emsTïrn
WWmM
A
A
'A
Synode mag niet langer
dan een maand duren
Een woord voor vandaag
Oud-katliolieke vrouwen
in Leiden en Alphen
Kappersbediende eindelijk
volwaardig bedrijfsgenoot
Ouders mogen opvoedkundige
taak niet afschuiven
Chefarine,.4
F
L
Meningen verdeeld over
wettelijk minimumloon
cle c/rootóte
c/ave
Kanttekenirn
2
Huidige methode kost
te veel tijd en geld
Nog maar nauwelijks is de sy«
nod% van Utrecht-1959, die tot
ver in 1960 duurde afgelopen of
er wordt al gesproken over de
synode van de Gereformeerde
Kerken van Apeldoorn-1961.
Vrijwel na iedere synode komen
er stemmen op die aandringen
op verkorting. Dit maal was het
de stem van prof. dr. R. Schip
pers die in „Belijden en Bele
ven" schrijft:
DAT het te lang duurt is ieders
opinie. Utrecht heeft nu een
week of tien gezeten. En eigenlijk
rekent men dan aan de krappe
kant. Want men zou bij het optel
len van de vergadertijden van de
synode van Utrecht ook mee moe
ten rekenen een paar weken van
de commissievergaderingen, die
gehouden zijn in de zomer en de
herfst van 1959 en in het vroege
voorjaar van 1960, zo tussen de zit-
tingsweken in. Telt men die erbij
dan krijgt men een totaal van
twaalf a dertien weken. Dat is dus
een vierde deel van een jaar bij
elkaar.
Die lange duur is hinderlijk. Ik
kom daar straks nog wel op te
rug. Ik wou eerst een paar din
gen zeggen om duidelijk te ma
ken dat er iets vóór de methode
pleit die de synode volgt. Er is
bij voorbeeld het voordeel dat
oude mensen dit bij kunnen hou
den. En dat lastige mensen rui
me gelegenheid krijgen om bij te
trekken. En dat men langs deze
wegen van geleidelijkheid en van
heen en weer laten gaan van de
stukken van commissie naar sy
node en van synode naar com
missie op den duur toch vrij ge
makkelijk een grote eenparigheid
krijgt. Dit zijn allemaal voorde
len van het systeem.
Als iemand er dan erg vóór wil
pleiten zou ik toch in ieder ge
val willen vragen om de metho
de die nu gevolgd wordt wat min
der slordig te hanteren dan thans
het geval is. Want en dat is
ook een ernstige klacht van ve
len die het hele synodewerk aan
kijken niet alleen is de me
thode omslachtig en vooral voor
kleine zaken, zaken van weinig
importantie, veel te tijd- en geld-
rovend. Bijzonder vervelend is
ook dat zij nog niet eens wordt
toegepast op de beste manier die
men zich denken kan.
Om daar nu nog een enkel ding
over te zegen, dus over de best
mogelijke toepassing van de me
thode die de synode in grote lij
nen pleegt te volgen, zou ik de
volgende punten willen noemen.
In grote lijnen hebben wij tegen
woordig het systeem van uitde
ling der stukken over de com
missies, de commissies die een
prae-advies uit brengen over de
ze stukken, het prae-advies dat
wordt gestencild en onder de sy
nodeleden verspreid, waarna de
synode dan te hooi en te gras
wat er binnengekomen is aan de
orde stelt.
Van enige orde bij dit aan de
orde stellen is alleen sprake bij
de grote stukken waarbij prae-ad-
viezen ook van buiten de synode
nodig zijn. Wanneer om een voor
beeld te geven de zending aan de
orde is. zorgt men wel dat de zen-
dingstaken in behandeling komen
op een bepaalde dag, opdat van
tevoren een uitnodiging naar de
zendingsdeputaten kan worden
gestuurd.
Wanneer een hoogleraar in
Kampen moet worden benoemd
zorgt men wel dat dit gebeurt op
een bepaalde datum, waarbij
men van tevoren de collega's uit
Kampen heeft uitgenodigd opdat
veel belang, sommige
weinig belang, weet men vooraf
bij benadering niet wanneer ze
aan de orde zullen komen.
