RUYS
Zondagsviering maar geen
beperking van vrijheid
Arbeider beeft recht
op medezeggenschap
Herv.-geref. zondagsscholen
in jaarvergadering bijeen
Een woord voor vandaag
Nieuw gesprek over
Ambon noodzakelijk?
de qrootóte
Kanttekening
Resultaten van examens
vaak teleurstellend
2
Van Mastrigt op Unitas-congres
V ertrouivensmaii
in bedrijven
(Van onze sociaal-economische
redactie)
De voorzitter van het Chr. Na
tionaal Vakverbond, de heer C
J. van Mastrigt, heeft aangekon
digd dat de christelijke vakbewe
ging niet zal berusten in een ver
traagde ontwikkeling van de pu
bliekrechtelijke bedrijfsorganisa
tie, maar zal vechten voor het
recht van de arbeiders op sociale
én economische medezeggen
schap in alle sectoren van het be
drijfsleven.
De heer Van Mastrigt voerde zater
dag het woord op de tweedaagse alge
mene vergadering van Unitas, de chris
telijke bond van werknemers in de tex
tiel- en kledingbedrijven, in Nijverdal.
Hij constateerde dat telkens weer
wordt geprobeerd de ontwikkeling van
de p.b.o. af te remmen en daardoor de
werknemers uit te sluiten van zeggen
schap op economisch terrein.
In dit verband haalde de CNV-voor-
zitter de textielsector aan. Ondanks de
aanhoudende drang van de vakbewe
ging is er in deze bedrijfstak nog geen
publiekrechtelijk orgaan tot stand geko
men. Wel is er in april 1959 een eco
nomische commissie geïnstalleerd
waarin zowel werkgevers als werkne
mers zitting kregen, doch deze com
missie is nog geen enkele keer nadien
bijeen geweest. De heer Van Mastrigt
meende dat hier sprake is van een op
zettelijke poging om de groei naar me
dezeggenschap voor de arbeiders tegen
te gaan, hetgeen zijns inziens alleen
maar brokken kan maken. HIJ drong
er bij de christelijke textielarbeiders
op aan zich te verdiepen In de sociale
en economische problematiek van deze
tijd, opdat zij zullen kunnen bijdragen
aan een voortdurende vernieuwing van
de maatschappelijke orde.
Afdelingswerk
Op deze tweede dag van het congres
in Nijverdal werd voorts gerapporteerd
over de belangstelling, die de leden zo
in het algemeen voor het werk van de
christelijke vakbeweging aan de dag
leggen. Het rapport concludeerde dat
het met die belangstelling nog zo slecht
niet is gesteld als in het algemeen wel
wordt gedacht. Dat er niet meer zo
veel interesse bestaat als vroeger,
wordt geweten aan de steeds ingewik
kelder wordende sociaal-economische
Sroblematiek, waarmede de ontwikke-
ng van de meeste leden geen gelijke
tred gehouden heeft. Het rapport advi
seerde het hoofdbestuur het afdelings-
werk en de kadervorming stevig aan
te pakken en op moderne leest te schoei-
Vertrouwensmannen
De afgevaardigden naar de algeme
ne vergadering drongen aan op het be
noemen van vertrouwensmannen door
de bedrijven met 300 of meer werkne
mers. Zij achtten het wenselijk dat de
ze functionaris, een lid van de onder
nemingsraad, zoveel tijd krijgt dat hij
in de gelegenheid zal zijn alle kwes
ties. die het personeel raken, te onder
zoeken en op te lossen. Een dergelijke
functionaris zal een opleiding moeten
hebben, die hem in staat stelt ziin
werk goed te kunnen verrichten,
meende men.
Het hoofdbestuur bleek bereid deze
aangelegenheid ter bestemder plaatse
aan de orde te stellen, omdat het
meende dat een dergelijke vertron-
i veel kan bijdragen tot de be
vordering van de arbeldsrust.
Het bestuur zegde ook toe zoveel
gelijk te zullen bevorderen dat het
tal vakantiedagen vermeerderd wordt
naarmate het aantal dienstjaren stijgt.
Overeenstemming was er voorts over
het feit dat met kracht gewerkt moet
worden aan de realisering van de
rechtspositie voor de beambtengroepen
in de confectie-industrie. Ter vergadering
werden de beambten omschreven als
vergeten groep, welke met willekeur
behandeld wordt. Ook werd aangedron
gen op een positieverbetering voor de
laagstbetaalden en de gepensioneerden.
