cmsrm
„Denk een vraag en ik
geef het antwoord!"
„Bij verkiezingen geen
vrouwen voordragen"
Werkgeversbonden tegen
vrij-af op 5 mei a.s.
L r! t/* Éjlif
Een woord voor vandaag
Kanttekening
Groei Geref. kerken over
1958 bedroeg 6 lidmaten
KWATTA
Indiase had een
eigen goeroe
In het .federatie-contact"
het orgaan van de Christen Jon
ge vrouwen Federatie wordt
geschreven over het huis van de
YWCA in Delhi. De schrijfster
geeft een momentopname, waar
uit toch wel heel duidelijk blijkt
welke machten in India nog
overheersen:
KEN Indiase, zo beeldig als ik
in dit land vol mooie vrouwen
nog niet had gezien, stapte mijn
kamer binnen nu ongeveer ander
half jaar geleden. Slank en ele
gant, haar sari en onderblouse
twee nuances blauw met zilver ge
borduurd, saffieren in de oren,
twee witte bloemen in de blauw
zwarte haarwrong. En de meest
melancholieke ogen, die ik ooit
zag. Ze had zelf om een bezoek
gevraagd. Ik vermoedde dus, dat
zij problemen had. Maar het ge
sprek nam een volkomen andere
wending en tot op heden kan ik al
leen maar gissen waarvoor ze
eigenlijk kwam. Misschien wel al
leen om hetgeen ze me vertelde.
We kwamen over astrologie te
spreken en ze bleek een beroem
de astroloog te kennen, die in Oud
Delhi woonde en die ze eens had
moeten raadplegen op verzoek
van haar schoonmoeder over de
Sezondheid van haar schoonvader,
indsdien had ze het adres
van die man herhaaldelijk aan be
langstellende vrienden gegeven.
Dit was voor mij het ogenblik om
haar te vragen of ze hem ooit
voor haar eigen problemen had
geconsulteerd, waarop ze me heel
rustig antwoordde:
Nee, mevrouw, dat is voor mij
niet nodig, want ik heb een Soe-
En toen ik haar vroeg, mij
we, bleef achter met twee
kinderen, een dochter ikzelf
en een zoon. Ze deed toen iets,
dat zó tegen alle traditie en con
ventie was, dat ze door haar ge
hele familie werd uitgestoten: ze
hertrouwde. Ze trouwde met een
weduwnaar, vader van drie meis
jes, een jongere broer van haar
overleden man. Deze zwager-echt
genoot wilde dolgraag nog een
zoon hebben, maar zij had de ene
miskraam na dc andere en vrees
de tenslotte geen kinderen meer te
zullen krijgen. Op dat ogenblik
werd zij weer zwanger en het zag
ernaar uit, dat deze keer alles
goed zou gaan. Nu wilde ze ech
ter dolgraag weten, of het een
zoon of een dochter zou zijn en ze
vroeg een oude getrouwe bediende
of hij niet iemand wist, die kon
voorspellen. „In het park hierte
genover, Memsahib, zijn altijd zo
veel heilige mannen, daar ia er
vast wel een bij, die de toekomst
kan voorspellen." Ze gaf hem geld
en een lijstje vragen, de man
ging naar het park en wendde
zich daar tot wat hem de heilig
ste der heilige mannen leek. Deze
saddhu gaf toe dat hij
familie mijn verantwoordelijk
heid. Als u ooit mijn raad nodig
hebt, behoeft u zich maar op die
vraag te concentreren en ik zal u
antwoorden. N.B. Deze twee jon
gens, die kunt u alleen behouden
als u ze als volgt behandelt etc.
etc."
"INDERDAAD bleven beide jon
gens in leven en sindsdien krij
gen moeder en dochter schrifte
lijk raad, wanneer ze het ook no
dig hebben, altijd prompt nadat
ze zich over een periode van drie
dagen iedere dag een uur op die
vraag concentreerden. Zonder ooit
deze guru ontmoet te hebben, zon
der te weten waar hij woont, al
weten ze dat het ergens in de
Himalayas moet zijn. Mijn be
zoekster is zelfs Sanskriet gaan
leren om de brieven beter te kun
nen begrijpen. Soms zijn ze aan
haar alleen, soms aan haar en
haar man samen gericht. O.a. ga
ven ze haar raad haar zoon in
Duitsland te laten studeren, maar
er zelf tevoren heen te gaan om
een goed adres voor hem te vin
den. Toen- ze zich in gedachten af
vroeg. hoe het mogelijk was, dat
hij zoveel van haar afwist, kwam
prompt een antwoord: ,,Ik weet
alles van je af, wat je denkt, eet
drinkt, zegt, doet."
