Uw probleem is het onze
Extra subsidie voor
militaire tehuizen
Meningen van anderen
Een woord voor vandaag
D. P. Bothof bij afscheid
van PCOV geridderd
r.4° sas?1- M°ct hij nu "Jn k°!t8eid d°°r-
1
Enkele kanttekeningen
WAT DE V.P.R.O. WIL (I)
ATEN kan van de Vrijzinnig Protestantse Radio Omroep, de VPRO, niet
zeggen, dat zij niet met grote vasthoudendheid ha^r denkbeelden over
het radiobestel blijft propageren.
Die vasthoudendheid zou men kunnen waarderen^ndien niet tevens de vraag
rees, of hier niet langzamerhand een ijver wordt betoond, een betere zaak
waardig.
Kritiek op het radiobestel zoals wij het ten onzent kennen is voor verschei-
denen wat in de mode. In het ondergaan van deze kritiek staat dit radio
bestel overigens niet alleen. Men pleegt te gewagen van „verzuiling" in ons
volksleven, en temeer daar dit woord allengs een onaangename klank ge
kregen beeft en schijnt te wijzen op een situatie die hoog nodig verbetering
behoeft, verbaast het niet, dat het streven van de critici tegenover de „ver
zuiling", die men dus meent te hebben opgemerkt, gericht is op „ontzuiling".
Minder dan met deze critici het geval is, zijn wij van „verzuiling" in ons
volksleven ondersteboven. Wat zij als „verzuiling" begeren te brandmerken,
zijn wij voor ons liever geneigd positief te waarderen als beleving en ver
werkelijking van levensbeschouwing. Heel wat minder ook als een zich
afzetten tegen anderen dan als mogelijkheid tot het ontplooien van nuttige
en nodige werkzaamheid.
Daarom zijn wij ook niet voetstoots bereid om in die beweerde „verzuiling" een
verarming van ons volksleven te zien en zijn wij eerder beducht, die verar
ming te moeten zien in velerlei streven naar „ontzuiling".
De VPRO dan het blijkt ook uit haar jongste voorstel, dal men elders in
onze krant van vandaag vindt weergegeven kan het, hoezeer zelf een
omroeporganisatie naast de andere en als zodanig een eigen „zuil" (en
zelfs een waardevolle), met ons omroepbestel toch maar niet vinden.
Zij blijkt in het bijzonder getroffen te zijn door de ontdekking dat in ons
huidig bestel de omroeporganisaties elkaar nogal eens „overlappen". Waarom
vijf maal dit en waarom vijf maal dat? Daarom zal er een „centrale pro
grammaraad" moeten komen, waaraan dan de programma-apparaten van de,
omroepverenigingen „ideeën" of „suggesties" mogen voordragen.
WAT DE V.P.R.O. WIL (II)
J^E lezer begrijpt wat dit inhoudt. De omroepverenigingen mogen blijven
bestaan, maar de programma's worden op een hoop gegooid en aan de
„centrale programmaraad" om te proberen er iets van te maken. Een on
dankbare en bovendien onmogelijke taak, zo lijkt ons.
Bovendien, worden in deze beschouwing de onderscheidene radiorubrieken
niet al te spoedig vereenzelvigd met de inhoud ervan? Elke omroepvereniging
toch, die zich het motief van haar ontstaan en bestaan bewust is, zal ernaar
streven, de onderscheidene rubrieken naar eigen stijl te vullen. De levensbe
schouwing is hier beslissend, en zij is het, die op de inhoud van elk der ru
brieken een eigen stempel moet drukken.
Dit laatste geldt radio en televisie, zoals het ook geldt voor de pers. Er zijn
in ons land gelukkig vele kranten en al die kranten hebben dezelfde
rubrieken, maar zij vullen die rubrieken op eigen wijze en naar de eigen
levenskijk. Men stelle zich een ogenblik voor, dat iemand zou zeggen: er
moest eigenlijk iets komen als een „centrale redactieraad". We zullen er maar
liever niet aan denken
Of er dan, ook binnen ons radiobestel, geen wenselijkheden of mogelijkheden
van coördinatie zijn? Waarschijnlijk zeer wel, maar dit dient dan, dunkt
ons, te geschieden vanuit ons radiobestel als zodanig.
Niet dus langs de weg van het instellen van een „centrale programmaraad"
maar langs de weg van een vrijwillig overleg tussen de omroeporganisaties.