Contributies trijd
Een groot gedeelte van de congres-
jd in Nijverdal werd in beslag geno-
en door discussies over het bestuurs
voorstel tot verhoging van de contribu
ties tot maximaal 1,30 per week. Na
urenlange beraadslagingen werd het
voorstel met 75 tegen 50 stemmen ver
worpen. De afgevaardigden besloten
een commissie in te stellen die zal be
studeren of het hoofdbestuur uitbreiding
behoeft. Daarnaast werd een andere
ie benoemd die zal bekijken op
welke wijze het vakblad aantrekkelijker
gemaakt kan worden.
De algemene vergadering werd zater
dag voorts nog toegesproken door enke
le gasten, onder wie de voorzitter
de christelijke Internationale van tex
tielarbeiders, de Belg P. van Wesemae-
le uit Gent,
Voorjaarsconferentie C.H. Jongeren
Advertentie
Examen en Optreden
Beheerst denken, werken en spreken
Mijnhardt's Zenuwtabletten
Rooms-kath.-prot.
samenwerking van
studenten
De rooms-katholleke en protestants-
christelijke studenten aan de Rijks Ho
gere School voor Tropische en Sub-tro
pische Landbouw, resp. verenigd in de
Deventer katholieke Landbouwersvere
niging en de Kring van Protestants-chris
telijke Landbouwers zijn met medewer
king van de school tot samenwerking ge
komen wat betreft godsdienstonderwijs
en maatschappijleer. De maandelijkse
lessen zullen worden verzorgd door pa
ter B. te Riele en ds. T. J. Hagen.
Eerste „Drive-in
Diensten'' in
Blauwkapel
Uitgaande van het Comité Vrienden
van Blauwkapel zijn zondag voor het
eerst zogenaamde drive-in diensten ge
houden in het kerkje van Blauwkapel.
Deze diensten, die maandelijks worden
georganiseerd, worden aangegeven door
borden langs de weg UtrechtHilversum
De belangstelling was groot Er werden
drie diensten gehouden, waarvan de eer
ste werd geleid door ds. G Baas. gere
formeerd predikant te Den Haag en de
twee laatste door ds. G. P. Klijn, her
vormd Dredikant van het openbaar Deur-
werk. Er waren ongeveer tweehonderd
kerkgangers, onder wie vele onkerkelij-
ken Evenals als dit in Engeland en Ame
rika het geval is, kregen de kerkgan
gers na afloop van de dienst een kopje
koffie en werden zij in de gelegenheid
gesteld om met de predikant kennis te
maken.
I1__J
DE voorjaarsconferentie van de
c.h.-jongeren, tijdens het week
end in Driebergen gehouden, was
ditmaal gewijd aan veranderingen
in de zondagsviering. Twee her
vormde theologen, dr. J. W. Beere-
kamp te Hoogeveen en ds. S. Gers-
te Utrecht, hebben er opmerke
lijke dingen over gezegd. Beiden
erkenden de recreatieve functie
van de zondag.
Ds. Gerssen onderschreef wat een
studiecommissie van het CNV hier
over gezegd heeft: De verstedelij
king van ons land. en de daaruit
voortvloeiende woonvormen doen
openlucht-recreatie ook op zondag
van groot belang zijn. Met de com
missie was spr. van mening, dat
daartoe faciliteiten verleend moe
ten worden. Vragen over een ge
paste zondagsviering kunnen niet
worden opgelost met behulp van
een verouderd gedragspatroon.
Beide sprekers beklemtoonden
dan ook, dat in een industriële
maatschappij de behoefte aan ont
spanning veel groter is dan in een
agrarische samenleving. Alleen
vanuit het laatste beeld te redene
ren, is dan ook volkomen onjuist.
Omdat de Bijbel betrekkelijk weinig
over de zondagsviering zegt, aldus
Nog voor de gereformeerde vveij. Het gaat er om dat de kinderen de
To „l stem van de Grote Herder horen. Juist
zondagsschoolvereniging Jachin omdat de harten geraakt moeten wor-
en de Ned. Zondagsschool Ver-! den, is het nodig dat er een voortdurende
eniging bijeen gekomen hiel^ ïiï'éXT''
den de hervormd-gereformeer- Op deze zondagsscholen nemen de
den hun jaarvergadering. Uit de Psalmen een belangrijke plaats in. Daar-
i iI om was ds. J. N. Kooien van Reeuwijk
verslagen bleek dat het aantal gevraagd om te spreken over bet leren
van 175 zondagsscholen dit jaar en zingen van ce psalmen. De nadruk in
opnieuw gelijk is gebleven. Er
zjjn 1500 leiders en leidsters. Tij
dens de vergadering legde ds.
W. Vroegindewcij van Barneveld
er sterk de nadruk op dat de her
vormd-gereformeerden ondanks
hun eigen zondagsschoolwerk de
kerk trouw willen blijven.
