Het testament van de gravin
i EEN HANDVOL PAS VERSCHENEN BOEKEN
Walawip als schatgraver
VREEMDE NALATENSCHAP
ZATERDAG 23 JANUARI 19ft
DE notaris keek me verbaasd aan en zei toen: „U moet wel In lange
ti|d niet in ons dorp zijn geweest, dat u naar de gravin vraagt."
Hij zweeg een ogenblik en staarde peinzend door het raam
naar de overzijde van de weg, naar het zware ijzeren hek, dat
toegang gaf tot de terreinen, waarop het kasteel stond.
Langzaam en op elk woord sterk de nadruk leggend vervolgde hij:
„De gravin is dood, mijn vriend", en alsof hij bang was, dat ik hem niet
had verstaan of dat de bete«enis van zijn mededeling niet ten volle tot
mij was doorgedrongen, herhaalde hij op dezelfde toon: „Ja, de gravin
is dood."
Hij wachtte even alvorens verder te gaan. „Haar dienstbode," zei hij,
„vond haar op een morgen levenloos in bed. Ze is nog negentig jaar ge
worden. voegde hij er aan toe.
Ze ontdekte op een dag, dat zij niet
meer werd begroet, dat de mensen haar
ontweken. Kleine 'kinderen liepen schreeu
wend weg als zij zich vertoonde. Vrouwen
draaiden het hoofd om als ze passeerde.
En op een dag was er op het hek aan het
begin van de oprijlaan een papier beves
tigd, waarop in onbeholpen letters stond:
Verdwijn.
Toen ze dat had gelezen moet ze haar
besluit hebben genomen. Het dorp zou voor
taan yoor haar dood zijn. Maar ze zou blij-
i haar,
doen. Een lange, rijzige figuur met spier
wit haar, altijd vergezeld van haar honden
en altijd recht voor zich uitkijkend, nie
mand groetend en door niemand begroet.
Ik had een diepe bewondering voor haar
gevoeld, gegroeid uit het besef, dat zij een
zeer eenzame vrouw moest zijn. In het
dorp werd haar naam nooit genoemd. Het
was alsof zij werd doodgezwegen. Toen ik
eens lang geleden, in een gesprek met en
kele bewoners, over haar begon te spre
ken, deed men alsof men mij niet hoorde.
Luchtig werd een ander onderwerp aange
sneden, en de notaris, wie ik dat later ver
telde, haalde toen zijn schouders op, zonder
er verder op in te gaan. Nadien volstond
ik, als ik bij hem op bezoek kwam, met
dié ene zin: Hoe is het met de gravin? en
hij antwoordde dan alleen: Voor zover be
kend, heel goed.
KN NU was de gravin dood, en haar
dood maakte een diepe indruk op me.
Het was voor mij, alsof het dorp het dorp
niet meer was, nu die ene figuur, over wie
voor mij een waas van geheimzinnigheid
hing, uit de samenleving was verdwenen.
En negentig jaar was ze geworden.
Ik hoorde de notaris zeggen: ..En van die
negentig jaar heeft ze er zestig in grote
eenzaamheid doorgebracht. Zestig jaar lang
heeft ze geen bezoek ontvangen, met nie
mand anders gesproken dan met haar
dienstbode, met mij en met haar honden.
Een maand voor haar dood werd ze ern
stig ziek. Toen ik ervan hoorde ging ik
haar met de dokter opzoeken. Ze heeft ons
alle twee de deur gewezen, en toen we niet
snel genoeg naar haar zin haar kamer ver
lieten, haar honden op ons afgestuurd.
Zonder dat iemand de baar volgde is zij
naar het familiegraf gedragen. Dat had ze
zo bepaald. In haar testament had zij na
drukkelijk vastgelegd, dat zij de laatste
gang alleen zou gaan, en dat de dragers
uit een ander dorp afkomstig moesten zijn".
Uit een stapel papieren op zijn bureau
haalde hij een map, die hij gedachtenloos
doorbladerde.
„Niemand zal ooit", zei hij, „de diepte
van het leed, dat deze vrouw heeft moeten
torsen, kunnen peilen. Niemand heeft daar
ook ooit moeite voor gedaan. In de eerste
plaats werd de gravin gehaat en in de
tweede plaats stond zij niemand toe in
haar hart te kijken. Zij sloot dat hart voor
de buitenwereld af. op dezelfde dag, waar
op haar man, de graaf, de dood vond".
