CHRISTELIJK
Ook het vervoer trekt
aan de loonbel
Kerk protesteert tegen
bezoek van Chroesjtsjef
Ontmoetingsbij eenkomst
Lutherse Vrouwen Bond
Meer belangstelling
is noodzakelijk
Wie luisterde
bisschop af
Een woord voor vandaag
Kanttekening
Doorberekening in de tarieven?
Actuele, sociale
vraagstukken
Elke loonsverhoging zal zich
zelf moeten betalen. Uit de ver
hoogde produktie en de tenmin
ste gelijk gebleven rentabiliteit
zullen de kosten van hogere lo
nen moeten worden bestreden.
Op zichzelf is dit geen ongezond
uitgangspunt, maar dit uit
gangspunt kan alleen gehan
teerd worden als produktie en
rentabiliteit op normale wijze
tot stand komen.
In een vervoersonderneming,
zo schrijft Het Seinlicht, orgaan
van de Protestants Christelijke
Bond van Vervoerspersoneel
ligt dat echter wel wat anders.
Door de van overheidswege op
gelegde vervoersplicht kan bijv.
een busonderneming op een re
genachtige dag niet maar een
paar bussen in de garage laten.
Er moet gereden worden, al zou
er zich ook geen enkele passagier
melden. Bovendien mag de onder
nemer niet zelf bepalen, wat de
klant moet betalen. Dat doet de
overheid, die zich daarbij voorna
melijk laat leiden door het nut
voor de gemeenschap.
Ook al weer een nobel uitgangs
punt, waarvan de schaduwzijde
echter aan de vervoerswereld
wordt aangeboden, aldus mr. T.
J. den Hartog. voorzitter van de
P.C.B., in genoemd artikel.
Lage tarieven mogen de ge
meenschap aangenaam zijn en de
produktiekosten van talrijke indus
trieën gunstig beïnvloeden, ze zul
len niettemin zo hoog moeten zijn,
dat de vervoersondernemer zijn
bedrijf modern kan houden en
zijn mensen een behoorlijk loon
kan betalen. Er wordt in de ver
voersbedrijven hard gewerkt en
dus is het streven naar een goede
beloning \oor geleverde inspan
ning met meer dan billijk.
Niet lang geleden is er door een
aantal wegvervoersbedrijven een
aanvraag aan het College van
Rijksbemiddelaars gericht om de
lonen te mogen verhogen. Het Col
lege heeft daarop geantwoord, dat
er eerst maar eens een gesprek
moet plaatshebben tussen de over
heid en de vervoerswereld over
De geschetste rrfoeilijkheden zul
len er echter blijven, zo meent de
P.C.B.-voorzitter, ten gevolge van
het tweeslachtig karakter van het
vervoerswezen, dat enerzijds open
bare diensten aan de gemeenschap
verleent, maar anderzijds ook een
tak van bedrijvigheid is, zoals zo
vele andere.
De P.C.B. ziet het gesprek met
grote belangstelling tegemoet en
hoopt van harte, dat een aan
vaardbare oplossing wordt gevon
den. Ook het vervoerspersoneel
zal aan zijn trek moeten komen.
(Inmiddels heeft het eerste ge
sprek tussen de vervoersbonden
en de overheid plaats gehad. De
overheid heeft vastgehouden aan
het standpunt van niet-doorbere-
kening van hogere lonen in de ta
rieven en de bonden bleven daar
tegenover duidelijk stellen, dat
dan loonsverhogingen voor deze
bedrijfstak uitgesloten zijn.
Er volgt echter nog een tweede
gesprek en dan zullen er nog meer
cijfers ter tafel worden gebracht.
Red.)
Zondagsrust
Wordt er in Nederland wel
voldoende aandacht aan de zon
dagsrust besteed? Deze vraag
stelt De Christelijke Politie-amb-
tenaar, orgaan van de Bond van
Ch riste lijke Politieambtenaren
in Nederland. We zijn zo licht
geneigd om met meewarigheid
of ergernis te denken aan hen,
voor wie de zondag alleen maar
een dag schijnt te zijn van ont
spanning en vermaak, zo schrijft
het blad.
Maar deze ontwikkeling brengt
mee, dat duizenden mensen ver
plicht worden op zondag extra
veel en lang te werken. De men
sen, die een taak hebben bij het
openbaar vervoer bijv. en niet
te vergeten de mannen van de
politie. In verschillende steden
is bovendien het politiekorps
onderbezet. Het snel groeiende
verkeer eist veel politiecontrole
en leiding. De baldadige jeugd
richt in de stadswijkendie ten
dele nog in aanbouw zijn, een
ravage aan. En telkens is de
klacht van de politie: wij heb
ben te weinig mensen. Niet zel
den moet de politie volstaan met
een „zich toch af en toe even
laten zien". En dit overbelaste
korps krijgt dan week aan week
een extra zware zondag te ver
werken, waarop bijna het onmo
gelijk e wordt gevraagd. Ver
keersopstoppingen. dronken men
sen achter het stuur, rumoer en
kabaal. En zelfs daar, waar geen
uitspattingen voorkomen, is het
moeilijk, alleen al vanwege de
overstelpende drukte.
