Kotynos I
In Hervormde kerk geen
plaats voor zelfbehagen
Duitse middenstand
wil samenwerken
Natu-raLax
Een woord voor vandaa
Minder bereidheid tot
brengen van offers
cle cfrootóte
c/ave
Kanttehenim
ICCC krijgt geleidelijk
meer bekendheid
In levensmiddelenbedrijf:
Fransen drinken de
meeste wijn
(Van onze sociaal-economische
redactie)
Niet alleen in ons land, maar
ook daarbuiten wint de gedach
te van een verdergaande para-
lellisatie in het levensmiddelen-
bedrijf steeds meer veld. Zoals
wij reeds schreven werkt de
commissie-Thurlings aan een
advies aan de Nederlandse re
gering, dat neerkomt op een
aanmerkelijke vergroting van
de vrijheid voor de detaillist
in de levensmiddelensector.
Ook in Duitsland gaan thans
dergelijke stemmen op. Hier
wil men zelfs nog een stap
verder gaan door ook de ver
schillende organisaties van de
taillisten in de levensmiddelen
sector te doen samensmelten.
De voorzitter van de West-
duitse federatie van organisa
ties van levensmiddelendetail
listen, de heer Schreiber, deed
■onlangs het voorstel de organi
saties van de melkhandel maar
te doen samensmelten met die
van de levensmiddelendetaillis
ten (kruideniers), omdat de be
langen van beide branches door
de toenemende vermenging der
assortimenten meer en meer
samengaan.
In verschillende bladen van
de middenstandsvakpers in Ne
derland is hieraan aandacht be
steed. In de kringen van de
Duitse melkhandel blijkt dit
voorstel verschillend beoordeeld
te worden. Principieel staat
men er niet afwijzend tegen
over, maar de vorming van een
federatie acht men doelmatiger
dan een samensmelting.
De centrale organisatie van
levensmiddelendetaillisten iD
Duitsland verenigt op het ogen
blik reeds in zich vakorganisa
ties van fruit- en groentenhan-
delaren, de vishandel en de
wild- en comestibleszakcn. De
ze organisaties leiden in hoge
mate een zelfstandig bestaan,
maar werken toch federatief
samen in de centrale organisa
tie van levensmiddclendctaillis-
ten.
Eén glas per tceck
In middenstandskring wordt
voorts een kritisch geluid ge
hoord naar aanleiding van de
werkzaamheden van het bureau
voor de statistiek, dat de Euro
pese gemeenschappen hebben
ingesteld onder leiding van de
bekende prof. Wagenfuhr. De
taak van het bureau is de natio
nale statistieken om te bouwen,
zodat zij vergelijkbaar worden
met die in andere landen. Wat
daarbij uit de bus gekomen is,
wordt in de vakpers van de
christelijke middenstandsbon
den zonder meer verrassend ge
noemd. Men zou er bijna aan
gaan twijfelen.
Zo is er een onderzoek ingesteld
naar de eet- en drinkgewoonten
van de arbeiders in de mijnbouw
en de hoogovens in de zes lan
den. Vrij algemeen is de ge
dachte, dat de mijnwerkers in
Nederlands Limburg graag een
glas bier drinken en ook, wel
twee, maar volgens het nieuwe
bureau drinkt een mijnwerkers
gezin met twee kinderen in
Nederlands Limburg maar 16 liter
bier per jaar. Alle cijfers zijn
gebaseerd op een gezin met twee
kinderen. Dit betekent, aange
nomen, dat vrouw en kinderen
zelfs met oudejaarsavond een
glas bier laten staan, dat de
Nederlandse mijnwerker iedere
week ongeveer een glas bier
drinkt. Is prof. Wagenfuhr nooit
in Heerlen, Sittard en Geleen
geweest, zo vraagt de redactie
van genoemde bladen.
Er wordt nog aan toegevoegd,
dat de Duitse mijnwerkersfamilie
met twee kinderen 232 liter bier
per jaar drinkt. Dat zijn 928 gla
zen of bijna twintig per week.
„Hier klopt iets niet
400 liter wijn
De Franse mijnwerkersfami
lie blijkt ook nog 400 liter wijn
per jaar te drinken en de Duit
se acht liter.
