ren inbrengen reeds tegen de wijze van voorstellen van zaken. Onge
twijfeld is er nood en ook wel stil verdriet in verscheidene pasto
rieën, doch moeten wij dit tragisch maken en de ziektegevallen als
norm nemen?
TN de lange lijst van gevaren, die
dreigen bij een te langdurig verblijf
in dezelfde kleine gemeente, worden
dingen genoemd, die iemand buiten
het ambt moesten plaatsen. Verder:
erger dan het gemis aan relatie met
niet-kerkelijke sectoren van het dorps
leven is gemis aan relatie met de
godsdienstige sector. Tenslotte: in een
pastorie leeft men altijd ietwat ge-
isoleerd van de gemeente, terwijl ook
wie regelmatig verhuist waken moet
tegen clichéwerk en routine.
Wanneer gesteld wordt dat zo weinig
predikantszonen thans het ambt begeren,
geldt dit minder naar mate men meer
naar rechts ziet. En is het wel juist dat
het ambt alleen aantrekkelijk is „voor
de lagere sociale lagen"?
Terwijl het oorspronkelijk de bedoe
ling was, dat de positie van de vicaris,
de adjunct-predikant zou worden bestu-
i de ge-
llllli
BEZITSVORMING
Enkele dagen geleden plaatsten wij in
deze rubriek enkele beschouwingen uit De
Tijd-De Maasbode over een rapport dat
een commissie van liet (r.k.) Centrum voor
Staatkundige Vorming heeft uitgebracht
over de vraag in hoeverre effecten zich le
nen voor bevordering van de bezitsvorming.
Bedoelde commissie is tot een in het alge
meen negatieve conclusie gekomen. De
meeste vormen van effecten houden teveel
koers- en andere risico's in voor de klei
ne spaarder. De commissie acht het ook
niet verantwoord kleine spaarders te advi
seren aandelen in één onderneming te ko
pen, ook niet, wanneer dat de onderne
ming is, waarin men werkt. De commissie
beveelt alleen deelneming aan in beleg
gingsfondsen met sterk gespreide risico's.
Naar aanleiding van dit alles commen
tarieert Het Vrye Volk aldus„De
ze conclusies zijn niet erg opzienbarend.
Ze houden ongeveer hetzelfde in als wat
wij in het verleden bij herhaling hebben
betoogd. Die betogen zijn ons toen van
KVP-zijde nogal kwalijk genomen en heb
ben ons in die kring zelfs de faam bezorgd,
dat wij afkerig van bezitsvorming zouden
zijn. Maar goed, van het Centrum voor
Staatkundige Vorming zal men in de KVP
eerder enige waarschuwende opmerkingen
aanvaarden dan van ons. Het merkwaardi
ge is zelfs dat wij nu op onze beurt de
conclusies van de commissie wel wat aan
de negatieve kant vinden. Wij hebben zel
den met zoveel terughoudendheid (bijna
zelfs koudwatervrees) zien oordelen over dit
onderwerp als door deze commissie van in
hoofdzaak belcggingsdeskundigen uit de
KVP. De moeilijkheid is echter, dat de
commissie die vijf of zes maal met na
druk herhaalt, dat haar conclusies alleen
gelden ten aanzien van „kleine of pasbegin-
nende spaarders" geen enkele poging
heeft gedaan om aan te geven wie ze nu
eigenlijk als „kleine spaarder" beschouwt.
Is dat iemand die een paar honderd gul
den bezit of een paar duizend of meer?
Veel verder dan: „dat hangt van de per-
ilijke omstandigheden van de spaarder
de vraag of hierbü aa
meenten geheel of ten dele
heid moet worden gelaten om zich
aan een periodieke mutatie te ont
trekken;
over de vraag, of hierbtf ook aan de
predikanten geheel of ten dele zulk
een recht zou moeten worden toe-
over de vraag of een tijdelijke maat
regel hier gewenst zou zjjn;
over andere wegen, die men begaan
baar acht, om tot een oplossing van
het gestelde probleem te komen.
Toegegeven moet worden dat de werk
verdeling in de Kerk niet efficiënt is,
doch dit is moeilijk te verhelpen. De
samenvoeging van 4 of 5 miniatuurge
meenten in N.-Holland of Groningen be
tekent een tekort aan regelmatige predi
king in elke gemeente en dus een uit
leveren aan Rome of aan het nihilisme.
Zo zijn er (door aankoop van boerderijen)
kleine gemeenten in Limburg geheel
door Rome opgeslokt.