En wij menen te weten, dat dit overleg reeds bij voortduur en in bevre
digende Intensiteit wordt gevoerd. Waarbij de eigën verantwoordelijkheid
der omroeporganisaties voor de eigen programma's uiteraard onverlet wordt
Van verwerkelijking van een voorstel als thans weer door de VPRO In
gediend, een voorstel voor welks algehele verwerkelijking zij zelf onze tijd
overigens „nog niet rijp" acht, menen wij slechts te moeten duchten ver
schraling en een nimmer aflatend geharrewar binnen die „centrale pro
grammaraad" zelf.
Voor de vasthoudendheid van de VPRO kan men zeker respect hebben. Lie
ver echter dan haar in haar wensen te steunen zouden wij alle omroep
verenigingen, de NCRV in het bijzonder, willen toewensen, dat zij met ten
minste gelijke geestdrift de mogelijkheden benutten die het huidige bestel
aan beleving en verwerkelijking van eigen levenskijk biedt.
sinaasappel
citroen
rruchtenlimonade
(Van een onzer verslaggevers)
TTET BUREAU van de Koninklijke Nederlandse Militaire Bond
Pro Rege de organisatie van de protestantse militaire te
huizen stond dezer dagen zowat op zijn kop. Oorzaak: 'n briefje
van de minister van defensie met de mededeling, dat deze be
windsman een bedrag groot 74.750.zou overmaken op de giro
rekening van de Militaire Bond, als een extra subsidie voor het
werk voor de protestantse militaire tehuizen. Zulke briefjes ont
vangt men niet elke dag. Bovendien werd er helemaal niet op
gerekend.
Welnu, van dit initiatief uit eigen
kring heeft men de laatste maanden
nota bene in de vacantietijd weer
de treffendste blijken ontvangen. Wel
ee-i bewijs, dat het hier om een levende
organisatie gaat.
De heer W. Nieuweboer, algemeen se
cretaris van de Militaire Bond en di
recteur van het bureau te Utrecht, toon
de ons een vijftiental boekenkisten, elk
bestemd om met vijftig boeken naar
Nieuw-Guinea te worden verzonden.
Men weet dat er troepenzendingen
na-.r dit rijksdeel zullen plaats hebben.
Hoeveel militairen daarheen zullen gaan,
is niet bekend, maar vast staat dat de
vier bestaande protestantse militaire te
huizen aldaar op geen stukken na het
sterk toenemende bezoek kunnen ver-
Reeds heeft de Chr. Mil. Bond
Oost en West, van wie deze tehuizen
uitgaan, besloten om zijn voorzitter
secretaris' de heren M. Ruppert
mr. J. Winters naar Nieuw-Guinea
te doen reizen. Zij gaan er eind oktober
heen en blijven er een maand om de
stand van zaken in ogenschouw te ne
men en dan precies te kunnen rappor
teren wat er aan de outillage der be
staande tehuizen verbeterd moet wor-
"m et op welke plaatsen nieuwe tehui-
:n nodig zijn.
Intussen meende de Militaire Bond,
e nauw samenwerkt met de Bond
jor Oost en West, dat er alvast iets
Culturele functie
De Militaire Bond had reeds in april
aan de minister om een extra sub
sidie voor 1961 gevraagd. Men zette In
die brief uiteen, waarvoor dat geld be
stemd zou zijn. Het moest dienen voor
de aanschaf van een achttal filmpro
jectoren, voor de uitbreiding der tehuis-
bibliotheken, voor het aankopen van
vijf (tweedehands) piano's, enige dia
projectoren en een paar apparaten
voor episcopische projectie. Dit zijn
de kostbaarste attributen, maar voorts
stonden nog een aantal kleinere zaken,
zoals gramofoonplaten e.d. op het ver
langlijstje. Het totale bedrag der aan
kopen kwam ongeveer overeen met de
thans door de minister overgemaakte
Maar terwijl het nog helemaal niet
vast stond of de minister bereid zou
'J voor volgend jaar deze extra sub
sidie te verlenen, kwam ongedacht de
verrassing dat hij reeds in dit jaar het
gevraagde bedrag zelfs nog iets
ter beschikking stelde,
t er vreugde heerste in de tenten
de Militaire Bond, laat zich
staan. Het werk van de 55 tehuizen
breidt zich voortdurend uit. De tehuizen
worden jaarlijks door een kleine ander
half miljoen militairen bezocht. Meer
leer krijgen die tehuizen een func-
de culturele ontwikkeling van de
bezoekers. Van de bibliotheken wordt
druk gebruik gemaakt, zodat telkens
vernieuwing en uitbreiding van het boe
kenbezit noodzakelijk worden. Door het
douceurtje van de minister zal voor elk
tehuis nu voor rond 500 aan nieuwe
boeken besteed kunnen wonden.
