CttRISTFUJ
Tale Kanaans en de
wereld van de sport
Rome en Reformatie
groeien naar elkaar
Paus Johannes publiceert
een zendingsencyeliek
Onderwij zers tekort eind
1962 opgelost
Waterman's
Een woord voor vandaag
Kanttekening
Oecumenische Raad sprak
over Pinkstergemeenten
Neem, ons niet hivalijk dat
ivij een eigen taal hebben
In het Gereformeerd Kerk
blad voor Drente en Overijssel
schreef dr. J. H. Kuiper van
Zwolle over de tale Kanaans:
de laatste keer in mijn leven
werd mij op een maandagmorger
een ochtendblad in de hander
Ik heb het helemaal door-
dezen van a tot z. Sterker nog:
heb het helemaal doorge-
IE
worsteld; tot en met!
Ik ben er heel die maandag
morgen mee bezig geweest.
Mijn vrouw had geen kind aan
De verleiding is groot om al de
speciale voetbaltermen, die ik
onder mijn o^en kreeg, in een
lang rijtje hier at te drukken.
Maar aangezien ik de mij in dit
blad toegestane ruimte ver zou
overschrijden, kan ik er niet aan
denken.
Maar het is mij wel duidelijk
geworden, dat de voetballende
wereld er een eigen taaltje op na
houdt, dat een buitenstaander (en
daartoe moet ik mij zelf helaas
rekenen» niet al te spoedig be
grijpen kan.
Ik heb de krant dichtgevouwen
met de verzuchting: wat is er toch
veel, dat mijn begrip te boven
Voetbal-minnend Nederland! Ik
gun u uw voetbal-taaltje van har
te, maar neem het ons dan niet
al te icer kwalijk, dat wU in ons
kerkelijk leven ook een eigen
taaltje hebben: de tale Kanaan*!
Hebt ge wei
ander blad i
in
of
ander blad
lezen van een belangwekkende
aportwedstrijd?
Ik wel!
Zo ja is het u dan wel gelukt
om door allerlei vaktermen heen
te boren tot een juist begrip van
de voorstelling?
MIJ niet!
Laat lk u enkele vragen mogen
stellen, om u te testen hoe ver
ge in de kennis van deze edele
sport-manifestatie gekomen zijt.
Wat is het verschil tussen licht
gewicht en zwaar-gewicht?
Waar en bij welke kilogram
eindigt het licht-gewicht en be
gint net zwaar-gewicht?
Hebt u wel eens gehoord van
welter-gewicht en veder-gewricht?
Hebt u wel het onderscheid
begrepen tussen het verliezen op
punten of het verliezen op .knock
out"?
Is het u wel duidelijk, dat het
niet hetzelfde is te verliezen op
.knock out" en „technisch knock
out"?
Ik zou nog wel meerdere vragen
van een dergelijk karakter op u
af kunnen vuren.
Maar als ge op dergelijke
vragen het antwoord moet schuldig
blijven, dan hebt ge zelfs het
a. b. c van een dergelijke boks
wedstrijd nog niet begrepen.
Net zo min als ik!
Maar ik heb het nooit als een
gemis gevoeld en lk geloof van
mijn lezers, dat ze het ook nooit
als een gemis hebben beschouwd.
Boks-mlnnrnd Nederland! Ik
gun u uw bokstaaltje van harte,
maar neem het ons dan niet al
te zeer kwalijk, dat wij in ons
kerkelijk leven er ook nog een
eigen taaltje op na houden: de tale
Kanaans.
leven er een eigen taaltje op na
houden: de tale Kanaans!
WAARSCHIJNLIJK is u nog
nooit op een maandagmorgen
een sportblad in handen gestopt;
mogelijk hebt ge nooit een ver
slag gelezen van een bokswed
strijd; misschien hebt ge nog nooit
een financieel overzicht'ontvangen
van een bank of iets dergelijks,
maar nu kom lk dichter bij huis:
uw belasting-biljet.
Of liever want het belasting
biljet met zijn schreeuwende
cijfers is wel duidelijk het aan
giftebiljet voor de belasting.
Hebt ge daar wel eens moeite
mee gehad?
Ge moet er geen praat over
maken, maar onder ons gezegd
en gezwegen ik maak liever
een preek dan dat ik zulk een
biljet invul.
Ik vind. dat Prof. Zijlstra. de
huidige Minister van Financiën,
te veel van ons vraagt.
