TOEKOMST
Eén pagina
in twee uur:
TOEKOMST?
TOEKOMST?
zon
jurk
Ruimte
voor ons....
TOEKOMST
ZATERDAG 24 SEPTEMBER 1960
We negeerden de regen
op zoek naar de
■lil
WE hadden het zo mooi voor
elkaarDachten we.
Iedereen zou met z'n verhaal
naar de redaktie komen. En
al zou er dan misschien van dit stuk
wat afmoeten, ,,want jij zwamt wel
eens en aan dat stuk nog een
paar regels dienen te worden aange
breid ,,want jg denkt zeker zó kort,
zó krachtig goed, de kopij zou
er dan toch maar zijn!
Maar: de kopij was er niet. We waren zo
met z'n allen een beetje te optimistisch ge
weest, hadden zonder meer aangenomen, dat
alle mensen, met wie we de afgelopen week
over een bepaald onderwerp wat hadden wil
len praten, zo maar iedere avond thvis zouden
zijn. Ze waren niet thuis, gaven niet eens
gehoor als we maar weer eens voor de
zoveelste keer hun nummers draaiden. Wij
armen, je moet dat allemaal nog wel leren...
Je denkt: dat doe ik wel even, maar dat
even kan uren gaan duren, dagen zelfs tot je
op het allerlaatste moment weet: het wordt
niks, maar dan ook helemaal niks meer.
Zo zaten we daar dan wat verslagen
elkaar aan te kijken. Een enkel nogal mager
verhaaltje was er „uit gekomen". Maar, daar
trui je een pagina niet mee! Dat kan je hoog
uit bewaren tot je de mensen, die je die week
zo graag even had willen opzoeken, wél te
pakken had kunnen krijgen. Om er dan een
zo goed mogelijke .Ruimte" van te maken
Eerlijk, we voelden ons allemaal een beetje
ongelukkig. „Dat doen we in de toekomst zo
niet meer", zeiden we. Toekomstpeinsde
er toen eentje.... Joekomst. „Wat verwacht
jij nou van de toekomst" vervolgens tegen
zijn buurman aan de wel met mensen maar
niet met kopij gevulde redaktietafel.
En toen was gelijk het idee geboren.
We hebben onze van de regen natte
jassen weer aangetrokken, zijn met z'n
allen naar buiten gegaan. Hebben toen
zo maar aan wat mensen gevraagd:
,,Wat denkt u van de toekomst?" „Jij?",
of „u?" Wat zij er van denken, wel je
ziet het. Wij wistèn èn schreven het
binnen twee uur
GEEN
hoofdletters
DE STRATEN zijn ver- MBjtt
laten. Rotterdam
zoekt zijn heil binnen. HkjH
Net als wij.... een
klein, rustig restaurant
vraagt je als vanzelf de
triestheid buiten even te ver
geten. We zitten nog niet eens
of we zijn onmiddellijk ver
plicht „iets te gebruiken". Al
tijd die onkiese verplichtingen I
Nat zakken we na „de con
sumptie" te hebben opgegeven
neer aan een wat rokerig tafel
tje met twee middelmatige
jongelui.
Plompverloren, want de rust in
het kleine eethuis is bedriegelijk
(we worden tenslotte binnen een
enkel uur met kopij op onze zak
weer verwacht vragen we het.
,,Wat denkt u van de toekomst?",
zo maar, ja meneer, ja juffrouw:
De Toekomst. Het blijkt zo ogen
schijnlijk niet een toekomst met
hoofdletters te zijn, want:
We zijn tevreden. Gewoon tevre
den. Met elkaar. Ik met haar en
zij met mij. Oorlog ach, er
staat zo veel in de krant en of
dat nou met Kongo begint of er
gens anders, je moet het toch al
lemaal maar afwachten. Nee, la
ten we dan maar gewoon aan ons
zelf denken
TN de regen
liepen of in
een tentje zaten
(al vragend en
schrijvend) elf
Claesina Huize
bosch
Marianne van
Henny Siebel
Bert den Braber
Bert Crielaard
Ceee van Dop
Arte Uelderblom
Hans Krenzen
Meine Reitsma
Theo van Roon
YVim Rouw
De tekeningen
der Valk.
meen gesteld, maar er z
re kern van waarheid
zijn, dus die toekomst van Surina-
i pu- misschien nog niet direkt inzitten,
Hoe omdat er op het ogenblik een ze
ker machtsevenwicht is, maar als
uit gaat zien? Volgens hem je denkt aan het enorme over-
zo: dit jonge land, ('t zit eigen- schot van wapens, dan moet je
lijk nog in de kinderstoel) zal wel tot de conclusie komen, dat
zich waarschijnlijk meer en meer die wapens beslist wel eens een
onafhankelijk van Nederland gaan keertje zullen worden gebruikt.
