CttRISTFLIJK
Wetsontwerp moet sterk
gewijzigd worden
Belijdenis is voor Ceref.
predikanten geen keurslijf
T
Een woord voor vandaat
Kanttekening
Chr. landbouwstudenten in
Deventer met eigen kring
Ontsnapt
langs Krakatau
De kerk wacht taak in
achtergebleven landen
Tweede artikel
van dsReeskamp
1/A MD A AG het tweede artikel
van ds. W. Reeskamp in de
Groninger kerkbode, het orgaan
van de Gerèf. Kerken in de
provincie Groningen. In_ zijn
eerste artikel sprak ds. Rees
kamp over de onkunde, die er
in de Geref. kerken t.a.v. de
belijdenisgeschriften heerst. Hij
pleitte zowel voor het preken
in de avonddienst vanuit de ge
hele belijdenis (en dus niet al
leen vanuit de Heidelbergse Ca
techismus) als voor het opstellen
van een nieuw belijdenisge
schrift, dat met name voor de
jeugd en de buitenkerkelijken
duidelijk en begrijpelijk zal zijn.
In zijn tweede artikel schrijft
ds. Reeskamp nu:
„Akkoord van. kerkelijke gé-
meenschap" zó pleegt men ón
der ons de drie formulieren van
enigheid te noemen. Het wil o.a.
zeggen dat diegenen, die tot de ge-
meensohap van onze kerken beho
ren, geacht worden van harte in
te stemmen met hetgeen in deze
confessie uitgesproken wordt.
Daarom moet onze opgroeiende
jeugd op de catechisatie ook on
derwezen worden in de belijdenis
der kerk êrr niet in de Gerefor
meerde dogmatiek. Het is het be
zwaar van veel catechisatieboek
jes, dat men, vanuit de belijde
nis, een samenvatting gaat geven
van de Gereformeerde dogma
tiek.
Maar de bedoeling der cateche
se is niet om van de jeugd klei
ne theoloogjes te maken, maar
onder beding van Gods genade
oprechte belijders.
Ze zijn dan ook bij het belijde
nis doen niet gebonden aan meer
genoemde dogmatiek, maar aan
de belijdenis dêr kerk en daaraan
alleen.
Van jongelui Op de belijdenis-
catechisatie mag dan ook ge
vraagd worden dat zij de belijde
nisgeschriften terdege doorgelezen
hebben en dat ze met eventuele
vragen en bedenkingen bij hun do
minee komen. Men zal in dit licht
opnieuw mijn vraag naar een
nieuw belijdenisgeschrift verstaan.
Uit een en ander vloeit dan ook
voort dat in een belijdenisgeschrift
niet te veel moet staan, Zet men
er te veel in door b.v. uitge
werkte uitspraken over de toe
komst dan wordt het voor be
paalde oprechte gelovigen te be
nauwd. Omdat zij het met zulke
uitspraken iiie't eens zijn. En het
moet ons te doen zijn, niet om
een elitekerk te vórmen in confes
sioneel opzicht, maar om zoveel
mogelijk katholieke, algemene)
kerk te. zijn, waaï. allen die, de
Here Jëzüg. liefhebben als Gqd èn
Zaligmaker in kunnêh adefnen.
Soepel
On2e kerken hebben de binding
aan de belijdenis voor gewone ge
meenteleden dan ook steeds soe
pel gehouden. Wij hebben steeds
grote tolerantie toegepast ten op
zichte van hen die. als gemeente
lid, op bepaalde punten bezwaard
In dit verband wordt nog wel
eens de kinderdoop genoemd.
Men kan voor zichzelf en als
kerk overtuigd zijn van de schrif
tuurlijkheid van de kinderdoop
alleen al het feit dat .er in de
„Una Sancta" miljoenen christe
nen zijn, die bij de Bijbel alleen
willen leven en die op grond
van hun visie tegen de kinderdoop
zijn moet ons ervan weerhou
den de kinderdoop te zien als een
van de fundamentele waarheden
van ons christelijk geloof.
Als Calvijn deze waarheden op
somt noemt hij de kinderdoop dan
ook niet.
Een Geref. Kerk, die leden zou
weren, die overigens als goede
belijdende christenen zich openba
ren, omdat zij op het punt van de
kinderdoop een afwijzend stand
punt innemen, zou de weg der
secte inslaanI Men zal ze als vol
waardige leden, der gemeente
moeten dragen 'in dit-van-de-belij-
denis-af wijkend gevoelen. Waar
tegenover staat dat zulken ook de
kerk moeten dragen in hetgeen
zij als in strijd met Gods Woord
Enerzijds dus een houden van
dc leden aan de belijdenis der
kerk anderzijds een grote to
lerantie in zaken die niet tot dc
hoofdzaken van de leer behoren.
