JAN PAUL
reed per caravan
dwaró door cJ^meriha
Mrs. Eleanor Roosevelt
ZONDAGS-
BLAD
ilieuiup Cciilsrljf iffonronl
ZATERDAG 10 OKTOBER 1959
Wie kijkt er nog van op tegenwoordig, wanneer men
zegt dat men z'n vakantie heeft doorgebracht in Italië,
Spanje of op Majorca Wie komt er eigenlijk nog onder
de indruk van reisverhalen over Oostenrijk, Frankrijk of
Zwitserland Ja zelfs een relaas over een tripje naar
de Skandinavische landen, naar Afrika of de Ver. Staten
vermag in deze tijd van reizen en trekken maar weinig
meer te imponeren. Tenminste, wanneer zo'n tocht op
conventionele wijze ondernomen werd. Want het wordt
toch altijd nog wel even anders als men iemand ont
moet, die zo langs zijn neus heen vertelt, dat hij on
danks zijn 65 jaren per caravan door 24 van de 49
staten van Noord-Amerika trok en zo in 5 a 6 maanden
24.000 kilometer aflegde. Deze prestatie werd geleverd
door de in het vak vergrijsde caravanbouwer Jan Paul
uit De Steeg (Gld) in gezelschap van zijn niet minder
kordate echtgenote, die hun dochter in Canada wilden
bezoeken en tevens een eigen kampeerwagenprodukt
wensten te beproeven. Op 20 maart gingen auto en
caravan met de Westerdam de Rotterdamse haven uit.
Zeven dagen later vertrokken zij zelf met de Noorddam.
En op 9 september keerden ze met de Maasdam in
Rotterdam terug. Van vermoeidheid was geen sprake.
En noch de auto, noch de caravan liepen ook maar één
schrammetje op. Daarom gaan voor het volgend jaar
al de gedachten naar Zuid-Amerika uit.
Om zijn eigen product
te beproeven
Jan Paul en zijn vrouw
reden een half jaar lang met
hun caravan door de Verenig
de Staten. Hun weg ging van
New York naar het Zuiden,
naar Texas, naar het Westen,
door woestijnen en nationale
parken, en op hun tocht pas
seerden ze vele beroemde ste
den; New Orleans, Houston,
Los Angeles, San Francisco,
Portland en ook de befaamde
„Loop" van Chicago aan het
Michigan-meer.
„Kijkt u eerst eens naar m'n stenen,
die ik mee heb gebracht", zei mevrouw
Paul toen we nog maar net de hall van
haar fraaie villa hadden betreden.
En terwijl ze aanstalten maakte om
twee half gevulde kartonnen dozen met
veel krachtsinspanning uit een hoek van
een kast naar zich toe te trekken liet haar
man een knorrend geluid horen dat zoveel
beduidde als: „Die rommel heb ik onder
weg wel driemaal over boord willen gooien
als ik er de kans maar voor gekregen
had".
Nu, eerlek gezegd vielen ook ons die
stenen eerst wat zwaar op de maag. Wie
gaat er nou met vakantie naar Amerika
om stenen te sjouwen! Maar toen we even
later een blik konden werpen op de zo
sterk gevarieerde collectie, begrepen we
Gehaast trok daar
op de heer Paul een
andere kartonnen
doos te voorschijn,
een doos vol platte
gronden, waarmee
de benzinemaat
schappijen in de Ver.
Staten blijkbaar nog
veel royaler om
springen dan in Ne
derland. En meteen
zaten we gedrieën
over landkaarten ge
bogen, om te ver-
maandenlange reis
zoal langs had ge-
Aanvankelijk ging
het nogal verward
hoe kan het an
ders na zo kolossaal
veel beleefd te heb
ben in zulk een be
trekkelijk toch kor
te tijd maar na
wat te hooi en te
gras gemaakte op
merkingen gleed er
in gedachten vijf
derbaarlijke film
aan ons voorbij, die
dank zij de enthousiaste verhaal
trant van het tweetal van het be
gin tot het eind boeide.
