CBKiSTFUJK
Kerk in Indonesië midden
in de samenleving
Predikant uit Brazilië
zoekt emigranten
Pleidooi voor geheel nieuwe
ziektekostenverzekering
hela r ine 4
Een woord voor vandaag
Kanttekening
Wijkkerk blijft voorlopig
nog gesloten
Ontsnapt
langs Krakatau
ISiet alleen de Boodschap,
maar ook de daad
bied
De missionaire predikant van
Poerworedjo, ds. S. Prawirohan-
doko bracht een rapport uit aan
de zendende kerk van Leeu
warden. Een gedeelte van zijn
rapportis opgenomen in het
Zendingsblad van de Gerefor
meerde kerken.
De christelijke samenleving
leeft niet meer geïsoleerd, maar
bevindt zich midden in dè alge
mene samenleving. De christen-
onderwijzers en de christen-ver
plegers. die in dienst van de
overheid zijn, beginnen wegen te
zoeken, hoe zij het Evangelie
van de Here Jezus kunnen bren
gen aan hun familie en collega's.
Op sommige plaatsen worden er
reeds praatavonden over de gods
dienst georganiseerd.
Zij kunnen wel niet veel men
sen bij elkaar krijgen, slechts 3
of 4, docii die blijven dan ook
komen. En dikwijls wordt dit
dan gerapporteerd aan de naast-
bijzijnde kerkeraad. Immers de
christelijke samenleving, speciaal
in de classis Pöerworedjo, be
staat voor een groot deel uit on
derwijzers en verplegers, met
daarbij enkele kleine landbouwers.
Zo bestaat bijv. de Kerk van
Poerworedjo uit 410 Christenen,
waarvan 85 pet. onderwijskrach
ten aan lagere en middelbare
scholen zijn en beambten van
het algemeen ziekenhuis te Poer
woredjo. Van de arbeiders en
handelaren zijn er slechts zeer
weinigen, die lid van een chris
telijke gemeente worden.
Het contact met de algemene
samenleving is innig. Men wil
zich de ellende en de armoede
aantrekken. In het ge-
de Kerken van Tlepok
Karangdjasa was er reeds 3
jaren oogstmislukking door over
stroming en muizenplaag; de ge
meenten van Tjepok en Karang-
djasSa werden het middel, waar
door de Here deze algemene el
lende verlichtte. Kort geleden
nog konden wij 33 kwintaal rijst
verdelen onder de mensen, die
deze hulp werkelijk zeer nodig
hadden. Op deze wijze geeft de
Here, dat er algemeen begrip
ontstaat, dat de christelijke ge
meente niet alleen de Blijde
Boodschap met woorden verkon
digt, maar ook de christelijke
daad kan tonen, die de grondslag
is van de liefde van de Here
Christus.
In Reveille schrijft ds. A. C.
J. van der Poel dat „róeping"
veel meer is dan een functie,
waarvoor wordt betaald.
Wat brengt een mens er toe
te gaan schilderen, schilder te
worden? Of zieken te gaan hel
pen. arts of verpleegster te wor
den? Of het evangelie te gaan
prediken, predikant of zendeling
te zijn? Het antwoord op deze
en tientallen dergelijke vragen is:
roeping! Voor al dit soort
beroepen, die de medemens .di
rect lijke,. te dienen, die een be
paalde mate van idealisme (en
daarmee vaak samenhangende
onderbetaling) meedragen, moet
je „roeping" hebben.
Wat wordt meestal onder dit
woord „roeping" verstaan? In het
dagelijkse spraakgebruik staat
het dikwijls voor een „inwendige
drang", een soort „innerlijke
stem". Toch is dit niet de echte
roeping. Roeping door een in
wendige stem is iets, dat zich
geheel binnen de mens afspeelt.
Maar voor werkelijke roeping is
méé- nodig: een roepen, dat van
buiten de mens tot hem komt,
een roepen van de kant van God.
Wie iets van dit roepen, deze
stem, dit woord van God ver
staan heeft, weet dat „roeping"
niet een idealistische particulie
re liefhebberij van dokters, ver
pleegsters, dominees en sociaal
werksters is, maar dat heel het
leven van de mens gave, taak en
roeping van de kant van God is.
Die roeping komt in het bij
zonder tot uiting in het „be
roep" van de mens, want het is
niet toevallig dat beide woorden
van hetzelfde werkwoord zijn af
geleid. En God bezit vele moge
lijkheden om ons tot een be
paald beroep te „roepen". Een
boerenzoon wil graag dokter wor
den, maar hij is de enige erfge
naam: hij wordt daarom bóer.