Ziedaar, het standpunt dat onze
kerken steeds innamen.
Rechtlijnig is het niet. Geluk
kig!
Ambtsdragers
Hét spreekt vanzelf dat dé
kwestie van de binding aan de be
lijdenis van de ambtsdragers wat
anders ligt. Zij hebben door hun
ambt invloed in 'de gemeente.
Naar hun woord .wordt in breder
kring geluisterd. Met name geldt
dit van dé predikanten. In het mid
den der gemeente staat de Kansel
vanwaar zondag aan zondag de
dienst geleid wordt en tot die
dienst behoort de prediking. Van
daar dat onze kerken met meer
klem instemming met de belijde
nisgeschriften van hun ambtsdra
gers vergen. Pas bevestigde
ouderlingen en diakenep onderte
kenen op de eerste kèrkeraads-
vergadering dé drie formulieren
van enigheid en door hun eenvou
dige daad van handtekening be
loven zjj in hun ambtelijk werk
niets te spreken en te doen dat met
die belijdenis in strijd zou zijn
Het Stuit mij altijd tegén de borst
als men op kerkeraadsvergaderin-
gen dit en passant even doeh
„Willen de nieuwe ambtsdragers
in de koffiepauze even hun hand
tekening zetten? Het boekje ligt
hier op de tafel." Ja, zo gaat het
soms.
Zou het geen aanbeveling ver
dienen als onze kerken daarvoor
een bepaalde formule opstelden,
die eerst gelezen moest worden,
waarna de nieuwe ambtsdragers
een voor een naar voren komen
en hun handtekening plaatsen?
In deze formule was dan m.i,
meteen plaats voor een zinsne
de over het ambtsgeheim, want
het is toch wel gewenst dat
daar ook eens nader aandacht
aan gegeven wordt. Misschien
dat het de lekkage van veel
kerkeraden wat hielp stoppen!
Predikanten hebben wel een on-
dertekeningsförmuliier. Zij beloven
niets te leren wat in strijd komt
met de leer der kerk, op stralfé
dat zij geschorst zullen worden
in hun bediening als zij zich aan
deze belofte niet houden.
Binding
Binnen onze kerken en zeker
daarbuiten treft men de gedachte
aan dat met name die Geref. do
minees toch eigenlijk wel in een
zeer eng keurslijf verpakt zijn
door deze binding aan de belijde
nis. Men heeft bijna medelijden
met deze lieden, die zondag aan
zondag vanuit de Ouderlingenbank
naarstig bespied zouden worden
of zij ook iets leerden dat met de
confessie in strijd was. Dit nu is
een caricatuurtekening. die met de
werkelijkheid niét klopt.
Wie trouwt neemt ook een
hele „binding" op zich, gaat
een verbintenis aan waaraan
hij zijn leven lang met huid en
haar gebonden is. Maar de
liefde maakt dit juk tot een
zeer lichte last. Niet anders is
het met de binding aan de- be^
lijdenis der kerk. Wie deze be^
lijdenis liefheeft, wie daarmee
van harte kan instemmen, die
ondertekent niet al zuchtende.
- V-'I'
-
Knelpunten van de mammoetwet (V
Gymnasium
heeft weinig
toekomst
nodige wijzigingen zal aanbrengen,
inzonderheid die in de juridische op
zet. Voor de minister kan en mag de-
foutieve juridische opzet niet een
beginselkwestie zijn.
AMENDEMENTEN
Zoals de zaken nu staan, kan minis
ter Cals rekenen op amendementen die
betrekking hebben op de normen voor
het stichten en opheffen van scholen.
Hij kan rekenen op amendementen die
zullen proberen het delegeren naar al
gemene maatregelen van bes-tuur in te
krimpen, op amendementen die zullen
pogen een aantal artikelen, die slaan
op de eisen van deugdelijkheid voor- open
baar en bijzonder onderwijs, voor dit
laatste onderwijs anders te formuleren
óf in andere hoofdstukken onder te bren
gen.
Het is helemaal niet onmogelijk, dat
de belofte van de minister gevraagd zal
wórden, het gymnasiaal onderwijs te
ontzien en niét rigoreus te gaan kappen
als deze scholen niet overeenkomen met
de norm.
Er zal wel een amendement Worden
ingediend, dat zich verzet tegen de
naam „atheneum". Deze naam komt
overwaaien uit België, waar déze school
echter een totaal ander karakter heeft.
