CRRISTFLIJK
Grote verwijdering tussen
chr. school en gezin
Uitschakelen van energie
kan hard nodig zijn
Belangstelling voor het
chr. onderwijs neemt af
ONDERWIJS
Vrije-evangelische zending
naar Zuidwest-Afrika
Buiten waait
Een woord voor vandaag
Kanttekening
Regering moet
helpen in
rampsituatie
Overpeinzingen van
ds. H. J. Diekerhof
HALF augustus j.l. is geduren
de meer dan een huif etmaal
een groot gedeelte van New
York verstoken geweest van
elektriciteit. De ontwrichting
had dermate ontstellende gevol
gen, dat burgemeester Wagner
binnen een uur de noodtoestand
afkondigde. In Reveillehet blad
voor onze strijdkrachten, bor
duurt ds. H. J. Diekerhof op de
berichten over de gebeurtenissen
nan die dag en die nacht voort.
Hij schrijft o.m. het volgerode:
ALS je dit leest en denkt aan
de vele andere gevolgen, die
het uitvallen van de elektriciteit
heeft voor zo'n stad, dan kun je
lange gesprekken gaan voeren
over de techniek die ons de baas
is en over de nadelen van de
automatisering.
Je kunt constateren, dat alleen
voltreffer op de elektrische
dat
Je kunt ook overwegen,
dergelijke vitale bedrijven toch
maar beter in handen van de
overh.eid kuhnen zijn en niet in
handen van enkele particulieren,
zoals dat in New York het geval
is, die daardoor de macht hebben
over het welzijn van miljoenen
mensen. In New York is de
vraag dan ook al gerezen, of de
ze lieden soms meer geïnteres
seerd zijn in hun eigen financieel
voordeel dan in de belangen van
de gemeenschap.
Als je dominee bent, kun je
van dit geval dankbaar gebruik
maken als voorbeeld om dè men
sen bij te brengen hoe katastro-
faal het is, als je verstoken bent
van de energie, die van God uit
gaat. Het zou me niets verwon
deren als heel wat dominees dit
de eerste zondag na 17 augustus
in New York gedaan hebben. Zo
in de zin van „dat met het uit
vallen van Gods energie het licht
uit je leven weg is, dat alles dan
donker wordt, dat dan alles ver
keerd gaat en de zaak tot stil
stand konn."
Och, als voorbeeld doet dit het
hier en daar misschien nog wel.
Je hebt als dominee nu eenmaal
hulpmiddelen nodig om duidelijk
te maken wat er van God uit
gaat. Je kunt Christus de kracht
bron noemen, die de energie le
vert.
Ook voordelen
MAAR toen ik over de gevolgen
van dit uitvallen van de elek
trische stroom in New York las,
ontdekte ik dat het toch niet hele
maal opgaat deze vergelijking, dit
voorbeeld. Er waren niet alleen
nadelen, er waren ook voordelen.
Toen de duisternis inviel, reed
de politie-commissaris Kennedy
langs alle politie-bureaus om de
politiemannen daar op het hart te
drukken, dat ze nu uiterst waak
zaam moesten zijn. Honderden po-
litie-auto's en duizend recher
cheurs patrouilleerden langs don
kere straten. Maar de volgende
dag moest de commissaris Kenne
dy constateren, dat er in het duis
ter de helft minder misdaden was
gepleegd. De mensen hielpen el
kaar m het donker.
Hans Koningsberger, die over de
ze New-Yorkse duisternis schreef,
vertelt dat in de donkere straten
van New York de gezichten van
Ieren, Italianen, Negers, Porto Ri-
cijnen, opeens allemaal dezelfde
kleur hadden en dat ze zich op
eens allemaal burgers van één en
dezelfde grote stad voelden in
plaats van bewoners van ver
schillende wijken.
Hij zelf had een heerlijke avond.
Met zijn gezin had hij echt een
„dinner met candlelight". Daar
na reden ze wat rond. Wat moes
ten ze anders doen? Er was al-
Leen het licht van de maan en
van de autolampen en het scheen
dat het koeler was.
„Alle harde metalen stemmen
van radio's en televisieapparaten
waren verstomd; er lag een wel
dadige stilte over de stad. Nie
mand haastte zich. Hier en daar
zag men iemand bij een kaars
aan zijn raam zitten lezen. Er
was niets te kopen er was geen
muziek, geen films, geen licht-re-
clames; alleen menselijke stern-
avond mmmm
de stroom af te zetten, het licht
uit te doen. Och, niemand denkt
daar natuurlijk over en wij we
ten natuurlijk allemaal, dat dat
onzin zou zijn. Op de duur zou het
aantal misdaden wel weer stijgen
en men zou op de een of andere
wijze wel weer licht maken en
lawaai en vertier. Maar ik wou
met dit verhaal over New York
in de duisternis en in de stilte
nu eens wat anders duidelijk ma
ken ten aanzien van de energie
en het licht van God dan hetgeen
zo voor de hand ligt, zoals ik dat
hierboven aangaf.
