y De vrije zaterdag
Blad
GB9ZS
briei
en de huisvrouw
TIP-PARADE
i
ZATERDAG 7 JANUARI 1961
's Zaterdagsmorgens is het vaak drie keer zo vlug twaalf
uur als op alle andere doordeweekse dagen. Tenminste,
dat vind ik. Gauw gauw de boel aan kant, boodschappen
halen in volle winkels, vast wat doen aan het eten voor
zondag't lijkt wel of de uren door je vingers heen
glippen op die laatste ochtend van de week. De meeste
huisvrouwen zullen dan ook alleen maar op een afstandje
kunnen kjjken naar wat tegenwoordig in het middelpunt
van veler belangstelling staat: de vrije zaterdag. En toch
zullen velen in het nieuwe jaar hiermee te maken krijgen,
want in verschillende plaatsen van ons land brengt 1961
die vrije zaterdag, hetzij nü al, hetzij over enige tijd. Con
ferenties, vele, vele gesprekken en het treffen van interne
maatregelen zijn hieraan voorafgegaan. Daar zult u den
kelijk wel het een en ander over gehoord of gelezen hebben.
We zullen er vandaag op ónze pagina dan ook maar
een "soorl van verlengstuk van gaan maken. Wat ons
én waarschijnlijk ook u meer interesseert is een antwoord
op de vraag: ,,hoe staat de vrouw tegenover die vrije
zaterdag?". De huisvrouw, die nu ineens wat men noemt
,,de man over de vloer krijgt" én de werkende vrouw die
op deze ochtend niet meer op de fiets, bus of tram hoeft
te stappen om zich ,,werkwaarts te spoeden"? Daarom
zijn we dezer dagen eens met verschillende van die vrou
wen gaan praten en we deden dat in Delft, waar in heel
wat bedrijven het nieuwe jaar het nieuwe geluid van de
vijfdaagse werkweek laat horen. Om het u maar gelijk te
vertellende meningen zijn verdeeld.
HJIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMg
I vin u en vóór u I 1
ID'
Een helpende hand op
bij vertellen en wel, dat het „hoe''
van die zaterdagmorgen eigenlijk
van de man zal afhangen. Want,
zo bleek ons wel in Delft, hoe de
man is, zo zal ook de zaterdag
morgen zijnMet andere woor
den: je hebt mannen èn mannen.
Daar zijn in de eerste plaats de
„behulpzamen", de echte lieven,
die zeggen: „ik zal eens fijn de
boodschappen voor jou doen".
Kijk, de huisvrouwen met zó'n
man hebben het dan echt wel
met die vrije zaterdag getroffen.
Geen gesjouw meer met volle
tassen, alleen maar een bood
schappenlijstje schrijven.. En
daarna fijn de tijd voor een ge
zellige kop koffie. Tot dezelfde
categorie behoren zij, die vaardig
zijn met stofdoek en dito zuiger,
hun mannelijke hand niet om
draaien voor een afwas of bed
den opmaken.
„Relax
Nu zullen misschien de heren
psychologen, die deze vrije dag,
dus het ..long week-end" willen
beschouwen als de unieke kans
tot het tegenwoordig zo broodno
dig schijnende „relax", zoals dat
heet, hun wenkbrauwen optrek
ken. En zeggen: dat is de bedoe
ling niet, „relax" is uitrusten, tot
je zelf komen, ontspannen, daar
is nou net dat „long week-end"
voor, niet voor stoffen, afwassen
en boodschappen doen. Ms
heel
Van de week
naar de maand
Nu steeds meer bedrijven over
schakelen van het weekloon op
het maandsalaris heeft het Ge-
zins Begrotlngs Instituut gemeend
de huisvrouw de helpende hand te
moeten bieden bij de „herinde
ling" van de inkomsten. Dit in
stituut wil hiermee niet in de Ne
derlandse beurs gaan kijken, maar
het alleen de huisvrouw als „mi
nister van financiën" wat gemak
kelijker maken nij deze over
gang. Het doet dit in „Van de
week naar de maand", een alles
zins verantwoord boekje, dat een
duidelijk beeld geeft van wat er
alzo kan komen kijken. Het be
vat praktische wenken en advie
zen en zal voor menigeen zeker
lezenswaard zijn. Geïnteres
seerden kunnen zich deze brochu
re voor 15 cent aanschaffen bij de
plaatselijke spaar- of boerenleen
bank, terwijl men op het post
kantoor ook dit boekje via een
daar verkrijgbare kaart kan be-
Een vlotte japon
houdclijk karweitje.