Bovendien zou het wenselijk zijn om te
zien, of vóór de namen lavo, mavo er
havo niét iéts beters gevonden kan wor
den.
(Van een ónzer redacteuren)
Minister Cals had, als wij goed
zijn ingelicht, gehoopt, dat hij
nog vóór het reces van de Staten-
Generaal een begin had kunnen
maken met de behandeling var
zijn wetsontwerp op het voortge
zet onderwijs. Dat dit niet ge
beurd isf betreuren wij niet. Er
zijn nog al te veel vraagtekens
en bezwaren, die beter eerst
rustig bestudeerd moeten kun
nen worden en waarvoor hel
wenselijk zou zijn, dat er een op
lossing wórdt gevonden, eer het
ontwerp in behandeling komt.
Dat het wetsontwerp niet aanvaard zal
worden, zoals het ons is aangeboden, kan 7»»
met vrijwel absolute zekerheid wórden LYCEUM
S nodige veranderin
Zoals de-zaken er nu voorstaan, zou Sen, straks deze ontwerpwet werke-
het wel eens een onoverzichtelijke berglijk wet wordt? Geen mens kan pre
kunnen zijn. De gevolgen van een grote cies vertellen wat er zal gebeuren,
serie veranderingen zouden ons later wél Het is wel mogelijk enige lijnen
grote moeilijkheden kunnen j aan te geven. Bij het v.w.o. zal zeker
het gymnasium de zwakste schakel
in de mammoetketen worden. Onge
twijfeld zullein velen, die nu naar het
gymnasium gaan, straks toch het
atheneum met zes-jarige curs
een handjevol Latijn verkiezen,
al nu onze tijd meer en meer waar
de gaat hechten aan de praktijk en
de techniek. Bovendien zal men met
het atheneumdiploma precies dezelfde
studierichtingen kunnen kiezen als
zal het niet meer beslist noodzakelijk
zijn naar het gymnasium te gaan als
men medicijnen of theologie wil stu
deren.
Ds. R. van Benthem, die oorspronkelijk
bestemd was voor de missionaire dienst
van de Geref. kerken op het eiland Soem-
ba, doeh daarvoor geen visum ontving,
heeft van de Geref. kerk in Buenos
Aires in Argentinië een beroep ontvan
gen, dat hij ook heeft aangenomen. Dit
beroep is uitgebracht nadat hieromtrent
overleg gepleegd is met de emigratie-dé-
putaten, de Soemba-zendingsdeputatcn en
de generale-zendingsdeputaten, Het ligt
in de bedoeling, dat ds. Van -Benthem
met zijn gezin zo spoedig mogelijk naar
Buenos Aires vertrekt.
Beroepingswerk
GEREF. KERKEN
Aangenomen naar Niezijl (Gron.): H.
W. Nusselder, kandidaat te. Dinxperló,
die bedankte vóór Wolphaartsdijk; naar
Winsum (Fr.): C. A. Verhoog, kandidaat
te Voorschoten, die bedankte voor Koot
wijkerbroek en voor Schermerhorn
CN.-H.).
Bovendien zou daarna een nieuwe on
derwijsperiode ingaan, terwijl een aan
tal, misschien zelfs wel een groot aan
tal, onderwijsmensen zich niet of nau
welijks kunnen verenigen met de ver
anderingen. Dat zou catastrofaal zijn
voor ons onderwijs.
In de komende jaren hebben wij gro
te behoefte aan rust. De overgangsperio
de naar dit nieuwe systeem van Cals
zal jaren vergen. Eer een nieuw type
school als het havo werkelijk uit' de
kinderziekten is, zijn er zeker twintig
jaar voorbij.
En in een dergelijke overgangsperio
de wordt er toch al genoeg druk op de
verenigde samenwerking uitgeoefend om
oötf nóg 'een- onderstroom van wantrou
wen en passief vèrzet het hoofd te moé
ten bieden.
Ons dunkt, dat het noodzakelijk is,
dat minister Cals, eer hij zich in het
strijdperk van de politici waagt, zich
tot rustig overleg bereid verklaart
met onderwijsmensen van de verschil
lende richtingen en zelf de dringend
Biografie verschenen
over Martin Niemöller
Bij de uitgeverij Rowohlt te Hamburg
is een biografie over Martin Niemöller
verschenen. De schrijver is Dietmar
Schmidt uit Oberursel, die het boek
heeft gebaseerd op een verantwoorde
bronnenstudie: In de biografie is tot
dusver onbekend materiaal verwerkt. Zij
geeft naast de beschrijving van Niemöl-
lêrs leven en werk een analyse van de
kerkstrijd en van de kerkelijke ontwik
keling in het Duitsland van na de Oorlog.