TK WILDE een vraag stellen, maar met
-* een handbeweging beduidde de notaris,
dat ik moest zwijgen.
Hij zei: „En de graaf vond de dood zes
tig jaar geleden. Het is altijd een myste
rieuze zaak geweest. Niemand heeft er ooit
het rechte van geweten. Een man schijnt
getuige van het drama te zijn geweest,
maar feitelijk heeft hij nooit zijn mond
open gedaan. Toen er een justitieel onder
zoek werd ingesteld ontkende hij het ge-
EEN KORT VERHAAL
DOOR
H. J. WAALWIJK
„Ik kan zei de notaris, „het verhaal
wel vertellen. De gravin is dood en er zijn
geen familieleden meer in leven. Het ge
slacht is uitgestorven. De gravin was der
tig jaar, toen zij de graaf trouwde. Zij
kwam uit een ander land. De graaf had
haar op een van zijn reizen ontmoet en
was op slag verliefd op haar geworden. He
lemaal onbegrijpelijk was dat niet, want
volgens de overlevering moet zij een knap
pe vrouw zijn geweest. Knap is ze ook al
tijd gebleven, al heb ik haar nooit anders
gekend, dan met een paar harde ogen en
met een stroeve mond. Zij huwden korte
tijd later, en het hele dorp vierde de brui
loft mee. Dat is zo de gewoonte hier. De
graaf stond goed aangeschreven bij de be
woners. Hij kon goed met zijn pachters
overweg, hij was joviaal in de omgang en
altijd bereid tot helpen. Daarom verheugde
iedereen zich in zijn geluk.
Dat hij gelukkig was. leed geen twijfel.
dat toen zeventien jaar "was, en niet op het
dorp thuishoorde. Zestig jaar lang is die bij
haar gehleven om voor haar te zorgen. De
gravin bemoeide zich met niets. De rent
meester onderhield het contact met de
pachters en als hij haar iets te vragen
had, deed hij dat met de dienstbode als
tussenpersoon. Maar de gravin sloot zich
niet op. Ze maakte er een gewoonte van
driemaal per dag een wandeling door het
dorp te maken. Altijd had ze een paar hon
den bij zich. Ze groette niemand, keek naar
niemand en zei niets. Maar ze wist, dat
ze werd nagekeken en dat het dorp zich
aan haar ergerde. En dat moet haar een
bevrediging hebben gegeven. Het dorp haat
te haar en zij haatte het dorp. Er moet
eens een dokter zijn geweest, die zonder
daarvoor uitgenodigd té zijn haar bezocht
om met haar te praten. Hij bracht het
niet verder dan de hal.
Zestig jaar heeft ze dat volgehouden.
Een mensenleven lang. Nooit is er enige
toenadering tussen haar en de bewoners
hier gekomen. Het ene geslacht gmg en
het andere kwam, en het verhaal van de
gravin werd doorverteld. De kinderen werd
ingeprent, dat ze met de gravin niet moch
ten spreken en haar niet mochten groeten.
En dat is zo gebleven tot op de dag, waar
op zij voor goed de ogen sloot".
r\E NOTARIS zweeg.
Ik zei: „Nu zij is overleden zal er wel
spoedig niemand meer aan haar denken".
De notaris schudde het hoofd. „Het
dorp", zei hij, „zal altijd tot in het verre
nageslacht aan haar worden herinnerd. Ik
zei al dat het verhaal van het drama in
de wapenkamer van het ene geslacht op
het andere is oververteld. En ze wist dat.
Ze wist, dat als zij door het dorp liep, het
woord wapenkamer bij een ieder, die haar
zag in de gedachten schoot. Ze heeft wraak
genomen. Zelfs na haar dood komt het dorp
niet los van haar. Zij heeft bepaald, dat
al haar bezittingen aan het rijk moeten
vervallen onder voorwaarde, dat het rijk
van het kasteel een wapenmuseum maakt,
dat haar naam moet dragen,"
De laatste horizon, door Dlgna-
te Robbertz. Uitgave G. F.
Callenbach, N.V., Nljkerk.
Met Jikkemien als eersteling
heeft de Zeeuwse schrijfster Dig-
nate Robbertz zich geschaard in
de rijen van die auteurs, die op
gezette tijden een letterkundig
produkt onder het hoofd „streek
roman" de wereld inzenden.