Ik vertel u dit verhaal niet om
er een verklaring van te geven,
zelfs niet om er de volledige waar
heid van uit te vinden, maar al
leen om u de atmosfeer van dit
land, de achtergrond waartegen
uw christenzusters leven, te schil
deren.
bediende vandaan kwam, nl. uit
welke windrichting. Daarop beant
woordde hij de vragen, weigerde
het geld en de bediende snelde
weer naar huis. Het antwoord be
treffende de baby luidde: „Op 8
april 's ochtends om kwart over 9
zult u bevallen van een dochter".
En op 8 april, 's ochtends om
kwart over 9 beviel mijn moeder
van twee zoons, beide zó klein en
mager dat gevreesd werd voor
hun leven. En tegelijkertijd kreeg
brief. Geschreven in rode
ruw papier, in een men
gelmoes van Hindi en Sanskriet,
zeggende:
„Ik ben die saddhu uit het park
en ik heb u met opzet de helft
goed en de helft fout voorspeld
om uw aandacht op mij te vesti
gen. Want ik ben uw guru. In een
vorig leven heb ik jegens u fout
Si,"
C!
Classis Doorn tot herv. kerkeraden
Zacht en zuiver, t
de vrouw met smaak.
7,85 per kruik
wen tot ouderling en diaken zijn ge.
kozen, blijven andere gemeenten zich
tegen de vrouw in het ambt verzetten.
Een paar maal is het zelfs voorgeko
men dat de vrouwen die nummer eer
stonden op de voordracht van de ker-
keraad bij de verkiezing door de ge
meente werden gepasseerd i
man. Het breed moderamen van de
classis Doorn, die ook de „kwestie-
Smits" aan de generale synode
legde, heeft nu de kerkeraden van de
classis aangeraden om van de moge.
lijkheid tot verkiezing van vrouwen
geen gebruik te maken.
Het moderamen schreef volgens een be
richt in het „Gereformeerd Weekblad'
(Uitg. Bout): Het Breed Moderamen
heeft besloten zich tot de kerkeraden
te wenden met het verzoek de inhoud
van dit schrijven ter kennis te bren
gen van de gemeenteleden
De verkiezingen voor ambtsdragers zijn
of worden in deze maand gehouden.
Door de Synode is de mogelijkheid ge
opend vrouwelijke lidmaten in de
ambten te verkiezen. Het kan niet uit
blijven, dat, als van deze mogelijkheid
gebruik wordt gemaakt, de tegenstan
ders van de vrouw in het ambte ir
gewetensconflict geraken. Zij toch
nen met beroep o.m. op 1 Cor. 1434,
35 en 1 Tim. 2 11, 12, dat het niet ge
oorloofd is in de kerk een vrouw
het ambt te stellen.
Het Breed Moderamen doet daarom
dringend beroep op de kerkeraden
van de mogelijkheid tot verkiezing
vrouwelijke ambtsdragers geen
bruik te maken
In onze classicale vergadering is destijds
met algemene stemmen het voorstel
om de ambten voor de vrouw open te
stellen afgewezen. Uit een oogpunt
van kerkelijke solidariteit is het goed
om in de gemeenten hieraan gevolg te
geven
Ook het Moderamen van de Generale
Synode heeft in zijn schrijven van 15-
7-1959 verklaard, dat de Synode de
overtuiging van die kerkeraden res
pecteert, die menen geen vrouw in
enig ambt te mogen stellen.
Het Breed Moderamen van de classis
doet een klemmend beroep op kerke
raden en gemeenteleden bij de ver
kiezingen geen vrouwen voor te dra
gen; en zo dit al mocht gebeuren haar
niet te verkiezen. Het is niet te over
zien welke ernstige gevolgen een der
gelijke verkiezing zal hebben.
Het moderamen schrijft immers in zijn
reeds genoemde brief: In de gemeen
te van Jezus Christus hebben allen de
roeping elkander zoveel mogelijk
ontzien in zaken, die naar het oordeel
der betrokkenen gewetenszaken zijn.
Graag wijzen wij u op het Apostolisch
vermaan in Rom. 14 13 en 155 en f
Silozending ging
fusie aan met de
Prot.-Ev, Kerk
Op 18 april van dit jaar werd d.
fusie tussen de Belgische Silozen
ding, die haar oorsprong vond in het
werk van de hervormde predikant
van Brussel ds. N. de Jonge en
sinds 1874 als zelfstandige vereniging
evangelisatiewerk in België deed,
met de Protestantse Evangeüsche
Kerk van België, een feit. De naam
zal voortaan luiden „Evangelisatie
comité Silo".
