ND
op eigen bodem
Vlaardingen al bewoond
in 2300 voor Christus
AAN BEIDE ZIJDEN DER GREINIS
MfcUWE LEH)S€HE COURANT
6
Van onze speciale verslaggever Link van Bruggen
11 ■«l|!B!|liRni|Q||
c
„STEEL NIET IN EEN ANDERMANS TUIN"
ONS VIR JOU,
SUID-AFRIKA"
Johannesburg, juli.
r^uid-Afrika is een land vol tragiek. Telkens stuit men
erop telkens wordt men gewaar, dat door te grote
rechtlijnigheid wegen bewandeld worden, welke van het
ene probleem naar het andere leiden. De tragiek vindt men
in verblindheid over de veranderde opvattingen en omstan
digheden in de wereld. Zij is aanwezig in het reeds eerder
uitgewerkte beginsel: de vijanden van m'n vijanden zijn
m'n vrienden. Zij spreekt uit leerstellingen, die moreel en
praktisch onaan-
vaardbaar zijn.
Zij kan worden
ontdekt in de
sympathie van
vroeger, die in
kritiek, beschul
diging en boycot
is verkeerd. Men
vindt haar in de verdeeldheid en zelfs verscheurdheid over
de te volgen koers, in de antithetische instelling jegens elke
groep of stroming, die de apartheid van Verwoerd niet van
harte belijdt, in het pessimisme van die ethisch denkende
Afrikaner, die tegen me zei, dat hij zijn kinderen het land
had uitgestuurd, omdat er voor hen geen toekomst meer was.
De grootste tragiek is volgens velen wel, dat de Boeren, die altijd felle
bestrijders van het imperialisme zijn geweest, hun politiek der scheidin
gen van een niet te loochenen imperialistisch stempel hebben voorzien,
teneinde de rechten uit het verleden te handhaven en te waarborgen. De
Afrikaner mag in elke Brit een uitdrager van het imperialisme zien, hij
mag zijn hele samenleving tegen het imperialisme hebben afgeschermd,
de gekleurden keren zich tegen hem vanwege ditzelfde, of, op z'n minst,
■oortgelijke imperialisme.
De blanke heerschappij en de economische belangen, welke worden
nagestreefd, hebben van de niet-blanke, in 't bijzonder van de neger, een
buitenlander gemaakt. Eigenlijk is dit woord nog veel te zwak, want de
behandeling van de naturel in „het land van de blanken" is in slechts
weinig opzichten vergelijkbaar met die van mensen, die in den vreemde
werken. De regering doet dit overigens graag.
Een Zoeloe-vrouw, bezig met
het vlechten van een rieten
dak in een van de reservaten.
Herhaaldelijk zeg-
Eo de ministers, dat
naturel, die in de
steden of op het plat
teland z'n brood ver
dient ruim zes mil
joen! zich onge
veer moet beschou
wen als de Italiaan
se arbeiders in
Frankrijk. Ook die
overschrijdt de grens
uit vrije wil, ook die
doet dat om meei
geld te verdienen
ook die moet als een
trekarbeider worden
gezien, die zijn vrouw
en kinderen moet
achterlaten.
De Italiaan echter
die in Frankrijk
werkt, mag dan wel
iswaar geen politieke
rechten voor zich
kunnen opeisen, hij
kan tenminste in een
park komen en daar
op een bankje gaan
aitten, zonder een
boete van driedui
zend gulden of een
gevangenisstraf van
drie jaar te riskeren
Hij hoeft ook niet bin
nen te zijn als de sire
nes gaan loeien, m.a.i
lijke discriminatie kent hij niet. Onder
de wet geniet hij dezelfde bescherming
als de Fransman, terwijl het de neger
in Zuid-Afrika daar juist aan ont
breekt.
De buitenlander, of, nog erger: de
gevangene zonder cel, komt in de
apartheid, welke Verwoerd tracht na
te streven, overal om het hoekje kij
ken. Het land is, op de Bantoestans na.
van de blanken, evenals alles wat zij
met hun kapitaal en intellect verwor
ven hebben. Dat de gekleurde altijd
zijn arbeid heeft ingebracht, zonder
welke kapitaal en intellect in econ-
misch opzicht nutteloos zijn, wordt niet
als een omstandigheid beschouwd,
waaruit enigerlei recht kan voortsDrui-
ten.
