METEEN FLESJE„MELK"
Blad
ziet 11 eh. zonnig, uit
Qh&viM&a t
0pen briel
Geen tijd voor Scheveningen
ofgeen geld voor de Rivièra
D3ESSE3BD
Wat eet U tijdens de Pinksterdagen?
1
ZATERDAG 4 JUNI 1960
TI/TAG ik vandaag op onze pagina voor de vrouw
beginnen met eerst iets aan de heren te vra
gen t
Want, veronderstel mijnheer: u gaat op een laten
we zeggen maandag- of vrijdagmorgen de deur uit.
U zegt uw vrouw goeiendag en weet, dat zij de grote
was of de wekelijkse vrijdagse beurt nog voor de
boeg heeft. Maar zie, 's avonds als u thuiskomt,
wacht er een vrouw op u, die zo van de Rivièra
thuis had kunnen komen, zongebruind van top tot
teen. En toch is het uw eigen Henny, Betty, Ria of
hoe uw vrouw maar heet.
Sterker nog: u zegt uw vrouw bent, omdat uw vrouw die nacht
's avonds welterusten, slaapt tot plotseling veranderd blijkt te zijn.
de wekker vertelt dat het tijd is Het lijkt er namelijk op of zij
enziet met de slaap nog in veertien dagen heeft liggen zon-
uw ogen een hoofd op het ande- nen op het strand van Schevenin-
re kussen, dat u zeker bekend zal gen of Den Hoek.
voorkomen. Alleen denkt u mis- Verbaast u zich dan echter niet,
schien nog dat u aan het dromen zoiets kan tegenwoordig, zoiets
LIEFST GEEN LICHTE PLAATS
Als men de Grevillea als
kamerplant ziet zal men wei
nig bevroeden, dat deze zelf
de plantdie uit Australië
afkomstig is, thans straten en
pleinen van plaatsen in Calï-
fornië siert als een robuste
boom van 25 tot 30 meter
hoogte.
Als leken zou men ze een
varen noemen, zo ziet ze er
in de huiskamers uit. Ze is
echter helemaal geen familie
van de Varens.
Forse groeier
De Grevillea met haar sier
lijk decoratief blad verloochent
als kamerplant haar oorspron
kelijke aard niet en toont zien
een forse groeier, die wij
goed in de gaten moeten hou
den. Na een jaar of drie zal
ze wel te groot zijn geworden
om nog als sierplant in de ka
mer te houden. Temeer om
dat de onderste bladeren dan
vaak geel beginnen te worden
en afvallen, waardoor de plant
dan al het karakter van een
boom begint te vertonen Die
neiging moet men zoveel te
gengaan door de plant geen
mest te geven en ook geen
zeer voedselrijke potgrond.
In de zomer dient men de
aarde regelmatig vochtig te
houden, maar nat mag ze
nooit zijn. Het water moet
men op de aarde geven en
niet op de schotel.
's Winters zij men zo zuinig
mogelijk met giéten. De grond
mag wel vrij droog blijven.
Besproeien is 's winters hele
maal uit den boze.
Standplaats
Hoewel men de Grevillea des
zomers wel buiten kan zetten,
is er niets op tegen om ze
maar in de kamer te houden.
Wat men ook doet. buiten zet
ten of in de kamer houden,
men moet er voor zorgen, dat
ze, om aan onze eisen als ka
merplant te voldoen, geen
lichte plaats heeft en vooral
niet in de zon staat.
De mooiste plaats is een ka
mer met een raam op het
Noorden. Ook houdt ze niet
van een warme kamer. Tegen
vorstkoude kan ze ook niet.
Da plaats waar ze staat moet
dus beslist vorstvrij zijn.
Graag een graad of vier bo
ven het vriespunt.