Dat kan de roep van de kant
van God zijn. Maar het behoeft
niet zo te zijn: dan wordt hij
dokter. Algemene regels daarvoor
bestaan niet: alles hangt af van
de persoonlijke beslissing, geno
men in het geloof in Jezus Chris
tus.
Er is arbeid, waarin de „roe
ping" blijkbaar in het oog van
sommige mensen moeilijk te her
kennen is. Maarten Luther heeft
al zijn best gedaan duidelijk te
maken, dat het militaire beroep
ook met roeping te maken heeft.
En de autoriteiten, die paspoor
ten afgeven, hebben nog steeds
de roeping van de huisvrouw niet
ontdekt; ze vullen namelijk nog
steeds in: beroep geen. Eento
nige arbeid „aan de lopende
band" heeft het in de literatuur
ook niet tot hoge waardering kun
nen brengen.
Daarom is het goed er op te
wijzen, dat een beroep méér is
dan een functie, waarvoor je be
taald wordt. Wie tot taak heeft,
ieder jaar opnieuw zesjarige kin
deren bij te brengen, dat één
keer één één is en twee keer
twee vier. verricht ook eentonige
arbeid. Maar toch is deze taak
een echt be,roep", want wie
haar uitvoert helpt bij de vor
ming van mensen. En zo heeft
iedere eerlijke arbeid vele mo
gelijkheden, waardoor dè mens zijn
naaste kan dienen. Wie dat ont
dekt heeft, ontdekt ook, dat zijn
arbeid er anders gaat uitzien,
dat Christus aan het begin en aan
het eind van zijn beroep staat.
Bekend is het verhaal van de
man, die aan een drietal werk
lieden vroeg, wat ze aan het doen
waren. De eerste antwoordde:
„Ik sjouw stenen." De tweéde:
„Ik ben bezig de kost te verdie
nen voor mijn gezin en mezelf."
De derde: „Wij zijn een kathe
draal aan het bouwen."
Plannen voor
een nieuwe
kolonie
Ds. W. V. Muller, Nederlands
predikant in Brazilië, is voor én
kele weken van ovèr de oceaan
naar Nederland gekomen om hier
voorlichting te geven over emigra
tiemogelijkheden naar Brazilië,
Er zijn op het ogenblik in dit
land twee grote Nederlandse ne
derzettingen, een van 125 en een
van 75 gezinnen. Maar omdat deze
te uitgebreid worden heeft men
plannen om een nieuwe kolonie te
vormen.
Evenals de andere kolonies zal ook de
ze worden gesticht in de staat Para
na. Coöperaties van de twee bestaan
de kolonies hebben al 7000 ha grond
gekocht, zgn. kampgrond (natuurlijk
grasland) die nog helemaal zal moe
ten worden ontgonnen. In deze kolo
nie zullen honderd gezinnen kunnen
worden ondergebracht: zestig gezin
nen uit Nederland en veertig uit de
twee andere kolonies.
Een
maar
Er is echter een groot „maar" aan de
emigratie naar Brazilië verbonden: de
emigranten zullen 20.000 moeten mee
nemen om „in de grond te steken".
Plannen voor de stichting van deze ko
lonie zijn al voorgelegd aan de Chr.
Emigratiecentrale onder wier auspi-
Rapport Centrum staatkundige vorming
Een commissie van het rooms-regelde garanties komen, waardoor
katholieke centrum voor staat-, ni.tj.tf fcunj»» dra-
kundige vorming heeft een ont
werp voor een nieuwe ziektekos
tenverzekering uitgewerkt. De
commissie heeft als uitgangs
punt genomen, dat iedere Neder
lander, die dit wenst, zich tegen
de onkosten, verbonden aan nood
zakelijke medische hulp, moe'
kunnen verzekeren.
ciën de komende weken
hele land voorlichtingsavonden zullen
worden gegeven.
Ds. Muller en dé heer J. Jager, één
van de voormannen van de kolonie
Castrolanda zullen er vertellen over
de mogelijkheden in dit voor Neder
landers nog vrij onbekende gebied.
Ervaring
De predikant, dié voornamelijk werk
zaam is onder de „verstrooide groe
pen" en tevens de Nederlandse consul
in de staat Parana is, kan uit eer
langdurige ervaring spreken.
Sinds 1934 woont hij al in Brazilië er
is bij vrijwel iedere Nederlander eer
goede bekende. Hij heeft een uitge
breid werkterrein en is soms dagen
achtereen van huis. Zijn vrouw heeft
de avonden, dat hij niet thuis
eens geteld maar toen ze bij de 200
was is ze er maai- uitgescheiden.
De Nederlandse kolónisten houden zich
voornamelijk bezig met de veeteelt,
zegt ds. Muller, maar elk bedriif moet
toch gemengd zijn. Onder meer wordt
er rijst verbouwd, een produkt
mee de Nederlanders in deze streken
zijn begonnen.