Naast en boven de eis om eerlük
te zijn. stelt hij ook nog de eis
dat wij dat taaltje zullen bel
nog nooit overkomen,
post van inkomsten of
i verkeerd stippel-
grijpen.
Is het
uitgaven op
lijntje hebt geplaatst?
Is het u altijd duidelijk geweest,
wat gij op moet tellen en wat gij
af moogt trekken?
JSoet ,eerst de zogenaamde
toelichting lezen, die er aan is
toegevoegd. En als ik die gelezen
vin gryp ik er nog veel minder
Belasting-minnend Nederland??
(Niet met één uitroepteken, maar
met twee vraagtekens.) Ik gun u
graag dat taaltje, maar neem het
ons niet kwalijk, dat wy ons In
ons kerkeiyk leven aan de eigen
taal houden: de tale Kanaans.
Mogelijk krijgt ge wel eens een
verslag onder ogen, misschien wel
in handen, van de een of andere
financiële instelling, een bank of
iets van die aard.
Is dit alles voor u duidelijke
taal?
Kunt gij al de vreemde woorden
begrijpen, die wonderlijk dansen
gaan voor uw ogen?
Kent gij het onderscheid tussen
„converteerbaar" eo onverteer
baar"? Als gij het weet, dan kom
ik by u in de leer, want ik weet
het niet
Weet ge wat „agio" ls? Niet
hetzelfde als „Agio" met een
hoofdletter, een bekend sigaren-
merk.
Het ls typerend, dat onlangs in
het een of andere blad een heel
rijtje artikelen heeft gestaan, om
de vele ondeskundigen enig begrip
bij te brengen, wat al die onder
scheidene geldtermen te betekenen
hebben.
Het ligt waarschijnlijk aan mijn
gemis aan geldkennis, dat ik bij
het slot van zulk een artikel het
begin al vergeten was. Het was
te veel voor mijn denkvermogen.
Aartsbisschop
Alfrink
HE roomskatholieke aartsbis-
schop B. Alfrink heeft voor
de vereniging van de „Vrouwen
van Bethanië", die zich toeleg
gen op het geloofsonderricht aan
niet-rooms-katholieken gespro
ken over de „zegenrijke oecume
nische ontwikkeling, die volop
gaande is". Hij sprak in het bij
zonder over de verhouding Rome-
Advertentie
Reactie op
het groeiend
nationalisme
nes van de Rooms Katholieke
Kerk werd gekozen, spraken
velen hun teleurstelling er over
uit dat zo'n oude man zo'n groot
„bedrijf" moest gaan leiden. De
78-jarige geestelijke leider van
deze kerk heeft echter tot nu toe
een onbedwingbare werklust ge
toond. Nu heeft hij verleden za
terdag weer een encycliek, een
herderlijk schrijven gepubliceerd
over de zending.
Na herinnerd te hebben aan
zijn eigen missiewerk schetste
het 78-jarige hoofd van de kerk
wat is bereikt en de problemen
die nog moeten worden opgelost.
De paus prees in dit herderlijk schrij
ven de vorderingen die de laatste jaren
op de missieterreinen, in het bijzonder
in Azië en Afrika, zijn gemaakt, maar
betoogde tevens, dat de behoefte aan
grotere activiteit en meer arbeiders op
deze terreinen nog aanzienlijk is. Hij
spoorde de rooms-katholieke leken over
al ter wereld aan bij dit werk te helpen.
HU herinnerde er aan dat de eerste
Aziatische bisschop nog maar 26 jaar
geleden ls benoemd cn dat de eerste
apostolische vicarissen ln Afrika pre
cies 20 Jaar geleden zyn aangewezen.
Iiy voegde hieraan toe, dat Azië
thans 68 en Afrika 25 inheemse bis
schoppen telt.
Van 1918 tot 1957 is het aantal in
heemse priesters in Azië met 4.634 toe
genomen tot een totaal van 5.533. In
Afrika nam het aantal inheemse pries
ters in dezelfde periode met 1.721 toe
tot een totaal van 1.811. In deze totalen
aldus de paus in zijn encycliek
zijn niet inbegrepen gebieden, die onder
communistische heerschappij gekomen
zijn.
NATIONALISME
verbreide streven naar onafhankelijk
heid en burgerlijke vrijheid. Dit streven,
aldus de paus, gaat ongelukkiger
wijze soms gepaard met buitensporig
heden die in het geheel niet in overeen
stemming zijn met de ware en diepgees-
telijke belangen van de mensheid.