„Dat naderen van New York met
zyn reusachtig vrijheidsbeeld te
gen een achtergrond van machtige
wolkenkrabbers is bekend genoeg",
aldus de Heer Paul; We bleven er
slechts vier dagen 'langer, vonden
het er druk en rommelig en waren
eigenlijk blij toen we er weer uit
waren, om kennis te maken met het
300 km zuidwestelijker gelegen
Washington. Washington is 'n prach
tige stad: rustig, ruim gebouwd op
heuvelachtig terrein, met veel
fraaie parken, grote witte gebou
wen en talrijke monumenten. Hier
bij vergeleken is New York beslist
lelijk.
We werden hartelijk ontvangen,
door onze ambassadeur, dr. Van
Roijen, we zagen er het door Ne
derland geschonken carillon, het
Jeffersonmonument en natuurlijk
ook de zetel der Amerikaanse re
gering, die van dit centrale punt
uit de democratie zowel in eigen
land als ver erbuiten tracht hoog
te houden.
Benzine-oorlog
Twee speciale dingen waren
ons intussen al opgevallen in de
„States": de enorme populariteit
van de caravan en de felle ben
zine-oorlog.
Je ziet er ontzaglijk veel cara
vans, die daar allemaal met „trai
ler" worden aangeduid.
zig zijn. Vaak
in lanen om wat beschut te zijn
tegen de barre zon, de striemende
regen, of de bulderende wind.
zulke wagens zijn vaak 16 a 17
meter lang. Daarnaast kennen de
Amerikanen ook de kleinere ca
ravans om mee te reizen. Of
schoon ze meestal heel luxueus
zijn ingericht, keken toch vele
toeristen hun ogen uit als ze ons
type ontdekten. Dat zat 'm in de
grote en laag aangebrachte voor-
en achterruiten, die de bestuurder
van de auto ruimschoots gelegen
heid bieden na te gaan wat er
achter hem gebeurt. Vooral bij
het rijden door drukke centra' be
wezen die ruiten herhaaldelijk
hun A *-■»
toch wel, dat het hier
waardevol materiaal
vakkundig kloven en
sieraden zou kunnen v
Daarom zei mevrouw
kerheid in haar stem:
begaan. Ik weet best
moet
voor het merendeel
betrof, hetwelk na
slijpen tot schone
vorden omgetoverd.
Paul met grote ze-
„Laat mij nu maar
wat ik ermee aan
taal gezorgd. Met opoffering van hotel ook werkelijk die naam ver
miljoenen dollars werden irrigatie- dient. Want de rest bestaat uit
werken gebouwd, die voor de aan- grote zalen, die van voor tot ach-
voer van het zo zeldzame water ter zijn volgeplant met apparaten,
zorgen. Als dat er maar is gro.eit waarop men z'n geluk beproeven
het er best. En het moet er groei- kan Van heinde en ver komt het
en, daar er anders geen mensen publiek dan ook aangestroomd om
bereid worden gevonden een be- in Las Vegas zijn geld kwijt te
staan te zoeken in deze olie-in- raken 24 uur achter elkaar. De
dustrie. enige die er, afgezien van de ex-
Van Texas ging het naar Nieuw ploitanten, nog wel bij vaart is de
Mexico, waar juist over de grens, staat, omdat deze 40 procent
in Carlsbad, nog maar kortgele- van de winst incasseert.
formidabele^ druipsteen- Maar Las Vegas heeft nog meer
„attracties". Het lassowerpen
wordt hier nl. als sport beoefend..
grot werd ontdekt. Deze
malen groter dan de Grot
Han en tevens veel grootser Hij Goed getrainde ruiters halen
is ruim 300 meter diep. zodat de met huan paarden de stoutmoedig-
bezoekers gedeeltelijk van een lift te st kJ d be2oeke?s
gebruik kunnen maken om weer 2pveei ,iogelijk ,vaar te bieden
naar boven te gaan Wat er alle- voor hu„ |clJ Behalve paarde„
maal in schuil gaat weet men worden tevens stieren bereden om
nog niet, daar het onderzoek nog de sensatie nog wat te vergroten,
mot ic beëindigd. Doch hij trekt
al duizenden toeristen.