Ds. Tukker merkte nog op, dat stich-
ng van predikantsplaatsen (en kerk
bouw), zoals in Den Haag is geschied,
meer belang is (ook met het oog op
•erticale doorstroming) dan het be
roepen van predikanten in algemene
dienst. Feit is tevens, dat in middelgrote
gemeenten het belijden beter bewaard
bleef dan in de grote centra.
In dit rapport, waarin de moeilijk
heden meer verplaatst dan opgelost
worden, staat om. een lijst van onver
vulbare en vervulbare vacatures: merk
waardig dat links de meeste onvervul
bare- en rechts de meeste vervulbare
blijkt te hebben. Opgemerkt dient nog
te worden, dat de niet talrijke „vrienden
Kohlbrugge" alsmede de principieel-
confessionelen in de betreffende tabel bij
de middenorthodoxie zijn ondergebracht.
Zullen zij zullen ook de links-vrij
zinnigen in de voorgestelde „raad voor
de mutatie van predikanten" met ver
zijn vertegenwoordigd?
Zullen anders hun belangen aldaar be
hartigd worden? En wie kan dit doen
met betrekking tot de gehele Geref.
Bond? Men trekt nu eenmaal aan de
teugel van de kant, waar men zelf staat.
En: niet de vertrouwensman, doch de
raad beslist uiteindelijk.
De raad legt een officieel register
af' koi
biedt dit wel heel nuchtere rapport een
nuttig tegenwicht legen veel zweverige be
schouwingen over bezitsvorming in confes
sionele kring en ook tegen het zich verga
pen aan Duitse stunts met Volkswagen-
en Preussag-aandelcn, dat daar in de mo
de is. Het rapport eindigt
juiste als onuitgewerkte opmerking:
„Spreiding van bezit over zo breed moge
lijke lagen van de bevolking zal in zeke
re mate door een maatschappijhervorming
worden bereikt". Maarelders hééft de
commissie dan al verteld, dat zij onder
bezitsvorming niet verstaat een geforceer
de herverdeling van bestaand bezit. Zo we
ten we uit dit rapport dan al weer, wat de
KVP op het stuk van de bezitsvorming
niet wil. 't Zou wel aardig zijn, als
nu ook eens konden horen wat ze wél v
(Van onze soc.-econ. redactie)
In de hoofdafdeling Sociale Za
ken van het landbouwschap heeft
een eerste gesprek plaats gehad
over de nieuwe c.a.o. voor akker
bouw en veehouderij, welke op 1
mei a.s. van kracht moet worden.
In het gesprek tussen werkgevers
en werknemers, dat nog slechts
een voorlopig karakter droeg,
werden door de vertegenwoordi
gers van de drie landarbeiders-
bonden een aantal suggesties ge
daan. Men gaat er van uit dat er
een produktiviteitsruimte is van
ongeveer 6 Van deze 6 zou
den er vier aangewend moeten
worden voor loonsverhoging en
de andere 2 voor verkorting van
de werktijd en uitbreiding van het
aantal vacantiedagen van 13 tot
15 dagen per jaar.
Vorig jaar heeft men in sommige
streken van het land in de akkerbouw
de veehouderij de 4 pet. loonsver
hoging. welke toen werd toegekend,
uitsluitend gebruikt voor verkorting
van de werktijd met behoud van hetzelf
de loon. Zo werd in Friesland de werk
tijd met 100 uur verkort.
Thans willen de landarbeidersbonden
zowel loonsverhoging (4 pet.) als werk
tijdverkorting. Gedacht wordt aan een
verkorting voor iedere werknemer in
de veehouderij en de akkerbouw van
50 uur.
In de veehouderij wordt thans maxi
maal nog 3100 uur gewerkt door de
melkers en maximaal 2600 uur door de
losse arbeiders. Wat betreft de akker
bouw gelden voor de paardeknechten
maximaal 2800 uren en voor de losse
arbeiders 2600 uur. Vijftig uur werktijd
verkorting per jaar komt ongeveer
overeen met een loonsverhoging van
2 pet. De loonsverhoging en de werk
tijdverkorting zouden voor de boeren
extra kosten meebrengen van ongeveer
10 cent per arbeidsuur.
