Enthousiaste discussies
over grote problemen
Wonderlijke uitkomsten
na langdurig gebed
RTNBEIÏDE'S
HIEUW S00D
•^jie ene mn\..
Een woord voor vandaag
Kanttekening
Zomerscholen maken
opgang in V.S.
Opstandelingen in Rhodesia
onder kerkelijke tucht
2
Iets Ieren van de oude
gebedspraktijken
IN het maandblad van de Ce-
reformeerde Mannenvereni-
ffingen „Opdracht en dienst"
heeft Henk de Jong, kerk-
nieuwsjournalist een artikel
over „verhoorde gebeden" ge
schreven.
TJET bekende gezang „Van U
-Tl zijn alle dingen" begint in het
derde couplet met de woorden
„Gij wacht niet tot wij vragen,
voorkomt zelfs onze beè". Som
migen vinden dat overdreven. Zij
denken aan een andere gezang-
regel: „Hij wil gebedeD zijn".
Het vervuilen van onze wensen
in het gebed, ook als ze hele
maal niet gericht zijn op eigen
voordelen, loopt zo glad niet Me
nigeen tobt een groot deel van
zijn leven met het vraagstuk der
onverhoorde gebeden. Een man
als ds. H. W. Witteveen, van Er-
melo, die een begenadigd voor
bidder was, bracht enige uren
per dag met bidden door. Er wa
ren mensen voor wie hij dertig
jaar achtereen geregeld bad, zon
der dat zijn gebed gehoor scheen
te vinden.
In 'net licht van zulk bidden
lijken de eerstgenoemde versre
gels onverantwoord oppervlakkig.
Toch zijn ze afkomstig van
Iemand, die ook wel iets afwist
van niet-verhoorde gebeden: Jan
de Liefde, de bekende prediker
uit de Tijd van het Réveil, stich
ter o.a. van de Vereniging tot
Heil des Volks te Amsterdam. Hij
dichtte het gezang „Van U zijn
alle dingen". Het is typisch dat
in het geloofsleven van vele be
kende christenen de tegenstellin
gen zo dikwijls aanwijsbaar zijn.
Jan de Liefde heeft een moeilijk
leven gehad, maar soms had hij
geestelijk erg de wind mee; ook
ln zijn dagelijks bestaan, dat hij
overigens voortdurend in het licht
der Eeuwigheid zag. Het over
kwam hem, dat hij door de ver
bouwing van zijn huis tot kost
school een schuld van 1100 had
gemaakt Een neef van De Lief
de, die van deze schuld niet eens
wist, had het in zijn hoofd gekre
gen om op de naam van de do-
de schuld te betalen.
Jan dé Liefde, die niets voor de
loterij voelde, en cr ook helemaal
niet in had toegestemd, dat op
rijn naam een lot werd gekocht,
beschouwde dit voordeel toch als
een gunst van God.
EEN vreemd verhaal. Maar er
zijn zoveel van die eigenaar
dige uitkomsten geboekstaafd. Zij
waren verkregen na langdurig
bidden, en soms zonder dat er
om gebeden was. Dikwijls betrof
het uitredding uit geldzorgen. De
eerder genoemde ds Witteveen
bad te Ermelo een christelijke
school laten bouwen. Omstreek»
Pasen 1861 moest hij de aanne
mer betalen, maar hij had geen
cent. Hij kwam in grote zorg,
doch liet er niet veel van mer
ken. „Van mijns Heilands trouw
bewust, blijf ik echter zeer ge
rust" zei hij herhaaldelijk. Maar
hij liet het niet bij woorden. Be
nauwd omdat hij er geen gat
meer in zag, wierp hij zich op
de knieën. Toen Witteveen op
stond meldde een kleine jongen
zich bij hem met een halve cent
lp het bandje: „Dominee, alstu
blieft, om de schuld af te doen".
Dankbaar accepteerde Witteveen
het geldstukje en hij antwoord
de; „Een goed begin, nu komt de
rest ook wel". Diezelfde dag
ontving hij een aangetekend
schrijven, inhoudende een bedrag
van 3000 gestuurd door mensen,
die geheel onkundig waren van de
nood, waarin hij verkeerde. Wit
teveen kon nu zijn schuld afdoen.
Maar de halve cent heeft hij al
tijd bewaard om er aan herin
nerd te worden dat God aan de
zorgen vertroostingen toevoegt en
dat Hij met uitredding komt.
Kohlbrugge kende in de tijd.
dat hij te Utrecht aan zijn proef
schrift werkte (1828, hij was toen
om zijn rechtzinnigheid afgezet
als proponent bij de hersteld-lu-
therse gemeente) tal van keren
uitreddingen uit financiële nood.
