CHRB
<3f("e ene mnï..
De devaluatie van
de kinderdoop
Economen verzetten zich
tegen .magisters-titel
Presbyteriaanse Wereldbond
aanvaardt vijf kerken
ABASIN
Centraal Comité begon
vandaag besprekingen
Een woord voor vandaag
Kanttekening
Het gaat ook 0111 de
eerlijkheid in de kerk
In de Gereformeerde Kerk
bode van Rotterdam lieeft dr.
W. H. van Zuylen een artikel
geschreven over de devaluatie
van de doop.
Dat vooral de kerken in de gro
te steden een rand hebben van
leden, die vrij ontrouw meeleven
is een algemeen bekend feit.
Er schijnt zelfs gevaar te be
staan, dat het een algemeen aan
vaard feit wordt.
Immers, bij het breder worden
van de niet-meelevende zoom.
zou het aantal tuchtgevallen moe
ten stijgen. En dat is in het al
gemeen niet het geval.
Wordt dan onkerkelijkheid niet
meer als zonde beschouwd, zodat
bij voortgaand wegblijven uit de
samenkomsten der gemeente
geen tucht wegens hardnekkig
volharden in de zonde moet wor
den toegepast?
Misschien is een der oorzaken,
waaraan de afhouding van de sa
cramenten niet eerder toegepast
wordt, een zeker schuldgevoel bij
de ambtsdragers. Hebben wij al
wel genoeg vermaand? Is de zorg
van de kerk voor het afdwalend
lid wel voldoende geweest? Gaan
censureren als de afval mede als
oorzaak heeft het te weinig vast
houden van de afvallige leden
door de kerk, is een moeilijke op
dracht.
Daarbij komt de veelvuldige
wisseling van ouderlingen in de
wijken. Iedere nieuwe ouderling
wil eerst zelf zijn krachten be
proeven bij dat afzakkende gezin.
Een gesprek, dat niet al te on
prettig verloopt, en er wordt bij
de ambtsdrager weer nieuwe
hoop gewekt wc winnen die
broeder en zuster toch nog wel!
Nu zult u opmerken: het te
weinig tucht oefenen, niet alleen
door vermaan, maar ook door af
houding van de sacramenten,
brengt de gemeente onder het
oordeel Gods. De Catechismus
zegt immers, dat men niet hen,
die zich als ongelovige mensen
gedragen, tot het Avondmaal mag
toelaten, omdat dan het Verbond
Gods ontheiligd wordt en de toorn
Gods over de ganse gemeente
verwekt (Vraag 82).
Maar de onkerkelijk levende
mens blijft zelf wel van het
Avondmaal al Wie als ongelovige
leeft in zijn zondagsviering, gaat
niet meer ten Avondmaal.
Die regel gaat niet altijd op.
maar in heel veel gevallen wel.
Heel anders wordt het echter
bij de Doop. Ieder wil nog zijn
kind laten dopen. Die man en
vrouw, die de zondag doorbren
gen zonder kerk, willen nog wel,
dat hun kind geen heidenkind zal
En nu komt de moeilijkheid. Op
het kerkelijk bureau komt de
doopaanvraag. Het echtpaar blijkt
niet op de lijst van gecensureer-
den te staan. Dus wordt de Doop
toegestaan! De kerk gaat de be
kende doopvragen stellen. De
ouders beloven hun kind in de
voorzeidc leer op te zullen voe
den, maar leren het kind niet de
zondag in de samenkomst der ge
meente door te brengen. De zon
dag is alleen voor ontspanning.
En de bijbel komt zo goed als
niet meer op tafel in huis. Alleen
de christelijke school blijft nog
over.
Of moet ik tegelijk met de
doopaanvraag, met de tucht be
ginnen en zeggen: Uw kind kan
niet gedoopt worden vóór u zich
bekeerd hebt en werkelijk uw
kind christelijk op kunt voeden,
ook door uw voorbeeld?
Zolang de kerk de sacramenten
naar Gods ordening wil bedienen,
moet ze t .rlijkheid vragen, ook
bij het afvragen van de beloften
van de doopouders.
Zo is tucht een levensbelang
voor de eerlijkheid in de kerk.
Tenzij ik meen. dat er ondanks
onkerkelijkheid toch wel echt ge
loof kan zijn, en die zonde zo erg
niet is. De redenering van zo ve
len: ik geloof en waartoe dan nog
die kerk met haar samenkom
sten?
Nu leggen wij in onze kerken
de laatste jaren meer nadruk op
het innerlijke dan op de uiterlijke
vormen. Is er oprecht geloof des
harten, is er oprechte liefde? Wij
willen het geloof zijn vrucht zien
dragen vooral in de verhouding
tot de naaste in de liefde.
