CHRISTFU
n
KONING -
RICHARD
Uitverkiezing geen
oecsehibboleth
PERS OP VOORGROND BIJ Beroepingswerk
C.H.U.-VERGADERING
Christelijke
volkspartij
Een woord voor vandaag
Clir. vakbeweging tegen
apartheid in Afrika
CHEFAROX
epeda slapen
Werkstudenten-liga
schrijft Kamerleden
2
Reactie op rapport
Australische kerken
over de I.C.C.C.
ENKELE weken geleden gaven
wij een verslag van de syno
de van de Australische Gerefor
meerde Kerken. Daarin was o.a.
de verhouding van de kerken tot
de Internationale Raad van Chris
telijke Kerken (ICCC) aan de
orde. De uitslag van de bespre
king was voor de ICCC bijzonder
belangrijk, omdat dezelfde syno
de besloot een fusie aan te gaan
met de Gereformeerde Kerken
van Nieuw-Zeeland. Deze laatste
kerken zijn wel, de Australische
kerken niet bij de ICCC aange
sloten.
Ook In Nederland was grote
belangstelling voor het Australi
sche rapport over de oecumeni
sche beweging, vooral binnen de
Christelijke Gereformeerde Ker
ken omdat deze zusterkerken zijn
van de Gereformeerde Kerken in
Australië en Nieuw-Zeeland.
In het rapport werd scherpe
kritiek uitgebracht op de ICCC.
Deze was zo scherp dat prof. J.
J. van der Schuit zowel in het
blad ,,De Wekker" als „Ge
trouw" schreef:
WETEN deze kerken in Austra
lië wel. wat op het ogenblik
op het grote vlak der oecumeni-
citeit aan de hand is? In het
rapport dezer generale synode
wordt heel wat aanmerking ge
maakt op de persoon van dr.
Carl Maclntire, op al wat hij
schrijft en op al wat hij doet-
Maar moet de vraag niet heel
schakelen is met de Internationa
le Raad van Christelijke Kerken?
Vallen de beginselen van de
ICCC, valt heel de geloofsbasis
van de ICCC met het al of niet
bestaan van deze voorzitter? Ik
ben het niet in alles eens met
wat dr. Mclntire doet, gelijk ik
het niet eens ben met alles wat
in eigen kerken gezegd of ge
daan wordt. Maar wordt van ker
ken die bij de ICCC zijn aangeslo.
ten, gevraagd dat zij onderschrij
ven, al wat dr. Mclntire zegt of
doet?
Het rapport spreekt over „splin
terkerkjes," die de ICCC telt, en
wijst *r op dat het begrip „af
scheiding" onjuist wordt geargu
menteerd.
Maar moet men bij het oecu
menisch vraagstuk een kerk uit
sluiten die de fundamenten van
het ware evangelie aanvaardt,
maar die dwaalt ten oozichte
van dit vraagstuk? Wij kennen
b.v. in Holland kerken, die de
zelfde belijdenis hebben en die
toch tegenover elkander positie
kiezen- Alweer, ik acht dit niet
juist, maar moeten deze vraag
stukken ook getrokken worden
naar het vlak der oecumenici-
teit? Is voor deze „afscheidin
gen" en „onderscheidingen" de
ICCC aansprakelijk te stellen?
Of moet men veeleer ïulk een or
ganisatie aangrijpen om ware het
mogelijk onder Gods zegen wat
dichter tot elkander te komen en
om in elk geval in een verscheur
de kerkelijke wereld gezamenlijk
iets te doen, dat herinnert aan
het woord des Heren: „Gij zult
Mijne getuigen zijn"?
WAARLIJK al deze en dergelij
ke punten als sectarisme en
fundamentalisme, als baptisme en
methodisme hebben toch werke
lijk niet zulk een doorslaande be
tekenis, dat zij kunnen' -n mogen
breken de saambinding en saam
werking van al die kerken, die
willen strijden voor het geloof,
eenmaal den heiligen overgele
verd.
Moeten nu de gemeenten der
baptisten, moeten nu mannen als
Bunjan, Philpot, Spurgeon, Shields
e.a. die het bloed van Christus
hebben geëerd als weinigen onzer,
worden gecensureerd en geweerd
aan de poort ener echte oecu-
meniciteit? Is het niet aanvaar
den van de kinderdoop een verant
woordelijke en afdoende positie
voor ons om deze kerken uit te
drijven?
Mij dunkt wie de gesrhiedenis
van de strijd over de kinderdoop
kent zal dit toch moeilijk kunnen
handhaven.
Het enige, wat dit rapport van
de Australische kerken heel juist
ziet, is. dat de Internationale
Raad van Christelijke kerken niet
gereformeerd is. Het spreekt zich
immers in zijn geloofsbasis niet
uit over het stuk der uitverkie
zing, dat toch het hart der
gereformeerde belijdenis moet ge
acht. Maar als de leer der uit
verkiezing naar gereformeerde be
lijdenis het beslissend punt moet
worden in de samenwerking van
kerken en in het klaar getuige
nis van het evangelie, zo is ®r
alleen een soort van gereformeer
de oecumeniciteit die voor mij
een stukje eigengerechtigheid
dreigt te worden.