Hij heeft daar zelf van verteld,
maar wie dat leest, krijgt het ge
voel alsof hij van een kalender
blaadje met onwaarschijnlijke ver
halen kennis neemt Ook ds.
Budding beleefde een menigte- ge
bedsverhoringen. Het overkwam
hem, dat hij een scheepsreis
moest maken, maar platzak aan
boord ging, en dat er juist voor
bet inhalen van de landingsbrug
nog iemand kwam aangesneld,
die hem een som gelds ter hand
stelde.
dergelijke feiten voorkwamen. Bij
alle typen van gelovigen, uit wel
ke kerk dan ook, komen we ze
tegen. Eén voorbeeld uit eigen
gereformeerde kring. Het betreft
ds. W. S. Veltman van Haarlem-
mermeer-O.Z., de predikant aan
wie de latere dr. H. Colijn veel
te danken had. Toen Veltman
kandidaat was (1868), werd zijn
verloofde zo ernstig ziek, dat de
dokter geen hoop op herstel gat
Eens bezocht Veltman zijn ver
loofde. Juist was aan tafel ds ge
schiedenis van HizkiVs genezing
voorgelezen. Hij stelde voor om,
evenals Hizkla dat gedaan had,
tc bidden om verlenging van het
leven. Inderdaad genas zij. Vijf
tien jaar later werd ze weer le
vensgevaarlijk ziek. „Ds vijftien
jaren zijn om", zuchtte ze. „Wel
nu", antwoordde Veltman. ..laten
we dan bidden of jc iog vijftien
jaar leven moogt' Hij deed dat,
zij genas opnieuw en precies op
dezelfde datum, vijftien Jaar la
ter. is mevr. Veltman gestorven.
Van deze man is dan ook ge
tuigd: „Kinderlijk ging hij met
God om. Hij leefde uit de hand
van zijn Hemelse Vader. Tref
fend waren de uitreddingen, „hem
door de Here op z'n gebeden ge
schonken".
De heer De Jong besluit zijn
artikel met de woorden: Het is
niet verstandig om deze en
soortgelijke verhalen alleen
maar glimlachend te bekijken.
In deze tijd, nu een rapport
over de verschraling van het
geestelijk leven rondweg ver
klaart dat het gebedsleven op
z'n retour is, hzeft het zin om
van die oude gebedspraktijk
wat te leren. En anders zullen
de secten ons wel duidelijk ma
ken tot welk een ontplooiing het
geloof komt bij een krachtig ge
bedsleven. Of moeten we de
volgorde omdraaien?
^KÊÊÊËÊKEEÊÊÊÊË
Y.M.C.A.-congres in Loosdrecht groot succes
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
GEREFORMEERDE GEMEENTEN
Tweetal te Scheveningen: Chr. van
Dam te Rotterdam-Zuid en A. Vergunst
te Rotterdam-Centrum.
Fotografische
ontwenningskuur
Rusland heeft een nieuwe alcohol-ont
wenningskuur ontdekt. Volgens de vice-
prestdent van het Russische hoogge
rechtshof, Smirnof, blijkt het een pro
baat middel te zijn. Vele Russische jon
geren maken vrijwillig foto's van dron
ken lieden. Als zij weer nuchter zijn mo
gen zU de foto bekijken, de kater is vol
gens Smirnof dan dubbel zo erg, zodat
velen het drinken staken.
(Van een onzer redacteuren)
T~\E Y.M.C.A.-jeugd uit 68 lan-
den, die op het ogenblik in
het marine-opleidingskamp in
Loosdrecht bijeen is voor een
groot wereldcongres, is laaiend
enthousiast. Als je de jongeren
vraagt hoe ze het hebben, dan
hoor je alleen maar: fantas
tisch", „terrific", „wunderbar".
Of ze het nu hebben over de ge
meenschap van de jonge mensen
onder elkaar, over het eten van
de marine, of de discussies die
gevoerd zijn, over de sprekers,
of over wat dan ook, steeds ke
ren dezelfde woorden terug.
DAARUIT weet je al dat dc
leeftijd in dit congres bedui
dend jonger ligt dan enkele we
ken geleden in Lausanne bij de
Europese oecumenische jeugd-
conferentie. Daar waren het ker
kelijke jongeren vaei tussen de
twintig en de dertig met een ac
cent op achter in de twintig, hier
zijn het hoofdzakelijk teenagers.
De gemiddelde leeftijd is acht
tien jaar.