Onder, de titel. „Pastor Niemöller" is
tegelijkertijd, een Engelse vertaling ver
schenen bij de Londense uitgeverij Od-
hams.Ook een Amerikaanse uitgave is
voorbereiding.
In de tweede plaats, nu de H.B.S.
Ook een zesjarige cursus.krijgt, voorzien
we een gouden toekomst vóór het ly
ceum. Vooral de christelijke lycea vol
doen onder de huidige .omstandigheden
reeds uitstekend: Het is niet uitgesloten,
dat over dertig jaar het v.w.o. nog maar
één schooltype kent, n.l. het lyceum
met vier afdelingen. Dan zijn we dus
automatisch van die klassieke naam
voor een niet klassieke school, athene
um, af.
HAVO
Wat er met havo gebeuren gaat, kan
niemand voorspellen. Het kon wél eens
een soort touwtrekken worden tussen
v.w.o. en mavo. Omdat zij een afsplit
sing zal zijn van de H.B.S., zal zij voor
lopig wel automatisch bij het v.w.o. wor
den ondergebracht Het lijkt ons échter
een oplossing voor het hele mulo pro
bleem, als zij met de nieuwe mavo kon
worden gecombineerd.
Voor een groot deel zal het er aan
liggen, welke eisen aan de onderwijs-
het havo zullen worden ge-
eniglng van docenten, oud-docen
ten, leerlingen, oud-leerlingen etc.
van het Gemeentelijk Lyceum te
Enschede, heeft de nieuwe mam
moetwet dichterlijk bezongen:
Bravo
't Ministerie van O, k en w.
Doet met de navo-partners mee;
Straks krijgen we landsgewys
Echt Atlantisch onderwijs:
Havo, mavo, lavo, fijn!
't Lijkt net eerstejaars Latijn.
Jongens, meisjes, wat een pret,
Algemeen en voortgezet.
Enkel op het Atheneum
Leer je straks nog je Te Deum.
Aan de beschrijving van Gods almacht en de nietigheid dI
de volkeren door de profeet Jesaja gaat iets vooraf. Iai
liefelijks, dat dan abrupt overgaat in dat veel hardere, cum
nerend in de waarschuwing God op Zijn troon te laten I
Hem met niemand te vergelijken. Want lièfelijk is het bec|
van de herder, die zijn kudde weidt, die de lammetjj
draagtXJ kent die oude prenten wel, die óns als kinderl
zo aanspraken: een herder bij zijn kudde, op de grote, stil
heide, terwijl de zon ondergaat. Liefelijk, maar toch ook reètg
hoe zoetelijk de kleuren op die oude prenten dan, mtsschiTT
zijn! En dat is toch eigenlijk het grote wonder, waarvan
hele Bijbel vol is en waarvan Jesaja in zijn indrukwekkem
taal getuigenis aflegt: de Schepper van hemel en aarde, II-
n'ooit Zijn handen terugtrekt, is tegelijk Degene, in Wie j"T
rusteloze en vaak zo angstige mens zijn rust vindt. God -§*jj
moeit zich nl. niet alleen met al die grote dingen, met 1
natuur en met het volkerenleven, maar Hem ontgaat
niets in het leven van de miljoenen, die de aarde bevolke
Hij is als een herder van een kudde, Hij is méér, nl. een Vad»
van Zijn kinderen, die altijd weer proberen zich van Hém la
te scheuren, maar die Hij vasthoudt. En het grootste toondjC
in een mensenleven is, dat die mens zich ten slotte in vi
trouwen overgeeft. L
WAAKZAAMHEID GEBODEN
Bij de mulo-mensen leven misschien
wel de sterkste bezwaren tegen deze
wet. We zien echter niet goed, hot
minister Cals deze bezwaren kan on
dervangen. Men stelt wel, dat er tus
sen de H.B.S. en het mulo geen derde
school behoeft te zijn, maar de H.B.S.
wordt sterk opgetrokken. Dat wil zeg
gen, dat de ruimte tussen H.B.S.
mulo groter wordt. Nu reeds ver
dwijnt 50% van de leerlingen, die aa
de H.B.S. begonnen, geruisloos uóó;
hun einddiploma, terwijl een vrij be
hoorlijk percentage van hen, die wel
slagen, toch niet verder gaat stude-
ren. Bij een zes-jarige stevige cursui
zou dit percentage nog stijgen. Waar
moeten deze afvallers dan allemaal
heen?