HU gaf uiting aan zyn vertrouwen dat
s rooms-katholieke priesters in de mis
sielanden door de algemene nood van de
christeiyke godsdienst zullen worden
geïnspireerd om bij te dragen tot het
(vare welzijn der volken. Iiy onder-
itreepte de bUzondere behoefte aan
geesteiyke leiding in missiegebieden,
zich thans maatschappelijke, eco-
sche en politieke wUzigingen voi-
nder gevaar *Un In
wellicht oplossingen worden gezocht,
die ofwel geen rekening houden met
of felteiyk in strUd zUn met de gods
dienstige belangen van personen cn
volken.
De paus betoogde dat de rooms-
katholieken om hun eigen particulier
welzijn en om het openbaar welzijn van
de kerk zulke problemen niet kunnen
voorbijzien noch kunnen afwachten dat
er schadelijke oplossingen worden ge
geven, die in de toekomst een grotere
inspanning om ze te verbeteren nodig
zouden maken en verdere hinderpalen
de evangelisatie van de wereld
zouden betekenen.
Avontuur schuilt overal, sterke verha-
n voor jonge mensen, door Ronald
Ross. Vertaling W. A. M. van Heugten.
Jeugdboekerij „Bonte Wereld". Uitgave
Lannoo, 's-Gravenhage.
Leven is geen kinderspel, sterke ver
halen voor jonge mensen, door Ronald
Ross. Vertaling W. A. M. van Heug-
Uit liefde alleen, een roman uit de
tsarentijd, door Daria Olivier. Vertaling
J. Meyknecht-Grossouw. Prisma-boek.
Uitgave Spectrum, Utrecht.
Reformatie en was verheugd over
het feit dat beide naar elkaar
toegroeien. Wel stelde hij met na
druk vast dat men niet mag^
geten dat als zij alles van elkaar
overgenomen hebben wat zij
over kunnen nemen, de eigen
lijke kloof tussen hen nog dezelf
de is gebleven. Het is niet de
diepte van de kloof die overbrug
ging moeilijk maakt, maar de
breedte.
De bisschop zei volgens een verslag
in de Volkskrant dat van Rooms-katholie
ke züde steeds meer erkend wordt dat in
het reformatorisch christendom bepaal
de authentieke christelijke waarden
kunnen zijn die met meer zorg zijn ge
cultiveerd dan in de Rooms Katholieke
Kerk is geschied.
Anderzijds komt de reformatie steeds
leer tot de Ontdekking dat ln de hitte
an de strijd bepaalde zaken zijn ver
worpen die bij nader inzien toch meer
schriftuurlijk waren dan men aanvanke
lijk meende.
ISieuue geest
Volgens de aartsbisschop gaat het zui-
?r negativisme plaats maken voor een
beter begrijpen van elkaar en al mogen
we dan niet optimistisch zijn, hij meen
de toch dat er een nieuwe geest groeide.
Streven naar eenheid wil zeggen,
dat men tracht bij elkander te ko
men. Naar eenheid streeft men niet
reëel, wanneer men niet anders doet
dan de ander vragen over de kloof
heen te stappen naar de andere
kant.
Zeker, de Kerk verkeert altijd in de
ongunstige positie, dat zij op een be
paald ogenblik, niet verder zal kunnen
gaan, op straffe ontrouw te worden aan
haar zending. Dit zal waarschijnlijk op
de andere gesprekspartner altijd een
onprettige indruk moeten maken. Daar
aan kan men geloof ik niet ont
komen. Maar het lijkt beter en eerlijker,
m meet af aan te verstaan te ge-
dan eerst de indruk te vestigen,
dat Kerk ooit bereid zou kunnen zijn
prijs te geven, wat zij beschouwt
te behoren tot de geloofsschat van de
Openbaring. Wel is het uiterst belang
rijk, dat de Kerk toont bereid te zijn,
alle toenaderingsstappen te zetten, die
zij zetten kan en mag.
Volgt hier nu uit, dat men ei- naar
moet streven, om rooms-katholieke en
reformatorische christenen zoveel mo
gelijk gelijk te schakelen? Buitenstaan
ders zouden misschien soms die indruk
kunnen krijgen, zo zei de aartsbisschop.
Wij gaan wederzijds steeds meer van
elkander overnemen.
De bybel was een generatic terug
voor vele rooms-katholieken een
„protestants" boek, thans wordt
reeds lang yverig onder ons propa
ganda gemaakt voor bybcllezen en
bijbelse vroomheid.