Het is een feit, dat met name
in de lagere rangen, het politie
korps op vele plaatsen percents
gewijze veel orthodox-protes
tantse mensen telt. Zj komen
hier en daar in een ondraaglijke
positie. Meer vrije dagen in de
week zijn een armelijke compen
satie, als de zondag al vaker een
dag wordt met extra zware
dienst. De gezinnen lijden er
onder.
Ontmoediging
Deze bedenkelijke ontwikkeling
is met het enige dat verontrust.
Het is pijnlijk het te, moeten con
stateren. maar er wordt politiek
te weinig aandacht aan de zon
dagsrust besteed. De overheid kan
nu eenmaal het verkeer langs de
openbare weg niet verbieden, noch
de grenzen op zondag sluiten voor
toeristen uit den vreemde. Maar
de overheid en de organisaties
kunnen wel meer doen dan tot nu
toe gebeurt. Er is een zekere ont
moediging bij hen, die vanouds
pleiten voor zondagsrust. Zij krij
gen het gevoel dat er een met te
keren ontwikkeling is. Zelfs een
poging om haar te reguleren
schijnt tot mislukking gedoemd,
omdat men de zondag toch zou
verliezen. Want als we hem reli
gieus verliezen, is hij sociaal ook
niet te redden.
Dit
schuilt iets waars in deze redene
ring, zo meent het orgaan van de
politiebond. Maar deze redenering
is eenzijdig. Laat het waar zijn
dat velen pas geneigd zijn een
speciale waarde aan de zonaag
toe te kennen, als zij op het punt
staan hem sociaal te verliezen.
Dit neemt niet weg, dat er een
groeiend besef is, dat de eente
zondag een eigen, onvervangbare
waarde heeft. En afgezien daar
van hebben we de roeping voor
de zondagsrust te blijven strijden.
De overheid heeft hier een taak,
speciaal ook de gemeentelijke
overheid.
De christelijke organisaties
moeten meer dan ooit het been
stijf houden en weigeren mede
werking te verlenen aan tentoon
stellingen en manifestaties waar
bij de zondag niet volstrekt wordt
ontzien. En persoonlijk, ja juist
op persoonlijk terrein, hebben wij
meeT dan ooit ernst te maken
met het zuiver en vrij houden van
de dag des Heren, vrij van in
vloeden die geleidelijk maar ze
ker ons de zondag, ook wat ons
gezin betreft, ontroven, aldus De
Christelijke Politieambtenaar.
(Zeer binnenkort is ook de pu
blicatie te verwachten van een be
langwekkend C.N.V.-rapport over
de zondagsrust. Op 24 september
a.s. zal het rapport in een hoofd-
besturenvergadering worden be
sproken. Red.)
Ds. Hegeman schrijft uit Amerika
Ds. C. Hegeman, voorganger van de
Gereformeerde Gemeente van Gene-
muiden, die enkele maanden
Amerika doorbrengt schreef ons vanuit
Sioux Center een actuele brief
zijn ervaringen in het land waa.
10 jaar predikant is geweest. Hij
bezoekt een aantal gemeenten
Amerika en hoopt in november u
naar Nederland terug te keren.
Als wij dit schrijven is de pers bezig
om in de bladen propaganda te maken
voor het bezoek van Chroesjtsjef. De
kranten schijnen van alles op de hoog
te te zijn Zij vertellen niet alleen' wat
er allemaal gebeurd is, maar ook wat
er had kunnen gebeuren. De meningen
over zijn komst zijn echter sterk
Een paar weken geleden bezocht ik
de grote stad Washington. Reeds toen
werden de eerste voorbereidingen ge
troffen om het Russische staatshoofd te
ontvangen. Wij brachten een bezoek
het Witte Huis. een prachtig gebouw
de stijl van de achttiende eeuw met
kamers en we stonden een ogenblik
de grote zaal waar straks de portretten
van de Amerikaanse presidenten zullen
neerkijken op Chroesjtsjef en de zijnen.
BORDEN
'erlieten
aag stond
Toen we het gebouw w
zagen we op het plein n
met grote borden waarop di
waarom Hitier indertijd geen uitnodiging
had ontvangen. De borden herinnerden
aan de grote bloedbaden van Hongarije.