TOEKOMST?
Ik ga het
anders doen
=f Elke rechtgeaarde Rot
terdammer kent de „Fles"
De plaats waar men vrien
i= den en bekenden ontmoet
en waar ieder bereid is
3 een gesprek. Wij troffen
op een regenachtige avond Nanc;
Groene, Henny van Gaderen e:
Frans van Eyk. Op de achtergrond
zong Mei Torme, maar dat moch:
de kwaliteit van ons gesprek
Oenadelen.
ontwikkelen. Zijn grote, natuurlij
ke rijkdommen zullen dit zeker worden, want
mogelijk maken. Op cultureel
gebied zal er nog veel moeten ge
beuren. We hebben eigenlijk nog
bitter weinig, alleen Albert
Helman en het Surinaams Phil- Als
Een atoom-oorlog zal het wel niet
zijn veel te bang
voor elkaar en voor de gevolgen,
wat dus ook inhoudt, dat deze der
de wereldoorlog niet het einde
de wereld gaat betekenen.
morgen kan de zon wel schijnen
't REGENT. We dwalen door Rotterdam over
spiegelend asfalt. Een schim. Meneerhoe denkt u
ever de toekomst?" Meneer wuift ons weg. „Geen
mening, geen mening." We dwalen verder en zien
een mevrouw voor een etalage. „Mevrouw hoe denkt
u over de toekomst?" Mevrouw kijkt ons een beetje
verdwaasd aan. „Best", zegt ze, „best".
Want weet u (en opeens werd
ndelijke oorzaak hier-
hij enthousiast) ik wil analist wor
den, en daar ben ik nu voor aan
het studeren. Daarom lees ik al
leen boeken op chemisch gebied,
de andere interesseren me niet.
Als ik maar genoegen in mijn
werk krijg, het samen met haar
goed heb, nou ja, dan geloof ik,
Meer. onafhankelijk dus i
ontwikkelingen op door een duurzame vrede op het [s§
het culturele vlak, dat zijn op het
ogenblik voor Stanley en Surina
me twee punten van groot belang.
Dit is geen alledaagse vraag
maar Frans (22) gaf ons zondei
voorbehoud zijn mening.
„Daar zouden we uren
nen praten, maar goed.
dat we maar enkele minuten heb
ben. Ik geloof niet aan de totals
zelfvernietiging van de mens. It
de eerste plaats is hij te egoistisci
en in de tweede plaats ook te
voorzichtig. Toen ik de film „Oc
the Beach" gezien had voelde ii
mij rot, maar ik wist dat er te ge
lijker tijd een éénzijdige voorlich.
ting werd gegeven De oorlog i
beestachtig. De mens verandert ii
elke minuut; in iedere situatie
gaat hij anders te werk. Er zijt
ook goede momenten waarbij de
zelfde beestachtige mens goeé
doet. Ik geloof in het goede
de mens."
Nancy (18) is niet zo positie!
Natuurlijk ik zoek naar het gfr
luk, maar ik weet het zelf niet tt
omschrijven. Ik kan het niet vast-
pakken en daarom kan ik a
eigenlijk niet aan geloven.
Wanneer men praat ovi
eigen huis, een man en kinderej
haal ik mijn schouders op. Nee da!
is het niet, en wat het wel is.
„Mijn doel is", zegt Hem
(18) „dat ik gelukkig word en
denk dat ik het wel word. Als
b.v. het huwelijk neem en daarii
mijn geluk zou willen vinden, das
neem ik echt geen voorbeeld
alles wat ik om me heen zie,
ouderen zijn hierin geen leidraad
Ik wil ook niet afgaan op ander
huwelijken, maar mijn eigen wtj
reld opbouwen: een eigen huis
eenvoudig weg
voelen."
gelukkig ge
Kleurlingen
Als we met Stanley praten over
de toekomst van de wereld, dan
zegt hij „Je moet de rol van Zuid
dat dit echt wel Mijn Toekomst Amerika "en Afrika niet overschat-
Een toekomst,
met hoofdletters.