De apparatuur voor lezingen met pro
jectie kan een flinke uitbreiding onder
gaan. En omdat steeds meer militairen
zich op het fotograferen gaan toeleggen,
zijn diaprojectoren zeer welkom.
De ontwikkeling en ontspanning in de
tehuizen, die er altijd wel waren, zijn de
laatste jaren veel meer instructief van
aard geworden. Mede door de 74.750.-
uit Den Haag verkrijgt de Militaire
Bond de mogelijkheden om weer
flinke stoot in die richting te geven.
Naar Nieuw-Guinea
Nu heerste er op het bondsbureau te
Utrecht ook vóór het briefje van de mi
nister al een opgewekte stemming. Want
het is natuurlijk fijn als de overheid
door subsidies blijk geeft van haar v
dering voor het werk van de bond, i
de eerste eis blijft toch, dat de leden
zelf zich achter de organisatie plaatsen.
Want de Militaire Bond zou zijn bete
kenis verliezen indien het „particuliere
initiatief" hem niet voortstuwde.
Beroepi rtgswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Tubbergen D. A. ten Haaft,
voorheen zendingspredikant, wonende te
Zeist.
Aangenomen naar Veenendaal P. de
Jong te Kootwijkerbroek.
Aangenomen de benoeming tot vicaris
te Amsterdam-West B. J. van Tent te
Amsterdam-Centrum.
H. L. A. de Wijk te Barneveld is be
roepbaar gesteld.
GEREF. KERKEN
Aangenomen naar Rutten (N.O.P.) W.
Visscher, cand. te Nieuw-Amsterdam, die
bedankte voor Eernewoude, Hijum-Fin-
en voor Westerlee (Gron.).
CHRIST. GEREF. KERKEN
Eredoctoraat voor
prof. Zandvoort
De universiteit van Gothenburg
(Zweden) heeft een eredoctoraat toe
gekend aan prof. dr. R. W. Zandvoort,
sinds 1 november 19S7 hoogleraar
de Engelse taal en letterkunde aan
rijksuniversiteit te Groningen. Prof.
Zandvoort is oprichter en hoofdredac
teur van het nu 40 jaar bestaande in
ternationale tijdschrift English studies
in de redactie waarvan ook de Skcndi-
navische landen, België en Zwitser
land vertegenwoordigd zijn.
De erepromotie zal op 22 oktober
geschieden.
DE QUAY
Dc minister-president heeft op een
cocktail-party in Den Haag mededelingen
gedaan over het Nederlands beleid inzake
Nieuw-Guinea. Dit heeft hem een aantal
misprijzende commentaren opgeleverd.
Trouw vindt, dat het naar niet* lijkt
en schrijft: „Als er van een afwijking of
van een nuancering van het beleid sprake
zou zijn, dan behoort dat voor alles thuis
in het overleg tussen regering en parlement.
Dan moet de regering daarover spreken met
de politiek representatieve figuren uit dc
Staten-Generaal en dan moet de minister
president daar niet op een cocktail-party
over beginnen."
Na.
dc
imng
Nic
schappei
Rotti
meer dan een opzicht iets ernstif
„In de eerste plaats is het he
Reuter over de hele wereld
Andere internationale persager
hebben het eveneens vermeld. Op
gaat rich dus, tegen alle officiële tegen
spraken in, een legende vormen, die Neder
lands positie, bijv. in de V.N„ geen goed
kan doen.
In de tweede plaats is er de vraag hoe
het mogelijk is, dat een minister-president,
zg het niet in het openhaar, maar in het
hgzijn van buitenlandse journalisten, denk
beelden heeft verkondigd, die naar uit
het communiqué van de R.V.D. moet worden
opgemaakt geen denkbeelden van He
regering als geheel zijn." Het hlad besluit
met te zeggen: „Het is meer dan een ver
drietige zaak, het is ontstellend."