„Ze komen hier om welvaart te
zoeken." heeft Verwoerd eens over de
gekleurden gezegd, „en ze kunnen niet
verlangen, dat zij, behalve die wel
vaart. ook nog eens dezelfde rechten
krijgen als degenen, in wier land ze
vertoeven en die hun de gelegenheid
geven er welvaart te behalen."
latschappe-
De minister van justitie, F. C.
Erasmus, die de tegenwoordige
gouverneur-generaal is opge
volgd. Op zijn revers het
speldje van de „Rappor try er s-
afkeer van de primitieve staat van wel
eer als de blanke hebben gekregen,
thans moet hij weer van het platteland
gaan houden, van een cultuur, waarvan
hij niets meer begrijpt, en van een stam
hoofd, dat aangesteld door de blan
ken volgens „aangepast!' gewoon
terecht regeert.
„Gelukkig"
Het zwarte stadsproletariaat er
zijn er tussen de drie en vier miljoen
wil dit niet, doch de nationalisten
houden geen rekening met zijn verlan
gens. Hoewel de stadsneger op geen
enkel gebied wordt geconsulteerd, is
de regering zelfs van mening dat Ipj
alleen door apartheid gelukkig kan zijn
en dit in feite ook al is. Als bewijs
hiervoor worden prijzende woorden van
stamhoofden aangehaald, die, «zij het
onder blank oppertoezicht, in de Ban-
toestans de scepter zwaaien.
Het demagogische element hierin is
er echter gauw uit te lichten. Terwijl
aan de ene kant niet kan worden ont
kend, dat de heersende klasse in de
reservaten welwillend tegenover de
apartheid staat, moet aan de andere
kant niet worden vergeten, dat het
stamgezag op heel het Donkere Conti
nent aan het tanen is. Elk bewind, dat
de macht van de chefs tracht te her
stellen en hen ook met een royaal
salaris beloont kan, zoals in het
voormalige Belgische Kongo duidelijk
naar voren kwam, op de steun van dia
chefs rekenen.
Hoezeer Verwoerd gelooft, dat de
niet-blanken even felle groepsnationa-
listen zijn als de blanken, blijkt wel
uit de volgende, helaas scheve verge-
„Toen ik naar Europa ging, verlang
de ik voortdurend naar mijn eigen
land terug. Ik kon noch Fransman,
noch Italiaan worden, want ik ben
AfrikanerMoet dit ook niet zo
bij de Bantoes zijn? Moeten hun kin
deren in Kaapstad en Port Elisabeth
en Oost-Londen niet altijd terugverlan
gen naar hun stamhoofden en hun eigen
mensen? Moeten zij in de blanke steden
niet een vertegenwoordiger van hun
stamhoofd hebben, die hen in staat stelt
de band met hun stam te bewaren en
ernaar terug te verlangen? Wij moeten
allemaal ons volkseigen in ere houden.
Als er een ding is, dat meer dan iets
anders een volk persoonlijkheid geeft,
dan is het zijn taal."
„Nog nooit in de geschiedenis van
Zuid-Afrika," verklaarde de minister
van Bantoe-zaken en -ontwikkeling,
Daan de Wet Nel, „hebben de zwarten
zulk een geest van samenwerking en
zulk een vertrouwen en geloof in de
politiek van de regering getoond als
thans. Ik geeft toe, dat sommige indi
viduen ons voortdurend proberen te
ondermijnen. Maar men moet niet ver
geten, dat wij dit in de eerste plaats aan
zekere blanken te wijten hebben.
Als wij die blanken kwijt zouden kun
nen raken, zou er een nieuwe dageraad
voor Zuid-Afrika aanbreken. De over
weldigende meerderheid van de zwar
ten wil niets weten van een multi-ra-
ciaal Zuid-Afrika. Zij verwerpen zulke
ideeën met minachting dat weet
iedereen. Wij hebben hun een ideaal ge
geven en dat schept gevoel van voldoe
ning en wederzijds vertrouwen."
Trots en blij
Hoe trots zijn al deze ministers niet!