Twee jonge men
ken alleen maar a a
„nestje bouwen" ei
woon, verder niks.
Verder niks
dit geval wel ten, geloof ik, zoals zovelen dit
doen. Nemén we nu Afrika met
zijn kleurlingen, onderling hebben
ze nog zoveel onder elkaar uit te
vechten, dat ze althans voorlopig feitie"
niet een dergelijke eenheid kun-
nen gaan vormen, die inderdaad ir01ien
veel te betekenen heeft; dat
althans voorlopig, niet als grote
eenheid een belangrijke rol
den kunnen gaan spelen.
Een derde wereldoorlog acht den staan.
Al spoedig bleek, dat het 1
bestellen iets, we drinken. De ober
kijkt ons lachend aan als we hem
dé vraag stellen. „Och" zegt hij,
„och" en keert zich om naar het
glimmende espresso-apparaat. Hij
is wonderlijke vragen gewend
achter zijn met heerlijkheden be- -
laden balie.
Pool
tal jonge Rotterdam-fg
Rotter-
dam eigen?) zonderS
aarzelen te woord wil- t
Nee verder niksook niet
dat mannetje, dat we daarna op Stanley onvermijdelijk, 't~zal
onze terugweg tegen kwamen. Hij
stond er, zoals hij er elke dag
staat. Met zijn buik vooruit, want
als je wat ouder wordt krijg je
zo'n buikje. Op onze vraag wat hij
nu van de toekomst dacht, schud
de hij (tenminste, dat dachten
we) mistroostig zijn hoofd. Ik heb
al zoveel mee gemaakt, regen,
storm, ook zon, ach ik zal me
maar niet druk meer maken. Ik
ben maar een gewoon mannetje,
heel gewoon mijnheer Jacques.
Wat zou JIJ
hebben gezegd
Suriname
Stanley Eind, 30 jaar, gemeen
teambtenaar, studerend voor
maatschappelijk werker, afkom
stig uit Paramaribo. Stanley's
toekomst ligt in Suriname, al
thanshet zal misschien wel
een verre toekomst worden. Want
op het ogenblik ziet hij meer in
Nederland, daar zijn meer kan-
Eigenbelang? Ach, misschien,
maar laten we eerlijk zijn. Suri
name is een jong land, er is heus
wel wat te beginnen, maar hier
heb je het toch in vele opzichten
beter. En.denken er zo ook
niet een groot aantal Nederlanders
over? Die gaan toch ook emigre
ren, ondanks een soms krappe
arbeidsmarkt hier, vraagt Stan
ley ons en zich zelf. Maar als je
eens wat dieper op de zaak in
gaat, komt het er uiteindelijk
toch wel uit, zijn wat sneller
stromend bloed verloochent zich
niet: ja, en hij glimlacht wat voor
zich uit. het zal toch wel Surina
me worden.
Stanley's toekomst is ergens in-
haerent aan de toekomst van Su
riname. Goed, het is wat alge-
TOEKOMST?
Daar heb ik geen tijd voor
TOEN WIJ, de stad doorkruisend de meeste
figuren bruusk met indringende vragen
over de toekomst overvielen, ontdekten wij
dat somberheid en doffe berusting op mach
tige wijze de boventoon voerden.
Zo werd ons, druipend van de regen, toegeworpen: ,,'t
Kan me niks schelen"; een ander beweerde tot onze grote
verbazing dat hij „nergens interesse voor had".
Een Oosterbuur vcrkluarde „kein Krieg" te wensen en
de Krieg als het verdelgingsmiddel van de gehele mens
heid te beschouwen.
Een vrouw verloor, na waarneming van onze vraag,
volledig haar zimien en kwam tot de orakelspreuk „net
als anders".
Verwonderd echter keken wij op toen iemand doodleuk
te kennen gaf „dat het wel mee zal vallen".
Door de telefoon kwam echter een deemoedig geluid tot
ons over, omdat de geënquêteerde zei er niet over te
kunnen oordelen, omdat het onderwerp te moeilijk was.
Een andere opgebelde liet een antwoord achterwege en
nodigde ons uit „maar eens langs te komen'.'
Verder werd ons van verschillende zijden bericht, dat men
het niet weet, dat er niets van te zeggen is, benevens geen
touw aan vast te knopen en dat men niet veel verwach
ting heeft.
