CHRISTELIJK
Alle Duitse kerkklokken
kondigden Kerkedag aan
Verstaanbaarheid niet
ten koste van de kern
Plaats van de gemeente
in het volle leven
VenitcJk
Een woord voor vandaac
Kanttekening
Aantal zittenblijvers in
W.-Duitsland heel groot
ROXASECT doodt
Ontsnapt
langs Krakatau
VITELLA
Doopsgezinde discussie
over het ivezen van
het evangelie
Dat ook in Doopsgezinde krin
gen dezelfde vragen aan de
orde komen die leven in de
Hervormde Kerk, blijkt uit een
discussie die gevoerd is m het
Doopsgezind Weekblad". Daarin
reageert de Hoornse predikant
ds. W. Broer op een artikel van
ds. C. F. Briisewitz, waarin deze
zich uitsprak over de verzoe
ning. Hij gaf daarbij een stand
punt weer, dat veel lijkt op het
standpunt van prof. dr. P. Smits
in het vrijzinnige weekblad
„Kerk en Wereld."
Brüsewitz zegt: het Evangelie
moet toch verstaanbaar zijn. Ak
koord! Het gaat om het „verta
len". waar wij elke zondag voor
staan en onze moeite mee
hebben. Stellig zullen wij hier zo
ver mogelijk in moeten gaan
maar ook geen stap verder. Hier
zijn wel degelijk grenzen die
niet die waarheid gaan verkorten
om dan voor dat verkorte, ver
doezelde Evangelie mensen te
gaan winnen dat heeft geen
zin. Wij kunnen m.a.w, niet de
ergernis uit het Evangelie wegne
men om 't acceptabel te maken
hen, die zich daaraan sto
ten.
En: het Kruis is ons een erger
nis. zolang Gods Geest niet met
ons is: het Kruis, waaraan al het
werk der genade en der verzoe
ning voor ons werd volbracht. Ik
*og du»: preek zó modern en zó
remeei «J se maar kunt maar
laat dit nooit gaan ten koste van
de kern, het wezen, datgene waar
ons geloof en ons heil mee staat
of valt: het Kruis der verzoening
door het plaatsvervangend lijden
en sterven van Jezus Christus.
Nu geloof ik eigenlijk ook niet,
dat het in Brüsewitz' betoog al-
ook helemaal geen uitgemaakte
zaak. dat zijn ethische categorie-
en de mens van deze tijd méér
zouden aanspreken dan wat hij.
enigszins denigrerend noemt „ju
ridische of ritualistische vergelij
kingen". Hier valt in elk geval
op te merken, dat al de eeuwen
door deze, in zijn ogen zo abjec
te wijze van spreken over d# ver
ken. Ook is het bepaald niet
dat het hier slechts zou gaan om
latere dogmatische schema's en
constructies, die in de Bijbel self
geen rol spelen.
Tendens
BRÜSEWITZ is hier ni«t geheel
vrij van diezelfde tendens, die
we in de moderne theologie zo
sterk zien en die we, eerlijk ge
zegd, verouderd dachten: een
scherpe scheiding tussen de ethi
sche Jezusprediking van de Bijbel
én de latere menselijke verdogma-
tisering door de Kerk.
Zo is bij beiden het resultaat
dan ook vrijwel identiek: het libe
rale Jezusbeeld, ais navolgens
waardig exempel ligt niet zo heel
ver af van Brüsewitz' uitspraak
..dat ons leven in Christus geof
ferd is, versta ik niet anders dan
dat ik zo gehoorzaam mag zijn
als Hij". Hier wordt niet alleen
de klok der theologie een halve
eeuw of meer teruggezet (dat
hóeft nog niet noodlottig te zijn!)
maar hier wordt, naar mijn in
zicht, de volle bijbelse Christus
prediking verarmd en verschraald
ethisch-religieus principe,
kunnen vinden.
over het zó machtige Jesaja 53
<.,het Evangelie in het Oude Tes
tament "i zouden wij dan moeten
zwijgen en op de lijdenszondagen
zouden wij de gemeente niet meer
mogen troosten en opwekken met
die geweldige woorden: ..om onze
overtredingen werd Hij doorboord,
om onze ongerechtigheden verbrij
zeld, de straf, die ons de vrede
aanbrengt was op Hem, en door
Zijn striemen is ons genezing ge-
een theologische zwakheid,
haar diepste oorzaak vindt in
feit, dat hij wel oog heeft
weinig
het
Gods liefde,
Zijn gerechtigheid.