Hoe blij zijn ze niet, zowel voor blan
ken als voor niet-blanken, met een be
leid, dat sinds 1948 stromen van protes
ten heeft geoogst! Deze Afrikaners heb
ben gelijk, als ze zeggen, dat ook de
gekleurden niet voor rasvermenging
voelen. Maar ze hebben ongelijk, omdat
ze verzwijgen waarom het gaat: de
knechting en de kneveling van Tien
miljoen negers, anderhalf miljoen
kleurlingen en een half miljoen In
diërs ten dienste van drie miljoen
blanken, die de klok willen terug
draaien in plaats van vooruitzetten.
Luister naar enkele ontroerende zin
nen uit een manifest, dat al in 1954
door het African National Congress is
opgesteld:
„Wij doen een beroep op het volk
van Zuid-Afrika, zwart en blank."
„Laten wij met elkaar spreken over
de vrijheid."
„Laten wij spreken over het uitge
strekte land en de kleine stroken,
waarop wij zwoegen."
„Laten wij spreken over onze broe
der zonder land en over onze kinde
ren zonder onderwijs."
„Laten wij spreken over de donkere
schachten en de koude kampen ver van
onze gezinnen."
„Laten wij spreken over het zware
werk en de lange uren, en over de
mannen die naar huis worden gestuurd
om te sterven."
„Laten wij spreken over de rijke
werkgevers en de lage lonen."
„Laten wij spreken over de politieke
gevangenen en de stokslagen en de
„Laten wij spreken over het licht,
dat het onderwijs brengt en de duister-
re wegen, die wij moeten gaan."
De Afrikaners mogen dan zeggen,
dat het African National Congress een
beweging van niet-blanken is, „die ont
worteld en door liberalistische, huma
nistische en communistische denkbeel
den bedorven zijn", met het Pan Afri
can Congress evenals het A.N.C.
thans verboden vormt het de kurk.
waaraan de naturellen zich in wanhoop
vastklemmen.
Hun leiders, onder wie de gezagheb
bende Albert Loetoeli een ex-stam-
hoofd, die tot de gematigden gerekend
wordt en christen is zijn in gevan
genissen opgesloten, of het land ont
vlucht. Alles, omdat er „gevoel van
voldoening en wederzijds vertrouwen"
is? Alles, omdat de apartheid alle men
sen zo gelukkig heeft gemaakt?
De nationalisten ontbreekt de soepel
heid om de bakens ook maar een deci
meter te verzetten. Veldmaarschalk
Montgomery mag dan tijdens een r
bezoek aan Zuid-Afrika gezegd hebben
dat hij Verwoerd als een veldheer ziet,
die zijn taktiek naar gelang van de om
standigheden wijzigt „zoals ik in El
Alamein heb gedaan" de premier
zelf heeft nimmer aanleiding voor deze
portrettering gegeven. Integendeel! Bij
geen gelegenheid laat hij na van
vaste voornemen te spreken de segre
gatie tot in haar uiterste consequenties
door te voeren. De apartheidsleer
volgens hem een absolute leer. Nooit
zal hij slapheid of weifeling toelaten,
„zoals vroeger onder Smuts en zelfs
Hertzog 't geval is geweest.". De
soortige ontwikkeling", aan welker
laatste fase Malan en Strijdom al hun
krachten hebben gegeven, wil hij vol
einden en behorend tot het staatsbeeld
van Zuid-Afrika maken. Pas dan is
volgens hem de toekomst van het blan
ke ras zeker gesteld pas dan zullen
de rechten, welke geërfd zijn uit een
rechteloze eeuw, voorgoed kunnen won
den gehandhaafd en gewaarborgd zijn.
