Feest in Engeland
I
„Baby van de familie
„Ridder van de lens"
i
ENGELAND viert vandaag feest. Prinses Margaret, die zich door haar eenvoud en haar
overrompelende spontaneïteit zo bemind heeft gemaakt, is in het huwelijk getreden met
een man uit „het gewone volk": Antony Armstrong Jones, een levenslustige jongeman,
die volgens zijn vrienden ongetwijfeld voor een vrolijke noot in het 6oms wat saaie leven aan
het Britse hof zal zorgen. Als Margaret en Antony met de Brittannia de Thames zijn afge
varen en zich op weg naar West-Indië bevinden, begint het feest in Engeland pas goed en zal er
heel wat op het geluk van het jonge paar worden gedronken. Ook door bootwerker William For
bes, die het prachtig vindt, dat de prinses met een arme fotograaf is getrouwd
HET BEGON AL VROEG.
heeft altijd de aandacht
voor zich opgeëist
HET moet onstuimig weer zijn geweest in de nacht van 21 augus
tus 1930. De bewoners van het eeuwenoude Glanis Castle in
Schotland hadden echter geen tijd om op het onweer, de wind en
de striemende regen te letten. Alles wees er op, dat er die nacht
een baby geboren zou worden: het tweede kind van de hertog van
York en van lady Bowes-Lym, gravin van Stratmore, die enkele
jaren later koning en koningin van Engeland zouden worden. In
die stormachtige nacht werd prinses Margaret Rose geboren, de
lieftallige koningsdochter, die vandaag in het huwelijk is getreden
met een man uit ,,het gewone volk", Antony Armstrong-Jones.
AIIETS wees er op, dat zij in de Britse samenleving een belangrijke roV'zou
gaan spelen. Haar grootvader, George V, was koning. De prins van Wales
zou hem opvolgen en haar vader kwam als hertog van York pas'op de tweede
plaats en niets wees er toen op, dat deze nog eens de troon van het Britse
imperium zou bestijgen. Bovendien was Margaret vier jaar en vier maanden
jonger dan haar zuster Elizabeth. En dus scheen zij voorbestemd voor een
weinig opvallende rol in het leven aan het hof en voor veel minder openbare
f}E EERSTE zes jaren van haar leven bracht zij Voor het grootste deel door
in het ouderlijke huis in de Britse hoofdstad, op Piccadilly 145. De ramen
van dit gebouw gaven uitzicht op Green Park en Buckingham Palace, waar
haar grootouders woonden. De grote tuin van haar huis grensde aan de
achterkant aan Hyde Park. En de Londenaren vonden het heerlijk om over
het hek te kijken naar het spel van prinses Elizabeth en haar zusje Margaret
Rose. Naarmate Margaret wat ouder werd, vingen deze toeschouwers wel eens
iets op van de wijzigingen, die zich in het karakter van dé kleine prinses aan
het voltrekken waren. En het viel op, dat de zusters het vaak niet met elkaar
eens waren.
In die kinderjaren veranderde Victoriaanse tijdperk in haar noeg van. En toen de koninklijke
het aanzien van de wereld. Men uiterlijke verschijning. Margaret familie zich voorbereidde op een
moest de kleine prinses geleide- is altijd onberekenbaar geweest, rondreis door Zuid-Afrika stelde
lijk i
n, tussen haar muziek- en Elizabeth
„anglessen door, de betekenis
al die moeilijke dingen uit de
grote-mensen-wereld bijbrengen.
Niettemin leerde zij uit de lessen lang
over de grondwet en de troon
opvolging begrijpen,
Alle aandacht
ten opzichte van haar pas
geboren zusje. En dat is heel
i gebleven. Aangezien zij in een menigte al-
tijd gemakkelijk gezien moet kun
nen worden, mocht zij zelden of
nooit zwart dragen. Zij was
i de familie op- meestal aangewezen op pasteltin-
r ■>- ten. Maar het „zwarte probleem"
fe «-oo. - omzeilde zij door zoals zij zo
ri 1936 stierf haar grootvader, ko- eisen. En die werd haar dan ook dikwijls met haar neigingen moest
Mie geschonken. Beide prin- doen een compromis met de
i werden grootgebracht on- traditie te sluiten. Zij contrasteer-
der de ijzeren wet van zelftucht, de bijv. een zwarte avondjapon
- - '-«HnJ.r.n
ving. Bij de begrafenis kon zij
haar droefheid niet verbergen. En
vroom als zij altijd was geweest,
zocht zij meer en meer troost in
godvruchtige activiteit. Er hebben
Zij kreeg haar 2eifs nooit serieus genomen
geruchten de ronde gedaan, dat
zij non wilde worden.
