IN DE KNOOP
I SARIE EN JAN
DE KERK EN DE
PINKSTERGROEPEN
GEESTELIJK
LÉVEN
Zn
ió de bybei een veelgebruikt boek
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 7 JANUARI 1961
Perscensuur
De „rode deken" van Canterbury, dr. Hewlett John
son, de doorn in het vlees van de aartsbisschop van
Canterbury, heeft een boek geschreven over zijn
reis naar communistisch China. Het boek is echter
nog steeds in manuscriptvorm, want er is geen en
kele uitgever die het wil publiceren.
Een beetje boos heeft de rode deken een opmerking
gemaakt, die in sommige kringen wel vaker klinkt:
„Ik bevind mij in dezelfde situatie als Boris Paster
nak,^ik mag best schrijven, maar kan niets gepubli-
TE ZULT het precies zo treffen, dat er in een 3000 jaar oud rijk revo-
t lutie uitbreekt, uitgerekend een paar dagen, voordat je voor een
dI^S|ld'at>SltiüetdloUht05dMeine maand naar E,hioPië znlt ïaan om er in dc kerstmaand de onge-
sen het oosten en het westen, in Rusland mogen af- veer 30 Nederlandse protestantse gezinnen te dienen. Gelukkig was de
wijkende gedachten met gepubliceerd worden, in het 111
j revolte met enkele dagen bekeken en keerde de keizer, de „Leeuw van
Juda", naar land en volk terug. Zijn intocht in Addis Abeba is een
overweldigende zegetocht geworden. Tienduizenden bedolven de vorst
onwaar. Als Pasternak niet mocht publiceren onder de bloemen, vrouwen wierpen zich op de aarde om de grond te
Stand dan kwam nat. niet nmrint rte meneer» 6
kussen, waarover hij gelopen had.
westen is niemand bereid' om afwijkende gedach
ten te publiceren. In het oosten is een officiële,
het westen een onofficiële perscensuur.
passagiers het vliegtuig verlaten,
voordat deze drie jonge vrouwen
en de jongeman waren uitge
stapt en in gereedstaande hof-
auto's weggereden
ken familieleden v
zijn, die in Asmara de begrafenis honderd
hadden bijgewoond van een der auto heen, weeklagend.
18 ministers en hoogwaardigheids- Wij konden niet eens uit
bekleders, die door de oproerlin- de wagen komen
me kind kreeg toch nog
een flinke klap en sloeg
na een salto met een
sflag tegen de grond.
l. Het ble- Na enkele seconden
de keizer te stonden er een paar
in Rusland dan kwam dat niet omdat de
zijn geschriften niet wilden lezen, maar omdat zij
ze niet mochten lezen. Maar als er niemand is die
het boek van Johnson wil uitgeven dan komt dat al
leen omdat de uitgevers weten dat niemand of
vrijwel niemand het boek wil lezen. Men zegt dat
de deken zijn boek nu op eigen kosten wil gaan pu
bliceren. Als hij dat doet zal hij merken dat een
heel kleine oplage al groot genoeg zal zijn.
Het is onrechtvaardig om te zeggen: „Wij mogen niet
publiceren" als het alleen maar er om gaat dat men
niet wil lezen en luisteren.
Belangrijker dan de persvrijheid is de zo nauw daar
mee verbonden leesvrijheid. In het oosten mogen
de mensen niet lezen wat zij willen, in het westen
wel. Als de ene krant hen niet bevalt, kunnen zij
rustig overstappen op een andere. Als het ene boek
niet bevalt, rustig een ander uit de bibliotheek ha
len of in de winkel kopen. En als de overgrote meer
derheid van een volk de vrijheid neemt om niet te
lezen, dan doet de schrijver er goed aan om zich
af te vragen waarom hij niet gelezen wordt, in
plaats van te gaan beweren dat hij niet publiceren
vermoord.