Er zijn ruim zevenhonderd jonge men
sen bijeen, waarvan 152 meisjes. De
grootste delegatie komt uit de Verenig
de Staten en Canada, maar er komen
er ook uit het Verre Oosten, uit lan
den in Europa, waar je eigenlijk geen
C.J.V. verwacht, zoals Portugal en Ita
lië; ze komen ook uit Afrika Kinderen
van verschillende rassen en culturen
zijn bijeen om samen over dezelfde pro
blemen te spreken.
Discussies
Een hoogtepunt van iedere dag is
steeds weer de kleine discussiegroep.
Er zijn er 27. Na de gezamenlijke bij
belstudie komen de jongeren in groepjes
van twintig bijeen. Er is voor gezorgd
dat in iedere discussiegroep verschil
lende nationaliteiten samengebracht zijn.
7n de groep die wij bijwoonden za
ten Amerikanen, Duitsers, Denen, Ne
derlanders, een paar Afrikanen uit
Nigeria, en de leiding lag in handen
van een tweehonderd vijftig pond we
gende neger uit St. Louis, die het aan
zelfspot niet ontbrak, maar er wel in
slaagde de jonge mensen aan het
denken te zetten.
De vraag die besproken werd betrof
het gezin. Wat moeten wij doen om tot
een beter christelijk gez: ■•sleven te ko
men? Even leek het alsof wij weer te
rug waren op de C.J.M.V van lang ge
leden, met zijn uitvoerige discussies
over futiliteiten. Er was kritiek op het
uitgereikte stencil, op bepaalde zinnen.
Maar dat duurde niet lang. Al spoe
dig kwam de eigenlijk vraag aan de
orde, en stuk voor stuk mengden ze
zich in het gesprek. Het dreigde wat al
te algemeen te vorden en van het
eigenlijke onderwerp af te raken. Er
werd gesproken over gezinsbeperking,
over de keus van de levensgezellin
(het waren allemaal jongens in deze
groep), over c Mscheiding.
Achtergrond
Even brak de achtergrond van een
van de jonge levens door toen de dis
cussieleider sprak over de „blijvende
band tussen man en vrouw". Is die
band wel blijvend? vroeg een 16-jari-
ge Amerikaan. „Als nu later blijkt
dat ze niet bij elkaar passen, dan
gaan ze uit elkaar." Hij sprak over
echtscheiding even gemakkelijk als de
mohammedaan die opstaat, zijn water
pijp uit zijn mond neemt en zijn vrouw
wegzendt. Anderen kwamen in ver-
De tijd ging veel te snel om
werkelijk tot een gezamenlijk ant
woord te komen.
Steeds weer lag er bij de Amerikanen
de nadruk op het feit dat ouders hun
kinderen naar goede scholen moeten
zenden, alle l ansen moeten geven in
het leven om vooruit te komen. Dat ac
cent is nieuw. Spotten wij Europeanen
enkele jaren geleden niet hooghartig
de Amerikaanse middelbare scho-
waar je met een voetbalknie al zou
slagen voor het einddiploma, waar sport
spel op de voorgrond zouden staan?
Hier bleek het tegendeel. Deze jonge
ren willen vooruit, zij willen kennis.
Verandering
Er is trouwens nog een merkwaardi
ge verandering bij deze jongeren merk
baar. We vroegen de secretaris van het
C.J.V. de heer H. Jansen Klomp of cr
geen scherp verschil was tussen de
Amerikaanse Y.M.C.A. en de Europese.
Aan deze kant van de oceaan lag de
nadruk sterk o.j de kleine kring, de ge
sprekken, de bijbelstudie. Direct na de
oorlog kregen we in Amerika de indruk
dat de Y.M.C.A. nauwelijks meer was
dan een actie van een paar jonge za
kenmensen om goede en goedkope ho
tels te exploiteren.
We vroegen het nogal wat cru, en
slaagden er bijna in deze jonge en
thousiaste jeugdleider kwaad te ma
ken. In tegendeel, zei hij, juist in
Amerika, maar ook in de gehele we
reld is er een terugkeer naar de Pa-
rijse basis: Jezus Christus als Heer
en Heiland, is opnieuw de kern van
- jeugdwerk geworden. Vooral in
de laatste lien jaar zijn er geweldi
ge veranderingen in het werk te be
speuren. Spreken we in Nederland
van een nieuwe koers, die is er ook
aan de overkant van de oceaan. Sterk
is daar de nadruk komen te liggen
op een nieuwe tak van arbeid, na
melijk Y.M.C.A.-clubs op de middel
bare scholen, waar de bijbel weer
besproken wordt.