Christus vergelijken met de
energie en het licht in deze we
reld, gaat niet op. Net zo min als
het aangaat God als Vader te ver
gelijken met een aardse vader.
Wat wij wél moesten doen, dat is
de energie en het licht van deze
wereld met Christus vergelijken.
Dan zouden we al heel gauw
moeten constateren, dat er met
de energie en met het licht in de
ze wereld iets niet in orde is,
omdat het uitvallen daarvan niet
alleen nadelen heeft, maar ook
voordelen. Dat wil zeggen, dat de
energie, en het licht die wij ter
beschikking hebben, die wij van
God gekregen hebben en waar
voor wij niet dankbaar genoeg
kunnen zijn, lang niet altijd op de
goede manier gebruikt worden.
Vergelijken
HET omgaan 1
ken van G<
het gebrui-
Gods gaven moeten
wij leren door deze dingen te ver
gelijken met Christus, niet omge
keerd. Als we dat doen, dan zul
len we hier en daar soms even,
maar soms ook radicaal, de ener
gie en het licht moeten uitschake
len, omdat het gebruik daarvan
de toets en de vergelijking met
Christus niet kan doorstaan, om
dat deze gaven van God daarmee
naar beneden gehaald worden,
niet beantwoorden aan het doel
waarvoor ze gegeven zijn.
U kunt dit verhaal natuurlijk
ook toepassen op andere dingen
die wij gekregen hebben, gekre
gen hebben van God, maar houdt
u voorlopig alleen maar eens be
zig met de energie. Het lijkt me,
dat we dan tot de conclusie zul
len komen dat er nogal het een
i energie hoog nodig
„Onzin"
Bond van Chr. Muloscholen
ondergang bedreigd als de christe
lijke school haar functie verliest. Tot
deze stelling kwam drs. J. W. van
Hulst te Amsterdam, toen hij voor de
algemene vergadering van de Bond van
Christelijke Muloscholen te Utrecht
sprak over „het bevolkingspatroon van
onze scholen". In zijn referaat consta
teerde de heer Van Hulst, dat er een
steeds grotere verwijdering ontstaat tus
sen de christelijke school en het gezin.
Met dien verstande, dat het „christe
lijk levenspatroon", waar de school nog
aan vasthoudt, in vele gezinnen steeds
minder in tel is. Dit kan zijn conse
quenties hebben voor de school en
daardoor ook voor de kerk.
Het merkwaardige verschijnsel doet
zich voor, dat in menige plaats het
christelijk lager onderwijs naar verhou
ding veel minder leerlingen heeft dan
de christelijke muloscholen, kweekscho
len e.d. In Amsterdam b.v. tellen de
christelijke kweekscholen belangrijk
meer leerlingen dan de openbare kweek
scholen. terwijl het bij de lagere scho
len omgekeerd is. Er zijn dus ouders,
die voor het voortgezet onderwijs de
christelijke school verkiezen, terwijl zij
hun kinderen voor het lager onderwijs
naar de openbare school sturen.
De oorzaken hiervan zijn niet altijd dui
delijk en worden niet voldoende onder
zocht. Wij weten te weinig van de
structuur der gezinnen, waaruit onze
leerlingen voortkomen, zei de heer Van
Hulst. Toch zullen wij daar in toene
mende mate rekening mee moeten hou
den. De schoolorganisaties hebben zeker
de taak om een onderzoek naar de
structuur der gezinnen in te stellen.
Want vanuit de resultaten van dat on
derzoek zou men tot een planning moe
ten komen, nog vóór de overheid met
haar planningen zal beginnen, gelijk
deze aangekondigd zijn in het ontwerp-
mammoetwet.
Zolang dit onderzoek niet gedaan is,
meende de heer Ven Hulst op grond
van dertigjarige ervaring wel iets te
kunnen zeggen over het verband tussen
gezin en school.