In Addis Abeba ging het leven,
behalve de avondklok
gen door de vele men
sen ook niet hoe het
meisje er aan toe was.
gewone gang. Die Maar we begrepen wel,
misschien nog wel dat het niet het aller
ergste kon zijn. Politie
Luistervrijheid
In wezen worstelt de kerk met hetzelfde probleem.
De boodschap van het evangelie is eigenlijk zodanig
dat de mensen haar niet willen horen. De boodschap
van het kruis is nog altijd „de Joden een ergernis
en de Grieken een dwaasheid." Maar zegt de kerk
nu dat zij wordt onderdrukt, dat er geen kerkelijke
vrijheid is?
Al te lang heeft de kerk gezegd: „De deuren staan
toch open en ze kunnen toch naar ons toekomen."
Als de mensen dan niet kwamen, hebben sommige
predikanten wel eens boos gereageerd. We hebben
predikanten hun gemeente een reprimande horen ge
ven, omdat er maar zo weinig mensen waren. Ze
vergaten dan dat de mensen die er waren helemaal
die reprimande niet hadden verdiend.
geen belangstelling meer heeft
geestelijke dingen.
Het is niet meer dan natuurlijk dat de mens geen be
langstelling heeft. Dat verkondigt Gods Woord ons
met nadruk. Wim Kan heeft in zijn oudejaarsavond-
meditatie" gezegd: „De wereld is nog niet ver
gaan in 1960, maar we hebben er wel hard aan ge
werkt". Een dominee kan zijn handen jammerend
ten hemel heffen en weeklagen dat de wereld niet
meer wil horen. Maar dan vergeet hij dat de wereld
van nature hard aan zijn ondergang werkt en als
God niet zo genadig was, zou die ondergang er al
lang zijn geweest.
Als wij menen dat onze Boodschap de mens dan wer
kelijk het echte leven kan geven, van de hel kan red
den en van de ondergang kan behouden, dan moe
ten wij van onze voetstukken en kansels afdalen. De
wereld is niet gediend met de pilaarheiligen van zon-
De mensen willen niet naar ons luisteren. Dat is hun
vrijheid en hun goed recht, ook al brengt het hun
verderf. Maar dan zullen wij wegen moeten zoeken
om hen tot luisteren te dwingen en dat is de weg
van het leven. Niet de dominee strooit zijn woorden
uit als een geestelijke reclamezuil maar de mensen
leven door de kracht van de Geest voor God ter
bekering. Als gelovigen voor God gaan leven, gaan
de ongelovigen naar Gods Woord luisteren. Als dat
niet gebeurt moeten wij de oorzaak niet zoeken bij
die goddeloze wereld, maar bij die god-loze kerk,
die gebrek heeft aan de Heilige Geest.
avondklok
nodig. De twee voornaamste
bellen toch waren toen nog niet erbij. Tenslotte
gepakt. Een familie, bij wie ik ten wij met het meisje
een koele dronk nuttigde,
haar vader de 30
zitkamer gekregen.
Meer vaart
had de vorige avond, juist nadat km terug
men naar de eetkamer was ge- Abeba naar net nospi-
kogel dwars door de taaL Daar constateerde
de doktér, dat er niets
gebroken was, geen
hersenschudding, alleen
maar enige schipm-
Je zoudt denken, dat
je er nu van af bent,
maar neen, papa ging
met zijn dochter met-
- een door naar de rech-
ter. een aanklacht
in te dienen en schade
vergoeding te eisen.
Als hij maar zeven ge
tuigen heeft, die ver
klaren, dat de chauf
feur te hard reed, niet
tijdig remde, of iets
dergelijks, moet men
een paar honderd gul
den schadevergoeding
betalen. En getuigen
Afrika zijn er nog al gemak-
bewe- kelijk te krijgen voor
een kleine vergoeding,
p een Men gaat er vanuit:
zo'n mijnheer met een
auto heeft meer dan ik
en kan allicht wel wat
betalen. De
Waarschijnlijk zal deze opstand
iets goeds ten gevolge hebben.