Hier dreigt een exclusivisme.
dat een schrap haalt door de be
lijdenis: ,,Ik geloof een katholie
ke Kerk". Wie bij de grenspaal
der gereformeerde belijdenis aan
alle kerken een halt wil toeroe
pen, tenzij het paspoort ener ge
reformeerde belijdenis kan wor
den getoond, is plïis calviniste que
Calvin. Ik denk aan Melanchtcn.
Deze was toch verre van een
calvinist.
TK)EN Calvijn Sn 1552 zijn Con-
-1 sensus Genevensus uitgaf,
waarin hij zeer scherp de uitver
kiezing stelde, kon Bulinger er
ziel» niet in vinden, en Melanch-
ton schreef, dat Genève poogde
het fatalisme van de Stoa te ver
nieuwen.
Deze ongereformeerde Melanch-
ton was toch een groot vriend
van C'alvijn. Al heeft Calvijn Lu
ther rtooit ontmoet, Calvijn heeft
Melanchton wel ontmoet. Het was
in 1540 te Frankfort, dat deze
beide reformatoren elkander heb
ben ontmoet Calvijn schreef la
ter hierover aan Farel, dat hij
toch had gemerkt, dat Melanch
ton dicht bij hem stond. De
vriendschap tussen deze beide be
roemde mannen is levenslang ge
bleven en bij Melanchton's ster
ven gaf Calvijn op ontroerende
wijze uiting aan zijn deelneming
in dit voor de kerk des Heren
groot verlies.
Ik geloof daarom niet dat Cal
vijn voor een echte oecumenici
teit het sehibboleth in de leer der
der uitverkiezing stelde Veeleer
wordt het duidelijk, dat Calvijn
met handhaving van eigen stand
punt, de kerken wilde samen zien,
die het onfeilbaar Woord van God
en het bloed van de Christus als
het enige fundament der zalig
de kritiek, die Bullinger had
op Calvijns Consensus Geneven
sus. niet minder. Toch waren de
ze beide reformatoren Calvijns
vrienden en nooit heeft Calvijn
om verschillen in de leer der uit
verkiezing zich van hun beider
kerkgroepen afgekeerd, maar veel
eer die gezocht, bewijze de toe
nadering, die Calvijn steeds be
trachtte.
Maar waarom ons zo vér naar
het verleden uitgestrekt als het
héden zoveel andere vraagstuk
ken aan de orde stelt, dan ten
tijde van Calvijn?
/"'AAT het thans in de grote
strijd, die de I erk des Heren
heeft te strijden in deze 20sxo
eeuw. om een bepaald leerstuk?
Of gaat het op het grote interna
tionale vlak om het fundament
der Kerk n.l. Jezus Christus en
Die gekruist?
Ik doe voor niemand onder in
handhaving van de leer der uit
verkiezing en van de kinderdoop
en van het verbond der genade.
Maar de strijd, die wij thans on
der de vanen der oecumeniciteit
hebben te voeren, zijn niet deze
bepaalde dogmata, maar blijft
het grote devies: „hierin is noch
Jood. noch Griek, noch besnijde
nis noch voorhuid, noch barbaar,
noch Scyth, maar hierin Chris
tus alles en in allen".
Daarom vraag ik heel ernstig
aan onze zusterkerken in Austra
lië: weet u wel, wat er aan de
hand is? Weet u wel, dat een
valse oecumeniciteit bezig is aan
ons de Christus der Schriften te
ontroven?
Vergeet toch niet, dat het we
zen van de revolutie in onze da
gen ligt in de afval van de ker
ken.
Het is de Koning der Kerk, Die
de kerken van positief belijden
oproept om ons te stellen tegen
dit ongoddelijk ijdel roepen, dat
wordt gedragen door een geest
der dwaling, opdat men de leu
gen zou geloven.
TJROF. Van der Schuit beëin-
digt zijn artikel met een
citaat van Groen van Prinsterer
uit diens brochure ,Jiet recht
der hervormde gezindheid":
„Dat het leerstuk der voorbe
schikking, waartegen ook een
gemoedelijke christen somtijds
bezwaar heeft of meent te heb
ben, terecht enigermate op de
voorgrond gesteld werd in een
tijd, toen met de verloochening
hiervan de omverwerping van
de ganse evangeliewaarheid be
doeld werd, maar dat voorzeker
in onze dagen twijfeling of voor
oordeel op dit punt, met harte
lijke overtuiging van eigen be
derf en onvermogen, van vrije
genade en behoefte aan vernieu
wing door de Heilige Geest ge
paard, geen reden van uitsluiting
opleveren zou."