Volgens prof. Wagenfuhr drin
ken de mijnwerkers in Neder
land vrijwel uitsluitend
melk. Het Nederlandse gezin
verbruikt per jaar 600 liter,
waarmee wij recordhouders
zijn. De minste melk wordt ge
dronken in Italië: 119 liter. De
meeste koffie gebruiken de Bel
gen en Fransen: 17 kilo per
jaar. De Duitsers hebben ge
noeg aan drie kilo.
Wat betreft de besteding van
het inkomen in de sector le
vensmiddelen en dranken ko
men grote verschillen aan het
licht. De Italianen en Fransen
besteden de helft van hun in
komen hieraan. De Luxembur
gers echter maar 35 pet., om
dat zij de hoogste huishuren
betalen. De huren bedragen hier
24 pet. van het loon tegen in
Frankrijk 18 pet. De Saarlan-
ders besteden het grootste deel
van hun loon aan kleding. De
Italianen trekken voor deze post
het minst uit. De waarde van
deze percentages is echter nog
maar betrekkelijk, omdat de
lonen in de verschillende landen
aanzienlijk uiteen lopen.
0U^elmcutt
dacj. in day uit
de regelmaat van de klok
Oud graf in
Doth an
Een Amerikaanse archeologische
expeditie heeft jn de historische stad
Dothan in Jordanië een graftombe
ontdekt, die in de jaren 1400 tot 1000
voor Christus dat is dus 200 jaar
voor koning Salomon gebouwd
moet zijn.
De identiteit van de stoffelijke res
ten in dit 3.000 jaar oude graf moet
nog nader onderzocht worden.
Dothan lag 100 km ten noorden van
Jerusalem en wordt in de Bijbel ge
noemd als de plaats waar Josef
door zijn broers als slaaf verkocht
werd.
Het graf werd het vorig jaar al ont
dekt, maar de blootlegging werd in
verband met de weersomstandighe
den uitgesteld.
Ds. Luteyn voor Confessionele Vereniging:
(Van een onzer verslaggevers)
•Op Woudschoten bij Zeist heeft
de Confessionele Vereniging h
jaarvergadering gehouden, ge
volgd door de jaarlijkse conferen
tie. Zoals steeds bestond er voor
dit samenzijn veel belangstelling,
al was de middag, waarin de
jaarstukken werden behandeld,
minder druk bezocht dan de
avondvergadering. Hier sprak
prof. dr. A. F. N. Lekkerkerker
te Groningen over vragen rondom
de heilige doop. Na de drukbe-
luisterde radiovoordrachten over
de sacramenten, wist ook thans
de hoogleraar zijn gehoor te
boeien.
Het is opvallend dat de secten die
de kerk waardeloos achten altijd be
ginnen met de bestrijding van de kin
derdoop. Voor hen is de doop verlaagd
tot een toegangsbewijs voor het eigen
kringetje. En daarin verachten zij de
grootste genadegave van God.
Wie er aan vasthoudt, dat God zijn
waarheid nimmer krenkt, die kan ook
de Hervormde kerk niet als een hope
loze zaak opgeven. De Confessionele
Vereniging althans doet dat niet. Zij be
schouwt deze kerk als een planting
Gods, die door de Here nog niet ver-
it er veel afval wordt gevonden,
wilde ds. Luteyn niet ontkennen. Ook de
kinderen des verbonds kunnen verloren
gaan. Maar als Paulus de verworden ge
meente van Corlnthe heilig noemt, dan
Is het voor de kerk der vaderen in dit
land nog niet verloren.
Rustig doorgaan
Heili'
geil
baseerde zijn openingsrede op de
spraak waarmee de apostel Paulus zich
richt tot de gemeente van Corinbhe. Hij
noemt de christenen in Corinthe hei-
Wie de brieven aan de Corinthiërs
leest, begrijpt onmiddellijk, dat het
woord heilig niet moet worden opgevat
als „deugdzaam". Er kwamen in die
gemeente verschrikkelijke zonden open
baar, zoals men ze in de wereld bijkans
niet aantrof.