En toch zijn deze beide er in
de Bijbel evenzeer, even sterk.
God is daar niet minder heilig en
rechtvaardig dan Hij barmhartig
is. Van de ..Nederlandse kerkva
der" Gunning is het veel-geciteer-
de en m.i. zeer diepe woord: „de
toorn Gods is de spits van de
vlam zijner liefde".
Bijbels is: God is heiligheid èn
God is liefde. Alleen tegen deze
achtergrond der volle bijbelse
openbaring kunnen wij de zin van
de verzoening m en door Christus
verstaan, in zijn beide aspecten:
het offer, dat God brengt èn het
offer, dat aan God gebracht wordt.
Bijbels
WU doopsgezinden hebben van
ouds de naam (of alleen maar
de pretentie?) niet leerstellig,
maar bijbels te willen zijn. Ik zie
daartussen zozeer geen tegenstel
ling maar goed: laten we dan
maar alléén bijbels zijn! Maar
dan ook goed-bijbels! Dan niet
gaan schiften en keuren en niet
vanuit een vooropgesteld Gods- en
mensbeeld aanvaarden wat ons
ligt en verwerpen wat ons niet
past. En zeker niet uit de Bijbel
wegretoucheren die zó centrale
prediking van „de getrouwe Zalig
maker, Jezus Christus, die met
Zijn kostbaar bloed voor al onze
zonden volkomen betaald en ons
uit alle heerschappij des duivels
verlost heeft".
dat in de Bijbel nergens
Voorstel
ITZ komt da
voorstel de „oud-testamentische
offergedachte.... te laten verdwij
nen". Ik vind dit een zeer verwer
pelijke suggestie.
Trouwens, zegt Brüsewitz. de
profeten moesten ook al niet veel
meer hebben van die offercultus
ja, ook dit is een bekend dog
ma van de moderne theologie
(Volz. e.d.). de ethische religie
van de profeten als reactie tegen
het cultische maar ook de dog
ma's van het modernisme stroken
niet altijd <met de waarheid! Ze
ker sommige profeten hebben
gewaarschuwd tegen een ver
keerd, uitwendig verstaan en
daardoor misbruiken van de offer
dienst maar deze zelf. als een
door God gegeven instituut heb
ben zij nooit aangetast.
Kortom er blijft van de Bij-
belinhoud niet zo heel veel over.
als wij daar maar uit zouden gaan
schrappen al die plaatsen, die
spreken over Jezus' verzoenend
sterven. Zijn plaatsbekledenc^ lij
den, Zijn volmaakte offer.
Zelfs
„GIJ ZULT MIJN VOLK ZIJN"
zigen waarschuwde, dat zij het samen-
niet mochten zien als een eiland,
r als het vasteland waar in het
verborgen de beslissingen vallen.
God verwacht van zijn volk, zo _._r
hij met zijn wat schorre stem uit, dat
wij de nood niet godsdienstig gaan weg
praten, maar van de verantwoordelijk
heid tegenover medemens kennis ne-
nen, ons solidair met hen verklaren en
REL IN ACHIM
Schietlustige
Pastor blijft
in functie
De rel rondom Pastor Buck uit
Achim, waaraan in Duitsland nogal
veel publiciteit is gegeven, is door
de uitspraak van het Landeskir-
chenambt te Hannover volkomen
ontzenuwd. De Pastor werd niet,
zoals enkele lieden hoopten, uit zijn
ambt ontzet.
Half juli deed de Pastor mee aan een
schuttersfeest, dat werd georganiseerd
door de schuttersvereniging te Achim.
Dominee deed het uitstekend. Hij wist
het meesterschot te plaatsen en. naar
plaatselijk gebruik, werd hem met het
nodige eerbetoon de schuttersketting om
gehangen.