Amerikaan
Ds. Muller is een in Nederland gebo
ren Amerikaan. Op 14-jarige leeftijd
ging 'hij naar de Verenigde Staten. In
zijn jonge jaren werkte hij in Wall-
street waar hjj financiële kennis op
deed en later studeerde hij aan het
Calvin College in Grand Rapids (Mi
chigan) theologie.
Na zijn theologische studie begaf hij
zich naar Brazilië als dominee voor
een kolonie van 14 gezinnen van Ne
derlandse immigranten te Carambei in
Parana.
Toen de kolonie begon te groeien werk
te hij aan een nieuwe nederzetting.
In 1951 keerde hij uit Nederland in
Brazilië terug met circa 75 families,
die hij hielp bij het ontwikkelen van
de nederzetting te Castrolanda op on
geveer-30 km van Carambei.
Met hetzelfde doel, mensen te zoeken,
die in Brazilië een nieuw bestaan wil
len opbouwen is de predikant thans in
Nederland.
Het is naar de mening van de com
missie wenselijk, dat voor degenen,
wier inkomen boven de zogenaamde
weistandsgrens uitgaat, wettelijk ge-
De Mensenzoon, door Francois Mau-
riac. Nederlands van J. W. Hofstra. Uit
gave Foreholte, Voorhout.
Rudolf de Mepse, het monsterproces
van Fa an. door Ab Visser. Tweede her
ziene druk. Uitgave F. G. Kroonder,
Bussum.
Eenvoudig bijbels bestek, door ds. R.
Bijlsma, Zesde druk. Uitgave Het We
reldvenster, Baarn.
Bijbels bestek, door ds. R. Bijlsma,
Zesde druk. Uitgave Het Wereldvenster,
Eeuwenoude synagoge
wordt herbouwd
De uit de elfde eeuw stammende sy
nagoge te Worms, die voor zijn vernie
tiging door de nazi's in de Kristalnacht
van 193S als mooiste van Europa gold,
zal in zijn oorspronkelijke staat worden
opgebouwd. Hiertoe heeft de stad Worms
in overleg met de Bondsregering en de
regionale regering besloten. Aangezien.
Worms ijog maar een Joodse bevolking
van tweè zielen heeft zal deze synagoge
onder beheer van de' stad blijven. De sy
nagoge zal op de zelfde plaats ven-ijzen
als waar haar eeuwenoude voorgangster
stond. Zij werd destijds gebouwd door
dezelfde ambachtslieden die de kathe
draal van Worms hebben vervaardigd. De
synagoge te Worms had niet alleen grote
waarde wegens haar uitzonderlijk hoge
leeftijd, maar tevens omdat tal van
Joodse'geleerden daar werkzaam waren.
De eerste steenlegging zal 27 september
plaatsvinden.
Algemene vergadering
van „Pro Bege"
De Koninklijke Nederlandse Militairen
Bond Pro Rege zal op 16 september in
het gebouw voor o„ k, en w. te Utrecht
zijn algemene vergadering houden on
der presidium van de heer G. Wielinga
uit Utrecht.
gen, voldoende en onopzegbaar kun-
i worden verzekerd.
iet particuliere verzekeiingswezèn
alsmede de ziekenfondsen behoren wet
telijk te worden geregeld. Men dient
echter vrij te zijn in de beslissing bij
wélke verzekeringsinstantie men' zich
wenst aan te sluiten. Beid§ instellingen
moetén onder beheer van de Rijksvér-
zékeringskamer komén.
Voorts moet in deZe opzet de Zieken
fondsraad een uniform percentage van
het belastbaar inkomen vaststellen. On-
gehuwden betalen de halve premie. Het
gezinshoofd betaalt een premie over het
gehele belastbare inkomen, uitgezon-i
derd het inkomen van zelfverdienende
kinde
heeft nog een plan
uitgewerkt mét een combinatie van
vaste premie en premie naar draag
kracht. De loon- of inkomstengrens
komt daarbij te vervallen. In 'dit plan
betaalt iedere Nederlander 2 pet.
van zijn inkomen via de belas
tingdienst voor ziektenkosten. De
opbrengst wordt verdeeld over alle
instellingen voor ziektekostenverze
kering naar rato van het aantal ver
zekerden. Daarboven mogen de zie
kenfondsen dan een vaste premie
per hoofd of gezin heffen.
Tenslotte heeft de commissie nog een;
plan gepubliceerd, dat tot verbetering
van het bestaande systeem kan leiden.
De ziekenfondsen, moeten daarbij grote
re financiële vrijheid krijgen bij een
verantwoorde bedrijfseconomische werk
wijze. De loongrens voor de ongehuwden
Wordt in dit voorstel verlaagd tot
4500, en voor gehuwden tot 6000.