Dit streven wordt versterkt,
omdat wc in de uiterlijke levens
regels al meer verschillen krij
gen binnen de kerken. De een
leeft zus, de ander zo. En de
kerk kan haar gezaghebbend
woord dan alleen nog spreken
over wat vast staat: dat er moet
zijn geloof, hoop en liefde.
Natuurlijk mag de uiterlijke
vorm niet alles zijn. Daarvan
hebben we genoeg ellendige
vruchten gezien. Hele gezinnen
zijn voor de duivel geworden, om
dat ouders alleen vormen kenden
met behoud van de zonden des
Maar omgekeerd geeft God ook
Zijn concrete bevelen voor de
wandel naar buiten. Hij heeft Zijn
kerk gesticht en vraagt ook ons
leven in die kerk. Wie die kerk
en haar samenkomsten loslaat,
zondigt Hij houdt zich ook niet
aan zijn eigen belijdenis in zon
dag 38.
Zo hangt de vraag, welke bete
kenis ik hecht aan de zonde van
onkerkelijkheid, allernauwst sa
men met de vraag, wat ik denk
van de kerk.
Dr. Van Zuylen besluit dan
met de woorden:
„Wie de kerk schriftuurlijk
ziet en niet maar naar haar
uiterlijke verschijningsvorm,
zal het loslaten van die kerk
als zonde tegen Gods gebod
zien. En tegen die zonde moet
gestreden worden met vermaan
vol liefde, met een trekken
naar de gemeenschap der kerk
toe, maar ook als remedie der
liefde met de censuur.
Dit laatste om het behoud van
de zondaar. Maar ook om de
eerlijkheid in de kerk, als het
gaat om het sacrament van de
Adres aan Tweede Kamer
Liever drs. voor
en ec. achter
de naam
Nieuwe bloedgroep-
tegenstof
Een ontdekking, die een belangrijke
stap voorwaarts op het gebied van het
groeperen van mensenbloed wordt ge
noemd, is door de medische directeur
van de Zuidafrikaanse bloedtransfusie
dienst, dr. Maurice Shapiro, in Johan
nesburg gedaan. Het betreft de ont
dekking van een nieuwe bloedgroep-te-
genstof in het rhesus-stelsel zod c. nu
18 factoren in het rhesussysteem zijn.
Deze ontdekking kan van groot clang
zijn voor de gerechtsgeneeskundige toe
passing van bloedgroeptesten in rechts
gedingen, waarbij het ouderschap over
een kind betwist wordt. Drie jaar van
intensieve navorsing op het bloed van
een Ban toe vrouw is aan deze ontdekking
voorafgegaan.
JN een brief aan de leden van de
Tweede Kamer der Staten Ge
neraal heeft de Contact-commis
sie van Academisch Gevormde
Economen bezwaar gemaakt te
gen het voorstel van de minister
van onderwijs om hen die met
goed gevolg het doctoraal exa
men afleggen en niet de titel mr,
of ir. verwerven de titel magister
(afgekort mg.) te geven. Uit een
gehouden enquête blijkt dat
slechts 3 procent van de 2326 on
dervraagde economen deze titel
acceptabel vindt.
Er waren 3.641 formulieren uitgezon
den. Uit de antwoorden bleek dat 10
procent een voorstander was var
titel econoom (ec.) Meer dan 80 pro
cent voelt het meeste voor de huidige
titel doctorandus (drs. voor de naam)
met facultatief de uitdrukking ec. ach-
Het voorstel van de minister om deze
titulatuur te beschermen wordt toege
juicht, maar, vervolgt het schrijven:
,.Er bestaan bij academisch gevorm
de economisten overwegende bezwaren
tegen de titel magister. Gesteld kan
worden dat de titel een duidelijke uit
drukking dient te zijn van het feit van
academische vorming. De voorgestelde
titel magister voldoet niet aan deze eis,
aangezien hij reeds eeuwenlang in ge
bruik is ter aanduiding van geheel an
dere kwaliteiten en functies: te denken
valt bijvoorbeeld aan de soms voor
(rooms-)katholieken hoogste graad
hoger dan doctor in de theologie of
aan een bepaalde functie in het klooster
leven. Evenmin is de titel magister ge
worteld in een reeds bestaande gewoon
te, terwijl ook de letterlijke betekenis
van magister (leermeester) in de mees
te gevallen misplaatst moet worden ge
noemd".
VOOR de eerste maal sinds zij
werden gekozen door het acht
tiende wereldcongres van de World
Presbyterian Allance zijn de 30
leden van het Uitvoerend Comité
in Genève bij elkaar gekomen. Zij
zullen vergaderen tot 13 augustus.