EEN van de slordigheden van
de toepassing der gebruikelij
ke methode is, dat men absoluut
niet afweegt hoeveel tijd voor de
behandeling van een stuk nodig
is en op deze wijze geen orde in
de agenda heeft. Dit kan bepaald
worden verbeterd. In de eerste
plaats zou er behoorlijke tijd
ruimte kunnen worden gemaakt
tussen het werk van de commis
sies en de openbare zittingen. In
die tussentijd zouden de com
missierapporten alle naar de sy
nodeleden kunnen gaan. Over klei
nigheden zou een mondeling of
schriftelijk contact tussen de in
dividuele synodeleden en de com
missies mogelijk moeten worden
gemaakt Wanneer dan in de
openbare zittingen, de stukken
aan de orde komen, zouden al
lerlei kleinigheden, allerlei punten
die misverstand kunnen wekken,
allerlei correcties die men vanuit
zijn eigen wetenschap omtrent een
punt toch meebrengt in een be
paalde zaak, aan de kant zijn ge
daan. Op die manier zouden in
een openbare zitting de zaken
volgens een vast schema van be
handeling en na een behoorlijke
uitmeting van de tijd die men
aan elk stuk zal besteden vrij
vlot kunnen worden afgehandeld.
Een strenge toepassing van de
methode zou dus de zaak nog wel
enigszins bekorten, maar er moet
naar mijn idee een zeer vergaan
de bekorting van de synodetijd
plaatsvinden. Wij moeten van dat
kwart jaar naar een maand
terug. Want dit kwart jaar is om
van te schrikken. Temeer omdat
de tijd en de aandacht geduren
de dit kwart jaar gevraagd wordt
van mensen die ook nog allerlei
ander kerkelijk werk dan syno
dewerk op hun schouders gela
den krijgen, die als deputaten van
de kerken voor allerlei zaken in
touw zijn. En als men dan ook
nog bedenkt, dat al deze mensen
dit werk moeten doen zonder een
schijn van modern apparaat, is
het niet alleen om medelijden te
krijgen met henzelf, maar ook
met hun gemeente, om van hun
gezin niet te spreken.
WIL men dus nog even iets ho
ren van de voordelen van de
methode, wanneer men die op de
meest elegante manier zou gaan
toepassen horen, dan zij er dit
nog van gezegd: ze geeft een ze
kere rust en zekerheid, men zou
kunnen zeggen een soort rechts
zekerheid. En het is best te be
grijpen dat in onze kerken na
perioden van nogal grote span
ning op en rondom de synodezit
tingen men tenslotte tot een ze
kere tevredenheid met deze me
thode gekomen is. Al heeft men
haar dan nog niet op de meest
verfijnde manier leren toepassen.
In grote lijnen is het een metho
de die waarborgt dat ieder aan
zijn beurt komt, dat alles aan
dacht krijgt, dat voor en tegen op
verschillende momenten van de
linie die ligt tussen begin en ein
de van een zaak, uitvoerig beke
ken worden. Er zit zoals ik zal
zei, een belangrijk element van
rechtszekerheid in deze methode.
Maar ook al kan de toepassing
ervan worden verfijnd, ook dan
blijft het een methode die veel
tijd en geld kost.
Prof. Schippers eindigt zijn
artikel met de woorden: Boven
dien, het zit niet alleen in de
tijd en het geldmaar zolang wij
op deze manier synode honden
krijgen we ook een aantal men
sen die wij graag als lid zouden
willen hebben, niet naar de sy
node. Dit geldt met name van de
ouderlingen.
ZONDAG 19 JUNI
MAAK VAN VADERDAG
EEN FEESTDAG:
met bloemen...
De Bond van Oud-Katholieke vrou-
wen in Nederland is dinsdag de gast
geweest van de vrouwenvereniging
van de parochie Fredericus en Odul-
fus te Leiden. Het ontspannende ge
deelte van deze toogdag was in Avi
fauna in Alphen aan den Rijn ter
wijl de dag werd besloten met een
bijeenkomst en een kerkdienst in de
Marckerk te Leiden, die daartoe
door de Kerkvoogdij van de Leidse
Hervormde Gemeente was afgestaan.
