De dienaar moet
maar het
heengaan.
Woord blijft
Tweelingen kunnen medische
wetenschap van dienst zijn
ECabarettesque lustrumshow werd
ster van eerste grootte
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
MAANDAG 13 JUNI 1960
„Knip me maar" voor Leidse burgerij
it
Originaliteit en muzikaliteit
vormen verrukkelijke melange
TZ" NIP ME MAAR en Knijp me maar, twee polen
waartussen een programma is gevangen dat
de benaming show cabarettesque van het Leids
Studenten Cabaret heeft meegekregen, beleefde
zaterdagavond in de Schouwburg zijn première. Het
Leids publiek, dat zijn handen zou mogen samen
knijpen voor het bezit van een zodanige groep ama-
teur-artisten als hier voor het voetlicht kwam, liet
in verbluffend grote mate verstek gaan. Maar het
gering aantal enthousiastelingen dat er dan wèl was
heeft zich de handen blauw geklapt om zijn dank
'eie betuigen voor een programma, zoals men dat vrijwel nimmer van
Amateurs zou durven verwachten, zo verfrissend origineel was de opzet
|n uitwerking.
01 Nu heeft het Leids Studenten Cabaret
•ken naam te verliezen na zijn honderd-
-^iou
roudig herhaald programma „Laat je
toon studeren". Wij wisten dat in deze
kleine kern mensen schuil gaan di
jchte cabarettesque stijl met hun vinger
toppen weten te bespelen,
ril) De twee tekstschrijvers van de nieuwe
I mow, Floor Kist en Paul van Vliet, heb-
„jen hun taleten op dit gebied in het eer-
-jte programma bij lange na niet uitge
put, integendeel, men moet wel aanne
men dat dit een aanloop is geweest want
niirat nu uit de bus is gekomen slaat het
gjorige programma nog met stukken en
Ijjdrijkt voorlopig onbetwistbaar als een
onbereikbare ster aan de hemel van het
0,*ederlandse studentencabaret. Wat de
Actuderenden uit Groningen. Den Haag
ïaff Nijmegen tot dusver hebben gepres-
Ijierd reikt bij lange na niet tot deze
yXgte.
Show cabarettesque is dus de omschrij
ving die het L.S.C. zelf van de lustrum-
Tiow geeft. Het is niet gemakkelijk in
'Sjoorden een inhoud aan deze term te
r èeven, omdat hiermee in feite een nieu-
)V«e bladzijde wordt opgeslagen in het
-jjoek van de vaderlandse cabaretkunst.
vc,Is de praktijk zo, dat de waarlijk gro-
n in het metier een groot deel van hun
licces te danken hebben aan het buiten-
b twoon vaardig uitoefenen van de kunst
fil er conférence, de Leidse show bewijst
oe at het ook anders kan en dat muzikaal
svoel, gepaard met een flinke dpsis öri-
nalïteit. een gerecht kan opleveren
fil at er als het ware om vraagt herhaalde
i i alen op het menu voor te komen van
n minnaar van het genre.
V Flonkerende vondsten
medewerkenden
Üpmen 1
dei Op het lijstje
twaalf namen voor, vijf vrouwe
mannelijke studenten, die
hun doen en laten worden gesteund
por een orkestje met de bezettina: pia-
p, bas-trombone, drums en viool. De
pdruk valt sterk op de mise en scène,
lont met een zo groot aantal medewer
kenden is de bewegingsregie van over-
igend belang. Welnu, de hiervoor aan-
trokken Aart Brouwer heer vakwerk
n' leverd dat de toets der kritiek met
n rns kan doorstaan.
re 0= openingsscène bijvoorbeeld legt di
ct al een ban op de zaal, zo hartver-
itii armend enthousiast stelt de groep zich
mc w en zo heerlijk in het gehoor ligt de
uziek, gecomponeerd door Kaj van
ven en Paul van Vliet. En dan wondt
:t programma afgewikkeld met een
iart en zonder inzinking, zo schijnbaar
da oeiteloos en sprankelend, dat het pu-
do iek van de ene verrassing in de andere
n Jt-
hij»Wij zijn het volk, dat alles met mate
^aardeert en consumeert, als wij het re-
van het derde programmapunt mo
geloven. In Lisse cn Hillegom heeft
voor het eerst ontdekt dat de aarde
bol is, maar wat speelt zich allemaal
die aardbol af?
