Surinaamse versnelling
Stroomafwaarts door een
en stroomopwaarts
Ondergedoken uit angst
voor vaccinatie
J Wees u zelf! (ook in uw taal)
Nationaliteitspuzzel na
geboorte op vliegveld
Financiële positie van
landbouwers is gezond
DONUfcKDAG 11 ttUHllAJtl I960
WAARAAN DENKT EEN MENS, die voor de eer6te maal in z'n leven met een bosneger-
korjaal door een stroomversnelling gaat? Ik kan me daar weinig van herinneren. Ik ge
loof dat ik aan allerlei dingen tegelijk dacht. Bijvoorbeeld wat er zou kunnen gebeuren, als
je op het laatste moment, vlak voor de versnelling, zou vragen of je eruit mocht. Je kunt er
echter niet meer uit, omdat de stroom veelvuldig sterker is dan alle mankracht samen. Je móet er
door, en je kunt je alleen nog maar overgeven aan het heleid en het talent der bosnegers, aan
wie je je hebt toevertrouwd. En je moet maar denken dat het hun werk is, hun vak.
Daar dacht ik aan, en die gedachte gaf voldoende moed om niet al te bevreesd de Aroesoebanja
door te komen.
naast me. en achter me De korjaal werd
opgeheven en zweefde als het ware naar
1e drempel. Die drempel was de voor-
iaamste val. Hij was geen meters diep.
4NTH0NY
VAN KAMPEN
De schrijver van dit artikel, een riviertje overstekend. Met korjalen
gaat dat anders
Vier maanden was een dienstplichtig soldaat uit Amsterdam onderge
doken en onvindbaar voor de marechaussee. Bij zijn onderdeel in
lEnnelo was men hem al bijna vergeten, totdat hij plotseling de poort van
de legerplaats binnenstapte met de mededeling: Daar ben ik weer. De sol
daat had de benen genomen, toen bleek dat hij zich moest laten inënten
tegen de pokken. Dit betekende desertie en derhalve stond hij vanmorgen
Ivoor de krijgsraad te velde-West terecht.
Van de militaire arts in de legerplaats
lelo hoorde de soldaat dat hij gevac-
?erd moest worden, net als duizenden
dienstplichtigen. „Dat hoeft niet
ij mij, ik heb papieren van de specialist
te tonen" zei hij. De militaire
ging hiermee akkoord. „Laat die
maar opsturen", adviseerde
Het diuurde echter nogal lang. voordat
ie papieren arriveerden. Intussen gaf de
oderdeelsarts de soldaat te kennen: Pa-
en of geen papieren, je zult niet on-
de vaccinatie uit kunnen. Zeer kort
ia deze mededeling verdween de soldaat
Hij kwam pas weer terug nadat hij van
lijn moeder die hij inmiddels van zijn
yarblij fplaats op de hoogte had gesteld
-hoorde dat de specdalistonpa pieren wa-
gearriveerd.
bij
Arbitragemoeilijkheden
aanbestedingen
nu opgelost
Dc moeP'ikheden terzake van arbitra-
bij de aanbestedingen van de rijks-
Rterstaat zijn tot een oplossing ge-
^ht, nadat overeenstemming is be
lt over wijziging van de bestekclau-
die aanleiding was tot het conflict
st de raad van bestuur bouwbedrijf
ze gewijzigde clausule zal ook van
ipassing worden verklaard op de in
iloop zijnde bestekken van de njks-
iterstaat
Motie-Wierda (soc.)
verworpen
(Van onze parlementsredactie)
c Tweede Kamer heeft gistermiddag bij
itten en opstaan de motie-Wierda (soc.)
ierworpen waarin afkeuring sverd uit
gesproken over het feit dat de Nederland-
e delegatie in de V.N heeft gestemd
egen een resolutie waarin de Franse
fcroefexplosie wordt veroordeeld. Voor de
jnotie stemden slechts de P.v.d.A., de
i de communisten.
92
Voor de krijgsraad vertelde de i
iediger van de soldaat, kapitein W
Tibben, deze hele affaire De psychiater
had meegedeeld dat de soldaat uit angst
had gehandeld De raadsman vroeg
de soldaat een voorwaardelijke straf. De
soldaat is thans bezig vier maanden s
klasse na te dienen, die hij eerder had
opgelopen. De auditeur-militair had eer
maand militaire detentie onvoorwaarde
lijk geëist.
