CftRISTFUJK
Levensbeschouwelijke
organisaties zijn
een zegen
Deputaten adviseren verdere
studie op de oecumene
Geen vlucht in theologische
discussie, zegt prof. Wurth
Een woord voor vandaas
Ontsnapt
langs Krakatau
Kanttekening
BEZORGDHEID OVER
PASSEREN VAN V.N.
Actuele, sociale
vraagstukken
economische redactie)
De Indiase socioloog", dr.
Ishwaran, heeft een proef
schrift geschreven over het
gezin. Hij komt daarbij tot de
conclusie, dat er in het Neder
landse gezin nog altijd sprake
is van brede familiebanden en
religieuze bindingen. Deze In
diase geleerde acht dit o.m.
te danken aan de zogenaamde
verzuiling. Dr. Ishwaran ge
bruikt het woord verzuiling
niet in hatelijke zin, maar
juist andersom. Hij acht het
een grote verdienste, dat de
(levensbeschouwelijke organisa
ties hier een grote invloed heb
ben op het leven in het alge
meen en op het gezinsleven in
het bijzonder.
Met dankbaarheid heeft de re
dactie van een der middenstands
organen, namelijk De Schoenwe
reld, maandblad van de Christe
lijke Bond van Schoenmaker
Patroons, van dit onpartijdig des
kundig oordeel van een buiten
staander over het organisatieleven
in Nederland kennis genomen.
Hier is een geleerde aan het
woord, die de toestanden in ons
land vergelijkt met de toestanden
in andere landen en dan tot de
conclusie komt, dat de zo veelvul
dig gesmade verzuiling een zegen
is in ons volksleven, aldus het
blad. Dat stemt tot verheuging.
Dat geeft moed om verder te
gaan. Men was zeker van het
goed recht van de christelijke or
ganisatie, maar niettemin wordt
het verheugend genoemd, dat
mensen buiten de eigen kring dit
nog eens onderstrepen. Een we
tenschappelijk gevormd man komt
hier nog eens ongevraagd verkla
ren, dat de verzuiling een zegen
voor ons volk is.
Reeds eerder wees de redactie
van genoemd blad op in Ameri
ka verschenen artikelen, waarin
betreurd werd, dat men in Ame
rika deze verzuiling op het ge
bied der organisaties niet kent.
In Amerika ziet men in bepaal
de kringen heel goed in, aldus De
Schoenwereld, dat het hoog hou
den van de christelijke beginselen
ook in vak- en standsorganisaties
een wezenlijke bijdrage betekent
tot het in stand houden van de
christelijke godsdienst, de christe
lijke traditie en de christelijke
levensnormen.
Onuitvoerbaar
In een artikel over ongezonde
financiering in Nederland, wordt
in het orgaan van de stichting
Het leven begint bij 40, de me
ning uitgesproken, dat dirigisme
onuitvoerbaar is en dat in de he
le geschiedenis nog geen enkel
volk het er ver mee gebracht
heeft. Nooit en nergens is het nog
gelukt een economie statisch te
houden, tenzij in zeer primitieve
samenlevingen. Ook totalitaire
systemen hebben het nimmer
lang uitgehouden.
De voormalige staatssecretaris,
rfir. dr. Van Rhijn, sprak eens
namens de minister van sociale
zaken op een vergadering van
werkgevers en noemde het een
heuglijk feit, dat iedereen (het
was in 1956) nu werk kon vinden,
in tegenstelling tot de periode-Cc-
lijn.
Maar hij vergat daarbij, aldus
het orgaan van genoemde stich
ting, dat Cplijn geen vergeten
groepen had, geen dirigisme in
voerde, minder zware belastingen
liet betalen, het particulier initia
tief niet indamde, geen ledige
schatkist achterliet, maar wel een
vrij gave gulden.
Een bakkerijschap
Partijen in de bakkerijwereld
zijn het onlangs eens geworden
over de oprichting van een be
drijfschap voor de bakkerij. Het
kruideniersvakblad heeft zich
hierover reeds weinig opgewekt
uitgelaten. Men acht de hele le
vensmiddelenbranche wat betreft
de branche-indeling thans te veel
in beweging om publiekrechtelij
ke grenzen te kunnen gaan trek
ken.
Thans blijkt men ook in de sla
gerswereld niet zo erg gelukkig t»
zijn met initiatieven per sector in
de levensmiddelenbranche. hoe
wel de slagers zelf reeds over
fruit
een schap beschikken
■het produktschap vee
vertegenwoordigd zijn.