|Geen geringe zaken, zegt de tocschou-
na dit programma van twee uur en
pi kwartier. Van de Dagindeling tot Te
mtVr, van de Censuur tot Bejaard, steeds
r bleken de tekstschrijvers platte pa-
te mijden en volkomen originele we-
te bewandelen.
e met hun vlijmscherpe scharen ma
ië Ipulerende censoren, de werkers in de
TTiuwerij, dc verkopers van een auto-
(obiel en de zich op vreemde wijze in
ikende bossen zeer thuis voelende stu
iten bewezen dat zij kunnen zingen en
en, acteren en gewoon maar mal
i, kortom, dat zij het moeilijke vak
cabaretier en cabaretière zonder
vakdiploma tillen op een vlak dat de
VÉroepsbeoefenaren van het genre vaak
r 01» een onbereikbaar ideaal voor zicb
Spelen is leren
goede Van Alphen heeft nimmer
I innen dromen, dat zijn zoetsappige lied-
nog eens de aanleiding zou vormen
t een volmaakt cabaretnummer. Zelfs
n onderdeel als Te Velde, dat aanvan-
Kermisexploitanten
m helpen zieke jeugd
1U h exploitanten van de kermis op het
in bij de Pieterskerk hebben zaterdag-
ddag spontaan aangeboden vanmiddag
ir 160 spastische kinderen
bezig te houden.
kelijk dreigt te verzanden in klucht -
zonder meer, wordt door het koor en
de muziek boven zichzelf uitgetild en
blijft in de herinnering hangen als een
geslaagde persiflage op Das Militar.
Een op het Drents dialect geënt en met
sterk Groningse invloed tot stand ge
komen taaltje van een Zeeuwse boerin
moge in Te Bar dan een misschien niet
gewilde of voorziene dissonant zijn, de
aankleding van dit nummer en de uitge
kiende regie maakten het tot een scène
van onweerstaanbare humor.
De prachtge vondsten van de decor
bouwer Eduard de Liagre Böhl en de
kostume-ontwerpen van Hilde de Koek
en Pier Steensma mogen wel apart wor-
den vermeld omdat zij zo uitstekend
hebben aangevoeld wat dit programma
eiste, wat nog kon en wat net niet meer.
Verwacht men van studenten een voort
durend trappen op zere tenen en een
herhaald schoppen tegen heilige huisjes,
het L.S.C. heeft zich nimmer laten ver
leiden tot een goedkoop succes. Regis
seur Steye van Brandenberg heeft bewe
zen zijn „vak" tot in de finesses te ver-
Onder zjjn leiding is de lustrumshow
dank zij enorm veel werk van alle be
trokkenen gegroeid tot een hecht geheel,
dat zelfs op de eerste aiond vrjjwel fout
loos werd uitgevoerd. Nog twee voorstel
lingen wachten de Leidse burgerij in de
pas begonnen week. Het is onze vurige
wens dat de hard werkende studenten
niet nogmaals voor een half lege zaal
zullen moeten optreden. Men late zich
het buitenkansje „Knip me maar" te zien,
niet ontgaan.'
G. Tulp
Beeldenexpositie in
de Hortus geopend
TN AANWEZIGHEID van onder meer de
-*• burgemeester en zijn echtenote, wet
houder J. C. van Schalk en de rector-
magnificus. prof. mr J- E. Jonkers, is za
terdag de beeldententoonsteiling in dc
Hortus Botanicus door mr. J- F. M- J. Jan
sen van het ministerie van onderwijs,
kunsten en wetenschappen officieel ge
opend.
Vele belangstellenden waren in het
groot-auditorium -bijeen. Mr. Jansen vond
dat de naam van de tentoonstelling: Tijds
beeld, zeer toepasselijk is. Er is geen tijd
van een zo grenzeloze verwarring als de
onze. De visies van de kunstenaars lopen
sterk uiteen, zodat men gaat denken, dat
de moderne kunst onbegrijpelijk i«-
Dit is echter absoluut niet waar- De
moderne plastiek is sprekend en wordt
gedreven door activiteit. Het grote publiek
weet de weg niet meer in dit moeilijke
labyrint. Hierdoor is een kloof gekomen
tussen -het publiek en de kunstenaar. Men
kan dit betreuren of niet, maar de tijd is
niet terug te zetten- De verscheurdheid
van de huidige kunst ligt voor ons.