Het Algemeen Handelsblad
maakt de volgende opmerkingen: „Grote
rampspoeden drijven alle sterke en intelli
gente mensen tot filosofie. Aldus Dc Balzac.
Het Nieuw-Guinea-problcem en de Doorman-
complicaties zijn zo langzamerhand ramp
spoedig genoeg om enig filosoferen van
onze minister-president te verklaren. Maar
zjj rechtvaardigen nog niet, dat Z.E. zirh
op dit terrein nu ook nog kan veroorloven
ongelukkige verklaringen af te leggen cn
weer in te trekken.
Ook al moge het vplgens Schopenhauer
de eigenlijke taak der filosofie zijn om
tegenstrijdigheden te verenigen, van ren
politicus wordt meer verwacht. Namelijk
dat hij tegenstrijdigheden weet t» vermijden."
Advertentie
fcfiuren, bungalows, schuttingen.
CETA-BEVFR
BUITENBiJTS
EUROPA'S ÉÉNWORDING
Ds. G. Mulders, gereformeerd
predikant (vrijgemaakt) schrijft
in het kerkblad van Ulrum het
volgende over de Europese één
wording:
„Allerwegen is men ijverig bezig
om te komen tot éénwording van
ons werelddeel.
idat deel van Europa, dat ach
ter het ..ijzeren gordijn" gesloten
is. rekent II
Wat die hooggeroemde éénwor
ding betekent, kan zo op eens tot
ons doordringen. Dan blijkt dat
het niet meer gaat om economi
sche eenheid, en om eenvoudige
openstelling van de landsgrenzen,
ja. dat dit proces zelfs niet zal
eindigen met het afstaan van eni
ge nationale zelfstandigheid, noch
tevreden zal zijn met inperking of
zgn. overdracht van soevereiniteit
van onze geëerbiedigde Vorstin Ju
liana van Oranje, Koningin der
Nederlanden bij de Gratie Gods.
Hoe ons dat gebleken is?
Men weet: .,'t Is plicht, dat iede
re jongen" zich in militaire dienst
oefent in de wapenhandel.
Welnu: in NATO-verband (een mi
litair bondgenootschap van enkele
Europese landen) is de veel-eisen-
de oefening ook van onze Neder
landse soldaten nu zo geregeld, dat
onze jongens onze landsgrenzen
overtrekken om in het buitenland
oefenterrein te vinden op grote
schaal en in breed verband.
Zo bevinden zich in deze tijd ook
Nederlandse troepen in La Courti-
ne. in Frankrijk.
'k Meen, dat hier niets tegen is.
zolang 'iet maar gaat om oefening
in krijgsmanskunst.
Maar ziedaar! Op 14 juli j.l. kre
gen onze soldaten in La Courtine
vrijaf: 't was immers feest in heel
Frankrijk.
Op zichzelf zou daar niets tegen
zijn.
Maar er bestaat nu eenmaal geen
enkel ding op zichzelf.
Want voordat de jongens vrijaf
kregen hebben ze moeten luisteren
naar enkele redevoeringen in ver
band mirt het feest van de 14e juli.
En zie. daar wringt nu de schoen
('t kistje). De 14e juli in Frankrijk
is de feestdag van de beruchte
„Franse Revolutie".
En men mag gerust rekenen dat
in de redevoeringen die revolutie is
geroemd en geprezen. En darr gaat
het werkelijk niet om een louter
historisch gebeuren. Want de geest
van de Franse revolutie is nog
springlevend. Die geest heeft zijn
duizenden verslagen!
Op 14 juli 1789 is de revolutie
geest losgebroken, en men heeft de
Bastille bestormd (staatsgevange
nis). En op 26 augustus van het
zelfde jaar kondigde men af ,,de
rechten van de mens en van de
burgers".
Nu, die geest van de rechten1 van
de mens beheerst vandaag de we
reld. De Verenigde Naties hebben
ook eens de rechten van de mens
vastgesteld en uitgeroepen.
Zie, daarvan hebben onze Neder
landse soldaten moeten horen.
Ze zijn in La Courtine allereerst
„Voor Koningin en Vaderland".
Pas in de tweede plaats zijn ze
daar in NATO-verband. Maar op de
14e juli bleek, dat er toch nog
meer aan de orde kwam, dan al
leen maar krijgsmanskunst. Ze
hebben moeten horen van De Gro
te Revolutie.
