CHRISTELIJK
Gelijke mogelijkheden
tot loonsverbetering
Plattelands-problemen
en industrialisatie
iTeifhen
Processen van Jezus zijn
historisch aanvaardbaar
Breuk in de Koreaanse
Presbyteriaanse kerk
Een woord voor vandaag
Kanttekening
De nadere verduidelijking
Actuele, sociale
vraagstukken
De nadere verduidelijking
van de regering van de Alge
mene Aanwijzing voor meer dif
ferentiatie in de arbeidsvoor
waarden wekt de indruk van
een ombuiging van het goed-
keuringsbeleid in de zin van een
beperking van de loonsverbete
ringsmogelijkheden.
Deze indruk is echter mis
plaatst, zo schrijft De Werkge
ver, orgaan van het Verbond
van Prot. Chr. Werkgevers in
Nederland. Door de verlegging
van het startpunt voor de pro-
duktiviteitsbcrekening van 1 ja
nuari 1959 naar 1 oktober 1958
heeft een uitbreiding van de
maatstaf voor loonsverbeterin
gen plaats gevonden. De cor
rectie, welke daarop is aange
bracht door de bovengrens,
doet in materiële zin aan deze
verruiming niets af, terwijl de
aftrek van de autonome loon
stijging geen nieuwe beperking
betekent, doch reeds zij het
niet nadrukkelijk besloten
lag in de Algemene Aanwijzing
zelf.
De Werkgever citeert voorts de
opmerking, die wel gemaakt is.
dat de nadere verduidelijking de
toepassing van de gedifferentieer
de loonpolitiek moeilijker zal ma
ken wegens de gecompliceerte be
rekeningen, die moeten worden
toegepast. Deze opmerking wordt
niet onjuist genoemd, maar reeds
nu blijkt, dat de nadere verdui
delijking in de praktijk goed te
hanteren is.
Het was de redactie van het
verbondsorgaan liever geweest, in
dien de nadere verduidelijking ach
terwege had kunnen blijven en de
Stichting van de Arbeid zelf tot
een verantwoord beleid had kun
nen komen. Waar dit echter niet
mogelijk gebleken is, noopten de
gevolgen voor lonen en prijzen, die
zouden voortvloeien uit de van de
zijde van de werknemers gegeven
te ruime interpretatie, de rege
ring tot het geven van een na
dere verduidelijking. Een verdui
delijking, die zoals elk nader voor
schrift nu eenmaal doet, de vrij
heid in grote mate beperkt.
Geringe weerstand
De achtergrond van de te ruime
uitlegging was duidelijk: de drang
naar een zo groot mogelijke ver
betering der arbeidsvoorwaarden.
Een verstaanbare drang, waar
aan echter door de situatie op de
arbeidsmarkt in de praktijk van
de zijde van de werkgevers on
voldoende weerstand dreigde te
worden geboden. Het gevaar voor
een toonbeweging, die het prijsni
veau op drift zou brengen, was dan
ook niet uitgesloten. Dat dit i
belang van de weknemers 3
middelde opbrengst van verschil
lende produkten de kosten niet of
nauwelijks dekte. In vollegronds-
tuinbouwgebieden, waar deze pro
dukten van grote betekenis waren
voor de inkomsten der telers, zijn
de inkomsten van de tuinders laag
geweest. Tot zover de memorie
van toelichting.
Het C.B.T.B.-orgaan voegt hier
aan nog toe, dat de consumenten
in dat jaar bijzonder goedkope
groenten op hun tafels hebben zien
verschijnen, zo goedkoop, dat de
standsorganisaties zich verplicht
hebben gevoeld een steunregeling
aan te vragen voor de getroffen
tuinders, een steunregeling die af
gewezen is.
Op het ogenblik is de conjunc
tuur voor deze mensen gunstig en
prompt verschijnt dreigend het
indexcijfer van de kosten van le
vensonderhoud als een soort on
veilig signaal voor de consument.
Nederland is momenteel welva
rend, de conjunctuur stijgt en ie
dereen beijvert zich en terecht om
een deel van deze welvaartstoena
me te incasseren. De loononder
handelingen zijn druk aan de gang
en de resultaten mogen in vele ge
vallen voor de werknemers niet
onbevredigend worden genoemd.
Nu 1959 met name voor de vol-
legrondstuinders een jaar van goe
de conjunctuur lijkt te worden, al
dus Ons Platteland, is het niet
meer dan billijk, dat men hiervan
via grede prijzen profiteert. Wie
weet hoe hard men deze winsten
weer nodig zal hebben in minder
goede jaren.
Het "LB.T.B.-orgaan concludeert
ten slotte, dat als de consument
de keerzijde van de medaille in
het oog houdt, het oordeel over de
hoge groenteprijzen misschien
wat minder scherp uitvalt en de
consumentenbond in zijn bondsor
gaan geen artikelen meer schrijft,
die voorzichtig uitgedrukt, econo
misch niet helemaal doordacht lij
ken te zijn.