Mr. Jansen was blij, dat de inrichters
van de tentoonstelling een onderscheid
hebben gemaakt naar kwaliteit en niet
naar richting. Dat de studenten niet con
servatief zijn in de kunst is al meermalen
bewezen. Dit is ook niet zo verwonderlijk,
want er is verband tussen de kunstenaar
en de wetenschapsmens.
Vele Leidenaars hebben zaterdagmiddag de demonstraties van de Leid
se brandweer in de kazerne aan de Langebrug bijgewoond. Onder lei
ding van commandant S. W. Hagedoorn werden wagens en onderdelen
getoond. Onder meer werkte men met de nevelspuit. Deze gebruikt
maar vijftig liter water per minuut, terwijl andere spuiten er in de
zelfde tijd wel 2500 liter doorheenjagen. De ladderwagen trok grote
belangstelling. Hij heeft een ladderlengte van 27 meter en is voorzien
van een reddingsapparaat om mensen naar beneden te halen die ge
wond zijn of niet op de ladder durven. Ten slotte werd gesproken door
de heer Hagedoorn en de praeses van de burgerij-commissie, de heer
H. H. Nieuwenhuizen. De brandweercommandant ontving een vaantje
ter herinnering aan deze middag. Op de foto: De jeugd liet zich het
buitenkansje met de neus vooraan te staan niet ontgaan.
Foto N. van der Horst.
Het Sleutelambt in de Sleutelstad
Ds. Van der Weele nam afscheid
van Chr. Geref. Kerk
T TIT HETZELFDE HOOFDSTUK, waarin hij zeven jaar geleden zijn in-
tredetekst vond, 1 Corinthe 2, heeft ds. C. van der Weele gisteren in
de avonddienst in de kerk aan het Steenschuur afscheid genomen van de
Christelijke Gereformeerde Kerk van Leiden. Voor het laatst tijdens zijn
ambtsbediening in de Sleutelstad heeft ds. Van der Weele het sleutelambt
bediend. Tegenover de zwakheid van dc prediker stelde hij de kracht van
de prediking, een kracht die tweeërlei is: het woord van God is een
kracht waarop wij kunnen bouwen, maar ook een kracht, waartegen men
zich te pletter kan lopen. Er was voor deze dienst veel belangstelling.
Onder de aanwezigen waren mr. J. Drijber namens het Leidse gemeentebe
stuur, ds. J. Groot van de centrale kerkeraad der Hervormde Gemeente,
de heer S. Welse namens de raad van de Gereformeerde Kerk, de heer
H. Schouten, voorganger van de Baptisten Gemeente, de heer H. H. G.
Belgraver, Oegstgeest, uit naam van de propagandacommissie van het dia-
conessenhuis, afgevaardigden van de classis Den Haag van de Christelijke
Gereformeerde Kerken, vertegenwoordigers van het predikantenconvent
in Leiden en afgevaardigden van de interkerkelijke cvangelisatiecom-
missie.
De dienst begon met samenzang van
de verzen vijf en drie van Psalm 43.
De Schriftlezing was uit 1 Corinthe 2
en Deuteronomium 19. Na de Schrift
lezing werd Psalm 79:4 gezongen en voor
de prediking zong de Gemeente Psalm
40:3, 5 en 8.
De afsoheidstekst was 1 Corinthe 2:
3 tot 5 en Deuteronomium 30:19. Ds Van
der Weele vatte deze woorden samen in
het thema: „Een troostwoord in de ure
van afscheid: de zwakheid van de predi
ker en de kracht van de prediking.
Zoals Paulus naar Corinthe kwam en
werkte, zo kwam ik naar Leiden en
mocht hier zeven jaar werken, zo zei ds.
Van der Weele. In Corinthe vond men
de school van wijsheid en wetenschap;
ook in Leiden kwam ik in aanraking
met het filosofische denken van de mens.