Het slagersvakblad schrijft de
ze week, dat de ontwikkeling in
de levensmiddelenklemnandel
noopt tot de vraag, of men niet
de instelling moet overwegen van
een bedrijfschap voor de levens
middelensector in haar totaliteit.
In de levensmiddelenkleinhandei
is van geen monopolie meer
sprake, uitgezonderd enkele nu
nog bestaande kernassortimenten.
Voorgesteld wordt een levensmid
delenbedrijfschap met bedrijt-
schappelijke commissies voor h v
brood, vlees, losse melk,
aardappelen, groenten en
etc.
Verordeningen, zowel op het
gebied van de arbeidsvoorwaar
den als in het vlak van de mede
dinging zouden dan meer tot haar
recht komen. Naarmate mededin
gingsmaatregelen voor een be
paald artikel voor alle kleinhan
delaren gelden, in diezelfde male
wordt het effect ervan groter. Tal
rijke nu bestaande hiaten kunnen
op deze wijze worden opgevangen
en een constant overleg zal dan
de vraagstukken rondom de le
vensmiddelenkleinhandel in pais
en vree tot een oplossing kunnen
brengen, aldus het slagersvakblad.
Het belegde broodje
houdt thans ook de Nederlandse
bakker bezig. In deze kring is na
melijk protest gerezen tegen het
voornemen, de broodjeswinktls
ontheffing te verlenen van de
wet op de winkelsluiting. Door
deze ontheffing zouden de beleg
de broodjes-, patates friteszaken
enz. ook bakkerij-eigen artikelen
mogen verhandelen tijdens de
uren, waarop de bakkers zelf hun
deuren gesloten moeten hebben.
Ter voorkoming van een on
rechtvaardige regeling heeft de
zer dagen een commissie bestaan
de uit de heren A. Belterman, C.
Koppert en P. Wintels namens
de bakkerijen reeds een bespre
king gevoerd op het departement
van economische zaken. De com
missie heeft de toezegging ge
kregen. dat de gehele kwestie op
nieuw zal worden bezien. De ont
heffing van de winkelsluitingswet
voor de broodjeswinkels is dus
beslist nog geen zaak, die als af
gedaan beschouwd kan worden.
Ook het bedrijfschap voor de ban
ketbakkerij heeft al protest aan
getekend tegen een eventuele ont
heffing van de winkelsluitingswet.
-- V - S
Generale synode Geref. kerken
onzer verslaggevers)
van Leeuwarden (1955) had de thans
in Utrecht zittende generale synode
der gereformeerde kerken een rapport
inzake de oecumeniciteit en plurifor
miteit ontvangen, dat woensdag be
sproken is. Het 62 pagina's tellende
rapport, samengesteld door de praeses
van deputaten dr. P. G. Kunst en zijn
mede-deputate» dr. F. L. Bakker,
prof. dr. G. C. Berkouwer, Ad. Kuiper,
ds. E. N. van Loo en prof. dr. A. D. R.
Polman, lost de in de gereformeerde
kerken levende vragen inzake de
oecumeniciteit niet op en wil dat ook
niet doen, omdat het complex van
vragen daar te omvangrijk voor is.
Het dringt aan op verdergaande stu
die.
De synode zou daarvoor opnieuw
deputaten moeten benoemen, die
dan-tot taak kregen:
1. zich te bezinnen op de vraag 6/
en in hoeverre de gereformeerde
kerken bereid zijn in de veelheid
der kerken een grondslag voor
oecumenisch verband te aanvaar
dendie niet samenvalt met haar
eigen confessie en of het voor
haar aannemelijk is, indien de
werkelijke gelding van zulk een
grondslag boven alle twijfel ver
heven zou zijn, de christologische
belijdenis als zulk een grondslag
te aanvaarden, dan wel of zij een
andere grondslag en zo ja, welke
zouden willen bepleiten;
2. in verband met de geldigheid en
de betekenis van zulk een grond
slag zich in verbinding te stellen
met de Wereldraad van Kerken,
de Ned. Oec. Raad en de Int.