Hoe moeilijk het is een aanvan
kelijk bereikt niveau te handha
ven bewijst haar nieuwste roman
De laatste horizon. Zelfs de na
men van de figuren die hierin
een rol spelen getuigen van een
modegril: Idzard, Petra, Uko,
Jolente, Reino... In de sfeer van
een hyper-romantische doem
sleept zich de strijd van gemelde
Idzard voort om het goed Weer-
dinghe van de ondergang te red
den. Als tegenhanger tekent de
schrijfster dan het frivole leven
van Jolente. zonder dat het ge
heel er boeiender door wordt.
Dit boek is niet slechter dan da
meeste streekromans, maar he
laas ook niet beter. Was het
maar een evenknie van Jlkke-
De zwarte Napoleon, door Pe
ter Bourne. Uitgave Ad. M.
C. Stok Znld-Hollandsche Uit
gevers Mij., Den Haag.
Deze historische roman be
schrijft de vrijheidsstrijd van de
talrijke negerbevolking in de
Franse kolonie Saint Dominique
(Haïti) ten tijde van Napoleon
uitermate boeiend. Een negerjon
gen, geboren als slaaf op een
plantage, wordt de leider van
de opstand tegen het Franse be
stuur, dat de zwarte bevolking
jarenlang op mensonterende wij
ze heeft behandeld. Bij die revo
lutie is ook een uit Engeland ge
vluchte dokter betrokken. Hij
heeft zich als enige blanke het
lot van de negers aangetrokken
en daardoor hun vertrouwen ge-
Treffend heeft Bourne zijn fi
guren karakter gegeven en de
schrille tegenstelling blank-
zwart getekend. Hierdoor slaat
het op de geschiedenis gefun
deerde verhaal ook hij de tegen
woordige lezer nog aan. Verta
ling M. C. Ohl.
Ontmoeting met het verleden,
door Netty Streef, Uitgave J.
H. Kok N.V., Kampen.
Een boek voor jongemeisjes,
waarvan ook ouderen zullen kun
nen genieten. Vlot geschreven en
opbouwend. Petra, ae hoofdfi
guur, vindt na veel leed haar ge
luk, nadat zij anderen zoveel van
zichzelf heeft kunnen geven.
Hoewel alle er in voorkomen
de personen een kruis hebben te
dragen de getekende gezinnen
missen alle een vader of een
moeder is het boek nergens
neerdrukkend. Integendeel, het
is zonnige en opwekkende lec
tuur. Liefde, geloof en Bijbel
hebben er een centrale plaats in-
De Nieuwe Gids als geestelijk
brandpunt, door dr. G. Stuive
ling. Tweede druk, met portret
ten en nieuwe bijlagen. Uitga
ve N.V. De Arbeiderspers, Am
sterdam.
Deze herdruk na bijna een
kwart eeuw confronteert ons, als
mensen uit de jaren zestig der
twintigste eeuw, nog eens weer
met die korte maar hevige perio
de, in de jaren tachtig der negen
tiende eeuw, van de verschijning
der „Nieuwe Gids". En Stuiveling
betoont zich daarbij zelf een gids
op wie men zich kan verlaten. Ook
vandaag nog behoort men van die
peraode, hoezeer zij liggen moge in
een terugwijkend verleden, weet
te hebben: van haar grootheid,
n a a i
lijke kleinheid. Zij verdient daar
bij niet uitsluitend de belangstel
ling van de litterair geïnteres
seerden; ernaast immers is even
zeer van betekenis hetgeen zij op
politiek gebied voor baanbrekends
heeft verricht.
Doktersspreekuur in het Noor
den, door Aage Gilberg. Uitga
ve Ad. M. C. Stok Forum-Boe
kerij, Den Haag.
Aage Gilberg, een jonge Deen-
se arts, vertelt in dit boek, dat on- I
der de titel „De Noordelijkste j
dokter ter wereld" reeds eerder is
verschenen, over zijn belevenis- I
sen bij de Eskimo's op Groen-
Het is een feitenrelaas van de
ervaringen, die hij opdeed tijdens I
zijn jarenlange praktijk op dit j
eiland, dat voor het grootste deel
van het jaar is bedekt met j
Hij doet dit echter zo boeiend, I
dat men menigmaal denkt een ro-
man in handen te hebben. Op vrij- j
wel elke bladzijde brengt hij zijn
liefde voor dit argeloze natuur-
volk, waarvoor oorlog een onbe- j
kend begrip is, tot uitdrukking.
