bh
„Damcircus" trekt in
maand langs
een
22 plaatsen
Niemand van „Inter Nos" maakt
zich schuldig aan geforceerde
toonvorming
Scholenbouw in Leiden
is zeker niet slecht
Laatste modeflitsen bij
V. en D. te Leiden
Kinderkoor Leidse Chr. Geref.
zangvereniging gaf uitvoering
NIEUWE LEIDSCIIE COURANT
4
WOENSDAG 12 OKTOBER 1960
Lustrumconcert in PIETERSKERK
Piet van Egmond: een meester
een groots instrument
op
TAE MANNENKOORZANG vindt in
onze tijd nog maar weinig be
oefenaars. Dit vindt waarschijnlijk
zijn oorzaak ondermeer in de gewel
dige ontplooiing van het „grote" con
certleven. Men heeft behoefte aan
grotere afwisseling en grotere mid
delen dan die welke een mannenkoor
kan bieden. Eens was dit anders,
vooral in de 18de en 19de eeuw bloei
de ook hier de mannenkoorzang ter
wijl een groot repertoire ten dienste
stond met werken van oude en
nieuwere meesters. Het is dan ook
een zeer verheugend feit dat te Lei
den het Mannen-Dubbelkwartet „In-
ter Nos", onder leiding van Louis van
Wijngaarden, de grote traditie van de
a capella-zang al sinds 35 jaar hoog
houdt en daarbij steeds een zeer goed
peil weet te handhaven. We hebben
ons daarvan gisteravond kunnen
overtuigen tijdens het concert dat
„Inter Nos" gaf in de Pieterskerk met
medewerking van de organist Piet
van Egmond.
Dat er ondanks het voor deze tijd zeer
gure weer en de daardoor niet bijzonder
aantrekkelijke temperatuur onder het
grote kerkgewelf een zo ruime belang
stelling voor dit concert bleek te bestaan,
bewijst dat er voor deze acht zangers
en hun dirigent een duidelijke waarde
ring bestaat.
Toen we in de kerk plaats namen,
vroegen we ons af of deze concertruim
te, zelfs voor menig koor een akoestisch
probleem, voor dit ensemble niet veel te
groot zou zijn.
BU de inzet van Gallus* „In nomine
Jesu" bleek duideiyk dat we ons daar
over geen zorgen behoefden te maken.
Wel moest men zich even gewennen aan
de galm en de daaruit voortvloeiende
moeiiyke intonatie.
A-capella-zingen is een van de
moeilijkste opgaven voor een koor en
werken als Palestrina's motetten
Popule meus" en „O Domine Jesu
Christe" stellen hoge eisen. Toch
werd hier veel schoons bereikt.
Louis van Wijngaarden streeft in der
gelijke werken naar ryk geschakeerde
expressie meer dan naar sereniteit en
dit is zeker te verdedigen. De acht
zangers zijn voortreffelyk op elkaar
ingesteld. We willen hier graag hun na
men vermelden: J. Kleer en L. Overduin,
tenoren, S. Singerling en D, - Filippo,
tweede tenoren, P. Loovens en J. Ver
meer, baritons en de bassen V. Stok-
huyzen en B. K. van KatwUk.
Vooral de tenoren vielen vaak op door
genuanceerd en klankrijk zingen. Nie
mand maakte zich ooit schuldig aan ge
forceerde toonvorming. Wellicht zouden
we liever soms de bassen iets duidelyker
hebben waargenomen zodat de totale
'dank wat meer fundament had ver
kregen.
Een gelukkige keuze vormden de
„Trois petites prières" van Francis Pou-
lenc. Poulenc heeft zich in latere jaren
steeds meer tot de geestelijke koorzang
aangetrokken gevoeld en heeft de moed
gehad hierbij een gezond-modern idioom
te bezigen dat wars is van elke zoete
lijkheid zoals die in de 19de eeuw
eens de kerkmuziek heeft ontsierd. De
vertolking van deze drie korte werkjes
behoorde tot het beste deel van de
avond, zélfs al kwam men niet helemaal
los van een zekere Hollandse inslag.
Goed gezongen, doch muzikaal nogal
middelmatig, was het „Te Deum" van
C. S. Lang, met orgelbegeleiding. We ho
ren deze zangers liever zonder bege
leiding, zoals in de latere nummers, ook
al zou de programmakeuze ook hier
niet helemaal de onze zijn geweest.
Noch de „Zweig von Bethlehem" van
Hans Lang. noch de „Septembernacht"
van Walter Rein behoort tot de hoogte
punten der muziekliteratuur. Het
„Avondgebed" van Willem Landré vorm
de een fraai klinkende afsluiting van
deze avond.