Ik liep naar een van de mannen
omdat ik nieuwsgierig geworden
en wilde weten van wie deze actie
ging. Het waren kerkmensen die
kracht wilden protesteren tegen
komst van de Russische leider. Zij zijn
beducht dat hij met zijn grote glimlach
de overheid zal verleiden.
Toen ik vertelde dat ik uit Nederland
kwam en voor drie maanden op bezoek
was. pakte een van de mannen mijn
hand beet en zei: „Dank. de vrienden
voor wat ze gedaan hebben voor de Hon
garen en voor de Oostduitsers."
In gedachten zijn wij toen verder
gegaan naar het kerkhof wa
beminde Dulles begraven ligt
ook de arme neger die niet begraven
mocht worden op een begraafplaat)
van de blanken. President Eisenhowei
had toen opdracht gegeven hem tussen
de groten ter aarde te bestellen. Zo
kwamen wij ook bij het graf
onbekende soldaat. Het opschrift op
het monument zegt dat alleen God
hem kent. In gedachten dwaalde ik
naar de Rus die over enkele dagen
zijn bloemenschat zal brengen. W
weten toch dat hij niet gelooft in he
komend leven.
BIDSTOND
Na mijn bezoek aan Washington ben
ik via mijn oude gemeente in Paterson
weer terug gegaan naar Sioux Center.
Ook daar zal de Rus een bezoek bren
gen. Hij heeft een uitnodiging ontvangen
van het kleine stadje Moscow in de staat
Advertentie
Van Nelle Bestellen, (adv.)
Beits zelf uw meubelen l(
PRACHTBIJTS
van C'eta-Bever
Op vrijdag 19 september j.l. hield
de Nederlandse Lutherse Vrouwen
Bond haar jaarlijkse ontmoetingsdag,
waarvoor ditmaal als plaats van sa
menkomst het Concertgebouw in
Barneveld gekozen was.
Deze bond, die niet alleen een sa
menbundeling is van Lutherse vrou
wenverenigingen, maar ook individu
ele leden telt, werd eerst vier jaar
geleden opgericht. Ondanks deze korte
tijd van bestaan heeft hij zich echter
een vaste plaats in het geheel van de
Lutherse kerk verworven, zoals o.a
blijkt uit de toenemende belangstel
ling voor de regionale en landelijke
bijeenkomsten.
De gróte zaal was dan ook geheel
gevuld, toen de presidente mej. H. M.
Westermann, de vergadering opende
en de deelneemsters begroette. „Niet
in eigen kracht", was het onderwerp
van het wijdingswoord, dat werd uit
gesproken door mej. ds. M. P. Stol,
predikante te Veendam-Wildervank,
waarna mevr. P M. Scheuing-Wessel-
man enkele liederen zong..
De causerie met dia's over „Beelden
uit het leven van Afrikaanse vrouwen"
werd verzorgd door mevr. W. F. van
Doorn-Snijders, die eerst onlangs is
teruggekeerd uit Noord-Rhodesia, waar
zij tezamen met haar man op het terrein
van de zending werkzaam is geweest.
Bij het begin van de middagverga
dering bracht de presidente allereerst
de groeten over van de president van
de Lutherse Synode dr. C Riemers,
waarna afgevaardigden van de Doops
gezinde Zusterkringen en de Hervorm-
Iowa. Voor hij naar dit dorp zal ver
trekken arriveert hij eerst in de hoofd
stad Des Moines, waar hij een hotelka
mer krijgt die 65 dollar per dag kost,
althans volgens de kranten. Hij zal ook
daar met eer ontvangen worden
En de kerken? Meer dan 90 kerken
die alleen Gods Woord als de onfeil
bare openbaring Gods aanvaarden
hebben reeds geprotesteerd tegen het
bezoek van Chroesjtsjéf. En kerken
in andere staten hebben zich achter
dit protest gesteld. De kerken in deze
staat hopen op 16 september een grote
protestvergadering te beleggen waar
de baptisten predikant van Waterloo
ds. G. Arthur Woolsey zal spreken.
Deze predikant is afkomstig uit
Oost-Duitsland. Er zal een speciale
bidstond worden belegd voor de ver
drukten in de gevangenissen en con
centratiekampen. Het is Gods genade
dat wij in ware eenheid als Gods Kerk
ons in gebed achter hen mogen
scharen.
Van Nelle Bestellen, (adv.)
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Bovenkarspel: C. A. W. J.
Fournier te Goutum; te Boven-Hardinx-
veld: W. Vroegindewey te Barneveld.
Aangenomen naar Lekkerkerk: R.
't Lindenhout te Wapserveen.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Hoogstede graatschap
Bentheim, Duitsl.): J. G. O Guhrt te
Embden, Oostfriesland, Duitsl.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Tweetal te Werkendam' J. P Geels te
Haarlem-Centrum en M. S. Roos te
Alphen a. d. Rijn.