De uitspraak luidde: 1 maand voor
waardelijke gevangenisstraf met 'n proef
tijd van 1 jaar.
zelfs verbijsterend u
kracht van het
neemt dat zich do<
dat smalravijn.
Kwestie van seconden
het prachtige, zwatt-
koela-man Eddy
ioolsnaar.
glanzende
Eersteling, gespannen als
met uitpuilende biceps en nat van het
overkomend water. Het voorste deel van
de korjaal verhief zich en zo gleden we
over de drempel.
Ik hield m'n adem in en dacht aan
niets anders dan wat er nu ging gebeuren.
Geen moment dacht ik aan de man die
ergens op de oever, boven op de klippen
stond te filmen en fotograferen Ik dacht
niet aan het water dat naar binnen k'
Ik dacht maar aan een ding: hoe onbe
schrijfelijk heerlijk het was. Hoe angstig
en tegelijk hoe verrukkelijk. Ik denk d;
•eder mens in zulke ogenblikken dezelfde
gedachten heeft: dat het een voorrecht
te mogen leven en dit mee te maken Ik
kan me geen moment herinneren gedu
rende m'n gehele Westindische reis. dat
ik zo intens van het leven genoot als op
het ogenblik dat we de Aroesoebanja na
men. Inbegrepen het per „derde golf" aan
land spoelen op Sint Eustatius en Saba.
Het was een kwestie van seconden.
Toen wist ik dat het al weer achter de
rug was. Dat de val genomen was Aan
niets was aan Eddy Eersteling of San-
dome te zien dat we iets bijzonders had
den meegemaakt. Dat hèdden we natuur
lijk ook niet Het was alleen maar voor
m ij bijzonder geweest, omdat het de eer
ste maal was dat ik door een versnelling
ging. En nog niet eens door een biizonder
moeilijke. Er zijn er. waarbij iedere koela-
man verscheidene malen z'n moeder aan-
We voeren een kilometer door en toen.
voor 'het eerst, begon Eddy Eersteling
tegen me te praten Hij vroeg me wat ik
wilde Afgezet worden aan de oever, óf
proberen dezelfde weg terug te gaan
Het was m'n onkunde inzake versnellin
gen en vallen, plus een hoeveelheid over
moed die me het Natste deed kieren Wat
kon me gebeuren, met nnnnen als deze
bosneg- s m de korjaal! liet zuu opnieuw
"•ukken. Wa rom niét'
We gingen terug En binnen een half
uur leerde ik. hoe overmoed in korja
len op Surinaamse rivieren wordt ge
straft. Zelfs al denk je nog zo hard
„prakserie mi mama je", „ik denk aan
m'n Moeder"
We hadden de stroom tegen en het was
een harde stroom. Ondanks het feit dat
de motor op volle toeren bijstond, schoten
we maar traag, langzaam op. De oevers
schenen steeds op dezelfde hoogte te blij
ven, hoewel het gedonder van het water,
de stem van de val, steeds dichterbij
de eebaren en gillen van de mannen
op de oever. Ik verwachtte nog maar
twee dingen; het verpletteren van de
korjaal tegen de klippen en het einde
van twee brave bosnegers plus een jour
nalist (die daeht dat het allemaal maar
een grapje was).
Ik hoorde de korjaal tegen de stenen
slaan en opnieuw kwam er een stuk wa
ver. Zoveel, dat ik er meer dan ge
noeg van had en nog uitsluitend belang
stelling had voor het verlaten van het
korjaal. Hoe eerder hoe liever Het drong
nog vaag tot me door, dat je altijd beter
»r zulke ervaringen kunt schrijven dan
zelf meemaken. Tenzij je je dagelijks
rk van dit soort sensaties maakt
Ir was de nodige verwarring en even
ving ik de zorgelijke blikken op, die Eddy
Eersteling in m'n richting wierp Bete
kenden ze gevaar? Of medelijden? Ook
dit zal voor eeuwig in de windselen der
mysteries verborgen blijven.
Ik kwam overeind en zocht een kans
n uit die schuimende warreling van
een en water te vluchten. Die kans was
vlakbij: de klippen van de oever waren
onder handbereik en drie, vier bosnegers
Werk met korjalen is wel spor
tief, maar tevens enorm zwaar.