Als „baby i
oom, Edward VIII, afstand I
de troon terwille van een Ameri- die alle Engelse koningskinderen met een saffierblauwe mantel,
kaanse gescheiden vrouw, mrs. aangeboren heet te zijn. Maar De „„righeid van de Drinses
Simpson. Het leek of voor Mar- Margaret's levendigheid en haar f reeds gaanleiding tot ro^anti.
earet het leven nooit meer zou talent voor mimiek waren moei- sche gerucbten loen zij nog geen
moest^laar voder lachen 2?S£ Vermoeden/ heel.
garet het leven nooit
zijn, wat het geweest was
Het huis met sirenen
de deur zoals bij iedere andere j Jas
onderdaan van de koning
moest zij verlaten. Haar thuis zou
voortaan Buckingham Palace zijn,
met een wacht in uniform bij het - -
hok. Haar zuster Elizabeth, die raak<a" de hotdigmtanssen
r het best geheim kon houden.
„Maggie"
de cock-
:abeth, die raakten de hofdignitanssen een Waarschijnlijk hield deze houding
geworden, ogenblik m jgrote^verlegenheid, verband met het feit, dat zij
;re maakte
de lucht
(B- _n opwinding
fluisterde haar zuster in het oor:
„Wat enig!"
Margaret is nooit verlegen ge- De winkelmeisjes ei
be- weest tegenover jongens en man- neys praatten graag
t een nen- Toen zij in de oorlog op „Maggie" en haar vrienden en
zekere' verwijdering is ontstaan Windsor Castle verbleef, verlang- vriendinnen werden bijna overal
tussen beide zusters en dat het do zij or evenals Elizabeth bekend r.ls „het stel van prinses
ir, de jonge garde-officieren te Margaret". Over het algemeen
waren het jongelui van adel of
van geld. Er waren ook enkele
Amerikanen onder.
Het overlijden van haar vader
bracht een merkbare verandering
het onstuimige leven
belangrijke taak, die voor haar
leek te zijn weggelegd
Margaret moest zich er op gaan
voorbereiden, dat zij in de toe
komst zwaardere plichten zou
krijgen. Men heeft wel eens
weerd, dat van dez: tijd af
voor Margaret met name nadat
Elizabeth koningin was geworden, ontmoeten, die op het kasteel
Gevat.
gestationeerd en dan ook
vaak op de thee werden ge
vraagd.
Er genoeg van
Ook voor beide prinsessen gold prinses. Zij hield heei
'haar tijdens de oorlog de^textielrantsoe- jjem en was jn zijn laatste levens-
zuster heeft opgenomen. Toen zij JJg. voortdurend in zijn omge-
party in een salon in May-
fair opgewekt stond te praten en
iemand vroeg, hoe het met „haar P®** 'jYj
zuster" ging, verstrakte het ge- 1 en
zicht van de prinses. Haar ant
woord was vlot en scherp: „Ik
veronderstel, dat u Hare Majes
teit de Koningin bedoelt". Zo is
Margaret. Nooit heeft zij haar
koninklijke waardigheid vergeten,
al maakte zij altijd de indruk, dat
zij dit wel zou kunnen doen.
Onder de uiterlijke opgewekt
heid van Margaret gaat een diep-
godsdienstige levenshouding schuil
van een ernstige jonge vrouw, die
2ich vaak eenzaam heeft gevoeld
Voor een jong meisje met een le
vendig temperament kan het een
beproeving betekenen, prinses te
zijn. Toch heeft zij plezier in
haar koninklijke rol gehad. Want
toen een intieme vriendin eens
vroeg, of zij niet iemand anders
wilde zijn, antwoordde zij met de
haar kenmerkende vurigheid: „Ik
kan me niets heerlijkers indenken
dan te zijn die ik ben".
Elizabeth was zich reeds op
zeer jeugdige leeftijd bewust van
haar bevoorrechte positie. Zij
hechtte aan traditie en sommige
mensen zien nog sporen van het
Elizabeth gedra
gen. Maar toen de oorlog afgelo-
en Margaret bijna zes-
geworden, had zij er ge-
De eerste keer in het openbar
samen: op 1 maart bij Cover
Garden Opera House.