In zijn openingswoord legde ds. Vroeg-
indeweij er de nadruk op dat het werk
van de Hervormde Zondagsscholenbond
op Gereformeerde Grondslag een kerke
lijk karakter draagt. Hij stelde dat een
kerkeraad, die werkelijk zorg wil dra-
voor zijn gemeente ook aandacht
moet schenken aan de jonge doopleden.
Lang niet altijd is het even gemakkelijk
om eigen zondagsscholen te hebben, om
dat er in sommige gemeenten, waar de
innerlijke verhoudingen moeilijk liggen,
weerstanden ontstaan. Hij wees evenwel
de verleiding om tot afscheiding over te
gaan af. Ook via de zondagsscholen moe
ten we trouw blijven aan onze kerkelijke
roeping, was zijn mening.
Daarom wil men de toevoeging „op
gereformeerde grondslag" in het werk
honoreren. Maar die toevoeging houdt
niet in dat de kinderen volgepropt wor
den met orthodoxe waarheden. Deze
grondslag vormt ook geen basis voor een
apartheidspolitiek, zei ds. Vroeginde-
Adwert entte
Spit.Spierpijn
en reumatische pijnen
wrijft U eveneens weg met
l-7*VTÏ=i«l
zjjn inleiding lag op de methode
op de jeugd de voor hen, maar c
de ouderen vaak moeilijke taal
bijbel kunnen leren verstaan.
_kantoormachines_
Zuidafrikaanse
kerken uitgenodigd
tot samenspreking
De Wereldraad van Kerken heeft de
acht aangesloten kerken in Zuid-Afrika
een bespreking met vertegenwoordigers
van de Wereldraad voorgesteld over de
toestand in Zuid-Afrika. Onder meer
zou moeten worden gesproken over „On
ze opvatting van de betekenis van het
evangelie aangaande de betrekkingen
tussen de rassen".
In de brief waarin dit voorstel wordt
gedaan, wordt verwezen naar een reso
lutie, die in 1954 door de algemene ver
gadering van de Wereldraad is aange
nomen. Daarin wordt gezegd, dat elke
vorm van scheiding, gebaseerd op ras,
kleur of etnische oorsprong, in strijd met
het evangelie ls.
De Anglicaanse Kerk en de drie Neder-
duits-Gereformeerde Kerken in Zuid-
Afrika zijn tot een afzonderlijke bespre
king uitgenodigd.
Eerst rustdag:
economie komt
op tweede plaats
(Van een onzer verslaggevers)
dr. Beerekamp, kon het farizeïsme
zich breed ontwikkelen. Maar ook de
rekkelijken waren tamelijk vrij in, hun
opvatting: als we niet arbeiden en de
kerkdiensten niet verzuimen, kunnen
we verder onze gang gaan.
jJIeiligen" betekent in zijn oor
spronkelijke vorm: apart-zetten. Vol
gens de Bijbel is dit apart-zetten
gericht op God. Dit betekent echter
niet, dat we op zondag uitsluitend
bezig mogen zijn met centraal-gods-
dienstige zaken. God is op Zijn dag
niet alleen een éisend, maar ook een
gevend God. Hij geep Zijn goede gaven
aan onze ziel, in Zijn Woord en Geest,
maar ook aan ons lichaam. God staat
ons toe om op Zijn dag van de natuur
te genieten, de cultuur te beleven of
het spelelement van het leven te be
trachten. Daarbij dient er evenwel
voor gewaakt te worden, dat anderen
voor onze ontspanning meer moeten
werken dan strikt nodig is. Cultuur,
spel en natuur mogen op zondag niet
getrokken worden in de sfeer van
geld verdienen.
Buitenkant
Dr. Beerekamp stelde dat God oi
vrijheid laat om rondom de cent
le punten van de eredienst een
kei te trekken van ontspanning en
wikkeling. Vanuit het zondig hart is
het gevaar groot dat de buitenkant het
centrale wordt dat moet goed on
derkend worden! Van sport en cultuur,
van hobby en natuur gaat een ontzag
lijke dreiging uit. Voor we het weten
worden deze dingen tot andere goden
voor Gods aangezicht. De voetbal is het
demonische monster voor honderddui
zenden geworden, het bruine vel een
satanische verzoeking voor de lichaams
aanbidders en auto en scooter doen de
kerk meer kwaad dan prof. Smits...
Levensritme
Ds Gerssen herinnerde eraan, dat de
zondag in sommige streken de dag
waarop sommige duigen MOETEN
waarop het meeste NIET MAG. Dat al
les wordt wel toepassing van het Evan
gelie genoemd, maar het valt moeilijk
te onderscheiden van het juk der dienst
baarheid. De zondag als een soort chris
telijke sabbat is geen vrucht van de
Reformatie, maar van het Puritanisme,
dat naderhand in Engeland ontstond.
