iCkicumc £ciltscije (fTouranl
Prinses Margaret gaf jawoord
in de Westminster Abbey
Op huwelijksreis
naar West-Indië
hamol weer
vandaag!
Luisterrijke dag in een zonnig Londen
Ned. vlag neergehaald bij
rel in Djakarta
Nederland herdenkt zijn doden
en viert uitbundig het feest
van de bevrijding
GEEF MOEDER
VRIJDAG 6 MEI 1960
BUREAUS: Steemstraat 37
Directie, Redactie, Abonnementen- en
Advertentie-afdeling Tel 31441
ABONNEMENTEN ƒ7,50 per kwartaal;
2.55 per maand; 0.59 per week
ADVERTENTIES: 0,20 per millimeter.
Familieberichten 0,18 per millimeter
(Bij contract belangrijke korting)
Postrekening 58936-
Directie: F. DIEMES
Hoofdredacteur: Dr. E. DIEMER
CHRISTELIJK-NATIONAAL DAGBLAD
Voor Leiden en Omstreken
„5 tantva^ticf) is gbefclevcn
nign hert in trgfjtnspatf
Eenenveertigste jaargang no. 11861
OPROEP VAN KERKEN
ZANDKREEK DICHT
LUCHTINCIDENT in Rusland
Zie pagina 12
Dodelijk ongeluk bij
spoorwegovergang
Op de niet beveiligde spoorwegovei
gang in Waddinxveen is gistermiddag
een dodelijk ongeluk gebeurd. Doordat
zij de naderende trein te laat opmerkte
werd de Rotterdamse mevrouw S. C. v.
L.-H. met haar bromfiets gegrepen. Haar
achterop zittende vierjarig zoontje was
op slag doodzijzelf moest ernstig ge
wond in het Berkwegziekenhuis in Rot
terdam worden opgenomen.
I Bruid en bruidegom, terwijl
aartsbisschop Geoffrey Fisher
de huwelijksvragen stelt.
(Van onze speciale verslaggever)
GROOT, glanzend jacht gleed vanavond met licht stampende
motoren de Theems af. Klokkengebeier vergezelde het, sirene-
geloei en vreugdekreten. Prinses Margaret bevond zich aan boord,
haar man Antony Armstrong-Jones, een bemanning van een kleine
tweehonderd vijf tig koppen en twintig tot dertig leden van het Engelse
hof. Een sprookjesachtige reis naar het sprookjesachtige West-Indië
was aangevangen. Een sprookjesachtige reis na een sprookjesachtige
jl/TISSCHIEN heeft de prinses, die haar hand aan een burger gaf, deze
zesde mei niet als een sprookje beleefd. Misschien is ze, zoals alle
mensen op hun trouwdag, wat nerveus geweest; misschien is veel van de
praal en luister als een verre waas voorbij gegleden.
Maar voor Londen en heel Engeland was het een sprookje, deze dag.
„Maggie" trouwde, „Maggie", die na haar affaire met Peter Townsend
nog dieper in het hart van de Britten is gaan leven. Driftig trappelende
paarden trokken door de straten, neigende en wuivende vorstinnen en an
dere leden van het koninklijk huis reden in koetsen en,auto's voorbij. De
„Union Jack" wapperde op zuilen en op daken, er was gejuich, aanzwel
lend tot machtige orkanen, er waren versieringen: rozen wimpels, linten
en banieren, er waren erezuilen, erebogen en erehagen.
Het centrum van de Engelse hoofdstad
was als één wriemelend mierennest.
Langs de betrekkelijk korte route van
Bucking PaiLace naar de Abdij stond het
zwart van de mensen, die allen in een
blijde feeststemming waren. Van drie uur
vanmorgen af waren alle sltrarten tussen
de Theems en St. James voor het ver
keer alge zet.
Al sinds giste ravon daf bevond zich
een leger van mannen, vrouwen en kin
deren langs de route, die door bruid en
bruidegom en de leden van het Engelse,
Koniniklijike huis moest worden afgelegd.
De grootste concentratie vertoonde zich
voor Buckingham Palace en langs da
Mali, waaraan Clarence House, het paleis
van koningin-moeder Elizabeth, is gele
gen. Vouwstoeltjes, dekens en thermos
flessen werden uitgepakt en langs de
trottoirbanden bewoog zich een merk
waardig gezelschap van muzikanten, dat
'rijkelijk werd bedeeld.