(Van onze parlementsredactie)
r~|E Christelijk-Historische Unie
zal dit jaar weer op de woens
dag na Pasen in Algemene Ver
gadering bijeenkomen en wel in
gebouw ,,Bellevue" aan de Leid-
sekade te Amsterdam. C.H.U.-
voorzitter mr. H. K. J. Beernink
zal 's morgens de jaarrede uit
spreken en 's middags zal de ver
gadering o.m. de door de kies
verenigingen ingediende voor
stellen behandelen. Acht van de
vijfendertig voorstellen hebben
ditmaal betrekking op perszaken.
In een preadvies schrijft het
hoofdbestuur, dat het dagelijks
bestuur van de Unie de zaak van
de pers zelf ter hand heeft geno
men. In de loop van 1960 zullen
over de eventueel bereikte resul
taten nadere mededelingen (al
dan niet vertrouwelijk) worden
verstrekt.
De kiesvereniging Beilen stelt voor
om bladen als „Koningin en Vader
land", „De C.H. Nederlander", „Bin
ding" en de „Unie" tot één weekblad
van behoorlijk formaat samen te voe
gen. Het hoofdbestuur laat er geen
misverstand over bestaan, dat het
eveneens aan één goed weekblad de
voorkeur geeft. Regelmatig wordt over
leg gepleegd over mogelijkheden voor
bundeling van krachten op dit punt. In
tegenstelling tot de kiesvereniging Bel
len wil het h.b. echter niets weten van
dwangmiddelen ter bereiking van het
gestelde ideaal. De bestuursleden wij
zen er nog op, dat, zo er één C.H.-
weekblad mocht komen, daarin alle
stromingen in de C.H.U. tot hun recht
moeten kunnen komen.
Aandelen
Het hoofdbestuur verwacht ook niet
veel heil van een voorstel van de kies
vereniging Nieuwerkerk aan de TJssel
om te bevorderen, dat meer personen
van c.h. huize als journalist te werk
worden gesteld bij christelijk streekbla
den. Deze kiesvereniging stelt verder
voor een actie te voeren om één of
meer aandelen van plaatselijke chris
telijke persorganen in handen
kiesverenigingen te brengejt*
doende de christelijk-historische invloed
te versterken. Naar de mening van
hoofdbestuur zou het volgen van
voorstel slechts tot grote verwarring
verdere versnippering van krachten lei
den.
De kiesvereniging Kuinre wil, dat
de C.H.U. met voorlopig behoud
van eigen zelfstandigheid het initia^
tief neemt tot de stichting van éér
grote protestants christelijke volks
partij. Reeds bij de verkiezingen
van 1963 zou men met één protes
tants-christelijke lijst moeten uitko
men. Deze gedachte dient op buiten
gewone congressen nader te worden
uitgewerkt. Oprichting van één groot
protestants-christelijk dagblad met
streekedities, stichting van protes
tantse ziekenhuizen zouden de tast
bare resultaten kunnen worden
de tijdens die buitengewone congres
sen te nemen besluiten, aldus Kuin
re.
het
schaffen. De kiesvereniging Monnicken-
dam wil de Algemene Vergadering een
resolutie laten aannemen, waarin wordt
uitgesproken, dat alle wegen moeten
worden bewandeld om tot een snellere
oplossing van het probleem der spijt
optanten te geraken.
De aanvaarding van een dergelijke
resolutie komt het hoofdbestuur
bodig voor. Het wil echter deze
gelegenheid nog wel eens onder de bij
zondere aandacht van de beide Kamer
fracties brengen. Overigens hebben de
c.h. Kamerleden zich naar de mening
van het hoofdbestuur reeds duidelijk
over het spijtoptantenvraagstuk uitge
sproken.
Dè kiesvereniging 's-Gravenha
stelt verder voor om (via de
fracties) er bij de regering op aan te
dringen de Republiek der Zuid-Moluk-
ken onverwijld te erkennen en haar toe
lating tot de Verenigde Naties te be
werken. Het hoofdbestuur wil hier geen
uitspraak over doen, maar zal het voor
stel aan de Tweede-Kamerfractie voor
leggen. Genoemde kiesvereniging meent
verder, dat de c.h. Kamerleden hun
goedkeuring aan het Nederlands-Duit
se verdrag zullen moeten onthouden,
indien de Wylerberg en het Wylermeer
aan Duitsland zou worden afgestaan.
Ook deze uitspraak zal het hoofdbestuur
aan de Kamerfracties voorleggen. Het
zelfde geldt voor een voorstel van de
kiesvereniging Utrecht 1 tot het tref
fen van maatregelen ter beteugeling
van de beroepssport.
's-Gravenhage 2 wil ook dat de c.h.