Als eerste patroon in het nieuwe
jaar hebben we ditmaal het oog
laten vallen op een vlot japonnetje
met aangesloten taille en schuin-
geknipte kraag, die in een strik
eindigt. Bijzonder charmant en bij
zonder modern bovendien. De rok
wordt aangeplooid en heeft evenals
de taille een overslag, die gegar-
neerd wordt met leuke knopen. Een
ceintuurtje in een bijpassende tint
voltooit dit aardige geheel. Er is
ongeveer 2.75 meter stof van 130
centimeter breedte voor nodig in
de maten 40, 42, 44 (maat 46 op
bestelling).
Onder vermelding van het num
mer 330 is dit patroon aan onze
bureaus verkrijgbaar voor 0,50
per stuk. De patronen kunnen ook
per post worden toegezonden. De
prijs wordt dan 0,60. Dit bedrag
gelieve U in postzegels te plakken
op de briefkaart, waarop U Uw be
stelling doet. Plak deze zegels
naast het frankeerzegel aan de
adreszijde van de briefkaart. Be-
stellingen moeten uiterlijk 14 janu
ari a.s. in ons bezit gijn. Na die
datum kunnen geen opdrachten
meer worden aanvaard.
juist
wat mannen die
anders de huis
vrouw alleen moet
doen op die mor
gen, heb je zoveel
De reactie van
één van haar, met
wie wij wat praat
ten, „mijn man
heeft thuis echt
twee linkerhan
den" was dan ook
een verzuchting,
die ons gelijk con
fronteerde met een
heel andere cate
gorie. De „zitters"
en de „uitslapers".
En die waren de
„zorgenkinderen"
bij ons gesprekje
met dat groepje
huisvrouwen. Heel
wat echtgenoten
hebben zich im
mers plezierig de
handen gewreven
bij het vooruit
zicht: vrije zater
dag. Zo met een
„geen wekker, je
nog eens omdraai
en en lekker uitslapen". Voor hen,
die 's morgens al voor dag en
dauw het bed uit moeten om in
het winterse donker hun vroege
werk te beginnen, kan dat een be
grijpelijke reactie zijn. Maar in
de gezinnen, waar laten we zeg
gen om kwart over zeven, half
acht de wekker afloopt, kan dat
voor menige huisvrouw, een niet
zó zware, maar toch altijd nog
minder prettige belasting zijn.
Wachten met. dit of met dat tot
de heer des huizes is uitgeslapen,
afwijken van je zaterdagmorgen
programma, enfin, iedere huis
vrouw zal dit wel duidelijk zijn.
Daarom willen we hier die zo ter
loops opmerkte „dan maar wat
vroeger op te staan om alles ge
daan te hebben tegen koffie- dus
opstaantijd" 'n complimentje ma-
soms wel eens oplopen. Niet iede
re beurs kan zoiets er heelhuids
afbrengen en een huisvrouw met
wie we spraken, wilde eerlijk be
kennen. dat ze zich daar nu al
een beetje zorgen om maakte.
„We zien het wel, als het zo ver
is, maar ik heb er toch wel aan
gedacht", was een van de opmer
kingen.