De heer Jansen Klomp vertelde hoe
de Amerikaanse delegatie op de avond
voor de conferentie in Brussel bijeen
was gekomen voor een bidstond, hoe de
Amerikaanse meisjes iedere avond op
hun slaapzalen een bidstond hebben voor
de volgende dag. En er was echt dank
baarheid in zijn stem toen hij vertelde
hoe tientallen jongeren naar hem zijn
toe gekomen om te vertellen dat zij ln
dit kamp Jezus Christus werkelijk als
de Heer en Heiland van hun leven heb
ben leren kennen.
Meisjes
Er is heel wat werk verzet
les geruisloos liep. Er kwamen veel
meer meisjes dan werd verwacht. Dat
gaf een bijzondere moeilijkheid, want
het marinekamp is een mannenkamp.
Er moest een speciale barak worden
ingericht als meisjesbarak, dat wil zeg
gen dat er gordijnen moesten komen
etc. Toen alles voor elkaar was bleek
dat er nog op te weinig meisjes
De meisjes wierpen nog een twee
de probleem op, in het bijzonder de
Amerikaanse en Zweedse. Zij waren
te schoon. Aan een keer douchen per
dag hadden zij niet genoeg, dat moest
beslist twee maal per dag, zo niet va
ker gebeuren en dat gaf nog al op
stoppingen voor de zeven douches, die
hun ter beschikking stonden.
Nationaliteiten
Natuurlijk is de taal een moeilijk
heid. Het blijkt dat de Nederlandse
jeugd zich het gemakkelijkst in een
vreemde taal uitdrukt. Jongeren uit an
dere landen hebben er veel meer moei
de, ook als zij zeggen dat zij een
de vier kamptalen (Frans, Duits,
Engels en Spaans) spreken. De toespra
ken worden vertaald, maar helemaal
goed gaat het toch nog niet, want er
wordt wat geklaagd dat de tolken te
mat zijn. Zij geven niet de geest van
de spreker weer, alleen maar zijn woor
den, en dan nog vaak zonder komma's
punten.
Ook heeft ieder land zo zijn eigen
aardigheden. Op de eerste avond of
eigenlijk was het al nacht, want de
klok had al twee uur geslagen kwa
men twee Belgische jongens bij de
kampleiding aankloppen om te vragen
ze een fiets konden huren. Op
de verbaasde vraag wat zij om die tijd
van de nacht dan wel met een feits
wilden, zeiden zij dat ze naar Hilver-
moesten. „Maar wat moeten jul
lie daar doen?" vroeg de leiding ver
baasd. Het bleek dat zij gewoon wa
ren om 's avonds voor het naar bed
gaan wat patat te eten. Het duurde wel
even voor hen aan het verstand was
gebracht dat je om twee uur 's nachts
20
,.Ts het heus?" zei ik lachend en in mijn hart
deed dat „juffrouw De Jong" me goed. „Maar u
hebt me nog nooit kunnen overtuigen, dat ik de
zaak verkeerd zie en dat zou ik eigenlijk wel willen
dan waren we lang niet zo vijandig en heus, daar
heb ik in mijn hart een hekel aan."
„Sommige mensen willen niet overtuigd worden,
weet u. Die overtuiging komt dan meestal te laat.
Maar hier zijn uw krantjes. ik
„Och ik kan die krantjes niet aanpakken.
Kijk eens. Legt u ze even icer op mijn kamer,
wilt u?" Ik liet hem lachend mijn vuile hand
zien waarop Halzen zich gedienstig naar mijn ka
mer begaf. Ik volgde hem op de voet en zonder
rustpoos zette ik het gesprek voort
„Ik wil me heus wel laten overtuigen voor het
te laat is, naar u hebt me afkerig gemaakt Ik
kon tot nng toe zo weinig sympathie voor uw op
treden opbrengen, weet u Ik heb u eerlijk laten
merken iioe ik over u dacht, de anderen in huis
hebben dat misschien niet gedaan, maar zij den
ken cr juist zo over als ik en dat is even erg
dacht ik."
Halzen legde de post op tafel en steunde cr op
met zijn hand, de andere hand stak hij diep in
gedachten in de zak van zijn broek. Er viel toen
een ogenblik stilte, dat zeer pijnlijk aandeed. Hij
zocht kennelijk naar woorden.
Intussen had ik mij voor de wastafel geposteerd
om mijn handen te wassen, maar zeep cn water
hielpen weinig.
„Kijk", zei ik, „het gaat er niet eens af, het is
teer."
„Daar heb ik wat voor" zcl Halzen opeens ge
dienstig. „Ik heb nog wat tetra staan, wacht maar
In een wip was hij de kamer uit en keerde vlug
terug met een flesje.