Voor de instrumentale afwisseling
zorgde de bekende organist Piet van
Egmond, wiens technische meester
schap op het fraaie orgel van de Pie
terskerk goed tot zijn recht kwam.
Regers grote fantasie over Luthers in
drukwekkende „Ein fester Burg ist unser
Gott" bereikt niet altijd het niveau van
zijn beste orgelwerken, al boeit de ver
werking van het thema. Daarentegen be
hoort Francks „Prélude, Fugue et Varia
tion" tot de meest geïnspireerde werken
van de Belgisch-Franse meester. Van Eg-
monds registratie deed het hierin bijzon
der goed.
De „Suite Gotique" van Léon Boël-
mann is een repertoirestuk van de Franse
school, virtuoos, muzikaal wat verouderd
doch mits goed gespeeld, toch plezierig
om aan te horen, met name in het laatste
deel. De organist toonde zich een
meester op dit grootse instrument.
Ten slotte liet hij zich horen in
eigen improvisatie op psalm 150. Ook hier
kon men veel virtuositeit en zeer knappe
registratiekunst bewonderen, al menen
we wel te moeten opmerken dat de mu
zikale ideeëfi die deze stralende melodie
hem ingaf, niet steeds tot de meest oor
spronkelijke behoorden. Liever hadden
we hem bewonderd in een vertolking
een werk van Bach of van de jongste
Duitse orgelschool.
Doch ook zonder dat vormde deze
avond bepaald een fraaie bijdrage tot
het beginnende concertseizoen.
We hopen dat het dubbelkwartet „Inter
Nos" de reputatie van de mannenkoor
zang te Leiden nog lang mag hoog hou
den.
Dr. J. van der Veen
Lezing voor Oud-Leiden
Esthetische hygiënische en
materiële factoren maakten
de tegel populair
gisteravond in De Lakenhal ge
sproken door de heer D. Korf sr., te
Heemstede, leraar aan het Haarlem
se Coornhertlyceum, voor de leden
van de Vereniging Oud-Leiden". De
voorzitter, dr. W. C. Braat, herdacht
in zijn openingswoord de oud-voor
zitter, dr. A. Kessen.
Tegels en in het bijzonder vloer- en
wandtegels wekken associaties óp van
gezelligheid en intimiteit. Ze geven een
bepaalde sfeer in het vertrek. Doch niet
alleen uit esthetisch oogpunt vond de
tegel opgang. Ook de duurzaamheid en
het hygiënisch nut speelden een grote
>1 in de ontwikkelingsgang van de tegel.
Men onderscheidt vloertegels- en
wandtegels De eerste werden eenvoudig
gedecoreerd en bedekt met loodglazuur.
Dit loodglazuur, bestaande uit kwarts,
potas en loodas, werd aangebracht ter
voorkoming van blijvende vlekken en
van siyten. De vloertegels werden meest
gedecoreerd door middel van houtstem-
pels, die in de nog zachte klei werden
geperst. Daarna bakken en glazuren/
De tweede en belangrykste groep, de
wandtegels, werden min of meer over-
Raad was kort bijeen
T"\E LEIDSE gemeenteraad, die gister-
middag onder voorzitterschap var
middag onder voorzitterschap
jnr. mr. Van Kinschot bijeenkwam, had
nog geen uur nodig voor de behandeling
van de agenda. De stemmingen en een
praatje over de scholenbouw namen de
meeste tjjd in beslag.
Tot lid van het bestuur van de stich
ting Burgerijfonds van Leiden benoemde
de raad de heren A. van Dijk, J. G. Ha-
gens en H. van Weizen. Tot onderwijzer
aan de Plesmanschool werd de heer O.
van der Veen benoemd en tot onderwij
zer aan de ulo-school aan de Pieters
kerkstraat benoemde de raad de heer H.
C. Scheerder. De heer J. J. J. van Beek
werd tot gymnastiekonderwijzer aan de
gemeentelijke bedrijfs-technische school
benoemd. De raad ging akkoord met de
voorstellen voor de aankoop van een ac
cumulatoren-batterij voor het Rembrandt-
lyceum, een voorschot op de exploitatie
vergoeding van de bijzondere school voor
b.l.o. aan slechthorende en spraakgebrek-
kige kinderen, een aanvullende tegelbe
strating bü de speeltuin Rondom de Ma-
redyk, herziening van het uitbreidings
plan met betrekking tot gronden, gele
gen ten zuiden van het voormalige Pest
huis aankoop percelen Waardgracht 19
en Waardkerkplein 6. verkoop van bouw
terreinen, voorzieningen in het gebouw
van het gemeente-archief, wyziging IZA-
regcling en onteigening van percelen aan
de Morssingel en aan het Pieter Huiberts-
hof.