Per kind zou de loongrens dan weer
met 500 moeten worden verhoogd.
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Lekkerkerk: R. van 't Lin-
denhout te Wapserveen.
Beroepen te Rotterdam (wijkgemeen-
te Prinsenkerk, vac. dr. W. S. van Leèu-
wen): dr. G. Huls te Gouda,
Bedankt voor Ommen: J. N de Ruiter te
Leiden; voor Klazienaveen (toez.)
Noordmans te Tjamsweer.
Bedankt voor Poortvliet: C. van
Bosch te Bodegraven
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Stad aan 't Haringvliet:
J. H. van Boggelen, kand. te De Bildt,
Utr.; te Gees. Dr.: W. Hoogsteen. kand. te
Driebergen.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Beroepen te St. Jansklooster: D. Slag
boom te 's Gravenzande.
Landelijke conferentie
„Kerk en Vrede"
„Kerk en Vrede", de geloofsgemeen
schap van- christen-antimilitairisten,
houdt op zaterdag 26 en zondag 27 sep
tember te Amsterdam de landelijke con
ferentie.
De conferentie begint zaterdag tc 10.30
ar in het Instituut voor de Tropen.
Zaterdagmiddag spréékt prof. dr. J. de
Graaf, de voorzitter van dezé gemeen
schap. over „Kerk en vrede in de huidige
wereldsituatie". Zaterdagavond is er een
openbare bijeenkppist in de Koepelkerk,
waar gesprokeii:>zal wordenover „Afri
ka daagt het christendom uit" door prof.
De Graaf, prof. dr. K. A. Busia uit Gha
na en dr. J. J. Buskes. Zondagmiddag
spreekt de Brusselse journalist Jan van
Lierde in het Instituut voor de Tropen
„Gewéldloze strijd in Afrika".
Advertentie
beroemde
geneesmiddelen
in 1 tablet
doen. wonderen
(•blei d>t U weer mei plezier Uw werk kunt deen
Europese-universiteiten
conferentie in Dijon
De tweede grote Europese-universi
teiten conferentie zal gehouden worden
te Dijon van 9—15 september 1959, op
uitnodiging van de universiteit van
Dijon De organisatie van de conferen
tie is verzorgd door de Europese-univer
siteiten commissie, onder de auspiciën
van de Westeuropese Unie. Uitnodigin-;
gen zijn verzonden aan de universitei-:
ran 2 landen van Europa alsmede;
een aantal hoge- functionarissen op
hoger onderwijsgebied en aan enige de-
kundigen op bepaalde terreinen van wi
tenschap. In totaal verwacht men d
ongeveer 200 personen aan de conb
rentie deelnemen.
De eerste Europese-universiteiten
conferentie, welke in de zomer van 1955
Cambridge werd gehouden, wordt be
schouwd als een belangrijke mijlpaal
de geschiedenis van de onderlinge
betrekkingen tussen de universiteiten
van Europa. Bij die gelegenheid heeft
de conferentie onder de algemene titel
,De universiteiten in de wereld van
vandaag" een vrij groot aantal vraag
stukken, waarmede de universiteiten in
a-oorlogse periodén werden gecon
fronteerd, in studie genomen. De con
ferentie van Dijon zal gewijd zijn aan
diepgaande bestudering van proble-
op: een meer beperkt .terrein. De
ikeuze is gevallen op de twee volgendi
onderwerpen: „De universiteiten en he
tekort aan natuurwetenschappelijk ei
technisch personeel" én „Studiès met
betrèkking tot Europa in
taire onderwijs".
Twee mensen in de wereldgeschiedenis hebben de dood niei
gesmaakt: Henoch en Elia. Als we van hun einde lezenzijn
we wel eens met een beetje afgunst vervuld. Voor velen van
ons blijft de dood, iaat hij voor Bildad was: de koning der ver
schrikkingen (Job 18:14.).
We hebben wel eens de gedachte dat het einde van Henoch zijn
rechtvaardigheid bewijst, en als er over Henoch gepreekt
wordt, dan gaat het meestal over zijn einde.
Merkwaardig is dat Hebreeën zijn. rechtvaardigheid niet ver
bindt met zijn einde, maar met zijn leven. De belangrijkste
zin is eigenlijk: „Want voordat hij werd weggenomen is van
hem getuigddat hij Gode welgevallig was geweest". Niet het
einde van de mens bewijst of hij Gode welgevallig is, maar
zijn leven. Niet door de sterfdag in de toekomst weet de wereld
of wij Hem behoren, maar door het leven van vandaag. De be
slissingen, die wij vandaag nemen, de manier waarop wij van
daag reageren op de moeilijkheden tonen de mensen of geloof
ons leven beheerst. Niet de grote besluiten van ons leven tonen
wie wij zijn, maar de beslissingen, die zonder denken genomen
moeten worden. Zullen zij laten zien dat we van God zijn?