HE Génestet heeft in zijn .Leke
is dichtjes" menige waarheid op
jgeestige wijze kort en krachtig in
rijm gebracht. Zo zegt hij in één
ervan:
t,Wees uzelf", zei ik tot iemand,
jMaar hij kon niet, hij was niemand.
Op velerlei gebied treffen we per-
jonen aan, op wie dit lekedicht van
repassing is. Gebrek aan zelfstan
is wel een van de meest
'oorkomende karakterfouten. We
"fen deze niemanden onder de
ilitici aan zowel als onder de men-
in van minder bekendheid.
De oorzaken kunnen verschillend zijn.
teel vaak is de achtergrond van het
zelfstandig handelen of spreken men-
ruivrees, maar niet altijd is dit het ge-
*al Men moet er ook dikwijls domheid
r K gebrek aan ontwikkeling achter zoe-
«en. Iemand moet iets doen. wat feitelijk
n zijn krachten ligt Hij is dan niet
ink genoeg om daarvoor uit te komen
probeert een werk te verrichten, waar-
a bij voorbaat vaststaat dat hij hei
'"iet tot een goed einde kan brengen
Dan staat hem niets anders open dan op
ónderen te steunen Nu doen we dit alle
maal weieens. Maar dit kan alleen tot
goede resultaten leiden, indien we d<-
fave van onderscheiding bezitten en niet
klakkeloos een ander nadoen, want dar
Vordt dit nadoen iets, wat we beter
panduiden met de naam naapen.
Het onderwijs In de moedertaal is in
°nze middelbare scholen nog altijd zeer
Itiefmoederlijk bedeeld, wat het aantal
"ren betreft, en :lus komt menigeen, die
*en eind-diploma heeft verworven, op een
Plaats te zitten, wa?r zijn kennis der moe
dertaal beslist onvoldoende is. Dit blijkt
mij vaak uit vragen, die mij worden ge
daan. Heel dikwijls namelijk tonen deze
dat de taalkundige ontwikkeling van de
Vraagsteller uiterst gering is. Dit is z ij n
tïhuld niet, maar de schuld van het ge-
eekkige onderwijs dat hij heeft genoten
Det wel, ik zeg het onderwijs en ik be
doel daarmee niet de leraar. Want
•lotte kan die niet toveren en zijn lesuren
"ebben maai ten hoogste zestig en in de
toeeste gevallen zelfs maar vijftig of vijf-
Piveertig minuten.
Dat een Franse jongen van dezelfde
leeftijd als een Nederlandse jongen zijn
moedertaal meestal beter hanteert dan
de laatstgenoemde is dan ook geen blaam
voor de Nederlandse leraar,, maar we'
voor het Nederlandse onderwijsstelsel
dan nog nooit voldoende de waarde van
de kennis der moedertaal, ook voor het
aanleren der vreemde talen, heeft beseft.
Nu geldt ook hier: onbekend maakt
onbemind. En hoe minder iemand van
iets weet, des te minder zal hij zorg dra
gen voor een juist gebruik ervan. Dit
komt telkens weer door het gebruik van
onverzorgde taal uit.
Trieste exempels
Ik geef u enige voorbeelden.
Iemand beschrijft een mooi, modern
hotel en zegt dan: „Het zal het luxste
hotel van Israël worden.'
Hij bedoelt natuurlijk: het mooiste
het weelderigste, het best ingerichte
of iets van dien aard Maar hij heef
nooit geleerd zorgvuldig met zijn moe
Door
tlr. F. C. Dominions
dertaai om te gaan en komt dan tot zulk
een uitermate lelijke bastaardvorm.
Het gaat ermee als met de behandeling
van fietsen in Belgische of Franse trei
nen Men ziet dat de spoorwegbeambte
een diepe minachting voor die vervoer
middelen heeft en hij behandelt ze dien
overeenkomstig
Een ander schrijft: „Wat is kanker
en boe ontstaat het? Hoe kan het
den ontdekt? Hoe kan het worden
komen?" zonder te bedenken dat
spreken van d e kanker en niet van
kanker.
Zelfs een uitstekend stilist als Jan de
Hartog ontkomt niet aan dit euvel. Want
in een ingizonden stuk schrijft hij: „De
Zeeuwen hebben niet vergeten hoe
spontaan en overweldigend de hulp
het Franse volk is geweest in hun
van beproeving." En dat, ofschoon vast
staat dat men hier moet zeggen:
niet vergeten.