Council of Christian Churches om
de ingrijpende vragen, die met
de aanvaarding van zulk een
grondslag voor oecumenisch ver
band gegeven zijn, nader te over
wegen;
3. aan andere kerken van gerefor
meerde confessie, waarmee de
geref. kerkenin oecumenisch
verband samenleven, dit rapport
toe te zenden, haar oordeel daar
over te vragen en haar op te
wekken om over de in dit rap
port aan de orde gestelde vragen
tot meer helderheid en eenpa
righeid van gevoelen te komen;
4. eveneens aan de hervormde kerk,
de chr. geref. kerken en de geref.
gemeenten dit rapport toe te zen
den, haar oordeel daarover te
vragen en zo mogelijk tot samen-
spreking over de inhoud en de
vervulling van de schriftuurlijke
oecumenische roeping der kerk
te komen.
Het resultaat van een en ander zou
dan in een rapport samengevat moeten
\Vorden, dat dan weer op de volgende
synode zal dienen. Tot een duidelijk po.
sitief of negatief voorstel omtrent aan
sluiting bij Wereldraad, I.C.C.C. of een
andere oecumenische organisatie komt
dit rapport dus niet.
De commissie ter synode, die dit rap
port behandelde., en waarvan ds, G. F.
Hajer te Beilen rapporteur was, meende
dat de weg, die de deputaten wijzen, on
getwijfeld een gevoel van teleurstelling
gewekt heeft in de geref. kerken, Het
.duidelijk afwijzend of duidelijk toe
stemmend" antwoord, waarnaar reeds
1946 door de synode van Zwolle ver
langend werd uitgezien, komt in 1959
nog niet. Uitstel schijnt echter onver,
mijdelijk te zijn.
Vandaar dat de commissie aan de
synode adviseerde om de weg te gaan,
die door de deputaten gewezen is. Alleen
zou de commissie, wat het overleg
met andere kerken betreft, willen in
gaan op een voorstel van de particu
liere synode van Drente, die ook de
•rijgemaakte geref. kerken in het over-
School met schuifdak
in Gieterveen
In Gieterveen, gemeente Gieten, is gis
teren een nieuwe school geopend, die
het midden houdt tussen een traditionele
school en een openluchtschool. Hier is
een open dakconstructie toegepast, waar
door gemakkelijk het dak van de lokalen
kan worden weggeschoven.
Gedeputeerde Wilmans van Drenthe
noemde het een experiment en had goede
hoop, dat ook gezonde kinderen, tot
dusver werd dit type school alleen ge
bouwd voor bijzondere kinderen ei
wel bij zouden varen. Schoolarts er
kinderhygiënist dr. Freve was ervar
overtuigd, dat de gezondheid van hei
kind in deze scholen zal worden bevor
derd. De school kreeg de naam „Burge
meester Nijenhuis-school", genoemd r
de oud-burgemeester van Gieten, die
groot aandeel in de voorbereidingen
heeft gehad. De heer Nijenhuis verrichtte
ook de opening.
Beroeni n gswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Beverwijk (wijkgem. I):
G. van Schuppen te Kortgene; te Kort-
gene: F. C. Willekes te Beverwijk, die
beiden dit beroep aannamen.
Benoemd tot bijstand in het pastoraat
te Peperga-Blesdijke: dr. C. A. Schenk,
em. predikant te Nunspeet.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Wollongong, New South
Wales, Ref. Church of Australia: Jac.
Jonker te Amsterdam-Zuid; te Kootwij
kerbroek: B. Mintjes, kand. te Utrecht.
ONTVANGENBOEKEN
Benny Ntumba. Het boek van Mulon-
gu. Een verhaal uit Kongo en Ruanda-
Urundi, door Leen van Marcke, met te
keningen van Frans Dille. Uitgave C. de
Boer jr., Hilversum.
„Open Deur" ging
fusie aan met 'Luth.
evangelisatiewerk
Het landelijke hervormde Open Deur-
werk is een fusie aangegaan met de com
missie voor „Stewardship and Evange
lism" van de Evangelisch-Lutherse Kerk.
Hiermede is het blad de „Open Deur"
een „veertiendaags tijdschrift der Neder
landse Hervormde Kerk eri Evangelisch
Lutherse Kerk" geworden. Van Lutherse
zijde heeft ds. D. Solinger zitting geno
men in de redactie. Aan het driemaan
delijks beraad tussen redactie, drukker,
uitgever en het landelijke Open Deur
team neemt dr. G. J. Lindijer, Luthers
predikant van Amsterdam deel. Plaatse
lijk zal er naar gestreefd worden dat het
Open Deur^werk uitgaat van de beide
kerkeraden en dat de groepen zullen
bestaan uit hervormden en lutheranen.
leg
t te betrekken.