De gemeente was onderling verdeeld
in vier modaliteiten en zij kon aller
minst rechtzinnig heten. Zelfs ten aan
zien van het centrale punt van de op
standing des Heren leefden in de ge
meente van Corinthe ernstige dwalin
gen. Kortom: wie beide brieven leest,
moet erkennen dat er van de gemeente
niet veel overblijft.
Het gevaar bestaat, aldus ds. Luteyn,
dat wU ons in de Hervormde kerk met
een gevoel van zelfbehagen troosten,
daar Corinthe het er blijkbaar niet be
ter afgebracht heeft dan de Hervormde
kerk met al haar zonden en gebreken.
Voor dat zelfbehagen is geen plaats,
laar het moet opvallen, dat Paulus
zich aangaande Corinthc's kerkleden van
de aanduiding „heiligen" blijft bedie
nen. Heilig betekei -
Schrift: afgezonderd
wonend op het erf van God. Al de ket
terijen der gemeente kunnen dit niet
ongedaan maken.
Hierdoor valt er een merkwaardig
licht op de toestanden in de Hervormde
kerk. Men krijgt de indruk, dat het ze
delijk leven in de Hervormde kerk op
hoger peil staat dan te Corinthe, maar
de kerk is toch even verdeeld. Zij
heeft op vele punten de leer der va
deren losgelaten, het wemelt er van
ketterijen. Ja, geen enkele modaliteit
in de Hervormde kerk is voor honderd
orocent zuiver op de graat. Allen zijn
ze afgeweken, tezamen zijn ze onnut ge
worden.
Hoe moet men dit droeve stelletje
christenen beschouwen? Als evangeli
satieobjecten? Neen, als een heilige
gemeente. God houdt zich in zijn ver
kiezende genade vast aan de gevallen
mens in de kerk, zoals hij dat met
Israël deed. Hij gedenkt altijd
zijn verbond.
Er straalt rust van uit
Dat is hei eerste wat U opvalt, als U de ver
jongde ELEGANT van Karei I bekijkt. De rust
van het weloverwogen, doelbewust gebezigde
vakmanschap. Aan al Uw verlangen» Cs met
deze sigaar voldaan. Onze inkopers vergaarden
voor U het puikje van de beste, geurigste
tabakken, zo rijp, zo licht als oog zelden be
schikbaar waren. Ervaren melangeuts stelden
hieruit de grondstoffen samen voor een sigaar,
die Uw ideaal van subliem rookgenot welhaast
overtreft. De sigaar zelf modelleerden wij naar
de voorkeut van de Nederlandse toker tot een
stoere, prachtig uitgebalanceerde boUcnalc,vorste-
lijk van allure, elegant vto lijn en kleur. En zo
ligt hij dan no voor U klaar in de winkel, de
perfecte sigaar
«kÜfljL g. 1L I
oud te Amersfoort en ds. C. W.
Corts te Vianen, bleek dat de vereni
ging in sommige gewesten weinig acti
viteit ontwikkelt. Plaatselijk is het zeer
verschillend. In het geheel der vereni
ging neemt Zuid-Holland een domine
rende plaats in.
Sommige leden drongen aan op pu
blicatie van berichten over controver-
„emeenten. waarbij ook de con
fessionelen betrokken zijn, gelijk de
pers van de Gereformeerde Bond dit
pleegt te doen. Ds. Groenewoud meen
de echter, dat het niet nodig is deze
methode over te nemen. Liever gaat de
Confessionele Vereniging rustig door
met haar werkzaamheden.
Uit mededelingen dienaangaande
bleek, dat het weekblad De Gerefor
meerde Kerk, waarvan het abonnemen
tental jarenlang terugliep, thans ge
stegen is tot ongeveer 2200. Van de
hervormde predikanten z\jn er ruim
150 lid der vereniging. Het aantal
medestanders is echter aanmerkelijk
groter, blijkens de giften welke
Het is niet moeilijk antwoord te geven op de vraag wie in on
kringen (zeker op zondag) de meestbesproken man is: het
de dominee. Hij is s ochtends de kansel opgegaan, wellicht
dezelfde gemoedsgesteldheid waarmee Paulus blijkens
brief de Corinthiërs is tegemoet getreden: „Ik kwam tot u
zwakheidmet veel vrezen en beven". En misschien moet
het Paulus ook nazeggen: en mijn prediking kwam
niet met meeslepende woorden van wijsheid". En ach, ook
hoort die dominee dan misschien niet het commentaar
zijn koffiedrinkende gemeenteleden, hij weet het toch we
Ze hebben de meeslependheid gemist en zeggen: „Saaie pre
vanmorgen. Ik kon m*n ogen haast niet openhouden!" Of
hebben de wijsheid gemist en zeggen: „Hij had er weer
veel aan gedaan vandaag! Zeker te druk gehad van de we
met z'n bijbaantjes!"