De discussie in de hoofdafdeling
heeft echter nog slechts een voorlopig
karakter gedragen; definitieve voor
stellen zijn nog niet geformuleerd. Men
heeft hier met de moeilijkheid te
ken, dat minister Marijnen in
Tweede Kamer niet duidelijk gezegd
heeft, welk deel van de gestegen ar-
beidsproduktiviteit reeds in de garan
tieprijzen is verwerkt en welk deel er
dus nog beschikbaar is voor verbetering
van arbeidsvoorwaarden. Over enkele
weken hoopt de hoofdafdeling het ge
sprek voort te zetten, waarbij dan de
voorstellen een meer definitieve vorm
zullen krijgen en ook de vertegenwoor
digers van de boerenorganisaties hun
standpunt kenbaar zullen maken.
Evenals ln vele andere bedrijfstakken
bestaat ook bij de landarbeldersbonden
het streven om bij de verkorting
de werktijd waar mogelijk reeds
streven naar een vrije zaterdag
de werknemers ln de akkerbouw- en de
veehouderijsector.
deerd, heeft men deze materie laten
liggen en is men nu gekomen met een
voorstel betreffende de mutatie en
vraagt de synode bezinning op een zestal
vragen:
over de wenselijkheid om te komen
tot een betere roulering van het
predikantencorps;
over de vraag of maatregelen daar
toe beperkt zouden moeten blijven
tot de kleinere gemeenten (groep V
i IV);
lijst
minder
Daarnaast nog ee
gunstige gemeenten.
Men stelt voor om dit kerkordelijk op
te nemen in de ordinantie voor het pasto
raat (ord. 13) en niet in die van de ver
kiezing van ambtsdragers (ord. 3). 't Pres-
byteriale karakter der kerkorde wordt
alzo op een pricipiële plaats verlaten!
Wordt dit voorstel aangenomen, dan is
't bisschoppelijke stelsel voor meer dan
de helft over de brug!
Wanneer opgemerkt wordt, dat de ge
meenten en de predikanten een stukje
van hun vrijheid prijsgeven om daar
mede echter voor zichzelf en voor de
Kerk andere en grotere voordelen te be
halen, dan wil ds. Tukker dit liever om
keren: een groot stuk vrijheid wordt ge
offerd om gering voordeel te verkrijgen.
De predikant kan bij toewijzing niet
bedanken of solliciteren. Zijn belangen
worden door een bredere kring behar
tigd, die voor hem beslist. Hij behoeft
niets te overwegen, doch heeft slechts te
gaan.
De zelfstandigheid der gemeente (wij
spreken hiervan liever dan van auto
nomie) wordt wel degelijk aangetast en
't is de vraag, of een gemeente, die een
maal op de lijst staat, daar weer af kan
komen?
Dat de gemeenten (kerkeraden) de
predikanten geestelijk peilenhet valt
weg. Zo ook de tucht die hiervan kan
uitgaan. In ieder geval het „wettig door
Gods gemeente en mitsdien door God
Zelf geroepen" te zijn. De predikant
wordt ambtenaar, die zich een stand
plaats ziet toegewezen.
In de discussie werd nog opgemerkt,
dat wanneer de gemeente niet meer be
hoeft te bedenken „wij hebben hem zelf
beroepen" en de predikant niet meer „ik
heb het zelf aangenomen" de geestelijke
moeilijkheden eerst recht groot worden!
Gisteren schreven we, dat 'we niet „waardig behoefden" te
worden om Christus in ons leven toe te laten. Geen zelfver
betering, schreven we toen, maar zelfverloochening. Toch
schrijft Paulus in de brief aan de Philippenzen: „Gedraagt
u waardig het evangelie". Spreekt de Bijbel onze inzichten
niet tegen?
In het minst niet. Het een sluit het ander niet uit. Christus
roept zondaren, maar Hij roept zondaren tot bekering, tot
een ander leven.
Christus verlost niet alleen van de schuld. Hij geeft niet slechts
gratie. Dan waren we slecht af. Als een misdadiger gratie
krijgt en hij wordt aan zijn lot overgelaten, valt hij spoedig
terug in zijn oude fouten. Daarom hebben we een heel systeem
van reclassering opgebouwd.
Als ons geestelijke gratie is gegeven, gaat Christus ook ons
reclasseren. Dat wil zeggen: Hij gaat ons leren hoe we weer
in volle gemeenschap met God kunnen en moeten leven.
Wij moeten dan leren om met God om te gaan, leren leven
zoals het een kind van God betaamt, „waardig het evangelie",
opdat de mensen geen aanstoot aan het evangelie zullen nemen.
Negatief
In heel dit rapport worden geen bij
belse noties gevonden dan alleen één
negatieve: de opmerking, dat het N.T.
niet spreekt van autonomie der gemeente
noch ook van vrijheid van predikanten.