Keizer Haile Selassie kan nu wel
licht een beetje meer vaart zet
ten achter de hervormingen, die
hij al lang wil, maar waartej
de feodale grootgrondbezitters-
geriogspersonen zich verzetten.
Uit het program van de opstan
delingen neemt de vorst het een
en ander over. Te hopen, dat hij
slaagt. Hij is al 68 jaar en velen
vrezen dat deze vorst zijn plannen
niet meer zal kunnen verwezen
lijken, omdat hem de tijd ont-
Ethiopië, het land dat de naam
had het rustigste land
te zijn, komt toch ook
ging.
Een jonge Ethiopiër op een
vliegveld met een bijbel in de
hand dat doet een christen
mens goed. Maarwat betekent
voor dit volk die bijbel? Is hij
plechtig heilig h®* dorp
boek? Daaraan moest ik die mid
dag van de eerste dag van mijn
verblijf in Ethiopië denken.
de
Aanrijding
rijding zijn allen lid
van de Koptische Kerk, maar he
laas brengen ze de geboden die
ze kennen, niet erg in praktijk.
300
Op weg naar Wanji,
Nederlanders op een suikerplan-
Banneling
kunnen denken: een mooi land
huis ergens buiten van een rijke
man. Het is heel wat anders. Hier
woont al jaren op deze top als
De gereformeerde predikant ds. H. A.
Wiersinga is voor de kerstdagen en „oud
en nieuw? naar Ethiopië gegaan om
daar de Nederlanders die voor verschil
lende maatschappijen werken pastoraal
te dienen. Hij kwam onmiddellijk na de
december-opstand in het land aan. In
een eerste artikel beschrijft hij iets van
zijn persoonlijke belevenissen in de
dagen die volgden op de rebellie. Ds.
Wiersinga werd in Medan tot predikant
bevestigd. Hij diende die gemeente in
de jaren twintig. Na zijn terugkeer in
Nederland in 1929 stond hij nog in Vlis-
singen en Leiden. Sedert 1947 is hij
predikant in bijzondere zendingsdienst.
Veel van de kerk merk je bui
van de H.V.A. wonen, kregen ten Addis Abeba niet. Geen in het
:en aanrijding. In een dorp, oog vallende kerkgebouwtjes. Wat
waar markt gehouden werd, reed op de 110 km. lange weg van Ad-
de chauffeur 30 km. Ineens steekt dis Abeba opviel, was niet het
luisteren naar deze beweging ging
in door. Waar bepaalde gedach- men
ten moeten worden afgewezen, won«
wordt niet verbeeld dat de kerk zangen
eenzijdig is doorgeslagen naar de is vooi
andere ikant. Dit boekje is geen bijeenkomsten
polemiek,
In de afgelopen week is het
herderlijk schrijven van de ge
nerale synode der Nederlandse
Hervormde Kerk „De kerk en
de pinkstergroepen" versche
nen bij het Boekencentrum in andere "kant. Dit boekje
Den Haag. Het is een ingelo- KgS?