WANNEER?
Prof. dr. G. Brillenburg Wurth te
Kampen vroeg zich af of de aangewezen
weg wel de goede is. Tot nog toe gold bv.
ten aanzien van de Wereldraad, dat de
geref. kerken wel instemden met de
basisformulé van de Wereldraad (Jezus
Christus als God en Zaligmaker), i
dat zij bezwaar maakten tegen het niet-
.'ij zinnigheid.
Maar het probleem ligt niet alleen in
de handhaving van de concentratie"
(het samenvatten van de hoofdwaar
heid), doch in de .concentratie zelf.
Schakelt men de vrijzinnigheid uit, dan
blijven de r.k. kerk, de anglicaanse kerk,
de oosters-orthodoxe kerken enz. over
Deze stemmen allen in met de basisfor
mule, maar wil dat zeggen dat zij aar
de gebezigde woorden eenzelfde inhoud
Daarom meende prof. Wurth, dat,
wil men zich serieus gaan bezinnen
op het ontzaglijke vraagstuk van de
ioncentratie waartegen hij op zich
zelf geen bezwaar had de thans le
vende generatie niet meer zal bele
ven, dat de geref. kerken zich bij de
of andere oecumenische orga
nisatie aansluiten.
Men zal ongetwijfeld het verwijt
horen, dat wij als geref. kerken in
theologische discussie vluchten
ons aan de concrete verantwoor
delijkheid te onttrekken, zei prof.
Wurth. Daarom stelde hij voor om
éérst de „oecumenische stap" te doen
hetzij naar de kant van de Wereld
raad, hetzij naar de zijde der I.C.C.C.
om daarna met de bezinning ver
der te gaan.
Prof. dr. K. Dijk. oud-hoogleraar, zag
helemaal niet in waarom men zich bij
menische organisatie moet aan
sluiten, ook niet om oVerleg te plegen
met de bestaande organisaties. Niet de
genen, die lid worden van een oecume
nische organisatie doen aan oecumene,
zij die metterdaad oecumenisch
werk verrichten. Zo achtte hij het zen
dingswerk van veel meer oecumenische
betekenis ,,dan al die congressen".
AMENDEMENTEN
A. S. Timmer te Rotterdan
voelde niets voor ..eerst de stap en da
de bezinning" gelijk prof. Wurth voo:
stelde. Hij was ook niet zo somber ovc
de lange studietijd, die prof. Wurth vei
wachtte.
Ds. B. W. Ganzevoort te Gent vei
langde niet te strijden tegen Wereld,
raad of I.C.C.C., maar zou op bepaalde
punten, in verband met de Geref.
Oecumenische Synode, contact willen
zoeken met Wereldraad of I.C.C.C.,
als geref. kerken beter kan
deelnemen aan het werk onder vluch
telingen en verdrukten in niet-protes-
tantse landen.
In de tweede sprekersronde verklaar
de ds. P. D. Kuiper te Sassenheim niet
waarom nog contact met
reldraad en I.C.C.C. nodig was. Ten
de positie van I.C.C.C.
keert men niet in het onzekere e_.
liggen de dingen bij de Wereldraad iets
ingewikkelder, men kent daar toch het
standpunt wel van.
Dr. Kunst zei, dat men dit zo met
zeggen kan. Er zijn in beide organisa
ties ontwikkelingen gaande, zodat het
wel degelijk zin heeft om contact ti
houden. Te meer omdat er van de zijdi
der deputaten eerst ook aan beide or
ganisaties om contact gevraagd is.
Toen de besluiten in bespreking zou
den komen, werden vele amendementen
ingediend. Tengevolge daarvan
deze zaak woensdag niet tot een einde
komen. In overleg met deputaten
commissie werd besloten donderdagmid
dag verder te gaan.
In ons „Woord voor vandaag" geven we meestal een bepaalde
gedachte door die ons heeft getroffen. Ditmaal is het evenwel
echt een woord, namelijk „eerbiedig".
We vonden dit woord in de galerij van de geloofshelden,
Hebreeën 11, toen we nog eens lazen wat daar gezegd wordt
van het geloof van Noach. Er staat, dat hij door het geloof
de ark eerbiedig heeft toebereid of gebouwd. Als ive over
eerbiedigsprekendenken we eerder aan gesloten ogen en
gevouwen handen dan aan een man met een hamer, een zaag
en een nijptang.