„Als men beseft," zo heeft Verwoerd
verklaard, „dat de verschillende
schriften niet op zichzelf staan,
deel uitmaken van een breed opgezet
program, dan zal men begrijpen, i
om het zo noodzakelijk is, dat er onder
geen omstandigheden van mag worden
afgeweken. Weliswaar zou het
billijk lijken dit te doen, maar
moet aan de consequenties van zulke
afwijkingen denken. Als b.v. gevraagd
wordt om toestemming voor een zwarte
advocaat om zijn kantoor in een blanke
kantoor- of winkelbuurt te vestigen,
dan dient men te onthouden, dat dit
soortgelijke verzoeken tengevolge kan
hebben van zwarte tandartsen, dokto
ren, kappers, schoenmakers etc. En als
men het beginsel van de wet op dé
Stedelijke gebieden ergens verlaat, dan
moet verwacht worden, dat de logische
consequentie daarvan is een algemene
doorbraak van dit beleid op een breed
vlak. De staat is niet bereid dat toe te
laten. Daarom zal ervoor gezorgd wor
den, dat concessies, die oppervlakkig
gezien billijk zouden kunnen schijnen,
tot hun logische consequenties worden
doordacht."
„Daarom neem ik het standpunt in,
Kleine scherf
wees de weg
naar meer
(Van een onzer verslaggevers)
pROF. Dr. W. GLASBERGEN en
zijn staf van medewerkers wer
ken momenteel in de tiende „put" bij
de wetenschappelijke opgravingen in
het Zuidbuurt te Vlaardingen. Kis
ten en kistenvol vondsten zijn er. Vrij
wel stuk voor stuk uniek voor Ne
derland: aardewerk, maar ook zeer
veel vergankelijk materiaal van plm.
2250 voor Christus. Het gaat recht
streeks door naar de belangrijke on
derzoekcentra in binnen- en buiten
land. waar een legertje wetenschap
pelijke werkers van verscheidene
'akken der wetenschap de levende ge
heimen achter die schat aan dode
vondsten tracht te ontsluieren.
Tussen al die rijke vondsten was een
dezer dagen een kleine scherf van 4 cm
grootte, vlak bij de andere gevonden,
die prof. Glasbergen ogenblikkelijk als
een stukje van een maritieme klokbeker,
afkomstig uit de zogenoemde klokbeker
cultuur. die door typologen op plm. de
twintigste eeuw voor Christus gedateerd
werd. Bij het scherfje werd wat houts
kool gevonden. Per C 14-datering (door
meting van radioactieve stralen)
vastgesteld dat het scherfje er vanaf 1700
jaar voor Christus in de weke Vlaar-
dingse grond moest liggen.
„De toekomst van de archeoloog ligt
in het moeras", werd twee jaar geleden
tijdens een oudheidkundig congres in
Praag opgemerkt. In Nederland is dat
het afgelopen jaar wel zeer duidelijk
komen vast te staan. Van neolitische
bewoning had men tot de vijftiger jaren
slechts de sporen op de zandgronden
het oosten aangetroffen. Het wes
telde eenvoudig voor die vroege tijden
niet. De resten die men in het oosten
vond waren vaag: graven en daarin wat
aardewerk (dat thans blijkt verschraald
te zijn geweest) en de afdrukken van
waar eens botten waren.
De opgravingen die na de incidentele
vondst van een vuurstenen bijl door
Gerrit Ouwehand (16) en de proefgraving
van .Helinium", de Waterweg-igroep
de archeologische werkgemeenschap voor
westelijk Nederland, sinds geruime tijd j
door het instituut voor prae- en proto-j
historie van de gemeentelijke universi-:!
van Amsterdam in de Zuidbuurt
;n Vlaardingen plaatvinden, hebben niet
te bergen hoeveelheden materiaal op
geleverd. Op vijf tot zes meter beneden
N.A.P. werd een bewoning vastgesteld
op de oeverwallen van een zoetwater-.;
kreek plm. 2250 voor Chr. (door C 14-
datering gevestigd). Thans heeft prof.l
Glasbergen hier in zijn tiende onderzoek-
put ook de vloer van een huis gevonden.;|
Het graf ontbreekt nog slechts voor
volledige bewoningsbeeld. Met dat
graf zal eventueel het vroegste skelett!
uit Nederlandse bodem aangetroffen
worden.
Bertus Aafjes onder
ANWB-prijswinaars
Op 21 juli, 's middags om vier uui
zal de voorzitter van de A.N.W.B., d
heer P. F. Zimmerman, tijdens een o:
ficiële plechtigheid in hotel Wittebrug
in Den Haag voor de derde maal de
jaarlijkse A.N.W.B.-prijzen uitreiken. De
drie prijzen bestaan uit een speciale
penning en een bedrag van duizend
gulden.