Een gevolg van deze fusie is dat de
Protestants-Evangelische Kerk een be
langrijk orgaan krijgt toegevoegd dat
zich volkomen kan wijden aan evange
lisatiewerk in het Nederlands-sprekend
gedeelte van hot land, terwijl de Ne
derlands-talige evangelisatieposten van
de kerk werden overgedragen aan de
gewijzigde Silovereniging.
Het Silowerk heeft een uitvoerige
brochure uitgegeven onder de titel
„Het Silowerk op weg naar een nieu
we toekomst", waarin alle wetenswaar
dige gegevens, adressen enz. worden
vermeld. Hieruit blijkt dat de zending
beschikt over twee periodieken nl. het
„Christelijk Volksblad" en het evange
lisatieblad de „Blijde Boodschap".
Apeldoornse synagoge
krijgt geschenk van
de gemeente
Zonder hoofdelijke stemming heeft de
Apeldoornse gemeenteraad gistermiddag
besloten een bedrag van 1500 beschik
baar te stellen voor het aanbrengen
n een versiering op de gevel van de
aanbouw zijnde synagoge. De versie
ring bestaat uit een weergave van het
wapen van de twaalf stammen van het
Bijbelse IsraëL Nu de voltooiing van het
gebouw nadert is gebleken, dat het sy-
gogebestuur een bepaald onderdeel
n de gevelversiering niet meer kan
financieren. Als blijk van sympathie met
de slachtoffers van het nazibetond heeft
het college van B. en W. gemeend deze
versiering te moeten aanbieden. Nadat
het college dit voorstel in een besloten
zitting had toegelicht ging de raad na
heropening van de vergadering zonder
hoofdelijke stemming met het voorstel
akkoord.
Een van de raadsleden wilde echter
wel de bepaling zien toegevoegd dat de-
De centrale werkgeversbonden,
de middenstandscentralen en de
boeren- en tuindersbonden in de
Stichting van de Arbeid hebben
geen aanleiding gevonden het be
drijfsleven fe adviseren op 5 mei
1960 het derde lustrum van de
nationale bevrijdingsdag het
personeel vrij-af te geven.
Het verzoek tot een dergelijk advies]
ties gevraagd de kwestie nog
bekijken. Doch de organisaties heb
ben prof. De Quay reeds bij monde
van de voorzitter van het Centraal
Sociaal Werkgeversverbond, mr. F.
H. A. de Graaff, laten weten dat zij
niet voornemens zijn van standpunt
te veranderen. Het comité beraadt
zich thans wat hem te doen staat in
deze situatie.
Joodse jongeren
-*■ V-r^r..
>a s
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Nijverdal: H. J. van Dru-
ten te Driebergen.
Bedankt voor Poortvliet (toez.): C. J.
van den Broek te Ridderkerk.
Beroepbaarstelllngt De heer J. var
den Burg, vic. te Rotterdam, Mathenes-
serlaan 476 a is beroepbaar.
GEREFORMEERDE KERKEN
Ds. D. J. Couvee wordt
zeventig jaar
Ds. D. J. Couvee te Bennekom, i
ritus-predikant van de Gereformeerde
Kerken, zal op 15 dec. zijn 70e verjaar
dag vieren. Ds. Couvee werd 13 dec.
1889 te Rotterdam geboren. Hij studeer
de aan de Rijksuniversiteit te Utrecht.
Op 28 okt. 1917 aanvaardde hij het pre
dikambt te Ridderkerk. In 1921 vertrok
hij naar vleppel en in 1924 werd hij pre
dikant te Brussel. In 1927 verwisselde hij
deze gemeente met Hillegersberg-Straat-
weg en in juni 1946 verbond hij zich aan
zijn laatste gemeente, namelijk te Axel.
In jan. 1949 werd ds. Couvee tevens pre
dikant te Zoutespui. Op 28 okt, 1957
ging hij met emeritaat en vestigde hij
zich te Bennekom. Ds. Couvee heelt
naam gemaakt als auteur.
Hij schreef enkele romans waarvan
wij noemen „Als de tarwe", dat onder
het pseudoniem C. van Meerdinck
twee delen het licht zag, en ook „Maria
en haar kind". Met ds. A. K. Straatsma
schreef hij „Tot wien zullen wij heen
gaan?", een boek dat vier drukken be
leefde en eveneens: „Ik zal u rust ge
ven", (drie drukkken).