„Een «tukje watten" commandeerde hM „en het
is er zo ef."
Hij bleef wachten op de afloop van het experi
ment lk keerde met het flesje en een stukje wat
ten uaar de tafel en ging in mijn stoel zitten. Ik
zag hoe de jaspanden van mijn knieën gleden,
maar ik zette met wat nonchlance mijn benen over
elkaar en hield me overtuigd van het effect Ijve
rig v-reef ik mijn vingers met het watje en het
hielp. Zonder naar hem op te zien, zie ik zo langs
öoor heRm. steqqeRöe,
mijn neus weg: „U bent toch eigenlijk Duits gezind,
nietwaar?" En Halzen reageerde alsof hij gesto
ken werd. „Zie je wel, dat is glad verkeerd be
keken."
„Hoezo?"
„Hoezo, hoezo? Wel ziet u niet dat ze op hiA
ogenblik in Europa oppermachtig zijn?"
,Ja zeker."
„Nu, wat zullen wij daartegen beginnen? Weet
u. elk verzet i. vandaag de dag in mijn ogen
volkomen zinloos. Het kost alleen maar mensenle
vens en de Duitsers kunnen niet anders handelen.
ZU kunnen geen verzet in de rug hebben als ze
strijd moeten voeren aan de fronten. Heus, ze zijn
zo kwaad nog niet als we de schijn maar aanne
men met hen te willen samenwerken. Het is mijn
standpunt dat Nederland daarmee meer gediend is
dan met moord en iluipwerk."
„Zo", zei ik, terwijl ik aandachtig mijn handen en
nagels bleef bekijken „En wat moet die Jodenhaat
dan betekenen?"
Halzen wond zich op. „Dat neb lk u al meer ver
teld. Van het ogenblik af dat dc in Duitsland werkte
en heb rondgekeken heb ik gezien, dat alle belang
rijke posten daar bezel waren door Joden. U weet
toch ook wel. dat de gehele geldwereld in handen was
van de Joden. Zonder geld kun je geen oorlog voe
ren en om hun winsten te vergroten hebben ze deze
oorlog ontketend. Daarom zijn ze op dc Joden gebe
ten en begrijpelijk nietwaar?"
Ik kon niet nalaten Halzen met verbazing aan te
kijken om zoveel naïviteit. ,,U hebt toch, hoop ik,
een gezond stel hersens niet, meneer Halzen? Heus,
ik meen het niet zo kwaad met u", loog ik, „maar
is het nu wel juist wat u daar beweert. Dat heeft
men u daar zeker allemaal verteld en u hebt dat ge
loofd. En als het nu eens waar was, dan hebben de
Duitsers zeker een heleboel geld van de Joden aan
genomen om zo'n groot leger met toebehoren op te
bouwen, want uit alles blijkt nu, dat de geallieerden
cr nog niet over beschikken en is het nodig dat ze
half Europa en alle vrije volken onder de voet lopen
en dat daar zoveel jonge mensen voor worden af
geslacht? Het is een machtsdroom en de ontgooche
ling komt nog wel. Dat mag lang of kort duren,
maar zij komt, geloof me."
„U bekijkt de Duitsers verkeerd. Zij willen voor
goed een eind maken aan die geldterreur en zij.."
Hier stoorde juffrouw Krol met haar roep, dat het
eten op tafel stond en dat ze het niet warm
houden.
„O da's waar" zei ik haastig en stond gelijk op.
„Ik moet me nog kleden. U wilt me wel excuseren.
Ik gooide mijn garderobekast open en greep
jurk, trok de strik los van mijn kamerjas, terwijl
Halzen zich al pratend naar de deuropening van
mijn kamer begaf. Hij zat nog vol van zijn Duitsers
en we hadden geen van beiden gehoord, dat ii
tijd de trapdeur open en dicht was gegaan er
er iemand met twee treden gelijk de trap opkwam.
„We praten er aanstonds nog wel verder over.
Halzen" zei ik en liet opzettelijk „meneer" weg.
„Ja, dat moesten we doen" zei Halzen. „Tot straks
dan." En juist wilde hij de gang opstappen toen
Henk Roelfsema hem de weg versperde. Ik hoorde
hem zeggen: ,,Zo, u hier?"
Ik stond als door de bliksem getroffen en besefte
tegelijk, dat hij geen noodlottiger ogenblik had kun
nen kiezen om hier binnen te komen. Mijn armen
zakten als verlamd langs mijn lichaam.
„Ja, we hadden juist een belangrijk gesprek me
neer Roelfsema" zei Halzen wat verlegen lachend.