Levensduur
Zoals we reeds opmerkten
zal de Grevillea na een jaar
of drie de onderste bladeren
laten vallen. Ze is dan geen
mooie plant meer. En men
doet goed om ze dan maar
weg te werpen. Ze kan wel ve
le jaren blijven leven, maar
in ons land niet buiten. En in
de huiskamer houden we geen
bomen. Bloemen komen er pas
op latere leeftijd aan. Wij
hebben ze dan al lang opge
ruimd. Het is vrij gemakke
lijk om ze van zaad op te
kweken. Dat moet echter in oe
warme kamer gebeuren. Het
zaad komt vrij spoedig op en
de jonge plantjes doen het in
de regel vrij goed. Moeil'iker
is het meestal om aan zaad te
komen. In de prijscouranten
van verschillende zaadhandeia-
ren vonden wij hel net aange
boden. Kan men het echter
bekomen dan is h°t wel inte
ressant om elk jaar iets te
zaaien, zodat men altijd jonge,
opgroeiende planten heeft en
na drie jaar de oude kan weg
doen. Is op jeugdige leeftijd
een prachtige kamerplant.
Ontvangen boeken
G. Kromdijk. Onze kamer
planten; ultg. Zomer Keu-
nlng, Wageningen.
Dat dit prachtige handboekje
voor het verzorgen van kamer
planten de 11de druk beleeft,
zegt genoeg. Dat het geheel
herzien is en aangepast aan
deze tijd is vanzelfsprekend.
Dat het van nieuwe prachtige
foto's is voorzien verhoogt nog
meer de waarde van dit keu
rig uitgevoerd boekje.
Prof. dr. ir. Bijhouwer en
Mlen Ruys. Leven met groen
in Landschap, Stad en tuin;
uitg. Moussault's uitgeverij,
Amsterdam.
In dit boekje met de ietwat
vreemde titel behandelt prof.
Bijhouwer in zijn bijdrage:
,,De Natuur in de lage lan
den" de culturele en sociolo
gische aspecten van het
..groen" dat door de steeds
voortgaande „verstedelijking"
van ons land een probleem is
geworden. Mien Ruys, de be
kende tuinarchitecte, schrijft
over de betekenis van
het „groen" in de woonwijken
en in de eigen tuin.
Een lezenswaardig boekje
over een voor de mens belang
rijk onderwerp.
kan om precies te zijn sinds een
enkele week. En als u vindt, dat
u, nog lang niet aan de vakantie
toe zijnd er maar witjes bij af
steekt, wel in één dag of één
nacht ziet u er uit alsof u een
weekje aan de Costa Brava hebt
gezeten.
Geen verf
Een stunt van een verffabriek.
zult u op het ogenblik misschien
denken. Integendeel, 't heeft niets
met verf te maken, het is een
soort tovermiddeltje dat na veel
research-werk en experimenteren
als een melkwitte vloeistof uit de
laboratoria van een farmaceuti
sche fabriek is gekomen, u weet
wel zo'n bedrijf waar ook allerlei
vitaminepreparaten, pijnstillers en
tal van medicamenten vandaan
komen. En dit witte vloeibare
goedje heeft het vermogen de huid
in zes uur tijds een bruine tint te
geven; zo'n door velen begeerde
hoogzomerse kleur.
Daarbij is het echter niet geble
ven. Tegelijkertijd verliet een cap
sule de fabriek. welke men
's avonds maar hoeft te slikken
om de volgende dag onbelemmerd
in de zon te kunnen gaan liggen,
zonder dat men dan verder een
of andere zonne-olie, een dito
crème of een spray nodig heeft.
Verbranden zal men niet. of be
ter, als men al wat rood aan
loopt, dan krijgt men na het zon
nebad toch geen koorts of als het
erg zou zijn, blaren. Het klapper
tandend en rillend naar bed gaan
na een al te lang zonnebad be
hoort dus ook tot het verleden.
Waf gebeurf er
je" toch eens in zo'n fabriek kij
ken. Want ofschoon je zeker niet
hoeft te twijfelen aan de waar
heid van zulk nieuws, je gaat je
toch afvragen hoe het nu alle
maal precies in elkaar zit. Im
mers. vooral de vrouw weet maar
al te goed, dat een vette huid
weer een heel andere behandeling
vraagt dan een droge, dat de een
wel ongestoord in de zon kan
gaan zitten en een ander met een
bijzonder blanke voor het zonlicht
gevoelige huid het nog geen uur
tje hoeft te proberen om allengs
op een kreeftje te gaan lijken.