Corinthe was een stad van zonde-uitle-
ving. In Leiden werkte ik zowel onder
oudste als jongste zonen. God had aan
Paulus in Corinthe veel volk beloofd, iu
Leiden mocht ik iets zien van de una
sancta. Over kerkmuren heen mochten
wij elkaar de hand reiken. Ds. Van der
Weele zei zich bewust te zijn veel te kort
te zijn geschoten in de individuele ziels
zorg. Bij een afscheid komt de vraag
naar boven: Waarom ben ik uitgekozen
om in deze stad te arbeiden? Wie dat
overdenkt, ziet iets van -de zwakheid
van de prediker, die wegvalt vóór d»
prediking.
Gezaaid
Na de tussenzang van Psalm 126: 2
3 bepaalde de scheidende predikant
zijn gehoor bij het tweede deel van zijn
toespraak. Er ligt e entroost in, dat de
prediking kracht heeft. „Ik heb mij
niet beziggehouden met abstracte be
grippen. Want niet de wijsheid van de
wereld, maar de dwaasheid van het
kruis kan alleen zaligen. Het is troost
rijk dat we op de eerste zondag na
Pinksteren mogen bedenken dat de Hei
lige Geest door ons heeft willen werken
en steeds op heerlijke wijze blijft wer-
Er is gezaaid, zeven jaar lang. Het zaad
is op dc rotsen en langs de weg geval
len, maar het kwam ook in goede aar
de. Er is gepredikt van de schuldbrief
tegenover de Here, maar ook mocht de
vrijbrief van Christuswege worden ver
kondigd.
De kracht van de prediking heeft twee
zijden. Er zijn er die er zich tegen te
pletter lopen, maar ook zijn er die er
onder kapot gaan. Ik heb, zo zei ds. Van
der Weele, in de sleutelstad de sleutel
macht uitgeoefend, want ook hier is niet
alles Israël, dat Israël wordt genoemd.
Kiezen
Het doel van de prediking is geweest*
kies het leven, want waarom zou u gaan
naar het land van de vloek en naar de
buitenste duisternis? De afscheidspreek
is een laatste appèl: kies u heden wie
gij dienen zult! Dat van Leiden niet ge
schreven moge worden: hij kon aldaar
geen kracht doen vanwege hun onge
loof. Een onnutte dienstknecht gaat heen,
maar het Woord blijft.
Nadat de Gemeente Psalm 119:7 en
33 had gezongen, sprak de heer J.
van Ieperen uit Rijnsaterwoude na
mens ae classis woorden van dank
en afscheid. De heer L. Noorduin, die
gedurende de vacature voorzitter van
de kerkeraad is, vertolkte de gevoe
lens van de Gemeente jegens ds. en
mevrouw Van der Weele. Op zijn
verzoek zong de Gemeente beiden
toe Psalm 90:9 gewijzigd.
Voor het dankgebed richtte ds. Van
der Weele zich in vriendelijke woorden
tot de raad van zijn Gemeente, de in de
aanhef genoemde officiële personen en
tot zijn catechisanten.
De slotzang was het laatste vers van
Psalm 122: Dat vrede en aangename
en milde zegen u verblij, dat wel
vaart in uw veste zij.
Groot was het aantal kerkgangers
it in de kerkeraadskamer persoonlijk
in het echtpaar Van der Weele af-
Sfeervolle bijeenkomst in LEIDEN
Erfelijkheidsonderzoek kom t
nu goed op gang
HET WAS een drukte van belang zaterdag in het Nederlands Instituut
voor Praeventieve Geneeskunde aan de Wasscnaarseweg te Leiden.
Het leek wel of in de lange gangen spiegels waren aangebracht. Van alle
mensen die daar liepen, zag je vlak ernaast hun evenbeeld. Vijfenzeventig
dames en heren en jongens en meisjes met vijfenzeventig dubbelgangers.
Het was een merkwaardig schouwspel. De oproep van dc stichting Leidse
Rheumatologische Kliniek had bij de Nederlandse tweelingen weerklank
gevonden. Er meldden er zich zoveel aan voor de bijeenkomst, dat twee
honderd paren moesten worden teleurgesteld. En nog dienden velen aan
vankelijk met een staanplaats in de filmzaal genoegen te nemen.