vig pastoraal antwoord gewor
den, dat geschreven is vanuit
een werkelijke bijbelse bewo
genheid. In dit boekje
breekt iedere neerbuigende gê"G^t."CHter"komt
hoogmoed, die een kerk nog belangrijkste vragen uit de
wel eens kan aannemen als het 108:50 kerkgeschiedenis aan
wei eens Kan aannemen als het de uu dJt hoofdstuk bUjh
gaat om kleine randgroeperin- dat de kerk zich niet alleen i
gen, maar wordt met een diep deze „sekte" wil afzetten,
Keizer Haile Selassie is een
moedig vorst. Hij had een pracht
van een krijgsplan klaar om zijn
volk van de opstandelingen te be
vrijden. Al was het niet nodig dat
er lang en zwaar gestreden moest
worden het feit, dat de keizer
geen ogenblik geaarzeld heeft en
na enkele dagen precies wist wat
hem te doen stond, heeft hem bij
zijn volk zeker groter aanzien ge-
Een paar dagen na de onder
drukking van de opstand kwam ik
in Ethiopië aan. Op wel heel
eigenaardige wijze maakte ik toch
nog kennis met het ontzettende
dat enkele dagen eerder gebeurd
was. Toen ons Ethiopische vlieg
tuig in Asmara een tussenlanding
maakte en ik daar in het wel zeer
povere restaurant van het vlieg
veld zat, kwamen er aan hét ta
feltje met gewone café-stoelen
naast het mijne, drie jonge Ethio
pische vrouwen en een jongeman
zitten, allen geheel gekleed in diep
zwart. Ze zaten zwijgend voor
zich uit te staren. Ik vroeg me af
wat dit nu wel voor mensen moch
ten zijn. Wellicht, dacht ik, theo
logische studenten van de Kopti
sche Kerk, de nationale kerk van
Ethiopië?
Op een gegeven moment kwam
er een wat oudere man binnen,
trad op dit zwijgende zwarte ge-
te stellen, die naast de ge- zeischap toe en ikuste plechtig een
bundel van psalmen en ge-voor een op Ethiopische wijze:
het bijzonder geschikt twee kussen eerst op de ene en
dergelijke „secundaire" dan twee kussen op de andere
een meisje van een jaar of 18
dwars de weg over. De chauffeur
remde met geweld, maar het ar-
of andere kerkgebouw,
een kegelvormige heuvel. Boven
op de top staat een huis. Je zou
Gelovig pastoraal
anlwoord aan de
pinksterbeweging
eredoctor in burgerlijk recht
van Universiteit van Oxford slaat
opstand neer en wil programma
van opstandelingen uitvoeren
uit.
Midden in dit land leeft een
kring Nederlandse christenen, on
der wie ik de kersttijd mocht
doorbrengen. ZIJ willen met el
kaar leven uit de bijbel, naar het
Woord Gods. Hopelijk helpen ook
de enkele zendingsgenootschappen,
die hier werken in medische en
overheidsdienst er aan mee de
nogal versteende oud-traditionele
staatskerk meer evangelisch te
maken. Alleen de open bijbel,
het evangelie brengt leven, kan
leven, echt nieuw leven geven
aan Ethiopië.
liederenbundel
Vervulling
de gemeente), wang. Ook hij ging zwijgend I
waarachtig op de noodzaak van offervaardig- droefgeestig zitten staren. Pas i
heid en een veelvuldiger deelne- enige tijd begon hij een zeer s
i het avondmaal.
met de (Duitse) kerkelijke ambten
familielid
keizer. De man heeft eens een
opstand geleid. In plaats van de
doodstraf kreeg hij als gratie ver
banning. Men hoeft deze heuvel
niet te bewaken (in ongeveer drie
minuten loopt men er omheen),
de man leeft er zoals eeuwen ge
leden de pilaar-heiligen in Egyp
te, zijn stil en teruggetrokken le
ven. Hopelijk heeft hij evenals
dat jonge familielid van de keizer
op het vliegveld van Asmara,
een bijbel bij zich. En hopelijk
maakt hij er een gebruik van. Zo
als die vroegere pilaar-heiligen in
volle overgave den Heer dienden.