Wat een geluk, dat dominee's èn gemeenteleden een Bijb
hebben. Ze kunnen zich, ieder voor zich en samen, bezinn
op de vraag: „Waarop rust ons geloof?" Op de wijsheid
de dominee of op de welsprekendheid van de dominee? Gelu
kig niet! Paulus zegt het heel duidelijk: „Ons geloof dient
rusten op de kracht van God!" Gelukkig omdat we dan
kunnen zeggen: „Wie roèmt, roeme in den Here!"
60 jaar Geref. vereniging drankbestrijding
De Geref. vereniging voor drankbe
strijding heeft gisteren in de Kei-
zersgrachtkerk te Amsterdam liaar
zestigjarig bestaan gevierd. Aan de
herdenking ging in de Keizersgracht-
kerk een wijdingsdienst vooraf. De
voorzitter van de jubilerende vereni
ging ds. C. M. v. d. Lo, geref. pre
dikant te Soest, sprak een welkomst
woord. Ds. P. N. Kruyswijk geref.
predikant te Amsterdam, hield de ge
dachtenisrede.
Direct na de dienst ving in een van
de lokalen van de kerk de algemene
vergadering aan. De voorzitter sprak
vermoeid zijn van het organi
satieleven waardoor het gevoel
saamhorigheid verzwakt.
drankmisbruik. Er is „en dat
kenmerkend verschil met het verle
den, minder bereidheid een offer te
brengen. Wel een offer in geld, maar
niet van de persoon zelf', zo zei hij.
De minister van sociale zaken en
volksgezondheid, mr. dr. C. J. M. A.
van Rooy, hield een toespraak, waarin
hij wees op de betekenis die deze ver
eniging temidden van de andere geheel
onthoudersorganisaties in Nederland
neemt.
Hierna richtte minister Van Rooy zich
speciaal tot de secretaris, de heer J.
Feitsma uit IJmnlden, wiens arbeid in
de plaatselijke, de provinciale
landelijke organisaties gedurende vele
jaren van grote betekenis is geweest.
De minister deelde mede, dat de heer
Feitsma is onderscheiden met liet ere
metaal in goud, verbonden aan de orde
van oranjc-Nassau.
Omdat de heer Feitsma om zijn hoge
leeftijd na 25 jaar zich niet meer her
kiesbaar stelde, richtte de voorzitter
zich met een woord van bijzondere
dank tot de aftredende functionaris. In
Samenspreking tussen
hervormde en
gereformeerde synode
Als gevolg van het besluit van de sy
node van de N. H. kerk en die van
de Gereformeerde Kerken in Nederland
om op gezette tijden een samenspre
king te hebben, heeft in het begin van
deze week in het gebouw van de synode
van de N. H. Kerk in Den Haag een
eerste overleg plaats gevonden tussen
de moderamina van beide synoden, al
dus een mededeling van het persbu
reau der Hervormde Kerk.
49
Toen zij goed en wel verhuisd waren, had dok
ter Mees haar voorgesteld om meer pensiongeld te
gaan betalen, maar Anne had djt aanbod beslist al-
ceslagen. „Ik zou werkelijk de gedachte met kunnen
verdragen, dat ik op uw kosten leefde, had ze ge
zegd. „Maakt u zich maar niet ongerust, ik ben er
immers altijd gekomen."
Dokter Mees had niet verder aangedrongen, de
wilskracht op dat smalle vrouwengezicht deed zijn
hart goed; het was verheffend op deze moedige, be
heerste wijze een mens te r'—
1 strijden met zijn lot.