Enkele gemeenteleden konden dit
niet
ziJ
op I
middel om dominee een hak te zet
ten. En dat gelukte
Zij dienden bij het Landeskirchen-
amt te Hannover een klacht in. dat
de Pastor zich misdragen had door aan
een schuttersfeest deel te nemen, ter
wijl in «en naburig dorp, dat onder de
hoede van dominee Buck viel, drie bij
het baden verdronken kinderen nog niet
het hoge kerkelijke college onderzocht,
dat zelfs een bespreking met de schut
tersvereniging arrangeerde.
Kwaadwillende lieden strooiden toen
reeds het gerucht rond, dat dominee een
verbod was opgelegd om ambtshandelin
gen te plegen en om te preken, terwijl
hij ook de schuttersketting moest af-
Eon voorbarig roddeltje, want het
Landesklrchenamt, concludeerde, geen
aanleiding te: vinden om ook maar enige
maatregel tegen Pastor Buck te treffen.
helpen om de nood te le-
Heerlijk na een bad
(Van een onzer verslaggevers)
TTET rooms-kathoJ.ieke Beieren heeft de protestanten, die in Mün-
chen de negende Duitse Kerkedag komen bijwonen, met een
paraplu-parade ontvangen. Een drenzende regen doordrenkte de
40.000 bezoekers die reeds de eerste dag de stad binnenstroomden,
en dreigde de groots opgezette openluchtbijeenkomst letterlijk in het
water te doen vallen. Ongeveer een uur voor het begin van de mid
dagbijeenkomst werd het echter droog, hoewel de lucht bleef dreigen.
Zestigduizend bezoekers verzamelden zich toen op de Königs-
platz om de eenvoudige godsdienstoefening waarmee de Kerkedag
die vijf dagen duurt werd geopend, bij te wonen.
Voor de negende maal in tien jaar
tijds komen de Duitse gelovigen uit
alle delen van het land, en zelfs uit
de gehele wereld bijeen om samen
te luisteren, denken en spreken over
de practische aspecten van het ge
loofsleven. Voor het eerst in jaren
dreigde deze Kerkedag een vrijwel
geheel Westduitse zaak te worden
omdat de regering van de D.D.R. de
bevolking van de Oostzone geweigerd
heeft visa te verstrekken. Slechts
duizend vertegenwoordigers
verschillende classes en districten
mochten door het ijzeren gordijn naar
het westen komen.
De voorzitter van het Kerkedagco-
mité, dr. Reinhold von Thadden-
Trieglaf, sprak in zijn begroetingswoord
echter niet over de negatieve kant
van deze politieke situatie, maar stel-
de dat er ook een gemeenschap is on
danks de scheiding. Hij sprak zijn
vreugde er over uit dat toch nog dui-
zend vertegenwoordigers van de Oost
zone mochten/ komen, en zag achter
hen de tienduizenden staan dii
visa kregen.
Drvan, Thadden-Trieglaf hoopte, dat
zij rijkelijk aan het woord zouden kun
nen komen, omdat zij moeten spreken
namens de broeders die thuis moesten
blijven. ..Zonder hun getuigenis. hur
raad en hun vermaning te hebben ge
hoord kunnen we hier niet de gehele
waarheid Gods ontvangen." Er moet
wederzijdse steun zijn.
KLOKKEN
Om half vijf begonnen in alle ste
den en dorpen van Oost- en West-
Duitsland de klokken te beieren. Op
de Königsplatz hadden zich toen al
tienduizenden verzameld. Op de ere
tribune bevonden zich verschillende
ministers van de Bondsrepubliek, de
bisschoppen LUje en Dibelius, verte
genwoordigers van de Wereldraad
van Kerken, en van tientallen ver
schillende buitenlandse kerken.
De dienst werd geleid door de bis
schop van de Evangelisch-Lutherse kerk
van Beieren, dr. Hermann Dietzfelbin-
ger, die opriep tot een radicaal geloofs
leven.
Het grootste verdriet, dat God moet
doormaken wordt niet veroorzaakt door
ongelovigen, maar door de middelmati-
gen, de lauwen.
Hij sprak over het volk van God, dat
in het Oude Testament reeds iets van
Gods heiligheid mocht en moest open
baren. en zei dat het Duitse volk nog al
tijd met schaamte moet terugdenken
aan wat zij Gods volk heeft aangedaan.
In het Nieuwe Testament vond hij
Gods Volk in de gemeente, waarvan ge
zegd wordt: „Zalig zijn zij." Er is een
schoonheid in de christenheid, die niet
van binnen uit komt, maar door God
haar gegeven, is.