Weer een ander spreekt over strf
waar vergiftigde adders voorko
men, zonder te bedenken dat deze v
schijnlijk niet veel schade meer zullen
doen. Een onzer ministers zei: Het plat
teland moet voor de gewone bevolkint
meer leefbaar worden. Maar het ach
tervoegsel baar betekent: wat (gedaan
kan worden: drinkbaar, eetbaar, straf
baar, beroepbaar enz.. Leefbaar is der
halve in de genoemde zin een onmoge
lijk woord.
Zodra twee woorden wat op elkaar
lijken, worden ze natuurlijk licht ver
ward. Dit is het geval met a a n r e c h
ten en aanrichten. Het eerste woorc'
betekent: opdissen, bijv. een maaltijd
Het tweede beduidt: veroorzaken, te
weegbrengen in ongunstige zin: ver-
woestingen, schade. Het is dus niet juis:
te zeggen: „Het varkensfeest dat door
de controleur was aangericht"
Gedachteloos schrijven vertoont zich
in deze zin„Er ligt voor deze fabriek
een gulden toekomst weggelegd". De
bedoeling zal geweest zijn: Er is weg
gelegd. Ik heb reeds herhaaldelijk dr
aandacht gevestigd op de dwaze uitdruk
king: Vandaag de dag. Maar ge
dachteloze schrijvers gebruiken ze nog
geregeld
Een populaire uitdrukking is: er g e e n
wijs uit kunnen worden. Maar dit bete
kent niet dat men in een verzorgd arti
kel mag zeggen„Er stonden enkele aan
tekeningen in, waaruit de politie tot
dusver geen wijs kon worden."
Het woord mogen is blijkbaar zeer
lastig in het gebruik. Ik vind althans in
een bericht: „Ik heb hem altijd graag
gemogen" Een paar moderne woorden
hoeken nemen dit woord reeds als juis'
op. Ik geloof dat ze het mis hebben. Ik
meen dat men moet zeggen: gemoogd
ofschoon dit woord zelden wordt ge
bruikt. M.i. zal men dan moeten zeggen
in gewoon Nederlands: „Ik heb hem
altijd graag mogen lijden" en niet „ge
mogen".
De verwarring van dan en als kom'
geregeld voor. Een bekende schrijfster
zegt in een artikel: „Nooit ga ik met zo
veel kalme vreugde door mijn woninp
dan né nieuwjaar." Dit moet a 1 s zijn
Men kan zeggen groter dan, maar nooi'
even groot dan, wel zoveel als, maar
nooit zoveel dan.
Zelfs wissen en wassen worden ver
ward, zoals blijkt uit deze zin: Toen de
heer Mulder zich het klamme zweet van
het voorhoofd wies, kwam het bericht
dat enz. Men kan hier toch moeilijk aan
wassen denken, wel aan wissen. Zo
als u ziet. de oogst voor de oplettende
krantenlezer ia zelden gering.
klonk. Eddy Eersteling en Sandome be
gonnen tegen elkaar te schreeuwen i
ik verstond er geen woord van. Ik kreeg
echter de indruk, dat er iets niet in orde
was. Wait dat kon zijn wist ik niet Ver-
volgens keken ze me zorgelijk aan. eer
beetje dubieus. Zo op de manier van „wal
doen we met hèm?" Ten slotte gingen n
zingen. Dat moet een heel oud korjaal
lied zijn geweest. Met lange uithalen er
een vreemd .zonderling ritme. Ik luister
de gespannen of er iets van „Mama"
voorkwam. Maar dat woord hoorde ik
niet, hetgeen me in aanzienlijke mat
rust stelde.
Mislukt
We kropen tegen de rivier op en zo
kwam, voor de tweede maal. de val.
Maar nu van de andere kant. Toen we
op minder dan een kwart kilometer ge
naderd waren, ging het tot me doordrin
gen wat er aan de hand was. En ging ik
langzamerhand inzien, dat het hoogte
punt komen moest. Het hoogtepunt, da+
moest bestaan uit het van deze kant
men van de Aroesoebanja.