Maar als medicus verontrustte hem haar uiterlijk,
werd magerder, cn soms - mmg|j
r niet op haar werd gelet
ze meende, dat
ze zo krachteloos
dodelijk vermoeid
zich wel goed voelde;
flinker te eten en gaf haar
middags wat te gaan Aisten.
i extra inspanning worden
stoel, dat het leek, of
was. Hij vroeg haar, of r*
hij spoorde haar aan c~
de raad 's middags w_. -
Anne was hem dankbaar voor zijn bezorgdheid
om hem plezier te doen, at ze een boterham meer,
maar van het rusten 's middags wilde ze niet weten:
tijd was kostbaar, té kostbaar om hem werkeloos
voorbij to laten gaan. Bovendien zou het i
lichaamsrust een
%°Dc weken gingen traag voorbij. De kachel in de
huiskamer cn in de kamer van dokter Mees ver
slonden de opgeslagen steenkool Met angstige ogen
zag Anne dc voorraad minderen, ze zou zeker nog
voor vijf en twintig gulden nodig hebben en als het
lang koud bleef nog meer. Ze durfde haar kas met
meer opmaken, ze hoopte nu maar op de ko
mende zomer, maar zelfs al rekende ze op het maxi
mum aantal gasten, dan zou er toch van sparen
voor de winter geen sprake zijn, want nog altijd
was de schuld aan Van 't Hof niet afbetaald, de
verhuizing had een gedeelte van de gereserveerde
som opgeslokt. De grauwe regendagen met hun
laaghangende wolkenlucht en hun gure windvlagen
waren niet geschikt om Anne op te vrolijken ^en
moed te geven; terwijl
daarenboven soms het
WILLY
STRUT
gevoel had, dat er iets niet in orde was met haar
gezondheid. Zo nu en dan had ~e pijn, een pijn, die
ze niet goed thuis kon brengen, en die ergens m
haar zij moest ontstaan. Maar daar zweeg Anne
over, ze wilde zich wijs maken, dat ze zich die
pijn slechts verbeeldde; voor ziek zijn had ze im
mers geen tijd en geen geld!
Op een dag kwam Paultje met een ernstige trek
op zijn gezichtje thuis uit school. Als gewoonlijk
ging hij naar zijn speelgoedkastje en haalde er het
een en ander uit Anne keek naar hem, toen hij
stiller dan anders aan de tafel ging zitten.
„Scheelt er wat aan, lieverd?"
„Nee, moeder."
Ze liep langs hem heen en streek over zijn haar.
Dokter Mees vroeg plagend: „Straf gehad, jonge
tje?"
„Nee, dokter."
Toen het bedtijd was en ze hem naar boven
bracht, zei hij plotseling: „Moeder, wat is mijn va
der eigenlijk, de jongens vroegen er naar. en... ze
vonden het zo gek, dat ik het niet wist." Hij zweeg
even. zei toen zacht: „Ze hebben allemaal gewoon
een vader thuis."
Anne sloeg een arm om het kind heen. Hij was
nog zo klein en teer in zijn pyama, en er sprak
zulk een verdriet uit zijn woorden, dat het haar
door de ziel sneed en ze haar tranen nauwelijks kon
bedwingen.
„Mijn vader," had hij gezegd, welke verlangende
gedachte had hem die woorden ingegeven...
„Vader," zei ze zacht, „is directeur van een groot
kantoor; hij is erg knap, ik denk, dat jij daarom ook
zo goed kunt leren en altijd zulke mooie cijfers
krijgt."
„Was... hoe zag hij er uit, moeder, hebt u hele
maal geen kiekje van hem?"
„Jawel." Anne sloot een ogenblik de ogen. Vijf
jaar geleden had ze Mare voor het laatst gezien,
zijn portret had ze zorgvuldig weggeborgen cn nooit
meer bekeken, omdat het verleden immers afgeslo
ten moest zijn en geen invloed meer mocht oefenen
op haar leven. Ze had haar dagen met arbeid ge
vuld, maar toch hadden de herinneringen kans ge
zien telkens opnieuw binnen te dringen in die da
gen; ze had het kind opgevoed zonder ooit over een
vader te spreken en toch was die vader in de ge
dachten van het kind.
„Hè moeder, laat me dat eens zien."
„Morgen", beloofde zij.
,,Hè nee, nu, moeder, toe!"