Dit wilde de vrijheid in Christus om
schrijven en vastleggen, zodat het geen
echte vrijheid meer was. Natuurlijk is
het Puritanisme waardevol geweest,
waar het de christelijke vrijheid duide
lijk onderscheidde van losbandigheid.
Maar dat neemt niet weg dat het een
produkt uit de natijd was. toen het le
ven uit de genade begon te verzwakken.
Bovendien is niet gebleken, dat de zgn.
Engelse zondag zoveel gunstiger zou zijn
voor het leven bij het Woord Gods als
een wat vrijere zondagsviering.
Tegenover de wettische opvatting
staat de zondag als de dag van vreug
de en vrijheid in Christus. Daarom
het belangrijk, dat de overheid de
zondagsrust handhaaft. De zondag is
een van de meest duidelijke tekenen
van het christelijk karakter van de
cultuur, waarin het ritme van het
leven niet beheerst wordt door de wis
seling der seizoenen, maar door het
herdenken van de daden Gods.
Het behoeft intussen geen verwonde
ring te wekken, dat de zondag in ge
vaar komt Voor velen ligt de zin van
het leven niet meer in de eredienst,
maar in de arbeid, de produktiviteit en
de welvaart. Tegen deze verlegging van
het accent is de zondag naar zijn ware
aard een levend protest. Op zondag be
lijden we immers, dat ons leven niet
afhangt van onze arbeid, maar van de
zegen Gods. De zondag richt zich tegen
de krampachtigheid, waarmee we ons
anders van dag tot dag af zouden slo-
Kostbaargoed
Het oude ritme van de rustdag heeft
zijn tijd gehad, beweren sommigen. Bij
de zgn. „glijdende werkweek" gaan we
een tijd tegemoet, die beheerst wordt
door de industrie-kalender. Ds. Gerssen
waarschuwde tegen deze opvatting, die
hij rondweg fatalisme noemde. Zo wordt
de economie tot lot. Maar de economie
is er terwille van de mens en niet
gekeerd! Spr. noemde de zondag
zo kostbaar goed, dat een evt. e<
mische 'eiuggang gtriskeèrd moet
der. om de eerste dag van de week als
rustdag te kunnen handhaven. Poutiek
is juist hier: afwegen van de rangorde
der waarden.
De overheid mag zondagsarbeid
slechts toestaan in gevallen van uiter
ste noodzaak. In haar gehele be
leid moet zij tot uitdrukking brengen,
dat zij het mogelijke economische
voordeel ondergeschikt acht aan de
geestelijke waarden van ons volksle
ven.
Hel is.evenzeer overheidstaak om de
ruimte vrij te houden, waarin de kerk
diensten ongestoord plaats kunnen
den. In de dienst des Heren ligt de diep
ste recreatie besloten. Maar daarnaast
spreekt de Bijbel ook van verpozing. In
dit verband noemde ds. Gerssen de zon
dagszede geen stabiele grootheid, die
voor alle tijden vaststaat. Bij de steeds
groter wordende woonconcentraties
neemt de behoefte aan ontspanning toe.
In hoeverre daaraan tegemoet gekomen
kan worden, zal veelal afhangen
plaatselijke toestanden en aard vaL^H
bevolxing. Richtlijnen met algemene
gelding zijn hier moeilijk te geven. Maar
er zou al veel gewonnen zijn, wanneer
we de verlangens van een.'ander weten
te respecteren, ook al voelen we= die'
zelf niet.
Velen weien hun vrije tijd nief zin
vol te besteden, wanneer er geen an
deren aan te pas komen om het voor
hen te organiseren. Ds. Gerssen acht
te hier een stuk schuld van de kerk
aanwezig, die tc weinig behulpzaai
is geweest de vrije, tijd goed te be
steden. Z.i; dient dan ook de vraag
te worden overwogen, of de kerk haar
gebouwen op zondag niet ter beschik
king moet stellen van de jeugd. Hoofd
zaak is dat de Christenen vóórleven,
hoe men vanuit de eredienst de dag
des Heren blij viert. Waar het Evan
gelie werkelijk verstaan wordt, zul
len aldus spr. in evangelische
vrijheid ook wegen gevonden kunnen
worden voor een verantwoorde
dagsviering in de nieuwe situatie van
deze tijd.