Dr. Duyverman (v.v.d.) wilde graag iets
meer over die onteigening weten, omdat
er drie artsen bij zijn betrokken. Ook in-
'ormecde hij naar de ontruimingstermün.
Wethouder Stolp (a.r.) die wethouder
Jongeleen (arb.) verving, die met vakan
tie is. wilde zich en kon zich ook niet
uitspreken over een ontruimingstermijn.
Wat de artsen aangaat, de onteigening
van deze panden is niet aan de orde. Het
Shoiv-boal
De heer Van Iterson (c.h.) ontwikkelde
bezwaren tegen de bouw van een houten
school aan de César Franckstraat. Staan
wy zo slecht aangeschreven bij de
heid? Een houten school is niet arbeidbe-
sparend. Waarom krh'gt Leiden er
zoveel toegewezen. Over het brandgevaar
wordt zonder meer heengestapt Hij ver
wees naar de kleuterschool van de Ver
eniging van christelyk onderwys in Lel-
den-Oegstgeest, waar men de bouwkosten
van een ton niet overschreed. De heer
Van Iterson kondigde aan een volgende
maal zich tegen de bouw van een houten
school te verzetten.
Dr. Duyverman deed het college de
suggestie aan de hand van een school-
boot. Deze gedachte gaf aanleiding tot hi
lariteit, daar verscheidene raadsleden
meenden dat er over de show-boat werd
gesproken.
Wethouder Van Schalk (arb.) bena
drukte dat het college natuurlijk defini
tieve scholen prefereert. Alleen een ur
gentle-verklaring voor een definitlev
school krijgt geen kans. Men moet al be
delen om een urgentie voor een houten
gebouw. HU bestreed met gegevens var
andere steden dat Leiden teveel noodlo-
kalen heeft. Er zijn na de bevrijding 183
permanente en 65 noodlokalen in Leiden
gebouwd.
Een schoolboot in de Korte Vliet achtte
hy minder raadzaam in verband met het
verkeer. Hü bepleitte bij de heer Van
Iterson begrip voor de bouw van de i
versiteitsgebouwen. Dit raadslid had
tweede instantie gezegd dat het college
dan maar iets van het bouwvolume
de academie moest afnemen.
dadig van decoratie
zuurd met tinglazuur. Deze tegels vonden
hun oorsprong in Spanje en bereikten
Italië en Mallorca ons land. Het
dus niet te verwonderen dat de eer:
tegels sterk onder die „zuidelijke"
vloed stonden.
Eerst omstreeks 1600 ontstonden
er pas werkelijk Nederlandse decors.
Een grote moeilijkheid bij het ver
vaardigen was echter dat onze klei
te vet was en slechts was te verma
geren met vreemde kleisoorten, bijv.
uit Doornik of Engeland. Gebruikte
men alleen onze klei, hetgeen in oor
logstijd het geval was, dan trokken
de tegels na verloop van tijd krom.
Bewerking
Voordat een wandtegel goed en wel in
e muur zit, heeft hij reeds een hele
andel achter de rug. De bewerkte, dus
geknede „ruwe" klei wordt tot een laag
gelijke dikte geperst met een kope-
roL Hierna snydt men langs een
vierkant plankje voorzien van twee of
pennetjes die de klei behoeden
tegen oprollen, een vierkant stuk klei
uit de laag. Het plankje moet groter zijn
dan de bedoelde grootte van de tegel,
want de klei krimpt bij het drogen
ongeveer 15%. De verse tegel gaat nu in
ven en blijft daar 18 20 uur. Zo'n
kan tussen de 10.000 en 30.000 tegels
bevatten en het duurt 36 tot 48 uur
voordat de oven voldoende is afgekoeld
n te kunnen worden geopend.
Wanneer de tegels koud genoeg zijn,
worden ze van eventueel roet of vet
ontdaan, waarna er een witte sliblaag
op wordt aangebracht.
De schildering, die hierop volgt, kan
niet zomaar worden begonnen,
dient van tevoren te worden uitgeprikt
•n stuk papier. Dat papier met gaat
jes wordt over de tegels heengelegd
bestreken met koolstof, teneinde kleine
zwarte puntjes, te zamen de tekening
vormend, op de tegel te verkrijgen. Nu
gaat men pas met de penseel werken
en wel door uiterst secuur de puntjes
te volgen.
Chinees porselein
Ook het Chinese porcélein speelt
een grote rol in de loopbaan
tegels. Hoewel wij nooit het echte
Chinese porcelein konden produce
ren dit werd nl. gemaakt uit zeer
magere klei voorkomend langs de
grote Chinese rivieren werd wel
de naam ingevoerd en werden de
tegels dunner en blauwer van schil
dering. Blauw was namelijk de enige
kleur die bij 1400 a. 1500 graden
de temperatuur die voor het Ch
nese porcelein noodzakelijk was
stand hield. Verder waren ook nog
de Lodewijk- en Empire-stijl van
invloed.