Ethiopië is een ongelofelijk in
teressant land. een heel apart
land. Zoals op de velden de men
sen achter hun geiten en koeien
lopen, zo liepen de herders van
Abraham en Lot. Zoals hier de
stallen zijn, zo was eens Bethle-
hems stal. En zoals hier de her-
^-Irttüitdrtrü-ü-Cr-Ci-tt-it-Crü-tiit-Cr-trtr-CrCrir-b-ü-Crü-tritïrir-Crü-üïririrti-CrirCi-ü-trtrü-ü-k
jj g
1 Van een huis komen huizen
■H /IP 'n gegeven dag belandt jeugdleider Sybe bij z'n be- 3
nedenburen. Nader bepaald: op 'n zondagmiddag als 't
■d stortregent en alle voetbalvelden in Europa zijn afgekeurd, «-
zodat de mensen overal thuis zijn. Ja dat kan ik nu wel J*
zo kalmpjes noteren, maar voelt u hoezeer de Friese dorps- Cf
g jongen ondertussen stadsmens geworden is? Hij kent zijn
naaste buren niet eens, terwijl ze nog wel op dezelfde trap
■d wonen en stel daar tegenover eens de manier waarop ij-
men ten plattelande de wezenlijke nabuurschap beleeft!
Maar tegelijk gaat Sybe, opnieuw als stedeling, uit van het 4
axioma dat iedereen 's zondags in een of ander stadion zit, 4
terwijl in Sybe's ouderlijk huis sport als zodanig hoogst
d zelden en sport op zondag onder geen enkele voorwaarde 4
S ter sprake kwam. g
Het mooiste hoofdstukje is wel
ont- ket laatste: „De kerk en de vraag
de vervulling
Zo werd dit boekje allerminst
:n goedkope afwijzing, maar
de HeilG geeft het evenmin een goedkope
de oplossing: „Het geheel blijft een
groot mysterie van genade"
Geen gesprek
Iedere buitenlander
kan eigenlijk de weg vinden tus-
het bureau. Dan
,Kunt u mij ook zeggen, mijn-
Uit de praktijk van een
MAATSCHAPPELIJK
WERKSTER
Maar daarom juist behoort het Ethiopiër een hUbel In de hand neralsuperintendenten. bisschop-
de superintendenten, de ge- heer de superintendent, hoe het
t met al die kerkelijke
besef van eigen tekortkomingen
gezocht naar de schriftuurlijke
lijn. Maar evenmin wordt in
vi- x worut tereent argewezen.
dit boekje met sejubel een be- 0ok »vordt de gedachte atgeuc-
schouwing van de Heilige Geest
binnengehaald, die de toets
foofswaarheid.
Ieder gemakkelijk antwoord armoede
i-ordt terecht afgewezen.
gelezen te worden door ieder die
in aanraking komt met n
van de pinksterbeweging,
droeg. Ik dacht: Met deze
probeer ik in het vliegtuig
sprek aan te knopen. Maar he-
Kirchcnprasidenten?
ge- Troost u, de Duitsers kunnen het
ook niet, getuige bet kerkelijke i^tendent"'
nog door gelovigen die de laas, ik kreeg niet de minste cabaret dat in de afgelopen
i eigen hart zijn gaan kans: ze reisden eerste klas en gen
i dat
i nieuwe uitstorting
van de Heilige Geest nodig is:
„want in dit opzicht staat een
van de bijbelse kritiek niet kan ding vast: De Heilige Geest Is in
beseffen. De Hervormde Kerk ze,fs ln d,e k,as kregen ze nog een had met het
heeft met dit boekje een dienst bijzonder appartement,
bewezen aan alle kerken van ons Qp het vliegveld vai
land. Abeba mocht niemand
„Kunt u dat woord ook verta
len?"
„Superintendent betekent let-
weerstaan.
ollield op de Pinksterdag aan de
gemeente gegeven. En daarom be
lijdt de kerk ook: ik geloof (in)
Dit schrijven gaat uit v
conclusie uit het gereformeerde de Heilige Geest,
rapport over de stand van het
geestelijk leven, het zogenaamde
Vcmchralingsrapport: De kerk êi*é'tie"e wa'aVhêidTt'aan.'Duidï
LAUSANNE
Ds. J. M. Hoekstra de leider
deze zinsnede geciteerd. Vanuit
dit besef is dit hele boekje door-
maar ook
kant. We zien hier
het besef verblijdende poging
kerk geen genoegen mag tieve werkelijkheid (de daad
met deze stand van gees- God g v *":_J
werkelijkheid moet worden ALLEEN MAAR TENT?