Daarnaast wil je toch wel weten
of het voor de gezondheid niet ge
vaarlijk is zo'n „zonnepil" te slik
ken. Wat krijg je daarmee precies
naar binnen en. wat gaat er ge
beuren?
Als levertraan
Om bij het laatste te beginnen:
iedereen, die zich aan de zon mag
bloot stellen, dus geen patiënt is
voor wie zonlicht niet aan te be
velen is, kan zo'n capsule inne
men, aldus verzekerde men ons.
En dit durfde men des te meer
te zeggen, omdat het gaat om een
produkt van een farmaceutisch be
drijf, dat veel met de gezondheid
van de mens te maken heeft,
't Is eigenlijk net zo onschuldig
als bijvoorbeeld levertraan. Als de.
capsule is ingeslikt en het be
schermende huisje opgelost, wor
den natuurlijke oliën, welke de
cap bevat in de maag opgenomen
en komen ze vervolgens via de
darmwand in het bloed terecht.
Het bloed brengt de oliën via de
haarvaten in de huid naar het on
derhuids bindweefsel, waar de oliën
als een soort beschermend laagje
blijven zitten. En het is dit laagje,
deze „film" die de verbrandende
elementen in de zonnestralen te
genhoudt. Dat wil niet zeggen,
dat een super-gevoelige huid niet
rood kan worden. Ook als men
zogezegd „adlingen" zonnecrème
of -olie gebruikt, bestaat er altijd
kans op rood-worden. Maar ver
branden doet men zoals gezegd
niet, koorts krijgt men evenmin.
Het beschermende laagje fungeert
dus als een soort zonnefilter. Tot
zover het nieuws over deze cap
sule.
Geheim
Als we nu nog even het dopje
van de fles losschroeven: wel,
wat er in die bruin-makende vloei
stof zit is en blijft het geheim van
de smid. Een van de belangrijk
ste factoren: is dit goedje schade
lijk voor de huid, in casu voor de
gezondheid, blijkt een positief
,,nee" als antwoord mee te krij
gen. Als de „melk" niet te dik
en vooral zéér gelijkmatig op de
huid is gesmeerd, hoeft men zich
alleen zes uur later maar in de
spiegel te bekijken om een zon
gebruind „ik" te kunnen bewon
deren. Een zonnebad is dus niet
nodig. Men kan gewoon zijn of
haar werk doen. Alleen zal men
er de eerste uren geen kleding op
de ingesmeerde plaatsen kunnen
dragen, noch deze huid met wa
ter mogen natmaken. Daarom
kan deze vloeistof b.v. ook goed
's avonds worden gebruikt. Als
men het op de huid doet zo'n uur
of drie voor het slapen gaan, dan
in bed stapt, kan men de volgen
de morgen gewoon douchen of een
bad nemen, zonder dat het brui
ne kleurtje verdwijnt. Het bevindt
zich namelijk in de opperste cel
len van de huid. Daar die cellen
echter na een dag of drie vier
verdwijnen, zal na dit aantal da
gen ook de tint verbleken. Een
nieuwe behandeling of een ge
woon zonnebad zijn dan weer no
dig. Wie het interesseert: met de
ze door middel van de „melk"
verkregen tint, kan men ook ge
woon in de zon gaan zitten, al of
Qiet met gebruik van een crème
of spray, dan wel.... een capsule.
Alsof 't niks is
Bruin zien.... Terwijl vele be
volkingsgroepen in de wereld hun
bruine huid helaas moeten be
schouwen als iets, dat in de ogen
der blanken als minderwaardig
wordt gezien, zijn andere massa's
druk bezig om juist die blanke
huid soms zo bruin mogelijk te
maken.... Wie hartje zomer nog
zo bleek ziet als kil winterzonne
tje wordt maar bekeken als een
„zielepoot". Enfin, iedereen die te
druk bezet is om uren van zijn
kostbaje tijd te gaan zitten „ver
zonnen" kan er nu ook bijlopen
alsof een maandje N'oordwyk, Có-
te d'Azur of Italiaanse Rivièra
zo maar niks is! En dat is toch
voor velen een gezellig nieuwtje.