Het meest markante antwoord vonden we echter langs de
openbare weg de mededeling van iemand te krijgen: „dat
hij voor de toekomst geen tijd heeft" waarna hij zich in
snelle draf verder spoedde.
Tenslotte vernamen we, dat alles verloren is, wanneer
dat met de moed het geval is en dat de toekomst roos
kleurig is. Maar dal kwam uit de mond van een ge-
engageerde.
Tenslotte signaleerden wij een hartverfrissende „leve-de-
lol" stemming bij dit toekomstvraagstuk en in de regen
waardeert men dat- meer, dan wij in begrijpelijke taal
kunnen uitdrukken.
Overgang op
elk gebied
tal belangstelling had voor poli
tiek. „Noodzakelijke belangstel
ling" lichtte Aad (19, student
economie) ons toe: „Het gaat
ons allemaal aan, het oefent uit
eindelijk een enorme invloed op
de toekomst uit. Ook op onze toe
komst. Niet, dat ik pessimistisch
ben. want ik houd het erop, dat 'hra7ha"ndwat'vaatër
bewapening en ruimtevaart het
evenwicht tussen oost en west
zullen garanderen". Waarmee
de anderen instemden.
Bert (20) bracht in het midden,
dat we in de politiek niet bang
hoeven te zijn voor dreigende ge
beurtenissen, daar God hier toch blinde enquêtes"
Ze zoeken het
maar uit....
Waarvoor
ook de hand in heeft. Sonj,
was daar eveneens volledig van
overtuigd. Ons tweetal wilde
daar echter niet mee zeggen, dat
de kerk zich met politiek moet
bezig houden. Kerkelijke politie
ke partijen vonden ze uit de bo- lijk op.
ze en ze wilden in de toekomst
dan ook komen tot strikt politie- Morgen
ke groeperingen. De kerk moet
daar buiten blijven, vonden ze
Toen we het toch
hadden: Erika (18)
van overtuigd, dat de kerk. geen gisteren
rooskleurige toekomst tegemoet Morgen
len dof tegen het glimmende asfalt. Stoel-1
tjes hangen kouwelijk tegen hun tafels.:
Het stelletje, dat hand in hand Do terrasjes zijn nat en leeg. Een t
naar buiten kijkt en de koffie koud glijdt ^intiem verlicht door het duister,
laat worden, halen we even uit GeaemJIahet hier. Er wordt in groepjes
hun zevende hemel. „Een flatje en drie gedempt gesproken. Aan een ronde tafel
zegt hij, weer op de begane grond een zwartharig meisje van ongeveer twintig jaar
gekomen, „gewoon een huis en een Sezelschap van een jongeman. Ze drinken een cola
hoop geld. De voetbalpool». Het koteVvSr»" Wmneer hU° V"di8 SamenZ»
meisje zegt niets, glimlacht, knijpt „Goede avond, mogen wij jullie misschien ieii
om die van vragen? Wat denken jullie van de toekomst?"
„Ja, hoe bedoelt u dat? Op het politieke gebied''
vraagt het meisje geïnteresseerd, terwijl de jonge'
enigszins achterdochtig over zijn snor zit te strijkei
„Wij willen het meer persoonlijk zien", zeggen wi;
de telefoon. ,,dus wat bent u van Plan in de toekomst te gaa:
bellen. „Wat doen in verband met uw genoten opleiding'
Nu komt de stem van de jongeman zich schuchte;
het gesprek mengen. Hij verklaart dat hij Ben
antwoord, heet en dat hij zich totaal niet interesseert
;n weder- politiek.
..Zc zoeken het maar uit" zegt hij en gooit zijn
flesje leeg in haar glas.
„Ik zit op het ogenblik op de akademie en vol|
de kursus publiciteit".
Waarschijnlijk begrijpt het meisje nu waarom het
draait en begint enthousiast te vertellen.