Kamerleden bij de regering aandrin
gen op strikte handhaving en eventu
eel herziening en aanvulling van de
wetten op de openbare zedelijkheid, op
dat krachtig en effectief wordt opge
treden tegen prostitutie, tegennatuurlij
ke ontucht en souteneurspraktijken. Het
hoofdbestuur meent, dat de bestaande
bepalingen voldoende mogelijkheden bie
den, maar het is bereid deze zaak
nog eens onder de aandacht van de Ka
merfracties te brengen.
NED. HERV. KERK
Bedankt voor Goutum-Swichum: K. M.
Witteveen te Noordbroek; voor Veen:
G. van Estrik te Nieuwland.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Drachten, 4de pred. plaats:
der Giessen te Tzum.
Aangenomen naar Munnekeburen: J. v.
d. Loo, kand. te Sneek.
Bedankt voor Paesens en Moddergat: J.
d. Loo, kand. te Sneek.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Bedankt voor Werkendam: C. Smits te
Sliedrecht.
UNIE VAN BAPT. GEM.
Beroepen te Muntendam: Sj. Zijlstra te
Eindhoven.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN
Bedankt voor Woerden: A. F. Honkoop
te Goes.
OUD. GEREF. GEM. IN NED.
Benoemd tot lerend ouderling te Rijssen:
H. A. Vosman aldaar.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Beroepen te Rotterdam-Zuid: dr. W. H.
Velema te Eindhoven
En toen zij Hem wegleidden, grepen zij een zekere Simoj
van Cyrene, die van het land kwam en legde hem het Jcriw
op om het achter Jezus aan te dragen."
Een zekere Simon van Cyrene, schrijft Lucas. Zo maar iemau
het had evengoed een ander kunnen zijn. Maar vermoede lij
was hij donker van huid, een neger uit Afrika. En dus vond# j
de Romeinen, dat ze hem dat vloekhout wel op zijn bred g
schouders konden leggen! 't Was immers maar een zwarte! fl|
Achter Jezus is hij gegaan. Met het kruis op zijn schouden*I
Tot hij hij Golgotha kwam. Toen heeft hij het kruis van 251T
schouders mogen laten glijden. En toen is Jezus daarop gi j
spijkerd. En Simon is vrijuit gegaan.
Simon20 maar iemand. Ieder van ons had het kunnen zijl
En ook: ieder van ons mag op Golgotha het kruis van zij\
schouders laten glijden. Want dat kruis, die last van zonde^
zorgen en moeiten die ons leven soms zo moeilijk en zo ve
drietig maakt, dat kruis is voor Jezus. Hij sterft aan dat krui
Voor Simon van Cyrene, de neger uit Afrika. Voor Simd,
Petrus, die Hem verloochend heeft. Voor al zijn discipelei
Voor ieder die met zijn kruis naar Golgotha wil gaan. TC
gaan vrijuitflSe
OUD-MINISTER GERBRANDY
Het commentaar hierop
hoofdbestuur der Unie luidt: „De Chris
telijk-Historische Unie beoogt zelf reeds
te zijn en nog meer te worden die gro
te Protestants Christelijke groepering".
Aanvaarding van het voorstel-Kuinre
meent het hoofdbestuur in de gegeven
situatie met beslistheid te moeten ont
raden. Voor een gesprek naar verschil
lende zijden staat de C.H.U. open. Door
forceren van samenwerking kan slechts
onheil worden gesticht Het h.b. wijst
er nog op, dat een interimrapport van
de commissie, die de verhouding tus
sen C.H.U. en A.R. bestudeert, ter
vertrouwelijke kennisneming aan de be
sturen van de kiesverenigingen is toe
gezonden. De vraag of het eindrap
port van deze commissie een eind zal
maken aan alle controversiële uitingen
op dit punt in eigen kring, wil het be
stuur onbeantwoord laten.
Spijtoptanten
De kiesvereniging 's-Gravenhage 2
betreurt het in hoge mate, dat de re
gering zich onlangs nog (bij monde van
de c.h. bewindsman mr. Beerman) niet
bereid heeft willen verklaren de spijt
optanten e.d. onbeperkt toe te laten en
daarvoor de nodige middelen te ver-
"TEN markante figuur, neen, méér ten zou verlenen die hij zou behoi Ac
dan dat: een man van karakter, ven. lMid'
mag morgen de leeftijd bereiken van Gerbrandy is een man, die getoon
vijf en zeventig jaar: Pieter Sjoerd heeft de moed te hebben om, als he Re
moet, apart te staan. Niet om d|°Pe
apartheid zelve. Maar om vanuit din
ze stelling het volk op te roepen. 1
Wolvega's Vrije Ger.
kerk krijgt een
eigen kerkgebouw
Morgen wordt in Wolvega het nieuwe
kerkgebouw van de Vrije Gereformeerde
Kerk aldaar in gebruik genomen. Deze
kerk is ontstaan door een scheuring in
de Gereformeerde Kerk van Wolvega, die
ontstond na moeilijkheden over mede
werkers die evangelisatiewerk namens de
kerk verrichten. Ds. D. de Boer en de
zynen verweten de meerdere vergade
ringen autoritair en onchristelijk optre
den. Zij vormden een vrije gemeente die
er in twee jaar tijds in slaagde eer
eigen kerkgebouw te financieren. Het ge
bouw kreeg de naam „De mirt''.