DE R WEER IN DE MAAND
gEPTEMBER, met de letter
in Ook dit laatste is iets, wat we wel
even overwegen mogen, nu we weer
aan het begin staan van dit nieuwe
de maand, betekent een afslui
ting van het vakantie- en een hèrbé-
gin van het werkseizoen.
Allerlei zaken gaan daarbij opnieuw De ervaring leert, dat met het voort-
van start. De schooldeuren gaan elke schrijden van de tijd waarin wij le-
dag voor onze kinderen open
sluiten zich achter hen. De kortende
dagen wijzen al heen naar langere
avonden thuis. Het gezin krijgt weer
wat meer kansen dan het in zomerse
maanden pleegt te hebben. En ook
het organisatieleven komt opnieuw
op gang.
Voor ons allen betekent het de nood
zaak van een hernieuwde instelling werk stellig in het bijzonder een
op dit alles. We zullen ons tot de zwak krijgen. Hoe vormend kan het
herfst en de winter moeten gaan niet zijn! Maar hoe moeilijk komt
„schikken". Schikken, ook voor wat het vaak op gang.
het verenigingswerk spoediger
in de verdrukking komt. Hetzelfde
geldt en het valt te betreuren
de catechisatie. Zouden we ons
niet liever terstond voornemen, dat
we ze in het schema van onze tijd
de plaats gaan geven die ze verdie-
Daarbij mogen we voor het jeugd-
onze tijdsindeling, onze tijdsbeste
ding, betreft. Het zullen weer veel en
velerlei dingen zijn, die wij hebben-
te behartigen. Waarbij nog komt,
Bepleit is om de jaarlijkse toogdtgen,
nu vaak aan het bind van het sei
zoen, liever in de herfst te houden,
waarom ook niet? Dan kunnen z
dat het leven met elke nieuwe herfst bij uitstek profijtelijk zijn tot het
zwaarder bezet lijkt.
Als nieuw „element'
vele gezinnen binnengedrongen,
geven van stimulans en tot het uit-
tlians tot in vaardigen van de mars-orders.
Zaken dus te over, die ons aller a
de televisie. Zal ze bijdragen tot dacht gaan vragen. En dan hebben
verrijking 1
leven? Of zal i
we nog niet e
gerept van de dage-
Anglicaans predikant las Roomse missen
In Engeland duurt de deining
voort, die veroorzaakt werd door
de anglicaanse bisschop van
Southwark in Londen. Deze gees
telijke sloot een wijkkerk, omdat
de plaatselijke predikant, ds. R
E. Harris, daar de Roomse
mis bediende en de Roomse ker
kelijke kalender gebruikte.
Vrijwel alle kerkelijke bladen hebben
zich achter de bisschop gesteld. Dit is
des te meer opmerkelijk omdat vooral
INDES KOELKASTEN
INDERDAAD
INDRUKWEKKEND
118
Het kostte hem niet veel moeite om Van Effen
te vinden. Die lag nog steeds tegen de verste,
gelukkig nog niet door het. vuur aangetaste wand
van het vertrek aangeleund, half overeind, op één
arm steunend. Zijn kaki-overhemd en zijn keper
broek waren geheel doorweekt van het bloed, en
zijn gezicht zag asgrauw. Hij snakte naar adem
en stikte bijna; zijn borst ging hevig op en neer
van het hijgen naar zuurstof die er niet meer was.
Zo snel hij kon wankelde Nicolson dwars door het
wist dat hij voort moest maken; dat
it gloeiende fornuis hoogstens een halve
minuut zou kunnen uithouden. Zijn kleren begon-
hij het i
door ALISTA IR MACLEAN
(vertaling Rob Limburg)
jeds te smeulen; de gerafelde hoeken rook
ten, en gloeiden hier en daar reeds. En zijn ge
martelde longen kregen d>e zuurstof niet, die zijn
..wakker" wordend lichaam zo brood en brood
nodig had. De hitte in zijn gezicht en o
gehele lichaam was gewoonweg ondraaglijk.
Van Effen staarde hem aan, zonder
van leven te geven. Waarschijnlijk was hij reeds
half dood. dacht Nicolson; hij begreep niet, hoe
hij het daar nog zó lane had kunnen uithouden.
Hij bukte en probeerde Van Effens vingers los te
makfv van de karabijn, die ze nog omklemden,
maar het bleek onbegonnen werk: zijn hand leek
wol een ijzeren band, die om het metaal van
de loop was' gesm-ed. Er was geen tijd meer te
vc-'.iezen: misschien -vag het toch al reeds te laat.