De christelijke school is gesticht om
dat in de vorige eeuw ouders, die Jezus
Christus als Heer van hun leven er-
Onderzoek naar
gezinsstructuur
dringend nodig
(Van I
verslaggevers)
Kweekschooldirecteur sprak in Zwolle
Tijdens de vijfentwintigste toogdag
van de Organisatie van Christelijke
Onderwijzers en Onderwijzeressen i
Overijssel, die vandaag in de Bui
tensociëteit te Zwolle is gehouden,
heeft de directeur van de Hervorm
de Kweekschool te Amsterdam, drs.
Benoemd tot onderwijzer aan de Groen
van Prinsterer-school te Amstelveen:
J. M. v. d. Broek te Amstelveen; aan
de V.g.l.o.-school te Staphorst: A. W.
van Soeste te Strijen; aan de Da Costa-
school te Hilversum: P. R. Lensselink
te Eemnes; aan de Sav. Lohman-school
te Soest: R. Rijksen te Den Haag; aan
de V.g.l.o.-school te Velsen: J. van 't
Hoff te Beverwijk; aan de Christ,
school te Voorst: G. J. Piek te Nijver-
dal; aan de V.g.l.o.-school te Gronin
gen: R. J. Weltering te Roden; aan de
Derde Eltheto-school te Amsterdam: 'A.
W. Burger te Haarlem; aan de Chr.
V.g.l.o.-school te Velsen: Corn. Buma
Jr. te Nyemirdum; aan de Eben Haë-
zer-school te Zwijndrecht; A. Hollemans
te Klundert; aan de Willem van Oran-
jeschool te Apeldoorn: A. Lips te Am
stelveen: aan de Oranjeschool te Zwol
le: S. M. Timmers te Apeldoorn.
Advertentie
Kantflneren met
SNELFIX
van Ceta-Bever
i Hulst, gesproken i
Hij noemde deze gang van zaken ver
ontrustend. In de grote steden is de
afneming van de belangstelling voor
dit onderwijs opvallend. De jaren dat
75 procent van de kinderen er een bij
zondere school bezocht, liggen al ver
achter ons, aldus de heer Van Hulst,
die hieraan toevoegde dat het verschil
tussen het bijzonder en het openbaar
onderwijs steeds minder ernstig wordt
genomen.
Men kiest eenvoudig de school die het
dichtst in de buurt is, die het mooist
is, die een plezierig hoofd heeft of een
bepaalde gewaardeerde onderwijze
res. Spreker stelde vast dat het te
genwoordig allemaal zo gemakkelijk
gaat. De subsidiemolen draait, de
schoolgelden zijn vrijwel afgeschaft,
kortom: de spanning is eruit. Er is
een neiging het gebed in school te ver
geten en zo is er meer dat de veront
rusting met de dag doet toenemen.
Spreker schetste de opofferingen die
men zich tachtig jaren lang heeft moe
ten getroosten voor in 1920 de gelijk
stelling met het openbaar onderwijs
volgde. Hij herinnerde aan de v
den van prof. dr. J. Waterink.
waarschuwde dat, wanneer het bijzon
der onderwijs nog veertig jaren door
gaat op de manier als de afgelopen
veertig jaren, de historieschrijver zal
vermeiden dat het christelijk onder
wijs na tachtig jaren strijd heeft ge
triomfeerd, maar weer tachtig jaren
later stierf aan zijn eigen overwinning.
De heer Van Hulst betoogde dat het
noodzakelijk is dat het christelijk on
derwijs zich bezint op de oorspronke
lijke doelstellingen: Het samenspel tus-
sen school en gezin.
kenden, dit principe ook op de school
doorgevoerd wensten te zien. Die ge
zinnen beantwoordden aan een christe
lijk levenspatroon en de scholen deden
dat ook. Onder „c'.iristelijk levenspa
troon" verstond de heer Van Hulst de
gezindheid, die zoveel mogelijk rekening
wenst te houden met het in praktijk
brengen van hetgeen de Bijbel in een
concrete situatie, maar vooral ook in
minder belangrijke dingen van ons eist.
Wie leeft volgens een christelijk le
venspatroon. zal in zaken als de zon
dagsheiliging, lectuurkeuze, ontspan
ningsmogelijkheden, lidmaatschap van
de vakbeweging e.d. niet onverschillig
staan. Tot de bevolking van de christe
lijke school behoren in de eerste plaats
kinderen uit gezinnen, waar het chris
telijk levenspatroon nog in ere is.
Geen
concessies
Echter zijn er ook uit gezinnen van
de randbewoners der kerk tal van
kinderen op de christelijke school,
speciaal dan op de scholen voor
voortgezet onderwijs. Nimmer zullen
de christelijke scholen terwille van
deze leerlingen concessies mogen doen,
b.v. door ze desgewenst vrij te stel
len van het godsdienstonderwijs. Het
gaat er niet om, dat de christelijke
scholen de antithesegedachte bevor
deren, ofschoon er wel degelijk een an
tithese is. Zij moeten uit verantwoor
delijkheid voor de leerlingen vasthou
den aan de gedachte, die eens leidde
tot de stichting van deze scholen.
