cmisn
Algemene en personele
schenking van Christus
Niet-predikanten mogen
ook leiding geven
ITeifhen
Acht nieuwe kardinalen
versterken centraal gezag
SUCROSA
Een woord voor vandaag
Kanttekening
Evangelisatie door en
voor studenten
SNELFIX
„Mij geschonken"
In het christelijke-gerefor-
meerde weekblad ,J)e Wekker"
schrijft prof. J. J. van der Schuit
een serie artikelen voor avond-
maalgangers ..ten dis geleid".
Deze week schonk hij vooral
aandacht aan de persoonlijke
woorden: ,Jtlij geschonken."
"]\,fIJ geschonken. Hoe sterk per-
■i"* soneel deze woorden zijn komt
duidelijk uit in antwoord 21 van
onze Catechismus, waar wij le
zen: dat niet alleen anderen, maar
ook mijvergeving der zonden,
eeuwige gerechtigheid en zalig
heid van God geschonken is.
Ook mij!
Wanneer ik nu Comrie over de
ze woorden lees, zo maakt hij een
tweeërlei onderscheid. „Schenken"
is naar Comrie allereerst precies
hetzelfde als dc algemene roeping.
Echter deze „schenking" gaat
In die algemene roeping niet op.
Daar is in dit woord „schenken"
ook iets van een bijzondere roe
ping, die meer personele werk
zaamheden geeft.
T AAT
*J Com:
eerst lezen, wat
Comrie over die algemene
schenking of aanbieding zegt. Hij
schrijft in zijn Catechismusverkla
ring biz. 489(g): „De gemene aan
bieding (evenals de gemene roe
ping) of het schenken van Chris
tus word" allen, waar het Evan
gelie verkondigd wordt, gedaan,
opdat zij zich daarvan bedienen
zouden en de gave Gods aanne
men, en het zegel zetten op Gods
getuigenis, dat HIJ waarachtig is.
Schoon nu dit een recht geeft om
de weldaad die God aanbiedt of
schenkt, voor zich in 't bijzonder
te omhelzen, en het oordeel wordt
verzwaard, als wij het niet doen,
nochtans zijn wij zo zorgeloos,
goddeloos blind en ongevoelig, dat
wij dit verwaarlozen en niet de
minste acht daarop slaan, vermits
wij zo geheel dood in de zonden
zijn, dat wij geen besef hebben
van onze rampzaligheid,
wij ingedompeld zijn, noch
van ae zaligheid, die ons om niet
geoffreerd, geschonken, of aange
boden wordt".
In deze woorden van Comrie
kunt u de weergave ontdekken,
van wat wij lezen in onze belijde
nis, als de Vijf art. tegen de Re
monstranten ons zeggen: „Voorts
is de belofte des Evangelies, dat
een iegelijk, die in de gekruisde
Christus gelooft, niet verderve,
maar het eeuwige leven hebbe,
welke belofte alle volkeren en
mensen, tot Welke God naar Zijn
welbehagen Zijn Evangelie zendt
zonder onderscheid moet verkon
digd en voorgesteld worden, met
bevel van geloof en bekering".
Als zulke woorden eens niet
stonden in onze belijdenis, hoeve-
lcn zouden tegenwoordig te tellen
zijn, die iemand spoedig in de rij
der Remonstranten indeelden, als
hij zulke krasse woorden en zulk
een ruim aanbod van genade liet
horen
TVf AAR al moeten wij eerst een
•L'l oog hebben voor deze algeme
ne schenking of aanbieding der
belofte Gods, wij moeten weten af
te dalen tot het personele, zullen
wij de zin van ons Avondmaals-
formulier leren kennen.
Immers in ons Avondmaalsfor-
mulier geldt het niet „allen volke,
tot welke God Zijn Evangelie
zendt", maar geldt het de bonde-
llngt, die door God zelf in een te
dere relatie is gesteld in het mid
den van Gods Kerk op aarde.
Deze bondeling zijn de beloften
Gods in Christus niet alleen ge
schonken. maar ook verzegeld
door dc sacramenten van doop en
Avondmaal.
wie God zijn belofte niet heeft
zegeld. Al is het waar. dat zowel
de heiden als de bondeling van na
ture verloren liggen voor God, wij
zullen toch nimmer hebben te ver
geten, wat de Heere zegt in Zijn
Woord: „Aan Jakob heb Ik mijn
inzettingen bekend gemaakt en al
zo heb Ik geen volk gedaan, en
Zijne rechten, die kennen zij niet
(Ps. 147:19—20). Het is ongeveer
hetzelfde, als wat Paulus schrijft
in de brief aan de Romeinen (3
12). „Welk is dan het voordeel
van de Jood? Of welke is de nut
tigheid der besnijdenis? Vele in al
le manier: want dit is wel het eer
ste dat hun dc Woorden Gods zijn
toebetrouwd".