Wellicht heeft hier ook haar
liefde voor Peter Townsend een
belangrijke rol gespeeld. Men
zegt, dat haar vader Peter bijna
als zijn eigen zoon behandelde en
veel begrip had voor de moeilijk
heden, waarvoor Margaret zich
geplaatst zou zien, als zij met
hem In het huwelijk zou willen
treden. TOcn koning George VI
overleed, viel haar laatste steun
pilaar weg en moest zij men
selijkerwijs gesproken gehoor
zamen aan de wil van haar zus
ter, de koningin.
De Britten begonnen wat meer
aandacht te schenken aan de ge
ruchten over de grote liefde van
prinses Margaret, toen in 1953
plotseling de opdracht aan Towns
end, Margaret en haar moeder op
een reis naar Rhodesia te bege
leiden, werd ingetrokken. Hij
werd als luchtvaartattaché naar
Brussel gezonden. Toen Margaret
dit vernam, zegde zij onder voor
wendsel van ziek te zijn voor en
kele dagen haar officiële afspra
ken af. Het gepraat over de idyl
le nam toe en een der Britse bla
den beweerde, dat Townsend in
ballingschap was gezonden, wat
later waar bleek te zijn.
Rust hervonden
Margaret had haar vorstelijke
rust hervonden tegen de tijd, dat
zij uit Rhodesia terugkeerde en
zij nam met nieuwe energie haar
koninklijke plichten op zich. De
partijen, die zij bijwoonde, wer
den zorgvuldig in het oog gehou
den, maar zij veranderde met pla
gende regelmaat van cavaliers. In
het begin van 1955 werd voor
haar de reis naar West-Indië uit
gestippeld. Zij ging alleen en ve
len beschouwden dit als een gele
genheid, die haar geboden werd
im te kiezen tussen Townsend en
iet Britse vorstenhuis.
Toen zij terugkwam was zij
-iterlljk volkomen ontspannen. Zij
'ad haar beslissing genomen. Er
olgde nog een moeilijke periode,
vaarin zij Peter Townsend per
soonlijk heeft willen overtuigen
van de juistheid van haar besluit,
af te zien van een huwelijk met
hem, omdat hij een gescheiden
man was. Moeilijk waren ook de
jaren, die volgden. In 1955 nam
Margaret haar besluit en vier
jaar later, nadat Townsend In
Brussel ln het huwelijk was ge
treden met de dochter van een
Belgische sigarettenfabrlkant, ont
stond er geleidelijk een nieuwe
romance, die tenslotte zou leiden
tot het huwelijk, dat vandaag ln
de Westminster Abbey gesloten
Op Clarence House (de Londen-
se residentie van prinses Marga
ret en haar moeder) heeft men
nooit een officiële lezing gegeven
omtrent de wijze, waarop de ro
mance tussen de prinses en de
ridder van de lens is opgebloeid.
Met opzet (of niet) heeft iedereen,
die tot de officiële kringen be
hoort, de indruk gewekt, dat het
liefde op het eerste gezicht is ge
weest. Op de vraag, hoe het be
gonnen was, antwoordde een
woordvoerder van Clarence House
kort en bondig: „Zij hebben el
kaar in 1958 leren kennen op een
besloten party". En daar liet hij
In een officiële biografie van
Armstrong-Jones werd gezegd:
„De heer Armstrong-Jones heeft
prinses Margaret in 1958 leren
kennen op een avondfeest in' Lon
den. Later hebben zij elkaar op
vele plaatsen ontmoet, o.a. Bal
moral (de Schotse residentie van
de Koningin) en te Sandringham
(het landhuis van de Koningin in
Norfolk), waar de heer Armstrong-
Jones de gast was van de Konin
gin en de hertog van Edinburgh".
Dat is allemaal waar, maar een
beetje te mooi voorgesteld. De ont
moeting op Balmoral heeft tegen
het einde van de zomer plaatsge
vonden en die op Sandringham
nog later. Billy Wallace, een van
de trouwste vrienden en begelei
ders van de prinses onder de vrij
gezellen, vertelde op 26 februari
de avond, waarop de verloving
van Margaret bekend werd ge
maakt: „De prinses, drie vrien
den en ik zijn er in geslaagd, de
grootste zet van ons leven te
doen". Hij bedoelde het goedbe-
waarde geheim van de romance.
Uit zijn mededelingen bleek, dat
Margaret en Tony al een half
jaar van elkaar hielden. Om
streeks de 26ste augustus, nie;
lang nadat Jacky Chan uit dc wo
ning en het leven van Antonj
was weggelopen, was de roman
ce dus begonnen.