De dans om het gouden kalf zou de titel kunnen zijn van een
brochure over het materialisme in een welvaartstaat. Een
hoogst actueel onderwerp, waarbij men zich overigens kan
afvragen, of zo'n brochure enig effect zou hebben, 't Is nl. zo,
dat wij de inhoud ervan méér van toepassing zouden achten
voor anderen dan voor onszelf. Maar goed daar gaat het nu
niet direct over. Het gaat over dat échte gouden kalf, een
kunststuk van allurewaaromheen eeuwen geleden een heel
volk met overgave heeft gedanst. Het stond aan de voet van
de berg Sinaü en het was schrik niet gemaakt door de
hogepriester Aaron. En het werd een groot feest, waarbij de
Joden elkaar toeriepen: „Dat is uw god, die u uit Egypte heeft
gevoerd!" Als er dan nog een altaar bij is gebouwd is de cultus
compleet: het wordt een klinkend offerfeest. Dat God dit een
voudig niet neemt, wie zal er zich over verwonderen? Maar
nu is het merkwaardige, dat Israël meende mét dat alles God
te dienen en te eren. Dat was niet zomaar een denkfout, maar
een gruwelijke vergissing. Wat kende dit volk zijn God toch
slecht en wat zijn wij vaak geen haar beter! Of dacht u,
dat het bij ons nooit voorkomt, dat wij menen God te dienen
met dingen van onszelf (bezit, prestaties), terwijl wij bezig
zijn Hem op een bijzonder grove wijze te beledigen?
Brochure: imbon
en het geiceten
der kerk
Onder de titel Ambon en het
geweten der kerk" heeft he.t Co
mité-Bout te Utrecht (een comité
van leden van de Hervormde
Anne?" Het was
„Hallo, slaap Je nog,
Anne's collega's, ,,'k Loop met je mee, het is nog
vroeg." Het meisje gleed met haar ene hand langs
haar haar. „wat uJ" "~J
de griep
beroerde wind, hu, nou komt
swap uit de kast, zul je zien."
Anne keek nog ernstiger. Ja. met de winter kreeg
je natuurlijk alle kinderziekten achter elkaar in zo n
bewaarplaats. Ze voelde de wroeging wakker wor
den, diep van binnen, waar zelden een beroering
ontstond. Had ze de jongen wel naar de stad mo
gen brengen, had ze niet veeleer ter wille van Paul-
tje Marc's hulp moeten aannemen. Maar ze zou op
slag krijgen en een meisje nemen, dat stond nu
eensklaps voor haar vast.
..Wat ben je stil." zei Bcllie bevreemd. „Is er
iC:!lk vroeg me af. hoe het komt. dat Paultje zo
witjes gaat zien. Misschien kan hij er niet tegen,
altijd met een troep andere kinderen samen te zijn.'
Bellie stak haar arm door die van Anne. Ze be
schouwde Anne min of meer als een lotgenoot en
was daarom zeer met haar lot begaan. Bellie was
voor de tweede maal verloofd, maar ze wist, dat
ze niet van deze man hield. Die ander, die egrste,
die haar ten slotte niet had willen hebben, had
haar liefde bezeten. Op ogenblikken, dat ze zich het
verleden weer voor de geest haalde was haar ver
bittering tegen die eerste zo groot, dat ze ver
langde hem te vermoorden. Maar als hij -naar
terug had geroepen, zou ze dadelijk zijn gegaan,
zo lief had ze hem nog Hoewel Anne nooit met
een woord haar verleden aanroerde, meende Bellie,
dat er veel overeenkomstigs in haar belevenissen
moest zijn geweest.
„Ach. die arme stakker", zei ze nu en bedacht in
stilte, dat het toch niet mee moest vallen voor een
vrouw om alleen een kind groot te brengen. Alleen,
immers. Anne zou wel niet voor haar plezier dag
in dag uit op een kantoor zitten. „Maar", voegde ze
er ter opbeuring aan toe, „hij is immers nooit ziek.'
Ik zou ook niet weten, wat ik dan zou moeten
beginnen..:" Anne perste haar lippen stijf op el
kaar. Als het leven zo onwrikbaar, zo keihard bleek
te zijn, voelde ze zich van opstandigheid even kei
hard worden.
Ze zag er nog even strijdvaardig en onvermurw
baar uit, toen ze naast Van 't Hof plaats had ge
nomen om met hem de dagelijkse werkzaamheden
te bespreken. HIJ keek haar onderzoekend aan,
STRIJT
leunde toen lui achterover in zijn stoel, schudde
langzaam het hoofd en zei: „Vrouwen zijn toch van
wonderlijk materiaal gemaakt. We zijn gisteren als
de beste vrienden gescheiden en nu kijkt u. alsof
u een strijd op leven en dood met me wilt gaan
voeren." Anne glimlachte. „Waarde heer," ant
woordde ze plagend, „ik moet de eerste man nog
ontmoeten, die mensenkennis heeft. U vormt ook
alweer geen uitzondering op de regel."
„Mensenkennis is niet hetzelfde als vrouwenken
nis, mevrouw Van Veizen."