De vraag is gesteld of de adverten
ties die jonge mensen met een H.B.S.
of gymnasium-diploma oproepen, in df
toekomst zullen verdwijnen. Men is na
melijk bang, dat het bedrijfsleven toch
het onderste uit de ka-n wil hebben, 1
de stroom van mensen, die geen unive
sitaire studie willen volgen, toch aan z
houden in de richting van het v.w._.
Maar dan behoeft het mulo zich hele
maal geen illusies te maken, want dan
zal datzelfde bedrijfsleven bijna automa
tisch, in plaats van mulo-, havo-menser
gaan vragen.
Het is niet duidelijk uit de tot nu toe
verschenen artikelen, welke plaats het
mulo graag zelf in het onderwijssysteem
va-n minister .Cals wil gaan inn
Het liefst zou het blijven wat het we
kere zin is: een middelbare algemene
school, zonder de .concurrent havo naast
zich te krijgen. Maar we geloven niet,
dat minister Cals zijn havo aan deze
wensen van het mulo zal opofferen.
WIJZIGINGEN
Minister Cals heeft een ver
metele poging ondernomen om
het voortgezet onderwijs te rege
len. Het is voor het onderwijs en
de politieke situatie in ons land
te hopen, dat de minister zijn
wetsontwerp zo. zal willen wijzi
gen, dat het met algemene stem
men zal kunnen worden aange
nomen. Maar éér het zo ver is
zullen nog heel wat besprekingen
l« eI„0",^,^r'lro„bVa?fehri g^ouden" "warden, zullen nog
het v.w.o., waar het dan de vergaarbak I heel wat artikelen verschijnen.
Samenkomsten
in kelder
De vele studenten van protestants-
christelijke huize, die-in Deventer tro
pische en sub-tropische landbouw stu
deren aan de Rijks Hogere school voor
tropische landbouw, behoeven niet
zoals vroeger, ongeorganiseerd te
blijven. Er bestaat namelijk een prot..-
christelijke kring van „landbouwers",
zoals men in Deventer deze studen-
Zij
97
1 geen ogenblik te vroeg gewéést mèt de
er dan bij de tweehonderdvijftig te
1 zij zaten er nu al bijna in. Zorgvul-
-- 14 'tuurde Ni-
de bran-
aarbij hij een
groot mogelijk nuttig gebruik maakte
de landing. De
heel wat dichter bij
de vijftig me
zijn geweest u* - - -
dig, volgens de regelen van de kunst, Stuurde Ni-
colson dé boot naar de gladde strook
dinggolven begonnen op te rijz
het sleepanker en de stuurriem. Bijna onmid
dellijk kreeg de boot vaart, ging de hoogte in en
gleed snel vooruit óp de reusachtige golf, terwijl dé
riemen boven water uit kwamen en McKinnón dè lijn
van het sleepanker inhaalde. Daarna glééd de bóót
vlug en geruisloos verder, terwijl de golf, reeds
vooroverbuigend, een ziedende chaos van schuim te
gemoet snelde. Opeens minderde de boot vaart, toen
de riemen weer in het water werden gestoken en de
lijn van het sleepanker op een kort, scherp bevel
van Nicolson plotseling weer werd gevierd. Daarna
plofte de boot over de brekende kam van de golf
heen en snelde op hét zacht glooiende strand af
door een wolk van fosforesccrend schuim en opspat
tend water alles was te snel In zijn werk ge
gaan. dan dat de zee de olie zover had kunnen voort
stuwen terwijl de strak gespannen lijn van het
sleepanker de achtersteven loodrecht op de kust hield
eh het wit Schuimende water hun voorbijstreefde in
de wedloop, wie hêt eerst het strand zóu bereiken.
Juist toen zij het érgste achter dé rug schenen te
hebben, zag NicOlson, die intens in de duisternis
tuurde, iets dat daar niet had behoren te zijn. On
middellijk uitte hij een hese, waarschuwende kreet,
maar het was reéds té laat.
De scherpgetande rots het kon ook wel één
brok koraal met een vlijmscherpe rand zijn
sneed letterlijk de bodem uit de eróverhéên glij
dende boot, van de achtersteven tot aan de boeg
toe. Onder een hevig' gekraak kwam dé boot met
zulk een schok nagenoeg tot stilstand, dat vrijwel
door AUSTAIR MAC LEAN
(vertaling Rob Limburg)
één
allé Inzittenden hun houvast verloren
verward kluwen van lichamen, armen en betten in
de richting van de böég wérden gesmakt; enke
len sloegen zélfs overboord. Het volgende ogenblik
nam de boot een geweldige draai opzij én sloeg
om, zodat allen in het ziedende en kolkende wa
ter terechtkwamen.