Enthousiast vertelt hij over zijn j
vele zwerftochten over dit uitge- i
strekte eiland, dat op de kaart J
van West-Europa geprojecteerd
de afstand Denemarken tot de
Sahara beslaat. Interessant ook
zijn de verhalen over de voor ons
„beschaafde Europeanen" wat
vreemd aandoende levensgewoon
ten van de Eskimo, over de pri
mitieve huisvesting en over de
wijze waarop deze mensen in hun
onderhoud voorzien. Het keurig
DOOR THEA BECKMAN
(Vervolg)
„Het is goed. Je kunt als knecht bij mij komen werken.
Maar je krijgt geen loon, alleen onderdak en twee maal
per dag te eten." Meer had Walawip niet nodig. Dus kwam
hij die dag in dienst bij de wagenmaker en mocht hij begin
nen met disselbomen te teren.
Toen het etenstijd was geworden, kwam het dochter
tje van de wagenmaker in de werkplaats en zette voor
Walawip een bord erwtensoep neer. WalawiDS bijzondere
ogen zagen onmiddellijk, dat dit meisje ee hart van goud
had. Hij lachte tegen haar en zei: „Lief meisje, hoe heet
je?" „Anita." „Goed Anita, Morgen krijg je een parel
snoer van mij." Anita geloofde het natuurlijk niet, maar
de volgende dag, toen ze weer Walawips eten kwam bren
gen. haalde hij een lange ketting uit zijn zak en gaf haar
die. „Dat zijn echte parels!" riep het meisje uit. „Na
tuurlijk. Ik had het je toch beloofd." „Hoe kom je daar
aan?" stamelde Anita verbaasd. „Gevonden." „Waar?"
„O, ergens langs de rivier. Ik ging een ochtendwan
delingetje maken en zag, dat er vlak bij de oude
dedigingstoren een schat begraven lag. Maar ik had geen
gereedschap genoeg en kon alleen dit parelsnoer uitgra
ven, omdat het in een klein kistje boven op de potten
met goud en edelstenen lag."
„Wat zeg je daar, Walawip? Potten met goud
edelstenen?"
,,0 ja, en een paar grote kisten. Daar zitten kostba
re vazen en oude bronzen beelden in.... Ik zeg je toch
al, om die sohat uit te graven zijn er zeker vijf man
nodig en veel gereedschap. Daarom zal ik hem maar
laten liggen. Ik heb geen spade en houwelen en ook
geen dikke touwen om de kisten op te trekken en even
min knechts om mij te helpen. Misschien vind ik la
ter wel eens een andere schat, die niet zo diep begra
ven ligt en minder zwaar is."
Ademloos snelde Anita terug naar de keuken en ver
telde haar vader, de wagenmaker, wat Walawip had
gezegd. Ze toonde hem het parelsnoer en de ogen van
de wagenmaker begonnen begerig te glinsteren.
„Zou het dan toch waar zijn?" mompelde hij voor
zich heen. „Ja. de jongen zei het wel, toen hij zich
kwam aanmelden, dat hij de schatten in de grond kon
zien liggen, maar ik dacht dat het een gek verzinsel
„O, vader, hoe kon U dat denken van Walawip", riep
Anita verontwaardigd uit. „Hij liegt nooit, dat weet ik
(Volgende week verder) j
Beste neven en nichten.
Jullie hebben heerlijk genoten van het ijs en de sneeuw, heb
ik wel uit de brieven begrepen. Verschillende neven *n nichten
stuurden me weer gedichtjes, maar ze komen natuurlijk niet al
lemaal in de krant. Als er ruimte over is wordt tr één geplaatst.
Vergeten jullie niet te schrijven, wanneer je geboren bent
Eén van de nichtjes stuurde de oplossing op rijm in. Hier
komt het:
Tweehonderd
recepten
Tweehonderd recepten, die
men niet In elk kookboek tegen
komt, door mevrouw R. Lotge-
rlng-Hillebrand. Uitgave Hollan-
dia N.V., Baarn.