Canyon
Las Vegas
Via Albuquerque en Desertvllle
bereikten we Grand C;
kleine plaats,
Net buiten Las Vegas, dat be
halve al dit vermaak nog een wei
nig industrie heeft, staan voorts
nog een paar eigenaardige kerk-
door haar uit- jes. In hct ene kan men 2ijn h„.
zonderljjke schoonheid
kend als toeristenoord. Al eeuwen
stroomt de Coloradorivier erom
heen, waardoor het gebergte ont
zaglijk is uitgesleten en een bed
ding van 25 kilometer breedte ont
stond. Maar bovendien gaf dit uit- e.e"
slijtingsproces het aanzien aan bevindt zich nl. het tweede kerkje
een kleurenschittering, die als
enig op de wereld mag worden
beschouwd. De aanblik is nóg
A-eldigender dan die bij het
welijk zonder opgaaf van redenen
binnen drie weken laten ontbin
den. Als het eenmaal zover is be
hoeft men slechts de straat over
te steken, indien men terstond
ander wil trouwen. Hier
aanwezigheid
kreeg dit onderdeel
een nog romantischer karakter.
nevrouw Paul hadden allerminst gebrek aan goede
ze werden er door de elkaar fel beconcurrerende
s bijna ondei&bedolven. Daar mevrouw Paul zich ook
tstekende. kaartlezeres deed kennen bleven de gevallen
verkeerd rijden tot het minimum beperkt.
pelen vielen me er niet mee.
Onze kaas is smakelijker dan die
hooggele Amerikaanse: ons brood
is niet zo klef en onze aard
appelen zijn stukken beter. Met
die witte piepers ging het nog wel.
De rode zijn daar echter uitge
sproken slecht. Soms waren ze zó
groot van stuk, dat m'n vrouw
aan één aardappel genoeg had
voor een flinke maaltijd. Een
aardappel als een voetbal!
De melk is er best. Op bepaal
de trajecten zagen we heel veel
zwart-bonte koeien, op andere erg
weinig. Suiker is er vrij goedkoop,
omdat men daar die hoge accijns
niet kent. Maar ze is ook veel
minder zoet, zodat je er meer
van nodig hebt.
We hebben in Amerika tal van
goede boerderijen gezien, doch we
zagen tevens, dat er nog gewel
dig veel grond braak ligt. Die
grond is niet slecht. Het ontbreekt
echter aan water. Alleen kostbare
bevloeiingsinstallaties zouden hier
een oplossing kunnen brengen.
Van Washington ging onze reis
1500 kilometer naar het zuidwes-
tocht konden we
ken minder welvarend werden.
We kwamen door diverse neger-
nederzettingen, die bepaald arme
lijk aandeden. En zo belandden
we in de grote havenstad New
Orleans, aan de Golf van Mexico.
Indrukwekkend vooral was daar
de brug over de Mississippi, die
geweldige rivier, die van het
noorden komt en hier In zee
Woestijn
ten. Tijdens deze
duidelijk waarnei
brug gepasseerd waren en onze
reis in westelijke richting vervolg
den zaten we al gauw in de staat
Texas, die zich aan ons presen
teerde als een onafzienbare zand
woestijn. Tussen de steden Hous
ton en San Antonio was niets
dan zand, grind en ander gesteen
te. Er viel nauwelijks een spriet
je groen te bekennen. Het weg-
Het ls niet raadzaam dit woes
tijngebied alleen te bereizen. Want
als je hier motorpech krijgt ben
je maar niet terstond geholpen.
Soms moet je een paar honderd
kilometer rijden voor je weer
eens een huis ziet. Ook vind je er
maar hier en daar een telefoon
post. En met die paar kleine, ma
gere dorpjes, die je dan nog langs
deze route aantreft, ben je ook
maar zelden gebaat. Regenen
doet het hier nooit. Toch zagen
we af en toe nog een troepje
koeien, dat zich tevreden moest
stellen met de stugge graspolletjes
die tussen het gesteente opdoken.