Laat ons het kort maken. We kwamen
opnieuw in het ravijn terecht, opnieuw
was daar de enorme draaikolk, en w
daar de gladde, spookachtig glanzende
overspoelde klippen en stenen. De val
brulde harder dan een uur geleden, n
dat moei verbeelding zijn geweest
Eddy Eersteling weerde zich als
duivel om er doorheen te komen en
halve dat het een sportieve prestatie
de eerste orde was, geloof lk niet dat ik
me bijzonder feestelijk voelde. Er w
véél schuimend water daar, er werden te
véél pogingen gedaan om de benauwend
smalle vaargeul te houden, en het gezicht
van de koela-man stond me niet in het
minst meer aan. Ik kreeg sterk 't gevoel
dat het ging mislukken en dat gevoel
was feilloos juist. Het mislukte ook
Waarom het mislukte zal wel ten
eeuwige dage een mysterie blijven Het
was niet mogelijk zonder hulp op de
oever, hulp van een aantal bosnegers die
daar gereed moesten staan, de val door
te komen. Halverwege moest de koraal
namelijk vastgegrepen worden en zo, door
de hulpkrachten op de klippen, doot hel
smalste gedeelte heengesleurd worden.
De klippen waren er wel, maar de hulp
krachten ontbraken. Ze waren er een
dig niet. Wel een paar, maar niet vol
doende En dat wreekte zich.
Midden In de versnelling wist ik dat
we er nooit door konden komen. Ik
wist het vanwege het wilde watei
de korjaal in probeerde te komen
ook inderdaad In kwam. Een lawine
water, die me doorweekte tot aan
nek. Ik wist het door het gebral van
de twee mannen In de korjaal en door
Nachtvaart door
een betoverd
woud
stonden er bovenop te springen Begre-
:e wat ik wilde? In elk geval begreep
Eddy Eersteling het.
Hij greep zich aan een stuk rots vast
hield zo de korjaal tegen. De man
moet enorm sterk geweest zijn, om zich
zó te kunnen meten met de Aroesoebanja.
Gered
)it was m'n kans. Ik ging overboord
voelde grond. Dat wil zeggen: stenen
Ik voelde nóg iets: het rukken van het
water aan me. Maar toen waren er tege-
'ier, zes armen die zich om me heen
sloegen, en ik wist dat alle goede kansen
eer waren om het later nog
te kunnen beschrijven. Drie druipnatte
bosnegers trokken en droegen me op het
droge en daar eindigde dan definitief
eerste (en waarschijnlijk laatste) po
ging de Aroesoebanja stroomopwaarts te
vinnen. Nee, een overwinning
het bepaald niet
Ergens op een vooruitgeschoven klip
stond m'n vriend te filmen en te fotogra
feren. Hij schreeuwde ook. Van enthou-
le. Hij vond het alleen maar jam
dat ik net te vroeg de korjaal verlaten
had. Het was een scène, zei hij me later,
nooit te vergeten. Of ik bereid was
het nog eens over te doen.
M'n commentaar leent zich niet tot let
terlijke weergave in de krant.
Toch ging ik die dag nog éénmaal door
hét vallen-complex van de Aroesoebanja,
opnieuw stroomafwaarts. Een tocht van
enkele uren in de richting van ons vol
gend reisdoel Opnieuw met Eddy Eerste-
aan de koela en Sandome aa:
De avond begon te vallen toen w
rivier opgingen en de zon was al gezon
ken achter het oerbos, toen we de
snellingen namen. Het was even sensatio
neel en even plezierig als de eerste maal,
die middag. Dat wil zeggenstroomaf-
W
ELKE nationaliteit heeft een baby die op IJsland is geboren uit Zuid
vliegtuig? Dit is geen quizz-vraag, maar een kwestie
teiten in de Amerikaanse stad Montreal zich het hoofd breken. Op weg
Amsterdam naar Montreal schonk de Zuidslavische vluchtelinge
Angelo Benicovic, tijdens een oponthoud op het vliegveld ran Keflavik (IJs
land) namelijk het leven aan een kindje. De baby kwam dus op IJsland
ter wereld, maar zou in het vliegtuig zijn geboren als de gezagvoerder niet
door sterke tegenwind was gedwongen een tussenlanding te maken.
E MENSEN die de niet alledaagse puzzel moeten oplossen, vinden dat
het borelingske statenloos zou kunnen rijn, een tweeledige Zuidslavisch-
IJslandse nationaliteit zou kunnen krijgen, ofwel de Zuidslavische of IJs
landse nationaliteit zou kunnen kiezen als het oud genoeg is om een keuze
te doen. Was het aan boord van het vliegtuig geboren, dan had het de
Canadese nationaliteit ontvangen. In ieder geval sal men geen beslissing
nemen voordat men studie heeft gemaakt van de wettelijke bepalingen in
de betreffende landen.