Werkende vrouw
Omdat in Delft ook een behoor
lijk aantal meisjes en jonge vrou
wen van deze vijfdaagse werk
week kunnen gaan profiteren,
hebben we ook wat met haar ge
praat. We zeiden „profiteren",
maar een grote groep jonge meis
jes was het daar helemaal niet
mee eens. Daar zijn in de eerste
plaats zij, die b.v. op kamer wo
nen en voor zichzelf zorgen. Zo
als in de meeste bedrijven het
geval is. of zal zijn, moeten zij
's avonds wat langer werken, ter
wijl ook de pauzes tussen de mid
dag korter worden. Anders kon je
net tussen de middag nog een en
kele boodschap doen, maar dat
lukt nu niet meer. Terwijl je
's avonds moet rennen en vliegen
om vóór sluitingstijd je. inkopen
te doen. Als het je lukt in die
korte tijd! Of de vrije zaterdag
daar niet tegen opweegt? In de
meeste gevallen wel „heerlijk,
zo'n vrije morgen", hoorden we,
maar heel wat werkende vrou
wen vonden die nadelen toch wel
een beetje bezwaarlijk, ofschoon
ze deze nieuwe situatie niet meer
met de outfe zouden willen ruilen.
maar „machtig". „Fijn, 's zo
mers naar 't strand of zo", iets
waarop velen zich nu al verheu-
De vrije zaterdag én de vrouw.,
de huisvrouw en de werkende
vrouw. Zoals gezegd lopen de me
ningen hierover uiteen. We gaan
dan ook maar geen conclusies
trekken, alleen besluiten met een
(wijze) opmerking van één van
haar: ,,'t Zal wel wennen, mis
schien eerder dan je denkt...."
Een extra lapje stof
ZIJ. die zelf hun kleding naaien
of althans een groot deel er
van zullen wel weten dat een
stukje extra stof bijzonder ge
makkelijk kan zijn voor allerlei
verstel- of vermaakkarweitjes.
Eigenlijk zou het niet eens zo'n
onaantrekkelijk idee zijn, niet
„En nou zal ik voor jou eens de
boodschappen doen."
Helpen....
steeds de afgepaste, benodigde
hoeveelheid stof te kopen, maar
iets meer, niet om een eventuele
vergissing bij het naaien te kun
nen herstellen, maar om ook eens
iets met dat lapje te doen.
Bij zomerjurkjes kan uit zo'n
lapje een sjaal of hoofddoekje
worden gemaakt en als met na
me jonge meisjes dit hoofddoek
je dan nog afzetten met een leu
ke franje of van die kleine, plui
zige balletjes, staat het nog leuk
ook. Doch ook 's winters kan heel
wat met dit extra lapje worden
gedaan. Een grote kraag inplaats
van dat kleintje, een paar man
chetten aan het strakke mouw
tje zijn er slechts enkele voorbeel
den van.
We kunnen ook denken aan een
sjerp of laten we bet „fladders"
noemen. Van de heup uit zullen
op een strak japonnetje twee van
die loshangende tot bijna aan
de zoom reikende en iets breed
uitlopende „fladders" het by
een slank figuur uitstekend doen.
Ook kan men in een niet te
wijde punthals op kille dagen
een shawltje knopen van dezelfde
stof, waarin een aardige speld
wordt gestoken, of een losge
knoopte wat zwierige stropdas zal
bij bepaalde modellen ook een
mogelijkheid kunnen zijn.
Samengevat: met wat fantasie
én natuurlijk dat extra stukje
stof zijn menigmaal verrassende
resultaten te bereiken, die het
japonnetje weer eens een ander
gezicht geven.
,E laatste tyd bereiken ml]
logal eens wat verzoekjes
om herhaling van een of an-
dere geplaatste tip. Zo van
„Laatst las ik.... en nu ben i
ik vergeten hoe.." enz. enz.
En of we dan die tip nog eens i
willen plaatsen. Het spijt me,
maar dat Is niet mogelijk.
Voor „vergeetachtigen" Is het
misschien handig de tip-strip f
uit te knippen; er zijn to i
weet lk heel wat lezeressen,
die dit doen. Echt, er zou geen
beginnen aan zijn om ze nog E
eens mee te nemen.