Over die verschrikkelijke dorre
vlakten ziet men soms plotseling
een kudde van duizenden schapen
lopen. Waar ze van leven is me
een raadsel. Men laat die beesten
daar in het voorjaar los en kijkt
er vóór de winter niet meer naar
om. Teneinde ze wat beschutting
te geven tegen zandstormen en zo,
zijn op enkele plaatsen grote schu
ren getimmerd.
Het gevaar, dat die zandstor
men ook voor de mensen vormen,
is er oorzaak van, dat men 's zo
mers het woestijngebied alleen op
eigen risico mag bereizen. Of
schoon wij niets bijzonders beleef
den hebben we toch volop sporen
van tornado's aangetroffen- ont
wortelde struiken, zonderlinge
zandbergen etc. Met dat al heb
ben we ons afgevraagd hoe in dit
woeste land steden als Houston en
San Antonio zich nog kunnen hand-
Van Las Vegas ging de tocht
«eer zuidwaarts, waar net boven
fij San Eiego Se kust van de Stille
.M v„„ fudianenhutten 0ceaa„ in zjcht kwam 0nderweg
kwamen we langs uitgestrekte
stukken witte „grond", die heel
Het was ook in dit gebied, dat zonderling aandeden. Totdat we
de Hooverdam werd bezichtigd, vernamen, dat we hier te ma-
een gigantisch bouwwerk in een *en hadden met opgedroogde zout-
zijtak van de Coloradorivier om meren, die elke plantengroei ver-
elektriciteit op te wekken. Iedere hinderen. Zout is er overigens niet
Amerikaan gaat er prat op en te- 20 veel meer aanwezig, daar dit
recht. Minder trots zou hij echter vroeger al voor het grootste deel
moeten zijn op Las Vegas, een werd weggeschept. Thans tracht
stad. die, na een stuk woestijn van men. door het graven van kana-
30 mijl te hebben doorkruist, werd *en' restanten van de zoutla-
bereikt en een ware poel des ver- ®en uit de bodem te lozen,
derfs bleek te zijn. De Stille-Oceaankust viel in zo-
Las Vegas is nl. het meest ban- verre tegen, dat hier maar weinig
deloze gokoord op deze aarde. Bij- badmogelijkheden bleken te zijn.
na alle straten zijn gevormd door Veel rotsen en haast geen strand,
aaneenschakeling van hotels, Er lag bovendien zo geweldig veel
waarbij i
dat maai
i gelieve te bedenken, aangespoeld hout, dat
in tiende deel van elk honderd meter moesten klin
en klauteren
Olie
heel matig en de
bezaaid met dood-
dieren, vnl. arma
dillo's, die wat aan kangoeroes
doen denken. Zwarte gieren met
rode koppen vraten deze cada-
Het tweede deel van de woes
tijn, dus nóg meer naar het wes
ten van Texas, deed wat beter
aan, dank zij de oliewinning die
hier plaats heeft. De boortorens
staan er soms zó dicht op el-
- kaar, dat men zich in een dennen-.
Verderop weer
Onder deze omstandigheden is het
haast sprookjesachtig, eensklaps
een mooi. groen dorp tegen te ko
men, met prachtige gazons voor de
huizen. Hiervoor heeft het oliekapi-
Met deze combinatie werd de
25.000 kilometer lange tocht door
de Ver. Staten ondernomen. Ter
wijl de heer Paul zo zonder meer
al een Amerikaanse indruk tnaak-
te doet hij op het eerste gezicht
niet denken aan Truman?
wilde^ook zijn echtgenote even
toen onze fotograaf ten tonele
verscheen. Vandaar die uitheemse
kledij. Hier ziet men het dappere
echtpaar voor hun woning aan
het Rozertbos in De Steeg.
uiteraard niet.
Kennelijk met enige trots strijkt
onze zegsman zich dan eens door
de grijze haren, laat zijn blikken
even over de hele route gaan en
vervolgt: „O ja, die benzineoorlog.