Op een feestje in kleine kring
1958 heeft Wallace de energieki
fotograaf aan de lieftallige prinse
voorgesteld. Hij werd toon een vat
de vele vrienden van Margaret
maar langzaam moet het hem er
Wallace duidelijk zijn geworden
dat de prinses toenemende belang
stelling voor de begaafde en gees
tige fotograaf ging koesteren.
Uitgenodigd
MR. ANTONY ARMSTRONG-JONES
werd de uitverkorene
van prinses Margaret
JTEN jaar geleden was Antony nog een jeugdig en begaafd fotograaf, die
leefde en werkte in het artistiek door hem zelf ingerichte halve souter-
in de helemaal niet deftige wijk Pimlico in Londen. Hij was bevriend
met een meisje, dat Jacqueline Chan heette en tien jaar geleden door haar
vader (een fotograaf) van Trinidad naar Londen werd
om les te nemen op eeri Engelse balletschool. Op de zeer informele,
ierige zit-op-de-vloer-feestjes, die Tony in Pimlico gaf, speelde Jacky
de rol van gastvrouwe. Totdat zij vorig jaar ruzie met Armstrong-Jones
kreeg en uit zijn leven verdween.
prins Charles gefotografeerd. De
foto's, die hij van Margaret maak
te, bleken een succes te zijn.
In verschillende opzichten moet
het idee, de jonge fotograaf op
nieuw te ontmoeten, de prinses
hebben behaagd. Want kort na
haar verjaardag ontmoette ze hem
onder vier ogen, dat wil zeggen:
met een hofdame, detectives van
Scotland Yard. een chauffeur in
uniform en talrijke bedienden in
de buurt. De romance hing toen
als het ware in de lucht en het
zou niet lang meer duren, of Tony
zou Margaret in zijn eigen beschei
den woning ontvangen. Margaret
slaagde er verschillende keren in,
onopgemerkt bezoeken te brengen
aan de studio, die zo vaak het to
neel van vrolijke fuifjes was ge-
Verleden
Na de eerste ontmoetingen tus
sen de beide geliefden kon het niet
anders, of Antony Armstrong-Jo
nes' verleden werd aan een nauw
keurig onderzoek onderworpen.
Dat bleek volkomen te beantwoor
den aan het leven van een opge
ruimde vrijgezel. Aan prins Philip,
die ook een belangrijke rol heeft
gespeeld in de Townsend-affaire,
was blijkbaar de moeilijke taak
toebedeeld, de man die mogelijk
zijn zwager zou worden eens goed
tc bekijken.
De meeste Engelsen hebben dan
ook niet begrepen, dat prins Phi
lip bleef jagen in Sandringham,
toen koningin Elizabeth naar Lon
den was teruggekeerd, omdat het
tijdstip, waarop haar derde kind
zou worden geboren, snel nader
bij kwam. Het was in die tijd, dat
Margaret en Antony hadden beslo-
tèn, te gaan verloven en Jones
was in Sandringham de gast van
de koningin en de prins. Hij nam
deel aan enkele jachtpartijen van
de prins en ofschoon hij beter met
een camera dan met een jachtge
weer kon omgaan, sloeg hij een
goed figuur.
Als stuurman van een .overwin
nende Cambridge-bemanning in dc
jaarlijkse bootrace tegen Oxford
had Armstrong in 1950 reeds in de
sport bewezen, wat hij waard was.
Zijn taktiek gedurende de race
was bewonderenswaardig. Zijn ge
drag voor, gedurende en na de af
mattende wedstrijd was onberis
pelijk. En volgens een Engelse
theorie zijn twee van de beste'ge
legenheden om het karakter van
een man te beoordelen: de sport
en de jacht.
Wijze lessen
Het ligt voor de hand, dat de
critische ogen van de gemaal van
de koningin hem aan een nog sub
tieler onderzoek hebben onderwor
pen. En op het eenzame Sandring
ham had prins Philip tijd en
vooral een onbespiede gelegenheid
om Armstrong-Jones in te lich
ten over minder bekende dingen,
die onlosmakelijk verbonden zijn
aan het deel uitmaken van een
van de oudste regerende vorsten
huizen ter wereld.
Een daarvan betrof de kleding.