Bij onze eucharistie-viering trachten
re meer het maaltijd-karakter te bena
drukken en in sommige kringen
echt gelukkig mee. als men de ge
legenheid heeft, de eucharistie te vieren
Beroepingswerk
NED HERV. KERK
Benoemd tot vicaris te Amsterdam,
Westerkerkgemeente: mej. E. A.
Wilsom te St. Jacobi-parochie.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Delfzijl als koopvaardij-
predikant met standplaats Liverpool: P.
C. Jongbloed te Huizen NR. die dit be
roep ook aannam; naar Giessenburg: H.
Kremer, kand. te Een, Dr.
Aangenomen naar Alphen a. d. Rijn:
K. H. Schuring te Hallum.
Bedankt voor Zwartebroek: J. D. Pe
reboom te Pesse, Dr.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN
Aangenomen naar Gouda: H. Rijksen
te Vlaardingen.
in een lokaal, waar men door de om
standigheden wel gedwongen is, dit zit
tend te doen.
Er is vaak een zekere weerstand
merkbaar tegen de formulier-gebedei
van de Kerk en men streeft naar mee
persoonlijk gebed. De biecht wordt niet
meer zo gewaardeerd. Het kloosterleven
is minder in trek. We willen som
vrijdag kwijt, en vinden de zondagse
verplichting van „mis-horen" r.
weinig aantrekkelijk. Maria-leer
M aria-devotie willen we liever wat af-
slappen. En zo is er een reeks van zaken
op te noemen, waarin het streVen
de oecumenische beweging wel
doorslaande is. maar toch niet zonder
betekenis schijnt.
Oecumenisch leven is geen geiyk-
schakeling, meent bisschop Alfrink. Het
is eeq zoeken naar de waarheid. Het
gezameniyk vinden en erkennen vai
waarheid brengt de eenheid. OngetwU-
fcld kan het van belang zyn, daarby
alle geschilpunten, die niet wezeniyk
belang zyn, zoveel mogeiyk op te
heffen. Met name ln uitwendige vormen
beleving zou men naar geiykheld
kunnen streven, ook al zou dat bepaalde
gevoeligheden oproepen. Het heeft ech
ter weinig zin, daarmee een eenheid te
suggereren, die er in werkelük niet is.
Men mag niet vergeten, dat wan
eer katholieke en reformatorische chris
tenen zich in alles geconformeerd zou
den hebben, waarin uniformiteit moge-
s de eigenlijke kloof tussen Rome
zelfde is. Het is niet de diepte van een
...de Reformatie nog altyd precies de-
kloof. die de overbrugging moeilijk
maakt, maar de breedte.
Wanneer rooms-katholieken en re
formatorische christenen elkander zo
veel mogelijk gevonden zullen hebben
alle punten, die zij .gemeenschap
pelijk hebben, en gemeenschappelijk
kunnen hebben, dan begint pas het
wezenlijke gesprek. Wél is dan de
goede atmosfeer geschapen. Naar men
selijke berekening zal dit een zeer
langdurig proces worden.
Advertentie
rillerig?.
verkouden
GRIEP VLUCHT VOOR
Bond van Prot. Chr. Kweekscholen
(Van een onzer verslaggevers)
Vermoedelijk zal op 1 januari
1963 het onderwijzerstekort op de
lagere scholen tot het verleden be
horen. Dan kan men een begin
maken met de eerste verlaging van
de leerlingenschaal. De laatste fase
daarvan zal omstreeks 1967 haar
beslag gekregen hebben. Voor het
gewoon lager onderwijs is men dus
63
S BDSUiuul Vliuuunu, J' f->i:
Toen gebeurde het merkwaardige dat tante Oh-
v» een klein kind op haar schoot tilde. En Ijor-
börn Percival Malmberg, drie iaar oud, zoon van
de brave politieagent en de slordige Svea. zette zich
dadelijk gemakkelijk neer. Hij ging gezellig zitten
steunde zijn hoofd tegen haar borst en scheen dit
alles erg prettig te vinden en doodgewoon.
Allen zwegen. Gedurende bijna een hele minuut
was het doodstil. Toen vond Ragnhüd het lang ge-
n°f? Nu gaat er een engel door de kamer, zei zij.
Allen glimlachten, behalve tante Oliva, die alleen
maar ogen voor Torbjörn had. Maar oom Emil be
gon zó te schaterlachen, dat het helemaal niet in
verhouding scheen tot de eenvoudige opmerking.