Dom genoeg bleel hij aarzelend wachten op com
mentaar van Henk en dat kwam als een -litbarsting
van een vulkaan, want toen Henk mijn kamer bin
nenstapte ondekte hij mij achter de deur van mijn
kast in mijn zonnepakje en de jurk nog over mijn
arm, zo snel was alles in zijn werk gegaan.
„Dwaas. Idioot" snauwde ik hem toe. „Wat doe
je hier, stommerik." Henk kneep zijn ogen tot
spleetjes en zei: „Zo, moest ik daarvoor verdwijnen.
Alles had ik verwacht van je, maar dit, „Hij liet
een ruwe vloek vallen.
Wordt vervolgd
Linda Dorset is een Amerikaans
meisje uit de staat Maryland. Zij
wilde graag naar het wereldcon
gres in Loosdrecht. maar had geen
geld, want niet alle Amerikanen
zijn zo rijk als wij soms wel den
ken. Toch is zij, dank zij de leden
van de middelbare schoolclub, naar
het kamp gekomen. Die hebben
de hoofden bij elkaar gestoken,
sandwiches verkocht, acties ge
houden en zo de 430 dollars bij el
kaar gebracht om Linda naar
Nederland te sturen. Zij stelden een
voorwaarde. Als ze terugkomt moet
ze vertellen, want ze willen allen
delen in de zegeningen van het
Hilversum geen patat meer kunt
krijgen.
Trouwens, die fietsen wilden wat.
Vooral de Amerikanen waren er dol op.
Nog altijd is een fiets weg, die een jon
gen ergens op een stationnetje had ge
huurd en hij weet niet eens meer hoe
dat stationnetje heet, al wat hij weet is
dat het Hilversum niet is. Zij rosten
door de nauwe straten van het kamp
botsingen bleven niet uit. Nu is. er t
fietsverbod.
Jcngdleiding
Nog een dag duurt dit kamp. Men
verwachten dat na tien dagen discus-
en toespraken er een wat lome
sfeer zou gaan heersen. Daar komt bij
dat het de laatste dagen eigenlijk
een stuk heeft geregend. Maar niets
dat alles. Onbekommerd wagen de jon
gelui zich in de buien, hollen van het
gebouw naar het andere en het
er eindeloze afstanden praten,
lachen en zingen. „We have the time
f our life" zei een jonge Amerikaan.
„Maar we nemen veel mee naar huis,"
voegde een Duitser er aan toe: „Ik had
nooit gedacht dat het zo „wunderbar'
zou zijn."
En de leiding is nu reeds bezig
om de ervaring te gebruiken bij de
voorbereidingen van het volgend we
reldcongres. Voor het eerst werden
voor dit kamp jonge vice-presidenten
aangewezen. Joop den Hertog een 18-
jarige Amsterdammer is vice-presi
dent voor Europa. Hij spreekt met
zijn vijf jonge collega's mee in de
vergaderingen van de leiding en laat
zo de stemmen van de jongeren ho-
i. Hij is van mening dat we in de
toekomst nog meer gebruik van de
jeugd zullen moeten maken en
waar maar mogelijk de ouderen op
de achtergrond moeten treden. Onge
twijfeld gaat steeds meer en i
de nadruk van het Y.M.C.A.-werk
liggen op de leeftijdsgroep van 15
tot 20.
L. v. D.
Er zijn van die intdrukkingen, waar je meestal over heen
leest, totdat ze plotseling, zonder dat er eigenlijk een aan
wijsbare reden voor is, in je gedachten blijven haken. Neem
nu die uitdrukking, welke de apostel Paulus gebruikt in zijn
brief aan de Romeinen: „in het goeddoen volharden". Je
kijkt nog eens, of het er wel écht staat. En je leest verder
om te ontdekken, dat God iedereen vergeldt naar zijn wer
ken: hun, die in het goeddoen volhardende, heerlijkheid, eer
en onvergankelijkheid zoeken, het eeuwige leven. Als het
niet in de Bijbel stond en in een hoofdstuk over het oordeel,
dan zou je denken, dat hier de meest oppervlakkige moraal
theorie werd geleerd: wie maar fatsoenlijk leeft, ieder het
zijne geeft en zorgt, dat iedereen hem goed en sympathiek
vindt, die krijgt als beloning het eeuwige leven. Het ligt er
maar helemaal aan wat wij verstaan onder dat „goeddoen".
Dat staat precies tegenover het zichzelf zoeken", waarover
Paulus ook spreekt. En dan wordt het al heel wat duidelijker,
dan heeft het iets te maken met het zoeken van God. Dan
is het een zaak van het hart, van geestesgesteldheid, van
zeer principiële keuze tussen Gods-dienst en eigen-dienst. En
dan ligt de moraaltheorie volledig buiten het gezichtsveld.