Hij sprak als zijn hoop uit dat het
overvolle programma duizenden zou
brengen tot gehoorzaamheid aan Gods
woord,
De tweede spreker was de voorzitter
van het Kerkedag-comité. die de aanwe-
dapper
nigen.
THEMA
Het thema van deze negende
kerkedag is: „Gij zult Mijn volk
zijn." Viel in Leipzig (in de Oost
zone) in 1954 het accent op de ver
wachting (Wees blij en hoop) en
in Frankfurt in 1951 op de per
soonlijke verhouding tot God,
(Laat u verzoenen met God), dit
maal valt het in het bijzonder op
de plaats die de gemeente in het
nationale, dagelijks, economische
en culturele leven inneemt.
Aan de Kerkedag ging een aparte
Kinderkerkedag vooraf. Meer dan vier
duizend kinderen waren uit geheel
Beieren in München bijeengekomen
om op hun manier zich op het the
te bezinnen.
Tevens4 werden op de dag voor
Kerkedag de prijzen bekend gemaakt
van de prijsvraag om een echt modern
kunstwerk te maken dat betrekking
heeft op Pinksteren. Ongetwijfeld heeft
deze prijsvraag eraan meegewerkt
de kunstenaars te bepalen bij dit
moeilijke onderwerp. We komen hierop
in ons Zondagsblad nog nader terug.
Uit de 250 inzendingen werden drie
schilderijen en een litho gekozen,
ieder op een geheel eigen maniei
thema proberen uit te beelden.
Wat de één leiding noemt, noemt de ander verleiding. Als d
dienstknechten van de overpriesters en farizeeën in Jeruzale\
bij hun opdrachtgevers terugkeren zónder Jezus, Die ze hai
den moeten grijpen, maar naar Wie ze alleen maar hadde
geluisterd, omdat ze nog nooit iemand zo hadden horen sprt
ken, ivordt hun in het gezicht geslingerd: „Zijt gij soms ooi
verleid?" Misschien hebben die dienstknechten later besef
dat deze ontmoeting met Jezus leiding van God is gewees
Op dit moment spreken de kerkelijke leiders van die dagi
maar van verleiding. En dat is een enorme belediging v
Jezus. Want verleiden is: iemand op het verkeerde pad brt
gen. Verleiden is negatief, het omgekeerde van leiden. Jez\,
is de Leidsmanvan dienstknechten en heren. Zijn grol
tegenstander is de grote verleiderde duivel. Het gaat hit
om de beslissende tegenstelling en de beslissende keuze. Wj|
Jezus ervan beschuldigt de mensen le verleiden kiest voor dl
duivel. En wie niet Jezus als zijn Leidsman erkent, heeft ii
beginsel voor de duivel gekozen. Is dat een zwart-wit-redi
nering? Wie dat zegt, kent de Bijbel niet.
EISENHOWER IN VOORBEREIDING
KORSTJES
TOELATINGSEXAMEN ZEEFT NIET UIT
slist niet het geval i
weet, is door Eisenhower li
>r de laatste oplossing gekol^
hij ontmoet zijn Europese vrien
ontmoetingen die er tussen Eisen- straks ook namens zijn bondgenote
hower en Chroesjtsjef zullen plaats met hem praat, hetgeen nochtans btf3
hebben zijn er oorzaak van,
zo het een en ander in beweging is Zo
gekomen. feite
Trouwens, Eisenhower zelf heeft nog
eens weer verzekerd, dat het zijn den de een na de ander,
bedoeling was en is, dat het front Dit alles houdt uiteraard rechtstreel
van verstarring doorbroken zal wor- verband met de aard van de ontmoejl
den. ting, die er straks zelf tussen Eisen]1
de verstarring hower en Chroesjtsjef zal plaats heb
ben. Van de aard dier ontmoeting
is het begrijpelijk, dat aanvankelijk kan men zich metterdaad nog geet
enige verwarring is ontstaan. Men juist beeld vormen. Is het zomair
bezie de eerste reacties onder de po- een informeel gesprek? Zal het nieta..
litini in het nude Eurona. en ware hebben van besprekingen, laat stuË
onderhandelingen?
het oude Europa,
men pessimistisch gestemd, dan
men al kunnen vrezen, dat de aan- De moeilijkheid is, dat men zo moei
gekondigde toenadering tussen Eisen- lijk de scheidslijnen kan aangeven:
hower en Chroesjtsjef tegelijkertijd ait is nog alleen i
heeft geleid tot verwijdering onder
Amerika's bondgenoten.