Gerbrandy, onze minister-president
uit de oorlogsjaren.
Het zijn de oorlogsjaren geweest, die
ons gehele volk hem hebben doen is deze apartheid, die hij niet had
kennen zoals hij was en is. Voordien schuwd in de jaren welke aan
was de kring van die hem kenden oorlog voorafgingen,
een onvermijdelijk beperkte. Maar Dat hij reeds toen wel tegen de
voor hen werd wat in de oorlogsjaren in ging, werd hem gemeenlijk
Gerbrandy tot openbaarheid kwam in dank afgenomen. Zijn zitting
minder een verrassing dan wel een men in het kabinet, dat het oorlo)
bevestiging.
Men beweert wel, dat de omstandig-
(Van onze sociaal-economische redactie)
Het bestuur van het Internationaal
Christelijk Vakverbond, waarbij ook de
confessionele werknemersvakcentralen
in Nederland, de K.A.B. en het C.N.V.
zijn aangesloten, heeft zich In een reso
lutie uitgesproken voor de volledige
vrljhelJ van vereniging en vergadering
voor alle volkeren van Zuld-Afrfka. Het
bestuur dringt er op aan alle werkne
mers zonder discriminatie In de gelegen
heid te stellen zich in vakorganisaties
te verenigen en hun het recht toe te
kennen, in vrijheid te onderhandelen
over arbeidsvoorwaarden.
Bewogen door de bloedige gebeurte
nissen in Zuid-Afrika en de dreigingen
met represaillemaatregelen, die dit
land in een burgeroorlog en in een
rassenstrijd dreigen te storten, spreekt
het I.C.V.-bestuur evenals in het verle
den zijn veroordeling uit van het
racisme in al zijn vormen en uitingen.
Bevestigd wordt de wettigheid van
het recht der Afrikanen op gelijkheid
als staatsburger en gelijkheid voor de
wet. Het bestuur stemt in met de
strijd voor opheffing van iedere wet
geving, die deze rechten beperkt of een
aanslag pleegt op de fundamentele
vrijheden en op de waardigheid van
de menselijke persoon. Veroordeeld
wordt iedere politiek, die door repres
sie of geweld een toestand van o
macht van het ene ras op het andere,
van apartheid en rassendiscriminatie
tracht in stand te houden of voort te
zetten.
Het bestuur doet tenslotte een beroep
op de Organisatie van de Ver. Naties,
de Internationale Arbeidsorganis. tie en
de Unesco om de regering van Zuid-
Afrika te bewegen tot een wijziging
haar politiek
die overeenkomt met
len van de Ver. Naties.
tot
Maagklachten?
Vormt c«n genezend» laag op de
De Drommedaris van
Enkhuizen wordt
studentencentrum
In de gisteravond gehouden raadsver
gadering van Enkhuizen is besloten de
„Drommedaris" te verhuren aan de
Stichting Internationaal Studentencen
trum „de Drommedaris", gevestigd te
Amsterdam, voor de tijd van vijf jaar,
met vyf optiejaren en vijf extra optie
jaren. De datum van ingang is bepaald
op 1 september 1960. Deze stichting is
tot stand gekomen door samenwerking
studenten van de Gemeentelijke en
de Vrije Universiteit te Amsterdam
met instemming en medewerking van de
hoogleraren. Het doel is, dit gebouw als
centrum te gebruiken voor culturele uit
wisselingen, het houden van lezingen en
conferenties en het organiseren van ten
toonstellingen. Daarvoor zullen een per
manente verlichting en verwarming en
voldoende slaap- en verblijfsgelegenheid
worden aangebracht in de periode van
mei tot en met september. De Vereniging
voor Vreemdelingenverkeer behoudt het
recht gedurende bepaalde uren per dag
de toeristen de gelegenheid te geven het
gebouw te bezichtigen.
98
Dat vermoedde ik. knikte Saladin. maar zijn
liefde bestond reeds voor mijn wens geuit werd en
zijn hartstocht zal ook langer duren dan de mijne.
Ik mag mijn teleurstelling niet op hem wreken.
Misschien bemint de hooggeboren dame hem meer
dan mij en wie kan haar dat kwalijk nemen? Hij is
een dapper ridder.
Maar van geringe afkomst, onderbrak Richard.
Zijn bloed is niet edel genoeg om zich te vermengen
met dat van een Plantagenet.