Na de pauze kwam een en ander door
middel van kleurendia's nog duidelijker
tot uitdrukking en zag men zelfs enkele
„achterschilderingcn", dus aan de andere
kant van de tegel.
Gebr. Texeira dc Mattos le Amsterdam
hebben besprekingen geopend over
brenging van een bod op aandelen
winstbewüzcn der N.V. Mij. Nederland
tot Exploitatie van Onroerende Goede
ren in Amsterdam.
The Old Dutch Lady
naar de sloper
De in 1937 bij Wilton Fiienoord gebouw
de 11.920 ton metende tanker Caltex Ne
derland wordt nu naar Hendrik Ido Am
bacht gebracht om door Frank Rysdyk
te worden gesloopt.
Het schip heeft tüdens de oorlog op ver
schillende routes gevaren cn bleef zelfs
tijdens de overhaaste aftocht uit Rangoon
gespaard, toen Amerikaanse en Japanse
vliegtuigen boven de rivier vochten.
De tanker verwierf in de oorlogsjaren
The Old Dutch Lady.
Academische examens
Toernooi om wereldkampioenschap
I.VmilWKM
A.R. kiesvereniging start weer
Vrijdagavond om kwart voor 8 houdt
de A.R kiesvereniging „Nederland en
Oranje" haar eerste vergadering in dit
seizoen. De vergadering wordt gehouden
in de christelijke school. Mr. W. R. van
der Sluis, secretaris van het centrale co
mité van de A.R. kiesvereniging, spreekt
over actuele zaken.
L.A.K. opende het seizoen
Sterckx De Gelijkbenigen in
opmerkelijke opvoering
LS opening van het seizoen heeft het Leids Academisch Kunstcentrum
de Werkgroep Rotterdams Toneel naar Leiden uitgenodigd om een
opvoering te geven van het stuk De Gelijkbenigen, van de jonge Vlaamse
auteur Piet Sterckx. Men had moeilijk een betere keus kunnen maken.
In Nederland komen wij, wat het zgn. experimentele toneel betreft, achter
aan. Toegegeven, in Vlaanderen bestaat hiertoe veel meer de noodzaak dan
bij ons, maar men verlieze niet uit het oog dat het mes hier aan twee kan
ten snijdt.
ervaring deze jonge acteurs aan het werk
kort i
ons de situatie
de toneelschool
kwamen onmiddellijk bij een van de
grote gezelschappen aan de slag konden.
In Vlaanderen was dat anders. Daar
hebben de jongeren, om toch iets te
doen te hebben, zelf groepen gevormd
om stukken te spélen en zo de brood
nodige ervaring op te doen. De andere
zijde van het mes is de omstandigheid,
dat dan ook stukken worden gespeeld
die bij gevestigde gezelschappen niet
aan bod komen. En is het niet altijd zo
geweest, datexperimenten zowel tot
mislukking als tot vooruitgang leiden?
Een nieuw geluid uit onze eigen tijd kan
verfrissend werken als een regenbui in
een stoffige zomer.
Welnu, de leden van het L.A.K. hebben
gisteravond in het Antoniusclubhuis
kennis kunnen maken met een hoogst
interessant werkstuk, dat zeker waard
was in ons land te worden opgevoerd
Nog nooit heeft men op de Nederlandse
planken iets kunnen zien van het werk
van de jonge Vlaming Piet Sterokx. een
auteur die nieuwe wegen bewandelt,
zowel in opbouw van zijn stukken als
in de probleemstelling.
Zonderling milieu
De Gelijkbenigen toont ons een zon
derling milieu. Drie broers zijn. na de
dood van de ouders, alleen in huis ach
tergebleven. Zy hebben in een grote
kamer ieder een stuk afgepaald, waarin
zij zichzelf kunnen zijn. De muren be
staan alleen in hun verbeelding, alleen
een trefwoord, „ik sluit mijn deur",
schept de gewenste afzondering.
Toch is dit bestaan steriel. Jim wendt
voor psychologie te studeren, maar komt
niet verder dan de lectuur van dubieuze
werken. John heeft eens in- het atelier
van een kunstschilder gekeken en pro
beert. de schilder uit te hangen, zonder
opleiding" "en zelfs zonder artistiek ge-
De derde broer, Francis, is een exis-
tentialiist-in-aanbouw, die zich volkomen
van de buitenwereld afsluit, uit angst
ook maar iets van zyn innerlijk te tonen.