Daar is de kwestie van de rondreis,
daar begint de bespreking. Zekffci
geldt dit ten aanzien van een grilljp
man als Chroesjtsjef is.
die Eisenhower, voorafgaand aan zijn Wij blijven bereid, van dit alles h«
ontmoetingen met Chroesjtsjef wenst beste te hopen. Maar het is niet verjti
te maken naar zijn vrienden hier. wonderlijk, dat er bij verscheiden
Hij is dagrbij duidelijk met de beste Europese politici nog gevoelens va»J
bedoelingen bezield. Zijn bezoeken onzekerheid leven. Hoe zal het gaan,1
aan hen zullen juist uitdrukking moe- straks,
die twee groten t#-jt<
ten geven aan de blijvende verbon- gcnover elkaar staan?
denheid. Maar de verhoudingen lig- Eisenhower bereidt zich in deze we
gen ook in het diplomatieke vlak wel ken op de ontmoeting voor. Hij heelt
eens moeilijk en teer, en «o ook bij tich daartoe in een betrekkelijke een
deze bezoeken. zaamheid teruggetrokken. Er staal
Moet Eisenhower zijn vrienden in 0ok veel op het spel. Zelden is hel
Europa te zamen en tegelijk ontmoe- belang der wereld in zo weinige fi-!
ten? Ja, zegt de Duitser Adenauer, guren geconcentreerd geweest.
want dat demonstreert ten overstaan is het teveel gevraagd, wanneer wljj
van Rusland de eenheid. Neen, zegt elkaar beloven, Eisenhower in zijn -
de Fransman De Gaulle, want zulks voorbereiding te steunen met ons ge-
sou Chroesjtsjef toch nog de mening bed?
PEKINGS TREK AAN DE BEL
Vooral in de
derde klasse
(Van onze correspondent in Bonn)
De onderwijzerswereld in West-
Duitsland maakt zich zorgen. Het
aantal zittenblijvers onder de leer
lingen van de gymnasia wordt met
het jaar groter en niet meer dah
twee procent van hen, die toegela
ten werden, haalt het eindexamen.
Het vakblad van het Westduitse lera-
rengenootschap heeft enkele cijfers over
het leerlmgenverloop op de gymnasia
n hbs., zoals wij die kennen, bestaat
de Bondsrepubliek niet) het licht
doen zien. Het percentage zittenblijvers,
dat tenminste een keer in de negen jaar
durende cursus doubleert, bedraagt 32.9
procent.
De meisjes brengen het er daarbij be
ter af dan de jongens. Onder de man
nelijke scholieren blijft in de loop van
de negen klassen (sexta, qu-nta, quarta.
unter-tertia, over-tertia, unter-secunda,
ober-secunda, unter-prima en ober-pri-
41.5 procent minstens eenmaal zit
ten (ook twee- en zelfs driemaal double
ren komt voor). Onder de vrouwelijke
leerlingen bedraagt dat percentage maar
23-2 procent.
vliegen, muggen en andere
Insecten
i krin-
101
„Die van boom tot boom zwaaiende Tarzansva"
het witte doek geven je een totaal verkeerd beeld
van de manier waarop men zich in het oerwoua
voortbeweegt. Ik gelgof dat er aan dit pad t
eind komt. We lopen toch hoop ik met m e
setje rond, stuurman?"