Dertien jaar redigeerde ds. Couvee zijn
eigen weekblad „Herleving".
Ook schreef hij „H. J. Ibsen", „Vlak
naast elkander", ,,De bergrede", „De
schoonheid van de tijd", „Blijdschap te
allen tijd", „Met Jezus op de berg" en
„De tyrannie verdrijven". Ds. Couvee
was ook leraar aan de chr. H.B.S. te
Rotterdam-Zuid en leraar Nederlands en
Hel reeuws aan het Openbaar Lyceum
te Terneuzen. Te Ridderkerk heeft hij
en Chr. Uloschool gesticht en in Mep-
el een evangelisatiegebouw.
I.C.V. laat nieuwe
vakbonden toe
Het Internationaal Verbond van Chris
telijke Vakverenigingen heeft in Straats
burg op de eerste dag van zijn jaarlijks
congres besloten christelijke vakbonden
uit Indonesië, Panama, Haiti en Para
guay, de Italiaanse Christelijke Vakbon
den van Arbeiders uit Auto- en Metaal-
fabrieken en de Christelijke Vakbond
Landarbeiders in Zuid-Tirol tot het
lidmaatschap toe te laten.
75 Lutherse jeugdleiders uit Noord- en
Zuld-Amerika, Azië en Afrika zullen
de komende zomer naar Europa ko
men om zich oo de hoogte te stellen
van het christelijk jeugdwerk in Euro
pese landen. Zij zullen onder andere
deelnemen aan de Oecumenische jon-
gerenconferentie, die in juli te
Lausanne wordt gehouden, zo heeft het
hoofdkwartier van de Lutherse We
reld Federatie te Genève bekend ge-
Advertentie
De evangelist Johannes beschrijft zeven wonderen die Jezus
Christus voor zijn kruisiging heeft verricht, leder wonder
is een openbaring van een bepaald aspect van het werk van
de Heiland. Daarom worden ze ook geen wonderen, maar
tekenen genoemd.
Het vijfde wonder lezen we in Joh. 616-21 Jezus wandelde
over het water. Dezelfde onstuimige golven, die de boot van
de discipelen dreigen te vernietigen, dragen Jezus Christies.
Maar dat is misschien niet de kern van wat Johannes ons wil
laten zien. Als Jezus in de boot stapt lezen we: „terstond
bereikte het schip het land". Zonder Christus moeten de
discipelen moeizaam tegen de storm optornen en ze schoten
maar 25 of 30 stadiën op. Maar met Christus is er sprake van
„terstond". De natuur, die hun vijand wasis Zijn vriend. De
storm gaat volgens de andere evangelisten liggen.
De Heiland wil hiermede niet zeggen, dat het leven met Hem
gemakkelijk is, maar wel, dat de natuurlijke krachten, die
ons zo vaak tegen zijn, Hem zijn onderworpen. Hij is nag
altijd Heer van de natuur. Daar mag u rekening mee houden.
BIJ EEN REQUISITOIR
IN de strafzaak, die gisteren voor
de Amsterdamse rechtbank heeft
gediend tegen een vijftal jeugdige
lieden (van 16 tot 21 jaar), die met
vuurwapens een roofoverval hadden
ondernomen, heeft de officier van
justitie aan zijn reqnisitoir een
wijdere strekking gegeven dan het
gemeenlijk heeft.
Daartoe scheen in deze zaak alle
aanleiding. Want deze zaak bewees,
als andere strafzaken overigens, de
onvolkomenheid van ons strafstelsel.
De jongelui hadden, hun jeugdige
leeftijden ten spijt, al een verleden
achter de rug in gestichten en jeugd
gevangenissen, en men kan moeilijk
beweren, dat ze daaruit beter zijn
te voorschijn gekomen dan ze er
destijds in waren geraakt.
Nu is twijfel mogelijk, of een rechts
zaak de aangewezen plaats is om een
requisitoir als dit te houden. Het
kan voor de beschuldigden zelf iets
krijgen van een vrijbrief. Gevoelens
van fatalisme en van zelfmedelijden
kunnen erdoor worden aangewak
kerd.
Maar de officier had weinig keus:
hij stond immers voor ernstige ge
vallen die om berechting vroegen.
Weinig keus had hij ook in de
straffen die opgelegd kunnen wor
den. Want wéér zou het moeten
neerkomen op gestichten of op
gevangenissen, al dan niet jeugdge
vangenissen. Zonder enige garantie,
dat er bij deze herhaling een betere
werking op deze jonge mensen zou
uitgaan.