Een vader zegt „eerbiedig kinderen" als hij aan tafel gaat
bidden. Nog nooit heb ik een fabrieksdirecteur horen zeggen:
„eerbiedig mensen" als hij bedoelde: „aan het werk". Toch
heeft eerbied veel met ons dagelijks werk te maken.
Noach wist, dat zijn werk een opdracht was. Maar daaruit
kwam zijn eerbiedniet voort. Hij wist ook, dat God zijn
werk nodig had. Hij bouwde aan de ark die God wilde gebrui
ken. Zijn wij doordrongen van dit besef? We zeggen zo vaak,
dat ons dagelijks werk roeping is, maar beseffen we ook, dat
God juist ons dagelijks werk wil gebruiken om mensen te
redden? Dat Hij ons werk nodig heeft? God maakte zichzelf
afhankelijk van de handenarbeid van Noach en dat doet Hij
nu nog.
Advertentie
ZENUWRUST
nodig vooi-rustig denken
en werken en goede nachtrust
Mijnhqrdt's Zenuwtabletten
De 4e manier
van roken
het sigaartje
dat U kunt roken als sigaret!
WILLEM II
119
„Waarom hebt u dat gedaa.
Van Effen?" Ter-
verwondering.
hebt u dar gedaan?" Hij haalde nu heel
snel adem, met korte stoten, en kon telkens maar
een paar woorden tegelijk zeggen. „Totale oorlog
is nu eenmaal totale oorlog, mijnheer Nicolson,
maar dit is barbaren werk." Hij maakte een zwak
gebaar in de richting van het brandende dorps
huis. „Wanneer een van mijn landgenoten dit hier
vannacht had meegemaakt, zou hij precies hetzelfde
hebben gedaan als ik. Wij zijn ook mensen, mijn
heer Nicolson, doodgewone mensen." Hij tilde een
slappe hand op. trok het open overhemd opzij en
glimlachte. „Wanneer u ons snijdt, bloeden we
ook." Hij kreeg opeens een hevige, benauwde hoest-
bui, zodat zijn maagspieren samentrokken en zijn
hoofd en schouders zich van de grond oprichtten.
Daarna zakte hij weer achterover en bleef zó rustig
en stil liggen, dat Nicolson zich naar hem voor
overboog, plotseling overtuigd dat Van Effen was
heengegaan. Maar een ogenblik later sloeg deze, de
oogleden weer op met de traagheid en de einde
loze krachtsinspanning van iemand die een zeer
zwaar gewicht moet heffen, en keek Nicolson glim
lachend _aan met zijn reeds wazige ogen.
gauw niet geweest. Het
I" II,; ,g ge.
door ALISTAIR MAC LEAN
(vertaling Rob Limburg)
„Wij Duitsers zijn
is nog niet gedaan met von Effen
ruime tijd, en fluisterde toen: ,,Hc
oorlog kost heel wat. Het kost altijd ontzaglijk veel.
wordt de prijs te hoog, en is het die
i de prijs die men vroeg
Een ge
niet waard. Vana ——.I
veel te hoog: ik....ik kon hem niet betalen.'
weldige vlam steeg opeens omhoog uit het dak
het dorpshuis en zette zijn gezicht in een felle, vuri
ge gloed. Een ogenblik later was de vlam weer ver
dwenen: zijn doodsbleke gezicht stond rustig, terwijl
hij iets fluisterde over KÏsefci.
„Wat is er?" Nicolson boog zich zo dicht over
hem heen, dat hun gezichten elkaar bijna raakten
„Wat zei u?"
„Kolonel Kisekl." Von Effens stem klonk heel ver
weg. Hij trachtte opnieuw te glimlachen. maar
bracht het niet verder dan een tragisch trekken van
dat we
'en weg,
"daarna krachtiger terug te keren, „Ik geloof
dat we allebei een zwak hebben voor heel kleine
kinderen."
Nicolson bleef hem aankijken, maar draaide zien
toch met een ruk om, toen er plotseling een ont
zettend gekraak door de kampong weerklonk en een
geweldig hoge vlam oplaaide, die het gehele dorp
tot in de verste en kleinste uithoeken hel verlichtte.