De nacht, die fris, maar niet al te
koud was, werd door overal nog plaats
vindende werkzaamheden aanmerkelijk
bekort Straatvegers verschenen herhaal-
I delijk op heft toneel en overal was men
doende de laatste hand aan de verslerin
gen te leggen.
Op slechts honderd meter afstand van
Clarence House waren dertig bloemen
meisjes bij een twintig meter hoge, dub-
bele ereboog aan het werk. Dertigduizend
vers geplukte, rose en rode rozen moe
ien erop worden aangebracht, onder de
toit met gouden banieren, waarop de let
ters M. en A prijkten. Pas toen de morgen
begon te gloren, werden de mechanische
i ladders weggehaald en konden de meis-
3es met hun door doornen geschramde
vingers naar huis
Voor tweeduizend uitverkorenen
was er ook nog de plechtige huwe
lijksvoltrekking in de Westminster
Abbey. In een sfeer, die, op de aan
wezigheid van televisie-camera's na,
niets van het heden had en in een
kerk, die als het centrum van de
rijke, Engelse geschiedenis geldt, ga
ven een prinses en een burger elkaar
voor het hoogaltaar hun jawoord en
Seioofden elkaar tot de dood toe
'rouw.
Uren tevoren zat het uitgelezen gezel
schap er al: de heren in jacquets, in
donker wandelkostuum, of in het goud,
rood en zwart van gala, de dames in glan
zende middagjaponnen en met een hoed.
De grijze muren van het godshuis gingen
schuil onder vlammende kleuren en ook
de hoge, middeleeuwse pilaren waren rijk
met vlaggen en vaandels behangen. Het
op kant lijkende traceerwerk van het
meer dan dertig meter hoge dakgewelf
was een versiering op zichzelf. Een lange
koningsblauwe loper lag in het midden
Militaire voorbereidingen
in Indonesië
VIERHONDERD Indonesische jongelieden zijn vandaag de tuin van de
Nederlandse diplomatieke vertegenwoordiging te Djakarta binnen
gedrongen en hebben de Nederlandse vlag neergehaald. Zij droegen span
doeken met het opschrift „Verdrijf de Nederlanders uit West-Irian" en
„Neem alle Nederlandse eigendommen in beslag".
Nader wordt gemeld, dat ongeveer
achthonderd studenten zich op vier
blokken afstand van het paleis v:
Sukarno verzamelden en zich splitsten
in twee groepen. De ene trok op naar
de kanselarij en de andere naar de
woning van de zaakgelastigde, de heer
A. Frowein. Bij de kanselarij dron
gen drie- tot vierhonderd studenten
de tuin binnen. Zij openden de deur
en beschadigden schrijfmachines, ta'
fels en ander meubilair. Zij haalden
de Nederlandse vlag van het gebouw
omlaag, scheurden de blauwe baan
eraf en hesen het dundoek weer als
een soort Indonesische vlag. Ook ver
nielden zij schilderijen van de Ko
ninklijke Familie en andere voorwer
pen. Ruiten werden ingegooid.
Een ambtenaar van de Nederlandse ver
tegenwoordlging zeide op een vraag of e:
geprotesteerd zal worden: „Waarom
vraagt u mij dit? Niemand neemt deze
incidenten licht op." Het Indonesische
ministerie van buitenlandse zaken „be-
truert het in-cident zeer" en beloofd
grondig onderzoek. Het Nederlands per
soneel heeft geen letsel opgelopen.
Politie en mobiele brigade slaagden
later in de betogers te verdrijven.
Het gebouw wordt streng bewaakt.
De waarnemend president van Indo-
esië, ir. Djuanda, heeft verklaard, dat
Indonesië gereed is aan alle gebeurlijk
heden het hoofd te bieden. „We worden
geplaatst tegenover een zeer gespannen
toestand inzake West-Irian", voegde hij
hieraan toe. „De huidige gespannen toe
stand kan nog meer gespannen worden.
Tegenover een dergelijke toestand zullen
wij onze eenheid versterken en onze
tionale kracht verhogen."
U hebt aan fl. 45,- genoeg!