Is het wel juist, dat de synode een
voorstel aan de Kerk ter overweging
aanbiedt, waarin de presbyteriale struc
tuur der Kerk in zijn wezen wordt aan
getast? Als enig historisch argument
wordt naar Bucer verwezen, die tussen
Luther en Calvijn instond.
Wij willen, aldus ds. Tukker, gaarne
wat op calvinistische bodem groeide be
houden en wijzen daarom deze voorstel
len af. Het presbyteriale stelsel is een
hoog goed, dat echter voorzichtig gehan
teerd dient te worden.
De referent wilde niet volstaan met
een afwijzing van de in de nota aange
wezen weg, doch gaf het navolgende
voorstel in overweging:
1) laat men zich van de grootste tot de
kleinste gemeente houden aan de wet
telijk voorgeschreven leer naar Schrift
en belijdenis;
2) laten wij in heel de Kerk in de vreze
des Heren staan;
3) laat men breken met onbijbelse leef
tijdsgrenzen en oog hebben voor de
waarde van het in godsvrucht gerijpte
4) laat men de rem van de vier jaar (d.i.
dat men minstens vier jaar aan een
standplaats gebonden is) loswerpen;
5) laat men, waar mogelijk, de kleinere
gemeenten via de kas voor de predi-
kantstractementen financieel steunen
in de weg van het belijden (in de zin
van: naar het belijden toe);
6) laat men in de grote centra het aantal
predikantsplaatsen uitbreiden.
De Duitse tak van de Basler
Mission heeft een oproep gericht
tot jonge mensen om in zendings-
dienst te komen. De oproep ging
in het bijzonder uit tot jonge pre
dikanten, vicarissen en theologi
sche studenten. Deze zending heeft
zojuist ook al enige artsen van de
gereformeerde zending in ons land
overgenomen voor tijdelijke dienst.
Er is ook contact met de hervorm
de zending van ons land.
In de oproep staat dat „het een
schamend falen van het christendom
zou zijn, als het niet mogelijk is om
binnen afzienbare tijd ten minste twaalf
theologisch opgeleide zendelingen naar
de terreinen in West-Afrika en Oost-
Azië te zenden." In deze gebieden heeft
de Basler Mission zeven arbeidsvelden.
De zendelingen kunnen onmiddellijk
worden ingezet in Zuid- en Noord-Kame
roen, Ghana, India en Hongkong. De
zelfstandige kerken die door het zen
dingswerk van deze zending zijn ontstaan,
werken nog altijd nauw met de zending
samen en kunnen niet begrijpen, wat
zij in de steek gelaten worden.
In haar oproep wijst de Basler Mission
erop dat in deze kerken de slogan:,. Geen
plaats meer voor de blanken" nog niet
bestaat. Veel eerder zijn juist de deuren
na een periode van onzekerheid en be
trekkelijke onrust, wijder dan ooit open
gegaan.
Ook pionierswerk
De Europese zendelingen worden
vooral ingezet bij de opleiding vi
predikanten, evangelisten, catecheten
onderwijzers. Deze zending heeft naast
al haar andere takken van werk in
deze zeven gebieden tien opleidings
scholen, waaraan op het ogenblik twaalf
Europeanen zijn verbonden.
Maar ook is er nog heel wat ander
werk te doen voor blanken die zich
willen scharen onder de leiding v
deze nationale kerken, en zonder ove
heersing hun werk willen verrichten.
Ook verricht de Basler Mission nog
pionierwerk in Noord-Borneo en in het
Mandaragebergte van Noord-Kameroen
waar nog geen zelfstandige kerken zijn
gevormd. Om het tekort aan zendelingen
zo spoedig mogelijk te kunnen opheffen
heeft deze zending besloten om toe
komstige zendelingen die zich niet voor
het leven willen geven ook voor acht
of tien jaar in dienst te nemen. Daarna
kunnen zij zich weer in Europa be
roepbaar stellen.
In Amsterdam en Utrecht is een februari in Utrecht voor rectoren direc-
teuren en docenten bij het V.H.M.O.
en vertegenwoordigers van het bedrijfs
leven in Utrecht een bijeenkomst be
leggen.
Als onderwerp voor deze bijeenkomst
groeiend contact tussen de bedrij
ven en de scholen. In Amsterdam
is dit contact al tot stand gekomen
tussen ongeveer 30 bedrijven en
evenveel middelbare scholen. Het
wordt onderhouden door de plaat
selijke commissie „Contactcentrum
bedrijfsleven onderwijs".