Hijgen--: en »wrx?i«vi spande Nicolson, terwijl het
zwsct ;.em m 'angs het gezicht stroomde,
lijr. «Uerlaatso» te'«u'-en in en nam de zwaarge
wond, Var. Vjfer in *l>n armen.
H14 had de naar de uitgang halverwege
afgelegd, v-t een a^hr*urend en krakend geluid,
a het reti-r «r ie v'nmmen zelfs nog over-
v»- nos n-r ovtijds zijn vaart deed in-
no? f»<n TiwCcr '-00r hem uit ploften een
m -nrrde stukken hout in een
«■wmr vu v «ur *r vnken op de grond neer en
••pe>-d«n d *vang itAcnw. Met een ruk keek
M>cr's- ,»«ir bo-*>n en -en gevoel dat Kct
t*<iüdenue d*k b**lg was boven hun hoofd in
barrière hêèn te komen Zijn kurkdroge .kakibroek
vatte onmiddellijk vlam, en de kringelende vlamme
tjes klommen zo snel langs zijn benen hoog, dat
hij de hongerige toppen ervan reeds kon voelen
lekken aan zijn armen, die de loodzware Van Ef
fen torsten.
Het was alsof roodgloeiende zwaarden genade
loos door zijn voetzolen boorden en zijn neusgaten
vingen de stank op van zijn eigen schroeiende
vlees. Hij was aan het eind van zijn krachten;
hij vóelde dat hij op het punt stond te bezwij
men, en bezig was zijn laatste restje besef van
tijd, doel of richting te verliezen, toen hij nog net
kon voelen dat hij door gretige handen bij de
armen en schouders werd gegrepen en naar bui
ten gesleurd, in de heerlijke, koele, levenschenken
de avondlucht.
Het gemakkelijkste zou zijn geweest, dat hij
Van Effen had overgelaten aan die uitgestrekte
armen en zich op de grond had laten zakken om
daar de golf van bewusteloosheid af te wachten,
die hem genadige vergetelheid zou schenken en
de verleiding om dat te doen was bijkans onweer
staanbaar. Maar hij gaf daar
niet genoeg aan schenen te hebben. Seconden
liepen, eer zijn geest weer helderder begon te
worden, en het trillen in zijn benen ophield. Nu
kon hij Walters en Evans en Willoughby zien, die
zich om hem verdrongen, maar hij stoorde zich
niet aan hen, doch zwoegde verder en legde Van
Effen neer in de beschutting van het eerste huis
aan de windkant van het dorpshuis.
Langzaam en met een oneindige tederheid liet
hij de zwaargewonde op de grond zakken en be
gon diens door kogels doorboorde en met bloed
besmeurde overhemd los te knopen. Van Effen
pakte Nicolsons polsen beet met zijn zwakke han
den.
„U verdoet uw tijd. mijnheer Nicolson." Van Ef
fens stem was niet veel meer dan een door
bloed gesmoord zwak gemurmel, dat haast onhoor
baar was in het gedavér van de vlammen.
Nicolson stoorde zich niet aan hem en scheur
de het overhemd open, doch deinsde toen toch
terug voor wat hij daaronder ontdekte. Wanneer
Van Effen in leven wilde blijven, moest hij ogen
blikkelijk worden verbonden. Hij rukte zijn eigen
gehavende overhemd van het lichaam, scheurde
het in repen en bedekte daar voorzichtig de won
den mee, terwijl zijn blik zich richtte op het bleke,
verwrongen gezicht van Van Effen, die probeerde
te glimlachen; het was misschien een sardonische
glimlach, dat kon men moeilijk zeggen zonder
eerst de blik in zijn ogen te hebben gezien, maar
daarin viel niets meer te lezen, aangezien, ze reeds
door het waas van een naderende bewusteloosheid
werden beneveld.
„Nog eens: verdoe uw tijd niet," mompelde hij
weer. „De barkas de barkas van Kiseki. Maak u
daarvan meester. Die heeft een radiozender aan
boord, waarschijnlijk een krachtige u hebt ge
hoord wat Yamata daarover heeft gezegd. Walters
is marconist en kan een boodschap uitzenden."
Zijn stem ging over in een dringend gefluister.
„Onmiddellijk, mijnheer Nicolson, er is haast bij!"
Zijn handen lieten Nicolsons polsen los en vielen
met de palmen naar boven slap langs hem neer,
op de hard aangestampte kampörtggrond.
(Wordt vervolgd)
de hoogkerkelijken scherpe kritiek heb
ben op deze bisschop.