De echtgenoot van de prinses kon
onmogelijk in een suède jasje en
een broek van cavaleriekeper met
„knieën" er in op een scooter
door Londen rijden. En dan dat
lange, goudkleurige haar. Wat
korter zou hem beslist een netter
voorkomen geven. En die zachte
versleten schoenen uit een tweede
handszaak: goed voor de studio,
beste jongen, maar niet bepaald
voor de toekomstige echtgenoot
van een prinses.
Kleren mogen de man niet ma
ken, maar een goede kleermaker
kan toch wel een handje helpen.
En prins Philip heeft zelf een goe
de, die nog twee andere welge-
merken, beslist niet. Maar de
zwager >-an de koningin kan toch
moeilijk zijn brood verdienen door
fote'a van haar onderdanen te ma
ken en die te laten betalen. Om
nog niet te spreken van de studio
woning van Jones in Pimlico, vlak
naast een wasserij.Het zou beter
zijn, als Antony naar Buckingham
Palace ging verhuizen. Daar was
nog wel plaats.
Vroeg genoeg
Het duurde niet minder dan ne
gentien dagen, voordat prins Phi
lip naar Londen vertrok om zich
bij koningin Elizabeth te voegen.
En het bleek nog vroeg genoeg
te zijn. Prins Andrew werd pas
op 19 februari geboren. Maar een
week daarna werd dat andere
grote nieuws de verloving van
Margaret bekend gemaakt.
Blijkbaar hadden de gesprekken
tussen de prins en de fotograaf
een heel gunstig verloop gehad.
Op de dag, dat de verloving be
kend werd gemaakt, rende Antony
zijn studio binnen, waar nog en
kele assistenten aan het werk wa
ren. Hij werd aan de telefoon ge
roepen en nadat hij een kort ge
sprek had gevoerd, waaraan men
geen touw kon vastknopen kwam
het grote nieuws er uit: „Ik ben
verloofd, jongens. Met prinses
Margaret." Hij haalde twee kof
fers, stopte er zenuwachtig wat
kleren en camera-uitrusting in en
reed in zijn kleine wagen naar
Windsor Castle, waar prinses Mar
garet op hem zat te wachten. Die
avond werd het feit van de verlo
ving openbaar gemaakt.
In de volksbuurt Pimlico had
Antony Armstrong-Jones zijn
Veel geluk
Toen een van zijn oude kennis
sen het grote nieuws hoorde, zei
zij: ,,Ik hoop, dat prinses Marga
ret hem zal afleren om overal
rommel te maken." En het com
mentaar van de bootwerker Willi
am Forbes luidde: „We zullen voe
len, dat de koninklijke familie bij
ons hoort. Hij weet uit ondervin
ding, hoe gewone mensen moeten
leven. Ik wens ze allebei veel ge
luk."
Margaret er; Antony zijn nu
man en vrouw. Zij gaan in een
(huurvrij) huis wonen bij Ken
sington Palace, een van de vele
eigendommen van de Britse ko
ninklijke familie. Maar eerst gaan
zij met het koninklijke jacht
Brittannia op huwelijksreis naar
West-Indië. Een reis, die bij Mar
garet wellicht even herinneringen
zal oproepen aan een heel moei
lijke periode in haar leven. Maar
die herinneringen zullen ongetwij
feld overschaduwd worden door
het grote geluk, dat zij tenslotte
heeft gevonden een geluk, dat
iedereen haar zo van harte gunt..
"y^OOR het altaar van de Westminster Abbey heeft prinses Mar
garet vandaag beloofd, haar echtgenoot Antony Armstrong-
Jones altijd te zullen gehoorzamen. Margaret zelf heeft gewild,
dat haar huwelijk zou worden voltrokken volgens de ritus van het
Prayer Book, van 1662, die de belofte van gehoorzaamheid insluit.
Men kan ook nauwelijks aannemen, dat deze wens afkomstig is
van de luchthartige Tony. Zou hij, een „gewone man", eisen dat
een prinses van koninklijke bloede hem gehoorzaamheid zou belo
ven? Het typeert Margaret dat zij evenals zovele wilskrachtige
vrouwen in haar hart werkelijk wil gehoorzamen aan de man,
die zij liefheeft
QVERIGENS heeft zij al eerder getoond, dat zij niet zo onhandelbaar is, als
wordt beweerd. Er gaat een verhaaltje volgens hetwelk Margaret haar
ontbijt op bed verlangde, toen zij bij haar zuster en prins Philip logeerde.
„Onzin", zou Philip hebben. gezegd: „Je ontbijt staat in de ontbijtzaal. Kom
uit en ga daar eten". En Margaret gehoorzaamde.