„Ik zit op de akademie afdeling mode en span
mij er lichamelijk en geestelijk voor in zo snel mo
gelijk te slagen. Enkele avonden in de week prakti
seer ik bij een bekende modeontwerper, zodat ik
wanneer ik ga solliciteren over enige ervaring
beschik. Graag wil ik zo gauw mogelijk een eigen
'/"die zaak beginnen. Liefst met eigen ontwerpen
de oorlog van hoedjes en accessoires".
aan de andere kant de hoorn wordt
opgénomen.. „Ik houd niet
het
weer een dubbeltje hebben uit
gegeven. Ja, waar is het voor, we
moeten even denken. „Ik hoop dat
er geen oorlog komt" zegt dan in
eens die stem. „O dank u" reage-
hangen een beetje moei-
Buiten de warme veiligheid van
de telefooncel regent het nog
steeds. Alsmaar. Een sombere
avond, een sombere toekomst. Van-
tort avond is er geen maan. Vanavond
Keri; zijn er alleen
vast dingen zeggen
i verontschul-
gaat. Volgens haar zal het kerk- papiere„ bootjes
bezoek steeds minder worden,
waar Aad echter tegenoverstelde,
dat de tegenwoordige jeugd wel
iswaar minder de kerk bezoekt,
maar meer over God en gods
dienst nadenkt dan de kerkmens
van vroeger, en ook het geloof
dieper en inniger beleeft.
Tenslotte zeiden ze dit: „We
leven in een overgangsperiode,
op elk gebied. Veel is er nog
schijnen. Er zullen kinderen
de dreigende koppen in de
»r er is geen enke
de toekomst don-
en". Tot zover dit
willen zinken en in het water
nu zal de zon schijnen. Hoe denkt
u over de toekomst? Goed, want
we vrezen morgen niet!
TOEKOMST?
Het
wordt beter
Voor deze winter
tie, die Irene
mensenras Groeneweg
de Haag.
rdige reaktii
kennelijk oudere lezer. Hij ver
weet mij, dat ik geschreven had,
dat er zeer zelden werken van
eigentijdse komponisten in de con
certzaal worden uitgevoerd. Daar
bij deed hij me een lijst toeko
men, waarop alle meesters voor
kwamen, die in dit seizoen door
het Rotterdams Philharmonisch
Orkest gebracht worden. Inder- het kwa
daad, o.n eens ccn gevleugeld derheid
woord van de televisie te gebrui-
zijn dat er nogal wat. Onder
vermeldt het spotterige: „Zó
voudig", met een verdraaid leuk ginncn.
musette-achtig begeleidinkje van heren,
Bannink. Zij haalt hier
Fin-de-siècle-dametje o\
kei, die op geweldige i
snob uithangt. Merk en Nummer:
Omega 9-35.285, prijs 3.60.
„Nee. dank u" zegt hij,»
„geen biertje EerstS
die toekomst van'jullie.p
Nou. als je het
vraagt, dan geloof ik dat||
de vorige oorlog eigenlijk*
de angst voor een nieuw
die nieuwe oorlog gau-
werd vertegenwoor
digd door de jeugd.
Wat ik dan ook altijd wonder-
het hoofd Modernen ontbreken jjjk vind is, dat de direkties in. speciaal, Rotterdam.
se Academie)
schetste? Het
accent van dit
MHH jurkje valt op
Wi de diepe rug,
die het verder
yS j simpel gehouden
mwéw?- model 'extra al-
oorlog lure eeef-
heeft vergroot. Maar
iu aanaqKt en zegt: T7"IES, zo raadt
we oorlog gauw be- TV Irene je aan,
zeg ik; nee, myne een dunne wol-
niemand durft te be- len stof, die
soort ginncn met een aanval omdat hü soepel valt en
de he- de eerste plaats zichzelf hier- combineer deze
lier He mee zou treffen". met een stof in
een andere
Dan haalt hij een zakdoek uit kleur, afstekend
zijn zak en veegt er de neus van alleen
i. c J- .Ui. een toonvel
ziyn hond mee af, die naast het ta- waarvan j
feitje in het wat rokerige café ligt. cumberband
De man „gewoon De Vries hoor, D)aakt. Je kunt
gewoon Do Vries hoeft nog eèn Vaarband Sf
meer pijlen op zijn optimistische een tasje ge-
Zuid-Amerikaans plaatje op de markt verschenen b00ff. „Weet ie wat het Is: de bruiken. Het
itorHom op het goedkope, -*
een toonverschil,
FOTO: ANTOINETTE WINKELMAN
GOED, DIT WAS HET DAN. Een moment
opname, antwoorden irr een nutshell,
op een vraag, die ontzettend veel kan inhou
den. We maken ons sterk, dat als het Centraal
Bureau voor de Statistiek deze vraag aan een
willekeurig aantal mensen had voorgelegd, er
waarschijnlijk wel iets anders uit de bus zou
zijn gekomen. Misschien wel hetzelfde ant
woord als jij op die vraag zou hebben ge
geven l Waarom zou je dit antwoord alsnog
niet geven En het ons dan (uiteraard) even
sturen
zelfs Serge Rachmaninoff
ter Tschaikowsky niet, wat wel
een beetje mijn bevreemding wek
te. Ze komen toch echt niet op worden dé
mijn verlanglijstje voor eigentijd
se muziekwerken-op-de-plaat voor.