Waarmede dan tevens heel deze
problematiek nog eens weer in
de openbaarheid is geplaatst. En de
officier had een tekenende uitdruk
king voor wat hij noodzakelijk
achtte; er moet, zei hij, zoiets als een
Deltaplan komen voor ontspoorde
jongeren.
Een tekenende uitdrukking, en zeker
een die ons moet aanspreken. We
besteden geld en zorgen om dijken
te verhogen ter beveiliging van ons
bestaan.' Maar er zijn ook andere
problemen, die we misschien minder
scherp zien, maar die evengoed
dreigend zijn, doch waarvan de
aanpak óók geld kost, en wellicht
veel geld.
Het requisitoir van de officier groeide
zo uit tot een requisitoir tegen laks
heid om deze andere problemen te
lijf te gaan. Was het, ten overstaan
van die jongelieden zelf, misschien
niet de meest geëigende plaats? Mits
wij echter toestemmen, dat zulks aan
de klem zelf van het requisitoir
niets kon afdoen.
VOOR DE JUBILERENDE ARJOS
t verzoek tot een dergelijk advies A "l
gedaan door het enkele maanden fl 51 51 f* TY1 fitPFn <1TT1
geleden na overleg met de regering n.lliaiC'J. AlCllll
gevormde comité nationale bevrijdings
dag, dat onder voorzitterschap staat van
burgemeester mr. H. A. M. T. Kolf
schoten van Den Haag. De werkgevers
organisaties baseren hun besluiten op
hun reeds lang bestaande standpunt, dat
de vijfde mei niet voldoende leeft in dc
lande, in tegenstelling tot de dertigste
april, die wel als een positief nationale
feestdag wordt beschouwd.
Mag de vijfde mei misschien in het
esten des lands enige betekenis als
feestdag hebben aldus de organisaties,
elders in het land zijn andere bevrij
dingsdata belangrijker en worden dan
ook gevierd. De organisaties staan op
het standpunt dat zij daarom het be
drijfsleven in het algemeen niet positief
kunnen adviseren. Wil de ondernemer
particulier zijn personeel vrij-af geven,
dan bestaat daartegen uiteraard niet
het minste bezwaar en is hij vrij te
handelen, aldus de organisaties.
De onder voorzitterschap van rabbijn
B. Peis staande sociaal-pastorale con
tactcommissie Zuid-West te Amsterdam
heeft de naar schatting drie- tot vier
honderd ongetrouwde Joodse jongeren
in de leeftijd van twintig tot dertig jaar
buiten de drie grote steden in het wes
ten van ons land. verzocht van 25 tot
27 december haar gast te zijn. Deze
jongeren zijn uitgenodigd omdat ge
vreesd moet worden dat zij in de kleine
Joodse gemeenten te weinig Joodse im
pulsen krijgen, waardoor zij vatbaar
worden voor assimilatie. In Amsterdam
zullen deze jongeren die bij Joodse ge
zinnen worden ondergebracht, gezamen
lijk de dagen in Joodse sfeer doorbren-
Advertentie
Bevrijdt U
Nadat de Stichting van de Arbeid
h,« comité dit m„.tl«^|SéltSSd!ra£;
standpunt had laten weten, heeft de Waar andere falen. Togal zuivert de
regering, die haar ambtenaren wel nieren en is veilig voor hart en maag. Bij
vrij-af geeft, de werkgeversorganisa-1 apotheek en drogist 0.95, 2.40, 8.88. de gegevens nu veel vroeger bij-
Sterke stijging
van collectes
DE Gereformeerde Kerken be
ginnen kennelijk hun vruchten
te plukken van het „Algemeen
Kerkelijk Bureau". Sedert juli 1957
iemand kon worden aangewezen,
die zijn volledige aandacht kon be
steden aan de statistische gegevens
die normaal gepubliceerd worden
in het jaarboek, twee jaar later
zijn deze Kerken erin geslaagd om
73
Ja. zei zij en knikte. Ja. Krister!
Het wonderlijke met de twee jongens was, dat
Krister ernstiger en Karl vrolijker was geworden
cn toch waren zij nog dezelfde van vroeger.
Ik geloof. Marit, dat ik altijd van je heb ge
houden, vanaf het ogenblik dat ik je voor dc eerste
keer heb gezien bij de sla-bakken, toen je vijf jaar
was. Weet je wel, dat wij altijd samen waren en
Karl en Elin ook? Maar pas toen ik je in dat Dal-
lckarlische pak zag. wist ik, dat jij het meisje
was met wie ik trouwen wilde En sedert dien....