Beroepen te Aalsmeer: D. Biesma Jr.
te Utrecht-Centrum.
UNIE VAN BAPT. GEM.
BOND VAN VRIJE EV. GEM.
Aangenomen naar Yerseke: D. de
Van Nelle Bestellen, (adv.)
Christ.-liistorische vrouwen bijeen
(Van een onzer redacteuren)
Vanmorgen is in Huize Norel te Epe
de jaarvergadering van de Centrale
van christelijk-historische
met de daarop aansluitende twee
daagse conferentie begonnen.
De presidente jkvr. mr. C. W. 1. Wit-
tewaal van Stoetwegen vroeg in haar
openingswoord allereerst bezinning op
het fundament waarop de Central
gebouwd is, het zelfde fundament als
dat van de C.H.U. Wie erkent, dat dit
fundament hecht is, dient ook mede te
werken aan het bouwwerk, dat hier op
rusten moet. Teveel C.H.-vrouwen
houden zich nog afzijdig van de Cen
trale, waarbij uit het oog wordt
loren dat op die manier het grote goed
van het kiesrecht voor de vrouw
het belang van de versterking der po
sitie van de C.H.-vrouw in de Unie
geheel achtergesteld wordt bij kleinere
financiële belangen. De oorzaak
bovendien het gemis aan belangstelling
bij de vrouw voor het staatkundig
leven. Dit te stimuleren is juist een
der voornaamste doelstellingen van de
Centrale.
Uitvoerig ging de presidente in op ver
kiezing van mevrouw Stoffels-van
Haaften als Tweede Kamervoorzitster.
Zij zeide: „De winst bij de jongste
verkiezingen was voor de V.V.D. fe-
nominaal, men kwam van dertien op
negentien zetels. De tweede voorzit
ter is nu door de V.V.D. geleverd en
is een voorzitster geworden. De voor
mevrouw Stoffels-van Haaften er. de
V.V.D. bijzonder weinig verheugende
meerderheid van één stem meer dan
op de andere kandidaat uitgebrachte
stemmen, was slechts bij een deel van
de rechterzijde van protestants chris
telijke huize een principiële zaak: nl.
afkeer van een vrouw op deze plaats
waren ook leden die de gang van
zaken betreurden; enerzijds wegens
het niet stemmen van de p.v.d.a. op
dr. Kortenhorst, anderzijds door het
daarom uitschakelen van de p.v.d a
uit het voorzitterschap. Was de 2-de
voorzitter zoals vroeger gekomen uit
de tweede grootste partij, dan zou
mevrouw Stoffels met overgrote meer
derheid gekozen zijn op de derde
Van Nelle Bestellen, (adv.)
de Vrouwengroep eveneens groeten
overbrachten en getuigden van mede
leven en belangstelling voor het werk
van de Lutherse Vrouwenbond.
Hierna kreeg dr. P. A. de Groot,
geneesheer-directeur van Bronovo het
woord om iets te vertellen over het
diaconessenwerk en de planngn voor
de bouw van een Diaconessenhuis in
Paramaribo, waaraan een radioaktie
verbonder is onder het motte „4 x ZN".
De middag werd besloten met een
voortreffelijke opvoering van het leke-
spel „Martha en Maria" van Muriel
Box door de Deventerse spelgroep o.l.v.
F. J. Selbeck.
Van Nelle Bestellen, (adv.)
JEANNA OTERDAIIL-
Nauwelijks was er een jaar verlopen, of de jon
gens waren zó met het gezin samen gegroeid, dat
Sven Eriksson noch zijn vrouw zich in konden den
ken hoe het zou zijn zonder hen. Zij konden niet
zeggen van wie zij het meest hielden, en dit was
ouk eigenlijk geen vraag, die ter sp-ake kwam.
Want Karls langzaam, maar goed. tro
met de voortdurende bereidwilligheid
waar hij kon, om het even of hij
kreeg of i
karakter,
n te helpen
4 dank voor
„s evenveel waard als Kristers le
vendige geest en vrolijke slagvaardigheid.Voor de
kleine meisjes was he'
gens in hun bestaan
goed ding dat de jon-
i gekomen, want het is
ww.. voordeel om oudere broers te hebben wegens
de daarmee gepaard gaande bescherming en plage
rijen Krister had zich het meest gehecht aan de
verstandige praktische Marit, terwijl Karl zich meer
met Elin ophield. Joen Ragnhild. er bij kwam. ont
vingen zij haar als een gemeenschappelijk geschenk,
en toen zij begon rond te lopen moesten zfj er me
nigmaal ernstig a!an herinnerd worden het kind met
helemaal te verwennen, door zich tot haar al te
gehoorzame slaven te maken.