Een van hun eerste daden was om
vijf Afrikaanse kerken als lid van
deze wereldbond toe te laten. Dit
comité vormt het bestuur van de
W.P.A. tot het volgende wereld
congres, dat waarschijnlijk in 1964
in Frankfort zal worden gehouden.
Door vijf kerken als lid toe te laten is
het aantal aangesloten kerken gestegen
tot 83, die ongeveer 47 miljoen her
vormden in de gehele wereld omvat.
Alle vijf de kerken zijn zogenaamde
jonge ,,neger"-kerken. Het zijn de Ne
derduits Gereformeerde Zendingskerk
in Zuid-Afrika, de Nederduits Gere
formeerde Zendingskerk van Oranje-
Vrijstaat. De Nederduits Gereformeer
de Kerk voor de Bantoes in de Kaap-
Kerk van Kameroen.
De drie Zuidafrikaanse kerken omvat
ten tezamen 272 gemeenten met
149.382 belijdende- en 444.963 doop-
lidmaten. De oudste van de drie ker
ken werd reeds in 1881 geïnstitueerd.
Alle drie zijn de vrucht van het zen
dingswerk van de Nederduits Gere
formeerde Kerk in Zuid-Afrika.
De Presbyteriaanse Kerk van Kameroen
is een vrucht van het zendingswerk
van de Bazeler Zending. Deze kerk
kreeg in 1957 haar zelfstandigheid. Er
zijn 32.200 belijdende en 66.300 doop
leden. De kerk telt 54 bevestigde pre
dikanten en 476 hulppredikers. Er zijn
626 gemeenten.
De Church of Central Africa Presbyte
rian is historisch verbonden aan de
Schotse Kerk. Haar geschiedenis gaat
terug tot de zendingsreizen van David
Livingstone. Dit is de kerk van dr.
Hastings Banda. De kerk omvat
169.212 belijdende en 200.000 doop
leden. Er zijn drie particuliere synodes
en 99 bevestigde predikanten.
Hoewel Europa nog altijd het gebied
is waar de W.P.A. de meeste leden
heeft, neemt Afrika nu de tweede
plaats in. Negentien Europese Kerken
zijn lid en achttien Afrikaanse.
Advertentie
kalmeert
zonder slaap te verwekken
genen, die de eigenlijke betekenis niet
verstaan, de onjuiste indruk zou wek
ken dat drs. gelijk staat met of zelfs
meer is dan dr., moet slechts van ge
ringe betekenis worden geacht. Welis
waar wordt de voor het overige ge
ringe mogelijkheid van verwarring
door de invoering van de titel magis
ter weggenomen doch terzelfdertijd
ontstaat een ernstiger gevaar van ver
warring van de kwaliteiten der docto
randi met die van hen, voor wie
titel magister reeds eeuwenlang in ge
bruik is, welke laatste gebruik ook in
het buitenland bekend is."
Volgens dit schrijven is de aanduiding
drs. een duidelijke uitdrukking van het
feit van academische vorming, is ten
volle ingeburgerd en wordt in het maat
schappelijk leven erkend en blijkt in de
praktijk te voldoen. Bovendien, aldus
deze economen maakt de erkenning van
doctorandus een algemene regeling voor
alle studierichtingen waarvan de titel
mr. of ir. niet is verbonden, mogelijk,
n.l. door te bepalen dat facultatief doch
beschermd enkele nader vast te stellen
letters achter de naam geplaatst worden
ter aanduiding van de studierichting.
Ten aanzien van vrouwelijke afgestu
deerden is een gemakkelijke regeling
mogelijk door het toelaten van de titel
Dc contact-commissie dringt er bij de
leden van de Tweede Kamer op aan hun
goedkeuring te onthouden aan het voor
stel tot wettelijke erkenning en bescher
ming van de titel magister en verzoekt
hen bij de behandeling van de titulatuur
kwestie in de Tweede Kamer met het
vermelde rekening te houden.
Orienteringscursus voor
diakenen
De diaconieën van de Geref. Kerken in
de classes Assen, Beilen, Coevorden,
Meppel, alsmede van de kerken van
Nieuw-Buinen, Nieuw-Weerdingen,
Tweede-Exloermond, Valthermond en
Paterswolde, die kerkelijk tot het res
sort van de provincie Groningen beho
ren. hebben besloten in samenwerking
met de Stichting voor Geref. Maatschap
pelijk Werk in Drenthe oriënteringscur
sussen voor diakenen te gaan houden.
Als docenten zullen optreden de heren
dr. O. C. Broek Roelofs te Zuidlaren,
T. Knevel te Meppel, ds. M. J. C. Bos
scha te Hoogeveen, M. G. Muller te
Beilen en W. v. d. Hammen te Assen.