Hoe dikwijls heb je dat al niet gezegd, denk je?
Even dikwijls als jij gezegd hebt, dat het
ook die keer was, dat jijnou ja. En ik zal het
nog heel dikwijls zeggen ook. Maar dat is nu vijf
jaar geleden, zeg en nu zouden wij kunnen trou
wen vind ik.
Ja. zei Marit weer. ja Krister! Maar hoe kan
ik moeder voor alles alleen laten staan? Ragrihild
moet iets leren, wat ook. Zij weet al. dat zij er
niet aan kan denken om Staatsexamen te doen.
Maar zij is nog zo jong. dus het duurt nog een
poos, voordat zij zelf kan verdienen.
JIJ verdiende al toen Je niet veel ouder was.
Ja, maar dat is een verschil. Ik kan het niet
aanzien dat moeder zo hard moet werken, als ik
haar niet help. EUn verdient maar veertig kronen
in de maand, zij kan dus zoveel niet afstaan. En
moeder kan niet meer zo hard voort, dat heb ik
wel gemerkt, al zegt zij het zelf niet - Jeweet
trouwens niet en Karl ook niet, hoe moeilijk het
soms geweest is in die jaren-
Hij drukte haar arm zonder iets te zeggen.
Laten wij dit laar ook nog wachten. Krister.
Ik ben pas twintig jaar. Zog. ik vind het ook
moeilijk hoor zei zij zacht. Maar als wij allebei
hard werken, dan gaat het weL Werken is goed.
Hij knikte ernstig.
Het viel alles gemakkelijker hier buiten.
Als de tuin nu maar zóveel opbracht, dat ik
kon afstaan wat jij verdient. Maar dat duurt nog
<«n tijdje, voordat wij zover zijn- En ons hele be-
Buiten waait
de zomerwind
zit is hier vastgelegd, er was zoveel nieuws te ko
pen.
Ons hele bezit, zei hij. Marit wist van Karl dat
de kleine erfenis van juffrouw Dubois broederlijk
gedeeld was. Krister had het niet anders gewild.
Zij waren de tuin binnen gegaan en waren onder
de berk blijven staan, die hen omgaf met zijn fris
se zomergeur.
Toen ik op weg hierheen was. dacht ik aan
die avond van het feest in de Ekback-kolonie. de
laatste avond dat vader leefde. Ze dansten daar
..Simon van Salie" en wij kinderen stonden er naar
te kijken. En toen ik vader en moeder samen
zag dansen, begreep ik voor het eerst ja, be
grijpen deed ik het natuurlijk niet, maar ik voelde
toch wat het betekende bij elkaar te horen twee
aan twee. En toen dacht ik. ik herinner het mij
zo goed: als ik groot ben, dan wil ik het zo heb
ben als moeder. En zo krijg ik het nu, Krister.
Hij sloeg zijn armen om haar heen en kuste haar.
Maar Krister. Krister toch!
Wat hindert het hier is geen schepsel te
zien. En als de een of andere oude juffrouw haar
neus hier in steekt, dan gun ik haar dat van har
te. Kom wij dansen ook!
„Hier danst de tuinman met zijn vrouw
neuriede hij en draaide met haar rond en zij dans
te mee.
Toen maakte zH zich los en streek haar haar
uit het voorhoofd.
Maar waar denken wij aan! Ik ben hier toch
gekomen om te helpen. Zullen we buiten dekken
ja natuurlijk, jullie hebt immers zo'n grote klap
tafel, o, die staat al buiten. Ik had een tafellaken
in de mand, dat groot genoeg is maar waar is
het nu? Je hebt het toch niet op het gras ge
gooid. zodat de koppen stuk zijn gegaan!
Karl houdt zaterdag-schoonmaak. Marit, her
inner jij je de oude Antonsson 's zaterdagsavonds?
„Hier is de knecht, de blije, gekke knecht, die zijn
meisje kusteEn daar deed hij goed aan.
Neen, neen! Krister, houd je nu bedaard!
Wat zou Antonsson het prettig hebben gevon
den om onder jullie te werken. Help mij even om
de tafel te verplaatsen. Moeder zal het wel vreemd
vinden om hier te zitten.
Treurig, denk je?
O neen. dat niet. Sedert jullie hier zijn, is zij
al meermalen hier geweest. En zij zou het toch
Neen, dat begrijp ik, zei Krister.