De dag werd bijgewoond door verte
genwoordigsters van de Hervormde
vrouwenvereniging, de Doopsgezinde
Zusterkring en de Nationale Vrou
wenraad.
Nadat men 's morgens per boot vanaf
Leiden naar Alphen was vertrokken,
werd in één van de zalen onder voor
zitterschap van de presidente van de
bond, mevrouw M. Struijck-de
Hoogh, uit Den Haag een korte huis
houdelijke vergadering gehouden. Na
mens de vereniging van Fredericus en
Odulfus uit Leiden sprak
„Geen extraatjes
van klanten
accepteren'
In Utrecht werd gisteren de al
gemene vergadering van de
Christelijke Bond van Kappers-
personeel gehouden. De voorzitter,
van de bond, de heer A. van Tien
hoven, herinnerde in zijn ope
ningsrede aan de totstandkoming
en de goedkeuring van de c.a.o.,
waarin is vastgelegd dat het loon
van een kappersbediende, zoals
hij zei, niet langer afhangt van
de goedgunstigheid van de klant,
maar dat de werkgever zelf ver-
Nieuive Pro Juventute-film
(Van een onzer verslaggeefsters) l
De jaarvergadering van de Vere
niging „Pro Juventute te Rotter
dam", maandagavond in De Lanta
ren aan de Gouvernestraat gehou
den, is besloten met de vertoning
van de nieuwe Pro Juventute-film
„Het gerucht". Deze film, die is ge
maakt door Kees Brusse en waaraan
enkele bekende Nederlandse acteurs
medewerking hebben verleend, heeft
ten doel de discussie over opvoe-
dingsvraagstukken te bevorderen,
moet dienen als aanleiding van
Advertentie
vier
beroemde
genees
middelen
in een
tablet
doen
wonderen
A
tegen
pijnen
en griep.
groepsbesprekingen.
,,Het gerucht", knap opgezet en
hoewel niet steeds overtuigend rijk
boeiende momenten, heeft als hoofd
persoon een vijftienjarig meisje, leer
linge van een middelbare school. Ze is
verwikkeld in een liefdesaffaire met een
oudere man. Het meisje wordt betrapt
als haar medeleerlingen haar een brief
ontfutselen.
Heel goed getroffen is de scène ir
ouderlijk huis, waar het kind, van school
gestuurd, wordt ontvangen door een va
der, die machteloos is in zijn woede en
een moeder, machteloos van verdriet.
Dan volgt de moeilijkste en minst aan
vaardbare episode in de film: de vader
wordt geconfronteerd met een. portret
van zijn vader en staat in een sombe
re, surrealistische sfeer op symbolische
wijze „te recht".
Nieuwe weg
De film eindigt met het besluit van
de ouders, hun kind op een andere ma
nier te gaan benaderen, een nieuwe weg
te zoeken in het opvoedingsproces.
Mr. J. M. Hijman, voorzitter var
Stichting Pro Juventute film, zei in
inleiding, dat in onze tijd vele ouders
het gevoel hebben nauwelijks aan dc
opvoeding van hun kinderen meer tc
pas te kunnen komen. Ook op dit ter
rein schuilt het gevaar van de speciali
satie, aldus spreker.
Ouders en opvoeders dienen echter
hun eigen verantwoordelijkheid centraal
te stellen, moeten zich hoeden voor het
gevaar de opvoedingszaak af te schui
ven op pedagogen of psychologen. Zij
dienen zelf een levenshouding op te bou
wen, waaraan het kind zich kan vast
houden. Omdat wij de belevingswereld
van het kind nooit zullen kennen, kun
nen wij gesprekken over hun proble
men slechts met grote schroom voeren,
aldus spreker.
antwoordelijk is voor het loon dat
aan de bediende moet worden be
taald.
Twaalf jaar lang hebben wij het fooi-
loze loon gepropageerd, aldus de heer
Van Tienhoven, nu is eindelijk ook de
kappersbediende een volwaardig be
drijfsgenoot geworden. De grondslag
van de nieuwe loonnpbouw in het kap-
persbedrijf is nu geworden een vast loon,
waarop een percentage van de arbeids-
omzet wordt geplaatst.