Op de leidstersdag van de Band van Ned. Her-
HanH vaCn voiTiide Meisjesverenigingen op geref. grondslag
te"verbinden mat hia'd ds- s- Oerssan een referaat „De vroutv in
de subjectieve werkelijkheid (de de gemeente". Over de toekomstige theologische
beleving). Niet iedereen zal hele- vragen zei hij onder meer:
Met evenveel recht alg over dc ontdekking van de
vrouw kunnen wy spreken over de ontdekking van
dc gemeente. Wy gaan een theologische ontwikke
ling tegemoet waarin liet gemeente-zijn, dc gemeen
schap cn de gaven van de Heilige Geest, die immers
veelsoortig zijn, een belangrijke rol gaan spelen. De
kerk put immers altijd winst uit haar verlies. Hot
verlies is, dat dc kerk teruggedrongen wordt op een
klein terrein midden in een zich afwendende wereld.
Dc tijd, dat het volksleven door kerk en evangelie
diepgaand werd beïnvloed, is veelszins voorby. Er
zijn er die dat toejuichen, ma|r ik noem het verlies.
Dat neemt niet weg, dat deze teruggang, behalve hier
en daar een soort paniekstemming, ook een nieuwe
bezinning heeft gewekt op het gemeente-zijn cn
haar eigenlijke dienst in en aan dc wereld. Het
knelpunt van de nieuwere theologie zul blyken het
ambt te zijn. Gaat het kerk-zijn op in de dienst of
is er ook een ambtelyke kant aan? Is de kerk alleen
maar een tent, die voortdurend wordt opgerold en
meegenomen op de tocht door de wereld, of is zy
ook een gebouw, een inzetting Gods met een wat
hechtere struktuur? Ik stip dit alleen maar aan om
even te laten zien waar in de toekomst dc theologen
dc degens over zullen kruisen.
De winst is in elk geval, dat wij zyn gaan zien
dat de kerk niet opgaat in de ambten.
telijke zaken.
Reden
In een eerste hoofdstuk wordt
de reden van dit herderlijk schrij
ven besproken. Natuurlijk is de
eerste aanleiding de sterke groei
van de pinkstergemeenten maar „ias olcllcll ut
dit boekje verheelt met dat ook je gaVen uit de begintijd ook
maal de zin onderschrijven: dat
„de gaven van de Heilige Geest
uit de Handelingen" niet „alleen
maar voor de begintijd waren".
In zijn algemeenheid is deze zin
zeker juist. Het blijft voor ons
zelf echter nog altijd de vraag of
je omgekeerd mag stellen dat al-
anleiding was de situatie
de kerk zelf. Men is dankba
voor de vele tekenen van vernic U1 0
wing, maar „dit alles neemt niet schrijven want'
weg dat, naarmate wij verder
de oorlog afkomen, het steeds dui
delijker wordt dat een onmisken
baar betoon van geest en kracht
nodig is, wil ons werk niet ver
zanden in routine."
In de volgende hoofdstukken
komt de geschiedenis van de
pinksterbeweging aan de orde, en
de boodschap die zo sterk de na
druk legt op de Heilige Geest.
Het antwoord van de kerk is
door en door bijbels. Er worden
maar geen beweringen gedaan;
bepaalde aspecten van deze be-
tijd geldig zijn. Trouwens
enigszins leeft deze vraag ook
wel bij de opstellers van dit
schrijven want een paar zinnen
verder zeggen ze: „Dat wil niet
zeggen, dat Christus op precies de
zelfde wijze zal werken als eer
tijds".
Gehoorzaamheid
Duidelijk wordt gezegd dat de
enige weg naar de vervulling van
de Geest is de weg van Gehoor
zaamheid en ook dat deze ver
vulling alleen tot doel heeft ons
toe te rusten tot dienstbetoon.