Het gaat bij Paulus om een
verbondsbetrekking tot God, die
niet louter uitwendig, die niet in
het zichtbaar sacrament, is te ont
dekken, maar die in het hart ze
telt. Het moet worden een toebe
horen aan den Heere in Geest en
in Waarheid. Dat is de wezenlijke
diepte van het Verbond.
i zou men allicht hieruit! de
conclusie trekken dan betekent
het ook niet veel om Jood om
bondeling te zijn. Maar dan heeft
men Paulus niet begrepen. Neen,
Israël is hoog bevoorrecht, maar
daarvan ligt de reden niet in het
Jodendom, niet in hun houding te
genover God, doch in Gods hou
ding tegenover hen. Naar Gods
vrijmachtige verkiezing is dit het
eerste, dat hun de woorden Gods
zijn toebetrouwd.
Opmerkelijk. Paulus spreekt hier
„dit is het eerste". Hier is men
geneigd te vragen: „en wat is dan
het tweede of wat zijn dan de
andere zegeningen, die dit Joden-
dorp boven het heidendom ten deel
zijn geworden" Wie zo denkt, be
seft nog niet ten volle, welk een
waarde en welk een zin Paulus
wil leggen in de uitdrukking:
„hun zijn de Woorden Gods toebe
trouwd".
Met dat éne is al het andere ge-
J ~n gegeven.
t?n
Ui C(
noemd e
Hervormde synode opent de iveg
Classis tegen
overgangsbepaling
O1;
Advertentie
de meest gevraagde
iP „Woudschoten" is op het
ogenblik de hervormde syno
de weer bijeen voor een twee
daagse zitting. Op het program
ma stonden een groot aantal be
noemingen, maar de belangrijk
ste beslissing die de synode van
morgen zal nemen is de benoe
ming van een kerkelijk hoog
leraar te Leiden als opvolger
voor prof. dr. K. H. Miskotte.
De synode heeft reeds beslo
ten om ten behoeve van kleine
gemeenten die niet meer in de
pastorale verzorging kunnen
voorzien toestemming te geven
dat ook niet-predikanten de be
voegdheid krijgen om leiding te
geven.
Om tot deze stap te kunnen over
gaan moest de synode een wijziging
aanbrengen in de kerkorde. Het be
treft hier gemeenten die te klein zijn
om nog zelfstandig een predikant te
kunnen onderhouden. Zij kunnen nu
toestemming krijgen om van de kerk-
ordelijke bepalingen af te wijken. Dit
zal dus de weg naar de kansels openen
voor ouderlingen die overigens in
gewone dagelijkse leven staan.
Bovendien is de synode er toe over
gegaan om de mogelijkheid te schep
pen aan gemeenten met minder dan
1000 zielen (belijdende en dooplid-
maten) dispensatie te verlenen om d(
leeftijdsgrens van 70 jaar voor ambts
dragers in acht te nemen.
Nederland werd
gepasseerd
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Waddinxveen: J. T. Door
nenbal te Oene.
Aangenomen naar Harich: Fr. A. K.
van der Schoot, vic. tc Drachten: naar
Oirschot cn Best: J. L. v. d. Berg te
Usquert.
Bedankt voor Enkhuizen ftocz.): C. J.
Pak te Oldenkeppel; voor Harlingen
(tocz.): G. Wassenaar tc Harderwijk.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te 's-Graveland: J. van Wat-
tum Pzn te Midwolda. Old.
CHRIST. GEREF. KERKEN'
Tweetal tc Huizen N.H.: B. Bijleveld
te Noordcloos en D. Slagmolen te 's-Gra-
venzande.
EV. LUTH. KERK
Aangenomen naar Zaandam: J. Halle-
was te Oude- en Nieuwe-Pekela.
Het gonsde gistermiddag van
de geruchten in rooms-katholiek
Nederland. Onbevestigde berich
ten zeiden dat de paus negen
nieuwe kardinalen zou benoemen
en dat de aartsbisschop van
Utrecht, B. J. Alfrink, er een
van was. Groot was de teleur
stelling toen bleek dat er we]
acht kardinalen zouden worden
benoemd, maar geen Nederlan
der op de nominatie stond.
Onder de nieuwe kardinalen bevinden
zich drie Italianen, twee Amerikanen,
een Spanjaard, een Duitser en een
Schot. Zij zullen allen, met uitzonde
ring van de aartsbisschop van Chicago,
A. G. Meyer, een standplaats krijgen
in Rome om deel uit te maken van de
Romeinse curie.
Dit betekent een versterking van het
centrale gezag in de kerk. Zegslieden
verklaren dat de paus uit deze leden
van de curie een organiserend of toe
zichthoudend college wil vormen voor
de voorbereiding van het wereldcon
cilie dat waarschijnlijk over drie jaar
zal worden gehouden. Verscheidene
van de nieuw-benoemde prelaten zijn
reeds zeer bejaard.