Toen de laatste balken, waarop het dorpshuis steun
de, waren doorgebrand, was dit plotseling ingestort
en brandde nu feller dan ooit, Maar dat duurde
slechts een ogenblik. Terwijl Nidolson toekeek, zag
hij de lekkende tongen snel lager worden en de grond
naderen, terwijl van alle kanten de schaduwen weer
kwamen aankruipen. Nicolson wendde zich weer tot
Von Effen en boog zich voorover om nog wat tegen
hem te zeggen. Maar Von Effen had het bewustzijn
verloren.
Langzaam en vermoeid richtte Nicolson zich op,
maar bleef op zijn knieën de zwaar gewonde man
aanstaren. Opeens werd hij bijna overweldigd door
zijn eigen wanhoop en uitputting, door de hevige
pijn in zijn voeten, armen en benen En de verlei
ding om zich nu maar te laten gaan en geheel weg
te zinken in de duisternis die reeds bezig was
zijn geest te bekruipen, werd bijna onweerstaanbaar
Reeds zwaaide hij heen en weer op zijn knieën, wa
ren zijn ogen bezig dicht te vallen, en hingen zijn
armen slap langs zijn zijden, toen hij een stem hoor
de roepen, en voeten uit de kampong kwamen aan
gerend en reeds grepen harde, jachtende vingers
wreed in de verbrande huid van zijn bovenarm.
„Kom toch, stuurman, kom. Kom overeind!" Ei-
klonken een wildheid en een razende wanhoop in
McKinnons stem. zoals Nicolson die nog nooit van
hem had gehoord. ,.Ze hebben ze te pakken, stuur
man! Die duivels hebben ze meegenomen!"
„Wat? Waarover heb je het toch?" Nicolson schud
de zijn pijnlijk, duizelig hoofd heen en weer. „Wat
hebben ze meegenomen? De plannen? De diaman
ten? Die zullen ze heus wel..."
„Die diamanten mogen die gele duivels voor mijn
part hebben, maar..." McKinnon huilde half en gil
de zo hard hij kon op een toon die Nicolson hele
maal niet van hem kende; zijn ogen stonden vol
tranen, hij balde krampachtig zijn vuisten, in één
woord, hij was totaal de kluts kwijt en buiten zich
zelf van wanhopige woede. „Ze hebben niet alleen
de diamanten meegenomen, stuurman De hemel ge
ve dat het waar was! Die gemene duivels hebbi
gijzelaars meegenomen ik zag hoe
hun vrachtauto smeten De kapitein, juf fi
rn a nn en die arme kleine j""
Achter de toorn ligt de
VERARMENDE ALGEMEENHEID
W
IE kennis neemt i
rijk deel der Friese dagbladpers
kan zich niet onttrekken aan de in
druk, dat in dat zo veelszins boeien -
i belang- onderwijs, onverkort staat
kant van de christelijke school.
De situatie in Friesland laat, aldus
Schurer, ander dan algemeen onder-
de gewest, in het bijzonder in de wijs niet toe. Indien dit al het geval
landbouwonderwijs,
zpu het ernstig zijn te betreu-
technisch onderwijs en huishoudon- ren. In de beschouwingen van Schu
derwijs, de schoolstrijd nog volop rer vinden wij van leedwezen over
gaande is. In deze sectoren, achten de door hem geschetste situatie ove-
de voorstanders van christelijk on- rigens niets terug,
derwijs zich gedwarsboomd door wie Dit leedwezen zou er intussen wel
voor deze sectoren het type voorstaan behoren te zijn. Want op het gebied
„de algemene school".
het onderwijs betekent alge
deze sectoren zelf een voorstander tuiging te doen blijken. Maar men
van is): „Heel eenvoudig een school verkijke zich niet. Wat van de een
die niet op confessionele grondslag als een recht of gunst zal worden
te bekwaamheid beschikt onderwijs gerd. En dan, men mag zich terdege
afvragen, of wie, in deze voor onze
kinderen zo ontvankelijke jaren, ten
kan geven".
De argumenten die Schurer ter vei
dediging van zijn standpunt aan
voert zijn aan de bescheiden kant.
Allereerst: „De veelgesmade formule
uit de Lager-Onderwijswet, waarin
gesproken wordt over het onderricht
in alle christelijke en maatschappe- s ei
lijke deugden, terwijl men zich daar-
bij dient te onthouden van alles wat
de godsdienstige overtuiging van an
deren kan kwetsen, is aanvechtbaar,
overstaan van die kinderen, i
lerhande overtuigingen gelijke rech
ten of gunsten toestaat, niet bezig is
verloochening van Christus. De-
kan immers nooit de gelijke in
door ons te verlenen rechten of gun
sten zijn.
intussen niets ten kwade
gezegd yan scholen, die zich moge
lijk niet als christelijk aankondigen,
maar waarin het onderwijs onmis-
maar overigens naE zo gek met. Zij ken„aar va„ ehristelijke geest.
laat meer ruimte den menigeen die Haa7"z'ulk"e scholen voldoen, onder
alleen geleerd heeft haar spottend te welke
naam dan, ook reeds aan de
citeren vermoedt".