Zij zijn ditmaal toegekend aan
schrijver Bertus Aafjes voor diens ge
hele oeuvre, mét name voor het in 1959
bij J. M. Meulenhoff versohenen boek
„De wereld is een wonder", aan de te
kenaar-journalist Jan Bouman, bekend
onder het pseudoniem Lijntrekker,
voor diens rubriek „Het merekwaerdig-
ste meyn bekent" in de Volkskrant, en
aan de V.A.R.A.-medewerker, Bert
Garthoff voor diens zondagochtendradio
programma „Weer of geen weer".
De A.N.W.B.-prijzen worden toege
kend voor opvallend goede Nederlandse
publicistische prestaties op het terrein
van de letteren, de journalistiek, de
film, radio en televisie, die een bijzon
dere stimulans voor het toerisme
American Enka verlaagt
kwartaaldividend
American Enka heeft een kwartaal
dividend gedeclareerd van 0,15 'egen
een vorig dividend van 0,25, Jat 17 juni
betaald werd, om over voldoende kas
middelen te beschikken voor de voltooiing
der uitbreiding bij nylon en wegens het
lagere inkomen over het eerste halfjs
dat de regering niet door afwijkingen
van haar beleid de deur raag openen
voor wanpraktijken, maar bereid moet
zijn, al lijkt dit aanvankelijk hardvoch
tig, volgens duidelijke en heldere begin
sels en een consequent programma te
werk te gaan. Ten slotte zal dat, omdat
er dan alleen zekerheid is voor allen,
blanken en niet-blanken beiden, tot de
beste toestand leiden."
Alles
„Alles, de beenderen van de huisdieren,
an die neolitische mens: -runderen, var
kens en schapen, maar ook van zijn i
jachtbun-t: reeën, herten en berende
zoetwaterkreek, op de oevers waarvan,
gewoond werd, hebben de oudheid-kun- i
digen Kaviaarkreek genoemd, omdat
er een onwaarschijnlijk groot aantal
n van enorme steuren vond, die
waarschijnlijk met pijlen gejaagd wer
den. En dan de hond: men -heeft al acht
overblijfselen va-n honden gevonden. En
dat wil zeggen dat de bekende professor
Van Giffen, die zijn leven goeddeels ge
wijd heeft aan de studie van de hond,
roor het eerst, op zijn 77ste jaar,
materiaal van Nederlandse neolitische
honden ondeT ogen kreeg.
De kreek. Hij was voor die oude be-
-oners „voor de deur'* en dus de vuil
nisbak. Men gooide er vam alles in wat
men kwijt wilde: boften, oud touw, ka
pot aardewerk, enzovoorts. Soms viel er
jets in Het water en de modder hielden
dat alles m dezelfde staat vast, tot veer-
eeuwen later andere mensen het
...raichtig uit de zwarte bagger visten.
Een grote kookpot, gescheurd en weg
gegooid. Om de scheur is duidelijk de
vette doordrenkiirvg van het voedsel te
n. Men keek in de pot.... het voedsel
er nog in. Een koekvorming onder
ju de pot. Deze is gestuurd naar de be
kende politie-óeskun'dige prof. Froentjes
iu het avondeten van 4000 jaren her
tracht te recapituleren.
Nederland wint proces s
bij Hof te Luxemburg -
Het Hof van de Europese Gemeenschap- z
pen te Luxemburg heeft Nederland in het
gelijk gesteld in een geschil met de Hoge s
Autoriteit van de Kolen, en Staalgemeen-
schap over een beschikking van de HA.
inzake de openbaarmaking van tarieven
en voorwaarden voor het wegvervoer van
kolen en staal binnen de gemeenschap of
de kennisgeving daarvan aan de H A. De c
beschikking werd vernietigd omdat de
H.A. bij de uitvaardiging niet voldaan c
had aan de procedurevoorschriften in ar- s
tikel 88 van het handvest der gemeen-
Groter tekort op
handelsbalans
Het tekort crp de handelsbalans heeft
gedurende het eerste halfjaar van 1960
ongeveer f 1050 miljoen bedragen tegen
een jaar tevoren f 780 min., aldus blijkt
uit de cijfers van het Centraal Bureau i
voor de Statistiek. De invoer bedroeg
f8424 (vorig jaar 7200) min., de uitvoer
f 7374 (6420) min., het dekkingspercen
tage 87,5 (89,1).