Het college van kardinalen, dat jaren
lang bestond uit 70 leden. Ls nu uitge
breid tot 79. Er heerste vooral teleur
stelling in de Philippijnse en Neder
landse kringen omdat de hoofden van
de belangrijke aartsbisdommen Utrecht
en Manilla werden gepasseerd, en de
hoop de grond in werd geboord dat
het regionale gezag versterkt zou wor
den. Als troost moet dan de veronder
stelling dienen dat de paus spoedig
nog meer kardinalen zal benoemen.
Hoewel er nog geeri protestantse reacties
bekend zijn lijkt het waarschijnlijk dat
men zich niet al te enthousiast zal be
tonen over de versterking van het cen
trale gezag, omdat de geschiedenis
steeds bewezen heeft dat mogelijke
vernieuwingen en hervormingen vrij
wel onmogelijk worden wanneer de
curie de macht in handen heeft.
Conferentie geref.
zendingsarbeiders in
niet-geref. dienst
Het is gebleken, dat er verschillende
leden van De Gereformeerde Kerken
in zendingsdienst gaan van andere dan
Gereformeerde Kerken en zendingen. Dc
Zending van De Gereformeerde Kerken
stelt er prijs op om het contact met
deze mensen te leggen en ook in de toe
komst in de een of andere vorm te on
derhouden. Om te beginnen zal tijdens
het weekend van 20 december a.s. in
het Zendingscentrum voor deze groep
een conferentie worden gehouden, waar
allen worden uitgenodigd, die binnen
afzienbare tijd in de zendingsdienst ho
pen uit te gaan. De kern van deze groep
zal worden gevormd door 13 zendings
arbeiders, die in opleiding zijn aan de
Nederlandse Zendingshogeschool in
Oegstgeest en die bestemd zijn voor het
werk op Nieuw-Guinea.
Als sprekers zijn gevraagd Prof. Dr.
H. Bergema, dhr F. Smit en Ds B.
Richters. Aan deelneming van deze
conferentie zijn geen kosten verbonden.
Opgaven dienen plaats te vinden aan
het Zendingscentrum te Baarn.
Minister Cals kan zich verenigen met
de slotsom van de commissie televisie-
onderwijs, dat de uitzendingen op het
terrein van de schooltelevisie zowel in
de tijd van proefnemingen als daarna
onder gelijkgerechtigdheid van de Ne
derlandse Televisie Stichting en de om
roepverenigingen enerzijds en het onder
wijs anderzijds voorbereid en uitgevuurd
dienen te worden.
bepaling 238d van de kerkorde. Het gaat
hier om de hervormde gemeenten, waar
in noodvoorzieningen voor minderheids
groepen getroffen zijn. Een aantal ge
meenten is niet bereid in het kader van
deze noodvoorzieningen hen, die belijde
nis des geloofs afleggen, de gedoopten
en de kerkelijk ingezegenden in de
boeken der gemeente in te schrijven.
De synode heeft voorgesteld déze ge-
doopten, nieuwe lidmaten en ingezegen
den in te doen schrijven in de registers
die door de provinciale kerkvergadering
worden bijgehouden. Hiervan zal dan
door de provinciale kerkvergadering be
richt aan de betrokken kerkeraad gezon
den worden. Slechts een minderheid der
classicale vergaderingen heeft voor ge
adviseerd.
De synode heeft besloten te bepalen,
dat bfj weigering van een kerkeraad de
betrokkenen in de registers der gemeente
in te schrijven de provinciale kerkverga
dering eerst langs de weg van broeder
lijk vermaan de kerkeraad alsnog zal
trachten te bewegen dit te doen. Is in
schrijving na drie maanden niet geschied,
dan komen de namen in de voorlopige
doop-, lidmaten- en trouwboeken, die bij
de provinciale kerkvergaderingen be
rusten. Deze zullen een afschrift aan de
gemeente ter plaatse zenden.
Kerk en school
In de avondvergadering waren namens
de Raad voor de Zaken van Kerk
School een aantal leden aanwezig. In
beleidsnota hadden zij een aantal punten
neergelegd. Ze betroffen de mammoet
wet, de kwestie van de grondslag vai
algemene school, de hervormde visie
het punt van de schoolverhoudingen
Ook over de kwestie Papendrecht had
de Raad zich bezonnen.
Het verslag dat ons door het hervorm-
de persbureau is verstrekt is zeer sum
mier en onvolledig. Het gaat op geen var
deze punten in. Wel wordt nog opge
merkt dat prof. dr. Roscam Abbing op
merkte, dat het plan van minister Cals
om voor hen die beschikken over een
diploma Gymnasium B ook de weg naar
de theologische studie open te stellen,
nimmer in de synode is besproken. Hij
meende dat dit voorstel ten onrechte is
verworpen. De mammoetwet kan echter
aanleiding zijn dit onderwerp alsnog
grondig te bestuderen.