Bij koken moet men zoveel mo
gelijk scheppend werken. Me
vrouw Lotgering heeft dit a.h.w.
in haar handen zitten. Nu .heeft
zij allerlei handige en gezellige
recepten te boek gesteld. Ze zijn
ingedeeld naar de seizoenen, en
de seizoenen zijn weer onderver
deeld in maanden. Het eerste
kwartaal is ingesteld op het kou
de weer: er worden dan ook re
cepten gegeven o.a. van Franse
uiensoep, een bijzondere zuur
koolschotel en bami. Voor het
volgende kwartaal vele recepten
te gebruiken bij bijzondere gele
genheden, b.v. kandeel voor de
kraamvisite, slaatjes voor trouw-
diners enz. Het derde seizoen
houdt rekening met warme da
gen: vele aanwijzingen voor kou
de melk- en vruchtendranken; ook
allerlei soorten ijs. Leuk voor de
kinderen in de vakantie. De laat
ste maanden van het jaar lenen
zich voor een extra gezellige
maaltijd.
TTIJ WACHTTE een ogenblik en vervolg-
de toen: „Maar geluk is broos. Een half
jaar na het huwelijk werd dit gezegde
we werkelijkheid. Het gebeurde in de
penkamer. De graaf moet er altijd op te
gen zijn geweest, dat de gravin in de wa
penkamer kwam. Hij was er al op tegen,
dat zij met wapens omging en op de jacht
week hij dan ook nooit van haar zijde. De
gravin, zo gaat het verhaal, lachte in het
begin wat om die bezorgdheid van de graaf,
maar al spoedig werd ze er kregelig van.
En dat schijnt de enige wanklank in hun
korte huwelijk te zijn geweest.
De gravin overtrad het verbod om in de
wapenkamer te komen bijna dagelijks. Ze
was dol op wapens en de graaf bezat een
prachtige collectie. Misschien zou het be
ter zijn geweest als de graaf de gravin
haar gang had laten gaan. Vermoedelijk
zou op den duur het nieuwtje er af zijn
Op een morgen gebeurde het. De graaf,
zo luiden de geruchten, kwam in de wa
penkamer en zag de gravin met een ge
weer in haar handen. Hij vroeg haar het
wapen neer te leggen, maar ze lachte hem
uit. Of hij daardoor werd geïrriteerd,
meldt het verhaal niet. Hij werd in
geval boos en liep op haar af om het ge
weer uit haar handen te nemen. Toen hi;
op haar toeliep richtte ze het wapen spe
lenderwijs op zijn hart. De graaf werd
bleek en driftig en greep het geweer bij
de loop. Als twee kemphanen stonden ze
tegenover elkaar. Gen van beiden wilde
toegeven. Hoe harder de graaf schreeuw
de, hoe woedender de gravin werd. Er ont
stond een worsteling, en tijdens die worste
ling klonk ineens een schot en viel de
graaf op de grond. Het geweer was gela
den geweest en een kogel had zijn hart
doorboord."
„Zoals ik al zei", vervolgde de notaris,
..er waren geen getuigen behalve dan de
man, over wie ik zoëven vertelde. De dok
ter. die direct werd gewaarschuwd, maak
te het de gravin gemakkelijk door op te
merken: De graaf is dat ongeluk zeker
overkomen, toen hij het geweer schoon
maakte. De gravin, totaal overstuur, knik
te. En dat is de oorzaak gebleven, ook
voor de justitie. De graaf werd gedood toen
hij zijn geweer schoonmaakte. Hij had ver
geten de kogel tevoren te verwijderen."
weest. als het dorp de vermelde doodsoor
zaak had aanvaard. Maar het deed dit niet.
Het ene gerucht volgde op het andere, en
al spoedig werd het, dat de gravin de
graaf expres had gedood terwüle van de er
fenis. En hoe gaat he' in een kleine ge
meenschap! Men kan elkaar niet ontlopen,
men komt elkander altijd tegen. De gra
vin werd nagekeken en nagewezen als ze
door het dorp liep. Het moet haar ter ore
zijn gekomen, dat zij de bijnaam had ge
kregen van: de moordenares.