Ofschoon zij uit alle delen van het land
en, uit uiteenlopende milieus afkomstig
wanen, hadden de tweelingen spoedig
contact met elkaar. Er was een band die
allen bond: hun tweeling-zijn. Vermake
lijke verhalen deden de ronde, vreemd
soortige belevenissen werden uitge
wisseld.
Knipoogje
Twee h.b s.-<meiskes kunnen op school
niet uit elkaar worden gehouden,
knipoogden en diëten zich voorzichtig
maar (niettemin veelbetekenend uit
een foetfje dat zij in noodgevallen wel
eens toepassen, wanneer er een moeilijk»
repetitie in zicht ds.
Twee tweelingzusters-op-leeftijd heb
ben al zes jaar lang precies dezelfde oog-
en rugklachten. Zij consulteren elk eer
andere specialist en tot hun tevredenheid
zijn de raadgevingen van deze dokters
tot nog toe steeds gelijk. Als het straks
een keer niet klopt, welke geneesheer
heeft het dan bij het rechte eind?
Er werd ook verteld van tweeling-
huisvrouwen, die vaak dezelfde ge
dachten hebben. Soms komen ze el
kaar tegen als ze naar elkaar onder
weg zijn. Waar ga jij heen? klinkt
het dan als uit één mond. Ik? Wel ik
dacht, kom, ik ga eens even bij mijn
zuster kijken, zo zeggen ze er vlot
achteraan. En dan gaat het verhaal
van voor de grap verwisselde ver
loofden en van die twee die men aan
het lachen moet maken, om te zien
met wie men heeft te doen.
Het was dus erg gezellig en de twee-
tóngen vonden, dat zo'n bijeenkomst best
voor herhaling vatbaar is. In principe
besloot men dan ook tot oprichting
een centrum Leiden van de Nederlandse
Vereniging van Tweelingen. Voorzitter dr.
J. W. Bruins zette ui-teen, da-t anen niet
alleen bijeen was voor de aardigheid,
maar ook om de medische wetenschap te
Verschuiving
Het eerste tweelingen-congres werd
1955 in Oi-recho-t gehouden. Al spoedig
zagen de arisen In, dat men hier waarde
vol ..materiaal" had voor het erfelijk-
heidsondinrzoek. Nu veel ziekten die
den veroorzaakt dioor oorzaken van bui
tenaf min of meer zijn bedwongen, heeft
in de geneeskunst een verschuiving plaats
in de richting van de antropologie. Men
houdt zich sterk bezig met het onder
zoek van ziekten die van binnenuit ont
staan. die verband houden met aanleg
en erfelijkheid. Eén-eiige tweelingen zijn
erfelijk identiek en door vergelijking
hoopt men te kunnen constateren in hoe
verre bepaalde ziekten erfelijke oorzaken
hebben.
Prof. dr. H. W. Siemens, de grond
legger van het tweelingen-onderzoek
in Nederland, vertelde iets over zijn
ervaringen, toegelicht met foto's. Hij
zei, dat men er met behulp van de
tweelingen ook achter hoopt te ko
men wat de erfelijkheid voor de per
soonlijkheid betekent en in hoeverre
de persoonlijkheid zich onafhanke
lijk van de omgeving kan ontwikke
len. De twee-eiige tweelingen kun-
bij het onderzoek niet worden
gemist. Zij zijn van belang bij de
Bronzen eremedaille voor
NZH-wagen voerder
LOCO-burgemeester 'J. C. van Schaik heeft zaterdagmorgen in de
koffiekamer van het Leidse stadhuis de heer G. Crispijn, wagenvoerder
van de N.Z.H.V.M., ontvangen, die op die dag veertig jaar het traject
LeidenKatwijk en LeidenNoordwijk had gereden. De heer Van
Schaik noemde het een verheugend verschijnsel dat deze vervoers
maatschappij de laatste tijd veel jubilarissen heeft. Dat tekent de sfeer
in het bedrijf. De heer Crispijn kwam in 1920 in de Rijnsburgse remise,
juist toen het nieuwe Hongaarse materiaal aankwam. Nu hij afscheid
neemt (in augustus wordt hij 66) is er weer een ingrijpende verande
ring in zicht: het vervangen van de trams door bussen. De conduite
staat van de heer Crispijn, zo zei de wethouder, is zodanig dat het de
Koningin heeft behaagd hem de eremedaille in brons, behorende bij de
Orde van Oranje-Nassau, toe te kennen. Ir. Jurrissen, de directeur van
de NZVHM, bood de draagmedaille aan.