Prof. Roscam vroeg zich ook af of er
iet een nieuwe weg gezocht moet wor-
en voor het godsdienstonderwijs op de
scholen. Hij voelt voor het aanstellen van
speciale krachten, zodat niet slechts de
wijkpredikanten. die toch al overbelast
zijn, dit werk zullen moeten verrichten.
Volgens het verslag hebben een groot
aantal sprekers het woord gevoerd over
de beleidsnota van de Raad voor Kerk
School, maar van deze bespreking zijn
geen mededelingen aan de pers verstrekt.
Advertentie
Voor de slanke lijn!
n dc hele wereld cnthoui
De synode heeft tevens een groot aan
tal benoemingen verricht. Zo werd dr. S.
Rozemond te Leiden benoemd tot lid van
de Raad voor Kerk en Samenleving, dr.
H. Schroten van Rotterdam tot lid voor
de Raad voor Kerk en Theologie. Ds. J.
van Velden van Dordrecht werd benoemd
tot secundus lid van de Generale Com
missie voor de Behandeling van Bezwaren
en Geschillen.
Dr. A. T. van Leeuwen van Knijpe
werd nu officieel benoemd tot predikant
voor buitengewone werkzaamheden. Hij
zal werkzaam zijn als secretaris van dt
Raad voor de verbreiding van hel
Evangelie en als directetur van de stich
ting „Kerk en Wereld". Tevens heeft de
synode een vrouwelijke predikant be
noemd voor buitengewone werkzaam
heden, nl. mej. ds. J. H. Stegeman voor
de geestelijke verzorging van de ge-
repatrieerden in de contractpensions bin
nen de provincie Zuid-Holland.
Bovendien zijn voor 72 raden en
commissies niet minder dan 126 her
benoemingen gedaan. In de plaats van
prof. dr. P. Smits is in de Raad voor
Kerk en Theologie benoemd dr. J.
Sperna Weiland.
Saneren ontgroening
geen overheidstaak
(Van onze parlementsredactie)
Minister Cals meent, dat hij geen di
recte taak heeft bij de bestrijding van
excessen bij de ontgroening, straat
schenderij en obscene teksten in liede
renbundels der studentencorpora.
heeft de bewindsman in zijn me
van antwoord aan de Tweede Kamer
meegedeeld.
De minister legt er de nadruk op, dat
de verantwoordelijkheid van rijksover
heid en universiteit ten aanzien van het
welzijn der studenten haar grenzen heeft
naar de zijde van het gezin en van de
persoon van de student. De opvoeding
van studerende kinderen berust primair
bij de ouders. Van de zijde der studen
tenverenigingen streeft men ernaar ex
cessen te voorkomen. Overigens is hand
having van de tucht en orde onder de
studenten opgedragen aan de rector-
magnificus.
BOEKENHOEK
De strijd orq het ruimtestation, door
Patrick Moore. Vertaling Ton Stam.
Prisma-Juni-ores. Uitgave Prisma,
Utrecht.
Professor Zegellaks eiland, door Daan
Zonderland. Illustraties C. W. Voges.
Prisma-Juniores. Uitgave Prisma,
Utrecht.
Andy in de branding, door Vivian
Breek. Vertaling A. K. W. Wolsak-van
Dorp. Prisma-Juniores. Uitgave Pris-
ia, Utrecht.
De schat in de watermolen, door Mal
colm Saville. Vertaling A. K. W. Wol
sak-van Dorp. Illustraties Harry Pettit
Prisma-Juniores, Uitgave Prisma,
Utrecht.
Biggies en zijn makkers, door W. E.
Johns. Vertaling C. Verlinden-Bakx.
Prisma Juniores. Uitgave Prisma,
Utrecht.
Onrust aan de Waddenkust, door
Frank Knight. Vertaling S. Klooster-
man-Sterrenberg. Prisma-Juniores. Uit
gave Prisma, Utrecht.
Lasse Lar, door Ingrid Bachér. Ver
taling Willem Enzinck. Uitgave De
Tijdstroom, Lochem.
De wind waait waarheen hij wil, door
Jeanne Adelphe. Vertaling J. S. Q.
Hille Ris Lambers Hattink. Uitgave De
Tijdstroom, Lochem.
In de muur om het Nieuwe Jeruzalem tussen God en de mens
die buiten staat, is een poort. De bijbel zegt een paarlen poort.
We zingen er vaak van, maar weten we ook waarom God dit
beeld gebruikt?
Een parel is een levende steen, die groeit in een oesterschelp.
Maar een parel ontstaat maar niet zo vanzelf. Aan de wieg
van iedere parel staat het lijden. Een klein kiezeltje of ander
scherp voorwerp dringt op de een of andere manier de schelp
binnen en prikt in het weke vlees van de oester. Deze scheidt
dan een vloeistof af en brengt die om het pijn veroorzakende
ding. Iedere parel is geboren uit lijden.