VAN IEEN EENZAME VROUW
Hard geld voor een harde wereld
Voor weeshuizengeen
cent, voor liefdadige instellin
gengeen penny en voor
welk familielid dan ook
geen halve stuiver. Het enorme
vermogen, dat de staat werd
nagelaten, mocht alleen worden
uitgegeven aan militaire doel-
Het was wel een bijzonder
Gelatine in
poedervorm
n wat men er mee
kan doen
Dat gelatine een handig hulp
je in bijna iedere keuken is, zal
menigeen wel weten. Maar dat
men met gelatine zoveel kan
doen als de Lijm- en Gelatinefa-
briek te Delft onlangs heeft be
kend gemaakt, weet waarschijn
lijk alleen een gerenommeerde
kok. Thans kan iedere huis
vrouw hier haar licht over opste
ken, omdat deze Delftse fabriek
een goed verzorgd boekje heeft
uitgegeven, dat naast een veertig-
Het betreft hier
gebruik van gelatine in poeder-
vorm, dat sinds enige tijd in de
handel is. Die poeder is wat
„handzamer" dan de bekende
blaadjes gelatine en biedt tal
van mogelijkheden. Men kan er
koude schotels en hors d'oeuvres
mee garneren, het gebruiken bij
croquetten en slaatjes, voor tal
van puddingen is het geschikt en
ook bij het zelf maken van ijs
zal men er plezier van hebben.
Het receptenboekje ziet er gezel
lig uit, heeft een duidelijke tekst
en bevat enkele aardige tekenin
gen.
testament, dat even voor de
tweede- wereldoorlog in Austra
lië werd geopend, nadat Mabel
Ilouse was overleden. Een
enorm vermogen, eigendom van
deze Mabel, kwam op deze ma
nier de staat in handen, maar
het mag toch wel typisch on
vrouwelijk worden genoemd,
dat al die duizenden alleen voor
militaire aangelegenheden ge
bruikt mochten worden. Die Ma-
bel House was dan ook een wel
aparte vrouw.
Grauwe jeugd
Geboren in de achterbuurten
van Sydney, terwijl haar vader
wegens straatroof in de gevange
nis zat, betekende de geboorte van
Mabel voor haar moeder geen
welkome gebeurtenis. Die moeder,
een vrouw van twijfelachtige re
putatie, had Mabel liever niet,
dan wel zien komen. Twee jaar
echter, nadat haar dochtertje was
geboren, overleed de vrouw en het
kind werd ondergebracht in een
huis. waar het door vuil en onge
dierte dreigde te verkommeren.
Een weeshuis heeft zich toen maar
over haar ontfermd, maar ook
daar was de kleine Mabel verre
van gelukkig. Ze groeide op als
een zeker niet knap. kind met al
spoedig een hard gezicht, ze was
lang en opgeschoten en op de he
le wereld bezat ze vrienden noch
vriendinnen. En toch zou deze Ma-
bel eens een bijzonder rijke vrouw
worden.
Speculeren
Want ze had een wel bijzonder
zakeninstinct. Terwijl ieder meisje
liefdesromans las en aandoenlijke
verhalen, verslond zij alle han
delsrubrieken van de kranten, die
ze maar te pakken kon krijgen en
reeds op twintigjarige leeftijd be
legde zij haar jaren moeizaam
vergaarde spaarsommetje van
140 in effekten Het bleek een
goede belegging, de 140 waren
al spoedig opgelopen tot zo'n dui
zend gulden, maar Mabel bleef
hongeren in haar keldergat in de'
achterbuurten.
Na korte tijd wist ze zich in te
kopen in een kruidenierszaak
ook nu had ze geluk, De zaak
liep uitstekend, Mabel verdiende
en sloeg aan het speculeren en
wel op zo'n manier, dat zij een
vermogen bij elkaar#wist te krij-
Schapen-verzameling
Maar toch was dit speculeren
haar nog niet spectaculair genoeg.
Nog meer geld wilde zij verdie
nen.. het meisje uit de achter
buurten van Sydney was een
de vrouw geworden en zo kwam
ze er o.m. toe mensen, die in de
schapen„branche" geld nodig had
den, dit geld te lenen. Haar con
dities waren fair, maar messcherp
Als men niet binnen de bepaal
de termijn het geleende bedrag
terug betaalde moest Mabel een
tiende deel van de schapenstapel
hebben. Op deze manier „verza
melde" ze duizenden schapen en
in 1937 was ze zelfs zo rijk, dat
ze jaarlijks alleen al aan de be
lastingen meer dan 250.000 moest
betalen.
Met haar 350.000 schapen bezat
ze een van de grootste kudden ter
wereldmaar ze had zelfs geen
auto en niemand heeft haar ooit
in een taxi zien stappen! Toen zij
twee jaar voor het uitbreken van
de tweede wereldoorlog overleed
bedacht zij de staat met al haar
geld. Tenminste, als het voor oor
logsdoeleinden gebruikt werd. Men
hoefde helaas niet lang te wach
ten met deze bestemming, enkele
jaren na haar dood rolden de eer
ste oorlogsmachines de fabrieken
uit. Ze waren gefinancierd uit de
nalatenschap van Mabel House
een nalatenschap van een harde
een harde wereld.