In die wereld treedt een meisje bin
nen, Martha, dat schermt met stellingen,
opgebouwd door een merkwaardig ge
nootschap, dat alle remmingen wenst te
verwerpen, maar toch pretendeert tege
lijk de mensheid te kunnen dienen. Zy
werkt als een katalysator in de zelfont
dekking van de broers.
Het ingenieuze van de opbouw van
het stuk is, dat op het toneel allerlei
echte en gedroomde werkelijkheden door
elkaar heenspelen. Dit is een knappe
prestatie. Het was een uiterst boeiende
te 2
De erepalm moeten wy wel toekennen
aan Th era Verheugen, vooral in het
laatste bedrijf een huiveringwekkend
levend vrouwtje-met-een-verleden. Gui-
do de Moor kreeg van regisseur Hans
Boswinkel precies de geladenheid mee
die by deze rol paste. Jacques Comman
deur was de twijfelende boekenwurm
Jim. en Willem Nyholt leverde een ver
bluffende prestatie als de tot „construc
tief denker" zich ontwikkelende Francis.
Aan het applaus kwam bijna geen einde.
Er waren bloemen voor Thera Ver
heugen.
G. Tulp.
De laatste serie modeflitsen van
.V. en D. werd gisteren in de lunch
room gegeven. Men borduurde hier
in voort op de reeds besproken mode
lijnen. De flitsen openden met spor
tieve kleding; warme jumpers en
nauwe pantalons voor een strenge
winter met veel sneeuw en ijs, in
aparte kleurcombinaties, zoals een
blauwe jumper op een groene broek.
Weer eens iets anders op jumpergebied
was de vest-pullover met suède voor
pand. Wintermantels waren deze keer
in alle prysklassen ruim vertegenwoor
digd. Ze hadden nagenoeg alle een bont
kraag van persianer nerts of imitatie
nerts. Heel goed stond een bruine mantel
met een imitatie-nertskraag en manchet
ten. Sierstiksels vormen ook een gelief
de afwerking voor mantels. Het mantel
kostuum, waarbij het jasje byna lang
is, zal zich zeker in menig garderobe een
plaatsje weten te veroveren. Er werd
een schitterend beige-bruin kostuum ge
toond, dat zeer eenvoudig was, maar
daardoor juist opviel.
Japonnetjes voor elke gelegenheid
en voor elke leeftijd waren er te kust
en te keur. De grijze flaneljaponnen
zullen in de toekomst weer veel ge
dragen worden.
Voorts ziet men veel streepstof voor
Sportdag Leidse ehr. kweekschool
moest in gebouw worden gehouden
Het was voor vele leerlingen van dc
Christelijke kweekschool een grote te
leurstelling dat het de laatste dagen zo
heeft geregend. Hierdoor moest de sport
dag, die de sportcommissie van de school
vereniging in samenwerking met de
gymnastiekleraar, de lieer Bos. had voor
bereid, gisteren in school worden ge
houden. Toen bleek overduidelijk dat het
schoolgebouw veel te klein is. Het was
onmogclyk alle leerlingen aan deze dag
te laten meedoen, zodat de vierde cn de
vyfde klas thuis moesten blijven.
De sportdag verschilde veel van die
van voorgaande jaren; er waren byv.
veel meer teamspelen. Iedere klas moest
een handbalteam. bestaande uit twee
dames en drie heren, twee dammers,
twee schakers en vier tafeltennissers
(sters) leveren. Op al deze onderdelen
werd fel gevochten.
De handbalwedstrijden hadden de
meeste belangstelling. Hier moesten de
winnaars van de eerste, de tweede en de
derde klassen, respectievelijk IC, 2A en
3A, in de finale uitmaken wie zich
kampioen mocht noemen. Al snel werd
het duidelijk dat de strijd tussen 2A en
3A zou gaan. Spanning was er genoeg.
Dat 2A deze wedstrijd won was vooral
aan de verdediging te danken, die het
kanon Piet van Duivenvoorde volkomen
wist uit te schakelen, zodat er toen wei
nig gevaar meer dreigde.
Het was verheugend dat er onder de
nieuwe leerlingen enkele goede schakers
bleken te zitten, dit was ook wel nodig,
omdat de kweekschool in deze tak van
sport slecht is. De eerste prijs werd hier
gedeeld door C. de Braver (IB) en P.
Dijkdrenth (1B), terwijl R. Brunt (IC)
op de derde plaats beslag legde. De uit
slag van het dammen was bij de dames:
1 Riet Both (3C), 2 Truus Leurdijk (3C).
3 Jet Oemar Saïd (2A) en bij de heren:
1 Alex Buskens (2A), 2 Kees van der
Meent (3B), 3 Martien Lenne (2B).