Anne glimlachte weer, maar antwoordde niet en
Van 't Hof dacht, hoe typerend het voor haar was,
dat ze nooit inging op dergelijke schermutselingen,
waarbij ze als vertegenwoordigers der beide sexen
tegenover elkaar stonden Ze scheen bang te zijn,
dat zijn scherts grof zou worden. In het halve jaar,
dat ze nu samen werkten, hadden ze dikwijls met
elkaar van gedachten gewisseld, maar over zich
zelf sprak Anne nooit. Van 't Hof mocht haar
graag lijden; ze had een prettige stem en haar
meningen waren oorspronkelijk en kennelijk de vrucht
van veel nadenken. Bovendien had ze mooie, kleine
handen en een aantrekkelijke mond. Die mond zou
hij eenmaal kussen, had hij zich voorgenomen.
„Nee." zei Anne, „werkelijk, ik heb niet de min
ste behoefte om met u te vechten, ik wilde u inte
gendeel tot bondgenoot bevorderen. Ik wil opslag
„Aha!"
.Ik moet het hebben," vervolgde Anne resoluut.
Van 't Hof voelde z
minste mannentaal,"
neer Bolnes zo toespreekt durft hij beslist niet wei-
„Wilt u een goed woordje voor me doen, ik heb
werkelijk opslag nodig, dat kunt u trouwens zelf
Van *t Hof werd ernstig en knikte begrijpend.
„Zorg, dat je een goeie man krijgt, kind," ried
hij vaderlijk aan, „je wilt toch zeker niet je hele
leven op een kantoor zitten en armoe lijden met
Er gïeed een schaduw over Anne's gezicht, maar
ze antwoordde niet. Van 't Hof had dikwijls der
gelijke opmerkingen, die ze zeer onaangenaam vond.
Toen ze bleef zwijgen, vervolgde hij welmenend:
„Ja, ik weet wel, wat je nu denkt, „laat die kerel
zich er buiten houden", maar ik zie heel goed, dat
je de laatste tijd een smaller gezicht hebt gekre
gen en dat je zorgen hebt. Het is sentimentele non
sens, om je leven lang trouw te blijven aan een
herinnering. Liefde is heel mooi en heel aardig,
als je je maar realiseert, dat eeuwige liefde een
fixie is, een paradepaard van romantische dichters.
Er is geen geur, die zo gauw "vervliegt als het
aroma, dat genegenheid tot liefde stempelt"
„U bent getrouwd, is het niet." merkte Anne
rustig op. Ze zat met haar handen voor zich sa-
mengelegd op het grote kantoorbureau en haar
ogen neergeslagen naar de dikke folianten, die Van
't Hof uit de bureaukast had genomen.
„Natuurlijk," zei Van 't Hof, „maar mijn vrouw
is verstandig, ze durft de dingen te zien, zoals ze
zijn en ze verlangt niet van een ander mens, dat
hij zich om harentwil in een buis zal wringen,
dat hem niet past."
„Ja," zei Anne met zachte ironie, „ik weet wel,
dat er zulke vrouwen zijn en ik begrijp, wat ze
lijden. Alleen de mannen vergeten maar al te
graag, dat hier een offer wordt gebracht ter wille
van hun trouweloze aard."
„Trouweloze aard..." Van 't Hof haalde de schou
ders op.
„O," vervolgde Anne vergoelijkend, „ik
de man als individu niet kwalijk, maar ik vind het
een tekort van de hele sexe. Het is een fout
de natuur, dat de man zijn liefde van de
vrouw op de andere overdraagt, zonder dat hem
dit diep hoeft te ontroeren, terwijl een vrouw met
haar lichaam ook haar ziel geeft. Daarin ligt de
kern van bijna alle huwelijksellende."
(Wordt vervolgd)
DRINGEND BEROEP
(~)OK van de vergadering van het
vrijdag en zaterdag gehouden
A.R. Convent, evengoed als van de
onlangs gehouden algemene verga
dering der C.H. Unie, is een drin
gend beroep op de regering uitge
gaan om alsnog de voorgestelde wet
geving voor het onderwijs grondig
te herzien.
Dit beroep komt ook ons redelijk en
juist voor. Het onderwijs vormt een
uiterst gevoelige materie. En pro
testants-christelijk Nederland heeft
in het verleden wel getoond, dat het
zich aan de inrichting van het on
derwijs iets gelegen laat liggen. In
dien ergens, dan verlangt het hier
de vrijheid voor de geest.
Het kader van de protestants-chris
telijke partijen wil niet" uit scherp
slijpers bestaan. Het heeft aan een
kabinetscrisis geen behoefte. Het kan
zich in het algemeen met het re-
geerbeleid, zoals dit thans wordt ge
voerd, verenigen. Maar de buiten
staander vergisse zich niet: de voor
gestelde onderwijswetgeving bete
kent een al te nauw knelpunt.