Bij de kip hoort een veer
En 't vlindertje zat op
een roosje zo teer
Het muisje snoepte v.
de kaas
Het hondje was de kluif
de baas
En tot het vissertje
zijn vermaak
Hing het visje aan de haak
AlbertDuiker krijgt
deze keer de hoofdprijs.
De troostprijzen gaan
Maaike van Am del,
de brieven
Hartelijk welkom Mina
Akershoek. Is bakker Akers-
hoek een oom van jou?
Rudolf Akker, schrijf jij
de volgende- keer war
je geboren bent? Wat jam
mer van die goudhamster.
Hennie Akse, schrijf jij
lief broertje, Maaike
Andel! Was het leuk
op de verjaardag van Adri-
aantje? Grietje Alberts,
schrijf jij de volgende keer
wat meer? Adrl van An
del wacht jij weer zo lang
met schrijven? Melk jij de
koeien ook wel eens? Wie
is Anton? Bedankt voor
je raadsels Maartje Baas.
Wat is jullie poes een lek
kerbek. Alle begin is
moeilijk Mattie Bagchus.
Heb je al veel met je kijk
doos opgehaald? Hartelijk
bedankt voor je tekening
Gr eet je Barendrccht. Was
het leuk op 15 januari? Het
is grappig postpapier Le
ven je goudvisjes nog Ma
nila Barends? Wanneer ben
Jij jarig? Gerbert Bee
kenkamp heb jij ook ge
schaatst? Hartelijk
welkom Inge v. d. Blij. Wat
leuk, dat jij nog zo'n klein
broertje hebt. Waar heb
je de lampion van ge
maakt, Annemieke v. d.
Berg? Anneke v. d.
Berg schrijf jij de volgen
de keer, waar je woont?
En jij ook Pieternel v.
d. Berg? Hoe is het met
de sneeuwhut, Joop en Jaap
v. d. Berg? Jammer voor
jullie dat het is gaan dooi
en. Was het leuk woens
dag, Willy Bergwerff? Is je
rokje al klaar? Schrijf
je nu wat eerder Sjanie
Berkhout? Wat zijn jullie
verschrikkelijk verdwaald.
Het lijkt wel op een ver
haaltje. Wat zei mama wel?
Hartelijk welkom Greet-
je Berkman. Leuk, dat jij
een vriendin bent van Joke
Sturrus. Speel jij graag pi
ano? Zijn de puzzels
mooi Jurl den Besten? Hoe
heet het boek van de va-
derl. geschiedenis? Heb
jij ook meegedaan met het
ringsteken 'jaag-
bedankt i
heet jij S. Brouwers?
Schrijf jij de volgende keer
wat meer? Tante Jos
schaatst ook graag, hoor
Jannle en Corrie Brander
horst! Is jullie moeder al
weer beter? Knap hoor
Jannie, dat jij al zo kan
breien. Gelukkig, dat A-
da het goed naar haar zin
heeft Lea Brandwijk. Ben
je haar al eens wezen op
zoeken? Hoe is het met
je hiel Gera Brandwijk?
Wat grappig, dat die ka
bouter de vogeltjes voor
leest. Schrijf jij de vol
gende keer wat meer Ca-
thrien Bruins? Heb jij
nog meer broers Harm Co-
nijn? Wat leuk, dat jouw
zusje ook Jos je heet Ge
weldig Jenneke Cornet, dat
jij de eerste prijs had.
Sterkte volgende week op
het jaarfeest, hoor!
Loes van Dalen, krijg ik
de volgende keer een lange
brief van jou? Hartelijk
ior je mooie teke-
t. Dam. Wat heb
ben jullie een leuk feest ge
had, toen je zusje jarig
was. Speel jij ook gitaar?
Wat heb jij al van je
meccanodoos gebouwd
Peter van Dam? Kees
Dekkers, doe jij er de vol
gende keer ook een briefje
bij? Jij ook sterke vol
gende week op het jaar
feest Willy Delleman! Wat
knap dat jullie het zelf ver
zonden hebben. Hartelijk
welkom Ank v. Delft. Wan
neer ben jij geboren?
Heb jij woensdag een leu
ke dag gehad, Teuni Dan
ker s? Moet jij op woensdag
middag altijd naar school?