Nü koopt u voor ro'n laag bedrag een
moderne herenregenjaj van cop-kwaliteit in
de apeciale lanbiedingscrie van de Faam!
TOP-VOORDEEL NR. 8
slechts één week:
HERENREGENJAS
45/-
HO O GS TtAAT LEIDEN
van de kerk honderdzeventig meter
van de ingang naar het koor.
Het was vijf voor elf, toen het leger van
wachtenden bij de Westminster Abbey
eindelijk iets meer zag dan de aan- en
afrijdende auto's van de genodigden. De
acht bruidsmeisjes reden in limousines
voor: frêle figuurtjes in coquette, ritse
lende gewaden.
Zoals verwacht werd, was ook het oud
ste dochtertje van koningin Elizabeth II,
de negenjarige prinses Anne, xan de
partij, gekleed in een japonnetje van fijn,
wit tule en met een diadeem van oranje
bloesem op haar blonde krullen.
Nog maar nauwelijks waren ze door de
ingang verdwenen, of een tot een gejuich
aanzwellend gerucht kondigde zich aan.
De bruidegom, Antony Armstrong-Jones,
stapte uit een grote, zwarte wagen, in een
smetteloos jacquet en met een brede glim
lach op het gelaat. Zijn „best man", dr.
Roger Gilliat, kwam onmiddellijk achter
hem aan. Beiden werden naar het Sacra-
rium geleid, waar ze, helemaal vooraan,
op blauwe zetels werden neergezet.
Opnieuw klonk er gejuich, langer aan
houdend en aanzienlijk luider. De koperen
kurassen en helmen van een afdeling ko
ninklijke cavaleristen glinsterden in de
zon. Uit een glimmend gèlakte koets stap
te koningin Elizabeth II, in een kanten,
turquoise-kleurigè robe. De vorstin werd
gevolgd door haar moeder, koningin-
moeder Elizabeth, die een kokervormige
japon droeg van wit- en goud-lamé, af
gezet met nertz.
De grote verrassing was wel, dat ook
de elfjarige prins Charles in de koets
van de Koningin en de Koningin-moeder
zat. Ietwat verlegen stapte hij uit, ge
kleed in een zwart-flu welen kostuum
met wit kanten kraagje. In andere rijtui
gen in de Koninklijke processie bevonden
zich ook nog de hertog en de hertogin
van Gloucester (oom en tante van de
bruid) en de hertogin van Kent, een an
dere tante.
Het publiek werd met de minuut onge
duldiger. Men rekte de halzen, verlangend
uitziend naar het moment, waarop de
bruid zou arriveren. Eindelijk, om vijf
minuten voor half twaalf, was het zover.
Een glazen koets, getrokken door twee
grijze paarden, reed voor, begeleid door
stormachtige juichkreten en de wilde ca
dans van hoefgetrappel. Geholpen door
haar zwager, prins Philip, stapte prinses
Margaret uit, haar kanten sluier als een
witte wolk achter zich aan en haar ivoor
kleurige japon als met een fluwelen glans
bedekt.
Haar grote diamanten tiara sproeide
stralen van flonkering uit. Ze was de
bruid uit het sprookje, de verpersoonlij
king van het tere visioen, waarvan ieder
een een soort ideaalbeeld bezit.
Na het inzetten van een fanfare uit
twaalf zilveren trompetten bewoog zich
een kleurrijke processie door de Abdij.
Het stralende middelpunt was de gesluier-
de bruid, die door prins Philip naar het
altaar werd geleid. Koorknapen liepen
erin mee, geestelijken in paarse, rode en
witte gewaden, officieren en hofdignita-
rissen. De genodigden, die waren gaan
Opnieuw gaf Nederland twee mi
nuten voor zijn doden. Twee
minuten voor 200.000 tot 300.000
mannen en vrouwen, die onze vrij
heid met hun leven betaalden. Hun
namen vertegenwoordigen een on-
Koningln Elizabeth II, de
Koningin-Moeder en prins
Charles in Westminster
Abbey.