Van de seconden die nU volgden kon niemand
door de ene" golf na de andere; het binnenkrij
gen van massa's zeewater; het overeind krabbe
len op het met kiezelsteentjes bedekte glooiende
strand, om dadelijk daarop weer omvergesmeten
en tegen de ondersteboven liggende reddingboot
aangesmakt te worden; hét opriiéuw mpeizaam over
eind krabbelen, brti dan de grohd ónder de voe
ten te voelen wegzuigen door het terugvloeiende
water; het voor de derde maal met heel veel
moeite op de been komen, om dan wankelend
naar de kant te waden en zich daar, met bon
zend hart en naar adem happend, totaal uitgeput
languit op het strand te latèn vallen.
Nicolson maakte deze moeizame tocht driemaal
Eerst met juffrouw Pienderieith, die door de schok
tegen hem was aangesmakt toen zij overboord gi
gén. Instinctief had. hij haar stevig tegen
aangekneld, toén $ij *■-
zich
onder water raakten.
Zij bleek bijna tweemaal zo zwaar te zijn als hij
had verwacht, en hield haar zware linnen reistas
krampachtig vast. Toen Nicolson had geprobeerd
haar dè tas te ontrukken, had zij zich uit alle
macht vèrzét met de kracht van een wanhoop die
vólgens hém alleen maar een produkt kpn zijn
van doodsangst en paniek. Maar hij had haar, ter
wijl zij nog altijd hartstochtelijk haar tas om
klemde, toch op de een of andere manier aan
land gêkrègen en op de eerste de beste terugrol-
lende golf gewacht om opnieuw in zee te gaan
teneinde Va-nnier te helpen de.' kapitein aan wal
te brengen. Findhórn had geèh hulp gewild en
bleef maar roepen dat hij die niet nodig had,
maar zijn verwonding en de afmattende pijnen
van dé afgelopen week hadden hem van zijn laat
ste restje kracht beroofd, zodat hij onherroepelijk
zou zijn verdronken in het ondiepe water, waarin
hij had gelegen, als men hem niét geholpen had.
Al glijdend, struikelend, vallend en weer opstaand
hadden zij hem samen naar het droge gedragen
en hem buiten bereik
strand neergelegd.
Intussen zaten, lagen en stonden er al één stuk
of tién mensen dicht bij elkaar óp het strand
vage schimmen in de duisternis die naar adem
hapten, krèunden óf in hèvige benauwdheid het
binnengekregen zeewater weer uitbraakten. Hoewel
hij zelf totaal buiten adem was, begón Nicolson
een kort appèl te houden onder de aanwezigen.
Mar hij kwam niét eens verder dan, de eerste
naam de béste.
„Gudrun. Juffrouw Drachmen!" Geèn- antwoord.
Alleen maar gekreun en benauwd braken. - „Juf
frouw Drachm a nn! Is er iemand die juffrouw
Drachmann heeft gezien? En heeft iemand Peter
bij zich?" Alles bleef stil „Geef dan toch ant
woord. Heeft iemand Peter gezien? De kleine jon
gen'' Heeft iemand hem gezien?" Maar mén hoor
de alleen maar het sombere gedreun
ding en het zachte gèruis
zêèwater.
ten pleegt te noemen. De kring is van
een kleine groep georganiseerden uit
gegroeid tot een 'organisatie die een
groot deel van de leerlingen van de
Deventer landbouwschool omvat.
De christelijke studentenorganisatie
dateert van de na-oorlogse tijd. Aan-
vankelijk heette zij Vereniging var
Christelijke Landbouwers, maar de ani
mo om zich te organiseren was niet zc
en ^eze V.C.L, werd omstreeks
1950 opgenomen-in het Deventer Land
bouw Corps, de neutrale studentenor
ganisatie, waarvan het een onderaf
deling werd. Doch deze onderafdeling
floreerde niet en bovendien wilde niet
ieder zich in dat Corps org;
Enkele jaren geleden werd daarom
door enkele leerlingen een groep ge
vormd, die de naam „Kring -van pro
testants-christelijke landbouwers" kreeg.
Deze aanvankelijk kleine groep groei-
een grootte van thans. Er
kwamen statuten en röglémenten
werd de K.P.C.L.,. zoals zij nu afgekort
u3et, een officiële vereniging v
enter studenten.
Sport en film
Met die groCi ging de uitbreiding
in haar activiteiten llknd in hand.