De leergangen zullen handelen over
het diaconaat en.de Heilige Schrift,
kinderbescherming, bejaardenzorg,
geestelijke volksgezondheid, sociale
wetgeving en arbeidsrecht. Daarnaast
zal mevr. G. Norg-Booy te Emmen een
cursus geven over gezinsverzorging. De
cursussen zullen gehouden worden te
Assen, Beilen, Borger, Corvorden, Em
men, Hoogeveen en Meppel. Dit zal me
de afhankelijk zijn van de woonplaats
de deelnemers. Elke cursus zal
minstens 25 deelnemers moeten tellen.
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
GEREFORMEERDE KERKEN
CHRIST. GEREF. KERKEN
•eetal te Za;
's-Gravenzand e.
Beroepen te V
ers te Noordsch
Prof. dr. H, Th. Fischer
rector magnificus
universiteit Utrecht
Tot rector-magnificus aan de Rijks
universiteit te Utrecht is voor het stu
diejaar 19601961 benoemd prof. dr. H.
Th. Fischer.
Duivennest
op torenklok
JJOOG boven Zierikzee op de
grootste klok van het caril
lon in de stadhuistoren heeft
een koppel houtduiven een nest
gebouwd. Ze zitten er hoog en
droog, maar allerminst rus
tig.
De 29 klokken van het caril
lon komen elk kwartier in be
weging, terwijl de klok, waarop
het nest is gebouwd elk vol
uur haar stem laat horen!
Ondanks alle lawaai, heeft
het duivenpaar twee eieren in
het nest gedeponeerd. Deze eie
ren worden voortdurend be
broed, met uitzondering van
twee kleine pauzes om 12 en
24 uur. Op die tijden wordt het
lawaai de beesten kennelijk ie
bar. Rustig rond de tor.en vlie
gend, wachten ze tot het laat
ste gelui verklonken is.
Een koerier
kunt u
om een
boodschap
sturen
Wereldraad in Schotland
Vierhonderd jaar nadat het
eerste protestantse parlement van
Schotland bijeenkwam, verga
dert het Centraal Comité van de
Wereldraad van Kerken in dat
land. Vanmorgen is de eerste
zitting begonnen. Het overleg zal
duren tot 24 augustus. Er zal ge
sproken worden over politieke en
godsdienstige vraagstukken; de
laatste hand zal worden gelegd
aan de voorbereiding van de
Derde Assemblee die volgend
„Je gaat er slecht uitzien, mijn roosje zei In
ge met een plagerig lachje, maar ik wist dat er
bij haar meer ernst achter zat dan zij wilde la
ten blijken. Ik moest ook vechten met een onge
kende vijand: de eenzaamheid. Met het vertrek
van Henk was het mij of huize Krol was uitge
storven. Eerst toen besefte ik diep. hoe ik mijn
hart aan hem had verpand en ik beschuldigde mij
van onhartelijkheid en ontactisch optreden. Het pij
nigde mij, dat Henk niets van zich liet horen en
het hielp niets, dat ik mij krampachtig voorhield,
dat deze handelwijze overeenkwam met zijn karak
ter. Waar zich tegenslagen voordeden, zocht hij de
weg van de minste weerstand en diep in mijn hart
vreesde ik. dat hij zijn vurige liefde voor mij had
geruild voor spanningen bij de ondergrondse.
Vele lange nachten waren sinds het incident met
Halzen voorbijgegaan. Het klinkt misschien wat
dwaas, dat ik de nachten tel en niet de dagen,
maar de dagen waren door miin werk nog wel te
verslaan, doch de nachten versloegen mij. Meestal
viel ik tegen de morgen pas in slaap en vele ma
len werd ik vermoeid weer wakker, want in mijn
onrustige slaap vergezelde ik Henk op zijn ge
vaarlijke tochten en hoorde ik het schot vallen, dat
hem trof. Dan werd ik met een schrik wakker.
Als de dag weer aan de hemel stond, hield ik me
zelf voor dwaas, maar heel zeker weet ik vandaag,
dat daarmede een stuk levensvreugde ondergraven
werd. dat de Jeugd niet mag missen, en die van
betekenis is voor haar vorming. Zou de hardheid
i onverschilligheid, de ironie ten t zichte van al-
-«en erfenis zijn van dit krom-
n toch., we zeilden weer el-
met nieuwe verwachting en
nieuwe hoop
Zo kwam de nacht waarin ik werd opgeschrikt
door een vreemd licht in mijn kamer en rumoer
op de trappen en in de gangen.
Hoeveel laarzen door het huis lawaaiden wist ik
niet, maar ik hoorde ze boven en onder mij en
voor ik goed tot bezinning kwam werd er op mijn
kamerdeur gebonkt en een diepe stem beval mij
in het Duits dat ik onmiddellijk moest opendoen.