Gekke boel met die brandstof. In
de ene stad moest ik 43 dollar
centen per gallon betalen, in de
andere maar 24,9 cent. Dat
scheelt dus nogal wat. En men
berekende elders weer prijzen,
die tussen de beide genoemde in
lagen. Dit gold dan steeds voor
gewone benzine. Voor de „super"
betaalde je overal een paar cen
ten meer. Deze oorlog woedde
door gans Amerika, van de oost
kust tot de westkust. Alleen op
de eenzame verbindingswegen
vroeg men overal dezelfde prijs
„Stores"
Een uitkomst langs die wegen
zijn de zgn. „stores", grote vier
kante gebouwen die maar ééi
verdieping hoog zijn en behalv
eten en drinken ook alle mogeli.
ke andere artikelen verkopen. He
voedsel
het water in
konden om ons
wat te verfrissen.
Overigens deed de
aanblik sterk den
ken aan de Noord
zee. Alleen is het
verschil tussen eb
en vloed er be
duidend kleiner,
omdat de Stille
Oceaan nu een
maal zoveel gro-
Vervolgens langs
de kust in noorde
lijke richting, naar
Los Angeles en
Hollywood. Het
autorijden in een
wereldstad als Los
Angeles, waar we
gen met tien rij
banen heel gewoon zijn, is niet zo
eenvoudig. Alle wegen zijn genum
merd en dat is gemakkelijk. Maar
o wee, wanneer men bij het af
buigen niet het juiste wegnummer
kiest om een volgende plaats van
je uitgestippelde route bereiken.
Want dan kan het een zee van
I tijd kosten eer je weer in het goe
de spoor bent teruggekeerd. 'De
Amerikanen gaven ons evenwel
volop gelegenheid, rustig de bor
den te lezen als we ons ipoesten
oriënteren. Géén geloei met
claxons, noch boze gezichten, zo
als men dat in ons land zo vaak
meemaakt in zo'n geval. En al ge
beuren er in de „States" óók ge
noeg auto-ongelukken, is het niet
vreemd, dat we daar nergens op
onze tocht één ongeluk hebben ge-
In Los Angeles ontmoetten we
veel fabrieksvuil, in tegenstelling
met Hollywood, waar die film
sterren, die beroemd werden, zich
kunnen vereeuwigen door het ma
ken van hand- en voetafdrukken in
beton. Iedere uitverkorene krijgt
hiervoor cén vierkante meter ter
beschikking. Bovendien mogen zij
hun naam er met de wijsvinger
bij schrijven. Zo lazen wij o.a. de
naam Sonja Heny.
Frisco
Vervolgens via Morrobay, het
Yosemite-park en Oakland naar
San Francisco, welke beide ste
den door een 9 km. lange hang-
rrug met elkaar verbonden zijn.
Deze brug, de Bay-bridge, omdat
ie werd gespannen over een baai,
is een zgn. dubbeldekker en een
vonder van techniek. Beneden
denderen de treinen, boven razen
le auto's, dag en nacht door.
Maar eerst nog iets over het
Yosemite-park, dat een nationaal
iark is, een natuurreservaat, half
naai zo groot als Nederland. Het
s geopend van 1 juni tot half sep-
ember en telt vele bomen die
wintig eeuwen oud zijn. Sommige
cijn zo omvangrijk, dat er een
poort in werd gemaakt waar een
■luto gemakkelijk door kan. „Tun-
leltrees" noemt men zulke bomen,
in dit park raapten we denne
ippels met een lengte van 35 cen-
imeter. En er bevindt zich een
rots in het park van 5000 voet
hoogte, die volkomen glad is. Het
behoort daarom tot de toeristische
attracties, op deze rots een groot
houtvuur te ontsteken en dit dan
op een bepaald ogenblik omlaag
te storten. Het effect is fantastisch.