De heer Van Tienhoven deed een drin
gend beroep op de kappersbedienden,
de strijd om een fooiloos loon niet te gaan
ondergraven door bijvoorbeeld toch nog
extraatjes van klanten te accepteren. De
kappersbediende moet weigeren, zich
tot het aannemen van aalmoezen
te laten verlagen, zo voegde hy hieraan
toe. De tarieven zullen echter waarschijn
lijk aan het nieuwe systeem moeten
worden aangepast en de heer Van Tien
hoven meent dat dit al een natuurlijke
:m zal vormen op het geven van „tips".
In het kappersbedrijf is tot nu toe geen
gebruik gemaakt van de mogelijkheden
die de vrijere loonvorming biedt. Het zou,
volgens de heer Van Tienhoven, toch
wel de moeite waard geweest zijn, om
het kappersbedrijf eens een onderzoek
te stellen naar de gestegen produktivi-
t en met name naar de rentabiliteit.
Vooral in het damesvak zouden de ge
stegen produktiviteit en de gestegen ren
tabiliteit zijn aan te wijzen, zo zei 1""
Over de arbeidstijdverkorting merkte
de heer Van Tienhoven op, dat een 45-
urige werkweek over vijf dagen ook voor
het kappersbedrijf in de naaste toekomst
te verwezenlijken is. Men zal daarbij,
volgens hem, rekening moeten houden
met de algemeen gangbare opvatting dat
een verkorting van de werkweek zal
moeten leiden tot een lang weekeinde.
In dit verband suggereerde hij een win
kelsluiting op maandag, omdat juist de
zaterdag door velen wordt gebruikt
bezoek aan de kapper.
van Buuren-de Jager woorden
welkom. Verder werd een groot aantal
commissieverslagen uitgebracht.
Tegen half zeven was men in de Mare-
kerk, waar de pastoor van de Leidse
parochie, A. J. Glazemaker, een korte
dienst leidde. Een koor van jonge oud
katholieken verleende medewerking
De schriftlezing werd verzorgd door
mevrouw G. Kluit-van der Heijden uit
Leiden.
In afwisseling met de JOK-groep zong
de gemeente psalm 95 met antifoon.
Na schriftlezing en het Magnificat
hield pastoor Glazemaker een toe
spraak over de positie van de vr
Tegenover de mening dat de vi
staat naast de man, die de eigenlijke
mens is, en de mening dat de vrouw
niets moet nalaten om de man te
overtreffen, stelde hij de Bijbelse op
vatting, dat in Christus noch man noch
Na de voorbeden en de zegen zong
gezamenlijk „U o God loven wij, groot
oneindig opperwezen."
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen door de Prov. Kerkvergade
ring te Groningen als schipperspredikant
J. Hoeve te Tienhoven; te Oud-Beijer-
land J. van Rootselaar te Delft; te Leens-
Zuurdijk A. H. van Arntzenius te Grote-
gast
Aangenomen naar Paramaribo C. Groot
te Brouwershaven.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Meeuwsen-Heusden cand.
B. Koekoek te Zwijndrecht; te Buiten
post H. R. Zijlstra te Koudekerk a.d. Rijn.
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen te Rotterdam-Charlois J. P.
van den Boomgaard te Thesinge; te
Hengelo C. Augustijn te Schipluiden.
BAPTISTEN GEMEENTEN
Advies niet voor september?
Voorstanders
vakcentralen)
in minderheid
(Van onze sociaal-economische redactie)
Volgens officieuze berichten be
staat er op het ogenblik ernstig
meningsverschil in de S.E.R.-com-
missie, die de wenselijkheid en
mogelijkheid van een wettelijk
minimumloon moet bestuderen.
De vertegenwoordigers van de
werknemersvakcentralen hebben
42
Anne liep met het gezicht naar de sterren gehe
ven; haar ogen leken op die van een kind, ver
langend en vragend. Ze was moe van alles, van
het eeuwige vechten voor het dagelijks brood, moe
van de zinloosheid van het bestaan. Terwijl ze on
der de sterren liep, voelde ze bewust haar eigen
nietigheid. Het licht van miljoenen sterren glinster
de aan alle kanten tussen de boomtakken door;
ze schenen elkander daarboven in het blauwzwart
van de nachthemel te verdringen. Toch waren ze
van elkaar gescheiden door geweldige afstanden. Elk
van die sterren was groter dan de aarde. En zij
liep hier over die aarde, onbekend en ongeacht,
met een pijnlijk hart en moede voeten. Kon een
mens niet evengoed zijn levgn beëindigen, wat
maakte dat voor verschil in een heelal, dat niet
met uren, maar met eeuwen rekent, een heelal,
waarin een ganse wereld nietig is?