X
Het blad vervolgt, dat onder de
ze omstandigheden, waar het ver
antwoordelijkheidsbesef in het be
drijfsleven tekort bleek te schie
ten, het de plicht van de regering
was alles te doen, wat mogelijk
is, om een ontwikkeling, die alleen
maar belangen schaadt, te voor
komen en via de nadere verduide
lijking haar algemeen beken
de bedoelingen t.a.v. het loon-
en prijsbeleid nog nader te preci
seren. De Werkgever verklaart
tenslotte, dat het met het oog op
de algemeen aanvaarde doelstel
lingen van de nationale, sociale
en economische politiek niet ver
antwoord voorkomt, aan de Alge
mene Aanwijzing een nog ruime
re uitleg te geven dan nu door
de regering is geschied.
Dure groenten
Ons Platteland, orgaan van de
Christelijke Boeren- en Tuinders-
bond, haakt deze week in op een
opmerking in de Consumentengids,
dat er een voorstander van is de
export van groenten maar stop te
zetten om zo een prijsdaling voor
de binnenlandse markt te bewerk
stelligen.
Ons Platteland noemt een derge
lijke maatregel onrechtvaardig en
onverstandig. Het blad begint met
de volgende verklaring te citeren
uit de memorie van toelichting op
de begroting van landbouw over
het jaar 1958: In de sector van de
vollegrondsgroenten kwam een
langdurige periode van lage, soms
zeer lage prijzen voor. Dit ging
gepaard met een grote doordraai
van vele produkten. terwijl de ge-
-jKti /V J rf><
V -,i-
- -
C.H.-jongeren in Hattem bijeen
tem zijn tijdens het weekend
de CH-jongeren in najaarsconfe
rentie bijeen geweest. De keuze
van een vergaderplaats, die nu
eens niet in het Utrechtse lag,
was bedoeld als tegemoetko
ming aan de CHJG-ers uit Noord
en Oost. En inderdaad waren
deze vooral uit Overijssel, Dren
te en Gelderland talrijker opge
komen dan anders het geval
was. Het thema van de conferen
ce zal er trouwens ook wel niet
vreemd aan geweest zijn, want
dat betrof de ontvolking van het
platteland en de huidige indus
trie-concentratie in het westen.
Er was een beeldende volzin
voor gevonden: Het leeglopend
platteland en de vollopende
Maas-oever.
Eerste referent was drs. H. J. D. Die
ters te 's-Gravenhage, die de heden
daagse problematiek een brede histori
sche achtergrond gaf. Hij drong er op
aan, dat de c.h.-leden op het gebied
Advertentie
de meest gevraagd®
Dies Natalis van de V.U.
Rectorale oratie
van prof. Verdam
Tijdens een openbare zitting van
de Senaat der Vrije Universiteit in
de Woestduinkerk te Amsterdam
is vanmiddag de 79-ste dies natalis
der universiteit herdacht. De rector
magnificus, prof. mr. P. J. Verdam,
hield een herdenkingsrede over
het onderwerp Sanhedrin en Gab-
batha.
Prof. Verdam stelde dat het proces
van Jezus voorwerp is van scherpe dis
cussies. „Velen achten het gevoerd zijn
van twee processen achtereen, eerst
voor het Sanhedrin, toen voor Pilatus,
een rechtshistorische onmogelijkheid.
Lietszmann acht alleen het Marcus-
evangelie geloofwaardig en dan nog
slechts voorzover Petrus ooggetuige kan
zijn geweest en hij verwerpt dusdoende
verhoor en veroordeling voor
Sanhedrin.
Oscar Cullmann neemt deze stelling
in 1956 goeddeels over ter ondersteuning
van zijn denkbeelden over staat en
Nieuwe Testament. Weer anderen, die
in de beweerde schuld der Joden de
zaak van het anti-semitisme zien,
men tot soortgelijke conclusies.
Geen historicus kan ooit tot enige
clusie komen, wanneer hij zijn bronnen
benadert op de wjjze dezer critici. Uit
gangspunt van elk historisch onderzoek
moet zjjn een positieve benadering van
de overgeleverde teksten en een poging
de gegevens der bronnen met elkaar te
Langs elkaar
De juridische onmogelijkheid
twee processen is vrucht van een
dachtegang, die zoekt naar een vast
omlijnd en een toen algemeen aanvaard
procesrecht. Dat algemeen aanvaarde
rechtsbeeld bestond echter niet, want
Joodse Wet en Romeinse macht ver
droegen elkaar niet en werkten langs
elkaar heen. Merkwaardige voorbeel
den daarvan vindt men in een aantal
processen uit ongeveer dezelfde tijd, di
begrijpelijkerwijs niet eerder in een ve:
gelijking werden betrokken, n.l. de pro
cessen, waardoor Herodes de Grote drie
zijner zonen om het leven bracht. Die
processen, beschreven door Flavius
Josephus, geven nader inzicht in de
bemoeienis der Romeinen met dood
straffen en vooral in de Joodse vast
houdendheid aan hun wet en gewoonten
tegen de Romeinse zeggenschap in.