In juni was de invoer f1463 (vorige
maand 1414, vorig jaar 1314) min., de uit-
voer f 1220 (vjn. 1254, v.j. 1135) min., het
dekkingspercentage was 83 (v.m. 89, v.j.
86). De invoer was 11 hoger dan een
jaar tevoren, de uitvoer 7 in juni,
terwijl in het eerste halfjaar de invoer
17 en de uitvoer 15 hoger was.
Hoofd van politie in
Recklinghausen
oorlogsmisdadiger
Het hoofd van de criminele politie te
Recklinghausen, Johannes Otto, is ver
dacht van oorlogsmisdaden van zijn func
tie ontheven. Dit heeft het ministerie
van binnenlandse zaken van Noordrijn-
Westfalen meegedeeld.
Otto zou verantwoordelijk zijn voor
de dood van zigeuners in concentratie
kampen en opdracht hebben gegeven
zigeuners te steriliseren.
E'
Geen recht
Andere uitspraken.
Verwoerd:
„De zwarte nederzettingen rond de
blanke steden zijn geen eigendom van
de zwarten. Onder alle omstandigheden
blijven deze deel uitmaken van het
blanke gebied. Zij vormen slechts een
plaats, waar de blanke in zijn deel
van het land een tijdelijke woonplaats
geeft aan degenen, die dit nodig heb
ben, omdat re bij hem werkzaam zijn
De zwarte kan geen recht krijgen voor
de uitoefening van een beroep of vak
of de exploitatie van een handelszaak
in het blanke deel van de stad
,Jk moet jullie waarschuwen" (dit
tegen een zwart gehoor op het platte
land), „dat er mensen zijn, die jaloers
worden, als ze naar de tuin van een
ander kijken. Als zij een grote boom
vol vruchten zien, willen zij die ook
hebben. Maar mensen, die uit de tuin
van een ander stelen, vergeten altijd
hun eigen tuin te cultiveren. Daarom
moeten jullie niet met jaloerse ogen
kijken naar de verder gevorderde boom
van de blanke."
Met de „eigen tuin" worden de Ban
toestans genoemd, waarover in een vol
gend artikel meer. In deze „nationale
tehuizen", waarvan het fundament al
uit het begin van deze -euw dateert,
tnoet de naturel zijn geluk vinden,
heel vaak: hèrvinden. Want ook de
stadsneger, wiens vader of misschien
al grootvader de weg van de urbanasi-
tie heeft gevolgd, en die het stamver
band nooit heeft gekend en er daarom
totaal aan is ontgroeid, moet de reser
vaten als zijn vaderland beschouwen
Hij mag van Europa en zijn cultuur al
veel hebben geproefd, bij mag dezelfde
Snelle luirlekijn
Spelen, die 25 augustus begin-
Elektrificatie
nieuwe elektrische vorig jaar werd de lengte
de
trein op het traject Milaan
Rome-Napels inzetten. Bij zijn lijnen
eerste proefrit heeft de trein en da.
een topsnelheid van 180 km per km- Lijnen, waarop slechts
uur bereikt, hetgeen een nieuw ring
absoluut snelheidsrecord voo:
de Italiaanse spoorwegen bete
kent. Er zijn nog drie van deze autobuslijnennet
supersnelle treinen, die elk 148 wegen is daardoor
kunnen
Frankfurt t
dan drie en een half u
Dertien andere sneltreinen per kilometer Is- Voorts heeft
bereiken op Duits grondgebied Zwitserland 17 tandradbanen,
een gemiddelde snelheid
niet minder dan 90 km per u
hetgeen voor hen, die het rei-
i het net. I-n de loop 1
51 toeristische kabelbanen i
111 zweefbanen, waarin onge
veer 200 miljoen francs zijn
per internationale trein geïnvesteerd. Tot de openbare
Nederland uit naar het vervoermiddelen behoren ten
daardoor gebracht^ op 3451 zuiden kennen, bijzonder snel slotte ook nog 6500 km post»
t - is. i>e hoogste snelheid, die
in bestelling. De r
trein is „Arlecchi:
harlekijn betekent.