Daarom spreekt de paarlen poort niet slechts van overweldi
gende schoonheid, maar ook van het lijden van Jezus Christus.
Christus ging staan midden in de muur van Gods heiligheid.
Daar werd Hij tot zonde voor ons en droeg de straf, die wij
zelf hadden moeten dragen. Maar zo opende Hij voor ons ook
de weg tot God.
Dat Christus tot zonde werd voor ons betekent niet dat wij
er zijn, maar wél dat de weg geopend is. Christus brengt
niemand tegen zijn wil in de Heilige Stad. Hij heeft de weg
geopend en vraagt van ons gehoorzaamheid om tot Hem te
komen en ons aan Hem over te geven.
EVANGELIE ONDER STUDENTEN
0E christenstudenten te Utrecht vieren er hoogtij, bij voorkeur tot
hebben deze week bestemd
i grondige voorbereiding, hun
diep in de nacht.
Het is ook de wereld, waarin ge-
destudenten in aanraking te brengen sproken mag worden over het Evan-
Ichthus-actie in
Utrecht gestart
(Van een onzer verslaggevers)
Gisteravond is onder grote belang
stelling in het concertgebouw Tivoli te
Utrecht de Evangelische Studenten
Actie 1959 Jchthusgestart. Een week
lang staat het studentenleven te
Utrecht in het teken van dit appèl
Elke avond is er een samenkomst in
Tivoli. Het voorlopig einde is op vrij
dag, wanneer een gezamenlijke maal-
Lijm zonder klemmen met
van Ceta-Bever
Maar toen zij zo ongeveer tien of elf jaar was,
bedacht haar vader iets. waarmee hij haar hielp.
Het was zo eenvoudig en toch was het beter dan
alle andere dingen, die zij hadden geprobeerd. Het
was op een dag dat zij huilde, omdat zij niet was
als andere kinderen en ook niet kon doen wat an
deren konden. Hij nam haar op zijn knie en toen
zei hij: Nu zal ik je eens iets vertellen. Er zijn veel
dingen die je met kunt. Jc kan niet fietsen en niet
dansen geen gymnastiek doen en niet skiën... ja.
ik geloof dat hij nog meer opsomde. En dat zul je
ook nooit kunnen, zei hij. Maar eén ding moet je
wél kunnen, cn hij keek haar aan. je moet een
bochel kunnen hebben! Ja dat zei hij. Nu werd dat
woord thuis nooit genoemd, het kwam nooit
gekregen. Je moet flink en kundig e
toch.
En sedert die dag. zie jc, was het of alles lang
zamerhand anders werd voor haar. Zij beklaagde
zich niet meer, zoals zij vroeger wel deed. Zij ver
langde niet meer te kumen. wat zij nooit zou kun
nen. Zij zei tot zichzelf, zoals haar vader haar had
geleerd: ik heb een bochel, en dus moet ik een bo
chel kunnen hebben. Ik zal toch proberen om een
echt mens tc worden. En nu zeg ik hetzelfde
je moet ziek kunnen zijn. Je moet dU :-t
nen dragen, zolang zij duurt f
heel je leven, zoals een bochel
dragen zonder klagen, als een echt
jouw opgave ora te naaien en geld te verdienen zo
als Marit, of om klassen over te slaan zoals Ragn-
hild. Jouw opgave is nu heel eenvoudig ziek te kun
nen zijn. Begrijp je"
Elin antwoordde niet dadelijk. Zij scheen de woor
den in zich op te willen nemen, cn tot haar bezit
te maken.
Ja. zei zij ten slotte. Ik begrijp het. En ik zal
het proberen. Zij hield woord. En vanaf dat ogen
blik werd alles gemakkelijker. De lucht werd ho
ger. Zij zag licht
ziekte kun-
dia duurt niet
n je moet het
i r'e toekomst.
Buiten waait
de zomerwind
Juffrouw Falk vertelde nooit meer van dat bo
cheltje, en Elln sprak er ook nooit meer over. Maar
zij kwam telkens terug, zij bracht boeken mee en
ook soms het een of ander wat Elin's eetlust op
kon wekken, of haar plezier deed.
Zo langzamerhand werd zij een vriendin van de
hele familie. En allen verheugden zich op een be
zoek bij juffrouw Falk, zodra Elin zover was, dat
zij ertoe In staat zou zijn.
Karl en Krister hadden hun respectieve banen in
de tuin van Charlottendaal niet teruggekregen. Het
was een teleurstelling voor hen, want zij voelden
zich daar vastgegroeid, maar onverwacht kwam het
niet. Zij waren er nooit zeker van geweest en
Sundberg had niets beloofd.
Wij zullen zien, had hij gezegd, kom maar
eens horen als de diensttijd om is.