staan, bogen het hoofd, toen prinses Mar-
garot passeerde. Onmiddellijk achter haar
moeder en zuster bevonden zich de vader
en de moeder van de bruidegom, voor
deze ene dag niet gescheiden. De tweede
gewezen echtgenote van rechter Arm-
strong-Jones had een plaats gekregen
het schip van de kerk; zijn wettige vroi
Talrijke bekende persoonlijkheden
zaten op de eerste rijen bij het Sacra-
rium. Onder hen bevonden zich koningin
Ingrid van Denemarken, peettante
de bruid, graaf Mourvtbatten van Birma
met zijn dochter, prins Karl van Hessen
en de prinsen Max en Ludwig van Baden,
de jonge hertog van Kent en zijn zuster
Prinses Alexandra en het oudste lid van
het Koninklijk huis, de Princess RoyaL
Alle Britse staatslieden en vooraanstaan
de poliitioi waren ook aanwezig. Drie ex-
premiers vertoefden met hun echtgeno
ten niet ver van elkaar. Sir Winston
Churchill zat er, glimlachend cn nog al
tijd even kras. Sir Anthony Eden was er
en ook de laatste Labour minister-presi
dent, graaf Clement Attlee.
Toen de bruidegom zich bij zijn bruid
had gevoegd, begon de huwelijksinzege
ning volgens Anglicaanse ritus.
„Ja, ik," klonk dc stem van prinses
Prinses Margaret betreedt de
kerk, begeleid door prins Philip.
Margaret zacht door het bedehuis,
nadat haar door de aartsbisschop van
Canterbury gevraagd was, of zij haar
bruidegom als echtgenoot wilde aan
vaarden.
beurt.
„Ik, Antony Charles Robert, neem
u, Margaret Rose, tot mijn toettige
echtgenote
„Ik, Margaret Rose, neem u, Anto
ny Charles Robert, tot mijn wettige
echtgenoot
„Om u van deze dag in de toekomst
te hebben en te houaen," vervolgden
beiden, in overeenstemming met de
roerende woorden van het huwelijks
formulier, „in voor- en tegenspoed,
in rijkdom en armoede, in ziekte en
gezondheid en u te beminnen en te
koesteren tot de dood ons scheidt,
volgens Gods Heilige Ordinantie...."
Voor vervolg zie pagina 11
peilbaar leed. Hun daden mogen
niet vergeten worden.
En daarom klonk in heel Neder
land, op de Nederlandse Antillen en
in Suriname weer het signaal
„Geeft acht" en Nederland en zijn
Rijksdelen zwegen. In steden en dor
pen, op oorlogsgraven, bij fusillade-
plaatsen was er even de stilte voor
de gevallenen, voor de mensen, over
wie de acteur Albert van Dalsum in
Amsterdam sprak: „Zij stierven in
een vunzig hol. Zij zonnen zich op
's hemels daden."
Opnieuw werd in al die plaatsen ge
sproken over de zin van het herdenken,
de zin van de jaarlijkse stille tochten met
fakkeldragers en omfloerste trommen.
Bloemen en kransen waren de symbolen
van de wil om te herdenken. In Amster
dam, bij het nationaal monument, w
het koningin Juliana en prins Bernhard,
die de krans legden, elders waren
burgemeesters en autoriteiten. Maar ook
burgers, meer en mét meer aandacht dan
in voorgaande jaren, waren er.
Het waren gewone burgers, zoals ook
de gevallenen gewone burgers waren
een van de herdenkingsplaatsen werd het
gezegd: „Zij waren geen helden, maar een
voudige mensen die geen onrecht konden
dulden en in wie het verzet ontwaakte
toen de slavernij als een loodzware laars
op de nek van ons volk werd gezet. Zij
zochten de erepalm niet. Zij hebben haar
wel verdiend."
En daarom werd in Apeldoorn een mo
nument onthuld door twee zoons van een
verzetsstrijder, die vijf dagen voor de be
vrijding werd gefusilleerd. Daarom her
inneren in Utrecht de namen van dertien
lanen aan gevallenen en daarom waren er
gisteren Britse oorlogspelgrims in ons
land.
De lange rij namen mag niet worden
vergeten. Zij vormt een waarschuwing,
zoals ook de namen, gebrand in het ge
denkraam in het Artillerie Schietkamp
Oldebroek, een waarschuwing vormen.