Vandaar, dat wij er vandaag op
„Blad-Zij" iets over wilden ver
tellen.
rpVEE zondagen achter elkaar
betekent voor menige huis
vrouw twee-maal-iets-lekkers-
op-tafel-zetten. En dat brengt
extra moeite en aandacht mee,
waarbij we het budget maar
even laten voor wat het is.
natuurlijk zater-
ZOEK EEN STER
NIET TE VER
De volgende maand zullen zij,
die geïnteresseerd zijn in de so
ciaal-culturele ontwikkeling van
ons land zeker even stil staan bij
het feit, dat honderd jaar geleden
op de 15de van deze maan] Emi-
11e Charlotte Knappert werd ge
boren. E.C.K. wordt zij vele ma
len genoemd in het boekje, dat
ter gelegenheid van dit feit is
verschenen en dat werd geschre
ven door mevrouw M. de Mcijer-
van der Waerden, die van 1930 af
secretaresse van mejuffrouw
Knappert is geweest. En met de
aanduiding van deze drie letters
wordt eigenlijk gelijk al een beeld
gegeven van de vrouw, wier werk
voor zo velen van grote betekenis
is geweest.
Een sterke persoonlijkheid
spreekt er uit en zonder twijfel is
mejuffrouw Knappert dit ge
weest. Zij heeft immers vele ma
len de stoot gegeven tot de ophef
fing van volksgroepen, voor wie
op dat moment een wijkgebouw.
een volkshuis en andere min of
meer sociale voorzieningen zo no
dig waren. Als vrijzinnige deed
zij dit uit overtuiging en met
soms een bewonderenswaardige
vaste wil. Hoe men ook over een
politieke of godsdienstige instel
ling mag denken, men kan toch
altijd waardering hebben voor
vrouwen, die zich vaak met inzet
van al hun krachten inspannen
om voor anderen iets te bereiken.
En dat heeft E.C.K. zeker ge
daan. Ze maakte zich er vele
vrienden en natuurlijk door haar
markante persoonlijkheid ook wel
eens vijanden mee.
Dit alles (en nog veel meer)
wordt in dit boekje met liefde be
schreven. Men leert er een vrouw
uit kennen, naar wie niet voor
niets in- een van Amsterdams
buurten een straat is genoemd.
De schrijfster heeft er de titel
„Zoek een ster niet te ver" aan
meegegeven, waarmee zij waar
schijnlijk E.C.K. (die o m. direc
trice is geweest van de School
voor Maatschappelijk Werk in de
hoofdstad) als een lichtend voor
beeld heeft willen stellen, ook in
deze tijd. Geïnteresseerden zullen
in dit boekje een goede samenvat
ting en een persoonlijk inzicht
krijgen over veel, wat men van
mejuffrouw Knappert zou willen
ZonnebadenOm só bruin te
worden als dit paar hoef je je
(zo je dat natuurlijk wenst) niet
meer omstandig in te smeren met
gebeurt, ook uit andere overwegin
gen dan alleen het gevoel zondags
al te lang in de keuken te moe
ten staan. De rustdag houdt in dit
opzicht voor velen deze goede re
gel in. Op de vraag: .wat zullen
we met Pinksteren eten, willen wij
om die verschillende redenen met
plezier een antwoord geven. Of
beter, we doen u een suggestie
aan de hand.
„Groot vlees"
Voor de groep ijverige kook
sters, die toch niet uren en uren
in de keuken wil doorbrengen het
advies: neem voor beide dagen
„groot vlees", varkensfricandeau,
rosbief of lamsbout. De eerste dag
kunt u het traditioneel opdienen,
dus met aardappelen en verse
groenten. De rest van het vlees
kan de tweede dag worden ver
werkt in een koude schotel met
daarom heen verschillende koude
of tomaten, wat selderij uit blik.