De edicten van keizer Augustus aar
Cyrene, anders dan Judea een gepaci'
fic eerde provincie, vullen deze gedach
ten op verscheidene punten aan.
Historisch
Het executieverbod en de verdere
procesgang blijken in oorsprong r
te zijn een instrument van de belangen
van het Romeinse rjjk dan rechtsinstel
lingen. Twee opeenvolgende processen
mogen in een algemeen aanvaard
rechtsbeeld niet passen, zjj passen vol
komen in een beeld dat weinig met
recht te maken heeft en bovendien z
omstreden is. Zij passen volkomen
logisch in een Joods vasthouden aan
Joodse wet, wat de Romeinen daar ook
van denken, gevolgd door en tegenover
een gedwongen Romeinse bemoeienis,
die de Joodse belangen negeert zolang
geen opstand dreigt.
Maar dan ontvalt aan Cullmann's
these de grondslag, niet echter aan he'
zgn. religieus anti-semitisme. Dat laat
ste valt alleen wanneer ieder, die der
Joden schuld ziet, religieus wil zeggen:
't En zijn de Joden niet Heer Jesu die
U kruistenWant dit is al ge
schied om .mijne zonden.
In dezelfde openbare senaatsvergade
ring vond de erepromotie in de juri
dische faculteit plaats van de heer dr.
A. A. L. Rutgers, oud-vice president
van de Raad van State, oud-gouverneur
van Suriname, oud-lid van de Tweede
Kamer der Staten Generaal en o
directeur van Landbouw, Nijverheid
Handel te Buitenzorg.
Bij de promotie, die geschiedde
gens zeer uitstekende verdiensten bewe
zen in genoemde hoge, bij de ontwikke
ling van het staatsrecht van het Konink
rijk der Nederlanden ten nauwste be
trokken functies, trad als promotor op
de heer prof. dr. L. W. G. Scholten.
het soc. ec. handelen ook strikt-
politiek zouden gaan leren denken. Me
de in theoretisch opzicht constateerde
hij hier een achterstand, die ingehaald
dient te worden. Er is een kloof tus-
de gedachtenwereld van de Bijbel
de practisch politieke vraagstukken.
Overbrugging achtte hij mogelijk door
een her-integratie van beide denkwijzen.
.Historisch" in C.H.U. wil voor de
:.-ec. politiek zeggen, dat wij besef
fen te staan tussen voor- en nageslacht.
Er is een erfgoed te beheren aan kapi
taalgoederen en kennis, dat vermeer
derd overgedragen moet worden aan
het nageslacht. Dit betekent dat de soc.-
ec. politiek er één moet zijn op lang
zicht. De overheid, die hier wel degelijk
een eigen taak heeft, is voor de opgave
gesteld om een actieve structuurpoli
tiek te voeren. Terwille van de werk
gelegenheid staat de industrialisatie-po
litiek daarbij vooraan. Deze dient pri
mair gericht te zijn op het scheppen
van „ruimte", waarin de mens zijn ga
ven kan ontplooien.
Kanalisering
De heer J. T. Mellema te Nieuw-
Scheemda, onlangs benoemd tot lid
van de Tweede Kamer, gaf een inte
ressante beschrijving van de verande
ringen, die de industrialisatie heeft te
weeggebracht in het levenspatroon
het Nederlandse volk. Om ook het
platteland te laten delen in de verhoog
de welvaart, bepleitte hij een actieve
industrialisatiepolitiek, gericht op de
centralisatie en gesteund door finan
ciële faciliteiten.
Duidelijk is echter dat alléén indus
triële ontplooiing een streek niet tot de
gewenste welvaart kan brengen. Het is
een vereiste dat het héle gebied tot
meerdere ontwikkeling komt. Het bevor
deren van industrie-vestiging in zg.
..kernen" heeft trouwens ook migratie
tengevolge, zij het dan over een wat
kleinere afstand en gepaard gaande met
minder spanningen dan op landelijk ni-
Sprcker waarschuwde er voor alle
aandacht alleen te richten op de indus
triekernen. Wil men het omliggende
platteland bewoond houden, dan dient
ook daarvoor een beter woonklimaat te
worden geschapen. Wanneer het nodig
is dit in geconcentreerde vorm te doen,
dan dient men te komen tot aanwijzing
van agrarische kerndorpen
Democratie
In een goed gedocumenteerd betoog
gaf ds. G. Juckema uit Hellendoorn
zijn visie op de crisis der democratie.