„Sicherheitspolizei!
Dat laatste wist ik ook al voor die stem riep.
Dc schoot in mijn kamerjas en muiltjes en gehoor
zaamde meer uit nieuwsgierigheid dan wel uit ont-
öoor henm. steqqeRös.
zag voor het bevel. Wat zochten ze hier in het
holst van de nacht? Ik keek in de lichtbundel van
een felle lantaarn, die mij verdere waarnemingen
onmogelijk maakte. Ik weet alleen, dat er drie
mannen naar binnen stapten. Ik moest licht ma
ken en tegelijk werd ik tot mijn verrassing aange
sproken in mijn moedertaal. Ik kon de bitterheid
in mijn stem niet vermijden waarmee ik de man
vroeg: „Bent u Nederlander? Nog erger, ik dacht
dat ik te doen had met Duitsers." De geüniform-
de deed of hij mijn vraag niet hoorde doch wissel
de slechts een blik van verstandhouding met de
twee Duitsers, een feldwebel en een soldaat De
laatste ging voor de deur staan en hield zijn ge
weer vrij onhandig vast vond ik. De feldwebel
herhaalde nog eens, zeker om Indruk te maken:
„Sicherheitspolizei", en ging achter mij staan. De
Nederlander bleef voor de tafel en keek mij niet
eens geheel onvriendelijk aan. „Waar zijn de Jo
den hier in huis verborgen? Hoe eerder je het zegt
hoe beter het voor Je is."
„Wie is: je", vroeg ik.
..Geen dwaasheden alsjeblieft", bitste de man te
rug. „Waar zijn de Joden?".
„Die waren eens in huis", zei ik zonder aar-
„Wij hebben bevel om allen hier In huis mee te
nemen voor een krachtig verhoor. Misschien herin
nert u zich toch wel waar ze zijn. Onze inlichtin
gen zijn correct We komen niet zomaar eens kij-
„Tot^voor enige weken waren die inlichtingen
„En waarheen zijn ze gegaan?"
„Vanwaar die meervoudsvorm? Ik heb er maar
helpt toch met.'
„Ik zeg u wat ik weet."
De man kneep zijn ogen tot spleetjes. „U heeft
contact opgenomen met de familie De Levi, of ont
kent u dat ook?"
„Ik heb nog niets ontkend en er valt ook niets
te ontkennen. Ik weet van geen familie."
„Zo.... Wel, dan zal ik u zeggen, dat ik
van huis haalde en dat zij ons de uitvoerigste in
lichtingen hebben gegeven alleen, ik moet nu
nog weten waar Samuel de Levi zit en we heb
ben ook belangstelling voor Henk Roelfsema
Wel?"
Ik moest mij uit een lichte duizeling omhoog hou
den. Ik wist dat de man elke gelaatstrekking
mij waarnam. De minste aarzeling zou argwaan
wekken, maar mijn intuïtie zei mij, dat de man
loog. Het was een gemene troef die hij uitspeelde.
Daaraan trok ik mij op en ik zei: „Uw inlichtingen
zijn onjuist."
„Goed", zei de man. „Ik zal u vijf minuten ge
ven om u te kleden."
Hij wenkte daarop de Duitsers en stapte zelf naar
de deur. Maar de feldwebel scheen heel boos. Hij
kwam voor mij staan en ik rook de duffe lucht
van zijn uniform. Hij sloeg met de vuist op tafel,
zodat het groene vaasje met de mimosa op het
midden van het blad stond te beven, cn schreeuw
de mij toe: „Sprechen Sie, wo sind die verdamm-
te Judenü" Zijn ogen schoten vuur. De Neder
lander had zich bij de deur plotseling omgedraaid
en deed een stap in mijn richting. Hij sloeg weer
zijn familiaire toon aan. „Je doet stom," zei hij.
„Waarom begeef je je in gevaar voor een paar
Joden? Vinden doen we ze altijd, of je nu spreekt
of niet Je bezorgt je een boel ellende en dat spijt
me oprecht voor jou. Nu begrijp je misschien
waarom ik er als Nederlander bij sta. Wees ver
standig. Ik weet ook, dat je wapens verbergt. Daar
staat de doodstraf op, dat weet je zeker wel? Ik
zal er geen gewag van maken, maar ik kan je
er voor laten hangen. Als je nu zegt wat je weet.."
Nu was het mijn beurt om door brutaliteit de si
tuatie te redden. „Waar haalt u de moed vandaan
om mij op deze wijze aan te spreken. Kennen wij
elkaar soms? Ik heb geen wapens en ik weet van
T~J J mag u doen wat
Wordt vervolgd
jaar in New Delhi wordt gehou
den. Een van de belangrijkste
punten zal zijn de integratie van
de Wereldraad en de Internatio
nale Zendingsraad.