De Engelse Kerk is zeer traditioneel
gesteld, maar in 1929 heeft de kerk toch
een aantal veranderingen aangebracht
in het Prayerbook. Deze veranderingen
moeten echter door het parlement goed
gekeurd worden, omdat de Engelse
Kerk staatskerk is en de staat bleek
conservatiever dan de kerk, want het
parlement keurde de veranderingen niet
goed.
Deze veranderingen zijn toch veelal door
de plaatselijke kerken overgenomen.
Bisschop Stockwood probeert nu wat
eenheid te brengen in de verschillende
liturgische vormen en heeft e
beslissingen van 1929 overgenomen, ter
wijl hij de predikanten in zijn bisdom
verbiedt andere na te volgen. De hoog
kerkelijken zijn het daar niet mee e
Kerkdeur even open
Inmiddels is de gesloten kerkdeur
even open geweest en toen weer geslo
ten, De bisschop heefi er namelijk een
dienst geleid en tevens geprobeerd om
de gemoederen in de wijkkerk wat te
kalmeren.
De bisschop verklaarde dat, voor hij tot
bisschop werd benoemd, in de All
Saintskerk waaronder de wijkgemeen
te van ds. Harris valt regelmatig de
Roomse mis werd gelezen. Ook in de
beide wijkkerken waren de diensten
niet alleen hoogliturgisch, maar rooms-
katholiek.
Reeds onder zijn voorganger was de
hoofdpredikant van All Saints overge
plaatst en vervangen door een anglicaan
die meer laagkerkelijk dacht en de op
dracht kreeg om de kerk, die bijna leeg
was gepreekt onder de ..rooms-katho-
lieke predikanten" weer te vullen. Ook
in de ene wijkkerk werd een nieuwe
predikant aangesteld.
Alleen ds. Harrison bleei nog in zijn
Carshaltonwijkgemeente, en ondanks
aandrang van het episcopaat bleef hij
vasthouden aan zijn rooms-katholise-
rende ideeën. Ook deze geestelijke
slaagde er in zijn kerk leeg te „missen",
want in de diensten kwamen niet meer
dan 50 of 60 van zijn volgelingen.
Geen kerk over
Nu de predikant eindelijk zijn emeritaat
heeft aangevraagd, hebben deze mensen,
die wel weten dat zijn opvolger geen
hoogliturg zal zijn, een andere kerk op
gezocht in de omgeving. Het gevolg is
dat er geen gemeente is overgebleven
voor deze kerk.
De hoofdpredikant van de All Saints
kerk verklaarde tijdens de dienst nog
dat de kerk voorlopig gesloten zal blij
ven Als er echter een opvolger is ge
vonden die de verscheurde gemeente
weer wil gaan leiden, zullen de deuren
weer open gaan. Het zal zijn taak eigen
lijk zijn om een vrijwel geheel nieuwe
gemeente in de lege wijkkerk bij elkaar
te brengen.
alleen maar andere soms waardevol- lijkse huisvriendin, die de krant is,
Jere, zaken opzij schuiven? Zal
i die, vermoeden
5 gaan dienen óf zal ze beslag gaan toelichtende weerspiegeling van het
leggen op onze tijd en op onze aan- dagelijks leven, al evenmin onbe
dacht, en daarmee ook op onszelf? tuigd zal laten.
DE BENOEMING VAN BUPPEBT
]~)E benoeming van de heer Rup- recht op de man af, zijn principiële
pert tot lid van de Raad van mening formuleren, maar wanneer
State willen we in de eerste plaats de situatie het gebood, bleek hij
als een gelukkige benoeming aandui- ook meester in het taktisch
den, omdat met hem een belang
rijk exponent van de grote werkne-
mersgroep, die ons volk telt, in de
ze raad binnentreedt; een in de
werknemerswereld deskundig mail,
die tot oordelen bevoegd is.
Dan is zijn benoeming gelukkig, om
dat zij een verjonging meebrengt
van dit hoge collége. De heer Rup-
pert is nog geen vijftig jaar oud.
We willen hem gaarne gelukwen
sen.
Maar, zoals met vele benoemingen,
heeft zij ook een droeve kant. Zij
Opvallend was, dat hij, niettegen
staande de vele beslommeringen die
het werk van het christelijk vak
verbond met zich meebracht en die
meer aandacht vergden dan me
nigeen kon vermoeden, de grote lij
nen bleef zien. In het bijzonder wil
len we noemen zijn steeds weer wij
zen op de noodzaak van herziening
van structuur en rechtsorde der on-
derneming. Het internationale werk,
betekent immers het heengaan als dat hem elk Jaar enkeIe maanden
1 naar Cenóv» +;u,. u-
voorzitter van het C.N.V. In korte
tijd heeft het C.N.V. nu afstand
moeten doen van twee zeer capa
bele bestuurders: Roolvink en Rup-
pert; beiden werden geroepen tot
hoge posten. Weliswaar houdt dit
een onderscheiding in,
men verheugd mag zijn, mai
accentueert de moeilijkheid. de
opengevallen plaatsen opnieuw op
passende wijze te doen bezetten.