Marit genoot er van om weer tafel te dekken
en deze te versieren met bloemen, zoveel bloemen
te mogen plukken als zij maar wilde en welke zij
wilde. Nu dat zij hier weer rondliep, en de geur
van de aarde opsnoof en van alles wat groeide en
bloeide, en zij wist dat zij hier weer eens echt
thuis zou horen, voelde zij eerst recht hoe n
en donker het daar in de Alströmerstraat was
Dat dat nu wóar is, zei zij tot zichzelf, dat
dat nu werkelijk wóar is. dat ik hier loop en dat
Krister daarginds staat en dat wij hier ons leven
zullen doorbrengen. Dat mensen zó gelukkig kun
nen zijn! Als Karin het ook eens zo kon krijgen.
Als het nu maar niet al te lang duurtmaar een
Jaar is gauw voorbij. Een jaar, ja. maar wie
weet of een jaar genoeg is?
Neen, nu moest zij daar niet meer aan denken.
Karl kwam naar buiten, pas geschoren en keurig,
en begon de tafel te beschouwen.
Dat is waar, ik heb er nog een gast bij ge
vraagd, zei hij, of liever zij hee^t zichzelf gevraagd.
Wie dan? Wie heb je gevraagd?
Wordt vervolgd
een te brengen. Het gevolg is, dat
we dit jaar niet behoeven te wach
ten tot het nieuwe jaarboekje uit
komt, maar reeds nu beschikken
over de gegevens over het jaar
1958.
Een tweede voorstel is dat het statis
tisch materiaal sterk verbeterd kon
worden, omdat men nu in staat
bij de kerken er beter op aai
dringen de vereiste formulieren i
zenden. Ook werd in geval van twijfel
of van kennelijke onjuiste invulling
persoonlijk contact opgenomen mt'
betreffende kerken.
De Kerken hopen zelfs dat het mogelijk
zal zijn -om de vereiste cijfers nog
vroeger bij elkaar te krijgen zodat
deze cijfers over het afgelopen Jaar
reeds in het in 't voorjaar verschijnen
de jaarboek van het nieuwe jaar kun
nen worden opgenomen. Zover echter
is het dit jaar nog niet gekomen en
daarom hebben de deputaten besloten
de cijfers reeds nu aan de kerkelijke
pers beschikbaar te stellen.
Uit de statistiek blijkt dat het aantal
kerken dat in 1955 nog 789 bedroeg
en in 1957 opliep tot 801 in 1958 gelijk
is gebleven. De gegevens die door de
deputaten aan de pers toegestuurd
zijn zijn echter verder zeer summier.
Evenals in 1957 is er een winst te con
stateren bij het aantal belijdende leden
en een verlies bij de aantallen doop
leden. Bedroeg ln 1957 de winst aan
belijdende leden 1130 en het verlies
aan doopleden 609, dit jaar was de
winst iets geringer, namelijk 1055 en
het verlies iets kleiner namelijk 557.
Maar in deze laatste cijfers is nog niet
de breuk in Wolvega meegerekend.
Daar is immers een scheuring ont
staan naar aanleiding van het evan
gelisatiewerk waardoor 492 belijdende
en doopleden de kenc verlieten e;
Vrije Gereformeerde Kerk van
vega stichtten.
Bedroeg de totaal winst in 1957 dus 521
en was zij in 1958 iets teruggelopen tot
498, in werkelijkheid bedroeg ze
slechts 6. Wanneer we dit cijfer
gelijken met de groei van de bevolking
dan zullen we dus moeten constateren
dat de kerken niet zijn meegegroeid.
Financieel zijn zij echter wel gegroeid.
Vanaf 1953 nemen de inkomsten al toe
en de toename heeft zich niet alleen
voortgezet maar zelfs versterkt. Over
1957 werd in totaal 3.831.921 mee
geven dan over 1956. Over 1958 werd
3.695.751 meer gegeven. Dit betekent
dat het bedrag dat per lid per ji
werd gegeven en dat in 1953 nog 32.40
bedroeg gestegen is in 1958 tot 48-70.
TN DE TWEEDE KAMER heeft
vorige week een der parle
mentsleden een staatssecretaris iet
wat ironisch gelukgewenst met het
„late geluk", dat hij alsnog op poli
tiek gebied gevonden had. Deze
staatssecretaris was namelijk eerst
onlangs lid geworden van een poli
tieke partij.
Wij gevoelen we! wat voor die iro
nie. Waarom? Omdat wij van me
ning zijn, dat men heel wel wat
vroeger, en niet bij de nadering
van een politieke benoeming, bij
een politieke organisatie kan zijn
aangesloten. Men kan met zijn po
litieke belangstelling zelfs al „jong
beginnen".