„Dat kan best zijn."' meende Nicolson „IkhW
hele dag de zon nog niet gezien, en het gebladerte
boven ons hoofd is zo ontzettend dicht, dat je zelfs
de lucht ternauwernood ziét. We zouden dus even
goed naar het noorden of oosten kunnen lopen als
naar het zuiden of het westen. Maar toch geloof ik
dat niet. Ik vermoed dat dit pad weer aan het
strand zal uitkomen." t
„Laten we dan maar hopen, dat u gelijk zult krij
gen antwoordde Vannier somber. Toch zat hij be
slist niet in de put. Terwijl Nicolson keek naar zijn
magere, door de zon gebruinde gezicht met de nu
wat te ver uitstekende jukbeenderen en de vastbe
sloten mond met de met blaren overdekte lappen,
kwam hij tot de copcjusie dat de ontberingen van
de laatste weken Vannier totaal hadden veranderd
en hem van een aarzelende, besluiteloze jongen naa-
den doen rijpen tot een geharde man. die wist wat
hij wilde, en zich bewust was geworden van nieu
we krachten en onverwachte mogelijkheden ie
mand die men met graagte aan ?(jn zijde had.
Jien of twee minuten verliepen in een volmaakt
zwijgen, dat slechts werd onderbroken door hun
geleidelijk wat meer tot rust komende ademhaling en
door het eentonige gedrup van water in het grt>la-
derte. Toen verstarde Nicolson opeens en tikte Van-
nier met zijn linkerhand waarschuwend op de scbou-
éer Maar dat blaak niat maar mails te dfi sijl
ook deze had het geluid gehoord en k#am onmiddel
lijk geruisloos overeind. Secondenlang bleven ae
twee mannen achter de boomstam staan wachten
Het rumoer van stemmen en de gedempte voet
stappen op het met bladeren bedekte voetpad kwa
men voortdurend dichterbij, al kon je de 1nadere.n-
den nog niet zien, als gevolg van een boont d.e
deer ALISTAIR MAC LEAN
(vertaling Fob Limburg)
het pad een paar meter verder maakte, waardoor
de mannen, die daar aankwamen, pas op het aller
laatste ogenblik te voorschijn zouden komen. Maar
daar was nu eenmaal niets aan te doen. Vlug keek
Nicolson om zich heen, of er niets beters was waar
achter zij zich konden verbergen, maar hij vond
niets, zoaat zij met de boomstam genoegen moes
ten pemen, en daarachter dan ook bleven staan
wachten. De naderenden naar de stemmen te oor
delen. schenen het er maar twee te zijn konden
best Japanners zijn. Zelfs ip zijn zak klonk het klik
ken van de pal van zijn revolver onnatuurlijk luid
in de stilte van het bos. Een maand geleden zou
hij er voor zijn teruggedeinsd om iemand vanuit
een hinderlaag neer te schieten maar dat was dan
ook een maand geleden
Opeens kwamen de naderende mannen de bocht
in het pad om en waren nu geheel zichtbaar. Het
bleken er drie te zijn. en geen twee; maar het
waren vast geen Japanners, zoals Nicolson opge
lucht vaststelde. Opgelucht en met enige verba
zing. want onwillekeurig had hij zich de inboorlin
gen van deze streek voorgesteld als driekwart naakte
wilden met speren en blaaspijpen. Twee van de drie
i echter gekleed jr-
tingen, was h«t geweer dat de oudste van het drie
tal bij zich had. Maar hij liet zich daar niet door
van zijn stuk brengen, wachtte tot zij nog slechts
drie meter van hen waren verwijderd en ging toen
midden op het pad staan, de revolver richtend op
de borst van de man met het geweer.
Deze reageerde onmiddellijk: middenin een stap
bleef hij staan; zijn gerimpelde bruine ogen flikker
den onder de strooien hoed, en het lange geweer
kwam met een ruk omhoog, terwijl de linkerhand
de loop beetpakte. Maar de jongeman naast hem
was hem toch nog te vlug af, en zijn pezige hand
drukte de loop van het wapen weer naar beneden,
terwijl hij op de uitdrukking van verrassing en toorn
op het gezicht van de oude baas reageerde met kor
te, scherpe woorden. Deze knikte moeizaam, keek
een andere kant uit en liet het geweer zakken, zo
dat de tromp bijna de grond raakte. Daarna mompel
de hij iets tegen de jongeman, die knikte en Nicol
son vijandig aankeek, hoewel zijn gezicht overi
gens rustig en effen stond.
„Begrijpt u Nederlands?"