Hij wees er op, dat de wortels van de
westerse democratie in eent ijd liggen,
die beheerst werd door het rationalis
me.. Het protestantse geloof heeft deze
staatsvorm min of meer over zich la
ten komen. Er is toenadering gezocht
tot deze ideologie zonder dat deze door
zien was. Zo groeide te vaak een valse
verzoekingsgezindheid.
Het christelijk geloof Is niet al
leen belijdend dat God een Naam
heeft boven alle volken, maar ook
dat God handelend optreedt op het
terrein der geschiedenis. D't is dui
delijk zichtbaar geworden in de we
reldzending, de plaats van Israël,
het zoeken naar een wezenlijk draag
vlak voor de cultuur en de oecume
nische beweging.
Gods daden zijn niet ingekapseld in
de kerk, zoals Rome meent. De
Rooms Kath. Kerk is er nog steeds niet
van afgestapt, dat de staat door de kerk
gekroond moet worden. Ze leeft dan
ook principieel in vijandschap met de
democratische gedachte. Rome be
schouwt de kerk als medium tussen God
en de wereld. Maar het Koninkrijk Gods
heeft ook een „buiten-kerkelijk" karak
ter. Naast de kerk staat legitiem iets
Van Nelle bestellen (Adv.)
Van Nelle bestellen 1 (Adv.)
Van Nelle bestellen (Adv.)
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Amsterdam (voor clas
sicaal bejaardenwerk): mej. dr. J. C.
Schreuder, geestelijk verzorgster van
..Amstelhof" te Amsterdam; te Mano-
kwari (Ned. Nieuw-Guinea)A. D. H.
Roscam Abbing te Biggekerke; te Bent
huizen: W. A. S. Laurense te Hoevela
ken.
Aangenomen naar Pesse (toez.): A.
J. de Bue, vic. te Rotterdam; naar Et-
ten-Leur: F. P. Salverda, voorh. pred.
te Djakarta, wonend te Hoofddorp.
Aangezocht als tweede zendmgspred.
voor West-Afrika: prof. dr. J. Bouman
te Brussel.
Benoemd tot directeur van de theo
logische opleiding van de Evang. Christ.
Kerk te Seroei op Ned. Nieuw-Guinea:
ds. H. J. Teutscher, dir. diaconaal Cen
trum te Rotterdam.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Vlaardingen: S. van Bek-
kum te Monster.
Aangenomen naar Papendrecht: K.
Vegter te Noord-Scharwoude.
Bedankt voor Bovensmilde: F. J. van
der Wal te Erica; voor Vriezenveen: C.
van der Giessen te Tzum, Fr.; voor
Bownes-Montgomery, Alberta, Canada:
Joh. Heule te Rotterdam-Zuid.
GEREF. KERKEN (Vrijgemaakt)
Beroepen te Leerdam voor zendings-
arbeid op Nieuw-Guinea: C. A. Versluis
kand. te Nieuw-Lekkerland.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Beroepen te Murmerwoude: J. P.
Geels te Haarlem-Centrum.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN
Tweetal te Benthuizen: A. F. Hon-
koop te Goes en Chr. van-Dam te Rot
terdam-Zuid.
Beroepen te Veen: Chr. van Dam te
Rotterdam-Zuid.
EVANG. LUTH. KERK
Beroepen te Zaandam: J. Hallewas te
Pekela.
Van Nelle bestellen! (Adv.)
Verklaring van
de rechten van het
kind aanvaard
De commissie voor sociale aangele
genheden van de Algemene Vergade
ring van de Ver. Naties heeft gisteren
met algemene stemmen (in totaal 70)
en slechts twee onthoudingen „een
verklaring van de rechten van het
kind" aangenomen. Dit document is
niet bindend voor de leden der Ver.
Naties, maar is bedoeld als voorbeeld
voor alle landen. Het staat vast dat nu
ook de Algemene Vergadering de ver
klaring zal aanvaarden.
Van Nelle bestellen (Adv.)
ènders, nl. de staat.
Want God regeert niet alleen via de
kerk, maar ook rechtstreeks de volken.
De praedestinatie is in protestantse
kring meestal louter personalistisch op
gevat, maar God verkiest in Christus,
aan Wie Hij alle macht schonk, de vol
keren. We leven nu in de bedeling van
de Heilige Geest, die niet alleen bezig
is met zielen, maar met ganse volken.
Dat gebeurt door kerk en zending, maar
evenzeer door de staat. Zo is de over
heid wezenlijk Gods dienaresse.