Nu heeft mijn bewering mis
schien wel wat boud geklonken,
maar wat ik daar eigenlijk mee
wil zeggen is dit: Hoeveel van
ons, jongeren, komen in de con
certzaal om juist die moderne
.h.w. gedwongen worden ..de bit
tere pil wat te vergulden"; vrij
wel altijd, of liever heel vaak,
worden de nieuwere stukken ge- door Palette,
bracht in een omlijsting
ducten van oudere
Ik voorspel dan ook deze opna- goede merk: Stella. Het heet:
staat altijd leuk
en worden steeds beter, door. als Je veJrschlI.
e de fouten uit het verleden lende (maar na-
neer willen maken. Kijk dat tuurlijk niet te
me nou een beetje vertrou- veel)^
Of ik naar de kerk ga, vraagt kieur hebt.
ec, al moet ik wel zeggen, Een combina-
het zich al bij "mij mag dat ik nogal godsdienstig ben op- *ie- die ,het S°.ed
gevoed Maar als iemand goed is
van binnen, dan heeft hij geen is bovendien
Hans Ijzer- kerk en geen godsdienst nodig en modern. Over-
op ik vind. dat godsdienst niets ver-
andert aan het wereldbeeld" praat banden en zo,
hij verder. Als we weg gaan geeft maar speldt een
IJzerdraat: „Western hy nog een soort boodschap mee: „_5°f]s,age
land weinig jtDe toekomst, myne heren, daar irene ^r
.nrrv nnt» jjan je a|g (n^|v|(]a niks aan af of graag ook nog
toe doen. Je staat er machteloos even bij vertel
len. Terecht,
de filmband een goede
tekomst. Ze worden uitgebracht
single'tje van
mer PB 40.038.
sinds lang Hierop staan het hoófdthema Les bootsingen van zullen komen, be
vestigt het wel de populariteit,
,Fais-moi le couscous chéri'
wordt gebracht door het orkest niet
van Ali Zamaz (lijkt dat niet wat geeft
op Azzam). Als hier ook al r«-
t zoals de vriendelijke i
dankbetuiging.
:-neo-realistische
meesters te horen? Als ik in mijn Jules Dassin (o.m. Naked City, Du op 3,6i
geheugen mag tasten, denkjk bij- Rififi chez les Hommes) is na
veel omzwervingen in Griekenland
Ook op Barclay 60232 vind verheugen.
ton Pirea met als vlotte achter- de-jazz orkest
voorbeeld aan de Willem Pijper-
herdenking in Amsterdam 1957. terecht gekomen
Daar zaten we dan, verzameld met MELINA MERCOÜRI
met ongeveer een 25-tal
te luisteren naar muziek
Wie de sterk parodiërende
kostelijke film maakte, die bij mogens van Maya Bouma op het uitgevoerde „Who's sorry
jNooit Op Zon- televisiescherm heeft gezien, zal Ik persoonlijk vind het
grootste vaderlandse dag in de bioscopen draait. Dit is ongetwijfeld met genoegen
meesters. De meerderheid van het geen filmrubriek dus beperk ik haar uitstekende persiflage
dat is niet overdre- mij tot de muziek er uit, zoals die een rock-en-roll-sterretje luisteren, gistratie
de draat, dat menigeen wel
avondjes heeft gehoord? Er
lange single van op de markt.
Erop staan: de nieuwste kompo-
Walk'
tegenover. Maar, laten we met zijn
de handel wordt gebracht,
ervaring zelfs met groot sukses IBIPHH
Pijper. Slechts een klein aantal dat niet voor niets. Wat een heer- nink in „Klacht van een Teen- jullie
van d« aanwezigen wist waarvoor lijke melodie en voordracht. Het ager". De ommezijde van de plaat
deze plaat. Omega allen gewoon proberen ons best te corsage geeft
vaak veel meer
effect dan alle
mogelijke andë-
Dlscoflel. wordt beterroept h(j ons nog na, r# „decoraties".
1*'» hoop bobben
laten we werken! Het
de verzameling van iedere