De bedoeling van dit initiatief is de
leerlingen van de scholen een betëre
voorlichting te geven over de verschil
lende bedrijven en functionarissen uit
deze bedrijven meer inzicht te geven
in de wensen van de scholen en in
de wijze waarop de leerstof wordt ver-
Een daartoe opgesteld programma
houdt o.m. in: Persoonlijk contact
tussen leraren in bepaalde vakken en
bedrijfsfunctionarissen met een analoge
vakrichting, gastlessen (in de hoogste
klassen) te geven door deze functiona
rissen, betrekking hebbende op de or
ganisatie van een onderneming, op het
personeelsbeleid, op het laboratorium
enz. In dit verband wordt gedacht aan
lessen in scheikunde, natuurkunde, bio
logie, moderne talen, aardrijkskunde,
economie en andere vakken.
In het program is evenzo begrepen
een reeks bijeenkomsten van docenten
met bedrijfsfunctionarissen e
van docenten en leerlingen.
De plaatselijke commissie Utrecht
de stichting ..Contactcentrum bedrijfs
leven-onderwijs" zal op woensdag
Advertentie
40 MILLIOEN DIEREN
STERVEN IEDER JAAR,
36 MILLIOEN voor de kleur
stoffen. cosmetica, specialités, bloembol
len èn de oorlogsindustrie.
WEG met de internationale misdaad, die
„VIVISECTIE" heet!
Anti-Vivisectie-Stichting
Advertentie
kOSRAM
Europese Economische Gemeen
schap". Inleiders zijn mr. P. A. Blaisse,
lid van het Europese Parlement over
„Algemene en politieke doeleinden en
betekenis van de E.E.G.", J. H. D. van
der Kwat, algemeen directeur van de
Kon. Ned. Jaarbeurs, over „De beteke
nis van de E.E.G. voor het Nederlandse
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Bedankt voor Schoonhoven, vac. J. J.
Moll: W. de Bruyn te Ermelo; voor Zui-
lichem-Nieuwaal: A. J. Wijnmaalen te
Maartensdijk.
GEREFORMEERDE KERKEN
Bedankt voor Schiedam, vac. E. J.
Oomkes: C. Goeman te Haarlem-Z.
BOND VAN VRIJE EV. GEM.
Bedankt voor Meppel: J. Moerland te
Gorinchem.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN
Tweetal te Aagtekerke: Chr. v. Dam te
Robterdam-Z en A. F. Honkoop te Goes,
van wie eerstgenoemde is beroepen.
Kerk trekt een
dansstreep
De lijnen tussen de menselijke opvat
tingen van goed en kwaad zijn lang
zaam maar zeker aan het verschui
ven. Heel duidelijk blijkt dat als we
letten op het dansprobleem, waar
over binnen kerkelijke kringen nog
altijd een discussie gaande is.
Zeiden vele Nederlandse kerken vroe
ger een hardnekkig „neen", tegen
de parendans, zodat de lijn dus dwars
door de paren heen liep, nu loopt
de lijn langs de maatstreep van de
muziek, althans als we het rooms-
katholieke blad „Vita pastorale"
mogen geloven.
Dit blad heeft een morele indeling van
de dansen gemaakt. Daar zijn in de
eerste plaats de moreel onschadelij
ke dansen. Dat zijn de dansen, die
beperkt contact geven zoals de wals,
de polka en de mazurka.
Maar er zijn ook dansen met het groot
ste zedelijke gevaar, namelijk die
waarbij zo nu en dan lichamelijk
contact bestaat. Dat zijn de roemba,
mambo, cha-cha-cha en boogie-
woogie.
En aangezien geen enkele verdeling
volkomen is, zijn er dan de grens
gevallen, zoals de foxtrot, charleston
en de one-step. Volgens het blad zijn
zij de grensgevallen tussen zeden en
zonden. En nu maar foxtrotten op
de jeugdverenigingen. Het kan er
immers nog net meer door!
LIEVE PETER,
Vandaag hoorde ik „Letzter Frühling" van Grieg op de
dio, ik moest er ineens aan denken hoe 't zou zijn als
kelijk geen lente meer kwam, als we zonder het te weten vo
rig jaar iets unieks hebben meegemaakt; de laatste lente, daar
kun je dan over vertellen aan je kleinkinderen, die sneeuw
klokjes alleen maar van plaatjes kennen.