Als een weg tot de vervulling
sociologische bezwaren. Hier is gemeentelijke kerkdiensten, op de
Het toneel stelt de studeerkamer terlijk hoofdopziener."
voor van een „superintendent," >.Hm, dat zou ik kunnen begrij
pen als de dominee de opziener
was, dan zou degene die boven
hem staat dus het toezicht moe
ten hebben op alles waarover hij
het opzicht heeft, maar...."
„Wacht even, beste vriend. Er
zijn bovendien hier en daar nog
generalsuperintendenten. Of als
u het vertaald wilt hebben gene-
I .de
bisschop....-"
„Dat weet ik. Het is alleen
jammer dat ze in de kerk geen
epauletten dragen, zodat je al die
rangen vergeeft u me. al die
ambten uit elkaar kunt houden."
„Onze bisschoppen dragen het
SPORT dat was iets voor
door de week, en dan nog
met mate, want het land
werk zelf hield destijds de
nodige spieren wel in training
en 's avonds of op vrije midda-
gen voor zover die beston
den! voelde men meer voor andere amusementen. In elk geval:
Sybe is me de stadjer wel!
Nu ben ik in stilte benieuwd wat U daar op aan te merken
hebt. Het is helaas 'n vruchteloze nieuwsgierigheid zo in 't
begin van een nieuw jaar, wanneer er zoveel giften en zo
veel gelukwensen ontvangen en verzonden zijn dat niemand
meer 'n mond opendoet. Nog daargelaten dat ik helaas niet
van alle lezers in de afgelopen weken, of zelfs in de laatste
dertien jaa veel heb mogen vernemen. Maar indien U be
zwaren mocht koesteren tegen Sybe's visie omtrent de zon
dagmiddagbesteding in steedse sfeer, dan wilde ik graag bij
't begin beginnen en vooreerst enkele appeltjes schillen over
de vraag of het christelijk verantwoord is om hedendaagse
flats te bouwen, daarin met dozijnen andere gezinnen opgebor
gen te worden en vervolgens deze medebewoners nimmer te
leren kennen.
"DAS ALS we nadrukkelijk hebben vastgesteld dat dit de mo-
L deme wijze is om vooral niet de hoeder van onze broeder
te zijn, en als we over die hindernis zijn heen geklauterd
tot
mede-leven bekeerd hebben, ben ik bereid
zou ik liever
is: Sybe belt
i dat spreekt
Lieve «leugd wat zijn we elkaar op een goed mo
ment tegengevallen. Dat was juist niet kuu.-tinatig
aau Lausanne: Wc kregen bepaalde dingen van
elkaar in de galen, we zagen ineens, dat er toch
stiekum dn hoekjes van de Assemblee
confessioneel gedaan werd. Met alle gemeenschap
pelijkheid in de discussie, in de bijbelstudies, in dc
feestav onden, in de nacht gesprekken en in nog veel
meer bleek toch, dat we het op essentiële punten
niet konden laten terug te kruipen in ons confessio
neel bastion. Niet, dat we dun direct in de scliiet-
honding gingen liggen. Ach neen, dat doe je pas als
anderen je vesting te na komen. Maar het was al zo
in-pijnlijk, dat men elkaar in de vertrouwde muizen
gaatjes zag kruipen.
GOMARUS-ARMINIUS
„Tijd
errukkelyk bisschopsknus."
„Wat betekent dat woord bis
schop eigenlijk?"
„Het woord bisschop komt uit
het Grieks en is een opziener."
„Nu begrijp ik er helemaal
niets meer van. De man van de
hoogste rang heet een opziener
daar het was al zo en de man die onder hem staat
ertrouwde muizen- een generaal-hoofdopziener?"
„Ja, daarom heeft ook een van
onze zelfstandige provinciale ker
ken de titel generalsuperinten-
dent vervangen door „Propst-
Taak" over de ..In ieder geval lijkt me dat wel
een verbetering."