Anne bezweek voor zijn aandrang. „Ga jij dan
vast in bed." zei ze, „dan zal ik het opzoeken."
Zoeken... alsof ze niet precies wist, waar ze he
had opgeborgen...
Ze opende de enveloppe niet, voor ze bij Paultje
terug was. Hij zag hem In haar handen en keek
er zwijgend naar; hij hoopte vurig, dat die vader
aardig zou zijn, een vader, om trots op te wezen.
Anno ging naast hem op het bed zitten en haalde
de foto te voorschijn. De twee hoofden bogen zich
er overheen In eenzelfde, verlangende aandacht.
Met één oogopslag wist het kind, dat deze n
hem beviel. „Mag ik nooit naar hem toe, moe(
en komt hij nooit, nooit naar ons toe?"
Anne perste haar bevende lippen op elkander. Na
een ogenblik vroeg ze: „Hoe vind je vader?"
(Wordt vervolgd)
zijn plaats werd bij enkele kandidaat
stelling tot secretaris gekozen de heer
J. Wartena, hoofd van een chr. school
te Utrecht.
GELUKWENSEN
Van dr. W. Drees, die verhinderd was
de bijeenkomst bij te wonen, kwam
schriftelijke gelukwens binnen.
Namens de Vrije Universiteit bood de
rector magnificus prof. dr. J. P. Ver
dam gelukwensen aan. Dit deed ook dr.
J. G. Kunst uit Amsterdam namens de
kerkeraad van de gereformeerde kerk
in de hoofdstad. Voor de gezamenlijke
zusterorganisaties sprak de heer G, Hol
uit Utrecht.
Na afdoening van de huishoudelijke
zaken heeft het hoofdbestuur in een van
de zalen van de Keizersgrachtkerk ge
recipieerd. Onder degenen die hun ge
lukwensen kwamen aanbieden waren
vertegenwoordigers van zusterorgani
saties, van de kerkeraad van de chris
telijk gereformeerde kerk van Amster
dam, van het moderamen van de gene
rale synode der gereformeerde kerken
vele anderen.
DE HEER ALGRA: „40+"
VOOR het „Friesch Dagblad" op om dc actualiteiten is in deze kw«
welks vriendschap wij zeer prijs eeuw de arbeid van de heer Al{
stellen ja voor heel de christelijke van grote betekenis geweest.
dagbladpers in ons goede land is het heeft aan het betrekkelijke karakl
vandaag een vermeldenswaardige van de actualiteit de noodzakelij]
dag. Immers, de heer H. Algra is aanvulling gegeven, die betrekkelijk
vandaag vijf en twintig jaar hoofd- hcid als het ware gecorrigeerd, do
redacteur van zijn krant. zijn rijke kennis van de historie. Ei
De directie van het „Friesch Dag- kennis waarvan hij zijn lezerskrii
blad" heeft aan dit jubileum op een ten volle heeft laten profiteren,
aardige en tevens treffende wijze re- Dat er een hechte band tussen
liëf gegeven. Zij heeft namelijk een heer Algra en zijn lezerskring i:
aantal door de heer Algra in de loop groeid, is wel duidelijk. Er heei
der jaren geschreven hoofdartikelen onder de Friezen een sterke verbi
laten bundelen, zulks voor belang- denheid, zozeer dat men andere sti
stellenden. Dezen zullen er een ge- ken binnen ons vaderland daarva
waardeerd bezit in hebben. gaarne iets zou willen toewenst
De titel, aan deze bundeling van En de heer Algra kent Friesland
hoofdartikelen gegeven, is even oor- deszelfs historie. Hij heeft
spronkelijk als goed gevonden: kwart eeuw voor Friesland gewaaj
„40+". Nu, dit geldt volop van de wij- en de belangen van dat mooie
ze waarop de heer Algra zijn lezers- west op bekwame wijze in de publ
kring van voorlichting weet te die- citeit voorgestaan,
nen. Wat hij schrijft is pittig, spran- Naast deze band is er tussen de h(
kelend en boeiend en heeft altijd een Algra en zijn lezerskring een niP
stevige en gezonde inhoud.