Dan heb ik dit keer weer
eens twee „inhaak-brieven",
namelijk over het drogen bo-
ven de kachel. Voor het geval
u het nog niet wist: als u <zo
uw schoorsteen daarvoor ge-
schikt is) aan beide kanten een
haakje schroeft en daar een
stuk elastiek tussen spant, kun
Eu op deze „waslijn" heel wat
kleine stukjes kwijt. Een an-
dere mogelijkheid is een haak-
je boven de schoorsteen te be-
vestigen en daar een kleerhan-
ger met dwarslat aan te han-
gen. Op die dwarslat kunt u
E§ dan weer uw opvouwbare
droogrek kwijt. Zo komt er
heel wat wasgoed tegelijk bo-
ven de warmte van haard of
kachel te hangen.
Na deze twee nagekomen
„droog-adviezen" de nieuwtjes
en, zoals beloofd, worden het
in de eerste plaats de nog
overgebleven „kinderkamer - EE
1 EERST KOI DAX WARM
H Een tip is het eigenlijk E
H niet, die een moeder van vijf
kinderen me stuurde, maar EE
toch wil ik aan haar brief niet
zonder meer voorbij gaan. U
weet wel, dat er in het Hol- EE
landse huis nogal veel ongeluk-
ken gebeuren met kleuters. De-
ze kunnen we eigenlijk voor
een deel voorkomen, daarover
is onlangs op deze pagina nog
iets verteld. Het advies van
deze moeder, mevrouw E. van
Weelie uit Maasdijk, is bij het
klaarmaken van een teil was-
water éérst koud water in de
teil te gieten en dan pas het
hete water. Dus niet warm en EE
dan op temperatuur brengen
met koud. zoals dat meestal
gebeurd, 't Kan brandwonden
en erger voorkomen.
PLEISTERTJE ER OP
Ondanks alle mogelijke E
voorzorgsmaatregelen lopen
kinderen vaak een of andere
kleine verwonding op, waar
een pleistertje op geplakt moet
worden. Alleen zijn bij de woe- j=
lige jeugd die pleisters zo gauw
E los. Als u echter de plakdelen
van de pleister vóór het beves-
tigen even aanstipt met wat
wasbenzine of aether, dan blijft
E het pleistertje veel beter zit-
ten, aldus de heer S. Bokhorst EE
uit Abbenes. Dit geldt voor al-
E le pleisters op plastic exem-
Dat wilden wél een behoorlijk
aantal jonge meisjes, die we vroe
ger bakvissen maar nu teenagers
noemen. „Niks an", zeiden ze.
„langer werken overdag en op za
terdag.... je moeder helpen! Van
alles moet je thuis opknappen,
„want jij kunt ook wel eens wat
doen", zegt m'n moeder. Nee,
dan werk ik liever overdag kor
ter en 's zaterdags ook liever hier
dan thuis", was een nogal veelge
hoorde „klacht". Meisjes met een
minder tot helpen aandringende
moeder vinden die zaterdag alleen
ALS JE STRAALJAGERPILOOT WIL WORDEN... I
Verschillende toekomstdromen
van de jeugd: „ik word straal
jagerpiloot en ik stewardess..."
waren voor het Voorlichtingsbu
reau voor de Voeding aanleiding
om diezelfde jeugd spelender
wijs wat beginselen van de voe
dingsleer bij te brengen. Want
als je straaljagerpiloot wil wor
den. moet je heel gezond zijn,
goed kunnen zien en... dat be
reik je alleen maar door flink
te eten en vooral je levertraan
niet te laten staan. Ongetwij
feld kan het een aardig idee
worden genoemd om op die ma
nier de lagere schooljeugd te
leren hoe flink en groot te wor
den. Zeven versjes van Clinge
Doorenbos haken hier op in,
terwijl bij ieder coupletje voor
een aardige tekening is gezorgd.
Deze rijmprent (uitstekend als
ophangstrip in de kinderkamer
of op school te gebruiken) kan
voor een kwartje bij genoemd
bureau, Koninginnegracht 42 te
Den Haag, worden besteld.
Goedkoper is (namelijk tien
cent) het boekje „Mieke's ge
zonde alfabet", dat de jeugd
enige gezondheidsregels leert,
die „voor later" van belang zijn.
E Plakken of prikken uw
E kinderen ook zo graag tekenin-
gen en platen op het behang?