Meestal kreeg hd in zon geval een bestraffende
blik van tante Ollva. maar ditmaal scheen zij hem
tc horen. Zij had een van Torbjörns klei-
slocg met haar andere
ne voetjes beetgenomen cn al
hand tegen de breedgeneusde
Hop, hop paardje
Met Je vlossen-staartje
Met je ruige pootje
Spring je over 't slootje.
Wie had ooit kunnen denken dat tante Oliva met
kleine kinderen kon spelen!
Een meer keer. zei Torbjörn. Een meer keer,
tante!
Hop hop paardje, begon tante Olivia, volgzaam.
Maar toen merkte zij ineens dat allen naar haar
zaten tc kijken. Toen zweeg zij, zette met een beslist
gebaar de jongen op de grond en stond op.
Nu moeten wij gaan, Emil. zei zij. en was in
crn oogwenk weer de oude tante Olivia. De rode
vlekken waren verdwenen en zij was even bleek
als altijd.
Maar zo'n haast ls er toch niet bij, viel Eli-
sabet in. Jullie zitten nauwelijks!
Ga nu nog even zitten Olivia, vroeg oom Emu.
en zij deed het. tot ieders verbazing. Maar zij nam
het ventje niet meer op haar schoot, al bleef hij
Buiten waait
de zomerwind
ook bij haar staan, trachtend de grote glimmen
de knopen van haar mantel dicht te maken.
Dit kleine voorval had zó n indruk gemaakt op
de meisjes Eriksson, dat zij bet niet konden verge
ten. Wat er verder gezegd of gedaan werd gedu
rende dat bezoek, wisten zij niet meer. Elisabet
vroeg hun om een beetje te gaan wandelen met
Torbjörn. Tante Oliva scheen het wat lastig te vin
den, dat hij zo tegen haar aan stond te hangen.
Hij komt zo weinig in de buitenlucht, zei Eli
sabet, en voor jullie is een beetje beweging ook
goed.
Zij namen afscheid, lieten Torbjorn een buiging
maken en verdwenen.
Toen Elisabet een half uur later alleen was. kon
zij niet nalaten aan haar schoonzuster te denken.
Het was of Oliva gedurentje die ogenblikken, die zij
met de jongen zat te spélen, alles om zich heen
verge end, uit haar gevangenis was getreden en
zich had getoond zoals zij behoorde te zijn.
Ben ik onrechtvaardig tegenover haar ge
weest? vroeg zij zich af. Zou zij misschien een
heel ander mens zijn geworden, als zij kinderen
had gehad om aan tc denken en voor te zorgen?
Haar zwager had gevraagd van wie die jongen
was? Maar toen Elisabet zijn ouders noemde, kon
zij niet vertellen, dat de moeder niet de nodige zorg
aan hem besteedde en hem niet naar behoren op
voedde. Zij vertelde wel veel van Malmberg, en
vond het prettig te kunnen zeggen, hoe flink hij
was eri hoe behulpzaam voor allen, die in het gro
te huis woonden.
Toen de bezoekers op het punt waren heen ta
gaan «n al bij de keukendeur stonden, verraste
Oliva Eriksson haar schoonzuster voor de tweede
Die jongen zou ik wel willen hebben, zei zij
plotseling, recht voor zich uitstarend, toen sloot zij
de deur met een bons.
Ook dit gaf Elisabet stof tot nadenken. Maar zij
vertelde het niet aan de kinderen, niet eens aan
Marit; zulke in haast gesproken woorden, dacht zij,
't zij ze uit de diepte opwellen of zuiver toevallig
uitgesproken worden, moet ieder mens voor zich
mogen behouden. Zulke woorden moeten niet door
anderen gewikt en gewogen worden.
Ongeveer een half jaar na dit voorval kwam de
politieagent Malmberg naar Elisabet toe, waar zij
beneden bezig was met haar was. Zij keek ver
baasd van haar wasteil op. In de loop der jaren
was het niets ongewoons geworden, dat de buren
haar opzochten. Hoe het kwam wist zij niet, maar
allen schenen het prettig te vinden bij haar te ko
men en haar te vertellen wat zij op het hart had
den. alhoewel zij niet veel meer kon doen dan
luisteren, of hoogstens haar mening zeggen over
wat zij haar vertelden.
U komt mij toch niet uit de keuken verjagen?
zei zij. Het was schemerdonker bij de deur en zij
zag zijm gezicht niet.
Malmberg antwoordde niet. Hij nam zijn uniform
pet af. droogde zich het voorhoofd af en ging op
een bank bij het raam zitten. Elisabet ging voort
met kragen uitspoelen in de wasteil, zonder ver
der iets te zeggen.