En zou er toen bij zijn verteld,
dat ,,De Revolutie" om met Groen
van Prinsterer te spreken, ,.is de
ontwikkeling van een volslagen
scepticisme (twijfel tegenover wat
aanvankelijk voor vast en waar
werd gehouden) waarbij Gods
Woord en wet terzijde gelegd is"?
Zou hun daar gezegd zijn, wat
Groen in zijn „Ongeloof en revolu
tie" van een „geestverwant" aan
haalt: „De Revolutie is begonnen
met de verklaring van de rechten
van de mens, zij zal pas eindigen
door de verklaring van de rechten
Gods?"
Met aan zekerheid grenzende
waarschijnlijkheid kunnen we de
voorgaande vragen ontkennend be
antwoorden. En we zien dan, dat
eenwording van Europa niet maar
een zaak is van enkel politiek en
economisch karakter. Daar is meer
aan de hand.
Het gaat om geestelijke zaken. Het
heeft te maken met heel onze le
vensbeschouwing.
Éénwording van Europa betekent
ook in geestelijke zin uitwissing
van de grenzen.
Dat doet ons denken aan een re
de van Dr. A. Kuyper, „Verflau
wing der grenzen".
Hij concludeert daar o.m. „Als
in uw lichaam de grens tussen uw
aderweefsel en het vlees uwer spie
ren verstoord werd, volgt met een
noodzaak, door niets af te wenden,
t b i n d i
h e t
tyk."
Ziet u: we kunnen niet volstaan
met vroom te juichen: „Ze zullen
ons niet hebben, de goden van de
tijd". Ze hebben ons reeds.
't Is zaak, dat ze ons niet hou-
We hebben te volgen de richting,
die Groen eertijds aan ons volk
reeds wees. In het kerkelijk Gere
formeerde spoor."
Aldus ds. G. Mulders in het
kerkblad van Ulrum.
Bond een- briefje uit met verzoek
bijdrage voor de aankoop van vijf
tien boekenkisten met inhoud.
De gevolgen waren hartverheffend.
Niettegenstaande het zomerseizoen kwa
men verrassende geldzendingen binnen.
Als gevolg daarvan zijn elf boekenkisten
reeds geheel en al betaald. In Garijp
gingen een paar dames op stap; zij
haalden 272,50 op. Ook in Dokkum had
in korte tijd bijna 300 bijeen. De
afdeling Voorburg nam twee kisten voor
haar rekening, Dirksland één. Rotter
dam maakte duizend gulden over. Het
kleine dorp Beesd in de Betuwe zond
160 enz., enz.
Ook buiten de eigen afdelingen toonde
ien sympathie voor het initiatief. De
chr. geref. jeugdbond stuurde een be
drag; het Chr. Jongeren Verbond be
taalde een kist. Het C.J.V. dat al tien
tallen bibliotheken aan de tehuizen
schonk, zorgt voor do inhoud der kisten.
Secretaris K. Hoeve, die heel goed op
de hoogte is met de eisen, die men aan
de lectuur voor militairen moet stellen,
heeft zorgvuldig een keus gemaakt. El
ke kist bevat een variëteit in romans,
populair-wetenschappelijke werken, gods-
d.enstige lectuur e.d.
Een aantal leerlingen van de christe
lijke technische school, Veluweplein Den
Haag, heeft onder leiding van directeur
J. van der Rest, de vijftien kisten ge
maakt. Dat zijn prachtige werkstukken,
omdat ze goed bestand moeten zijn te
gen de tropen en tegen een onzacht ver
voer. De kisten zullen immers, op aan
wijzing van de legerpredikanten, in ge
bruik komen bij troepen, die geen mi
litair tehuis in hun nabijheid hebben.
De leerlingen van de Haagse school
hebben dit karwei belangeloos gedaan
ten gerieve van de militairen, die naar
Nieuw-Guinea vertrekken. Alleen de kos-
'an het materiaal kwamen voor re
kening van de Militaire Bond.
Na ontvangst van de kisten heeft dc
Bond deze overgedragen aan de Bond
voor Oost en West die zelf practisch
geen ledenapparaat heeft en de voor
zitter van laatstgenoemde organisatie,
:er Ruppert stelde de kisten op zijn
t weer ter beschikking van de
luchtmachtpredikanten Van der Poel en
Vollenhoven; er zullen namelijk eerst
luchtmachttroepen naar Nieuw-Guinea
De Militaire Bond heeft het niet bij
boekenkisten gelaten. Hij wil ook enkele
bandrecorders meegeven voor de tehui
zen op Nieuw-Guinea. Daardoor zouden
de aldaar gelegerde militairen dan ge
sproken brieven naar huis kunnen ;j
den.