Bevestig dan eens zoals me-
E vrouw P. C. Sonneveld-Segaar
E uit Rotterdam boven de bed- EE
den een stuk zachtboard. Een
likje muurverf er over en u
hebt voor de kinderen een ge- EE
zellige mogelijkheid geschapen
E om platen te prikken en te
plakken, zonder dat uw be- H
hang er ontoonbaar uit gaat
Voor spelende kinderen ge-
lijk nog maar een tip. Bewaar
de sleuteltjes van uw vleeswa-
ren- en sardineblikjes. Voor
jongens zijn het fijne schroe-
EE vendraaiers, die ze ook bij
mecanowerkjes, kunnen ge
bruiken, zo schrijft mejuffrouw EE
EE A. Ruttcn uit Den Haag.
1 KAAK IA* DE MOLEN 1
i
Hobby's
Dan zijn er ook nog de vrou
wen van de doe-het-zelvers of de
mannen met een hobby. De mees
ten van haar vonden die vrije za
terdag reuze gezellig. Voor hen,
die thuis allerlei karweitjes zelf
opknappen of van alles en nog
wat in elkaar kunnen, zetten, is
zo'n lange zaterdag alleen maar
een gezelli0 winstpunt, terwijl de
vrouwen van hobbyisten hun man
nen, graag die paar extra uren
gunden. Een andpr prettig facet
is, dat je nu eens echt samen een
hele dag er op uit kan als je daar
zin in hebt en dat geldt dan met
name de nabije toekomst, of wel
de lente e- de zomer. Daar komt
in verschillende gezinnen echter
een „maar" bij om de hoek kij
ken. Samen weggaan kost over 't
algemeen wat geld, 't hoeft niet
altijd veel te zijn, maar als je
met drie of vier kinderen er eens
een dag uitbreekt, dan kan dat
ALLEEN al om de jaarwisseling
heb ik brieven van zo ver
schillende aard en met zo uiteen
lopende vragen gekregen dat mijn
hoofd krioelt van de antwoorden
die ik niet weet. Kan niet, zegt u.
Nou, slaat u maar eens goed in
sop. Wat een belletjes! Maar na
een kwartiertje; allemaal ver
dwenen, rust. De rust van het ge
sprek. Van het elkaar trachten te
verstaan. Op die rust wacht ik
even. En ondertussen: veel leze
ressen hebben een postzegel bij
hun vraag ingesloten. Ik snap
wel waarom zij dit doen: zij den
ken dat ik kapitalen uitgeef aan
antwoord-brieven.
Aardig van u. Maar doe het in
1961 niet meer. Het is gek, maar
het geeft me een vreslijfc opge
jaagd gevoel: zij moet ook nog,
want ze sloot een postzegel in
en die wacht ook al een poosje,
denk eraan dat dat kinderpostze
geltje van haar was.... Heus, over
die paar postzegels kom ik wel
heen. Maar het beantwoorden van
brieven moet voor mij een vrijblij
vende kwestie zijn. Anders haal
ik het niet in deze rubriek dit
jaar, dan wordt het een dagtaak
en meestal een nachttaak!
Hartelijk dank dus voor uw zorg,
en wees overtuigd van mijn vuri
ge wens u te antwoorden. Echter
op mijn tijd en naar mijn inzicht.
Aan de beurt komt u vast en ze-
KN dan dat antwoorden. Dat wil
nooit zeggen: een kwestie op
lossen. Waarom gaat u zo graag
naar een goede vriendin? Omdat
u even praat en uzelf bent, en
omdat er nog een keer na deze
keer is: vriendschap heeft moge
lijkheid naar meer en dieper. Het
heeft het verkwikkende van het
gesprek, maar ook het niet-defini-
tieve. liet heeft nog een morgen
na vandaag. Het hoeft niet alle
maal NU te gebeuren en NU op
gelost. Vriendschap kunnen we
voortzetten.
Ik hoop dat dit ook in de Open
Brief van 1961 voor ons waar mag
worden. Ik los voor u niets op.