Democratie als kleurloze anonimiteit,
zo beklemtoonde ds. Juckema, is on
aanvaardbaar. Zo'n constructie is ook
ten ondergang gedoemd in de confron
tatie met een staatsvorm, die uit een
krachtige overtuiging leeft. Daarom
staat de CHU een democratie voor,
die een voorteken heeft ontvangen, die
als het ware gedoopt is in de naam
de Drieënige God.
Twistpunt de
Wereldraad
van Kerken
EN GROOT verschil van me-
1 ning is ontstaan op de 44ste
jaarlijkse synode van de Pres-
E:
28
ji:v\v\ oterdahl-
n-Char-
Je mag mijn jurken i
lotte beminnelijk aan.
Mijn bijzondere dank. Kom nu hier, Ragnhild,
dan zullen we eens zien. Ik zal dit op je vast
spelden, zo. En dan krijg je een schouderstuk,
mouwen en een ceintuur van die groengestreepte
stof, dat wordt nog aardig.
Ragnhild knikte tevreden, en toen sprong zij naar
buiten, gevolgd door de trouwe vriendin, die het
nergens zo prettig vond als bij de Erikssons.
Zij was twee jaar ouder dan Ragnhild, maar
Ragnhild had de leiding in alles. Ragnhild had
veel fantasie en ze was ondernemend: samen met
haar werd de kleinste gebeurtenis groot en merk
waardig. Ann-Charlotte had zich vroeger dikwijls
verveeld. Tegenwoordig gebeurde dat maar
zelden. Bij de Erikssons wist niemand wat 1
Ling beduidde.
Ragnhild was zes jaar en was nog niet op school,
toen men plotseling ontdekte, dat zij lezen kon.
Zij had Elin's natuurlijke historie te pakken r-
voor, regel na regel, zonder u,i 4"
dat iemand luisterde.
Maar kind, zei de moeder terwijl zij opkeek
van haar strijkwerk, wat doe je? Lees je?
Ragnhild luisterde niet, zij ging door, haperde
even bij een moeilijk woord, schudde haar hoofd,
redde zich en las door.
Luister eens, Ragnhild. waar heb je dat ge
leerd? Tien was het alsof het kleine ding plotse
ling begreep, dat zij een grote en geweldige kunst
machtig was. Zij draaide op haar tenen rond, en
haar ogen tintelden.
Ik kan lezen, moeder, ik kan lezen!
Zij was zo buiten zichzelf van plezier, dat het
een poos duurde, alvorens Elisabet te weten kreeg,
hoe het was toegegaan. Ja, zij had Ann-Charlotte
gevraagd wat er op alle winkels stond, die zij
langs kwamen. Zij wist niet hoe zij het anders had
geleerd. Soms had zij wel eens een boek ingeke
ken, nog at eens dikwijls misschien. Maar pas nu
was zij tot het besef gekomen, dat zij werkelijk le
zen kon.
Buiten waait
de zomerwind
heel
bij te denken,
Is het niet goed, moeder? Mag ik het me zelf
niet leren? Moet men het op school leren, zeg,
moeder?
Elisabeth had het strijkijzer op het onderstel
neergezet, en tranen stonden haar in de ogen.
Gunst, dacht zij. terwijl zij ze met de rug van
haar hand wegstreek, het is misschien ook niets
bijzonders. Misschien hebben vele kinderen het zo
geleerd. Maar alhoewel zij trachtte haar blijdschap
te verbergen, kon zij niet nalaten dat de oude
droom van vroeger voor dit wakkere, vlugge
kind weer in haar boven kwam.
Misschien toch! Misschien! Wie weet, er ge
beurt toch altijd zoveel dat men nooit zou kunnen
geloven.
Neen, lieve kind. zeker ben ik er niet be
droefd over. Natuurlijk mag je alles zelf leren, als
je dat kan.
Ragnhild nam het boek weer ter hand en las
bijna zonder haperen, alles wat er over de leeuw
geschreven stond. Toen sloeg zij het boek dicht en
liep naar buiten, alsof het binnenshuis te benauwd
was voor haar groot geluk.
Even later was ze weer binnen en had het boek
voor zich liggen. Maar ineens keek zij op, en nu
was er iets anders dat haar bezig hield.
Tante Oliva's ogen steken, zei zc.
Ze «laat de spijker op de kop, dacht de moe
der.
Hoe kan dat, moeder? ging zij voort. Het Is
heus alsof zij mij tegen de muur kan vastspijke
ren, zo. Ik houd niet van haar, want zij houdt
niet van ons. Maar waarom houdt zij niet van ons,
als oom Emil toch vaders broer is?
Marit en Elin keken ook vragend naar hun moe
der, die met een smoking-hemd bezig was. Wat
te antwoorden? Zou zij Ragnhild ongelijk geven en
zeggen: tante Oliva hield toch eigenlijk wel van hen
allemaal.
Het antwoord liet op zich wachten.