Kredietverlening
m nieuwe vorm
noodzakelijk
(Van onze soc.-
DE, financiële positie 1
redactie)
boeren en
tuinders kan in het algemeen
gezond worden geacht. Het eiger
vermogen in de landbouw bedraag"
ongeveer tachtig procent en in dr
tuinbouw 65 procent. De eigen ver
mogenspositie van jonge boeren is
veel minder gunstig, doch financiee'
onzuivere bedrijven komen wein'C
voor. Ook de financiële structuur
van agrarische coöperaties is in he'
algemeen niet ongezond, hoewel de
eigen vermogenspositie niet in alle
het bos en de rivier zich wonder
baarlijk verkleuren. Snel viel de duis
ternis in, een duisternis vol sidderende,
vibrerende bliksem-stralen. In de verte,
achter ons, donderde de val. Vóór ons
een overtrekkend onweer, waarvan
de donder nu eens dichtbij, dan weer ver
bas. Waar de zon nagloeide in de
hemel, leek een smidse van Vulcanus te
branden. En de gloed scheen op de glad-de.
scherpe cyclopenkoppen die in de rivier
omhoog staken Het was griezelig, be
klemmend daar in de avond voorbij te
schieten, hoewel ik wist hoezeer we ons
verlaten konden op de toverstok van de
De stem van de val verdween en het
iweer dreef af. Toen werd het heel
stil op de rivier en heel donker De maan
kwam op en tegelijk de sterren Hum
licht dreef mee in die oude, mysterieuze
rivier, aan weerskanten voorzien van een
r van groen. We voeren door een
eindeloze laan. Door een magische tunnel,
wars door de nacht.
Niemand sprak meer een woord. De bos
negers zongen niet, in dat uur Er
alleen nog het geluid van het voorbij
schietend water. En het stemmen
het orkest in het bos, waar we som
kelings langs voeren.
Een oude, vreemde, aangrijpende we
reld. Een wereld, die haast niet t
van deze tijd is. Een verloren stuk wil
dernis in een der uithoeken van deze pla-
De korjaal zocht zijn weg door die nach
telijke wereld. Soms was er even een
woord, een klank van de koela-man te
gen de motorrist Daarna weer stilte,
Vlakbij dan ineens de schreeuw van een
vogel. En om een bocht van de rivier
plotseling een boom vol vuurvliegen Een
levende toorts in een eindeloos woud.
Er zijn weinig dingen zó boeiend, zo
verheven, zó weergaloos indrukwek
kend als dit soort korjaaltochten
dwars door het hart van Suriname
Wie ze beleeft, zal altijd naar dat land
terug verlangen. Een deel van
droom laat hij achter Hij zal er heim
wee naar blijven houden, alle dagen
dat hij weer gedoemd is in die andere
wereld waarin hij thuishoort, te
blijven.
Bedankt Eddy Eersteling. Bedankt
Sandome, Bedanktnachten
Suriname I
Huisbroeiwedstrijd Noordwijk
Leerlingen Wilhelminaschool
lopen op de lente vooruit
de jaarlijkse
huisbroeiwedstrijd waren gisteren
twee lokalen van de Wilhelminaschool te
Noordwijk-Binnen omgetoverd in een
ware bloemenhof. IJverig waren de jon
gens en meisjes 's middags in de weer
om de met zorg gekweekte bloemen ken-
rig op te stellen. Hyacinten met hnn
zware, heerlijk geurende rode, blauwe en
witte trossen vooraan, daarachter de sier
lijk wiegende tulpen en statige narcissen
met hun gele kopjes. Alle frisse, vrolijke
voorjaarsboden.
Dat de schooljeugd zoveel belang stelt
in de bollentrekkerij is een verheugend
verschijnsel, temeer omdat de bloembol
lencultuur te Noordwijk een belangrijke
plaats inneemt. Het grote doel van deze
huisbroeiwedstrijd is echter de kinderen
belangstelling en liefde bij te brengen
voor de natuur.
Het hoofd van de school, de heer D.
Feenstra, die met zijn staf zich jaar op
jaar voor dit schoolgebeuren veel moeite
en zorg getroost en ook de kwekers die
voor de wedstrijd bollen beschikbaar-
stellen, kan men gelukwensen met dit
resultaat.