Friese situatie
gebied" tot eenheid e
king.
ontvolkend doelde sectoren, stellen mag. Daar is
van verarmende algemeenheid geen
sprake.
willen het niet in het Waarom overigens zulke scholen niet
onzekere laten, dat onze sympathie, aan te duiden zoals ze ook metterdaad
ook voor genoemde sectoren van het zijn.
EEN BIJZONDER „WENDING"-NUMMER
jyjEER reeds hebben wij in deze ko- tijdperk (beïnvloeding langs de weg
lommen de aandacht
koloniseren) als afgesloten be-
Aandacht voor
Intern. Hof
EEN neiging in de jongste di
plomatieke ontwikkelingen
om de Ver. Naties te passeren
heeft enige bezorgdheid gewekt
bij secretaris-generaal Dag Ham-
marskjoeld. Hij vraagt althans
om waakzaamheid voor een „mo
gelijke toestand waarin uit het
toegenomen diplomatieke bilate
rale overleg buiten de organisatie
om met veronachtzaming van
wettige belangen van derden een
verwaarlozing van de mogelijk
heden die de organisatie zelf
biedt zou blijken".
Hammarskjoeld waarschuwt ook voor
de vrees, dat de V, N. niet aan de door
ledenlanden gestelde opgaven zouden
kunnen voldoen. Hij merkt in zijn jaar
verslag op dat de V. N. geen doel op
zichzelf zijn, maar slechts een middel
om tot een doel te geraken. Zou men
van mening zijn dat de organisatie met
zijn huidige procedures faalt, dan zou
men tussen revolutie en evolutie kun
nen kiezen: stichting van een nieuwe
internationale organisatie of aanpas
sing en verandering van de werkwijzen
der huidige organisatie.
Hammarskjoeld noemt de vestiging van
permanente afvaardigingen bij het
hoofdbureau van de V. N. met vaste
hoge ambtenaren een ontwikkeling van
bijzondere betekenis waardoor z.i. de
onderscheidene V. N.-organen in de
huidige diplomatie van meer gewicht
zijn geworden.
De secretaris-generaal vraagt de aan
dacht van de algemene vergadering
voor de positie van het Internationale
gerechtshof in Den Haag, dat voor de
internationale samenleving mogelijk
heden in zich bergt die z.i. ernstig ver
waarloosd zijn. „Bij voorgaande gele
genheden heb ik met teleurstelling ver
nomen van de weigering van verschei
dene ieden-staten om de verplichte
jurisdictie van het Internationale ge
rechtshof te aanvaarden, of ook van de
weigering om zich voor een rechter
lijke beslissing in wettelijke vraagstuk
ken tot het hof te wenden. Deze toe
stand blijft zorg baren. De ontwikke
ling en aanvaarding van het interna
tionale recht, onpartijdig door gerech
telijke instanties gediend, is essentieel
voor het streven naar een vreedzame en
rechtvaardige internationale orde", al
dus Hammarskjoeld.
lezers mogen vestigen op het voor- schouwd mag worden, maar op welk
treffelijke maandblad „Wending", tijdperk een nieuwe, een andere fase
„maandblad voor evangelii
tuur". Het neemt onder onze perio
dieken, door zijn veelzijdigheid zo
wel als door zijn diepte, een vooraan
staande positie in en vormt een ver
blijdend bewijs van hetgeen i
veld van de publiciteit, ook ii
land als het onze, nog mogelijk
Het thans van de pers (Boekencen
trum N.V.
volgen mag.
Hoe staat het dan met die landen in
Azië en Afrika? Wat gebeurt er aan
de oppervlakte, en belangrijker
er- nog wat gebeurt er in de diepte?
dit Welke processen voltrekken er zich?
ien Hoe staat het er met de jonge ker-
Welke mogelijkheden zijn er
de zending, juist nü?