Wij zijn zo verschillend. Dat is natuurlijk de
reden. Wij zijn als 't ware van een ander soort
stof gemaakt dan zij. En daardoor komt het dat
zij ons niet kan uitstaan, had zij op de lippeh,
maar veranderde het slot: dat zij niet echt van
Maar oom Emil is van dezelfdezei je
stof moeder?
Ja, zeg, moeder. Daarom houdt hij zoveel
van ons. Want dat doet hij.
Maar oom Emil zou veel meer hier komen
en ons veel meer uitnodigen, als tante Oliva er
niet was. Geloof je niet, moeder?
Dat mag je niet zeggen, Ragnhild. Moeder
haalde het contact uit de muur, het ijzer werd te
Het is evengoed tante Oliva's huis als dat
van oom Emil.
Neen, dan zal ik dat niet zeggen, maar toch
is het zo. Ik wou dat oom Emil met een aardige,
aardige vrouw getrouwd was, zoals jij, moeder, en
dat ze kinderen hadden gehad. Maar zeg, moeder,
waarom huilde tante Oliva op vaders begrafenis?
Dat herinner ik me. Hield zij dan van vader?
Huilde ze? zei moeder verstrooid. Daar heb
ik niet op gelet. Ja, dat zal wel waar zijn,
iedereen hield van hem, dat weet je. Maar er zijn
zoveel mensen, die dadelijk hun tranen bij de hand
hebben, al heeft dat niet zoveel te betekenen.
Zo. Maar moeder, dat is ook zo gek, als je
iets lekkers krijgt bij oom en tante, dan wil oom
Emil altijd dat we veel zullen menen en van alle
soorten koekjes en tante telt de koekjes, en zij vindt
het niet prettig als wij er meer willen hebben.
byteriaanse Kerk van Korea. Ge
sproken werd over de consequen
tie van een fusie van twee Pres
byteriaanse kerken in de Vere
nigde Staten. Vorig jaar hebben
daar de United Presbyterian
Church en de Presbyterian
Church in de V.S. zich verenigd.
De laatste kerk is de moeder
kerk van de presbyterianen in
Korea, die nu 550.000 leden telt.
Ongeveer 150 afgevaardigden wilden het
contact blijven bewaren met de nieu
we kerk. Een minderheid van 120 af
gevaardigden wilde het contact ver
breken en zich ook afscheiden van d'e
Wereldraad van Kerken.
Een poging om tot stemming te komen
had tot gevolg dat de minderheids
groep de vergadering verliet De meer-
derheidsgroep koos een eigen voorzit
ter en benoemde een comité om de
mogelijkheden te onderzoeken om tot
hereniging te komen.
De Amerikaanse kerk had een afvaar
diging van drie man gezonden, a'ie
met de synode overleggen zou hoe zo
spoedig mogelijk het Amerikaanse
Presbyteriaanse zendingswerk geïnte
greerd zou kunnen worden in de Ko
reaanse kerk.
Toen de synode evenwel niet tot een
eensgezinde uitspraak kon komen heeft
deze commissie besloten om geen voor
stellen te doen zolang de kerk van
Korea niet haar volle vertrouwen wil
geven aan de geïntegreerde Ameri
kaanse moederkerk.
Dit is de derde scheuring in de jaren
vijftig.
In 1951 scheidde zich de orthodoxe rech
tervleugel van de kerk af en vormde
de Kory Presbyteriaanse Kerk. In
1954 scheidden de kerken, die uit het
Canadese zendingswerk zijn ontstaan,
zich af en vormden de Presbyteriaan
se Kerk in de Republiek Korea.
Hoe de nieuwe afgescheiden groep zich
zal gaan noemen is nog niet bekend,
en ook niet of zij zich bij een van de
twee bestaande afgescheiden groepen
zal aansluiten.
Van Nelle bestellen 1 (Adv.)
Een belijdenis is niet voldoende om werkelijk door Christus
te worden aangenomen. In Lucas vier horen we de duivel
belijden wie Christus is: „Ik weet wel wie gij zijt: de heiligt
Gods", terwijl Israël in Christus alleen maar een merk
waardige profeet ziet, die met een uitzonderlijke kracht
spreekt. De Joden vragen zich met verbazing af: „Wat voor
spreken is dit?"; de duivelen, die worden uitgeworpen, ge
tuigen: „Gij zijt de Zoon van God" (Lucas 4:34 en 41),
En toch hebben zij nimmer de zaligmakende kracht van
Christus ervaren.
Wij kunnen onze mond vol hebben over Christus als Zoon
van God. Wij kunnen orthodox zijn tot in het ongerijmde.
Wij kunnen staan op de basis van de meest schriftuurlijkt
belijdenis en toch buiten het evangelie staan. Hoe belangrijk
een goede belijdenis ook is: de belijdenis zelf verlost niemand
van zijn zonden.