Ook by het tafeltennissen was er van
felle strijd sprake. Tussen de drie finalis
ten by de heren was weinig krachtsver
schil. Uiteindelijk werd Bert van Leus
den (2A) eerste, Jan Jonk (2B) tweede
'n Ab Mulder (1B) derde. By de dames
vas de uitslag: 1 Marjan Wilschut (3A).
2 Nel Kempenaer (3B), 3 Sonja van
Doorn (3B).
De grote wisselbekcr voor de klas die
als geheel de beste resultaten heeft be
haald, werd gewonnen door 2A met 44
punten. Tweede werd 3A met 25 pun-
en derde werd IC met 18 punten.
Middags speelde het dames-volley
balteam van de kweekschool in de
Leidse-Hout-Mulo een wedstrijd tegen
het gymnasium. Deze wedstrijd was het
';en ten volle waard. Het team van
de kweekschool was meer homogeen en
bezat enkele meisjes die goed konden
smashen, zoals Tineke van Eijbergen en
Joke Fuchs. Hiertegen bleek het gym
nasium niet bestand. Ze verloren dan
ook met 15—8; 15—9; 15—12.
Ook was er een herenwedstrijd tussen
2 teams van de eerste en tweede leer-
kring. Hoewel het team van de tweede
leerkring byna uit het hele schoolteam
bestond, verloren ze toch met 31. De
sportdag werd besloten met een micro-
korfbalwedstrijd tussen twee willekeurig
samengestelde teams van de kweek-
De avond
's Avonds was in de gymnastiekzaal
de initiatie van de eerste-klassers
voorzitter van de schoolvereniging
V.L.A.K., de heer W. Volker, heette
het bijzonder de directeur, mr. dr. K. de
Vries en de leraren hartelyk welkom. Het
was de bedoeling dat deze avond door de
eerste-klassers werd verzorgd. Over het
gedeelte van het programma vooi
peuze kunnen we beter zwygen, want
dit was slecht. Na de pauze zong Loek
Krassenburg, bariton, twee arias uit de
Zauberflöte van Mozart, nl. Der Vögel-
fanger bin ich ja cn Ein Mad-
Chen oder Wcibchen. Hij was dc
eerste die mot zijn zang de hele
zaal wist te boeien. Rudy Spruyt, eer
groot persoon in de kweekschool
gemeenschap, besprak nog enige beleve
nissen in de tram. Het bleek wel dat hy
aan dit vervoermiddel zeer gehecht was
en het node mist. Het programma werd
besloten door Ad den Hollander, die op
zyn gitaar een ballade speelde.
gesticulerende Canadees Marcel Deslauriers en de grate zwijgzame Rus
Isar Koeperman. De beide dammers, die twee jaar geleden in Nederland
zo'n bekendheid verwierven door hun sensationele tweekamp, zullen sa
men met twaalf andere spelers uitkomen in het grote toernooi, dat vrijdag
14 oktober in het Amsterdamse Krasnapolsky begint, en waarvan Koeper-
mans wereldtitel de inzet zal vormen. Het toernooi, dat 26 ronden telt* zal
bijna een maand duren en worden gespeeld in 22 plaatsen.
is de man van de wetenschappelijke
party-opzet. Deslauriers zoekt het
de briljante combinatie, waarmee hij
zoals hij zelf zegt zijn gebrek
aan theoretische kennis camoufleert.
Het is echter de vraag of de Cana-
dees gezien de handicap van zyn
leeftijd hy is 54 jaar zich zal kun
nen handhaven, 't Voordeel van de jeugd
is ongetwijfeld aan de negentienjarige
student Tchegolef. Deze jonge Rus be
haalde in 1959 het kampioenschap van
zyn land en zou in Monaco hebben deel
genomen aan het kandidatentoernooi, als
hij niet te laat in het vorstendom
verschenen. Onze landgenoot Van Dijk
kwalificeerde zich toen als uitdager.
Nederland wordt vertegenwoordigd
door twee spelers, die him sporen in de
internationale damwereld al sinds jaren
verdiend hebben. Het zijn J. M. Bom
uit IJsselstein en Barend Dukel uit
IJmuiden. Met hun leeftyden van
44 en 50 jaar behoren ze echter stellig
niet tot de jongere generatie. Maar het
gebeurt immers slechts heel zelden, dat
zich in een decennium twee wonderkin
deren aandienen van de klasse vat
Piet Roozenburg.