ïehalve de ne
traal Comit(.
van de Wereldraad van Kerken
noemd, zullen ongeveer 300 kcrkelij-
ke leiders van Oost en West de verga-
Velen van deze kerkelijke leiders zijn
reeds enige weken in Schotland, waar
voorvergaderingen werden gehouden,
onder andere door de Commissie voor
Geloof en Kerkorde, de Commissie
Buitenlandse Aangelegenheden en an
dere afdelingen.
Het Patriarchaat van de Russisch-
Orthodoxe Kerk, die nog geen lid is
van de Wereldraad, heeft opnieuw
waarnemers gezonden. Zij zullen ook
het recht hebben om hun inzichten
door te geven als er wordt gesproken
over het ontwapeningsvraagstuk.
Het Centrale Comité moet zich voorts
bezig houden met een groot aantal
moeilijke problemen, waarover ook
binnen de kring van deze kerken
gïen eenstemmigheid heerst Zo zul-
n rapporten van onderafdelingen
worden behandeld die gaan over de
problemen betreffende de overbevol
king, de voedselsituatie in de onder
ontwikkelde gebieden, de vluchtelin
gen, de godsdienstvrijheid en de on
rust onder de volkeren van Afrika.
Practische lezingen
voor taalkundigen
De Stichting voor Toegepaste Taal
wetenschap i.o. heeft wederom een
Rondtrekkend Werkcongres georgani
seerd voor taaldocenten, tolken, schrij
vers, vertalers, journalisten enz., kort
om voor praktische linguïsten, die da
gelijks geconfronteerd worden met de
problemen van taalgebruik. Van 22 tot
en met 31 augustus a.s. worden 18 bij
eenkomsten van verschillende kleine
werkgroepen gehouden: 6 in Amster
dam, 4 in Den Haag, 2 in Rotterdam,
2 in Antwerpen, 1 in Eindhoven, Delft,
Rijswijk en Naaldwijk. Het congres
internationaal aspect door-
De keuzewaarvoor de rijke jongeling in het verhaal van
het Evangelie stond, zal zich in die vorm aan ons wel niet
zo vlug voordoen: wij mogen in het algemeen blijven genieten
van ons bezit, en toch Jezus volgen. Die rijke jongeling was
overigens ook zeer meelevend: hij kende de wet op zijn duim
pje en hij kon met de hand op zijn hart verklaren, dat hij
die wet vanaf zijn jeugd ook in acht had genomen. Dan is
het wonderlijke, dat Jezus dat niet ontkent. Hij kijkt de man
aan en, staat er, Hij krijgt hem lief. En vanuit die liefde
krijgt die jongeling dan een zeer hard vonnis te horen: „Eén
ding ontbreekt u, ga heen, verkoop al wat gij hebt en geef
het aan de armen, en gij zult een schat in de hemel hebben,
en kom hier, volg Mij". De afloop kent u: het gezicht van
deze rijke jongeling betrekt en hij gaat bedroefd heen, „want
hij bezat vele goederen". Ziehier een levensdrama, in enkele
sobere woorden getekend. Geld, bezit, heeft een man zó om
strengeld, dat hij er niet meer los van kan komen. Misschien
zegt u: waarom kon die jongeling Jezus ook niet volgen met
al die goederen? Wat dacht u: zou Jezus bij hem en bij
ons! niet hebben gezien, dat hij en wij ons hart en al onze
zinnen op dat geld en dat bezit zetten? Wat Jezus van die
rijke jongeling vroeg en van ons vraagt is eenvoudig dit:
doe afstand van dat bezit, als het u in zijn macht heeft.
Want u kunt met uw hart maar op één plaats zijn: bij uw
geld of bij Mij
NAAR EEN TWEEPARTIJENSTELSEL
(~)NS LAND kent een gevarieerd po-
tiek leven. Er zijn niet veel lan
den, waar men zulk een politieke
geschakeerdheid aantreft als bij ons.
Zeker, dat kan wel eens lastig zijn.
Bij kabinetsformaties bijvoorbeeld,
die zich bij ons moeizaam plegen te
voltrekken. Maar voor bet overige
zouden we van die geschakeerdheid
toch niet te veel kwaad willen zeg
gen.
Men kan zeggen: die geschakeerd
heid is historisch zo gegroeid. En
dat is stellig het geval. Maar het
kon juist bij een volk als het onze
historisch zo groeien, omdat ons
volk, als zovele andere zaken, ook
de politiek zo diep ernstig pleegt te
nemen.