Wij zijn geneigd de mensen te verdelen in orthodoxen
vrijzinnigen. God verdeelt de wereld in mensen van het licht
en van de duisternis, in kinderen van God en kinderen deze:
wereld. Niet de belijdenis verandert ons levenmaar de ge-
volgen van de belijdenis. Als de belijdenis, dat Christus di
Zoon van God is, ons niet brengt tot overgave blijven wij
buiten staan.
NIET GENERALISEREN
TJERHAALDELIJK kan men de
klacht vernemen, dat er als
gevolg vooral van de sociale verze
keringen niet meer gespaard
wordt.
Velen leven er maar op los, zegt
men. Waarom zouden zij ook nog
sparen? De staat geeft immers „so
ciale zekerheid"?
Maar betekenen in feite de wette
lijke voorzieningen niet, dat er ge
spaard moet worden voor tijden van
werkloosheid, ziekte en invaliditeit,
voor loonderving bij ohgevallen,
voor de oude dag, nu ook voor een
mogelijk pensioen voor weduwen en
wezen? Werkgevers en arbeiders
brengen daarvoor offers.
Hoe de premieverdeling ook moge
zijn, de arbeider ziet het loon, dat
hij wekelijks of per maand ontvangt,
verminderen. Veelal heeft fonds
vorming plaats. De institutionele be
leggers beschikken over belangrijke
bedragen. Maar ook wanneer het
„omslagstelsel" wordt toegepast,
wordt er in wezen door het wer
kende deel een zeker bedrag be
spaard ten bate van de niet meer
actieve groepen.
Maar er wordt niet alleen op deze.
bij de wet voorgeschreven wijze ge
spaard.
Werkgevers en arbeiders hebben in
een steeds groter aantal bedrijfstak
ken en ondernemingen pensioen
fondsen gesticht. Beide groepen beta
len premie. Zo worden belangrijke
kapitalen gevormd, die belegd kun
nen worden in obligaties en aande
len, in hypotheken enz. Uit de op
brengst moeten mede de pensioenen
gefinancierd worden. Zij zijn dus
vrucht van besparing.
Daarnaast leren de feiten heel duide
lijk, dat er nog wel degelijk vrijwil
lig gespaard wordt via spaarbanken,
bouwfondsen, enz. Wij zien zelfs,
dat na de invoering van de Algeme
ne Ouderdomswet de besparingen
zijn toegenomen, dat de lust tot spa
ren versterkt is. Natuurlijk niet al
léén als een gevolg van deze wet.
Velen kunnen zich in een wat gro
tere welvaart verheugen dan voor
heen.
Maar toch is er verband tussen deit
wet en de toenemende besparingen
in diverse vormen.
Wanneer iemand generlei uitzicht
heeft op een vast inkomen op zjjn
oude dag, al is het dan ook zeer be
scheiden, dan kan hij het door spa
ren in de oude vorm, met dubbeltjes
en kwartjes, nooit zover brengen,
dat hij zijn oude dag zonder finan
ciële zorg tegemoet kan zien, dat hij
niet behoeft aan te kloppen bij diaco
nie of sociale dienst. Hij komt dan,
gelet op de vele behoeften in het le
ven, gemakkelijk tot de conclusie, dat
hij beter doet zijn inkomen voorde
vervulling daarvan beter te besteden.
Vooral, wanneer het inkomen toch
slechts beperkte mogelijkheden
biedt.
Maar heeft hij uitzicht op een zeker
minimum, krachtens de „bodemvoor
ziening", dan heeft hij een stimu
lans om dit minimum door eigen be
sparingen op te voeren.
Wie de cijfers ziet van de spaarban
ken, van de levensverzekeringsmaat
schappijen, zal niet kunnen volhou
den, dat er weinig meer gespaard
wordt, dat „men" er maar op los
leeft.
Stellig: er zijn personen en gezinnen,
die zich vele onnutte uitgaven ver
oorloven. In alle kringen. Maar van
„de" arbeiders kan en mag men dit
niet zeggen. Men mag ook hier niet
generaliseren.
De Jeugdspaarwet is in menig op
zicht reeds een succes. Andere maat
regelen om de bezitsvorming te be
vorderen zijn in overweging.
Ook in het kader van de vrijere
loonvorming kan er in deze richting
wel een en ander gebeuren. Wij den
ken hier bijvoorbeeld aan winstde
ling, die geen invloed op de prijzen
behoeft uit te oefenen.
Er wordt constructief gewerkt. Ne
gatieve en onbillijke kritiek brengt
ons niet verder.
EEN SLECHTE SMAAK
JJET Westduitse weekblad Der Spie
gel, dat een twijfelachtige repu
tatie heeft, zal nu eindelijk eens een
eind gaan maken aan de legende, dat
de nationaal-socialisten op 27 februari
1933 zelf het Rijksdaggebouw in Ber
lijn in brand hebben gestoken. In een
serie artikelen zal het aantonen, dat
de Nederlandse communist Marinus
van der Lubbe dit heeft gedaan.