Verschillende onderafdelingen weiden
opgericht met de afzonderlijke bestu
ren en commissies, die zich bezig hou
den met het organiseren en besturen
van het aan hun zorg toevertrouwd»
werk.
1 de bran-
Een van deze onderafdelingen is die
der sportbeoefening. De leden kunnen
allerlei soorten van sporten beoefenen
waarbij nauw samengewerkt wordt mei
de D.K.L.V., de katholieke vereniging
van landbouwers. In de regel wordt er
elke maand een filmavond of lezing ge
organiseerd. Op deze wijzé wordt steeds
in ruime mate aandacht besteed aan
het culturele leven.
Ook In de behoefte aan uitspanning
wordt rijkelijk voorzién. Elk jaar wor
den er enkele feesten gegeven, die tot
nu toe steeds geslaagd bleken te zijn.
voor de vereniging oók een
iiï samenkomst, waar de land
bouwers elkaar kunnen ontmoeten.
De K.P.C.L. heeft voor di. doel de
beschikking over twee kelders onder het
schoolgebouw. Een daarvan is reeds
hét terugvloeiende met Vereende krachten door de lédei
zélf geheel gerestaureerd
JNDONESIË, dat door verkeerd po
litiek beleid in zeer moeilijke
omstandigheden verkeert, blijft stre
ven naar het bézit van Nederlands
Nieuw-Guinea.
Indien dit streven tot het beoogde
doel zou leiden, zouden de Papoea's
wel zeer te beklagen zijn. Indonesië
kan zijn eigen huishouding nóg niet
goed overeind houden. Wat zou er
dan van de opheffing der bewoners
van Nieuw-Guinea terecht kunnen
komen?
Op allerlei manieren heeft de Indone
sische regering getracht Nieuw-Gui
nea aan Soekarno's ongelukkig land
toe te voegen. Zij heèft het een en
andermaal via de Verenigde Naties
pogen te bereiken. Maar dit heeft
geen succes gehad. Ook de terreur
tegen Nederlandse onderdanen in In
donesië en het zich vergrijpen aan
Nederlandse eigendommen hadden
niet tot gevolg, dat de Nederlandse
regering door de chantagemethoden
zich gewonnen gaf. Hoe zou dat ook
anders denkbaar zijn geweest?
Thans wordt door velen de vraag ge
steld, of men het doel soms met een
militaire actie zou willen verwezen
lijken. Daar zijn er die zeggen: dat
zal niet ondernomen worden; Neder
land behoeft geen voorzorgsmaatre
gelen te nemen.
Wij zijn daarvan niet zeker. Wij me
nen, dat uiterste waakzaamheid ge
boden blijft.
De communistische vakbeweging in
Indonesië heeft de eis gesteld, dat de
kwestie-Nieuw-Guinea opnieuw aan
hangig gemaakt zou worden bij de
Verenigde Naties. Maar de heer Sijjet
bandrio, de minister van buitenland
se zaken, verklaarde, dat een verzoje
in deze richting geen resultaat z|r
opleveren. Indonesië moest zi
kracht vergroten en consolidere^i
„ómdat wij van oordeel zijn, dat ie
oplossing van de kwestie-West-Irijr
voor een groot deel afhangt van erf:
krachtmeting op alle terreinen tu
sen Indonesië en Nederland, zoals
durende onze strijd tussen 1945 He,
1950". N
Een „krachtmeting" dus. En een ve1
wijzing naar 1945-1950. )e
Later heeft Soebandrio een pogi|f
gedaan om de indruk van zijn wooie
den enigszins te verzwakken. Önc
merkte op: „Na de consolidering vl
onze kracht staan wij sterker en zifrc
wij beter toegerust voor een dipig
matieke strijd tegen Nederland".
Maar wanneer alleen diplomatie^
strijd tegen Nederland beoogd worör
wat betekent dan de verwijzing na
de strijd van 1945 tot 1950? Net
wij hebben geen zekerheid, dat lj!E
donesië afkerig is van geweld. Nu
eens: wij moeten waakzaam zijn. ?ti
Het valt te betreuren, dat de Parf
van de Arbeid thans een andti
houding aanneemt dan ook het k?e
biriet-Drees de juiste achtte. Die hoF
ding is bedenkelijk.
Wij hebben in Nieuw-Guinea een ro
ping te vervullen ten bate van de b
volking. Wij mogen ook niet vergetüc
de betekenis, die Nieuw-Guinea he«i
voor heel de vrije Westelijke wpr
reld. Het land moet beschermd wör
oen tegen mogelijke acties.