In het militair tehuis te Zeist zijn
ge beroepsonderofficieren met technische
kwaliteiten al bezig een studio in te
richten, waar men de grote opname
banden kan splitsen in privébanden. De-
kunnen dan in de Nederlandse tehui-
i die practisch alle over eei
corder beschikken worden afgedraaid
~"x»r de ouders van de militairen.
Op die bandrecorders voor Nienw-Guf-
nea komen we later terug. Maar na
mens de Militaire Bond doen wij nu al
vast het verzoek aan ouders van mili
tairen, die naar Nieuw-Guinea gaan.
Juist met het oog op die gesproken
brieven over en weer, wil de bond
graag beschikken over de namen en
„ouderlijke" adressen van deze militai
ren met io mogelijk hun registratienum
mer. Even een briefkaartje naar dc Mi
litaire Bond Pro Rege, Nieuwe Gracht
90, Utrecht, en de zaak is in orde. Als
vele ouders dit doen, kunnen zij, er
ciaal ook hun zoons op Nieuw-Guinêa,
daar voordeel van hebben bij het uit
wisselen van groeten straks.
Bij dc overhandiging van vijf
tien kisten met boeken voor de
militairen in Nieuw-Guinea. Van
links naaf rechts: luchtmacht
predikant ds. A. C. J. van der
Poel, mej. J. J. Goslinga secr.
Ned. Mil. Bond, R. J. C. van
Schaik adj. dir. centraal bu
reau Ned. Mil. Bond, lucht
machtpredikant ds. Th. Vollen
hoven, W. Nieuweboer dir. cen
traal bureau Ned. Mil. Bond,
kol. b.d. G. Wielinga voorz. Ned.
Mil. Bond en M. Ruppert voorz.
Chr. Mil. Bond voor Oost en
West (Fotodienst Luchtmacht).
Heel beslist zegt de catechismus het: „Het is onmogelijk dat-,
zo wie Christus door een waarachtig geloof ingeplant is, niet
zou voortbrengen vruchten der dankbaarheid." Het is het
antwoord op de vraag die wij gisteren stelden: maakt deze
leer niet zorgeloze en goddeloze mensen? Een vraag die
wel komen moét als men de geschiedenis van Abraham leest.
Een vraag waarmee getuige de vele brieven van de laatste
dagen ook lezers worstelen. Want kijk maar om u heen
merkt, ge veel van die „vruchten der dankbaarheid" in uw
omgeving, bij de mensen die zich dé naam van Christus
hebben toegeëigend? Een christen mag onbezorgd de toe
komst tegemoet zien maar gaat hij niet dikwijls wat al
te „zorgeloos" door het leven? Zorgeloos in die zin dat hij
in het leven met zijn naasten niet die zorgvuldigheid in acht
neemt die zeker een christen in acht zou moeten nemen?
Zich de naam van Christus toeëigenen is dat te scherp
gezegd? Helemaal niet! Het offer van Christus is gebracht
voor ieder mens en iedér mag zich dat offer toe-eigenen,
mag geloven dat dat offer voor hém gebracht is. voor
hemvoor U! Maar dat heeft wel consequenties!
(Van een onzer verslaggevers)
Op een zeer druk bezochte re
ceptie in het Parkhotel te 's Gra-
venhage heeft de heer D. P. Bothof
afscheid genomen van de Protes
tants Christelijke Onderwijzers
vereniging, die hij 20 jaar lang
diende als bezoldigd secretaris en
als directeur van het bureau der
vereniging. De heer Bothof is met
pensioen gegaan en heeft zich in
Ede gevestigd, de plaats waaruit
hij indertijd de onderwijzerswe
reld in trok.
Veel bezoekers van de receptie lieten
het niet bij een woordje onder vier
ogen, maar staken een speech af, waar
na nogal ens de aanbieding van een
geschenk volgde.
Het meest vereerd was de heer Bot
hof met de koninklijke onderscheiding
die hem bij monde van dr. J. H.
Wesselings, secretaris-generaal depar
tement van Onderwijs werd ver
leend: hij is benoemd tot ridder in de
orde van Oranje-Nassau.