Behalve een prachtige flora be
zit het park ook een fauna, waar
toe heel veel herten en beren be
horen. Met die beren is het erg
uitkijken. Daarom doet men ver
standig zich op bepaalde plaatsen
niet buiten z'n voertuig te bege-
San Francisco, enige malen
zwaar getroffen door aardbevin
gen, heeft nog een tweede be
roemde brug, de Golden-Gatebrid-
ge, die eveneens een technisch
wonder mag werden genoemd. Wie
San Francisco bezoekt, moet be
slist eens per „cable car" een
ouderwetse tramwagen, die zich
aan een kabel omhoogtrekt van
de beneden- naar de bovenstad
reizen. Dan belandt men in China
town, de Chinezenwijk die een
zeer fleurige indruk maakt. Men
behoeft beslist niet lang op die
„car" te wachten, daar er wel
een twintigtal disponibel zijn.
Zo bezit deze wonderlijke stad
nog heel wat meer bezienswaar
digheden. Per lift kan men bijv.
het dak van het torenhoge Hop
kinshotel bereiken, vanwaar men
een magnifiek uitzicht heeft over
de geweldige huizenzee. Eveneens
per lift kan men de Telegraph
Hill op, een toren die een soortge
lijk uitzicht biedt. Enz enz.
Yellowstone
Nog verder naar het noorden,
tot op enkele honderden kilome
ters van de Canadese grens, kwa
men we in de stad Portland aan.
Op deze duizend km lange tocht
kregen we telkens weer te genie
ten van enorm geboomte, waarin
soms huizen of winkels gevestigd
bleken te zijn. Van Portland af
volgden we in oostelijke richting
de Columbiarivier, bogen af naar
Spokane en reden zo naar het Yel-
lowstonepark, dat met zijn vele
heetwaterbronnen en honderden
bruine en zwarte beren een we
reld apart is. Het betreft hier ook
weer een natuurreservaat, ditmaal
echter zo groot als heel ons land.
Men neme liever geen honing of
spek mee in zijn auto, want deze
beren zijn zo brutaal dat ze je
wagen ervoor openscheuren. Ze
klimmen in hoge bomen, lichten
de zware gietijzeren deksels van
de in de grond verzonken vuilnis
bakken zonder veel moeite af, al
lemaal om hun eetlust te verza
digen. Ondanks herhaalde waar
schuwingen worden toch ieder
jaar diverse mensen 't slachtoffer
van die roofdieren.
Nadat we aanvankelijk al ver
scheidene passen hadden moeten
nemen om het park te bereiken
kregen we in het park zelf met
nog hogere passen te maken,
sneeuwpassen tot wel 12.850 voet.
Voorts leidde onze weg naar de
Black Hills, een groot bergland
met een meer, het Silvan Lake,
om dan naar Rapid City te rijden,
een flinke stad, met in het midden
een heuvel, waarop allerlei kolos
sale voorwereldlijke dieren in be
ton waren aangebracht. Vervol
gens naar Sioux City met de zg.
Jaagtandpieken, een uiterst merk
waardig landschap, dat uit bergen
lijkt te bestaan, doch geen bergen
zijn. Deze grillig aandoende „ber
gen" rusten nl. zo op het gewone
land, wat er op wijst, dat hier
eeuwen terug water is geweest.
Chicago was de volgende grote
stad, gelegen in een gebied, dat
de korenschuur van de wereld
heet. Dagen achtereen reden we
langs de maïs- en tarweakkers.
Het was al welvaart wat we za
gen. In Stad Holland, Stad Zee
land, Hudsonville en Grand Rapids
idem. Veel ex-landgenoten gezien
en gesproken. Toen bij Sarnia Ca
nada binnen. Aanvankelijk vorm
de dit een overgang, 't Was hier
allemaal veel minder. Maar in de
steden Londen en Parijs werd het
beter, bij Hamilton werd het goed,
zo ook in Toronto, langs het On-
tariomeer naar Cornwall, waar on
ze dochter woont, aan de boven
loop van de St. Laurensrivier. Van
hieruit nog vele tochten in de om
geving gemaakt, naar Ottawa en
Montreal en hier aan boord van
de Maasdam, die ons weer veilig
in Holland bracht.
vijf en zevenfig jaar
gEN vriendin van Nederland hoopt morgen 75 jaar te
worden. Mevrouw Anne Eleanor Roosevelt, de we
duwe van één der meest op de voorgrond getreden presi
denten uit de geschiedenis van de Verenigde Staten, zal
haar verjaarsfeest op het buitengoed Hyde Park, in
Dutchess County, ongeveer tweehonderd kilometer ten
noorden van de metropool New York vieren, temidden
van haar familie.