Juist, waar men in veel gezinnen
gaat afwijken van het christelijk le
venspatroon en onverschillig staat te
genover zaken als lidmaatschap van
radio-omroep, vakbeweging, zondags-
iering, kerkelijk meeleven, keuze van
.musement en ontspanning,
Er zijn ook ouders, die, ofschoon
meelevende met de kerk, welbewust
hun kinderen naar de openbare school
sturen. Zij laden daarmee een zware
verantwoordelijkheid op zich. Want al
zijn de voornemens goed om zelf voor
de godsdienstige opvoeding der kinderen
te zorgen, in de praktijk komt daar
niet veel van terecht. Het is de chris
telijke school, die aanvullend werken
kan.
Prof. Van der Leeuw heeft indertijd
verklaard, dat hij de bijzondere lagere
school normaal achtte voor de kinde
ren van ons volk, omdat zij daar da
gelijks met de Bijbel omgaan. Dit is ook
de belangrijkste functie van de christe
lijke school, dat zij de kinderen de bij
bel leert kennen, niet alleen i
Met die bijbelse feitenkennis gaat
het bij ons volk zienderogen achteruit.
Bij het christelijk levenspatroon be
hoort de bijbelkennis. Ontbreekt zij,
dan komt de kerk in Iwar prediking
machteloos te staan. Voor veel kerk
gangers zijn Abraham, Mozes en Elia
al figuren uit het panopticum gewor
den. Er gaan steeds bijbelboeken dicht
omdat het kenniselement in de kerk
ontbreekt. De kleine profeten
raken al meer in de onbekendheid. Zo
verschraalt de theologische bezinning
op de kansel. En dit bedreigt de kerk
op de duur met ondergang. Alleen
reeds daarom heeft de christelijke
school voluit bestaansrecht.
Dirigisme
Op de algemene D0
voorts de voorzitter van de Bond, dr.
H. J. Langman te Amsterdam en de
heer Joh. Tigchelaar te 's-Gravenhage,
voorzitter van de Vereniging voor Mulo,
een tweegesprek gehouden over de z.g.
mammoetwet.
Zij
i het
dat dit onderwerp een uiting
dirigisme is. een produkt van de stu
deerkamer dat ingrijpt in hetgeen orga
nisch is gegroeid. De mulo, een gezon
de en bloeiende instelling, uit het le
ven opgegroeid, wordt als de wet
wordt aangenomen vervangen door
een fantastisch maaksel van ambtena
ren, waarvan de levensvatbaarheid al
lerminst vaststaat.
Ter vergadering nam men afscheid
an mr. L. Stadig te Amersfoort, die
vele jaren deel uitmaakte van het be
stuur. In zijn plaats werd gekozen ds.
Rijnsburger, legerpredikant te
Amersfoort.
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te 's Heer-Arendskerke: M.
van den Bosch te Nigtevegt, Utrecht;
te Zoetermeer; P. J. F. Lamens te Ka
mer ik.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN
Tweetal te Krabbendijke: M. Blok te
Rijssen en Chr. van Dam te Rotterdam.
Beroepen te AlmeloEnter en te
Oostkapelle: A. Elshout te Utrecht.
Bedankt voor Slikkerveer: M. Heer
schap te Borssele.
Advertentie
Lusteloos?
Lidmaatschap
Zendingsraad
gehandhaafd
OP de zendingsconferentie van
de Vrije Evangelische Ge
meenten die in de afgelopen dagen
werd gehouden in Nijverdal is
besloten om het arbeidsveld te
verplaatsen naar Zuidwest-Afrika.
Het werk zal daar geschieden in
samenwerking met de Rheinische
Mission.
25
JEANNA OTERDAHE-
Tijd en omgeving hadden voor haar niet veel te
betekenen. Alles was nog nieuw en vol wonderen.
Zij zou altijd 'en overal blij zijn. Zij zou altijd on
eindig veel te vragen hebben
haar vrolijk ge
babbel zou niet ophouden, zelfs niet i
.geving.
zonloze
i levenskracht,
„j dat kind aanwezig 1
Marit wordt mijn hulp, dacht zij.
wordt mijn vreugde. Maar Elin -
Ragnhild
i inijji „cuRut. zij dacht er even
schudde het hoofd, zonder antwoord te kun
nen vinden wat wordt Elin?