Dat Bom en Dukel een goede kans
maken In de bovenste helft van
ranglyst te eindigen, mag op grond
hun recente prestaties wel worden
genomen. Als Bom in de vorm verkeert,
waarin hy verleden jaar het internatio
nale toernooi won, zal hy zelfs een
stige gegadigde voor de eerste plaats
Bom heeft zyn verkiezing te danken
aan de tweede plaats die hij dit jaar
het nationale kampioenschap behaalde
achter Wim de Jong. Deze laatste
door werkzaamheden verhinderd uit te
komen. Een-maal veroverde Bom de
tionale titel nl. in 1941. Hij was verder
van 1933 tot 1943 Haags kampioen, werd
zesmaal kampioen van Zuid-Holland en
heeft zich sinds 1952 onafgebroken kun
nen handhaven in de hoogste regionen
van de Nederlandse damwereld.
Barend Dukel behaalde eveneens
maal het Nederlandse kampioenschap.
Vorig jaar bekroonde hij daarmee
lange carrière, want reeds in 1932 nam
de IJmuidenaar deel aan de stryd
de nationale titel. In 1954 moest hy de
eerste plaats delen met Keiler, die hem
later in de herkamp versloeg. Zijn bes
te prestatie in een groot internationaal
toernooi dateert van 1958 toen hy tweede
werd achter Koeperman.
Bom en Dukel
kanshebbers
Koeperman en Deslauriers zyn de
meest opvallende figuren in de komen
de titelstryd. Maar het zyn beslist niet
de enige kanshebbers. Tchegolef, de
landgenoot van Koeperman en de Ne
derlander Bom zullen zich stellig niet
zonder meer in een hoek laten drukken
en dan is er verder nog Baba Sy, de
Senegalees, die als simultaanspeler
zyn gclyke niet heeft.
Baba Sy, die met zyn 25 jaar een;
van de jongste deelnemers is, werd het
vorig jaar kampioen van Frankryk en
speelde in die kwaliteit enkele wedstry-
den in Nederland. Hij vertegenwoor
digt ditmaal zijn vaderland Senegal, dat
inmiddels onafhankelijk is geworden.
Zijn optreden is een ongewisse factor
in dit gezelsohap, waarin alleen de
sterksten en degenen met het groot
ste uithoudingsvermogen een kans
maken.
Wie uit deze uitputtende slütage-slag
als winnaar te voorschijn zal komen, is
met geen mogelykheid te zeggen. De
vier belangrykste kandidaten zijn dus
de beide Russen Koeperman en Tchego
lef, de Canadees Deslauriers en onze
landgenoot Bom.
Camouflage
winterjaponnen. De streep wordt i:
lengterichting verwekt. Óm de somber
getinte japonnen, in de kleuren bruin
groen, een vrolyk accent te geven, zyn
de bijou's juist dit seizoen zo spranke
lend. Zij zijn vooral goudkleurig. Een
armband om de bovenarm gedragen i;
de laatste nouveauté van Dior.
Heel gezellig stond een geruite japon
met een warm gebreid groen boord. De
donkere japon in een abstract patroon
met losse geplisseerde panden sorteerdi
een byzonder chic effect.
Het geklede zwarte japonnetje ontbrak
ook deze keer niet aan de collectie. Het
was van wollen georgette en aan zoom
en halskant afgebiesd met zwart satyn
De witte handschoenen en hoed onder
streepten het effect. Blauw gentleroy
was het materiaal van een jeugdig pakji
bestaande uit een sluik vallend jasje ei
een glad rokje. Voor de teenager zagen
we de gewaagde' combinatie bruin-zwart
Een zwarte jerseyblouse met v-vormige
hals werd gedragen op een bruine wijde
rok die aan de zoom was afgezet met
een brede zwarte franje. De geklede
japonnen waren vervaardigd van zyden
jacquard.
Om de zon niet te vergeten op deze
regenachtige dag, kreeg men reeds
glimp te zien van de voorjaars-
en zomercollectie 1961. Deze flits in
troduceerde een nieuw procédé, de
imprimé-trevira. Een oranje getinte
japon met bijpassende mantel, waar
van franje als garnering voor de ja
pon was gebruikt, gaf alvast een in
druk van de volgende mode.
Ook voor deze tijd was er een lichte
japon met verwerkt streepje, heel simpel
en aangesloten van lijn. Het mouwtje
was pittig kort.
Deze laatste flits werd besloten met
een serie korte avondjaponnen die stuk
voor stuk het vermelden waard zijn. Een
japon van lila georgette met stola, één
van roze kant op witte zyde met zwarte
accessoires en een lichte beige japon
met witte geruite overjurk vormden de
omlijsting van de alleraardigste bruid in
een kanten japon van Engels makelij
waarvan het bovenstuk zeer apart was
verwerkt.
G. de VriesHaarbrink
Emigrant
Er nemen In Amsterdam nog tw
spelers achter de borden plaats die
nauwe relaties hebben niet ons land.
In de eerste plaats is dat de Austra
liër Van Ast, die vyf jaar geleden uit
Nederland waar hy in de hoofdklas
se uitkwam emigreerde en verder
de Surinamer Louis Sen A Kaw.