Misschien was het dom van Krister geweest, die
het eerst klaar was. niet naar huis te gaan en zich
op de plaats zelve op de hoogte te stellen. Maar
hij meende het vooruitzicht te hebben op een tijde
lijke betrekking bij een kweker in Eksjö, daarom
schreef hij maar. toen zijn diensttijd ten einde
liep. Na een lange tijd wachten kreeg hij ten ant
woord. dat Sundberg genoeg hulp had op 't ogen
blik. Hun bezittingen, die achter slot stonden in een
schuur op Charlottendaal, konden daar voorlopig
wel blijven staan.
Krister nam het werk dat hem aangeboden werd
aan, hij wilde toch op Karl wachten. Het was bij
geen van beiden opgekomen om niet samen te wer
ken, zodra zij uit dienst kwamen. Zij hadden niet
krijgen
r de Jonas Alstramerstraat anders dan door brief
kaarten met Kerstmis en met verjaardagen.
Van schrijven kwam nooit veel. En van thuis had
den zij ook niets anders dan korte groeten terug ge
kregen. Toen Karl's diensttijd was afgelopen, hij
had dc laatste maanden mee gewerkt aan het uit
graven van een moeras, hoog in 't Noorden
land, toen lukte het ook hem werk
wel op een landgoed in Halsingland,
zijn dienstplicht moest vervullen, en iemand in zijn
plaats moest komen. Een van zijn kameraden, die
daar thuis was. had hem dat werk bezorgd. Karl
werkte meer dan een half jaar als boer. Toen men
hem daar niet langer nodig had. had hij waarschijn
lijk wel werk kunnen krijgen in die s'-reek. aange
zien er meestal te weinig mannen waren voor boe
renwerk. Maar hij verlangde zo weer hetzelfde werk
te hebben als vroeger, dat hij er half ziek van werd.
Hij wilde in een tuin werken, het was hem soms
te moede of hij ten onder zou gaan, wanneer hij
niet zijn vroeger werk, dat hem lief was, zou mo
gen hervatten. Hij verlangde ook naar huis, naar
de mensen bij wie hij thuis hoorde. Hij wilde op
een zaterdagavond bij de Erikssons in de keuken
zitten, de gezellige warmte daarbinnen voelen, Kris
ter horen kibbelen met Marit. zij was nu zeker al
volwassen, Marit, en de anderen waren natuurlijk
ook opgegroeid, hij zou hen misschien nauwelijks
herkennen.
Nou ja, meer dan twee jaar was het niet. al leek
het een eeuwigheid.. Hij wou ook naar dominee
Engblad; hij had over vele dingen nagedacht sedert
hij hem de laatste keer had gezien en daar wil
de hij met hem over spreken. Neen, hij wou naar
huis. maar vooral wou hij weer tuinwerk hebben.
En Krister zou natuurlijk hetzelfde willen, daar
twijfelde hij niet aan.
Krister stond hem op het station op te wachten,
toen hij thuis uit de trein stapte. Zij bleven even
elkaar staan, zonder eigenlijk iets tc zeg-
h00fd tot de voeten
gen. Zij namen elkaar
op.
tijd voor alle leden der universitaire
gemeenschap te Utrecht. Een week
later zal op „Het Grote Bos" te Drie
bergen een slot-weekend zijn voor
hen, die gehoor gaven aan het appèl
van Jchthus''.
De actie „Ichthus" komt niet uit de
lucht vallen. Een jaar geleden kwa
men enige christen-studenten uit ver
schillende corpora op het denkbeeld
om een groot appèl voor Christus te
houden. Het waren leden van de
N.C.S.V.van de Sermo-groep, geleid
door de gereformeerde studentenpredi
kant dr. J. M. van Minnen; van de
werkgroep, geleid door de hervormde
universiteitspredikant dr. E. J. Beker,
van de S.S.R. etc., die een comité
vormden.
Een jaar lang kwam men dinsdags
avonds bijeen om het werk voor te
bereiden. Er waren wel eerder der
gelijke acties gevoerd, maar niet op
grote schaal. Daarom wilde men ook
goed voor de dag komen.
Een bezoek aan Engeland, om te
zien hoe soortgelijke appèls déar ge
voerd worden, bracht de comitéleden
in aanraking met de predikant Ken
neth F. W. Prior, die geregeld als
leider van zulke acties optreedt. Rev.
Prior verklaarde zich bereid om dit
ook in Utrecht te doen. Dat hij nooit
in Nederland was geweest en geen
woord Nederlands verstond, werd geen
bezwaar geacht. Studenten kunnen met
de Engelse taal wel overweg en
vendien zou zo'n vreemdeling aantrek
kingskracht kunnen oefenen, vond men.
Rev. Prior, die wij gisteren ont
moetten kort nadat hij op Schiphol
was gearriveerd, is geen studenten
predikant. Hij is een gewoon paro
chiegeestelijke van de Church of
England, maar omdat er in zijn pa
rochie nogal wat studenten gevestigd
zijn. kwam hij al gauw in aanra
king met de universitaire wereld in
deze stad. En sindsdien leidde hij al
tal van „missions".