Advertentie
Tïfa JThiïmi '4
pindakaas
<n kwaliteit Je BAAS
Vereniging van
Papoea-studenten
in Nederland
Doel: één Ntv.-Guinea
Dezer dagen is opgericht de ver
eniging „Kobe Oser" een vereniging
van in Nederland studerende Papoe-
se jongelui. Blijkens een schrijven,
dat van de vereniging is uitgegaan,
stelt zij zich ten doel, eenheid tot
stand te brengen onder de in Ne
derland en buiten Nieuw-Guinea stu
derenden en afgestudeerden, die
reeds in Nieuw-Guinea verblijven.
Op deze wijze wil men het stre
ven van alle stammen en de niet
autochtone bevolkingsgroepen in
Nieuw-Guinea een volk te maken,
verwezenlijken.
De opstellers constateren dat de Pa
poea's zich tot op heden niet als een
volk voelen. Zij zijn leden van aparte
rtammen, verschillend in gewoonten, ge
bruiken en ontwikkelingspeil. Men
spreekt wel van „Papoea's", maar de
ze benaming heeft slechts de betekenis
dat deze mensen uit Nieuw-Guinea ko
men. Het gaat er om, dat zij gaan be
seffen dat zij tot een groot geheel be
horen, een groot Papoe's volk, samen
gesteld uit meer dan 200 stammen. De
oprichters van deze vereniging willen
dat Nieuw-Guinea een staat zal worden
met een centrale regering.
ij het streven naar dit doel willen
in Nederland en elders studerenden
reeds een hechte eenheid vormen.
Zij hopen op deze wijze elkander te
kunnen helpen, wanneer zij straks zijn
teruggekeerd naar Nieuw-Guinea en
zullen moeten ervaren dat zij door hun
nieuwe ideeën veel tegenstand zullen
ondervinden van de mensen onder wie
j gaan werken.
Voorzitter der vereniging is de
Utrechtse student S. B. Hindom, pen
ningmeester de Leidse student C. W.
Rurnainum, secretaris en algemeen ad
junct zijn resp. B. B. Jouwe en Z. Sa-
wor, beiden studerend aan de Hogere
Tropische Landbouwschool te Deven
ter.
Dr. Wesselings, die reeds vóór 1940
in geregeld contact met de heer Bothof
stond, schetste hem als een evenwichtig
mens, die in een leven van hard wer
ken veel voor het onderwijs heeft ge-
In zijn dankwoord verklaarde de heer
Bothof het zeer op prijs te stellen, dat
juist dr. Wesselings hem de onderschei
ding had opgespeld. „Al kreunden we
soms onder de vasthoudendheid van de
heer Wesselings. we waren er altijd van
overtuigd, dat hij het beste zocht voor
de onderwijzers".
Prof. dr. K. Dijk, sprekende namens
de schoolraad voor Scholen met de
Bijbel (die ook vertegenwoordigd werd
door mr. J J. Hangelbroek), roemde
de houding van de heer Bothof in oor
logstijd. Zijn ijveren voor de vrijheid
van het christelijk onderwijs kostte hem
zijn persoonlijke vrijheid. De heer Bot
hof was niet beperkt. Hij had niet al
leen oog voor de onderwijzersbelangen,
hij zag de school als geheel, gelijk hij
bewees in zijn langdurig lidmaatschap
van het moderamen van de Schoolraad.
In gelijke geest sprak de heer Joh.
Tigchelaar, die namens het Chr. Ulo en
het Chr. V.H.M.O. het woord voerde.
Ook spraken nog de heer J. M. Derck-
sen, voorzitter van de Alg. Ned Onder
wijzers Federatie; de heer G. Luyten
t<^ Amsterdam namens de leden der
PJD.O.V.mej. A. Smit, die het kan
toorpersoneel van het bondsbureau ver
tegenwoordigde; en de heer H. ten
Brink van de gelijknamige uitgevers
firma te Meppel, waar het Correspon
dentieblad De Christelijke Onderwijzer
gedrukt wordt.
De lieer Luyten bood een schrijfbu
reau met stoel aan, mej. Smit gaf enig
toebehoren en de heer Ten Brink kwam
met een schrijfmachine voor de dag.
Reeds had in een besloten samenkomst
van het bestuur de heer D. H. Dutmer,
voorzitter van de P.C.O.V., het woord
gevoerd, waarbij hij ook geschenken
„rondom het bureau" gaf.