Ruppert is voor het C.N.V. een lei-
naar Genève riep, tilde hem waar
schijnlijk steeds weer boven de
kleinere zaken uit. De contouren
van de zaak, waarvoor de christe
lijke vakbeweging in Nederland het
pleit voert, konden dan weer dui
ver de,ijker in liet °°8' gehouden worden.
het Overbodig om te zeggen, dat het
heengaan van de heer Ruppert voor
het C.N.V. een groot verlies bete
kent en dat de opvolging geen een-
re- voudiffe zaak zal zijn, al willen we
der geweest met grote bestuurlijke "I?4 voorbiiz'en, dat de post die
apaciteiten. Hij heeft zich een hi,i ?aat bekIeden, van het grootste
chcrp denker getoond, die dikwijls £ewicht is! '"j zal ook op deze plaats
belangrijk werk voor land en volk
kunnen verrichten.
capaciteiten. Hij heeft
scherp denker getoond, d
frapperend snel conclusies kon trek
ken, daarbij rekening houdend met
alle omstandigheden en met alle Wij wensen het C.N.V. voor de toe
een voorzitter toe, als Rup-
ANDEBE AANPAK
£R viel vorige week reeds vóór zicht voordoen.
het bezoek van Eisenhower aan 4
Adenauer neiging waar te nemen
om de Duitse hereniging voorlopig gendheden in hun besprekingen met
te laten rusten en een nieuwe bena- de Sowjetunie hebben aangedrongen
dering van de geschillen tussen Oost op hereniging van Duitsland,
en West te zoeken via ontwapenings- Nu gebleken is, dat de Sowjetunie
besprekingen. er niet over peinst, Oost-Duitsland
Het werd toen zeer wel mogelijk prijs te geven, was het zaak, dat ook
geacht, dat de besprekingen tussen Adenauer zou inzien, dat het geen
Eisenhower en Chroesjtsjef zullen zin heeft, op hereniging als voor
leiden tot hervatting van het ontwa- naamste punt van bespreking te blij-
peningsgesprek binnen de Verenigde ven aandringen.
Naties. Het zou, meende men, voor- Het is daarom van belang, dat Ade
barig zijn aan te nemen, dat de nauer als eerste om hervatting van
Sowjetunie geen belang heeft bij een het ontwapeningsgesprek heeft ge-
ontwapeningsakkoord. vraagd en het president Eisenhower
In zijn brief aan Chroesjtsjei heeft mogelijk maakt, tijdens zijn gesprek-
Adenauer nu als zijn overtuiging uit- ken met Chroesjtsjef naar een nieu-
i benadering van de geschillen tus-
n Oost en West te streven.
dergelijk gesprek over de ont-
gesproken, dat overeenstemming
over een gecontroleerde ontwapening
kunnen bijdragen tot oplossing
de andere problemen, die Oost wapening tot betere resultaten zal
wat meer gematigde houding van de
kanselier niet het gevolg is geweest
van zijn onderhoud met de Ameri
kaanse president, maar dat zijn idee-
cn reeds vaste vorm hadden aange
nomen, vóórdat deze in Bonn was
gearriveerd.
op een bevredigend akkoord dan het
in Genève vastgelopen gesprek over
de Duitse kwestie, moet worden af
gewacht.
Het zou echter de aandacht afleiden
van de Berlijnse crisis, en een ont
spanning in de koude oorlog moge-
Dit is van belang bij de beoordeling lijk maken, op haar beurt onmisbaar
van de nieuwe mogelijkheden, welke
zich nu wellicht in internationaal op-
Ds. J. C. Wisse maakte
val met bromfiets
Maandagavond is ds. J. C, Wisse
'lei-vorind predikant van Bergen op
Zoom weer een ongeluk met zijn brom
fiets overkomen Hij reed door de Bur
gemeester van Hasseltstraat toen plot
seling de uitlaatpijp van zijn motortje
los raakte en tussen de spaken van zijn
voorwiel sloeg. Ds. Wisse kwam hierbij
te vallen. Hij kreeg een hersenschudding,
verwondingen in het gelaat en kneusde
enkele ribben. Nadat ter plaatse de
eerste hulp was verleend werd hij per
ziekenauto naar zijn woning vervoerd.
Nog geen jasr geleden had ds. Wisse
evenens een ongeluk waar hij nog maar
kort geleden geheel van was hersteld.