Foto N. van der Horst
bepaling van de graad van erfelijk
heid.
Dr. de Wilde gaf als een, van de con
clusies van zajin studie te -kennen, dat één-
eiige tweelingen gewoonlijk meer op el
kaar lijken, dan de linkerhelft van een
éénling op zijn rechterhelft. Bovendien
lijkt dc rechterf.ielift van een dergelijke
tweeling meer op de rechterhelft van zijn
partner dan op zijn eigen linkerhelft. Hij
noemde het Leidse initiatief de eerste po
ging tot georganiseerd wetenschappelijk
onderzoek van tweelingen.
Dr. H. A. Valkenburg sprak over d<
huilp van tweelingen bij de reumabestrij
ding. In Nederland heeft men ongeveer
110.000 chronisch reuma-patiënten. Da
artsen weten nog niet zo bijster veel over
deze aandoening. Vorige week is de Leid
se Rheumatologische Kliniek in contact
gekomen met tweelingzusjes, die kort na
elkaar dezelfde reuma-a aandoening kre
gen. Dc mogelijkheid bestaat, dat bij
reuma dus de erfelijkheid oen rol speelt.
Misschien kan men in het bloed een factor
ontdekken, die erfelijk voorkomt en die
aanwijst, dat de daarmee betbepbe men
sen een grote kans Jopen reuma "be krijgen.
Wanneer men dit eenmaal weet,
zouden wellicht voorzorgsmaatrege
len kunnen worden genomen. Dr.
Valkenburg merkte op. dat deze ge
dachte nog zeer speculatief is. Men
heeft hier slechts met theorieën to
doen. Om de zaak verder uit te zoeken,
is de medewerking van zoveel moge
lijk tweelingen nodig, die door mid
del van een meldingssysteem de kli
niek op dc hoogte kunnen houden
van dingen die in verband met het
onderzoek van belang zijn.
Als één mail staken de -tweelingen hun
vinger op bij de vraag, of zij wilden
meewerken. Nadat namen, adressen en
verdere gegevens waren opgeschreven,
begon het ontspannende deel van de bij
eenkomst. Vingervlugge en goed vam de
tongriem gesneden artsen voerden een
vlot amusentsprogramma uit, men zat aan
een rijJcvoorzienc dis en fen slotte
werd ook een film vertoond.
Stram défilé op de
Breestraat
Nadat bij de molen Dc Valk de aanbie
ding van nieuwe uniformen had plaats ge
had, wij schreven daaro\er reeds, defi
leerde Pro Patria zaterdagmorgen
goed uur later met detachementen va
weerbaarheidskorpsen uit Amsterdam,
l'trecht, Delft, Groningen en Wageningen
en een afdeling van de Koninklijke Mili
taire Academie over de I.eidse Breestraat.
De parade werd bij het stadhuis afgc-
omen door de luitenant-generaal C. J.
Valk, Nederlands territoriaal bevelhebber
gouverneur van de residentie. Deze
i vergezeld van verscheidene burger
lijke en militaire autoriteiten, onder wie
de burgemeester van Leiden, jhr. mr.
F. H. van Kinschot, de brigade-generaal
W. C. H. van Reede, gouverneur van de
K.M.A., de kolonel J. Postma, garnizoens
commandant van Den Haag en de luite
nant-kolonel Th H. Wessels, commandant
de Leidse Koksschool.