Dan is het volharden in goeddoen heel eenvoudig maar
ook: hoe moeilijk in de praktijk! luisteren naar het Woord
van God. Maar dan zal het effect van dat luisteren óók zijn:
echt dienstbetoon aan de naaste, hem goeddoen in alles!
EEN VERGELIJKING
J^OG altijd zijn er ook ten onzent wordt gekend. Met name in enkele
personen en groepen, die het zuidelijke sitaten. Maar feit is, dat
voor de werkelijkheid zal echter niet onvoorwaardelijk de commnnis-
deze voorstelling onmogelijk juist tische ideologie aanvaarden. En hoe
kunnen achten. worden de onderworpen volken be
daar corruptie op te merken. Zelfs een niet te loochenen feit is dat de
in de vakbeweging. De praktijken arbeiders in de Verenigde Staten
van sommige geldmagnaten zijn °P een veel hoger peil leven dan
meermalen moreel bedenkelijk. hun collega's in de communistische
Maar voor het overige valt toch de 'anden. In Oost-Duitstand wordt
vergelijking tassen de Amerikaanse thans, als gevolg van de collectivi-
en de Russische toestanden en ver
houdingen in alle opzichten ten voor
dele van Amerika nit.
In de Verenigde Staten is de de-
satie, gebrek geleden. Geen wonder,
dat duizenden pogen te vluchten.
Het is waar, dat er in Rusland ook
bevoorrechte groepen zijn. Men kent
mocratie in ere. Er is brede volks- e* zelfs miljoenairs. Maar de grote
invloed. Er ls volle vrijheid voor massa deelt in die voorrechten niet.
de kerken. In Rusland daarentegen °ok Amerika heeft zijn miljoenairs.
leeft de bevolking onder geestelijke Maar zij moeten stevig bijdragen in
De kerk kan zich slechts binnen zij zich door vaak vorstelijke ge-
enge grenzen bewegen. Binnen die schenken aan instellingen van alge-
ook niet. Zij mag niet spreken over munistische overheersing
sociale of staatkundige aangelegen- vrÜ® christelijke leven alle moge
heden. Zij wordt bovendien van alle '>jke belemmeringen in de weg zou
kanten in het nauw gebracht. Voort- leggen. Men zou een grootste poging
aan hun oorspronkelijke bestemming cifistisch-socialistische zijde meer-
onttrokken.
Men wijst er wel eens op, dat in Hij verzwakt
Amerika nog rassendiscriminatie
sinaasappel
citroen
vruchtenlimonade
Zomerse race
naar kennis
Overal in de Verenigde Staten berei
den zich deze week vele ijverig® Ameri
kanen voor op de laatste ronde in een
zomerse race naar het opdoen van meer
dere kennis. Het woord „race" kan spe
ciaal. in dit geval gebruikt worden, om
dat de meesten van hen de noodzaak in
zien van 'net zich steeds meer bekwamen
hun eigen vak en terrein te verove-
op hun weg naar kennis. Hiertoe
worden ze in staat gesteld door de hon
derden zomerscholen, die hun zorgen uit
strekken over een record aantal vakan-
tiescholieren en -studenten.
Wat het beeld ln deze compleet en In
teressant maakt, is het feit, dat deze zo
mer een groot deel van de studerenden,
leerlingen zijn van middelbare scholen,
die hun lange vakantie nuttig willen ma
ken. De zomerscholen werden tot voor
enkele jaren hoofdzakelijk georganiseerd
voor studenten, die vlugger hun tenta
mens en examens wilden afleggen. In
de laatste jaren zijn de universiteiten
echter ook cursussen gaan houden voor
middelbare scholieren.
De eigenlijke kern van de zomerstuden-
ten bestaat hoofdzakelijk uit onderwij
zers en onderwijzeressen, die hun drie
maanden lange „grote vakantie" gebrui
ken om aktes te halen en in een intel
lectuele omgeving de stimulans zoeken
"3or hun verdere ontwikkeling.
Ook zijn er beginnende eerstejaars
studenten, die alvast een begin met hun
studie willen maken, of studenten die
sneller met de studie willen opschieten
en tot slot bestaat er voor leergierigen
van alle leeftijden de mogelijkheid een
cursus te volgen over een onderwerp,
dat hun het meest interesseert.