Het feest
En donderdag dan trok weer, als
vijftien jaar geleden, de vreugde als
een laaiend niet te doven vuur over
het land en van de vroege morgen
uren tot aan middernacht hield zij de
steden, de dorpen en de gehuchten
gevangen in haar ban. Van Cadzand
tot Roodeschool en van Den Helder
tot Sittard was er feest, een hartver
warmend feest, dat begeleid werd
door een blauwe, bijna wolkenloze
echt-Hollandse lucht met een stralen
de zon, die deze dag tot de eerste ver
rukkelijke voorjaarsdag van het jaar
maakte.
Nederland vierde het derde lustrum
van zijn bevrijding, uitbundig, en
voornamelijk op straat, waar de eeu
wen door de mensen te hoop zijn ge
lopen als zij uiting wilden geven aan
hun vreugde. Het vierde het met
sangh en geclanck, met spelen en op
tochten, met wedstrijden en concour
sen, met harddraverijen en ballonop
stijgingen, met concerten en lekespe-
len. Het vierde het met ons vorsten
huis in een stijlvolle bijeenkomst in
het Amsterdamse concertgebouw, met
een grootse parade van ons leger bij
Ede, met bevrijdingsvuren in Nijme
gen, met een kranslegging bij hel
oeeld van de Bevrijde Mens voor ho
tel De Wereld te Wageningen, met
vuurwerk en met straatverlichtingen
Het vierde het ook met herinnerin
gen aan de bange jaren, die aan de
bevrijding voorafgingen. Vliegtuigen
van de Koninklijke luchtmacht wier
pen boven een aantal steden pakket
ten af met De Vliegende Hollander
het in Engeland gedrukte krantje, dat
in de bezettingstijd Nederland op de
hoogte hield van de vorderingen op
het strijdtoneel en de Nederlanders
moed insprak. Ook met het uitdelen
van het Zweedse wittebrood, dat in
de hongermaanden van '45 het bewijs
was, dat het einde van de nood na
derde.
Vooral de jeugd
Het was een spontaan, hartelijk
feest, waaraan jong en oud, waaraan
de vooroorlogse en de na-oorlogse ge
neratie zich verwarmden. Maar bo
venal was het een feest, waarop de
jeugd van Nederland een ogenblik op
de voorgrond trad toen zij, tijdens het
jeugdappèl op de historische Dam
uit alle provincies vertegenwoordigd
hoorde, dat dank zij haar activiteit
de vluchtelingen van Ohmstede en
Friedrichsfeld, de gasten van onze
vrije wereld, hun tehuizen zullen krij
gen. Omdat zij nu reeds ƒ605.000
heeft bijeengebracht.
Dat was een van de hoogtepunten
van deze bevrijdingsdag, dat de we
reld mocht vernemen, dat de Neder-
'andse jeugd-van-nu haar plicht ver
staat en haar woord gestand doet.
Daarom zal Bevrijdingsdag 1960 in de
geschiedenis van ons land met gou
den letters worden vermeld.
Op deze bevrijdingsdag kreeg de
jeugd ook een opdracht. Mevrouw
prof. dr. G. van der Molen gaf haar
die ten aanhore van Hare Konink
lijke Hoogheid prinses Beatrix, toen
zij aan het eind van een pakkende
rede bewogen uitriep: „Wat van
jullie wordt gevraagd is trouw, trouw
in dienst van de naasten".
Geringe prijsdaling
voor margarine
Met ingang van maandag 16 mei zal de
prijs van margarine met een cent per
pakje van een half pond dalen. Deze prijs
verlaging geldt alle soorten margarine
die thans 39 cent kosten.
NATIONALE MILITAIRE
DODENHERDENKING
Het comité Nationale herdenking mili
taire gevallenen, dat op initiatief van het
Veteranenlegioen Nederland is gevormd
heeft op verzoek van de burgemeester van
Amsterdam de herdenking verschoven van
dinsdag 10 mei naar zaterdag 14 mei.
Op de Brusselseweg in Maastricht
is gisteravond de 42-jarige motorrijder
B. L. uit Hulsberg (Limburg) tegen een
neergelaten slagboom van het Neder
lands-Belgische grenskantoor Caberg ge
reden. Hij was op slag dood. Zijn duo
passagier werd licht gewond.