plaats vond,
den opgeheven en door auto
busdiensten vervangen. Het
de spoor-
n 2630 km
toegenomen tot 3090 km,
autolijnen van de PTT, i
Duitse trein wordt mede vorig jaar 26 min pas- Bal
l de door het autobusnet der spoor-
bereikt, bedraagt 140 km per
Geen stoom meer
werden vervoerd, als
mede 1100 km particuliere au
tobuslijnen. De spoorwegen
vervoerden in 1958 ruim 315
miljoen passagiers
Na Nederland is Zwitserland
trein is „Arlecchino", hetgeen wegen bijna even omvangrijk ina neaeriano is z.w«serianu jaar~9terk" zal stijgen.
- - de het tweede land In de wereld,
Tips voor de koffer
Wijzigingen
geworden als dat 1
treinen. Van de 3451 km spooi
lijnen is thans 887 km geëlek
trificeerd, 'tgeen ongeveer één het eerste land *®r wereld,
vierde gedeelte is. De elektnfi-
De Ned. spoorwegen hebben catie gaat echter voort, het- geëlektrificeerd ls, omdat het uw hotel vindt u ongetwijfeld
een wijzigingsblad op het geen ook blijkt uit het feit, dat niet, zoals in ^Nederland, genoeg houten hangers in de
spoorboékje, waarin de voor
naamste buitenlandse verbin-
dingen staan vermeld, uitgege- industrie zijn besteld. Inmid
dels zijn echter ook 406 meta-
diverse treinen enkele minuten kort geleden in dienst geno-
stoomtreinen kunnen reizen. In Zwitserland
zijn vervroegd of verlaat. He'
is ln vele gevallen maar een
kwestie van een klein aanta!
minuten, doch deze kunnen
van het grootste belang zijn
voor een aansluiting. Voorts
blijkt uit het wijzigingsblad,
dat de vakanties langer gaan
Het vorige j(
Jen de Belgische spoorwegen het 5106 km lange
'55 miljoen reizigers.
Snelle sneltreinen
Over plastic gesproken:
neem op reis ook een pakje
plastic-zaikjes mee. Ze komen
altijd van pas om bijvoorbeeld
fruit in mee te nemen. Het
voorkomt tevens dat vruchten-
sapvlekken op uw andere be-
aau pamvuiierer spoorweg- zittingen veroorzaakt,
maatschappijen behoren. Ln s
2910 km aan de Zwitserse
Bondsspoorwegen en 2196 km
particuliere spoorweg-
het gehele net zijn 608 tunnels Voor rokers zijn er tegen- I
duren- Treinen, die alleen tij- ben dit zomerseizoen
dens het hoogseizoen gaan, en
in de eerste helft van septem
ber uit de dienst worden ge
nomen, blijven in vele gevallen Helvetia
een week langer rijden. Dit alsmede de sneltrein Schaui
wijzigingsblad is verkrijgbaar
bij de inlichtingenbureaus van
de spoorwegen, die ook verder
De Duitse spoorwegen heb- met een totale lengte van 30C woordig praktische zakasbak-
te koop- Het is
i klein
hierover nadere mededelingen Schauinsland <F 45) bijvoor-
kunnen verstrekken.
km opgenomen, waaronder de
kele bijzonder snelle sneltrei- Simplontunnel. die me<t zijn geëmailleerd doosje, zoals het
nen gezorgd. De TEE-treini
Parsival (Parijs-Hamburg) 10
(Hamburg-Zürich), hebben een totale lengte van
75 km. Zwitserland kent 1979
land (Frankfurt-Bazel) berei- stations, zodat de gemiddelde worden. Is de sigaret op, dan u
gemiddelde snelheid afstand tussen twee stations kan het peukje netjes in het
De slechts 2 6 km is. De bouwkos- doosje worden gedaan, waar- qi
de spoorwegen bedroe- door het dooft. Prijs ongeveer
1 liefst 100 km per i
beeld legt de afstand tussen gen tot eind 1958 in totaal 4.8 f 7,50 per stuk.