Stel je voor, zei Elisabet Eriksson eens tot
haar man, toen zij Krister languit in het gras zag
liggen, ijverig musicerend op zijn mondharmonika,
terwijl Ragnhild luidlachend dwars op zijn buik
zat, stel je toch voor wat die twee mensen missen,
die die jongen in de wereld hebben gezet zonder
zich om hem te.bekommeren.
Ja, dat is wonderlijk, antwoordde de man. En
als je dan denkt aan broer Emil, die héél zijn le
ven naar kinderen heeft verlangd, en er nooit een
gekregen heeft...
Toen de jongens zeventien jaar waren, stierf het
oude grootje. Zij viel op haar post; want zij zakte
in elkaar over het pak stof waarmee zij bezig was,
werd naar beneden gedragen en op de sofa gelegd
in de kamer der opzichters en stierf nog voor dat
de dokter had kunnen komen. Zij betreurden haar
oprecht: zij was toch de enige bij wie zij echt hoor
den, en zij wisten dat zij op haar stroeve manier
hun alles had gegeven wat zij kon geven
Na haar begrafenis bood Eriksson hun aan om
te verhuizen naar het schuurtje dat tegen de stal
was gebouwd waar Maja, het Oland-paardje. resi
deerde. Waarschijnlijk was het vroeger wel eens als
woonvertrek gebruikt, want het was goed gebouwd,
en in een hoek stond een klein roestig ijzeren for
nuis. Nu was het gedurende een aantal jaren ge
bruikt als bergplaats voor allerlei rommel en het zag
er vreselijk uit. De jongens waren overgelukkig
met het aanbod, haalden de rommel weg, die aan
een lompénhandelaar werd gegeven en gebruik
ten gedurende enige weken al hun vrije tijd om
te schuren, te schilderen en tenslotte te behangen.
Marit maakte een gordijn voor hen van een blauw-
gestreept stofje, dat zij in moeders lappenlade had
gevonden, en toen zij op ëen zaterdagavond 'de
eenvoudige inboedel, die grootmoeder had nagela
ten. er hadden heengebracht, hadden geen prinsen
in een nieuw-ingericht slot zich gelukkiger en rij
ker kunnen voelen dan zij.
Hoe hadden jullie gedacht het met het eten
te doen? had Elisabet gevraagd, toen er sprake
wa? van de verhuizing.
O, daar zorgen wij zelf voor, antwoordde Kris
ter blijmoedig. We hebben immers een fornuis, en
wp kunnen wel het een en ander koken.
Aardappelen, ja. plaagde Marit.
Ho, ho, wacht maar, ,we. «ttllen je uitnodigen
op een fijn diner, zoals dé commissaris van de Ko
ning niet beter kan geven, sójqplMe Krister op.
Ja, dat wordt wel geted, dat geloof ik wel,
zei Elisabet. Ik zal jullie wel het een en ander le
ren, dat gemakkelijk te maken is. Als jullie nu de
boel maar netjes kunt houden met de pannen en
de omwas en dergelijke...
U heeft grootmoeder niet gekend, zei Karl grin
nikend.
Het had geen zin om niet netjes te zijn,
beterde Krister.
En zij hielden werkelijk hun woord, zo niet precies
met dat fijne diner, dan toch zo. dat zij voor hun
eigen eten zorgden en alles netjes hielden. Welis
waar waren er dagen dat ze niet veel anders aten
dan brood en koffie. Maar dat gebeurde alleen
neer het erg druk in de tuin was en zij beslist
weigerden om enige rekening te houden met de
achturendag. Op zulke dagen gebeurde het echter
merkwaardig dikwijls, dat het een en ander bij de
Erikssons niet was opgegaan, en of zij nu niet zo
vriendelijk wilden zijn het op te maken, want het
kon niet worden bewaard. Nu. zo héél veel tegen
werpingen werden er niet gemaakt.Zure melk heeft
trouwens de goede eigenschap zichzelf klaar te ma
ken in de warmte, en het koken van een pan aard
appelen eist niet veel tijd, dus zij redden zich wel
's Zondags vroeg Elisabet hen dikwijls te eten.
Alhoewel zij nooit naar de jeugdvereniging gingen
in de Lukaskerk, waar eigenlijk hoofdzakelijk meis
jes kwamen, voelden zij nog altijd een zekere band
met dominee Engblad, zelfs nadat de blauwe che
viot pakken reeds lang waren versleten. Het was
eigenlijk Karl, die naar hem wilde gaan luisteren.