In Barneveld is het tweejarig jon
getje F. J. R. bij het oversteken van de
rijweg door een trailer gegrepen. Het
knaapje was op slag dood.
De correspondent van A. P. te Djakarta
schrijft, dat de betrektóngen zeer gespan
nen zijn geworden. Indonesiërs uiit aille
klassen van de samenleving zijn begon
nen overal in het land stemming te ma
ken tegen de Nederlanders en de rege
ring aan <te sporen „het hoofd te bieden
aan deze onziininiiige Nederlandse uitdaging
van de Indonesische soevereiniteit' Alle
delen van de openbare mening zijn in het
geweer geroepen. Kranten, politieke par
tijen en daarmede verbonden jeugdorga
nisaties roepen opgewonden en luide om
verbreking der politieke betrektóngen.
De miltaire autoriteiten en ambtenaren
van het ministerie van buitenlandse za
ken zeggen niet wat ztf In het schild voe
ren. Volgens betrouwbare zegslieden is
men „behoorlijk paraat om de toestand
het hoofd te bieden" en diplomatiek ge
reed om de Nederlandse maatregelen te
bestrijden.
HOLLANDS VLAG
QP DEZELFDE BLIJDE dag dat
Nederland zijn bevrijdingsfeest
vierde, heeft in Djakarta een groep
demonstranten het gepresteerd de
Nederlandse vlag neer te halen. De
eenzaam overgebleven Nederlandse
vlag die wapperde in de tuin van de
Nederlandse diplomatieke missie.
Wel een merkwaardig samenvallen
van gebeurtenissen. De bevrijdingsdag
is de verjaardag van de Duitse capi
tulatie maar bovendien de dag
waarop de gedachten teruggaan naar
de bange oorlogsjaren, naar de offers
die gebracht zijn in die wereldwor
steling om het grote goed dat vrijheid
heet. In die wereldworsteling was ook
Indië betrokken. Ter wille van dit
schone land, dat verpletterd dreigde
te raken onder de Japanse soldaten
laars, hebben Nederlanders en Ame
rikanen en Engelsen en Australiërs
hun bloed gegeven. Voor de verdedi
ging van deze bevolking is Karei
Doorman gesneuveld. En zo was de
bevrijdingsdag die wij gevierd hebben
ook ter ere van hen.... ook al lijkt
het wel of hun offers vergeefs zijn
gebracht.
Want die vrijheid, waarvoor zoveel
bloed gestroomd heeft, is Indonesië
niet ten deel gevallen. De militaire
dictatuur die het kenmerk was van
het oorlogszuchtige Japan, is thans
kenmerk van Indonesië bijna had
geschreven: het oorlogszuch
tige Indonesië. Want als men durfde
en als men het zou kunnen, zou men
r al te graag geweld gebruiken
Nederlands Nieuw-Guinea als
wingewest aan het chaotische Indo
nesische rijk toe te voegen.
Het bevrijdingsfeest dat wij gevierd
hebben, was een nationaal feest. Over-
het kleinste dorpje en in de
grootste stad, wapperde de Nederland-
sche vlag. En nu mag het wat senti
menteel zijn om die vlag te bezingen
Is „onze glorie en onze lust" die
•lag is ons toch te dierbaar om door
en stel opgewonden Indonesiërs be
smeurd te worden. In Indonesië zin
speelt men er telkens op dat de be
trekkingen met Nederland verbroken
moeten worden als het zo moet
gaan is het voor Nederland beter de
zichzelf te houden. Tenzij er
volledige genoegdoening gegeven
wordt, is het menen wij thans
wel de tijd om onzerzijds de weinige
overgebleven banden met Indonesië
te verbreken. Want de maat is vol.
Tamelijk warm
A De Bilt verwacht tot zater-
j dagavond;
Overwegend zonnig en
llé droog weer. Zwakke wind.
warm voor de tUd van het
jaar. (Opgemaakt om 11.15
uur).
ZON EN MAAN
Zaterdag 7 mei: zon op 5.00 en onder
20.14 uur; maan op 15.32 en onder 3-26
uur; 11 mei volle maan.
tentle
een KOELKAST.
AALMARKT 4
DE BESTE BROMFIETS
is en blijft de
BERINI ƒ519,-
CEBR. HUISMAN
HOGEWOERD 66—68