Ze passeerde een onbewaakte overweg; de brede
rails glansden mat; heel in de'verte, bij het kleine
dorpsstationnetje, was een rosrood licht zichtbaar.
Het zou zo gemakkelijk zijn, hier de strijd op
te geven
Anne sloeg linksaf in de richting van het dorp
Zoiets deed men niet, als men een kind had; zelfs
een dier liet zijn onvolwassen jong niet in de steek.
Maar dat de gedachte opkwam in een mens, als
het leven zulk een teleurstellende, lichtloze rich
ting had genomen, als niets van wat men had ver
wacht, werkelijkheid was geworden en zelfs het
geloof in de toekomst dood was, dat kon Anne
niet vreemd vinden. Misschien als men geloofde
in een doel, als men zich niet steeds tevergeefs
afvroeg: „Waarom, waarom dit alles?" Misschien,
als men een God in de hemel bezat, dat dan alles
lichter was te dragen. Maar de God van Anne be
moeide zich niet met haar kleine leven; hij schiep
sterren en werelden en vernietigde ze naar Zijn
wiL
Een trein naderde met donderend geweld, twee
WILLY
STRUT
gr
onder Anne's voeten dreunde. Achter de verlichte
coupé-raampjes kon zij de reizigers duidelijk onder
scheiden. Vreemden. Mensen als zij met weer an
dere beslommeringen, andere omstandigheden. Een
ogenblik zag zij hen, iets zag zij, een houding, een
hand, een glinsterende bril. Het was mogelijk
dat Mare daar voorbijreed, dat zij hem zag zitten,
zonder dat ze hem herkende, zonder dat zijn na
bijheid haar ontroerde. Ze bleef staan en staarde
geboeid de trein na; het rode achterlicht onder
aan het laatste rijtuig werd snei kleiner, loste op
in de duisternis Het geratel stierf weg.
Met de handen in haar zakken tuurde Anne over
de verlaten spoorbaan. Marc, die voorbij was ge
reden, dien zij niet had kunnen tegenhouden en
niet kon achterhalen. Ze beet op haar bevende on
derlip en liep verder; de brief die haar tien gul
den op moest leveren, kreukelde tussen haar vingers
PAUTJE leefde op in de nieuwe omgeving. Ach
ter de tuin van het huis begon de met dennen
begroeide heide en de frisse, geurige lucht schonk
hem eetlust en kracht. De dokter had Anne aan
geraden met naar school gaan nog een jaartje te
wachten; Paultje zou dan gelegenheid hebben
over zijn zwakte heen te groeien, terwijl hij an
ders misschien aan het sukkelen zou blijven. Het
beviel Paultje maar half. Zijn moeder had zo
wijls over het schoolleven gepraat, dat hij er
was gaan verlangen en als hij andere kinderen voor
bij zag gaan, op weg naar school, voelde hij zich
verongelijkt. Hij was intelligent en zijn jonge geest
had behoefte aan inspanning.
Zo kwam Anne er toe hem in een verloren half
uur sommetjes te leren maken of letters voor te
schrijven. Dokter Mees hielp ook een handje en wel
dra was Paultje zover, dat hij eenvoudige, duidelijk
geschreven woorden kon lezen. De jongen was ver
rukt. Hij liep het huis door en speurde overal
naar woorden. Hij drong net zo lang bij dokter
Mees aan, tot deze hun wandelingen naar het dorp
zelf richtte en Paultje spelde er alle opschriften op
de winkelramen en uithangborden. Hij had een nieu
we wereld ontdekt, een wereld met een oneindig
aantal verrassingen.