Het hoofdonderwerp van iedere
avond wordt behandeld door r
Prior. De onderwerpen zijn: Wie
Christus? Wat deed Christus?
Hoe reageren wij op Christus? De
uitdaging van Christus.
Zijn toespraak wordt voorafgegaan
door het getuigenis van een student
en van een professor. (L. de Klerk,
Leiden; R. Hooykaas, Amsterdam; F.
W. Prins, Rotterdam en mr. S. C.
graaf van Randwijck). Er is telkens
muzikale medewerking van eerste
rangs ensembles en artisten. Ook aan
de gezamenlijke maaltijd spreekt rev.
Prior. Tafelpraeses is daarbij ds. D.
N. Wouters, geref. predikant te Mon
nikendam. die ook samen met prof.
dr. W. C. van Unnik op het slot
weekend spreekt.
Zowel rev. Prior als alle vijftien le
den van het actiecomité zijn dagelijks
te spreken voor hen, die meer wil
len weten van hetgeen op de getuige-
(Wordt vervolgd) nisavonden is gezegd.
met het Evangelie.
Van harte hopen wij, dat zij
gelie. Het dient er zelfs te gebeuren
met enige voorkeur. Want het mag
len slagen, velen te bereiken. We worden gezegd, dat ook en juist
hopen het voor henzij zullen de er- in dit opzicht de studentenmaatschap-
varing opdoen van zovelen vóór hen, pij kansen en gelegenheden biedt,
dat het bijdraagt tot versterking van We zouden bijna willen zeggen: de
het eigen geloofsleven zodra men er niet-christenstudent rekent erop, dat
zich toe zet, ook anderen daarvan de christenstudent naast hem van
deelgenoot te maken.
Niet minder wensen wij het hun i
destudenten toe. De studententijd is dagen,
in het algemeen reeds een belang- Of vergissen wij ons en heerst in het
rijke tijd, vaak beslissend voor het studentenleven van vandaag iets van
verdere leven. Opgedane indrukken
doffe onverschilligheid? De on-
blijven bij. Het is een tijd van dik- verschilligheid van wie weinig
wijls plotselinge overgang. Van het het leven verwachten? Dan echter
beschuttende ouderlijk huis neemt wordt het spreken over het Evangelie
men afstand: ontvankelijk staat men weliswaar moeilijker, doch wellicht
tevens nog belangrijker.
tegenover wat komen gaat.
Het is ook een tijd van onzekerhe- De christenstudenten in Utrecht wil
den. Aan allerhande vermeende len in deze week met hun medestu-
vastlgheden wordt geducht geschud, denten gaan spreken over hun ge
en zij worden op haar sterkte be- loof, omdat zij zich bewust zijn, dat
proefd. De student is kritisch ingc- zij hun medestudenten iets heel we-
steld. Maar, al kritisch ingesteld zenlijks zouden onthouden, indien zij
zijnde is hij zoekende.
daarvan zwegen.
Er is in de studentenmaatschappij Het zal hun niet altijd gemakkelijk
ook een sterk ontwikkelde solidari- vallen. Maar zij mogen zich gesteund
teit. Men is bereid naar elkaar te weten door de nabijheid van de
luisteren. Men verwacht van elkaar Geest van God, die immers daar is
te horen datgene waardoor men in- waar het Woord wordt gesproken,
nerlijk bewogen wordt. Disputen
KARDINAALSBENOEMINGEN
QOK DE protestant behoort zijn thans tot 31 is geklommen.
belangstelling te hebben voor Het ligt voor de hand, dat een en an-
hetgeen binnen de kerk van Rome der in verband wordt gebracht met
gebeurt. het grote rooms-katholieke concilie,
Dit geldt uiteraard in het bijzon- dat de paus heeft aangekondigd, doch
der de dogmatische ontwikkeling. De waarvan door de protestantse we-
vraag is dan, of de scheiding tussen reld weinig wezenlijke toenadering
protestantisme en rooms-katholicisme tot het protestantisme wordt ver
smaller dan wel breder wordt? De wacht.
eerlijkheid gebiedt vast te stellen, Maar het is ,,De Volkskrant" niet ont-
dat van een smaller worden van de gaan, dat de nieuw benoemden van
scheiding vooralsnog niet mag wor- hoge leeftijd zijn. Slechts één hunner
den gesproken. Vaak lijkt zelfs het is geboren in deze eeuw, en hij is
tegendeel het gevaL tegelijk de enige die geen deel zal
Aandacht moet er ook zijn voor an- gaan uitmaken van de Cnrie te
dere aspecten binnen het leven der Rome. Zodat het blad tevens neigt
rooms-katholieke kerk. Welke ge- tot de gedachte, dat de benoemingen
stalte krijgt in deze tijd het bestuur vooral méé het karakter dragen van
over deze kerk? eerbetoon.