aanzienlijk hechtere. Het is die viL
de gemeenschappelijke levensovej
tuiging. De heer Algra is christcfi
journalist. En welk een mogelijk
den zijn er dan. Wat een kansen l
Een journalist is een man van de
actualiteit, en ook een hoofdredac
teur zal dit hebben te zijn. Zijn voor
lichting zal bij voorkeur bij de ac- wi?"1 C1
♦„„I;. ..j* het brengen van het nieuws en bij
tualiteit hebben aan te sluiten. Maar
voorlichting daarover. Het moi
dunkt ons wel eens, voor ander^
- eijn om jaloers over te worden,
leden naar het heden. De heer Algra
h..„ a vVan mogelijkheden en kan,
dan is het te nuttiger, wanneer hij
lijnen weet te trekken van het ver
heeft de heer Algra in deze vijf
twintig jaren veel laten zien.
heeft getoond, dit te kunnen.
De actualiteit is weliswaar een i
de, doch dan een van betrekkelijk ka- heeft, anders uitgedrukt, in het nV
rakter. De actualiteit moet worden altijd te kleine koor van de christi
beoordeeld, moet worden tot een lijke pers in ons land gezongen i
voorwerp van meningsvorming. Een een eigen stem, een stem die k<lr
actualiteit is nooit een ding op zich- het anders? ook ver buiten Fricj
zelf. Steeds dient men op zoek te land gaarne wordt gehoord,
gaan naar de zin en de achtergrond Zo is voor ons allen vandaag i
ervan. vermeldenswaardige dag, die
Welnu, in dc meningsvorming rond- dankbaarheid oproept.
Jaarvergadering in Utrecht
(Van een onzer verslaggevers)
Op de woensdag te Utrecht gehou
den jaarvergadering van de organi
satie ter bevordering van het werk
de internationale raad van chris
telijke kerken, de ICCC, in Nederland
deelde de secretaris de chr. geref.
predikant ds. J. C. Maris mee dat
men het ICCC-kantoor in Amsterdam
graag uitgebreid zag tot een infor
matiecentrum op oecumenisch ter
rein, compleet met bibliotheek, lees
zaal en archief. Hij wekte zijn ge
hoor op deze taak ter sprake te
brengen op die plaatselijke kerkera
den, die achter de ICCC staan ten
einde ook van deze zijde de nodige
financiële steun voor dit plan te krij
gen.
Ds. Maris vermeldde met veel waar
dering de oprichting van het ICCC-
jeugdcontact; mede door de activiteit
hiervan is het aantal leden der orga
nisatie toegenomen: het aantal particu
liere leden kwam van 76 op 105. Het
aantal bijdragen kerkeraden bleef onge
veer gelijk en is 64:32 chr. gereformeer
de (de chr. geref. kerken zijn bij de
ICCC aangesloten), 18 hervormde, 12
gereformeerde en vrijgemaakt-gerefor-
meerde en 2 vrije-evangelische kerke
raden. Verder ontvangt men van veel
kerkeraden jaarlijks een gift.
De secretaris zeide dat de ICCC ge
leidelijk meer bekendheid in ons land
krijgt, wat niet betekent: meer popu
lariteit; er is sprake van meer vrien
den maar ook van meer vijanden. Ds.
Maris wees met nadruk op het be
lang van voorlichting. Er is een gro
te mate van onwetendheid, merkte hij
op. Hij adviseerde, voorlichtingsavon
den te doen houden over het werk
van de ICCC.
EENHEJDSSTREVEN
De eerste referent op deze. door de
geref. predikant M. Vreugdenhil uit Rui-
nerwold voorgezeten, vergadering was
diens chr. geref. collega J. H. Velema
uit Apeldoorn, die sprak over: het een-
heidsstreven als tijdsverschijnsel. De
symptomen hiervan en de factoren er
achter schetsend, omschreef hij het hui
dig eenheidsstreven als een wereld-ge-
lijkschakellngsproces, dat het bed spreidt
hij.
Ds. Velema wees in dit verband op
het zoeken naar een grootst gemene
deler, op de devaluering van Gods waar
heid, en op het streven naar één we
reldkerk, waarvan we hier en daar de
contoeren al zien. Ook tekent zich hier-
en daar de terreur van de oecumene
af. vervolgde hij.