Vlak voor de Kerstvacantie werd de onderwijze
res, die de laagste klassen van de dorpsschool voor
haar rekening had, ziek, en na de vacantie ver
scheen er een invalster. Deze moest onderdak .heb
ben en kwam bij Anne terecht, die haar blijdschap
nauwelijks vermocht te verbergen onder kalme
zakelijkheid. Als ze dit meisje kreeg, zou ze niet
meer zo pijnlijk zuinig hoeven te zijn.
Jannie Maritsen leverde geen moeilijkheden op.
Ze was negentien, en had pas een iaar geleden
haar onderwijzeres-examen gedaan. Daarna had ze
haar vader, die hoofd was van een school in West-
Friesland, mogen helpen en nu was ze voor het
eerst de wereld Ingegaan.
Ze zat wat verlegen naar Anne te luisteren en
ze stelde geen eisen. Anne's jeugdig uiterlijk trok
haar aan; ze had zich een kostjuffrouw heel an
ders voorgesteld.
(Wordt vervolgd)
Van de eerste gelovigen wordt gezegd dat zij alles gemeei
schappelijk hadden" en velen hebben in dit verband dan oc
gesproken over een „christelijk communisme". Nog telkens i
publikaties achter het ijzeren gordijn, maar ook in het Westt
wordt erop gewezen dat die eerste gemeente toch een staat
vorm zou hebben gepredikt die meer op de communistisc\
dan op de kapitalistische lijkt.
Wanneer we dit gedeelte echter goed lezen, zien we dat
jonge gemeente op geen van beide betrokken kan word
Onmiddellijk nadat gezegd wordt dat de gelovigen „alles j
meenschappelijk hadden" wordt gezegd dat zij vaak van h
bezittingen verkochten om anderen te helpen. Hier is ge
sprake van een gemeenschappelijk, maar van privé-bezit,
met een hart vol liefde wordt geschonken aan wie het rm
nodig heeft.
Het gaat hier niet om de gezamenlijke pot, maar om
gemeenschappelijk hart. Bij gemeenschappelijk bezit kan m
toch langs de ander heenleven. De Heilige Geest heeft niet
spaarbankboekjes maar de harten vereend, waardoor d
mensen voor elkaar gaan leven. Waar de Geest is kan gi
zelfzucht meer zijn, waar zelfzucht heerst kan de Geest n
wonen.
NOOD IN DE WERELD (I)
gTEEDS talrijker en met steeds van de Nederlandse arbeidei
meer nadruk gaan de laatste stand in deze periode, vroeg
tijd van alle kanten stemmen op, gastspreker, prof. mr. I. A. Diep
die aandacht vragen voor de nood, horst, nu ook de ogen te rich
waarin de mensheid in grote delen naar over de grenzen, waar nog
van de wereld nog verkeert. tere ellende heerst.
Dat 60 pet. van de mensheid nog Voorts heeft het Verbond van
niet de beschikking heeft over vol- testants-Christelijke Werkgey
doende voedsel, de meest elemen- kortgeleden de middagbijeenko
taire behoefte van het menselijk Ie- van zijn algemene vergadering
ven, is een ontstellend feit. Hierin heel gewijd aan de taak van de
mag niet berust worden. Afgezien derlandse ondernemer in de oni
nog van de ernstige wereld-politie ontwikkelde landen. Binnenkort
ke gevolgen, die hieruit kunnen 'eo de vier werkgeversverbon
voortvloeien, zal een volk of een een studie publiceren over wat
werelddeel, dat nog aanspraak ondernemers zullen moeten d
meent te kunnen maken op de om te helpen de nood in de wei
naam christelijk, hiermee nooit
vrede mogen hebben.
Dat in het bijzonder de laatste tijd
hier sterk de aandacht op geves
tigd wordt, is een reden tot verheu
ging. Onlangs hebben de Nederland-
te lenigen.