Deze week viert de jongerenorgani
satie van de A.R. Partij een jubi
leum, en al hechten we als krant
aan onze politieke onafhankelijk
heid, zo hebben we toch niet de
minste moeite om deze jongerenor
ganisatie van harte geluk te wen
sen. Niet het minst ook, omdat
wij, mede vanuit onze journalistie
ke onafhankelijkheid, de gedachte
zijn toegedaan der christelijke poli
tieke partijformatie. En niet min
der omdat wij in onze gelukwens
mogen verdisconteren onze waarde
ring voor hetgeen deze jongerenor
ganisatie in heel de periode van
haar bestaan heeft gepresteerd.
Gepresteerd aan het kweken van
politieke belangstelling onder jon-
gemensen. Aan het mede leiding ge
ven aan die belangstelling. Daarin
ook heeft gepresteerd aan kader
vorming en niet minder aan poli
tieke meningsvorming. Waarbij ze
steeds weer en metterdaad heeft
getoond, dat ze de politiek ziet als
een ernstige zaak, die niettemin
ook in alle jeugdige blijmoedigheid
kan worden beoefend.
Wat ons bij politieke jongerenorga
nisaties en niet het minst ook bij
de nu jubilerende altijd weer treft,
is haar prettige onbevangenheid,
haar nog niet geremde geestdrift,
haar wel eens onverdroten aanpak
van de problemen, en de wijze ook
waarop ze, nog niet gehinderd door
vooroordelen, aan oudere rotten de
waarheid weten te zeggen.
Gelukkig iedere partij, die haar
jongerenorganisatie weet te waar
deren in wat ze kan zijn: als haar
stimulans, als haar geweten mis
schien, en in ieder geval als haar
toekomst.
Mogen steeds meer jongeren zich
bewust worden van het gul en gast
vrij en prettig onthaal, dat zij bin
nen de politieke jongerenorganisa
ties, de thans jubilerende niet het
minst, zullen vinden. Mits ze be
reid zijn er ook te geven van zich
zelf.
GEEN HANDEL IN MENSENBLOED
1UIETS BEVLEKT en niets wast
schoon gelijk bloed, zo is gezegd.
En óók; Geen verstandig mens zal
het in zijn hoofd halen om een
inktvlek met inkt, een olievlek met
olie te willen verwijderen; alleen
bloed moet altijd met bloed afge
wassen worden.
Trouwens, zet voor ons allen de
Bijbel het bloed van de mens niet
onder een onontkoombare belichting?
Ons betaamt de eerbied voor des
mensen bloed. En daarom zal het
wetsontwerp ons aanspreken, dat
de regering dezer dagen bij de
volksvertegenwoordiging heeft in
gediend en waarin elke handel, el
ke commercie, in menselijk bloed
verboden wordt.
Het menselijk bloed is een kostbaar
goed, en bet stemt tot dankbare
verheuging, wanneer er onder ons
zijn, die van hun bloed beschikbaar
willen stellen voor medemensen,
die zulks tot genezing of tot op-
sterking van ingezonken krachten
behoeven.
Die verstrekking van bloed ge
schiedt op basis van vrijwilligheid.
Maar het geschiede ook immer zo,
dat elke overweging van handel en
commercie uitgesloten zij. Dit is
trouwens het gebruik, zoals het te
vens in de meeste andere landen
wordt aangetroffen.
Was hiertoe een wetsvoorstel nodig?
Strikt genomen, weten wij het
niet. Misschien was ook zonder wet
het besef nog voldoende levend on
der ons, dat het ideële hier beslis
send dient te zijn, en dat hier aan
het commerciële niet een plaats
in de overwegingen dient te wor
den ingeruimd.
Maar de materie achten wij toch
van te groot gewicht, dan dat we
dit alles, met niets dan hoop op de
uitkomst, zijn beloop zouden willen
laten. Daarom juichen we de in
diening van dit wetsvoorstel toe.
Ook een wet immers kan ons tot
steun zijn bij de beleving van on
ze eerbied voor het schepsel dat
mens heet. En wie aan de mens
denkt en aan wat hem dierbaar en
kostbaar is, die denkt ook aan zijn
bloed.
Wanneer wij onze medemens met
ons bloed kunnen dienen, worde on
ze geest niet door geldelijke over
wegingen vertroebeld.
GRATIS
1 Kwatta
Manoeuvre
2O ets reep voor
10 Kwatta-soldaatjes
bij Uw winkelier
't is weer