„Eigenlijk niet. Propst komt
van een Latijns woord dat ver
taald luidt...."
Noodzakelijk vond ik het echter ook, tc zeggen, dat
ik evenmin als een discipel van Gomarus, de tegen
stander van Arminius en de grote man van de
Dordtsc synode, beschouwd wens te worden. In
princapieel opzicht kies ik voor de Dordtse synode ^er0' .Maar bekommert^ u zich
en dus tegen Arminius, maar dit betekent niet, dat
ik wat er op die synode gebeurd is, toejuich. Het te
gendeel is het geval. Ik kan dat gebeuren alleen maar
betreuren vanwege de vele misverstanden en niet min
der vanwege de m.i. wereldse wijze waarop de Dordt
se vaderen de remonstranten behandeld hebben.
toch niet i
i woorden. Ik i
ker u: bij ons in de kerk ken
nen we geen meerderen en min
deren. Bij ons heeft niemand iets
te zeggen. En wie zou zich bij
ons ook maar iets willen laten
gezeggen.
om dat tweede vraagstuk onder de loupe te
gezien ik aan 'n nieuw verhaal begonnen ben,
niet-in de rede gevallen worden. De hoofdzaak i
bij z'n benedenburen aan en stapt er binnen.
„Ha, meester!" zegt die benedenbuurman ei.
boekdelen. Het betekent dat hij zijn bovenbuurman wel kent;
dat hij weet wat die voor de kost doet; en dat hij bovendien
nog weet wat deze arbeid inhoudt. Alleen clubjongens noe
men een jeugdleider namelijk „meester". Daarmee staat de
ze apart van de overige mannelijke krachten in zo'n huis.
Daarmee wordt die wonderlijke mengeling van vertrouwen,
sympathie, gehoorzaamheid en recalcitrantie aangeduid, die
ook binnen de schoolmuren de lieve jeugd boeit. „Ha. mees
ter! Daar doe je goed aan om eens aan te komen. Je hebt
zeker gehoord dat we vroeger op club gingen waar jij nu
werkt! Ik en mijn vrouw zijn daar zowat opgegroeid.Daar
komt ze net. Sarie-meid. zet gauw thee! Nou krijgen we ein
delijk een bezoek uit onze ouwe buurt!"
CARIE-MEID hoeft al geen thee meer te zetten: ze staat
y met d'r hummels èn de theepot lachend in de deur. Ze
is flink en vrolijk en gezond en zonnig: haar hoeft niemand
adviezen te geven wat ze op bepaalde momenten moet pre
senteren. Waarschijnlijk is ze de baas in huis; dat kun je
aflezen aan de frisheid en ordelijkheid van haar woning en
aan de mr.nier waarop de kleuters rustig met elkaar weten
te spelen, alsmede aan duizend andere kleinigheden. Doch, een
ka is ze beslist niet.
„Mijn vrouw vertelde me daar al iets van bekent Sy
be. „Dan kunt u me wat vertellen over de goeie ouwe
tijd. Ik kom nog maar pas kijken, hier in de stad!"
„Nou, wij kunnen heel wat vertellen, niet Sarie?" De man
lacht. Het is een gek verhaal en tegelijk 'n goed verhaal.
Maar één ding voorop: je doet goed werk, meester! Je moet
straks ons huis maar eens zien, en dan moet je in de gaten
houdei. dat we 't nooit zover gebracht zouden hebben zonder
ons clubhuis. We zouden
„Meester" zegt Sarie. „Ik zeg altijd: van 'n huis komen
huizen. Zet één clubhuis neer en je weet vooruit dat er do
zijnen gezellige woningen door komen. Als we eenmaal gezien
hebben, hoe 't kèn dan willen we geen ellende en narig
heid meer!" En als we dat nu maar onthouden: VAN EEN
HUIS KOMEN HUIZEN!
WIJKPREDIKANT