Tegenover het onschriftuurlijk
heidsstreven, dat als tijdsverschijnsel
wordt ontmoet, stelde hij het bijbels
eenheidsstreven. De schriftuurlijke een
heid, betoogde ds. Velema, wordt door
Gods Geest zelf gewerkt door mensen
die overwonnen zijn door Gods Woord
en wet en die volstrekte ernst maken
met Gods oecumenische eis en roeping.
Deze motieven beheersen de ICCC:bui
gen voor Gods waarheid is ja zeggen
tegen de schriftuurlijke oecumeniciteit en
neen zeggen tegen alles, wat dat be
dreigt.
ICCC-secretaris de heer A. Warnaar
Jzn. hield een causerie over: wat is
en wat doet de ICCC?', waarbij hij ook
de historische achtergronden tekende.
In de discussie op zijn referaat kwam
de houding der geref. kerken tegenover
de ICCC ter sprake.
De heer Warnaar vond het onbegrij
pelijk dat een geref. synode, die uit
spreekt dat de oecumenische roeping
verder gaat dan de kerken aangesloten
bij de geref. oecumenische synode, niet
temin direct moord en' brand roept als
zij bij de ICCC anderen dan gerefor
meerden ontmoet (prof. dr. K. Dijk b.v.,
beslist anti-wereldraad, zag ln, in de
ICCC ontmoet, scml-pelagianisme een
struikelblok).
De negatieve houding der geref. ker
ken niet bij wereldraad én niet bij
ICCC aangesloten zag de heer War-
ir als gevolg van het feit dat men
deze kerken, na de recente kerk
scheuring, zeer bevreesd is voor een
nieuw geschil. Helaas zijn er in de lei
ding van de geref. kerken, aldus de
heer Warnaar, die naar aansluiting bij
de wereldraad haken. Hij vborzag dat
Lz.t. het oecumenische vraagstuk toch
tot een crisis in de geref. kerken zou
leiden.
Raad van Kerken
in Indonesië
jubileert
Dit jaar is het 10 jaar geleden, dat
de Raad van Kerken in Indonesië
werd opgericht. Bij deze Raad zijn
bijna alle Indonesische Kerken aan
gesloten.
De Raad is ln deze jaren van grote
betekenis geweest voor de eenheid
en de samenwerking van de Kerken
in Indonesië.
In het raam van de herdenking van
het 10-jarig bestaan zal op 10 juli
a.s. in Djakarta een „Festival of
faith" worden georganiseerd, samen
met de zondagsscholen, de christelij
ke scholen en de christelijke jeugd
organisaties in Djakarta.
Er zal een openlucht-bijeenkomst
worden gehouden om als Christen
eenheid van geheel Indonesië midden
in de hoofdstad van het land getui
genis af te leggen van het geloof
Jezus Christus.
Prof. Baviuck naar V.S.
Prof. dr. J. H. Bavinck uit Amster
dam ontving een uitnodiging van de Fe
derated Theological Faculty in Chicago
om daar gedurende de maanden sep
tember- -december gastcolleges te ge
ven over verschillende zendingsvragen.
Alléén een tandarts
reinigt Uw tanden beter dan
SUPERWHITE TANDPASTA
B eroepingswerk
GEREF. KERKEN (vrijgemaakt)
Beiaardklokjes
weer terecht
De drie oude beiaardklokjes,
ïei of juni uit een gesloten ruimte
de eerste verdieping van de Zuiderke
in Amsterdam waren gestolen, zijn 1
recht. Do diefstal werd enige dag
geleden pas ontdekt en ter kennis
de politie gebracht. Een berichtje
de kranten over de verdwenen klokj
werd ook gelezen door een Amsterdau
se opkoper, deze had de klokjes onlan
gekocht en op zijn beurt weer doorve
kocht aan een antiquair in Amsterdai
die hem voor de drie stuks in totaal 3
gulden had betaald.
De opkoper stelde zich direct met
politie in verbinding en de klokjes zulli
weer ter beschikking komen van de Zi
derkerk. De politie stelt thans f
derzoek in naar degenen, die zich a
deze diefstal hebben schuldig gemaal
Advertentie
GULDENS VOORDELIGER!