Deze keer was het aantal Inzendingen
iets minder groot dan voorgaande jaren.
Waarschijnlijk een gevolg van het feit.
dat de expositie ongeveer 10 14 dagen
vroeger viel dan anders. Het is de bedoe
ling de volgende maal reeds vóór het
uitreiken van de bollen de einddatum be
kend te maken, zodat een ieder er met
planten, ult-de-grond-halen en broeien re
kening mee kan houden. De heer Feen-
stra heeft hierbij een origineel plan voor
het instellen van een „trekthermometer"
Na aandachtig kijken, vergelijken,
waarderen en noteren kwam de jury, be
staande uit de heren P Lindhout, C. Pas-
schier en H. Schipper, tot de volgende
waardering: klas 1: 1 Rita Padding: 2
Kees van der Ham; 3. Coby Duindam; 4
Bennie Loren de Jong; 5. Jacq. Schmidt
Klas 2: 1. Jan Boezaard; 2. Kees Freke;
3. Willy van der Ham; 4. Hans van der
Wiel.
Klas 3: 1. Kees Smeding; 2. Leo de
Geus; 3. Leo Marijnes; 4. Marjan Schriek
Klas 4: 1. Corry Benschop; 2. Kees van
Ommen; 3. Bert de Jong; 4. Lineke Was
sing; 5. Kees Duindam.
Klas 5: 1 Dea Duindam; 2. Nel Schip
per; 3. Albert Passchier.
Klas 6: 1. Jan Loren de Jong (met
volle vermelding van de jury); 2. Wim de
Klas 7: 1. Oscar Kramer; 2. Trudy Sam-
pimom; 3. Hans Bal.
Paul en Renee op bezoek
bij De Sportvisser
Dat hengelaars niet altijd in volmaak
te rust en voorbeeldige aandacht
hun dobber turen, maar ook wel
daverend kunnen feestvieren, bleek in
Flora, waar de leden van De Sportvisser
met hun dames bijeen waren om hun
jaarlijkse feestavond te houden Voorzit
ter A. van de Graaf opende met een kort
welkomstwoord en begroette in het bij
zonder enkele genodigden en vrienden
van „De Sportvisser". Namens het be
stuur dankte hij voor de belangstelling
en medewerking, die men zowel buiten
als in de kring der hengelaaxs had onder
vonden.
Een groot aantal prijzen, die als
hoorn des overvloeds over De Sport
visser waren uitgestort, bewees welk een
belangrijke plaats deze vereniging in de
Noordwijkse gemeenschap is gaan in
nemen De avond werd verzorgd dooi
het duo Paul en Renee uit Leiden En
met enorm succes. Paul bracht geestige
conférences en dol-komische schetsen,
Renee bleek een show-accordeonist van
Zij hebben de zaal van het begin tot
het eind van de avond doen schudden
van het lachen met hun vlot, doch alles
zins beschaafd programma Uitstekend
was ook de muziek met Johnny al*
drummer.
Een der oud-leden, de heer L. Banck,
richtte zich namens de gehele Noord
wijkse hengelaarsfamilie tot de voorzit
ter, de heer Van de Graaf, waarbij hij
hem dankte voor het vele werk en de
toewijding, waarmede hij steeds voor Da
Sportvisser in touw is.
opzichten bevredigend is.
Tot deze conclusie is de commissi*
landbouwkrediet, ingesteld door de drie
centrale landbouworganisaties en de
beide centrale landbouwkredietinstellin
gen, gekomen in 'n rapport, dat dinsdag
middag in tegenwoordigheid van de
minister van landbouw werd uitge
bracht op een bijeenkomst in Sche-
veningen.
De commissie, die onder voorzitter
schap stond van de SJUt^voorzitter,
prof. dr. G. M Verrijn Stuart, maakte
een studie van de wijze waarop het
agrarisch bedrijfsleven wordt gefinan
cierd en bestudeerde in het bijzonder
de vraag of de werking van het in het
boerenleenbankwezen georganiseerde
'andbouwkrediet in overeenstemming is
met de bestaande en ln de toekomst te
verwachten financieringsbehoeften, dan
wel of zij verbetering behoeft.
Opiniepeiling
Door de commissie is onder ruim twee-
luizend boeren en tuinders een opinie-
peiling gehouden over de financiering
van hun bedrijf en hun opvattingen over
de werkwijze der landbouwkredietin
stellingen. Daarbij is gebleken dat er in
ae landbouw een zekere terughoudend
heid bestaat in het opnemen van kre-
iieten en voorschotten.