J van Leidenaars verdrongen zich
achter de afzetting om het stramme
schouwspel zo goed mogelijk te zien- Een
korps van de genie uit Utrecht speelde
defili
Zie voor stadsnieuws
ook pagina 4
Jong-K. en G. boekt
belangrijk succes
Zaterdag jl. was het de eerste maal
dat „Jong K. en G." op concours ging cn
wel in Schiedam. Dit concours, georga
niseerd door dc muziekvereniging „Oefe
ning Baart Kunst" werd bezocht door
17 korpsen. De jury bestond
heren Van Kapel, Brcusekcr en Hamers,
resp. tamboer-maitrc, tamboer cn pijper
in de Marinierskapel.
Deze namen doen wel aannemen dat
»t voor de deelnemende korpsen een
niet gemakkelijke opgave was om een
goede prijs in de wacht te slepen. Van de
17 korpsen zijn er dan ook maar twee
met een eerste prijs uit de bus gekomen,
namelijk „Tenaco" uit Rotterdam met
147 punten cn .Jong K. en G." met 146
punten cn niet te vergeten in de eerste
afdeling. In de lagere afdelingen waar-
in 14 korpsen werden geklassificeerd
werden slechts 2e en 3e prijzen gegeven.
die door „Jong K. en G."
werden uitgevoerd waren „de Jong K. cn
G.-defileermars" en de „2e Stengelmars"
voor tamboers met solo doffe trom. Het
harde werken van de instructeurs en
de jongens werd hiermee beloond!
senioren die het verleden jaar tot
de afdeling uitmuntendheid hebben ge
bracht ontvingen een uitnodiging om in
Delft deel te nemen aan een groot tap
toeconcours op 3 september a.s.
Tegen twee uur zaterdagmiddag
boden Rijnsburger- en Wasse-
naarseweg een ongewoon aan
zien, bevolkt als zij werden door
louter tweelingen op weg naar
de bijeenkomst in het Instituut
voor Praeventieve Geneeskunde
te Leiden. Onze fotograaf knipte
deze jonge en wat oudere deel
nemers op de trap van het In
stituut. Het zijn Wobbie en Jan-
nie Schaap uit Haarlem en C. en
G. Bogerd uit Voorschoten.
Foto N. van der Horst.
In Hof van Heden
een woelige boel
Uit vier delen van de stad ver
trokken zaterdagavond om zeven uur
Leidse muziekkorpsen naar Den
Burcht, waar ze na elkaar om onge
veer acht uur arriveerden.
De band van de zeeverkenners, de Pau-
lusband, vertrok uit de Mariënpoelstraat,
Werkmans Wilskracht uit de Ambon-
straat, Kunst cn Genoegen begon zijn
tocht bij de sterflat en Concordia op de
Vijf Meilaan. De korpsen speelden enige
nummers op het binnenplein van Den
Burcht, waarna ze afmarcheerden.
Alle vertrekken van Den Burcht waren
door de studenten vertimmerd. Den
Burcht heette nu De Hof van Heden. In
een kelder, de Pelvis Swing Centre, kon
rock and roll worden gedanst. Sommige
deelnemers waren volkomen in trance.
Zij transpireerden hevig. In de Hongaarse
keuken was het wat rustiger, maar wel
zo genoeglijk. In de „hemelveste" speelde
de Dixielandband van de studenten. De
Leidse jeugd ging daar flink te keer. Er
waren verder nog tal van gelegenheden,
waar men zich kon vermaken.
De meningen van de bezoekers liepen
deze eerste avond sterk uiteen. Een Rijns-
burger zei het erg gezellig te vinden. Een
Katwijkse jongeman vond het er „een
vieze, ordinaire troep". De studenten be
treurden het, dat cr zoveel glazen wer
den gestolen.
Men moet de studenten complimente
ren voor de wjjze waarop zij alles in el
kaar hebben gezet. Het is alleen te ho
pen, dat de bezoekers zich dinsdag- cn
woensdagavond wat prettiger zullen ge
dragen.
Leids meisje won fiets
Het Leidse meisje Cobi Spierenburg
is één der zes winnaartjes van een in
het voorjaar door Schreuders K 3 Lak
fabrieken te Schoonhoven gehouden
landelijke kleurwedstrjjd voor de jeugd.
Zij won een Locomotief-fiets.
Zaterdagmiddag om 4 uur mag Cobi
komen om haar prijs te halen. Aan de
wedstrijd namen enige duizenden kin
deren deeL