Zij keek weer naar het ernstige figuurtje, dat bij
het hek was aangekomen, aah Karl's hand.
- Ik geloof, dat zij mijn geweten wordt, ant
woordde zij zich zelf. Maar wat beduidt dit alles
eigenlijk: zij zijn toch niet terwille van mij op de
wereld gekomen!
En zij nam Ragnhild bij de hand en ging de tuin
uit, met Marit en Krister dicht achter haar aan.
Het groen was' zo glanzend als het in september kan
zijn, schoongewassen door de dauw. De herfstbloe
men straalden, .de lucht was vervuld van sterke
geuren, en de spinnewebben in het gras waren
vol schitterende druppels." Maar Elisabet keek niet
om. Zij had afscheid genomen, en nu kwam het er
maar op aan rechtuit te kijken naar wat ging ko-
men. In de loop van de komende week, zodra zij
het dagelijkse leven in de nieuwe woning op gang
had gebracht, zou zij beginnen fijne herenwas te
leren strijken en glanzen bij een wasvrouw, die
niet ver van Charlottendaal woonde. Zij stelde zich
voor een maand lang les te nemen om de kunst
heel goed te leren. Dan moest zij zien of zij klan
ten kon krijgen. Zij begreep, dat het er in 't be
gin maar weinigen zouden zijn. maar als zij be
kend werd voor net werk en stiptheid, dan zou zij
er langzamerhand wel meer krijgen. Overigens dacht
zij uit schoonmaken te gaan, uit wassen ook, als
het zo uitkwam, tot zij mogelijk mettertijd thuis
volop te doen kreeg. Zij was niet bang om te
werken. Twee families hadden haar reeds vast be
loofd te mogen komen. Zij kreeg dan vijf kronen
per dag en de kost. Van huis te zijn van 's mor
gens tot avonds zou wel moeilijk zijn, maar dat
moest nu eenmaal. Marit moest maar trachten haar
thuis te vervangen.
Zij hadden een heel stuk te lopen, door straten
waar de kinderen zelden of nooit waren geweest.
Ik houd meer van straten met bomen, zei
Ragnhild. Waarom zijn er geen bomen in alle stra
ten, moeder? En ik houd het meest van huizen
met tuintjes er voor, snoezige tuintjes met stam
rozen. Maar ik weet dat wij nu geen tuintje heb-
Er zijn ook geen bomen schat. Maar vlak bij
is een park, daar kunnen jullie spelen. En daar
zijn ook bloemen.
Dat is goed, vond Ragnhild, altijd vergenoegd.
Maar toen zij de grote poort van het huis aan
de Alströmerstraat doorliepen en de grote binnen
hof overstaken en toen een der kleine ingangen
binnen gingen, pakte zij moeders hand toch vaster
beet en keek met verbaasde ogen om zich heen.
Dit was erg vreemd, benauwd en klein.
Elin keerde zich om, zij liep nog steeds vooruit,
met haar hand In die van Karl.
Is het hier, moeder?
Haar stem klonk dof van tranen en erg verbaasd.
Ret was of zij toch niet kón geloven dat zij hier
zouden blijven.
Elisabet antwoordde niet. Het was of alles plot
seling zo véél erger was dan zij had gedacht. Maar
Marit. die tot dusver achteraan had gelopen sa
men met Krister, rende allen haastig voorbij, liep
de tran od en deed de sleutel in het slot; de sleu
tel had zij in haar zak gehouden, nadat zij daar
voor 't laatst met moeder was geweest.
Hier is hét, riep zij, zodra zij de deur had
geopend. Kijk eens hoe gezellig moeder en ik het
in orde hebben gemaaktl
God zegene je, kind, dacht Elisabet. Zij had
even de tijd gehad om zichzelf meester te worden.
Welkom, kinderen, zeide zij, toen allen in de
keuken waren. Ja, hier is het, waar wij zullen wo
nen. En ik denk dat vader ook hier bij ons zal
zijn, als wij zijn zoals we moeten zijn.
Elin en Ragnhild keken verbaasd in het rond.
Maar toen ontdekten zij bekende voorwerpen en
hun gezichten helderden op.
Marit nam beiden bij de hand wie zou kun
nen denken dat Elin en zij maar anderhalf jaar
.scheelden.
Hier is de keuken, zoals je ziet, en hier is de
kamer.
Daar zijn de poppenmeubels, riep Ragnhild
uit. En de naaimachine en de boekenkast!