Misschien denkt men er zo in uw land over,
vervolgde de Saraceen. maar wij menen dat een
dappere kameeldrijver waardig is de lippen van een
prinses te zoenen, terwijl een lafhartige prins niet
eens het recht heeft de zoom van haar kleed te ra
ken. Maar neem mij niet kwalijk, edele broeder,
ik moet thans afscheid van u nemen om de Aarts
hertog van Oostenrijk en die andere christenridders
te verwelkomen. Ook zij immers moeten behoorlijk
ontvangen worden, misschien niet omdat zij het ver
dienen. doch in elk geval omdat wij dat aan onze
waardigheid verplicht zijn. Tot ziens, koninklijke Ri
chard.
Toen Richard alleen was stuurde hij de Vaux uit
om na te gaan of ook in de tenten van zijn gema
lin en nicht alles in orde was en besteedde voor
de rest zijn aandacht aan alles wat met de komen
de plechtigheid te maken had. Hier en daar moes
ten nog schikkingen worden getroffen en het hele
protocol moest zorgvuldig worden nagelezen om te
vermijden dat een der beide partijen een reden kon
vinden om zich aan een der bepalingen te onttrek
ken. Toen hij daar eindelijk mee klaar was. kwam
de Vaux weer bij hem.
De goede ridder, meldde de baron, die morgen
SIR WALTER SCOTT
voor u zal strijden, wenst te vernemen of hij deze
avond zijn opwachting mag maken bij zijn konink
lijke secondant
Hebt u hem gezien, de Vaux? vroeg Richard
lachend, en hebt u een kennis in hem herkend?
De Vaux antwoordde: Ik val hier van de ene
verrassing in de andere, zodat mijn hersenen er
van duizelen. Nauwelijks herkende ik Sir Kenneth
van Schotland, of ik zag ook zijn edele hond, die
mij zowaar dc hand kwam likken. Ik herkende het
dier aan zijn brede borst want voor de rest was
het volkomen veranderd. Voorwaar, de hele vacht
was beschilderd als Venetiaans glas.
U hebt meer verstand van dieren dan van
mensen, de Vaux, glimlachte Richard, zich verkneu
kelend in het feit dat de Lord van Gllsland de Nu-
bische slaaf in zijn legerplaats niet had ontmoet
Misschien wel, gaf de baron toe. want zelf
noemt men mij ook vaak een beest en bovendien
heb ik de eer de dienaar van een Leeuw te zijn.
Haha, lachte Richard, onze trouwe volgeling
wordt spitsvondig. Maar ter zake, is de ridder goed
bewapend en uitgerust?
Volkomen en behoorlijk, knikte de Vaux, een
degelijk zwaard en een sterke rusting.
Dank zij de edelmoedigheid van de Sultan, zei
Richard.
De Vaux vervolgde: Ik wilde maar dat Uwe
Majesteit voorzichtiger was.
Ik zal er aan denken, suste de koning, maar
zeg mij eerst, want dat is belangrijker, heeft onze
ridder een biechtvader?
Ja, antwoordde de Vaux, de kluizenaar van
Engaddi, die hem bijstond toen hij zich op de dood
voorbereidde, is zoëven verschenen en wil hem hel
pen.
Dat ls goed, zei Richard. Ga dus naar de
ridder en zeg dat Richard hem zal ontvangen, zo
dra hij door het vervullen van zijn plicht zijn ver
zuim weer zal hebben goedgemaakt. Ga nu terug
naar de koningin en meld haar dat ik haar in haar
tent wil' bezoeken.
De Vaux vertrok en ongeveer een uur later wan
delde Richard op zijn beurt door het kamp, een
mantel om zich heen geslagen en een gitaar onder
de arm. De Arabieren die hem tegenkwamen sloe
gen allen de blik naar de grond en gingen hem eer
biedig uit de weg. Voor de tent van de koningin
stonden zwarte bewakers opgesteld, die iedereen op
afstand hielden, doch voor Richard direct de nodige
ruimte lieten. Hij trad binnen en begaf zich onmid
dellijk naar het vertrek van zijn nicht
Welnu, fluisterde hij haar toe, toen hij haar
had begroet zijn wij nog vijanden, schone Edith?,
Neen, mijn koning, antwoordde de jonkvrouw
even gedempt teneinde de muziek niet te storen
die een minstreel in het vertrek van Berengaria ten
beste gaf, niemand kan tegen Richard vijandschap
koesteren, als hij zich toont zoals hij werkelijk is:
grootmoedig en edel, dapper en eervoL
Terwijl ze dit zei, stak ze hem een hand toe
die hij eerbie^'g kuste, ten teken van verzoening.