U moet mij een raad geven, fru Eriksson,
begon hij, na een poos gezwegen te hebben. Maar
toen bleef hij weer onbewegelijk zitten.
Graag Malmberg, antwoordde Elisabet, als
ik dat maar kan.
Nog steeds kwam er verder niets. Elisabet nam
schoon water in de teil en ging voort met haar
werk. De man zweeg waar hij zat.
Ik moet hem te hulp komen, dacht zij. Het
beste is de vinger op de wond te leggen.
U heeft verdriet over Svea, Malmberg. dat
begrijp ik wel, zei zij. Maar heb geduld met haar,
zij was nog maar een kind toen zij trouwde
Wordt vervolgd
binnenkort uit de moeilijkheden.
Bij het u.l.o. zal dat uiteraard pas
veel later het geval zijn.
Dit vertelde dr. J. A. A. Verlinden,
hoofd van de afdeling research en do
cumentatie van het departement van
onderwijs, in een causerie welke hij
zaterdag hield op de algemene verga
dering van de Bond van Protestants-
Christelijke kweekscholen te Utrecht.
Dr. Verlinden gaf een uiteenzetting
over de prognoses inzake de onderwij
zersbehoefte. Prognoses vooruitbereke
ning op basis van bepaalde vooronder
stellingen hebben de eigenschap
niet altijd uit te komen. De Bond
Prot. Chr. Kweekscholen heeft daar
dervinding van. Want, zoals de voorzit
ter mr. T. A. van Dijken had opge
merkt voordat dr. Verlinden zijn cau
serie gihg houden, vóór de oorlog achtte
het departement een aantal kweekscho
len overbodig, gelet op de toekomst. De
bond protesteerde tegen de voorgenomen
opheffing.
Met de fouten in de prognostiek ten
inzien van b.v. de onderwijzersbehoef
te loopt het tegenwoordig zo'n vaart
niet. aldus dr. Verlinden. Bij het op
stellen van d(? prognoses houdt men re
kening met de uitbreidingsbehoefte,de
vervangingsbehoefte, het rechtstreekse
aanbod van onderwijzers (via kweek
scholen) cn het niet-rechtstreekse aan
bod.
Op dit moment tellen de lagere scho
len ongeveer 2 miljoen leerlingen. Het
onderwijzerscorps bestaat uit 66.000
man en het leerlingéntal der kweek
scholen bedraagt circa 21.000. Bij het
dalen van het aantal leerlingen der la
gere scholen moet ook de kweekschool
bevolking geleidelijk teruglopen, en wel
tot 17.000.
Waren er voorheen honderd kweek
scholen met in totaal 12.000 leerlingen,
er zijn nu negentig van deze scholen.
Het departement wil liever geen kweek
scholen in stand houden, die belangrijk
minder dan 200 leerlingen hebben.
Wat de christelijke kweekscholen be
treft: haar getal is met één vermeer
derd, de school te Emmen, die subsidie
gaat ontvangen. Dit deelde de heer Van
Dijken mede, die voorts gewaagde
een rustig verenigingsjaar.
Tot bestuurslid koos men in de
cature-A -M. Brouwer: ds. G. Gerbran-
dy, hervormd predikant te Utrecht.
Kerstbedevaarten
naar Jordaans
Palestina
Een record aantal christenen in
raël wil dit jaar met kerstmis na
Jordanië gaan. Van de tot nu toe inge
diende 10.000 aanvragen zijn er inmid
dels 4.000 goedgekeurd, hoofdzakelijk
-«_uji-n mensen die •-
irgaande jare
Bethlehem 1
Een bidstond is een bijbelse bijeenkomst die tenminste die I
indruk hebben we meestal buiten de kerken om wordt I
gehouden, al is het waar dat wij ook binnen de kerken meer 1
oog beginnen te krijgen voor de waarde van het gezamenlijk I
gebed.
Een goed voorbeeld van een verantwoorde bidstond vinden I
we in het begin van 2 Kronieken 20. Vijandelijke volken vallen I
het land binnen en koning Josafat besluit de Heer te raad- I
plegen.
Hij roept niet het volk op tot persoonlijk gebed. Zo vaak horen
wij de vraag: „Maar wij kunnen toch ook thuis bidden? Waar
om moeten we daarvoor bij elkaar komen?" Maar Josafat zegt
dat niet. Hij roept een vasten uit en men kwam uit alle steden
naar Jeruzalem toe om de Heer te zoeken.