Zij liep rond en raakte alles aan, om zich te ver
gewissen dat alles echt was. Elin was voor de
aquarel van juffrouw Kempendaal blijven staan, die
boven de boekenkast hing tussen de beide ramen
want zo groot was de .kamer juist als thuis.
Elisabet trok haar mantel uit en zette haar hoed
af.
het ontbijt zorgen. Kom,
Nu gaan wij
help Marit, Elin!
De jongens hadden hun pakken en manden achter
de keukendeur neergelegd, en na een vluchtige blik
in het rond, waren zij de'trappen afgehold na een
kort vaarwel. Niemand vroeg hun om te blijven,
en zij zouden er ook geen lust toe hebben gehad,
Naar huis wilden zij niet. De kamer naast de
stal was voor hen niet meer echt thuis, nu de Eriks-
sons weg waren, en zij het gestamp van 't' paard
je Maja met meer zouden horen, alvorens in te
slapen. Het was of de wereld ook voor hen nieuw
en vreemd was geworden, alhoewel zelfs Krister
hier niet over sprak.
Sundberg had gezegd, dat hij voorlopig zowel An-
tonsson als de beide jongens in zijn dienst zou hou
den en dat Karl en Krister de kamer naast de
stal als woonvertrek mochten behouden en Antons-
;on eveneens. Zij waren dus voorlopig geborgen, 't
Volgend jaar zij werden beiden twintig in 't
vroege voorjaar moesten zij onder dienst, en
daarna wisten zij niet hóe het zou gaan. Het had
geen zin er op te rekenen, dat Sundberg hen dan
wéér terug zou nemen. Zo de baas in leven was
gebleven, dan was het heel wat anders geweest
(.Wordt vervolgd)
Tot nu toe hebben de vrije-evangelischen
altijd gewerkt in Samosir onder de
Batakkers. In de afgelopen jaren was
een vooral sterk medisch zendings
werk ontstaan. De beide zendings
predikanten ds, Vink en Flier werken
daar nog, maar het medische zendings
werk is geheel ten einde, Dit jaar zijn
twee verpleegsters teruggekeerd en
ook de zendingsarts, de heer Scheur
kogel zal binnenkort naar Nederland
terugkeren.
Het voorstel van het dagelijks bestuur
om in Zuidwest-Afrika te gaan werken
werd met algemene stemmen aan
genomen. Dit houdt in dat dé beide
verpleegsters, die van Samosir terug
keerden, indien zij dit willen, nog
volgend jaar naar hun nieuwe zen-
dingsveld kunnen vertrekken.
Of ook dokter Scheurkogel na een
periode van verlof naar dit nieuwe
zendingsveld zal gaan is nog niet zeker,
omdat met hem nog geen overleg kon
worden gepleegd.
Het werk van de zending van de Vrije
Evangelische Gemeente is altijd nauw
verbonden geweest met de Rheinische
Mission. Want toen in 1926 het
dingswerk van de gemeenten van
sterdam, Dordrecht en Nijverdal werd
gecoördineerd, begon ook een tijd van
samenwerking met dit zendingsgenoot
schap. __Later heeft de Vrije-evangeli-
Tevens werd nog uitvoerig gesproken
over de verhouding van de Wereldraad
van Kerken en de Internationale Zen
dingsraad. De Vrije Evangelische Ge
meenten, die evenals de Gereformeer
de Kerken geen lid zijn van de Wereld
raad. maar wel aangesloten zijn bij de
Ned. Zendingsraad hebben een beslis-
dje in de jjjn van
rde beslissing ligt. Zij
de gerefor
hebben besloten lid te blijvl
Ned. Zendingsraad en hem te ad
viseren om niet te breken met de In
ternationale Zendingsraad maar om lid
te worden met beperkte verantwoorde
lijkheid, als straks de integratie Int.
Zendingsraad en Wereldraad een feit
wordt.
De politie van Ceylon heeft de Boed
dhistische priester Mapitigama Buddha-
rakhita en twee andere mannen gear
resteerd in verband met de moord op
premier Bandaranaike.
Christus zegt tegen ons: „Gij zijt het zout der aarde." Zo
houdt het bederf tegen, het bewaart, en dat is onze opdrat
in de wereld.
Van zout is maar weinig nodig. Enkele korreltjes maken,
eten smakelijk. Een schepje vol zorgt dat de bacteriën Ju
slag niet kunnen slaan.