Ook niet onopgemerkt mag blij
de offervaardigheid, die het Nei
landse volk de laatste tijd ten I
heeft gespreid. Voor doeleinden
kerkbouw, vluchtelingenhulp,
bakkers ter gelegenheid van het bouw van een diaconessenziekenl
in Suriname en hulp aan de sla i
offers van de overstroming in i
25-jarig bestaan van de Nederland
se Bakkerij Stichting een bonkaart-
actie georganiseerd, waarvan de fi- sterdam is vrijwillig ongeveer
nanciële opbrengst ten goede kwam miljoen in totaal bijeengebracht,
aan landen waar nog honger gele- heeft men vrijwillig gedaan, m
den wordt. de normale inzamelingen, die
Op de onlangs gehouden algeme- jaarlijks al geschieden voor allei
ne vergadering van de Nederlandse maatschappelijke en sociale d
Christelijke Bond van Werknemers einden, en dit heeft men ged
in de Hout- en Bouwnijverheid, zonder een toto of iets dat das
welke bond zijn 60-jarig jubileum lijkt.
vierde en daarbij dankbaar terug- Ook dit is een reden tot verl
dacht aan de sociale verheffing ging.
NOOD IN DE WERELD (II)
Voor de leniging van de nood in de gezonden te worden. Mensen,
wereld zijn twee dingen nodig: leiding kunnen geven en die b<
geld en mensen. zijn zich te verdiepen in de cull
In de eerste plaats geld. Ter illus- godsdienst en mentaliteit van a
tratie van de financiële behoefte re volken. Dit menselijk begrip
kunnen we hier de woorden aanha- even belangrijk zijn als de matei
len van de directeur van het Speci
al Fund van de Verenigde Naties
voor de hulpverlening aan de ont-
hulp.
Gelukkig zijn er reeds vele in
lingen, die op dit gebied prac
Wïkkelingslanden, de heer Paul werk verrichten. Eén er van, w
Hoftman. Hjj heeft de komende pe- ln dit verband misschien v
va" .Ja.ar,- 1960 tot «e weinig genoemd wordt,
1970, een bi, uitstek kritieke periode we daarom juist willen vermei
genoemd. Wil men in de oorlog te- Dal is het [„ternationaal Christ
gen de honger en voor het bereiken Vakverbond. Wat dit verbond
van een hogere levensstandaard in tele jaren tijds en met een
de ontwikkelingslanden werkelijk gering aantal mensen organ!
iets bereiken dan aal volgens Paul rl5cb ovcr de gehele wereld
Hoffman met meer dan verdubbel- verricht om de hulpbehoevij
de inspanning gestreden moeten medemens geestelijk en soclaa
worden. hand te reiken, is treffend. Opt
Prof. dr. H. Bergema verklaarde keUjk is 00k dc „aardering, diel
onlangs, dat, volgens berekenmgen c v in de ontwikkelingslanden
van deskundigen voor het bereiken dervindt. Mel name ln Afrika
van het gestelde doel gedurende ge
noemde tien jaren jaarlijks onge
veer 30 miljard dollar nodig zal
zijn. Ieder burger in de hoogont
wikkelde landen zou daartoe 1 pet.
van zijn bruto-inkomen moeten stor-
nen zich de laatste tijd prachi
perspectieven en is de toeloop r
wijls groter dan men verwen
kan, omdat de financiën vanl
I.C.V, tekort schieten. Dat 14
zich duidelijk uitgesproken voor
een dergelijk minimumloon, een
meerderheid van de commissie
vindt een wettelijk minimumloon
echter overbodig. De laatste groep
betoogt, dat het College van Rijks
bemiddelaars reeds de bevoegd
heid bezit minimumloonregelingen
vast te stellen. Uiteraard heeft dit
echter uitsluitend betrekking op de
werknemers, die vallen onder een
collectieve arbeidsovereenkomst of
een verplicht opgelegde loonrege'
ling.
Het is de vakcentrale er juist
begonnen om de moeilijke gevallen te
helpen, die over het algemeen over het
hoofd gezien worden. Voor deze groe
pering wordt gedacht aan een wette
lijk minimumloon, dat de uitkeringen
van de gemeentelijke sociale voorzie
ningen te boven gaat. Zoals bekend be
draagt deze uitkering in de eerste ge
meenteklasse gemtaaeid iets minaer
dan 60 per week.
Minder duidelijk is nog de mening
in de kring van de vakcentralen met
betrekking tot de vraag, of men bij
een wettelijk minimumloon nu uit zal
moeten gaan van een minimumbasis-
loon of van een minimum weékinko-
Vorig jaar augustus vroeg de staats
secretaris van sociale zaken aan de So
ciaal-Economische Raad advies over een
eventueel in te stellen wettelijk mini
mumloon. Gelet op de grote menings-
verscuuien, die in de commissie be
staan, is het niet uitgesloten, dat het
beraad in de commissie nog geruime
tyd zal voortduren en een advies pas in
september aan de S.E.R. zal worden voor
gelegd.