„Nederlands? Nee, helaas niet." Nicolson haalde
de schouders op, aangezien hij hem niet verstond,
i keek^Vannier snel aan. „Neem hem zijn geweer
ngeman sprak
de woorden langzaam en moeilijk uit. Hij keek Ni
colson nog altijd aan, maar zijn ogen stonden nu
meer achterdochtig dan vijandig. Toen deze ech
ter wat hoger kwamen dan Nicolsons ogen. begon
hij te glimlachen, wendde zich tot de oude man
naast hem, zei daar snel iets tegen, en keek toen
Nicolson weer aan. „Ik vertel aan mijn vader dat
u een Engelsman bent. Ik ken die pet, van u. Na
tuurlijk bent u een Engelsman!"
„Dit hier?" Nicolson wees op het distinctief op
ijn uniformpet
„Ja. Ik woon in Singapore." Hij maakte met zijn
hapd een vaag gebaar in noordelijke richting. „Al
bijna twee jaar lang. Ik zie dikwijls Engelse
scheepsofficieren. Wat doet u hier1"
(Wordt vervolgd)
Dit betekent overigens niet, dat de
Westduitse meisjes zoveel betere of in
telligentere leerlingen zijn dan de jon
gens. Het betekent echter volgens het
vakblad wèl, dat vanwege de eerzucht
vele ouders leerlingen op de gymna
sia komen, die er eigenlijk helemaal niet
thuishoren en beter een andere opleiding
hadden kunnen volgen. Vele Duitse
ouders geloven blijkbaar dat hun kind
straks niet zal meetellen, als hij geen
gymnasiumdiploma heeft.
Leerplicht
De meeste gymnasiasten "blijven in de
eerste vijf klassen, dat wil zeggen tot
iet de ober-tertia, zitten: 16,7 pro
cent al in de eerste klasse en 23 pro
cent in de derde. Dit hoge percentage in
de derde is vooral te wijten aan de om
standigheid. dat er in dat schooljaar
een tweede taal aan het lesrooster wordt
toegevoegd die vele scholieren niet kun-
m bijhouden.
Tussen de 75 en 90 procent van de
leerlingen verlaat het gymnasium na
de vierde klas. omdat dan meestal de
wettelijk voorgeschreven leerplicht is
vervuld. Tot en met de 14-jarige leeftijd
is schoolbezoek wettelijk voorgeschreven
'n Duitsland.
Geen zeef
Volgens het leraren-vakblad bewijzen
l deze cijfers, dat het toelatingsexamen
geen zeef is, die de onvoldoende be
gaafde scholieren van de overvolle gym
nasia weghoudt. Het examen kan slechts
-r en dan nog ln beperkte mate de
kennis van het moment vaststellen,
maar toetst de scholier niet op eigen
schappen zoals vlijt, ambitie, aanpas
singsvermogen. interesse, uithoudings
vermogen, en dergelijke factoren, die
voor een vlotte schoolstudie van even
groot belang zijn als parate kennis.
De adspirant-lcerlingen worden voor
dit toelatingsexamen behoorlijk gedrild,
maar daarvan blijkt meestal weinig over
te zijn als zij zich een plaatsje In de
sexta veroverd hebben en hun gymna
siale loopbaan is begonnen. Vooral on
der d< jongens niet. Gebleken is, dat
de meisjes over het algemeen meer
houdingsvermogen en concentratie be
zitten, hetgeen haar vooral in de hogere
klassen goed van pas komt.
Beroepingswerk
den. kandidaat te Rotterd
Aangenomen naar Almkerk: I. J Wis.
se te Grijpskerke (Zld.).
GEREF. KERKEN
Beroepen te Valthermond: W. Hoog-
steen, kandidaat te Driebergen.
BAPTISTEN GEM.
Bedankt voor Enschede (vac. B. Fa-
brie): R. Reiling te Rotterdam.
Advertentie
W/AAR óók beweging is ontstaan, Men neme nu deze communistisch»
is in het Verre Oosten. Daar heb- invasie in de staat Laos. Nauwelijk;
bén, op him wijze, de communisten valt aan te nemen, dat zij op dit
een zekere verstarring doorbroken tijdstip aan de Russische machtheb-
door een invasie in te zetten tegen bers welgevallig is. Want het moei
de staat Laos. deze laatsten duidelijk zijn, dat zij
de tijden heen het oog gericht hou- Maar dan dringt zich ook de vraaj
den op de landen om hem heen, Ian- op, of hier Peking in het geweer
den die hij, vanuit zijn overtuiging, gekomen
de kwalijke zegeningen wil aandoen ming
van zijn eigen levens- en
pijbeschouwing.