Wij spreken veel over voortgaande afval in de wereld,
hebben dat genoemd „saeóularisatie"Iemand heeft onl®
gezegd: Daarmee beweren wij eigenlijk, dat wij wel góed:ë
maar dat de wereld steeds slechter wordt. Christus echter
Dat kan niet. Deze verwereldlijking en voortgaande maten
lisatie gaat niet buiten Gods kinderen om. Zij immers zijn
zout. Ah er bederf is, dan is het omdat zij en als u
kind van God bent kunt u met ons schrijven: wij niet o
taak als zout der aarde vervullen.
Om deze opdracht te vervullen behoeft zout niets bijzondt
te doen, alleen maar aanwezig te zijn, alleen maar zout
zijn. God vraagt niet dat wij iets bijzonders doen. God plan;
ons in deze wereld misschien alleen maar om er te zijn. Mc
dat kunnen ivij alleen als we een waarachtig christen zijn
een christen is alleen hij, die zich aan Christus heeft otu
gegeven en door Christus is aangenomen en tot een iiteuï
schepping gemaakt.
NOG EENS HET DEFENSIERAPPORT
jQE begrotingsstukken van defen
sie vermelden voor de landmacht
een tekort aan beroepspersoneel van
omstreeks twaalf procent, o.a. door
het meetellen van adspirant-officie-
ren en -onderofficieren met een op
leiding van twee a drie jaar.
De commissie-Van Voorst tot Voorst
echter heeft als werkelijk tekort ge
noemd een cijfer van 23 procent, of
5100 man. Bovendien zijn er bij ma
rine en luchtmacht grote tekorten,
te weten 12,6 en 11 procent, of 1800
en 1100 man.
Zoals reeds gemeld, acht de com
missie medio 1962 bij land- en lucht
macht een verkorting in de dienst
tijd van twee maanden mogeljk,
mits er per jaar omstreeks 6.000
vrijwilligers bijkomen, of 1900 extra.
De commissie acht de huidige sa
larissen te laag, vergeleken met de
burgersector, waarbij zij een ser
geant vergelijkt met een geschoolde
metaalarbeider. Deze vergelijking
is overigens aanvechtbaar, aange
zien een sergeant leiding moet ge
ven aan een groep van tien perso
nen.
De voorgestelde' proeven van nieuwe
salarissen laten intussen zien, dat
de aanvangssalarissen in de lagere
'onderofficiers- en officiersrangen be.
langrijk verhoogd moeten worden.
Een pas beginnend luitenant zou
dan, in plaats van 366 per maand,
500 moeten krijgen, en een ser
geant, in plaats van 265, 328.
In deze herziening zit «en gezond
element, omdat de strijdkrachten
veel personeel van jongere leeftijd
nodig hebben. De regering zal moe
ten beslissen, of zij deze herzie
ning, in vergelijking ook met het
burgerpersoneel, verantwoord acht.
Wel zijn vorige kabinetten in de be
handeling van het defensiepersoneel
tekort geschoten.
De regering dient de voorstellen van
de commissie over te nemen, willen
we niet verder achterop raken. Ech
ter, dat er voldoende vrijwilligers
komen voor de diensttijdverkorting,
moet niet waarschijnlijk wordeni
acht. We noemen enkele feiten,
de commissie niet noemt.
Tot nu toe bestonden er bij de lu
en luchtmacht premies van 1051
250 per maand voor officieren
van 90 tot 170 voor onderoffiti
ren, al naar gelang de opleidii
Het resultaat was gezien de teki
ten, gering.
Van de duizenden die in 1958 slai
den voor een eindexamen v.h.m
gingen er slechts 1800 niet naar
universiteit, en hiervan waren
slechts 420 met eindexamen h.b.s.
Van deze categorie hebben mari
leger en luchtmacht er per
een tweehonderd nodig. Dit
slechts mogelijk, indien K.M.A.
Breda en Koninklijk Instituut in[
Helder, evenals in andere land
het geval is, met de university
kunnen concurreren.
Ander personeelsbeleid en vers!
king van de goodwill vragen
lange tijd met vele op elkaar al;
stemde maatregelen. Daarom
wachten we op korte termijn om
doende verbetering in de resultai
van de werving.
Men kan zeggen, dat het rappt
tien jaar te laat is verschelt
Niettemin is het een goed rap]»1
waarin personen van onderschei!
ne politieke overtuiging tot
eensgezinde conclusie zijn gekomi
Aanbeveling zou het verdienen,
commissie wat uit te breiden
haar in haar arbeid ook
N.A.V.O.-taak en de defensieorja
satie te laten betrekken.