Wij menen van dit kabinet te mo
gen verwachten, dat het aan de be
zwaren, zoals deze van protestants-
christelijke zijde naar voren worden
gebracht, een willig oor zal schen
ken. Samen de regering vormen be
tekent óók beoefening van inschikke
lijkheid. Dit geldt voor allerlei za
ken; het geldt wel in het bijzonder
zaken waarbij de vrijheid en de
geest zozeer zijn betrokken.
Op het gebied van de vrijheid kan
wetgeving noodzakelijk zijn. Doch
dan moet die wetgeving dienen om
die vrijheid te erkennen en te be
schermen en om misbruik van de
vrijheid tegen te gaan. Zij mag er
niet toe strekken, dat de vrijheid
zelf wordt ingeperkt, ingesnoerd of
aan banden gelegd. Dan wordt de
wetgeving tot een verwerpelijke
zaak en tot een kwaad ding.
Wat de regering thans op het gebied
van het onderwijs aan wetgeving
voor ogen staat, wordt door pro
testants-christelijk Nederland als
zulk een verwerpelijke zaak en zulk
een kwaad ding ervaren.
De regering houde met die gevoe
lens ernstig rekening, en zij herzie
haar voornemens. Er is op haar van
uit de politieke partijen een drin
gend beroep gedaan. We vertrou
wen, dat zij tot luisteren bereid is.
Geref. organisten in Amsterdam bijeen
Kerk) een brochure uitgegeven
die is toegezonden aan de raden
van alle hervormde gemeenten i
Nederland.
In deze brochure heeft het co
mité de basis willen leggen voor
een nieuw gesprek in de Her
vormde Kerk over de Republiek
dér Zuid-Molukken.
Bij deze brochure is een formulier ge
voegd waarop de kerkeraden een beslis
sing kunnen invullen, na bestudering van
het rapport. Op deze lijst komen onder
meer de vragen voor: „Is ce kerkeraad
van oordeel dat de kerk haar stem zal
moeten doen horen en in haar werken
iets zal moeten doen niet alleen voor de
Ambonezen in Nederland maar ook voor
het hele Ambonese volk als zodanig?"
en „Is de kerkeraad met het comité-Bout
van oordeel dat onze kerk moet luiste
ren naar de Zuid-Molukse Kerken, die
vrij zijn zich uit te spreken, als daar
zijn de classis Ceram van de Zuidmo-
lukse Protestantse Kerk en de Zuid-
molukse Kerk in Nederland?"
Ook wordt de vraag opgeworpen of
het op de weg van de Hervormde Kerk
ligt, de kwestie-Ambon onder de aan
dacht van de Wereldraad van Kerken te
brengen en voor de zaak de Zuidmoluk-
kers te getuigen „voor overheid en volk".
De brochure geeft onder aanhalingen
van redevoeringen van dr. Drees, dr.
Hatta, dr. Van Mook, mr. Roem en vele
anderen, aan, hoe er bij de soevereini
teitsoverdracht sprake was van „de
Verenigde Staten van Indonesië" welke
constructie direct na de overdracht om
gebogen werd in „Republiek Indonesië".
Er wordt aan herinnerd dat onder
druk van deze ontwikkeling op 25 april
1950 de Republiek der Zuid-Molukken
werd uitgeroepen, terwijl de nieuwe
grondwet van de republiek pas op 17
augustus 1950 in werking trad. Ook haalt
het comité-Bout een beschouwing aan
van de Nederlandse Vereniging voor
Internationaal Recht, waarin in ant
woord op vragen van L. P. Nikljjuluw
geconstateerd wordt dat de Ambonezen
het recht hadden een Republiek der
Zuid-Molukken uit te roepen, volgens
Ledenwinst
geboekt
In het Woestduincentrum te
Amsterdam-West heeft de Gere
formeerde Organistenvereniging
zaterdag haar 29e jaarlijkse al
gemene ledenvergadering gehou-
dén. Voorzitter D. W. L. Milo gaf
een korte uiteenzetting over de
positie van de gerëf. organisten.
Hij merkte hierbij op, dat tijdens
de vergelijkende 'examens, die
nemens de G.O.V. worden afge
nomen om tot een vervulling van
vacature in de Geref. kerken
te komen, de resultaten dikwijls
teleurstellend zijn.
Het is geen uitzondering, wanneer
eigenlijk geen der deelnemende kandi
daten aan te stellen minimum eisen kan
voldoen. Zelfs goede instrumenten moe
ten het soms zonder een geschoolde
kracht stellen. Als. oorzaken .noemde
spreker o.a. een te eenzijdig op het con-
certspel gerichte opleiding, waarbij bet
primair voor onze organisten te stellen
koraalspel niet serieus genoeg wordt be
oefend.