Het enige wat er dan te doen valt
is het klaarmaken van de schotel,
die men zo eenvoudig kan houden
als men maar wil, of zo kostbaar
kan maken als de beurs dit toe
laat. Deze schotel wordt gecom
pleteerd met aardappelpuree.
met wat nootjes. Wat slag
room er op. een wafel er in en
ook daar bent u zonder veel moei
te op een toch gezellige manier
Sneetje a la Suisse
Een héél eenvoudig, maar niet
temin zeer smakelijk voorgerecht
maakt u van enkele sneetjes oud
brood en wat kaas. Als u een
oven hebt, dan smeert u de bak
plaat met wat margarine in, daar
op legt u de met boter (of mar
garine) besmeerde boterhammen
en vervolgens doet u een plakje
kaas op de sneetjes. Hebt u wei
nig tijd, dan zet u de oven op
de hoogste stand en hebt u binnen
tien minuten lekker knappend
brood met gesmolten kaas. Warm
opdienen èn u zult er beslist eer
mee inleggen. U kunt dit gerecht
je ook in een koekepan klaarma
ken. Als u dit simpele gerechtje
nog niet eerder hebt klaarge
maakt en de huisgenoten vragen,
wat het is, zegt u deftig „Sneetje
a la Suisse
Wie op tweede Pinksterdag nog
gauwer klaar wil zijn, kan aard
appelen bakken (eerst met wat
bloem bestrooien, dan krijgen de
aardappelen een mooiere kleur)
en daarover tijdens het bakken
wat geraspte kaas strooien. Dien
ze op met dunne plakjes tomaat,
waarbij eventueel nog een hard
Sekookt ei kan worden gegeven.,
let „Sneetje a la Suisse" kunt u
dan beter een andere keer eens
geven, omdat u anders twee kaas-
gerechten achter elkaar zou krij
gen.
Sla bohémienne
Veel tijd kost evenmin een „sla
bohémienne", die gemaakt wordt
van vijfhonderd gram gaarge-
kookte aardappelen, twee ons
worst (metworst is er prima voor),
twee ons belegen kaas, twee au
gurken en een appel. Al deze in
grediënten snijdt u in kleine
blokjes (niet hakken) waarna er
mayonnaise of slasaus aan wordt
toegevoegd. De worst kan zo u dit
wenst worden vervangen door
hardgekookte eieren. Voor de gar
nering van de sla kunt u* wat pe
terselie, sjalotjes en zure haring
BIJ GEVOERDE ROK HOEFT NIET
ALTIJD EEN JUPON
De nauwe, gladde rok heeft het
al lang weer gewonnen van het
wijde model, al zullen met name
de teenagers hun petticoats niet
graag willen missen. Nu echter
juist die gladde en soms nauw
toelopende rok dit seizoen bijzon
der veel wordt gezien, is het in
heel wat gevallen zeker aan te
bevelen deze aan de binnenzijde
te voorzien van een voering in
dezelfde kleur. Lelijke rimpeltjes
aan de voor- en achterkant ko
men dan lang niet zoveel meer
voor. terwijl de rok ook minder
slijt.
Bovendien echter is een derge
lijke rokvoering bedoeld om de
onderjurk te vervangen en het ty
pische is, dat heel wat vrouwen
blijkbaar nog niet van deze be
doeling op de hoogte zijn. Als de
rok echter geheel is gevoerd
hoeft men er beslist geen jupon
onder te dragen, omdat die jupon
of onderjurk het gladde effekt van
de nauwe rok soms teniet kan
doen. Wie moet wennen aan dit
idee, moet de respectieve resul
taten maar eens voor de spiegel
vergelijken. Men kan dan zelf het
slankmakende verschil constate-
TIP VAN U!
f 2,50 waard
'k Hoop niet, dat u de in
druk krijgt bij het lezen van
deze aanhef een soort „brie
venbus voor ouderen" in dit
rubriekje tegen te komen.
Voor post staat onze „Open
Brief" elke week letterlijk en
figuurlijk wijd open en Chris
tine behandelt al die brieven
niet alleen met zorg, maar
ook met liefde. En toch wil
de ik deze week met een
brief beginnen. Zo maar
voor de gezelligheid. Ik ont
ving hem namelijk van een
enthousiaste lezeres, die eni
ge tijd geleden een „tip-
rijksdaalder" per postwissel^
thuis kreeg. Die brie-f was p
zó gezellig, eigenlijk hart
verwarmend, dat ik deze
mevrouw op mijn beurt
graag even gewoon „goeien
dag" wil zeggen, 't Is een
glimlach zo'n brief, waarin
staat dat de zon schijnt en
de merel fluit. En aan zo'n
glimlach wilde ik beslist
niet zonder meer voorbij
gaan. Bedankt, mevrouw en
ik vind uw idee wat die rijks
daalder betreft bijzonder
leuk!