Direct daarna zei hij:
(Wordt vervolgd)
Onderwijzers uit de
Ger. Gemeenten in
Rotterdam bijeen
De Vereniging van Onderwijzers in de
kring van de Geref Gemeenten in ons
land zal op 20 april in algemene verga
dering bijeenkomen in het kerkgebouw
aan de Boezemsingel te Rotterdam. Als
referent zal optreden ds H. Rijksen, pre
dikant bij de Geref Gemeente te Gouda,
met het onderwerp: „De zondagsheili
ging", De vergadering vangt om half elf
kabinet zou worden, werd hem en
stig aangerekend. Tenzij weer dot'
heden de mens maken. Voor velen de weinigen, die anders en beter
zal het gelden. Maar voor anderen, ten. Achteraf echter mag een i
niet de minsten, geldt, dat zij een bijzonder dankbaar zijn, dat hij to^,^
beslissende invloed hebben op de de betwiste stap heeft gedaan. Lu
omstandigheden. Zo iemand is Ger- Ook na de oorlog wist hij zichzóüen.
brandy. de rust niet gegund. Hoe zou hij,
Hebben de oorlogsomstandigheden
door zijn geloof en geloofsovertuigi^ Ca
Hebben de oonogsomstanaigneoen drevenc afzijdig knnnen blijven
hem gemaakt? Wu geloven er mete ln dc SIiartelüke verwikkeling. Li
van. Hoe zou een mem iels knnnen r(mdom ,ndoneslë? 0„k toen zijn f
openbaren wat hij met reeds in be- onIeberc gebleven O» Li
grnsel .n z.ebt heeft? Wel hebben de jijn TMlens. Hij heeft bet
oorlogsjaren aan allen duideltjk fe- ^„„.etten aangezegd met een at.
maakt, wie en wat deze man die
voordien door zorelen als voorname
lijk „lastig" werd beschouwd in
werkelijkheid was. En toch waren Een
dat dezelfde eigenschappen, op grond
waarvan hij aanvankelijk als voorna
melijk „lastig"' werd ervaren.
Ilgheid, die aan duidelijkheid nifto
te wensen overliet.
1 als Gerbrandy moet ziiflad
zo het recht voorbehouden om, wai
neer zulks in 's lands belang nootin
zakelijk is, apart te gaan staan. Dj
In de oorlogsjaren is hij voor ons betekent, dat hij ook de ruimte bi
volk getreden. En samen met zijn hoeft. En ruimte is tevens ruimheif0^3
geëerbiedigde vorstin Wilhelmina Een man als Gerbrandy betekei
heeft hij ons vanuit de verte geleid een kostelijk bezit. Maar het is ge^ La
en bezield, getroost en bemoedigd, bezit, dat zich binnen enge murdens
opgeroepen tot doorzetten en tot vol- iaat opsluiten. Welnu, dan mag mi j
harding. Het wondere middel van de voldoening worden vastgesteld,
radio was daar om de afstanden te de ruimte
overbruggen, en voor ons besef ston-
ruimheid, welke hij bthee
hoefde, hem in deze naoorlogse Jdms
niet maar vóór, doch naast
minister-president ren ook veelszins gegeven zijn.
Bewijs daarvan: zeker óók het
bt
In die jaren ook hebben wij begre- lidmaatschap dat zijn partij
pen, hoe hij leefde uit geloof en hoe heeft aangeboden. Zijn partij, waa,1
hij gedragen werd door geloofsover- ln hij het in het verleden wel eef^
tuiging. Was dit trouwens niet het moeilijk heeft gehad, maar die h
geheim van de duidelijke keuze zij- met hém evenzeer wel eens moeili(Ujs
ner positie? heeft gehad. Zijn partij, die hij, wa» Ri.
Niet minder dan de grote Chnrchill necr hij zulks wenselijk achtte «ag
doorzag hij de helse machten, die het cn dit was wel eens spoedig het ge^t tol
in die jaren op mens en menselijk- de roede van zijn kritiek ni Bi
heid voorzien hadden. Hij door- «paarde, zelfs niet op het tijdstip zélke
schouwde de achtergronden, en in de waarop de eer van het erelidmaajfde
volste zin was voor hem de strijd «chap hem toeviel. Maar tegelijk 01
die gestreden werd een strijd van partij, waaraan hij steeds heeft va» Rl
geesten. gehouden en die hém heeft vastgf^
Hier wist bij, de stoere en overtuig- «"ouden, cn die door de toekenni|te
de calvinist, zich op zijn plaats, wist d'« erelidmaatschap niet allefcu
hij, meer nog, zich een geroepene, «rde. doch in fe,te °°k riTd
aan wie, niet maar door de omstan-
digheden, doch onder hoger bestel, Oud-minister-president Gerbram
een taak op de schouders was ge- onze leider en voorman in de d*
legd. Mét de zekerheid, dat Hij, die kerste jaren uit onze historie, woi
zulks gedaan had, hem ook de krach- morgen vijf en zeventig jaar.