Krister was zeker nooit uit eigen beweging gegaan,
maar hij ging mee. natuurlijk. Dat de een ergens
anders zou zijn dan de ander, was niet in te den
ken. Maar menige zondag bleven zij ook thuis,
maakten het huis extra netjes, het huis. zoals zij
het noemden alsjeblieft, daar was een keuken,
slaapkamer en huiskamer, dus het verdiende die
naam dan speelden zij met de kleine meisjes en
lieten zich door Ragnhild tyranniseren. En alhoewel
zij er nooit over spraken, waren zij het er vol
maakt over eens, dat zij een gelukkig bestaan leid
den, dat zij voor niets ter wereld zouden
willen r
(Wordt vervolgd)
plaats. Dit strekke haar tot troost."
n een kort overzicht stipte jkvr. Witte-
waal van Stoetwegen de parlemen
taire arbeid, welke thans wacht, aan
De ontwikkelingen op internationaal
niveau zijn daarbij ook voor ons land
bepalend. In dit groots geheel ver
vult de C.H.-vrouw slechts een kleini
taak, maar een taak die groots wordt
deze zien als een roeping
Van Nelle Bestellen, (adv.)
Van de zijde van de r.k. kerk In West-
ierlijn wilde men bevestigen noch ont
kennen dat in het huis van bisschop dr,
Alfred Bengsch in Oost-Berlijn een ge
heime microfoon gehangen heeft.
De Oost- en Westberlijnse pers is hei
over eens, dat in het bisschoppelijke
paleis een geheime microfoon heeft ge
hangen, maar volgens Oost is het werk
an de Amerikanen en volgens West
an de Oostduitse geheime politie.
Volgens het verslag in de Westberlijn-
pers had de bisschop onlangs ge
merkt dat zijn telefoongesprekken afge
luisterd werden. Hij liet een bevriende
elektricien komen en de draad naar de
microfoon werd afgesneden. Toen kwam
iemand van de telefoonmaatschappij om
te vertellen, dat er iets niet in orde was
met de lijn. De bisschop zei dat dat
onmogelijk was en stuurde de man weg.
Enige tijd daarna werd de bisschop door
de geheime politie opgehaald en' vijf
ar verhoord.
Volgens de Oostberlijnse pers is de
Amerikaanse microfoon aangebracht
door een architect die voor de Ameri
kaanse geheime dienst werkte. Volgens
haar lezing is de architect gearresteerd.
Chr. padvinders
in Doorn bijeen
In ,,Het Grote Bos" te Doorn-Drieber
gen Is dit weekend onder leiding van
ds. J.. W. van Swigchem de Nationale
Koempoelan gehouden voor X-groepen
de Nederlandse padvinders. Onge-
400 leiders en leidsters uit het
gehele land hebben aan deze koempoelan
deelgenomen.
Het, motto van de koempoelan
opwekking „Als een goed instri
Hoe een goed instrument, hoe Gods
medearbeider te zijn, ook binnen de pad
vindersbeweging? Na het verzamelen bij
de vlaggemast en na de opening van
de koempoelan door ds. Van Swigchum
heeft oubaas H. d'Olivat hierover ge
sproken. En na de kerkdienst van zon
dagmorgen, waarin ds. J. J. H. van dei-
Ree voorging, was dit ook gedurende een
groot deel van de zondag een belangrijk
thema van gesprek.
Van het verdere programma verdient,
behalve de verzorging op zaterdagavond
van een vrolijk gedeelte dooi de X-groe
pen Haarlem, stellig vermelding de eer
ste opvoering, eveneens op zaterdag
avond van het stuk „Proleet en Tim
merman'' van Olov Hartman, een
voortreffelijke opvoering door de X-groe
pen Rotterdam. Ditzelfde stuk zal ook
worden opgevoerd op 7 oktober a.s. te
Rotterdam op het jeugdzendingsfeest in
de Rivièrahal.
Opening chr. academie
voor lich. opvoeding
Als we over Job spreken denken we veelal alleen aan zijn
lijden. We vergeten vaak dat dit lijden Job ontzaggelijk veel
geschonken heeft. Hij brengt het zelf onder woorden in hoofd*
stuk 425 „Slechts van horen zeggen had ik van U ver
nomen, maar nu heeft mijn oog u aanschouwd."
Job wordt in het begin van het boek een vroom, godvrezend
en oprecht man genoemd. Toch kende hij God alleen van horen
zeggen. Hij geloofde op grond van wat anderen hem gepredikt
hadden. Dat was voldoende om te geloven, maar was het ook
voldoende om er in donkere dagen uit te leven?
Ja, maar zijn geloof bracht hem wel dicht bij God, zo dicht
dat hij van aanschouwen, van ervaren, kon spreken. Ervaring
of zoals onze ouders vroeger zeiden „bevinding" volgt het ge
loof. We mogen de zaken nooit omkeren en het geloof afhan
kelijk stellen van de bevinding, want dan komen we in een
moeras terecht. We mogen echter de twee ook nimmer schei
den. Hij die God gelooft zal de werkelijkheid van Gods kracht
in zijn leven ervaren. Vergeet echter nooit dat de uitspraak
over Jobs vroomheid niet staat aan het einde, na de daadwer
kelijke ontmoeting met God, maar aan het begin, toen Job nog
geloofde op gezag van anderen. God zegt: Eerst geloven en de
bevinding volgt vanzelf.