De Universiteit van Pittsburgh ln de
staat Pennsylvania zal dit jaar een ge
heel ander systeem in de te houden
cursussen inlassen. Teneinde het hoofd
te kunnen bieden aan de enorme toeloop
van studenten neemt de universiteit een
proef met een nieuw soort trimestersys
teem, waardoor het universitetsgebouw
gedurende elf maanden van het jaar vol
leven en bedrijvigheid zal blijven.
Over de aanvankelijke esultaten zijn
docenten en leerlingen zeer tevreden,
en mede hierdoor overwegen andere
universiteiten dit voorbeeld te volgen.
In Los Angeles volgt ongeveer een
v.de 200.000 leerlingen der mid-
Onderwijzeres naar
vluchtelingenkamp
in Oostenrijk
De Hervormde Gemeente Leeuwen-
berghkerk te Utrecht zal mejuffrouw
M. Boneschansker uitzenden naar de
vluchtelingenkampen in OostenrRk Het
bureau van de Oecumenische Hulp
Vluchtelingen te Utrecht zal voo
organisatie van de uitzending zorg dra
gen. Mejuffrouw M. Boneschansker is
thans onderwijzeres aan de H. C. An-
driessenschool te Utrecht. Zij heeft met
ingang van 1 oktober een half jaar verlof
gekregen voor dit werk in Oostenrijk.
delbare scholen zomercursussen,
neerkomt op ruim tweemaal
e idee. dat de zomerscholen feitelijk
alleen bedoeld waren voor studenten
neeft afgedaan en het Amerikaanse volk
neeft bewezen oog te hebben voor
Studenten uit Azië
klagen over
weinig geloof
Vele Aziatische studenten, die in
Europa studeren, raken ontmoedigd,
omdat ze zo weinig zien van een wer
kelijk geloofswezen, vertelde de Chi
nese studentenpredikant dr. Siem
Tjien Hing op een conferentie van
studenten in Denemarken. Deze theo
loog is predikant voor de Aziatische
studenten die in Berlijn studeren.
Hij vertelde van een jonge Japanner
die als enige uit een familie van boedis
ten tot geloof was gekomen en in West-
Duitsland kwam studeren. Deze jongen
was zo teleurgesteld over wat hij zag, dat
hij na een aantal maanden naar huis
schreef: „Ik verwachtte in Berlijn een
echt, levend geloofsleven te vinden. Ik
ben teleurgesteld en kom naar Japan te
rug om boedist te worden."
Volgens deze studentenpredikant ver
baast het Aziatische studenten in het
bijzonder dat de Europese gelovigen zo
weinig actiel zijn en zo weinig mee
werken in het kerkelijk werk, en ook dat
zy zich zo weinig richten naar de tien
geboden in het dagelijks leven.
Koningin Juliana, prins Bernhard en
de vier prinsessen hebben donderdag-
°?htend een wandeling door Syracuse op
Sicilië gemaakt, waarbij bezoeken wer-
gebracht aan het museum, de ka
thedraal en de oude straatjes van de
stad.
Op Rijksweg 72, onder de gemeente
Limmen is gistermiddag het twaalfjarige
jongetje J Mooy verongelukt. Hij werd
aangereden door een personenauto. In
het ziekenhuis te Alkmaar is hij over
leden.
Anglicaans bisschop waarschuwt
De bisschop van Mashonaland,
Cecil Alderson, van de Anglicaan
se kerk te Rhodesia heeft bekend
gemaakt, dat kerkleden die mee
doen aan de acties van opstande
lingen onder kerkelijke tucht zul
len worden gesteld.
In een herderlijk schrijven, dat
zondag in alle kerken werd afge
kondigd, zei de bisschop, dat de
recente gebeurtenissen in de Kon
go en in Rhodesia mensen van alle
rassen hadden beangstigd en ge
schokt.
.Ze hebben", aldus de bisschop, „reeds
het zaad van achterdochtigheid en
vrees gezaaid, niet alleen in Rhode
sia, maar ook in de gehele wereld".
De bisschop ging niet dieper in op even
tuele positieve of negatieve uitspraken
van de publieke opinie, maar wel
voegde bij aan zijn schrijven toe:
net is christenen ten enenmale niet
toegestaan, dat zij deelnemen aan ac
ties, gewapend of ongewapend, die
erop gericht zyn een discriminatie te
bewerkstelligen jn een bepaald land."
„Het is onze plicht", zo vervolgde de
Êpriïf a leider- om de genoemde
kerkleden voor zover ln onze macht
Üfint, e®n bepaalde graad van ker
kelijke tucht te voeren
handeling te geven dan wel
Cu» cLhristelijk disciplinair
overzicht. De bedoeling van ds. Cecil
£ünr/if0n te waken tegen onverant
woorde acties van terreur en moord.