Hoe was het op de ou
deravond Anneke Dom-
burgh. Hartelijk bedankt
•/oor je mooie lintje. Jam
mer, dat je het laatste vel
letje gebruikt hebt. Wim
Doorn, krijg ik de volgende
keer een briefje? Nu
schrijf ik je naam toch goed
Bas Driece? Fijn jó, pan-
pekoeken! Majo van
Driel, volgende keer ver
wacht ik een lange brief
ou. Wat zijn er bij
veel molens Nellie
Drongelen. Een heel
prettige dag op 29 januari,
Nettie! Jij ook een pret
tige dag op 24 januari, hoor
Albert! Jannie Dusink,
wat kan jij je moeder al
goed helpen. De puzzel was
niet moeilijk, vind je wel?
Heb jij nog geschaatst
i van Elderen? Harte
lijk welkom Joke Eikhuizen.
Bedankt voor je mooie te-
teking. Schrijf jij de vol
gende keer wat meer, Ge
rard Eikhuizen? Wat ben
jij verwend met je fiets,
Olino Elzinga! Wat leuk,
dat jij nog zo'n klein broer
tje hebt Froukje v. d. En-
de. Hoe is het met Jouw
broertje Ada van Es? Gaat
het schaatsen al beter?
Heb jij zaterdag een leuke
dag gehad Annie v. Es?
Fijn, dat jij bontlaarsjes
hebt, Johan v. Es. Jul-
lie hebben dus al vakantie
plannen Marleentje Eijgen-
raam. Bedankt voor je
mooie tekening Margriet
Felix. Ineke v. Geest
jij hebt ook al van dat
mooie postpapier. Tante
Jos is 27 oktober jarig Wi-
v. Geest.
de konijntjes nog? -
nifred
i briefje bij -
jij deed i
ÏU'
Schrijf
jij B. de Graaf?
woud? Heb jij nog ge
schaatst, Cate Grundel? Hoe
heet jij C. Guyt? Jij bent
ook hartelijk welkom Arte
Haasnoot. Je kan de brief ook
rik. Dat is ver weg 'hoor'
Waalwijk. De adressering was
best. Heb jij niet geschaatst
Ineke v. Herp Zijn je groe-
Heiden?^ eGelukk1|
rand vlug geblust
Emmy Houge ik heb jouw
gedichtjes bewaard. Jammer
genoeg heb lk voor een ver
haaltje geen plaats. Fijn,
dat jij al zo goed kan schaat
sen Henny v. Houwelingen.
Waren jullie niet een beetje
ondeugend Gerrlt v. Houwelin
gen? Is er niemand door het
ijs gezakt? Met wie heb
jij gespeeld,
ringsieKen mi hardrijden,
Elly Blom? Ga jij al
lang op het zangkoor
Corrie Blom? Hoe oud zijn
jouw broertjes? Dat is
een mooi beroep „kweker"
Bram van Bockel. Naar
welke school ga jij? Hoe
is jouw naam L. den Boer?
Schrijf jij de volgende keer
een brief? Heb jij een
leuke dag gehad Annema-
rle Boekesteijn? Zijn je
vriendinnen nog geweest?
Bedankt voor het mooie
plaatje. Marijke Bontenbal.
Is het rokje klaar Gaat
het schaatsen al een beet
je beter Ada Bos? Volhou
den maar hoor! Hoe oud is
Petertje? Aartje Bos
Schrijf jij de volgende keer
ook een brief? Jij ook
Marjan Bos? Jannie v.
d. Bos, wanneer ben jij ja
rig? Was je op 14 december
vrij? Hans van de Bos,
het moet niet altijd zo ge
makkelijk zijn. Heb jij nog
meer broertjes en zusjes?
Ria Burghout, graag zou
ik de volgende keer een
briefje van jou ontvangen.
Ik vind het fijn, dat het
dooit Alie Bosnia Wacht
jij weer zolang met schrij
ven? Herman Boxhoorn,
hartelijk welkom! Hoe oud
ben Jij precies? Hoe
We hebben hier een heel aardig plaatje met een
kruiswoordpuzzel, waarvan de open vakjes inge
vuld worden. Jullie moeten er woordjes van maken
van 4 letters en zoals je wel zult zien, zijn de beide
middelste letters steeds twee A's.
Oplossingen moeten vóór dinsdag 26 januari
worden ingezonden.