Anderzijds brengt de helaas nog maar
al te dikwijls voorkomende geringe
waardering van de kerkelijke autoritei
ten voor het werk der geref. organisten
en hun vaak schamele honorering ftiee,
dat goede krachten in andere kerkver
banden emplooi zoeken. Daarom moet
in onze kerken geijverd worden voor een
betere waardering en erkenning van het
organistschap.
Bij Jiet uitbrengen van. zijn jaarverslag
heeft mr. C. J. Vérplanke medegedeeld,
dat het ledental der vereniging, dank zij
een doelmatig gevoerde propaganda, in
het afgelopen jaar belangrijk is geste
gen, nL van 698 tot 762. De activiteit der
27 kringen geeft, enkele uitzonderingen
daargelaten, aanleiding tot tevredenheid.
Naar buiten treedt de vereniging op door
haar maandelijks verschijnend blad Or
ganist en Eredienst, het afnemen van
normale en vergelijkende examens en het
uitbrengen van orgeladviezen.
In het afgelopen jaar werden niet min
der dan 85 eerste adviezen verstrekt. Met
voldoening kon de penningmeester ver
volgens vaststellen dat 'de financiële po
sitie der vereniging gezond is. De contri
butie kon in dit verband gehandhaafd
blijven op ƒ12,50. Bij de bestiiursverkie-
Beroepingsiverk
Benoemd tot geestelijk verzorger van
de inrichtingen „Dorestad" en „Ursula-
kliniek" te Wassenaar: J. C. Hooijer, em
pred aldaar.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te 's-Gravenzande (vac. L
J. Boeijinga): K. Sierink te Oosternij-
kerk; te Werkendam (tweede pred. pl.);
H. Moll te Berkel en Rodenrijs.
de r.t.c. overeenkomst tussen Nederland
en Indonesië.
De adressanten, van wie dr. H. Bout,
D. Vreugdenhil en de heer J. H. Scheps
in de brochure genoemd worden, richten
zich In hun brochure.ook tegen de wijze
waarop de hervormde synode een vorig
adres dezer kwestie behandeld heeft en
tegen het niet publiceren van een gelijk
luidend adres van de classis Ceram, dat
ondertekend is door mr. Ch. R. S. Sou-
mokiL
Voor de middagvergadering was een
aantrekkelijk programma opgesteld, be
staande uit een interpretatie-concert, een
improvisatieconcert en een orgelbespe
ling. Aan het eerste werd deelgenomen
door de organisten Koos Bons, P. Rip-
pen (organist vari de Woestduinkerk) en
J. M. Vetter. Twee composities van
Bach, de g-moll fuga (Band IV) en het
koraalvoorspel „Wenn wir in höchsten
Nöthen sein" bleken aanleiding tot inder
daad vrij uiteenlopende interpretaties.
De verschillen hadden voornamelijk be
trekking op het tempo, de frasering
en de wijze van uitvoering der
versieringen in het koraal. De menings
verschillen omtrent het tempo van de
fuga vonden hun oorsprong in de melo
dische dan wel harmonische betekenis
die de organisten aan het thema hecht-
kantoormachines
Krniswoordpnzzel
Horizontaal: 1. kruipend diertje, 4.
jongensnaam, 7. vruchtje,. 8- stad in
Duitsland. 10. afnemend getij, 12. kleur,
14 gem. in Limb., 16. teugel, 18. voor
lichting, 20. secretaris-penningmeester
(afk), 21. korf, 23. eikenschors, 25. lust
hof, 27. zwëmvogel, 29. meisjesnaam,
30. kraam. 32. water in N. Brab., 34.
vogel, 36. rivier in Duitsland, 38. over
slaande sluiting, 40. vreemde munt, 42.
voorzetsel, 43. aanloop, 45. honigbij, 47.
meisjesnaam, 48. middag.
Verticaal: 1. voornaamw., 2. stad in
Noorwegen, 3. patroon, 4. .idwoord, 5.
meisjesnaam, 6. ontkenning (spreektaal),
7. nor„, 9. boterton, 11. jachthond. 13.
honigbij, 15. als 25 hor., 17. niet geslo
ten, 19. «tad in Z.-Arabië, 22. hoekpij-
ler 24. gem. in N.H., 26. juffrouw,
gast. 29. vloeistof, 31. zijtak Doura,
zoon van Jacob 35. dorp in Z.Limb.,
37 plaats in Zeeland. 39. deel van het
oor, 41 zijtak Donau, 44. muzieknoot, 46.
meisjesnaam.
OPLOSSING VORJGE PUZZEL.
1. dertien, 2. eertijds, 3. lustrum, 4.
afstand, 5. fontein, 6. opstand, 7. Ner-
thus, 8. tacitek. 9. achterste, 10. inkt
pot, 11. nijptang, 12. Echteld.