KLEINE KEUKEN
Dan moet u eens wat
jampotjes verzamelen, want
dat zal u veel ruimte in uw
kleine keukenkasten besparen.
Als u de kopjes al aan haak
jes in de kast hebt gehangen,
wat al heel wat kan schelen,
dan kunt u de jampotjes on
deraan een kastplank bevesti
gen. Mevrouw J. Ch. W. Del-
leman-Teeuw uit Veendam
maakte in de dekseltjes drie
gaatjes en spijkerde ze toen
aan de plank vast. De potjes
kunt u vullen met specerijen,
die u, als u ze nodig hebt, ge
woon in het glaasje van het
dekseltje schroeft.
TWEE-IN-EEN
In flessen met vla, yog
hurt, e.d. blijft vaak nog een
restje zitten. Nu zijn daarvoor
uitlekstandaards in de handel,
maar als u een afdruiprek be-
|zit, kunt u dat ook uitstekend
als zodanig gebruiken, aldus de
ondervinding van mevrouw J.
Malkus-Vlaardlngerbroek uit
Den Haag. Zij hangt het rek
met de kleine gaten aan de
muur boven de aanrecht en
doet in de grote gaten de be
trokken fles. Er gaat een
schaal onder en zo loopt de
fles netjes leeg. Op die ma
nier heeft u dus een handige
„twee-in-één" keukenhulp.
ALS DE BEL GAAT
Hoeveel malen gaat over
dag de huisbel niet over.. En
wij maar lopen naar de deur.
Mevrouw L. Seen-Boxman uit
Vlaardingen heeft zich menig
gangetje bespaard door aan de
deur een bakje te bevestigen,
waarin zij de ziekenfondskaart,
contributiekaarten, de boekjes
van de leveranciers en noemt
op heeft gedaan.
de hand, terwijl zij ook zorgt
haar portemonnee niet te ver
geten als er iemand op het
schelletje drukt. Deze lezeres
wilde er ook nog even op wij
zen, dat kriebelende mouwen
van wollen truien en vesten
de kinderen niet meer irriteren
als aan de binnenkant een oude
nylonkous wordt genaaid.
LIGGEND DROGEN
Heel wat jumpers en trui
en moeten om in vorm te
blijven liggend drogen. Dat
duurt vaak uren, soms dagen,
maar als u, zoals mevrouw
roepen: sinds deze onderwerp
van de „Open Brief" zijn ge
weest, word ik bedacht met
brieven van de volgende in
houd: Christine, 'k ben en ik
houd erg van mijn werk; toch
merk ik steeds dat er maar wei
nig meisjes voelen voor mijn
vak, toe, wilt u niet eens een
woordje daarover in uw rubriek
laten vallen? En bij dat kimt
u dan van alles invullen. Voor
zover het mogelijk was, heb ik
dit wel eens langs mijn neus
gedaan, en dat zullen de brief
schrijfsters ook wel gemerkt
hebben. Wèl heb ik steeds ge
zegd: je moet er geschikt voor
zijn, èn je moet er van houden,
anders is het allemaal bij el
kaar nog niets.
BETER EEN pientere winkeljuf
frouw dan een kribbige onder
wijzeres. Maar liever bij kleine
kinderen, of hulp in de morgen
uren (voor minder loon) dan dood
moe achter de toonbank (voor
méér). Nu Is er echter nóg een
kant aan de zaak. Een moeder
richtte tot de redactie van „Blad
Zij" het verzoek om het beroep
van vroedvrouw eens wat in
het licht te zetten: niet in de eer
ste plaats opdat meer meisjes het
maar zouden willen worden (zo
als mijn briefschrijfsters me dus
verzochten) maar opdat men in
het algemeen en a.s. moeders
in het bijzonder meer zou we
ten over dit beroep. „Immers",
schrijft zij, „er is maar een klein
aantal vrouwen dat de weg weet
te
deze, geheel bevoegde
Inderdaad, moeder, dat
zo zijn, want ook Christine die
meer kinderen heeft dan er vin
gers aan één hand zijn, heeft nim-
vrouw gedacht zelfs.