Onder de buitenlanders treffen
der meer aan de Marokkaanse ingenieur
graaf De Descallar, die in 1952 deel
nam aan het toernooi om het wereld
kampioenschap. Hy bezette daarin de
achttiende plaats. De laatste jaren
hy onafgebroken kampioen van Marok
ko en finalist in het wereldkampioen
schap correspondentie-dammen
tot i960.
De man die van 1955 tot 1956 wereld
kampioen in dit genre was, de Belg Hu-
go Verpoest, zal ook van de partij zijn.
De Italiaan Fanelli, die oorspronkelijk
was uitgenodigd, bleek namelyk lid te
zijn van een dissidente bond en zal als
zodanig niet mogen spelen.
De Parijzenaar Pierre Dionis comple
teert als veertiende speler de lyst van
kandidaten vöor het wereldkampioen
schap.
Studentenplakkers
weerden zich
Leidse studenten, voornamelijk eerste
jaars, hebben vannacht op tal van plaat
sen in de stad biljetten aangeplakt, waar
op stond te lezen: „artikel 60 beperkt
studievrijheid". En kennelyk om de po
litie te gerieven stond in kleinere letters
onderaan „en uiteraard hogere lonen
de politie".
De politie te Leiden liet zich echter
niet vermurwen en maakte tegen tien
studenten proces-verbaal op wegens
bevoegd aanplakken" Biljetten en plaksel
werden inbeslaggenomen.
Gisteravond had in het „Volks
huis" de jaarlijkse uitvoering van
het kinderkoor „Alles ter ere Gods"
van de Christelijke Gereformeerde
zangvereniging plaats. Onder de be
kwame en bezielende leiding van
hun dirigent, de heer J. Arnoldus,
leverden de jeugdige zangers en zan
geressen prestaties, die veel en hard
werken achter de schermen doen ver
moeden. De dirigent kan terecht
trots zijn op zijn koor, dat nu vier
jaar bestaat. Naast de jaarlijkse uit
voering treedt het koor ook nog af
en toe op in rusthuizen, sanatoria
e.d. Gisteravond wisselden twee
koorgroepen elkaar af, een koor A,
bestaande uit jongelui van 915
jaar, en een koor B, dat de leeftijds
groep van 58 jaar bevatte.
Aangezien de heer Cuperus, voorzit
ter der zangvereniging, door ziekte ver
hinderd was de avond te openen, ge
schiedde dit door de heer Noorduin, voor
zitter van de kerkeraad. Deze merkte
in zijn openingswoord op, dat het zin
gen een van de meest directe uitings
wijzen is van ons gevoel en hy hoopte
dat het ook deze avond zo zou zijn.
Begonnen werd met een compositie
van de dirigent, „Handjes gevouwen".
Mede door de zuiverheid en het timbre
'an de kinderstemmen kreeg dit lied een
ïi-aaie vertolking. Het zou te ver voeren
alle liederen te noemen; slechts een aan
tal willen wy vermelden. Byzonder aar
dig was het liedje „O zomer" van J. C
\ndreae, waarin koor A werd begeleid
door de heren F. Geertsma (bas), W.
Crama (drum) en W. v. Iterson (accor
deon). Ook in andere liederen secun-
deerden zij het koor op voortreffelyke
Hilariteit, vooral onder de jeugdige
toehoorders, wekte het feit. dat zich tij
dens het liedje „Bellen blazen" een
echte „bellen-blazer" op het podium be-
Hct was echter niet alleen zang wat
de klok sloeg. Als intermezzo speelde de
heer P. Overduin. die daarvóór al ver
schillende liederen aan de piano had
begeleid, het menuet van Boccherini, op
alleszins aanvaardbare wyze.
In de pauze bestond er gelegenheid
tot het kopen van loten. De opbrengst
komt ten goede aan de zangvereniging.
De prijzen, bestaande uit twee poppen,
vonden later op de avond onder grote
vrolykheid hun bestemming.
Na de pauze ging men verder met het
geestige liedje „Grote Jans en kleine
Jins" van J. W. van Setten, gezongen
door koor B. Van de drie liedjes, die
vervolgens door koor A werden gezon
gen, was „De nieuwe broek" wel het
meest humoristische.
Ook na de pauze verzorgde de heer P.
Overduin een piano-intermezzo: de wals
uit een serenade van Tsjaikowski. Daar
op volgden „Hoor de muzikanten" en
„Holland". Met zeer veel enthousiasme
werden beide liedjes gezongen. Nadat
het auditorium nog een toegift had af
gedwongen werd deze geslaagde avond
gesloten. L. B. A. v. d. P.