Thuis kan men inderdaad ook bidden, maar God heeft Zijn
kerk tot een gemeenschap gemaakt en zaken die de gemeen
schap aangaan moeten door die gemeenschap tot God gebracht
worden. Wij zijn niet allemaal individuutjes die toevallig op
een ledenlijst staan en wel ieder voor zichzelf kunnen bidden.
God heeft ons tot een eenheid geschapen. Pas als we weer
samen leren bidden voor zaken die ons allemaal raken, gaat
God ons gebed verhoren.
BETREURDE VERKOELING
W/"AARDOOR wordt de politiek van
een land beïnvloed? Zeker mede
door liet klimaat dat er heerst, en
dat mede de ontplooiing van politie
ke activiteiten bepaalt.
Vandaar ook, dat in het ene gebied
ter wereld de gemoederen wat vlug
ger warm kunnen lopen dan in het
andere. En het klinkt als een pa
radox het warmer lopen van de
gemoederen kan leiden tot het koe
ler worden van de verhoudingen.
Koeler zijn thans geworden de be
trekkingen tussen de Zuidameri-
kaanse staat Venezuela en Nederland.
Een tweetal Cubaanse blagen had
zich opgemaakt om boven Venezuela
pamfletten te gaan uitstrooien, maar
de opzet bleek wel uitermate kin
derlijk. Het komt erop neer, dat de
twee Curacao voor Venezuela aanza
gen, en, als om het pueriele van hun
plan nog te accentueren, ze moesten
toen bovendien op Aruba een nood
landing maken.
Wat moest de rechter op de Antillen
doen? Als onafhankelijk man heeft
hij met de wet in de hand, een fikse
geldboete opgelegd, en daarmee
moest, voor wat de Nederlandse An
tillen betreft (en daar immers had
den de feiten zich voorgedaan), de
zaak als afgedaan beschouwd worden.'
Beide blagen zijn uitgewezen.
Wat de beide knapen ondernomen
hebben, draagt alle kenmerken van
een kwajongensstreek. Maar zij heb
ben met hun onbezonnen daad nog
eens doen uitkomen, welk een ge
voelige streek van de wereld het daar
Helaas toch heeft Nederland zich,
ondanks dat het zijnerzijds de kwes
tie correct afgewikkeld heeft, de
gramschap van Venezuela op de hals
gehaald. Zozeer zelfs dat de regering
van Venezuela zich aan het adres
van de Nederlandse regering uitla
tingen heeft veroorloofd, die onheus
aandoen.
Dat in deze uitlatingen nog eens
weer een plaats is gegeven aan het
verwijt van Nederlands „kolonialis
me", moet, dunkt ons, wijzen op een
gebrek bij Venezuela aan kennis over
de feitelijke situatie op de Antillen.
We spraken van een verschil in kli
maat. Het is wellicht ook een verschil
in politiek klimaat. Een Nederlandse
rechter kijkt tegen wat duidelijk een
kwajongensstreek is iets anders aan
dan de regering van een Zuidameri-
kaanse staat. Wij voor ons zijn ge
neigd, het vooralsnog te houden bij
de rechter, die trouwens zijn vonnis
geheel in onafhankelijkheid gewe
zen heeft.
En voor het overige kan Nederland
slechts wensen, dat de gramschap van
Venezuela van snel voorbijgaande
aard zal zijn, even snel wat ons be
treft als de voortgang die de staat
Venezuela op zo velerlei terrein te
zien geeft,.
De betrekkingen tussen hen en ons
zijn niet verbroken; allicht niet, zo
zouden we willen zeggen. Maar dan
is er ook des te minder, dat aan een
herstel van de verkoelde verhoudin
gen in de weg staat.
Wij zijn ervan overtuigd, dat Neder
land en de Nederlandse Antillen ook
in deze niet anders blijven dan van
goeden wil.
HET LASTIGE VERLEDEN
"jVA het congres dat de Britse so
cialisten deze dagen in Black
pool hebben gehouden is het nog
onzeker, in welke richting de La-
bourpartij haar politiek zal om
buigen. Partijleider Gaitskell heeft
duidelijk laten merken, dat hij de
nationalisatiepolitick uit het verle
den thans onuitvoerbaar acht. En om
die reden wenst hij wijziging van het
partijprogramma.
Gaitskell maakte het volgende on
derscheid: „Wij zijn niet van plan af
te stappen van staatseigendom en
voor altijd de huidige grenzen van
de staatssectoren te handhaven. Maar
wij beschouwen staatseigendom niet
als doel in zichzelf, maar als een
middel en niet noodzakelijk het
enige of belangrijkste om zekere
doelen te bereiken, zoals volledige
werkgelegenheid, grotere gelijkheid
en een hogere produktie".