Hoe komt dat? vroeg
ik mij af, toen de
redactie van Blad Zij
hierover met mij
sprak. Wel, daar
waar ik woonde was
er geen. Dat weet ik
zeker. Maar dat is
natuurlijk mogelijk,
want ik heb mijn
kinderen in onmo
gelijke hoeken en
gaten van Nederland
gekregen. Hoe is dat
echter in de grote
steden? Moeten deze
«ren zichzelf
per advertentie,
van mijn gezin om mijn welzijn?
onmogelijk.
Maar dat MOET. Dan moeten de
overige leden van het gezin er
maar bij komen en mede raad
schaffen. Dan hoeft de huisarts
wel niet voor pension in de bossen
aar zijn raad moet
aiieen Zijn raad in de wind
u pijn hebt. of vert.lt u h.m Ai'J'i."" k„w?a,d hb'™"e;
rordbéShnode' »5« bw.Td
V hebt vreeslijke hoofdpijn "«L'"
lijk alleen een recept? Of anders x
tiztld: Is zijn woord van waar-
de voor u? Vertelt u hem alleen ïf'?1,.
de laatste tijd. U doet er zelf wat beurt^dat
aan, gaat vroeg naar bed, slikt aan
aspirientjes, maar ten einde raad '""a
gaat u naar de dok
ter. Als hij nu
o. helpt A02Z4
(ik verzin maar wat,
dat snapt u!)en u
kunt het drie huizen
van u vandaan bij schappij nooit
de apotheek krijgen, en alle gesloof
gesloofd wordt
denkt, dat er onnodig
lasten worden meegedra
gen, dag in, dag uit. „Niet meer
t. zo als veertig jaar geleden"
E schrijft mij een oudere dame,
voor „want er zijn nu betere sociale
•wat, voorzieningen bij weduwschap en
tegenslag, gelukkig maar." Ja
:ker, maar we krijgen de maat-
dat we alle nood
en alle' verdriet
uitbannen. Vroeger zag je kinde-
ren op school met keurig verstel-
u niet: dat kan niet de kleren: lapjes op de ellebogen,
maar dan zijn die knielappen welk een liefde
guldens,het sprak daar dikwijls uit. Nu zie je
- soms mensen met een grote lap
lap voor hun gezicht: dat
drie
kwartje en het dub
beltje er, al of niet vt#> Tv/ui Jgjj Ui
té verhalen op het js ^Un welvaartsgezicht. Daarach-
ziekenfonds. dan zegt ter straait echter geen liefde.
Roomboter, welke huisvrouw koopt het?
Om een overzicht te krijgen waarschijnlijk uit zakelijke overwe
gingen van de verkoop van roomboter, is er een onderzoek inge
steld naar aanleiding van de vraag: „Wie koopt die boter?" Gebleken
Is nu, dat in huishoudingen, waarvan de hulsvrouw jonger is dan 35
jaar, het boterverbruik belangrijk lager is dan In de huishoudingen
met oudere hulsvrouwen. Een nader onderzoek wees echter uit, dat
de jongere huisvrouwen wel meer boter gingen kopen, toen de prijs
ervan in mei/juli 1958 tot een zeer laag niveau was gedaald. Hier
uit mag worden afgeleid, aldus „Dutchy Nieuws" (uitgegeven door
het Nederlands Zuivelbureau)dat het hier meer gaat om een kwes
tie van financiën, dan om weinig waardering voor boter. Als het In
komen van deze jonge huisgezinnen in de loop der jaren stijgt, ver
schijnt er meer en meer boter inplaats van margarine op de tafel.
„w.. vrouwelijke arts, weten te in
troduceren? Bevelen consultatie-bu-
reaux hen niet aan? Ik zou daar
graag eens meer over willen ho
ren. Natuurlijk kan ik een arts
opbellen en hem vragen hoe dat
zit maar ik zou het veel liever
van onze lezeressen-kring hebben,
dan weet ik wat onder u leeft en
wat uw gedachten hierover zijn.