NA MARINUS COR
/~tP EVEN hartelijke als indruk- géén deel van mogen uitmaken? Om
wekkende wijze heeft gistermid- het maar weer te zeggen in zijn eigen
dag het C.N.V. afscheid genomen bewoordingen, waarmee we opnieuw
van zijn voorzitter Ruppert, en even gaarne instemmen: „Zo lang we het
vol van vertrouwen als het zich ge- nog als iets bijzonders moeten be
voeld heeft onder zijn leiding, heeft schouwen, dat een arbeidersjongen
het zich geplaatst onder de met al
gemene stemmen gekozen Van
Mastrigt.
in colleges als deze een plaats krijgt,
is er iets in onze samenleving, dat
hervorming behoeft".
Om in de geest van de bijeenkomst Van Mastrigt is zijn opvolger ge-
van gisteren te blijven: Marinus is
opgevolgd door Cor. Het was immers
„Marinus" voor en na, en het werd
„Cor"
kele sprekers de
'orden. Een andere man dan Rup
pert, zoals, vermoeden wij, wel merk
baar worden gaat. Waarschijnlijk
wat minder direkt, wat overwegen-
al niet der. Dat behoeft geen bedenkingen
de lippen kwamen, dan
hinderde dit toch niet, dat men
kaar tutoyeerde. Voorzitter Verrijn gers een eigen typering gegeven,
Stuart van de Sociaal-Economische uit die typering kwam naar vort
Raad deed er ten overstaan van Rup
pert met alle graagte aan mee.
Wij willen wel bekennen, dat dit tot kenning van de bewering, dat gro'e
de dingen behoort die we gistermid- organisaties nivellerend werken.
de verhoudingen goed liggen in de logenstraffen,
leidende kringen van ons arbeids
leven. Er waren trouwens geen spre
kers die het in het onzekere lieten: gend. Ruppert de man van het
zakelijk mochten er wel eens wrij- scherpe, ontledende verstand, de
vingspunten zijn geweest, maar de
goede persoonlijke sfeer was er om
het wegnemen ervan te bevorderen.
Overigens lag er
duidelijk de sfeer
Het zijn van vakbondsbestuurder
gaat iemand, zd dunkt ons, niet in
de koude kleren zitten. Kritiek is
gemakkelijk en goedkoop, en tot
gemakkelijke
hebben we ons dan ook
leend. Liever was het ons, uitdruk
king te geven aan waardering, en
gelukkig deden zich ook daartoe ge
noeg mogelijkheden voor. Op zijn
eigen, als altijd direkte manier heeft
Ruppert de nu neergelegde funktie
getypeerd als „een fascinerende hon-
debaan". We menen het, zij het op
een afstand, te kunnen meevoelen.
En nu gaat hij dan naar de Raad van
State. Aan zijn nieuwe funktie te
wennen kost ons minder moeite dan
aan zijn voorzitter-af-zijn van het
C.N.V. Al die anderen die hij nu in
de Raad van State als leden gaat
aantreffen, maken reeds van dit hoge
college deel uit. Waarom zou hij er
die snel de situaties doorzag e
zag, die 'geen moeite had oi
zwakke plekken te ontdekken i
dit afscheid betoog van tegenstanders. Van
de weemoed. Mastrigt wellicht iets meer de man
van de bezonken wijsheid.
Maar men verkijke zich niet op deze
mogelijke verscheidenheid. Wat be
langrijker is, dat is wat hen vereent,
goedkope kritiek wat hen samen vereent en wat hen
vereent met al diegenen die aan de
christelijke vakbeweging in ons land
leiding geven, en met al diegenen die
van de christelijke vakbeweging ia
ons land deel uitmaken: de branden
de begeerte om, ook op het brede
terrein van het maatschappelijk
leven, het terrein dus dat zich zo
gemakkelijk* kenmerkt door mense
lijke spanningen, gestalte te geven
aan het Evangelie.
En dat is het tevens wat blijft, ook
in de wisseling der personen. Het
ontneemt aan het afscheid niet de
weemoed. Maar het voegt daaraan toe
de blijmoedigheid om niettemin de
toekomst vol vertrouwen tegen
gaan.