Naar het zich laat aanzien, zal dit
ln de toekomst ook de officiële, po
litiek van de Labourpartij worden.
Maar het verzet, dat ertegen gebo
den wordt, is groot. Vooral Frank
Cousins, secretaris van de machige
bond van transportarbeiders, is
sterk tegen de ideeën van Gaitskell
gekant. Maar dat komt wellicht, om
dat Cousins wil proberen, van de
verdeeldheid in de partij gebruik
te maken om de leiding van Gaits
kell over te nemen.
Cousins bevindt zich echter niet al
leen tegenover de gematigde Gaits
kell, maar ook tegenover de linkse
Maandblad wordt
een tijdschrift
OP de maandelijkse vergade
ring van de Oecumenische
Raad van Kerken in Nederland
is een rapport over de Pinkster
beweging in Nederland behan
deld, dat door dr. W. F. Golter-
man, secretaris van de raad is
opgesteld. Deze snelgroeiende be
weging aldus het rapport
trekt een toenemend aantal men
sen in de kerken aan.
Zij constateren in <je kerken een tekort
in geloofsbeleving. Bovendien horen
velen in de kerken te weinig eschatolo
gische verkondiging. Ook de onmacht
in de kerken om zieken en ellendigen
werkelijk kracht te geven is een drijf-
aldus het rapport. Er zijn thans in
Ongeveer 2.500 van de pelgrims zijn
katholieken en protestanten.
Zij zullen de bedevaartstocht op 24 de
cember maken. Ruim duizend orthodoxe
christenen zullen op 6 jan. gaan en de
Armeniërs op 18 januari
vroegere vakbondsleider Bevan,
plaatsvervangend leider van de par
tij. Deze heeft Cousins geen gelegen
heid gegeven, een splitsing in de
partijgelederen te veroorzaken en
op die wijze zijn politieke plannen
te verwezenlijken.
Bevan, die het evenmin als Cousins
met de denkbeelden van Gaitskell
eens is, vond een handige formule
ring om de geit en de kool te sparen.
Wilde Gaitskell minder betekenis
toekennen aan nationalisatie, maar
ze toch niet geheel overboord zet
ten, Bevan legde de nadruk op het
belang van de openbare eigendom,
doch gaf Gaitskell gelijk, wanneer
deze verklaarde te geloven „dat er
geen monopolistische gemeenschap
met nationalisatie op elk niveau kan
zijn"
Er is dus nog geen beslissing ge
vallen Nu het partijcongres achter
de rug is, en de persoonlijke rivali
teit tussen figuren als Gaitskell, Be
van-en Cousins niet tot een splitsing
in de partij heeft geleid, kan achter
de schermen de strijd worden uitge
vochten.
Ongetwijfeld staat Gaitskell sterker
dan degenen, die in nationalisatie
nog steeds het wondermiddel van
het socialisme blijven zien. Ook de
wijziging in het partijbestuur kan
wellicht invloed hebben, omdat er
jongere krachten in zijn gekozen
die ondanks het feit dat zij so
cialist zijn er misschien minder
starre denkbeelden op na houden.
ons land vijftig tot zestig pinksterge
meente met ongeveer tienduizend ge-
doopten.
Tijdens de discussie over het rapport
is men ingegaan op de vraag hoe de
kerken deze beweging moeten benade
ren. Van de kerken uit kunneh vele be
zwaren worden aangevoerd, zo meende
men. Maar een uitsluitend negatieve
houding zou volgens de leden van de
Oecumenische Raad niet gunstig zijn.
De raad heeft besloten een diepere
studie aan deze en dergelijke bewegingen
te wijden. De vraag blijft* aldus de raad.
hoe wij deze stromingen in het geheel
Voorts heeft de raad besloten om het
officiële maandblad van de raad „Ge
meenschap der Kerken" in een andere
vorm uit te geven. Het blad zal meer
een tljdschriftkarakter krijgen. Hierdoor
zal het beter mogelijk zijn om waarde
vol oecumenisch materiaal ter beschik
king te stellen.
Het budget van de door de raad voor
1960 vastgestelde begroting bedraagt
ƒ45.500. Het geraamde tekort is ƒ6300.
Mannen zijn lekkerbekken, een culi-
aire wereldreis in 500 recepten, door
Lilo Aureden.^ Vertaling en bewerking