In verband met dit laatste zal ook Er is dus binnen de rooms-katholieke
de protestant de benoeming juist kring zelf alsnog onzekerheid om-
dezer dagen verricht van een acht- trent wezen en bedoeling van deze
lal nieuwe kardinalen niet zijn ont- benoemingen. Waarover géén onze-
gaan. Daarmee is het aantal kardi- kerheld is, is de teleurstelling onder
nalen zelfs op 79 gekomen, naar het onze rooms-katholieke landgenoten,
schijnt een bijzonder hoog getal, dat de eer van de benoeming tot kar-
waaraan, zo vermoedt men, zelfs nog dlnaal ook ditmaal niet tevens is
nieuwe uitbreiding zal worden ge- toegevallen aan de aartsbisschop van
geven. Utrecht.
Begrijpelijk dat men vorst naar de Bij vorige gelegenheid reeds had
bedoeling van deze benoemingen, mén aan teleurstelling uitdrukking
Zulks geschiedt overigens ook bin- gegeven.
nen de rooms-katholieke kring zelf. Thans schrijft „De Volkskrant":
Zo is „De (r.k.) Volkskrant" geneigd, „We onthouden ons van openbare
in het feit van deze benoemingen een spijtbetuigingen; ze worden in Rome
versterking te zien van de Curie te blijkbaar niet op prijs gesteld".
Rome: het college van de te Rome Duidelijk is nochtans, dat men
aanwezige kardinalen, wier getal blijft hopen.
HARD TEGEN HARD
ALS de besprekingen tussen de Voor disengagement (het terugtrek-
Britse premier Macmillan en de ken van de strijdkrachten van bui-
Westduitse bondskanselier Adenauer tenlandse mogendheden uit Ccntraal-
over enkele dagen achter de rug Europa) voelt hij niets, omdat zij de
zijn zal er ongetwijfeld een commu- gehele structuur van de westelijke
niqué worden uitgegeven, waarin defensiegemeenschap in gevaar zou
wordt gezegd, dat in een hartelijke brengen.
sfeer werd onderhandeld en dat er Macmillan, die in het voorjaar disen
voor Engeland en West-Duitsland een gagement als een tovermiddel voor
tijdperk van beter en blijvend be- het Duitse probleem voorstelde,
grip is aangebroken. van Adenauer de stille wenk,
Toen het bezoek van de Britse mi- dat geen enkele verantwoordelijke
nister van buitenlandse zaken, Sel- staatsman in het Westen de Navo in
wyn Lloyd aan Parijs was geëin- gevaar wil brengen. Zeer diplomatiek
digd werd een soortgelijke verklaring voegde hij er aan toe, dat iets der-
gepubliceerd, die vele Britse bladen gelijks zeker niet door Engeland zal
in de verleiding bracht, te spreken worden overwogen,
van een herstel van de Entente Cor- Een ander probleem, waarover Mac
millan en Adenauer het niet eens
zijn, is de kwestie Berlijn. De West-
duitse bondskanselier wil dit vraag
stuk liever in de doofpot doen, tot
dat het ter sprake komt als onder
deel van een topconferentie over de
ontwapening.
Van dit laatste is Adenauer begrijpe-
tor ^tVgcnstr'ijdtge''belangen "langs UjkeiwUs een groot voorstander. Hij
elkaar heen werken. Is dit ih eeono- ee'oott in de oprechtheid van Chroesj-
mLsch opricht het geval, ook ten verlangen naar vrede, al be-
aanrien van politieke problemen de overwegingen, die de
gelden derellde bezwaren. KussUche premier daarbij heeft.
Adenauer is niet In de eerste plaats Niettemin meent hij, dat het Westen
naar Londen gegaan om de zwaar- het ontwapenlngspian van de Rus
gehavende Brits-Duitse relaties op »rlen* moet, ne„men'
te lappen. Naar buiten zal hij zeker De kanselier geloott echter met in
zijn best doen, een gunstige indruk een gedeeltelijke of tot een bepaal-
achter te laten, maar tn de eonfe- «Ie zone in Europa beperkte ontwa-
rentiekamer zal het hard tegen hard fhing, vooral wanneer Duitsland
gaan omdat er voor West-Duitsland daardoor definitief verdeeld zou
zeer veel op het spel staat. "ord"' en zijn banden met het Wes-
Voor zijn vertrek naar Londen heeft ten vrijwel geheel zou moeten door-
Adenauer al een voorproefje gegeven vnijd'n. En daar zal Adenauer in
van wal Macmillan te wachten staat, h« zijne over zeggen.
diale, de „hartelijke verstandhou
ding", die met ups en downs meer
dan een eeuw tussen Engeland en
Frankrijk heeft bestaan.
Zo gemakkelijk gaat het echter niet,
zeker niet in de betrekkingen tussen
landen die hoeveel zij ook met el
kaar gemeen hebben door schijn-