In zijn toespraak herinnerde de heer
Dutmer er aan, dat de heer Bothof
reeds in 1933 toetrad tot het hoofdbe
stuur van „de Grote", die hij weldra
als penningmeester en later als secreta
ris diende. Na de fusie met „de Unie"
in 1955 bleef de heer Bothof secretaris.
Hij maakte in oorlogsjaren de afbraak
van de onderwijzersvereniging mee,
maar mocht r.a 1945 al zijn krachten
gebruiken bij het herleven en de uit
bloei der organisatie.
Op de receptie verschenen o.a. nog
de heren H. W. Tilanus en mr. A. Even
huis, resp. voorzitter en secretaris van
Chr, Volksonderwijs; C. H. Sonnevelt en
ds. O. V. Henkei namens, de hervormde
Raad voor de zaken van Kerk en
School; P. Tjeerdsma van het C.N.V.;
PKapinga en J. ten Heuvelhof, resp,
oud-voorzitter en voorzitter van de Ned.
Chr. Bond van Overheidspersoneel,
vvaarme de P.C.O.V. in een commissie
van overleg zit; J. F. W. Baller van de
kinderpostzegelactie, en talrijke beken-
figuren uit de christelijke onderwijswe
reld, zoals de heren Van Aalten, Fieg-
gen, Grosheide, Hempenius, Heukels,
Van Oosten, Runia en Schreuder, om
GULDENS VOORDELIGER!
Antwoord: Dit is een Oudnederlandse
uitdrukking, gegrond op de betekenis van
het niet meer in gebruik zijnde woord
„wijl", dat tijd, uur, tijdruimte beteken
de. Wijlen is van dat woord wijl het n
Vragen op elk gebied kunnen worden ingezonden aan het bureau
van ons blad. Iedere vraag afzonderlijk op een velletje papier, duidelijk
ondertekend met naam en adres. De antwoorden worden per brief
verstrekt. Deze service is gratis voor onze abonnee's.
voorkomende radio-ontvangers komt het
gebied voor van ca. 600—800 meter. Wel
zijn er typen met een extra bereik van de
ca. 60180 meter, de visserijband, in de
Vraag: Enige tijd geleden hebben wij
een nieuwe buurman gekregen. Hoe hoort
eigenlijk: wie moet het eerste e
die daarmee bemoeienis hebben. Zij kun- wij eerst de r
buurman vragen of
betekenis vs
'rUS- -WC.*, Niet U 01 u en/of
Vreet: U het wear dat p.lin, teten ÏÏTn^Cïhrt'u hï^bSHSt Vree,: Welke radiozenders ritten tussen betefT"vragen'of1'STk.ïïfeïï'
dU'^a^.d|afra~ ÏÏE KeS
heEecht d" d' 550-"M ™t"b"'d' ffiT£*15^
Antwoord- De „=1 (noimcri i. zelt, °P te treden, want inderdaad is het Antwoord: Tussen de 550 en 843 meter "aario en icomt het hezook van^l? wÜt
S Vree,: Een ven lö» heeft
;e'4dn T„ïe hd4„"k^ ££i Z T .'chefe
dien niet binnen veertien degen aan uw in nood verkeren iSoheveningon (fóo me-
r in net voorjaar ae rivieren op. verzoek wordt gevolg gegeven, de zaak ter). Tussen de 60 en 200 meter bevindt Antwoord: Inderdaad, deze kostganger
aanhangig zult maken via uw advocaat en zich een groot aantal zenders voor ver- moet wel degelijk een vergoeding bliiven
Vraag: Mijn buurman heeft een schuur dat allejcosten voor zijn rekening^ zulten schillende^ diensten, zoals P.T.T., militair "even Doorgaans bedraagt dit twee-der-
1 J"-°" *- amateurband en de de van het overeengekomen kostgeld. Ook
i die brief houdt verkeer, de 80 r
zonder goot, zodat het regenwater van het komen. Een afschrift i
dak op mijn erf loopt. Mag dat? En een u aan de brief zelf verzendt u aange- visserijband i
andere vraag: Ik wil tegen die schuur tekend. Wat de bouw van het konün°n- nicoSe v°-"
aan een konijnenhok maken. Is dat in hok betreft, daarvoor dient u zich te Op geen
160 meter (rndlo-tejefo
-dt