Legerpredikant op
singuliere gaven
De heer T. van der Houw uit Apel
doorn een 44-jarige opperwachtmeester
van de Koninklijke Marechaussee, heeft
van de particuliere synode in Gelder
land der Gereformeerde Kerken de sta
tus van kandidaat in de theologie ge
kregen. De heer Van der Houw is al
Sïruime tijd evangelisatieouderling in
peldoorn. De hoofdlegerpredikant heeft
ten in het speciale fonds voor inter- !idva°de vakbeweging in Ne.
nationale hulpverlening. !\ier
Nederland zou hier een voorbeeld
kunnen stellen on het zou met dit ov®rauideli]k.
voorbeeld op internationaal niveau Het ■fem*t0* ™Idof™g'
ook andere landen kunnen bezielen 'an&s de Prot.-Christelijke
en prikkelen. Er zou internationaal ders Internationale nog
gewerkt moeten worden aan het s,oot de heer J- c- Gordea
ontketenen van een beweging, van
een monster-actie, waarmee op den
duur niet alleen in de wereldnood
voorzien zou kunnen worden, maar materiële kant van het vraai
waardoor de volkeren ook geestelijk ook duidelijk de behoefte
dichter tot elkaar zouden worden wordt aan mensen met leid
gebracht. citeiten, die zich met to
Maar alleen met geld is dit niet willen geven voor dit bitter-noc
te kopen, er zullen ook mensen zich kelijke, maar ook prachtige
beschikbaar moeten stellen om uit- in dienst van de medemens.
ORGANISATIE-DICTATUUR
een oriënteringsreis i
zenden.
Het is van belang, dat, naa
ke bevoegdheid meent de lieer
ra te bezitten, wanneer hij d
teert, dat er in het bestuur vai
/NP de jaarvergadering van de al-
gemene aannemersbond, de
N.A.P.B., heeft de voorzitter de
heer J. Dura Dzn, op een vraag uit N.C.A.B. mutaties moeten
de vergadering, ook iets gezegd vinden, op straffe
over de houding van de N.A.P.B.
tegenover de Nederlandse Christe
lijke Aannemers- en Bouwvakpa
troonsbond.
zette verbroken samenwerking'
Alleen de leden van de N.C.
hebben het democratisch recht
samenstelling van het bestuur
Volgens het verslag in het orgaan him bond te bepalen. De heer
heeft hier alleen de keus tussei
menwerking of geen samenwer
toofd, dat de N.A.P.B. alleen bereid geheel afgezien van de samel
is tot een nieuwe samenwerking ling van het bestuur vanL
met de N.C.A.B., wanneer eerst de N.C.A.B.
nodige mutaties in het hoofdbestuur AI zou het nieuwe bestuur vaij
zowel als in het secretariaat van de N.C.A.B. geheel dezelfde san
N.C.A.B. zijn aangebracht.
De heer Dura meent hier de nood- stuur, dan mag dit principieel P
zaak van mutaties in een bestuur en van Invloed zijn op de bereidfr
op een secretariaat van een andere van de heer Dura tot samenwe
bond te kunnen bepalen.
Tengevolge van moeilijkheden ge
durende de recente bouwstaking is van de leden van een organ
het jestuur van de N.C.A.B. afge- dit zon een ongeoorloofde
treden. Binnenkort zal er een nieuw ding zijn, welke riekt naar o
bestuur gekozen worden. Maar wel- satie-dictatuur.
verklaard dat zijns inziens de heer Van
der Houw tot legerpredikant kan worden
benoemd wanneer de Gereformeerde
Kerken hem op grond van zijn bijzon
dere gaven tot het predikambt toelaten.
Hij heeft al verschillende theologische
examenopgaver verwerkt.
Nu moet hij nog een préparatoir
men afleggen waarna hij door e
meente als predikant kan worden
pen. Daarna kan hij bencemd
tot legerpredikant, waardoor
militair de rang van kapitein of
kan krijgen.