Den Haag) gekomen In dezelfde aankondiging van de in-
nummer van „Wending" mag aan- houd lezen we: „Dit nummer wil hei-
spraak maken op nog extra belang,- pen een weg te banen door een ver
stelling. In een brede serie van door warrende problematiek en daardoor
Drach-
de blinde, onbe-
de berserker, en daar weer
heel eind over de grens
heerste
heen, ligt het gebied van de koude, zich om niets
meer bekommerende onverschilligheid. Walmeer ie
mand dat gebied betreedt, hetgeen slechts weinigen
overkomt, is hij niet langer zich zelf, maar als het
'ware buiten zich zelf getreden en als met één slag
ontgroeid aan al zijn normale gedrags- en gevoels-
normen, denkwijzen en emoties. Voor zo iemand zijn
vrees en gevaar, lijden en uitputting begrippen uit
een andere wereld geworden, die voor hem elke zin
hebben verloren. Deze toestand kenmerkt zich door
een uitermate grote helderheid van geest, een onge
woon scherpe gevoeligheid voor dreigende gevaren,1
en een absolute, bijkans bovenmenselijke onbekom
merdheid en door een grenzeloze onverzoenlijkheid
In deze toestand verkeerde Nicolson op die avond
aan het eind van februari, omstreeks half negen,
enkele seconden nadat McKinnon hem had verteld
dat Gudrun en Peter waren verdwenen.
(Wordt vervolgd)
Bavinck) brengt het ons verant- En óók: „Wij menen, dat dit r
Om te citeren uit de aankondiging dige stand der wereldgeschiedenis e
van de inhoud, zoals het nummer de
ze aankondiging zelf biedt: „De rich
ting, die dit nummer aangeeft, be
staat uit een positieve nuchterheid,
welke op de achtergrond een uitge
sproken of onuitgesproken besef
heeft,dat het westen vanuit zijn dit nummer
christelijke geschiedenis een bijzon- te nemen. Maar
het kader van een tijdschrift".
Zo is het metterdaad. Van kader ge
sproken: het kader van een dagblad
is niet van dien aard, dat het ons in
de gelegenheid stelt tot méér te ko-
dan tot een aanbeveling om van
„Wending" kennis
aandachtige
dere opdracht blijft behouden in de geboeide lezing onzerzijds geven wij
wereld van onze eeuw en wel wars die aanbeveling dan ook gaarne,
van alle ideologieën en slogans". 1
Wij leven ten aanzien van Azië er
Afrika in een tijd, waarin wat wel
genoemd is het Vasco da Gama-
BIJ EEN PAUSELIJKE UITSPRAAK
Het is een nummer, waarvoor men
de redactie van „Wending" (onder
voorzitterschap van dr. J. M. van
Veen) dank mag weten.
J^E paus heeft het dezer dagen ,,de Maria ook de mens medewerken a
protestanten, die zich toch ook
christenen noemen", euvel geduid,
dat zij Maria niet als medeverlosse-
res erkennen ei
eer onthouden.
het grote heil.
De vorm waarin de paus ditmaal
sprak was nogal kras. Maar de uit-
ook aan Christus spraak bevatte overigens niets ver
rassends. De rooms-katholieke kerk
is de laatste eeuwen steeds verder
gegaan met de tentroonverheffing
van Maria, „de koningin des he-
„Christus", aldus de paus, „heeft
Zijn kruis niet alleen gedragenMa
ria heeft Hem daarbij liuip ver
leend".
De paus zal wel geestelijke hulp heb
ben bedoeld. Maar ook daarvan weet
de Bijbel niets. Noch in de evange-
lieën noch in de brieven vinden wij Thomas'
Het nieuwe gebouw van het r.k.-ly
ceum te Eindhoven werd niet in
Gods bescherming, maar die van
oeder Gods" aanbevolen.
Aquino, nog altijd als
entegen steeds nadruk gelegd op het "5"' d" M«ia, «li
feit, dat Christus alléén de toorn Gods crfzonde zou ZIJ" geweest. In zyn
de Heiland bij het kruisdragen..
De Mariaverering wijzen wij af, juist
Dat de protestanten, die hij de Bijbel omdat wij ons christenen noemen,
willen leven, de Mariaverering af- Maar de Bijbelse Maria, die zich ver
wijzen, geschiedt vooral omdat zij blijdde over God, haar Heiland, die
daarin een aantasting zien van het bescheiden op de achtergrond bleef,
werk der verzoening, door Christus prijzen ook wij met alle geslachten
alléén volbracht. Rome laat door zalig.