Ons volk ziet de politiek gaarne lig
gen in het verlengde van de le
vensbeschouwing, en aangezien het
naar zijn levensbeschouwingen nog
al geschakeerd is, ligt voor een ern
stig volk als het onze ook een ver
scheidenheid in politieke standpun
ten voor de hand.
Neen, anders dan anderen klagen
we daarover niet te hard en zijn we
zelfs bereid om lastige situaties, bij
kabinetsformaties en zo, op de koop
toe te nemen.
Niet, dat men de verscheidenheid,
zoals we die ten onzent kennen, niet
voor verbetering vatbaar zou mogen
achten. De verscheidenheid immers
kan ook te ver worden doorgevoerd.
Maar een verscheidenhèid op het
politieke terrein, die in het verleng
de ligt van, en een spiegelbeeld
vormt van, de verscheidenheid naar
levensbeschouwing, is voor ons méér
dan iets dat alleen te laken valt. En
dan zou versobering in deze ver
scheidenheid wel eens kunnen neer
komen op een onnodige armoede.
Hieraan ware nog het volgende toe
te voegen. Men beweert wel, dat een
te grote verscheidenheid op politiek
terrein in haar gevolgen fnuikend
moet heten voor de politieke belang
stelling. Is het niet zo, aldus vraagt
men dan, dat de moeilijkheden zo
als deze zich bij kabinetsformaties
voordoen alleen maar tot resultaat
hebben, dat velen zich met wrevel
van de politiek afwenden?
Dit laatste weten wij niet. Wij heb
ben wel eens de indruk, dat in het
bijzonder diegenen zich afwendeD
wier belangstelling toch reeds aan
de schrale kant was. Daartegenover
duchten wij van een al te ingrijpen
de vereenvoudiging van ons politiek
bestel alle gevaren, die nu eenmaal
verbonden zijn aan verschraling.
Men hoort de laatste jaren ten on
zent nogal eens aandringen op ver
eenvoudiging van dat politieke be
stel. Moet het. zo wordt dan geop
perd, ook ten onzent niet komen tot
een partijvorm als bijvoorbeeld
Duitsland kent, waar protestanten en
rooms-katholieken in één partijver
band verenigd zijn?
Een van dc laatste studies hierover
is die van de bekwame rooms-katho-
lieke auteur dr. S. W. Couwenberg,
op wiens naam al meer publicaties
staan, die de aandacht hebben ge
trokken en deze ook waard zijn.
Zijn jongste studie heet „Het Neder
landse partijstelsel in toekomstper
spectief" (uitgave N.V Pax te
's-Gravenhage). Hij meent te mo
gen vaststellen, dat ook ten onzent
socialisme en liberalisme steeds
dichter naar elkaar toe groeien.
Daartegenover bepleit hij nn een sa
mengaan van protestanten en rooms-
katholieken in één partij.
Tot dit laatste acht de schrijver de
voorwaarde aanwezig, omdat, naar
hij meent, zowel onder rooms-katho
lieken als onder protestanten de ont
wikkeling op politiek terrein in de
richting gaat van wat hij noemt
„deconfessionalisering". Hieronder
blijkt de schrijver te verstaan „een
afstand doen van een rechtstreekse
binding tussen geloof en partijpoli
tiek en in de lijn hiervan een open
breking der confessionele gesloten
heid".
Het behoort niet tot onze taak van
onafhankelijk christelijk dagblad,
hier diep op in te gaan. Toch kan
een opmerking niet achterwege blij
ven. Is er, althans voor de protes
tant, ooit zoiets geweest als „een
rechtstreekse binding tussen geloof
en partijpolitiek"? Wij menen van
niet. Wat er wel geweest is, en wat
er vandaag voor velen nog is, is,
dat een bepaalde geloofsovertuiging
leidt tot een bepaalde keuze van
standpunt op politiek terrein, een
keuze die dan vervolgens leidde tot
de keuze van deze of gene politieke
partij.
Zo was het, en zo is het vandaag nog.
Daarom kan men, al pleegt zulks
gemakshalve wei te geschieden, van
protestants-christelijke partijen ook
niet spreken als van confessionele
partijen. Zij behoren niet tot de con
fessie. Zij behoren tot een andere
orde, ai liggen zij voor velen dus
wel in het verlengde van de levens
beschouwing die men aanhangt.
Omdat nu in dit belangrijke opzicht
de protestantse partijen zich ont
trekken aan de tekening die dr.
Couwenberg van haar geeft, moet
ook worden betwijfeld, of werkelijk
de voorwaarde aanwezig is voor een
samengaan ten onzent op politiek
terrein van protestanten en rooms-
katholieken.