OM EEN ARBEIDSOVEREENKOMST
T7EN korte staking, veroorzaakt door waar, zij het na lange en moeizame
onrust in de grafische wereld, onderhandelingen, overeenstemming
heeft tot gevolg gehad, dat ook van hebben bereikt over een nieuwe
hadden, in de krant van gisteren op sing van arbeidsovereenkomst
deze zelfde plaats een commentari
ërende toelichting te geven op de s
tuatie die allengs in de grafische wi
reld ging ontstaan.
daaraan door de overheid gestelde
regels op zichzelf te veel tijd? Dan
dient naar de mogelijkheid van gro
tere spoed te worden gezocht. Men
elkaar gevonden hebben.
Het academiejaar
Christelijke Academie voor Lichamelijke
Opvoeding (CALO).die achtereenvolgens
in Amsterdam en Rotterdam gevestigd
was en thans verhuisd is naar Arnhem,
werd gisteravond officieel geopend In
zijn openingswoord merkte de president
van het college van directeuren, de heer
Ad, Kuiper op, dat men achter Christus'
woord: Mij is gegeven alle macht in he
mel en op aarde, de waarborg van de
eenheid van het leven ziet. Het gaat
daarom bij deze academie niet om een
detailtaak, maar de dingen die er ge
doceerd worden zijn onderdelen van een
groter geheel. Over de vestiging van de
CALO in Arnhem zei burgemeester C.
G. Matser zeer verheugd te zijn. De be
tekenis wordt bepaald door de eigen in
houd, waar dan bijkomt, aldus de heer
Matser. het kweken van gevoel voor orde,
tucht en discipline. In zijn jaarrede sprak
de rector van de academie, dr. C. C. F.
Gordijn, over de stichting en de groei
der academie, die begonnen is met slechts
twee studenten, doch reeds in Rotterdam
was gegroeid tot een instelling van 120
studenten.
Om alsnog van ons artikel van gis- Of schort het aan de duidelijkheid
teren een samenvatting te geven: der door de overheid gestelde richt-
Wij hebben daarin betoogd, dat de lijnen? Ook deze mogelijkheid heb-
moeilijkheden in de grafische we
reld kennelijk gerekend moeten
den tot de problemen, die bij de
gang van een strikt geleide
een vrijere, wil men: een mee
varieerde loonvorming,
moeten worden.
ben wij in ons artikel van gisteren
geopperd, en dan zou verduidelijking
ver- tegelijk de weg kunnen openen
laar uit de impasse waarin men is ge-
ge- komen te geraken.
Hoe het zij, het behoeft geen betoog,
dat het middel waartoe dan gisteren
maar al te gewend geraakt. Of ze
daarom ook de juiste was? We weten
beter, en de meer gevarieerde loon
vorming, waarnaai
streven is, verdient
om op de moeilijkheden en op goed
kope en wat al te doorzichtige kri
tiek te stranden.
Die kritiek komt meestal
de staking, dient te worden afgewe
zen. Het had ook niet de instemming
der organisaties, en had duidelijk de
dan thans het bedoeling, de regering en haar
sn beter lot dan college van rijksbemiddelaars on
der druk te zetten. Van geen over
heid en van geen overheidslichaam
mag verwacht worden, dat daarv
wordt gezwicht. Integendeel wordt z
smalen, omdat de verleende grotere de problematiek, die toch al moei-
vrijheid in de loonvorming geen al
gehele vrijheid blijkt te zijn. Maar
wat wil men dan? Wil men dan alles
losgooien? Ons dunkt, dat doet men
nergens in het leven. 'Dat doet
ook niet in het eigen leven en
niet in het gezinsleven.
Het ligt voor de hand, dat ook bij
vrijere loonvorming de overheid een
belangrijke inspraak behoudt. Zij is
er om op bescherming van het alge-
belang toe te zien. Zij
erop toe te j
dat c
ges.
Wat bij dit alles nu broodnodig is,
is openheid. Zit het ergens op vast?
ook Zo ja, waarop dan? Openheid worde
niet geschuwd, doch integendeel ge
zocht en nagestreefd. Dat in de gra
fische wereld werkgevers en werk
nemers elkaar gevonden hebben, is
een zaak van belang; in deze wereld
trouwens van oudsher de
wenselijke vrijere loonvorming niet
tot spanningen in het economische
leven leidt. Dat toezien van de over
heid is nog altijd gemakkelijker te
verteren dan een loonbeleid dat van
bovenaf wordt opgelegd.
Dp moeilijkheden in de grafische we
reld vinden de oorzaak hierin dat
werkgevers en werknemers welis-
i op zichzelf sfeer om elkaar te vinden. Aan de
andere kant valt aan te nemen, dat,
indien rijksbemiddelaars bedenkin
gen hebben, deze even goed bestu
deerd behoren te worden als rijksbe
middelaars de bereikte overeenkomst
behoren te bestuderen.
Er is alle reden om het resultaat
van de voortgezette besprekingen met
belangstelling tegemoet te zien.