Advertentie
Wagemans Van Tuinen NV Fabrikante van Artifort meubelen en Epeda matrassen
De werkstudenten-liga heeft aan
de leden van de Eerste en Tweede
Kamer een aantal opmerkingen, sa
mengevat in een brochure, aangebo
den betreffende de tweede nota in
zake voorzieningen ten behoeve van
studenten, die de minister van on
derwijs, kunsten en wetenschappen 12
september van het vorige jaar aan
de Tweede Kamer heeft aangeboden.
Aangezien het hier een noodzakelij
ke toeneming van het aantal studenten
betreft acht de werkstudenten-liga deze
regeling niet alleen voor de studenten
maar ook voor de overheid aantrek
kelijk, temeer daar deze regeling h.i.,
geen belangrijk grotere financiële ri
sico's met zich meebrengt. De com
missie Rutten verwacht namelijk dat
50 procent van dt studenten, dus onge
veer 15.000, op de duur financiële hulp
behoeft, gemiddeld ten bedrage van
1500 per jaar.
Als men zo meent de liga, de be
lastingsfaciliteiten voor studerende kin
deren zou laten vervallen zou de over
heid zich 16 miljoen gulden per jaar
kunnen besparen. Indien men dit laat
ste bedrag telt bij de zes miljoen gul
den, uitgetrokken voor het toekennen
van beurzen, komt men ongeveer gelijk
uit met de kosten, gemoeid met bo
vengestelde regeling. De werkstudenten-
xlga Juicht bet ten zeerste toe, dat voor
bet eerst op de begroting van 1958
een post is opgenomen ten behoeve van
bijzonder begaafde studenten.
Gezondheidszorg
om tien gulden per jaar per student
als maximale subsidie voor de univer
sitaire gezondheidszorg ter beschikking
te stellen, niet heeft opgevolgd. Met de
meeste klem wordt in de brochure ge
pleit voor een overheidssubsidie, ook
voor de curatieve gezondheidszorg, zo
dat ook studenten die de kosten van
een particuliere verzekering niet kunnen
dragen voor het financiële risico van
ziekte gevrijwaard worden.
Voorts vraagt de werkstudenten-liga
zich af of er in deze nota wel voldoen
de rekening wordt gehouden met de
verwachting, dat het aantal studenten
in 1970 tenminste bijna zal zijn ver
dubbeld. Vooral voor de studentenhuis
vesting Is dit een belangrijk vraag
stuk. De minister stelt, dat in de eerst
komende jaren voor 15.000 studenten
woongelegenheid geschapen dient te
worden. Dit, gevoegd bij de huidige
studentenwoningnood, betekent dat er op
grootscheepse wijze voorzieningen ge
troffen moeten worden.
De liga betreurt het ten zeerste, dat
niet gesproken wordt over de voorlich
ting aangaande de materiële zijde van
de studie d.w.z. de financiële gevolgen
voor de student aan de studie verbon
den. Deze zijde is volgens baar me
ning en ervaring in het bijzonder 'an
belang voor studenten, voortkomend uit
die groepen, die men financieel min
der draagkrachtig zou kunnen noemen.
Deze studenten zien zich later genood
zaakt betaalde arbeid te verrichten,
omdat zij de financiële gevolgen aan
hun studie verbonden niet overzien
hebben. De werkstudenten-liga gelooft,
dat deze vorm van werkstudentschap
door de gewenste voorlichting zonder
enige moeite voorkomen kan worden.
C.N.V.-spaarbank:
3.25 pet. rente
In aansluiting op ons artikel van j
teren over de oprichting van een spa
bank door het C.N.V. kunnen wij l
mededelen, dat deze bank, de Stichti L
Spaarbank voor Protestants Nederlanj J
waarschijnlijk reeds binnen een maai
zal kunnen starten. Aanmelding als i
bij de Nederlandse Spaarbankbond
inmiddels geschied. De rente-uitkeri:
aan de spaarders zal 3,25 procent bcdi .-
gen Het bestuur van de bank won I
naast een viertal bestuurders uit de kri I
gen van het bij het C.N.V. aangesloti
organisaties van overheidspersone
landbouw beambten en industrie, oi
gevormd door de heren J. Doorduy
directeur van het Sociaal Fonds Boui
nijverheid, prof. mr. H. J. Hellema, hoo
leraar aan de V.U., C. J. van Mastrii
voorzitter van het C.N.V., J. van Rheene 1.
penningmeester van het CN.V., mr. E.
Roëll, lid van de fa. Hope en C
M. Ruppert, oud-voorzitter va
OJ4.V.
HER EN DER
De pinkstergemeenten in Italië zijn ofl
cleel door de regering als kerk erken,
Zij zullen voortaan de naam draff
van „De Vergaderingen van God „f
Italië" Ongeveer 100.000 gelovigen be !..y
ben zich bij deze nieuwe kerkgemeef?.
schap aangesloten Hun erkenning iet
hnn h»t ««.h. |and te kopen
Schuren, bungalows, schuttlnger
CETA-BEVER
BUITENBIJTS