Immers, geen confessionele partijen
cn daarom ook geen „deconfessiona
lisering"; wel echter partijen die in
het verlengde liggen van de levens
beschouwingen. En dan moet de
vraag rijzen of de levensbeschou
wingen van protestanten en rooms-
katholieken elkaar zo dicht zijn ge
naderd, dat samengaan in één par
tijverband een natuurlijke zaak mag
heten.
Onze indruk is, dat het nog niet zo
ver is. Moet het ooit zover komen?
Toenadering is uiteraard steeds toe
te juichen, onder beding overigens
dat zij verantwoord is en niet het
resultaat van een verschraling wel
ke eraan is voorafgegaan.
Kritiek op de huidige situatie
problemen bij kabinetsformaties en
dergelijke schijnt ons daartoe niet
voldoende. Er kaD immers in het
huidige gelukkig ook nog heel veel
positief worden gewaardeerd.
Men ducht bij een bestendiging van
de huidige situatie een toenemend
gebrek aan politieke belangstelling.
Maar is er groeiende politieke be
langstelling te verwachten bij een
nieuwe situatie, die op haar beurt
door niet weinigen als een nieuwe
verschraling zou moeten worden
aangemerkt?
En voor het overige wachten wij
als onafhankelijk christelijk dag
blad dat voor zich steeds een taak
heeft gezien in een bevordering van
de toenadering tussen de protestant
se christenen de ontwikkeling bin
nen de verscheidenheid van het Ne
derlandse partijwezen met gepaste
belangstelling af.
Ondenvijsbenoemingen
Benoemd bij het ulo aan de Eerste
Christ. Ulo te Ede: de heer D. Hooyer te
Bodegraven.
Benoemd tot onderwijzeres aan de Her
vormde school te Koudekerk a. d. Rijn:
L. v. d. Plas te Hollandseveld; aan de
Christ School te Harderwijk: E. A. Los
te Eemnes-Buiten; aan de Petra-school te
Eindhoven: H. Reesink te Eindhoven: aan
de Groen van Prinsterer-school te Rot
terdam; L. P. J. van Aller te Veenen-
Het onderwerp van de eerste bijeen
komst maandagochtend 22 augustus
in het Nederland-Amerika Instituut te
Amsterdam - is „Publiciteit en taal",
het wordt ingeleid door de heer R. Se
nior (Amerika). In een voordracht over
„vertaalmachines" (H. Clement. Ne
derland), donderdagmiddag 5 augustus
in Amsterdam, zullen mededelingen
worden gedaan over hetgeen tot dusver
In Nederland is bereikt bij experimen
teel mechanisch vertalen van techni
sche Russische teksten.
Het congres wordt woensdagochtend
31 augustus in Amsterdam gesloten met
een inleiding van prof. dr. H. van de
Merwe Scholtz over „Een Afrikaanse
in wording".
daal; aan de Christ. Nat. School te Nije-
mirdum: R. Berga te Rottum, Fr.; aan de
Pr. Marijkeschool te Rijswijk N.B.: H. C.
fab®F.*e Nijmegen; aan de School met
de Bijbel te Hei en Boeicoop: H. Verwev
te Leerdam; aan de Geref. Lagere Schoo'l
te Wierden- L B. de Vries te Emmen;
aan de Zonnenbloem-school te Alphen a.
d. Ryn: J Bekker te Bodegraven en J.
Meulenbeld te Borne; aan de School met
de Bijbs! te Eist. Utr.: C. Hezeken te
Rotterdam; mevrouw De Leeuw te Ame-
rongen en mej M Huyssoon te Alphen
1ön:»aï£-de c v-0--school te Voor-
vïïil FFoger te Breukelen; aan de
Vrije Christ School te Marken: A. v. d.
R t n A™s*erdam: aan de Christ.
RL.O.-school Meranja" te Gouda: A. van
SJÜiff" teJ*eeuwijk: aan de Christ.
Benoemd tot onderwijzer aan de School
met de Bijbel te Eist. Utr.: C. van Kaam
tf «i!len?stad; aan de Christ. Nat .School
gen^Hfa^lrrtfmH Broersma te Harlin-
T A r erv ^hool te Renkum:
iV® Leeuwen te Scheveningen; aan
J Hrtr^f f^enV S£h°o1 te Nunspeet: A.
J. Horst te Den Burg, Texel- aan elp
H.roj "sonfo LriS£erersch,S°! le Haarlem:
Sol lie te Scheenvolde: aan de Kon
Julianaschool te Heerde; B. R. van Diik
lenr°SSra?'p? V ,Pavtrka"lP te Haar
lem, au de JJ Juliana-school te Brus-
dV rh..-.. m .SI?'Lan ,e Leiderdorp: aan
Re^fte^LS?001 Haamstede: J.