Er valt alles voor te zeggen, dat een
grondig onderzoek wordt ingesteld
naar deze gebeurtenis, die een beslis
sende rol in de geschiedenis van
Duitsland heeft gespeeld. Anders
wordt het echter, als men, na meer
dan 25 jaar gaat proberen, het tegen
deel te bewijzen van wat al die tijd
op goede gronden als zeker werd be-
MERKWAARDIG GEVAL
schouwd.
Nooit heeft er twijfel bestaan over
het aandeel, dat Van der Lubbe in dc
brandstichting heeft gehad. Dat hoeft
Der Spiegel niet meer te bewijzen.
Maar dat de nazi's zelf het gebouw
hebben volgestopt met zeer brandbaar
materiaal, heeft steeds onomstotelijk
vastgestaan, ook al hebben zij de
mensen, die bij het komplot betrok
ken waren, uit de weg geruimd,
voordat dezen hun mond konden
opendoen.
Het getuigt van een bijzonder slech
te smaak, dat Der Spiegel ter wille
van de sensatie het nodig heeft ge
vonden, na zoveel jaren opnieuw het
zaad van de twijfel rond te strooien.
gij het vernemen van het bericht,
dat de Russische geheime politie
een Amerikaanse diplomaat had ge
arresteerd, omdat zij hem verdacht
van spionnage, is men geneigd te
veronderstellen, dat het met de ver
betering in de Russisch-Amerikaanse
betrekkingen nog niet zo best gesteld
is als wel beweerd wordt.
Het is echter de vraag, of de Russen
zo maar in het wilde weg hardhandig
tegen een Amerikaans diplomaat zijn
opgetreden, of dat zij met overleg te
werk zijn gegaan om de Amerikaanse
regering in een kwaad daglicht te
kunnen stellen.
De geheimzinnigheid, waarmede de
Amerikanen te werk gaan, nu de
diplomaat de Sowjetunie heeft ver
laten, geeft grond aan de veronder
stelling, dat iets verkeerd is gelopen
in Moskou. En wanneer dit niet het
geval is, bestaat de mogelijkheid, dat
men de Sowjetunie gelegenheid wil
geven, zich zonder kleerscheuren uit
deze onverkwikkelijke affaire terug
te trekken.
De resolute wijze, waarop men de
Amerikaan in Moskou de deur heeft
gewezen, doet het vermoeden rijzen,
dat zij zeker van hun zaak zijn. Men
zou er in Washington dan ook goed
aan doen, zo spoedig mogelijk de
juiste lezing van dit merkwaardige
geval wereldkundig te maken.
Wereldconcilie heet
nu Tweede
Vaticaans Concilie
In een gesprek met journalisten heeft
de pauselijk staatssecretaris, kardinaal
Tardini, meegedeeld, dat het komende
concilie op wens van de Paus het
„Tweede Vaticaanse Concilie" zal wor
den genoemd. In kringen van het Vati-
caan acht men het waarschijnlijk, dat
de zittingen van dit concilie gehouden
zullen worden in de St. Pieter en in de
kerk van St. Paulus buiten de muren.
Hier is genoeg ruimte roor de vele deel
nemers.
Kardinaal Tardini deelde verder mee,
at van vele bisschoppen voorstellen
binnengekomen zijn. Deze voorstellen
worden thans door de voorbereidende
commissie onderzocht. Met Pasen moet
de commissie klaar zijn en haar samen
vatting aan paus Johannes overhan
digen. Men verwacht, dat dan
sies van kardinalen het werk van de
voorbereidende commissie zuilen over
nemen en de definitieve voorbereidingen
voor het concilie zullen treffen. Deze
naamsverandering (eerst werd gespro
ken over een „oecumenisch concilie")
geeft aan dat hier ten ene male niet
sprake zal zijn van enig interkerkelijk
contact. Paus Johannes belegt een
synode voor eigen mensen. Hij heeft
kennelijk nog niet over de muren van
zijn Vaticaan heen kunnen kijken.
De algemene vergadering van de Metho
disten Kerk yan Tsjechosiowakye heeft
met algemene stemmen een besluit ge
nomen om de vrouwen in alle kerke
lijke ambten te erkennen. De Metho
disten Kerk telt in dat land ongeveer
6600 leden.
De Oostduitse Karl Marx-universiteit van
Leipzig, die zij het niet onder die
naam dit Jaar 550 jaar bestaat, heeft
op haar dies natalis eredoctoraten aan
geboden aan de aartsbisschoppen van
de Evangellsch-Lutherse Kerk van Let
land en Estland de bisschoppen Turs en
Kiïvit.