Het is nauwelijks aan te
feite zonder de instem-
Moskou. Zou Peking er
aatschap- misschien behoefte aan hebben ge
voeld om, ten overstaan uiteraard
men, dat van Amerika, maar merkwaardiger-
nen mocht ziet over het hoofd, hoe met de toenadering tussen Moskou
n Washington kan instemmen. Het
s bovendien de vraag, of het in deze
leid. En die concentratiepunten zijn voorgenomen toenadering zelfs maar
blindelings en nauwgezet tot uitvoe- iets zonder Peking ondernomen,
ring worden gebracht.
Enkeie concentratiepunten, zo schre
ven we, en metterdaad, het zijn er
meer dan één. Naast Moskou is er
nu ook Peking, en de deskundigen
op het gebied van het communisme
plegen ijverig studie te maken van
de vraag, in hoeverre er tussen deze
beide concentratiepunten harmonie
bestaat, en vooral in hoeverre tussen
deze beide een grotere of kleinere
mate van verwijdering moet of mag
worden aangenomen.
Peking op tamelijk ondubbel
zinnige wijze heeft laten blijken, dit
niet te kunnen waarderen.
In zulke gevallen heeft de Aziatisch#
communist eigensoortige methoden
om van zijn ontstemming te laten
blijken. In het kader van deze me-
tliodcn past de onrust, die hij nu in
het Verre Oosten rondom de staat
Laos wekt.
Tweeërlei resultaat bereikt hij daar
mee. Hij prikkelt de Amerikaan: en
hij brengt de Rus in herinnering,
dat hij er ook nog is.
CUMULATIE WORDE TEGENGEGAAN
J_JET verheugt ons, dat ook onze buiten die eigen branche heel wel
regering, dit in antwoord op
gen uit de volksvertegenwoordiging,
te kennen heeft gegeven, ook harer
zijds bezwaren te hebben tegen be-
een goed bezoldigde werkkring i
den kunnen vinden.
Wij willen die onvolkomenheid wij
de nieuwigheid van de ma-
paalde financiële regelingen, zoals terie, die destijds geregeld moest
deze bij de Europese lichamen be
staan.
Het was in enkele gevallen ook al te
dwaas. Daar is bijvoorbeeld de be
paling, dat zij die deel hebben uit
gemaakt
ook nadat
worden. Maar het blijft een bedenke
lijke leemte in de gedachtengang,
en het is van die leemte, dat i
der omstandigheden duidelijk wordt
geprofiteerd.
Europese commissies Een en ander kan niet bevorderlijk
zijn afgetreden nog ge- heten aan het aanzien van de Euro-
durende drie jaren de helft ontvan- pese commissies, die het vaak toch
gen van het op zichzelf reeds forse al moeilijk genoeg hebben
inkomen.
Men noemt dit een overbruggings
regeling, maar van deze regeling integreerd tc raken,
hebben ook geprofiteerd oud-leden Vandaar onze voldoening,
die al terstond een andere, eveneens regering kennelijk geen moeite heeft
i harte met de bezwaar-
lors bezoldigde, werkkring gevonden gehad c
instant pudding
38 ct per pakje
hadden, en dus geen behoefte had
den aan overbrugging.
De aanvankelijke motivering voor
deze regeling was op zichzelf respec-
den in te stemmen. Dit moet anders
en beter geregeld worden, in dier
voege dat deze nu weinig sympathiek
aandoende cumulatie van „over-
tabel. Zij bestond hierin, dat wie van bruggingsgelden" en van inmiddels
?en commissie deel had uitgemaakt uit anderen hoofde te ontvangen ln-
,-edurcnde drie jaren niet in dezelfde komsten binnen alle perken
(lelijkheid wordt gehouden.
De zaak heeft kennelijk de aandacht
van onze volksvertegenwoordiging.
Zij zal haar wel houden, tot de nieu-
.branche" werkzaam mocht zijn.
De regeling had dus haar goede kan
ten, maar was bepaald niet water
dicht. Want er was blijkbaar niet aan
gedacht, dat de betrokkenen ook we regeling is bereikt.