Doen degenen die hierover een
mening hebben, dit eens?
EN NU WE toch in de buurt van
de medicus zijn: het valt me
op hóeveel brieven waarin getob,
problemen worden uitgeschreven,
als oorsprong van alle narigheid
een lichamelijk lijden hebben. Ik
zal er mij wel voor hoeden het
verdriet van hen die mij hun ver
trouwen gaven, aan de openbaar-
-i. eg- heel in
fijn, dank u wel, daarachter zitten achterdocht
jaloezie en onrust. „Waar is mijn
dochter deze week?" denkt een
moeder, maar haar gezicht zegt;
„O. zeg, mijn dochter is een week
je aan het toeren met haar ver-
even M.mm.ndf Nee. ,ezeres!en. "X"
dat denkt je hebt
Maar als hij nu
zegt: u moet er
uit. ga eens een week
de bossen, doe uw best
Jan? Is die raad voor u dan
klemmend? Nee, lezeressen,
de vuui uai uuje
gulden meenemen?'
maar hij
VROEGER, toen er nog geen zie
kenfondsen waren, zeiden er
ook vrouwen: ja dokter en ze
stopten het recept in hun mantel-
Modern getob! lezeressen. Waar
op maar één zucht van toepassing
is: „Schepper Geest, doorwaai on
ze welvaart. Geef ons helmwee
naar de wereld van zuivere ver
brandstof
er zoveel moderner op ge
worden? Het recept is niet
meer duur misschien, maar
goede raad nog steeds. Zoals
vroeger de vrouw niet durf
de zeggen: ik kan dat niet
betalen, zo durft zij nu nog
drecht, het kledingstuk tussen
vitrages op de drooglijn legt,
zult u niet zo lang hoeven
wachten. Daartoe wordt
BMÉiB^dijn van de en
andere gespannen.
TEGEN SLIJTAGE
De omslagen van heren
pantalons zijn aan de binnen
kant nogal onderhevig aan slij
tage. U kunt dit slijten zeer
tegen gaan door een oude en
niet bruikbare ritssluiting in
tweeën te doen en aan de bin
nenkant van de omslag zo'n
halve rits te naaien. Een bij
zonder sterke stootrand wordt
het op die manier, aldus deze
tip van mevrouw A. van der
Schee-van Beelen uit Rotter
dam.
SAMEN DELEN
Ook deze week wordt er |j
weer een rijksdaalder gedeeld
en wel door twee Haagse leze-
ressen. Het betreft hier het ge-
mak, dat u van leukoplast kunt
hebben. Zo plakte mevrouw M.
S. van der Spek-Burgera er
kleine gaatjes in matrassen
keurig mee dicht, waarbij zij
verdere onheilen door het naai
en op dun geworden stof voor
kwam.
Mevrouw J. G. M. Kerkvliet
ontdekte tot haar schrik kleine
motgaatjes in haar wollen zo
mermantel. Ze keerde de stof
om, drukte de gaatjes op de-
tafel goed dicht en zette er
toen kruislings twee stukjes
pleister op. Resultaat: van de
gaatjes was niets meer te zien
en daar het leukoplast onder
de voering viel van deze plak-
kertjes al evenmin.
WITTE SCHOENEN
Witte schoenen, die u met
een van de bekende middelen
hebt schoongemaakt en inge
wreven, zijn lang niet zo gauw
aan een nieuwe beurt toe, als
u ze na het drogen even in
smeert met een dun laagje
witte was. Even opwrijven met
een doek en u zult ontdekken
dat de schoenen door dit vette
laagje ook soepeler blijven, zo
heeft mevrouw M. Jonker-Koen
uit Rotterdam ondervonden.
Het staartje bevat dit keer
niet direkt een tip. maar een
wenk van een zorgzame oma.
Zij wil namelijk iedereen op
het hart binden flessen en blik
ken met scherpe randen onder
wat kinderen graaien
volle vuilnisemmer
uit te halen, waarr
nen spelen. Flessen blijken dan §j
vaak een gevaarlijk speelgoed.
E terwijl bovendien op straat in
stukken gevallen glas ook voor
anderen minder prettig is.
ölill