Wij achten het een leemte, dat
rapport der commissie zwijgt i
de mogelijkheid van een defensitl
lasting, op te leggen aan a
behoeven op te komen, of
mogelijkheid van tegemoetkonii
in de belastingheffing vi
dienstplichtigen, zulks als compel!
tie voor de diensttijd. Zo zou
druk naar diensttijdverkortinf
hetgeen altijd een duurder
der goed worden van de krl||
macht betekent afnemen,
MACMILLAN GAAT DOOR
TJIT de wijzigingen, welke premier
Macmillan in zijn kabinet heeft
aangebracht, blijkt reeds de invloed
van de uitslag der verkiezingen, die
vorige week donderdag in Engeland
werden gehouden. De premier heeft
nl. sterk rekening gehouden met de
grote stemmenwinst, die de kleine li
berale partij heeft behaald, en haar
pogingen, een nieuwe radicale groe
pering te vormen, waarvan zij ver
wacht, dat zij grote aantrekkings
kracht zal hebben op velen, die tot-
dusver de Conservatieven en Labour
hebben gesteund.
De taktiek van Macmillan blijkt uit
de benoeming van Richard Butler tot
voorzitter van de Conservatieve par
tij. Terecht acht men dit in politieke
kringen een duidelijke aanwijzing,
dat de „liberale" vleugel van de par
tij, waarvan Butler de belangrijkste
vertegenwoordiger is, een grote rol
zal spelen In het toekomstige beleid.
Als voorzitter van de partij, minister
van binnenlandse zaken en leider van
het Lagerhuis, beschikt Butler thans
over een invloed, die nog slechts door
die van Macmillan wordt overtrof
fen.
Butler, die al vele jaren de jonge
conservatieven vertegenwoordigt en
wiens optreden de partij een ver
jongingskuur deed ondergaan, leek
in januari 1957 voorbestemd, Eden
als premier op te volgen. Het succes,
dat de Tories bij twee achtereenvol
gende verkiezingen hadden geboekt,
was voor een groot deel aan hem
danken geweest. Niettemin w
Macmillan de opvolger van Eden.
Deze voor Butler teleurstellende pi.-
van zaken was het gevolg van dew
deeldheid, die toen nog zeer sterk'
in de Conservatieve partij. De rei
tervleugel was niet bereid, Butlei
accepteren, en zo viel de keus
Macmillan, die er minder uitgespit
ken ideeën op na hield.
Macmillan heeft echter steeds
ning gehouden met de grote invlK
welke Butler in de partij heeft,
daarin ligt dan ook voor een 4
het geheim van het succes, dat I
vorige week heeft geboekt. Nu hij
handen volkomen vrij heeft en del
berale partij aan een verrassende!
mars is begonnen, heeft hij Butlei
plaats gegeven, die hem toekomt
Andere belangrijke wijzigingen
de vervanging van Lennox Boyd'
minister van koloniën en de hew
ming van Reginald Maudling tot
nister van handel. Het aftreden
Lennox Boyd is als het ware
streep onder het verleden, onder i
Britse optreden in Nyassaland enf
dere overzeese gebiedsdelen.
De benoeming van Maudling
in, dat Macmillan krachtig zal sir
ven naar een compromis met de
landen van klein Europa over1
grote vrijhandelszone. Ook in dit
zicht kunnen wellicht reeds sporf
belangrijke vorderingen worden vc
wacht.
PINDAKAAS
C.B.T.B. iri Overijssel
Het bestuur van de Overijsselse
C.B.T.B. erkent, dat de normale be
drijfsrisico's door de onderneming zelf
gedragen moeten worden. Het is echter
ook van mening, dat in buitengewone
weersomstandigheden, zoals van deze
zomer, overheidshulp niet gemist kan
kan worden. Het door de Overheid ge
voerde prijsgarantiebeleid kan nauwe
lijks voldoende worden geacht voor het
dragen van normale bedrijfsrisico's om
van de abnormale risico's zoals in 1954,
Tegen deze achtergrond gezien ad
het bestuur het in deze rampsitual'
dan ook gerechtvaardigd een berW!
op de Overheid te doen. Het bestuo
stelt voor om zowel voor de voed*
granen als voor de melk aan f
hand van de landbouweconomisch*
stituut bedrijven of gcnormalisee'*
bedrijven een gemiddelde oogstnor»
vast te stellen. Voor de droogtegeW
den dient op basis hiervan een W
slag aan de getroffen bedrijven
leend worden.
bij
lende hulp zal worden verleend dfc
middel van een soepele kredietregeW*
Voorts zal de regering dienen te t""
of maatregelen getroffen kunnen
den die leiden tot het terbeschiW
stellen van goedkoop veevoeder, JM-j
het bestuur
de Overijsselse C.B.T^