Maar het ergste van de winter is achter de rug, januari
duurt wel lang, maar februari heeft maar achtentwintig dagen
en in maart kun je gaan optellen wat er al is narcissen,
boshyacintjes, rode tulpen als het dit jaar tenminste lente
wordt.
Het sneeuwde vandaag een beetje, aarzelende magere sneeuw,
alle mensen kregen witte schorten voor en witte haren. Toen
het ophield was alles heel duidelijk, ik fietste langs een groot
grasveld waar 't was blijven liggen, het deed pijn aan je ogen.
Ja, op het ogenblik lees ik alleen voor school, er is niets
anders meer. Weet je, ik lees eigenlijk alles, mevrouw Bos-
boom-Toussaint en Claus en Joop ter Heul, de krant om de sla
dat is natuurlijk wel abnormaal, zulke leeshonger hoor je
algemeen te hebben als je twaalf bent, maar bij mij is het
nooit overgegaan.
Winnie-the-Pooh hebben we op school gelezen, in de twee
de, elke maandag, maar ik las het altijd voor mezelf, zomaar
een paar bladzijden als ik down was, dat hielp echt. Die plaat
jes erbij zijn ook prachtig. Ik ken een (speelgoed)beer, die
precies op Winnie-the-Pooh lijkt, hij heet ook zo en hij is een
beetje dom en erg lief (misschien juist omdat hij een beet
je dom is).
Het lijkt me enig een engels boekje te schrijven. Waarover
zullen we schrijven. Over een hele wijze schildpad? Of over
Donkey? (hij zou 't vast prettig vinden). En leuke plaatjes er
bij, natuurlijk. Of een boekje alleen voor grote mensen? In
mooi engels alles met veel I's (en ings-, het keurige B.B.C.-
omroepersengeh.
Ik heb een vriendinnetje, die roken echt lekker vindt, ze heeft
ook hele bruine vingers, erg hé? Vind jij het lekker? Ik doe het
bijna nooit en dan moet ik er nog bij denken anders ga ik
hoesten, en dat staat helemaal niet. Maar heel veel vrouwen
roken, omdat je van snoepen dik wordt.
Dag, lieve Peter, zou het nog lente worden, nog één keer,
denk je?
MAR JA
Advertentie
Krimpen van pijn
door rheumatiek, spit, ischias, hoofd
en zenuwpijnen is onnodig. Togal
bevrijdt U snel en afdoende van die
pijnen. Togal kan baten waar andere
middelen falen. Togal zuivert de nie
ren, is veilig voor hart en maag. By
apoth. en drog. ƒ0,95, ƒ2,40, ƒ8,88
G.Z.B.-delegatie
naar Kenya
Voor de tweede maal is een delega-
naJan4<fei,Gereformeerde Zendingsbond
met vertrokken in verband
^eld ltL0/.ernemen van een "ndings-
veld. Steeds is er sprake geweest van
Afriïïe?nme V.an een «ebied in Zuid-
cwlf een terrein in Kenya te El-
doret, Ds. J de Lange de director van
onafhankelijke hervormde zending*-
werk en de voorzitter ds. A. Meijers zijn
dezer agen naar dn laatste terrein
vertrokken. Oorspronkelijk ouden zij
daar drie weken blijven, maar het i*
niet uitgesloten dat hun bezoek daar
u ??s weken zal duren.
Het is nodig dat de verantwoordelijk
heid voor het werk in Eldoret zo sooe-
dig mogelijk zal geschieden, niet alleen
omdat het werk daar aandringt op
spoed, maar ook omdat de G.Z B. ds
Lam, de Lunterse predikant die daar
zal gaan werken en zijn kerkeraad zo
spoedig zekerheid wil geven over een
eventuele benoeminig.
R.K. kerk in Hongarije
krijgt meer subsidie
De Hongaarse regering heeft besloten
de jaarlijkse subsidie aan de R.K. Kerk
dit jaar te verhogen, zo meldde van-
daaS he4 katholieke dagblad Uj Ember.
Het blad. dat geen cijfers noemt, zei
at „hoewel de kloof tussen kerk en
staat m ideologisch opzicht niet te over
bruggen is, dit geen beletsel voor dp
staat is rekening te houden met de ma
teriele noden van de kerk".
De subsidie aan de kerk werd in 1948
vastgesteld toen de communisten aan de
macht kwamen Er werd bepaald dat het
bedrag elke vijf jaar met een kwart van
oorspronkelijke subsidie verminderd
worden, zodat de kerk na twintig