Eleanor Roose
velt, de vrouw, die
jarenlang „the first
lady" van de U.S.A.
was, als echtgenote
van Franklin De
lano Roosevelt,
heeft zich na 1945,
toen haar man,
juist voor het einde
van de oorlog over
leed, niet in de
vergetelheid terug
getrokken.
Zij ging al spoe
dig deel uitmaken
van de Amerikaan
se delegatie bij de
Verenigde Naties
en zij werkte als
steeds zonder zich
zelf daarbij te ont
zien, aan het tot
stand brengen van
een betere ver
standhouding tus
sen de volkeren in
een wereld van
vrede en gerechtig-
Om nader tot dat doel te ko
men, heeft mrs. Roosevelt vele
reizen gemaakt naar tal van uit
hoeken op onze wereld. Zij heeft
met de mensen gesproken, zij
heeft getracht die mensen te be
grijpen en zoals de duizenden Ame
rikanen en buitenlanders, die nog
ieder jaar naar Hyde Park ko
men, hebben ook de bewoners
van die uithoeken ontdekt, dat de
weduwe van president Roosevelt
een vrouw was, die kon luisteren,
en die begreep, wat zij hoorde.
trachtte daar hulp en sympathie
te brengen.
En ze leerde de bevolking ken
nen. Ze bemerkte, dat deze men
sen in een ontredderde wereld
leefden.
Zelf werd ze moeder van zes
kinderen en zij streefde er naar
die kinderen, ook toen zij intus
sen de president en de presidents
vrouw van de Verenigde Staten als
him ouders hadden gekregen, in
eenvoud op te voeden.
Ontmoeting
Zware slag
Een onzer redacteuren herin
nert zich een ontmoeting, die hij
met mevrouw Roosevelt in Hyde
Park mocht hebben. „Vanaf het
eerste ogenblik weet zij iedereen
op zijn gemak te stellen. Geze
ten op de rand van een zandbak,
waarin haar kleinkinderen spelen,
onderhoudt zij zich rustig met een
groep studenten, die ditmaal bij
haar te gast zijn. Zij vertelt en
geen vraag blijft onbeant
woord.
is het enkele jaren gele-
d
Zij i
en voorvechtster geble
ven voor de belangen van de
vrouw in alle kringen der samen
leving, een groot publiciste (die
met haar boeken en kranten-ru
brieken miljoenen lezers(essen)
bereikte, en ook een ervaren
spreekster.
Armenwijken
Toen zij in 1905 met haar ver
re neef Franklin Delano Roose
velt trouwde, zocht zij niet het
vermaaksleven van de Ameri
kaanse High Society. Zij bezocht
de Newyorkse armenwijken en
Samen met haar n
zij de zware slag, die Franklin
D. Roosevelt op 40-jarige leeftijd
te incasseren kreeg. F. D. R.
werd getroffen door kinderver
lamming. Eleanor's veerkracht
an steun droegen er niet weinig
toe biji dat hij niet ten onder
ging aan deze vreselijke kwaal.
Ook toen in de zo donkere ja
ren dertig F. D. R. president
werd, bleef Eleanor zijn grote
steun. En zij bleef dit tot de plot
selinge dood van de geliefde pre
sident.
Morgen wordt deze vrouw 75
jaar. Zij is nog vitaal, ze is nog
tot steun voor vele duizenden,
die haar bezoeken en die zij be
zoekt. En zij blijft strijden voor
wat zij als haar grote levensdoel
ziet: voorvechtster zijn voor de
belangen van de kleine mensen,
de misdeelden, de vergeten
man...