Ten diepste lossen we nooit een
vraag op. We worden hoogstens
verlost van vragen. Door te leren
leven. Met onszelf. Met de ander.
Met ons karakter, met onze hoop.
met onze zwaarmoedigheid, met
onze onvrede en onze oniwil.
Zo dikwijls komt er een vraag
tot mij die zoiets heeft van: als u
niet gauw antwoordt, stik ik er
in. En ik kan me voorstellen dat
je voor situaties kunt staan die je
het gevoel geven niet verder te
kunnen. Het wonderlijke is dat je
desalniettemin doorleeft. Dat laat
ste, ja dat laatste vooral, is soms
nog erger dan dat verstikkende
gevoel, het is om moedeloos
van te worden. Het was even of je
in brand stond, of
je binnenste buiten
werd gekeerd
maar niemand zag
het aan je, je liep
naar kantoor of door
je huishouden, en al
les ging z'n gewone
gang, ^en daar werd
EEN meisje dat
haar leven wat
in de schaduw van
andere levens leid
de, schreef me dat
er iets heerlijks in
haar bestaan was
gekomen. Ze wist er
bijna geen raad mee,
met het pure feit al
niet. Maar toen, vóór
ze kon aannemen wat haar werd
geboden, verdween het. Zó, met de
warmte van de zon nog op haar
gezicht, moest zij terugstappen in
de schaduw. Waarom
Een vrouw die zo op het oog
zeer dankbaar met haar leven
zou moeten zijn, heeft tijden van
diepe inzinking. Ze ziet tegen ge
zelligheid op, tegen kerkgaan, te
gen het ja en nee-knikken en het
vriendelijk-zijn. tegen het hele le
ven. Ze vraagt zich af: waarom
Een ander heeft zorg om haar
man. Hij is haar in deze tijd te
handig met geld. Hij wéét het al
lemaal zo. Niet dat hij zal knoei
en, dat gelooft ze niet maar
hij kan zo schuiven, een beter
woord is er niet voor, zegt ze.
Angstig is ze niet, maar de zorg
gaat met haar mee. de trap op
en het huis door en de straat op,
bij kennissen, familie, overal.
Waarom, nu ze het zo goed kon
den hebben, dit? Ja, waarom?
TfELE van mijn briefschrijfsters
zitten met erfelijkheid: ik heb
dat van mijn vader, of: mijn
moeder was ook zo. Dan zeg
gen ze zal er wel niets meer
aan te doen zijn. Velen ook heb
ben een vriendin of familielid die
ze anders zouden wil
len en iedereen is
bezig zich met ande
met zichzelf
te bemoeien.
We rennen
op z'n best slagen we
er in inderdaad iets
aan ons karakter,
dat i
der, te „verbeteren".
En wat dan nog
Zijn we dan iets min
der méns geworden?
Iets hogers? Wat,
denk ik wel eens, zou
onze Schepper zeg
gen, als Hij ons zó
ziet prutsen? Wij zijn
door Hem gemaakt.
dig? Hij wist het eerder dan u.
Moedeloos? Hij zag het al van tij
den her. Ondankbaar? Nou, wéés
dan ondankbaar. God weet het.
Waar hebben we in vredesnaam
toch het idee vandaan dat we an
ders moeten zijn dan we op dit
moment zijn? Het mag. U móogt
leven met uw hebbelijkheden, uw
gemis, uw narigheid. Het „waar
om?" wordt nooit beantwoord, en
uw verschrikkelijke kleinigheden
houden u hier beneden wat u bent:
mens. Nooit beantwoord. Maar
VERZOEND. Om onze angst, ons
last-hebben van onszelf, om
onze nood. werd het Kerst
feest. Vreselijk dat dat
móest, hebben we een vori
ge keer gezegd. Maar héér
lijk dat het dan toch maar
gebeurde! God met ons. Im-
manuël, heet dat. Immanuël
betekent: leven met je ver
driet, met je achteloze echt
genoot, met je weerbarstig kind,
met je nare karakter. Omdat God
bij je blijft. Leven in de schaduw
is mogelijk, maar alleen omdat
het een verzoend leven is.