De voornaamste bezwaren richtten
zich tegen het feit dat teveel plaatse
lijke personen bij de beoordeling van de
aanvraag worden ingeschakeld en dat
te hoge zekerheidseisen worden gesteld.
Tegemoetkoming aan de geopperde be
ren zou een algehele reorganisatie
de werkwijze der boerenleenbanken
De commissie adviseert niet
dergelijke reorganisatie, omdat
de huidige kredietverlening in kwali
tatief opzicht voor de boeren en tuinders
zeer bevredigend is.
Voor wat de kredietverlening betreft,
beveelt de commissie wel aan dat de
boerenleenbanken over zullen gaan tot
verstrekking van kredieten welke in
mindere mate door zakelijke zekerheid
zijn gedekt en meer op de bedrijfsecono
mische gegevens van het kredietvragen-
de bedrijf zijn gebaseerd. Dit met het
oog op een bevredigende kredietvoor-
zienmg van de land- en tuinbouwbe
drijven, temeer waar het in de toe
komst voor een groeiend aantal be
drijven steeds moeilijker zal worden de
door de boerenleenbanken thans ge
vraagde zekerheidsstellingen te verschaf
fen. In verband daarmede acht zij het
eveneens van het hoogste belang dat
ter verruiming van de kredietmogelijk-
heden een goed geregeld registerpand-
-echt wordt ingevoerd.
Minister Marijnen zei in zijn rede dat
het van werkelijkheidszin van de beide
centrale boerenleenbanken en de drie
centrale landbouworganisaties getuigt
dat deze zelf het initiatief hebben ge
nomen het vraagstuk van de finan
ciering in de agrarische sector aa nde
orde te stellen.
De indruk bestaat, aldus de minister,
dat de financiële situatie van de Ne
derlandse landbouw eerder gunstiger
ciering in de agrarische sector aan de
nstemmen mei de mening van de com
missie, dat het wegnemen van de terug
houdendheid van de boer tot het opne
men van kredieten niet in de laatste
plaats een taak is van de landbouw
organisaties en de rijkslandbouwvoor-
lichtingsdienst. Deze taak houdt in, dat
gestreefd moet worden naar een acti
vering van de ondernemersfunctie fa de
landbouw, waarbij de boer. uiteraard
binnen de grenzen van het economisch
mogelijke, meer verantwoordelijkheid
durft te dragen op financieel gebied.
Liquidatie commissie
van onderzoek in
kwestie-Oberlander
De heer K. R. van Staal, lid van de
commissie die zich heeft belast met het
onderzoek naar het aandeel van de West-
duitse minister OberlSnder in de eerste
uitmoording te Lemberg. heeft naar aan
leiding van de instelling van een ereraad
door de fractie van de Westduitse Christe
lijk democratische unie, zijn medeleden
telegrafisch voorgesteld het lopenae on
derzoek verder te staken.
De heer Van Staal heeft daarbij gead
viseerd om het materiaal, betrekking
hebbend op de getuigenverhoren en ver
der ingekomen documenten ter beschik
king te stellen van de thans gevormd*
Ook „tsarendochter"
in Italië
Er heeft zich een nieuwe complicatie
voorgedaan in de zaak Anastasia-Anna
Anderson. Niet Anastasia, maar een an-
dere dochter van tsaar Nicolaas-II zou in
1918 aan de executie door de Bolsjewisten
zijn ontsnapt: de oudste prinses, groot
vorstin Olga.
Dit althans beweerde eer. vrouw. Mar»
ga Boodts, die thans in een villa te
Menaggio aan het Comomeer woont, in
een vraaggesprek met het Milaanse week
blad Le Ore. Zij zou haar werkelijke iden
titeit geheim gehouden hebben als de
laatste ontwikkelingen in het proees-Ana»
tasia voor ie Hamburgse rechtbank niet
een gunstige wending voor Anna Ander»
son leken te gaan nemen door de anthro.
pologische argumenten van een Duitse
hoogleraar. „Ik moet voorkomen dat
iemand die zich voor mijn zuster uitgeeft
onze naam onteert. Zelf heb ik Anasta-
sia's lijk in de kelder zien liggen", so zou
de vrouw hebben verklaard.