TN als leven dan nóg een kwel-
ling is? Kerstfeest is al lang
geleden geweest en Pasen is al
eeuwen ver, ja, en Pinksteren
ook. Wat is er van overgebleven?
Gods Geest. God met ons. Imma
nuël. Ik geloof dat we daar te
weinig bij stilstaan. Dat onze nood
te weinig ons heil is. We zijn zo
begaan met onszelf dat we ver
geten dat ons bestaan maar een
incident is, dat er iets veel gro-
ters gebeurd is en NOG gebeurt
dan het repareren van een klei
nigheid bij u en mij: dit leven is
verzoend. Om dat te kunnen gelo
ven is de Geest Gods u tot troost,
dag m, dag uit.
Een beetje onwennig om daar
mee te leven? Ik geloof het wa
rempel. Als het aan ons ligt, le
ven we nog liever met onze in
zinkingen dan met de vreugde
iverd i
Een vriendin
Boedapest in de laatste oorlog.
Diep weggedoken in de gewelven
van een kelder zat zij vier dagen
en vier nachten te wachten tot de
stad door de Russen was „be
vrijd". Kou, angst, duisternis,
honger, zij achtte het niet, zo
vertelde zij mij later, als het
daar maar bij bleef. Voor het
eerst van mijn leven, zei zij, was
ik DANKBAAR. Ik was nog on
gedeerd. ik lééfde nog. Moet het,
briefschrijfsters, want ik be
antwoord hier negen brieven
zó ver met ons komen. Moeten
Assen en Maastricht. Den Haag
en Rotterdam, of, zoals een dich
ter zei: „Babyion en Londen,
vergeven en vergeten zijn" vóór
dat wij gaan beseffen dat wij als
VERloste mensen ten diepste alle
vragen hebben opgelost?
Heel wat moeders geven E
haar kleintje een speciale ba-
by-kaak, die in pakken wordt
verkocht. U zult ze wel kennen.
Het fijn maken kan nog al eens I
wat moeite geven. Doet u dat
in een amandelmolentje, dan
is het in een wip gebeurd, al- i
Quartel uit Zwijn-
E ZO IS 't AARDIGER f
Blijft er na het uithalen
van een zoom uit jurkje of iok
van de dochter zo'n lelijke
vouw achter (bij tinneroy zelfs
vaak een kale streep), borduur
die vouw dan eens met een
aardige rand. Het jurkje of de
rok zal er veel aardiger uit-
zien en 't maakt niet zo'n „ver-
lengde" indruk, aldus mevrouw
J. van Bennekom-van Veen uit E
Capelle aan de IJssel. Een an-
dere tip op naaigebied komt
van mevrouw De Goede uit
Rotterdam. Zij stond op het
punt een kapot washandje weg
te doen. tot ze op het idee
kwam de gerafelde randen er
af te knippen en er een klein I
washandje van te maken, 't
Was net groot genoeg voor
haar vierjarige zoon, die nu
een^ eigen kinderwashandje
BESLAGEN RAMEN j
Na de „kinderkamer" nog
twee andere tips. Eentje voor
beslagen ramen eerst maar.
Die komt van mevrouw C. Erw-
lin uit Den Haag. Zij adviseert
na het zemen de ramen na te
wrijven met een oplossing van
glycerine en spiritus (ongeveer
55 gr. glycerine op 1 ltr. spi-
ritus». Er beslaat beslist na H
die behandeling geen ruit meer B
verzekert zij u.
E OP DE KROMMER
Zit u wel eens bij man of
verloofde achter op de brom- H
mer en kunt u er dan met die
tegenwoordige „nauwe rokken-
mode bijna of soms helemaal
niet opkomen? Naait dan eens
in de linkernaad onderaan een
- ritssluiting. Maar dan on- H
dersteboven. Als u dan op de
brommer stapt doet u de rits
open en bent u op de plaats
van bestemming gekomen, dan H
gauw even de rits dichtge-
maakt. Practisch cn heel doel-
treffend, zo vindt mevrouw J.
Verzijde-de Munnik uit Den
Haag.