Conferentie in
Salonika
De kerk zal zich niet kunnen
onttrekken aan de verantwoorde
lijkheid, die de volkeren van
Azië, Afrika en Latijns-Amerika
haar in deze tijd van geweldige
technische ontwikkeling opleg
gen. In deze landen, die sociaal
en economisch een geweldige om
wenteling doormaken, is de kérk
wel in het bijzonder-geroepen de
verwezenlijking van een nieuwe
sociale ordening te dienen en te
ondersteunen.
Aan de brandende problemen, die de
jonge volkeren in de achtergebleven ge
biedsdelen bezighouden, nu doo. de ge
weldige schok van een snelle sociale
ontwikkeling hun levensfundament ver
loren dreigt te gaan, hebben 150 gedele
geerden uit 34 landen in Saloniki (Grie-
~""'~.nd) een conferentie gewijd, onder
ciën van de Wereldraad van Ker
ken.
Het was overigens niet de eerste keer,
dat orthodoxe, anglicaanse en protestant
se géestelijken en leken moesten erken
nen, dat de kerk in de gebieden, die
een ingrijpende maatschappelijke om-
enteling doormaken, een taak wacht,
'at was ook al duidelijk geworden in
an rapport, dat de afdeling kerk en
raatschappij van de Wereldraad op ver
zoek van het centraal comité van die
ad had opgesteld en dat eigenlijk het
uitgangspunt voor deze conferentie
Saloniki was.
Prof. D. Wenland uit Münstef teken
de in zijn referaat de houding, die
christelijke gemeente in dit tijdpërk.
sociale hervormingen heeft aan te
men en die hij karakteriseerde als
lidariteit met de menselijke samenleving
en haar noden". In plaats van de oude
maatschappij-ordening moet de kerk
een weg banen vóór een nieuwe levens
ordening, die heenvoert over verdeeld
heid en dilemma onder heri. die bij de
sociale omwenteling betrokken zijn.
De directeur van het instituut voor
sociale wetenschappen in Den Haag
prof. dr. De Vries, waarschuwde daaren
tegen dat pogingen om „oude ordenin-
gen hoe vlugger hoe beter omver te
werpen" gevaarlijk zijn, evenals het
tegenovergestelde, namelijk om alles
bij het oude te laten. Hij drong er bij
de kerken op aan mede tc wefken aan
de vorming van de betrokken mensen
tot verantwoordelijke staatsburgers.
Propagandisten
In Saloniki bekritiseerde een Euro
peaan vrijmoedig de „achterlijkheid van
de theologische denkwijze". De Engel-
(Wordt vervolgd) terwijl men "dat in het komende ver
enigingsjaar ook. met de andere hoopt
te doen. Verder zijn êr in deze kelder
Wekelijkse samenkomsten onder leiding
van ds. T J Hagen, evangelisatie-pre
dikant té Deventer en tevens modera
tor van de K.P.C.L., die hier met allen
daarvoor belangstelling hebben een
andere leerlingen van de
mr. Denys Munby van d
universiteit van Oxford tekende alf:
academici in het algemeen als egocek
tnsche „propagandisten voor hun eigeU
imperialisme, dat de neiging tot theoif
tisch den-ken bedenkelijk aantoont." u<
Alleen als de kerk een weg baaP!
yoor de sociaal-economische ontwikkf
chtergebleven gebiedei?'
1 in de toekomst algemei>
gangbare maatstaven opstellen.
Dat de christenen onder de jonge vo!'
keren van Azië en Afrika wat van dR
kerk verwachten, daarvan getuigd
dr. G. Kiano uit Kenia in een gloedvo,8
le toespraak. Dr. Kiano riep de kerker
op tot ondersteuning van de AfrikaaniR
onafhankelijkheidsbeweging. Hij
schuwde voor confessionele s
die i
Hij waa|„
- de kerk tot gevolg zullen
Zwolle wil gesprek j
met ds. Goossens 1
gesprek met ds. S. J. P. Goossens,
voormalige missionair predikant y„.
deze kerk te Oost-Soemba, met wie ee1
conflict gerezen is. Het conflict -
stond enkele jaren geleden tussen
dominee en de kerkeraad van Zwol 1
als gevolg hiervan werd hij geschon,
en later afgezet. Op eigen gezag keer
de de predikant echter terug naar zijP
arbeidsterrein. 1
Een commissie uit de synode der G('j
reformeerde kerken (vrijgemaakt) orh
derzocht de kwestie en oordeelde dc
de dominee ten onrechte geschorst war
Later maakte de synode dezer kerke,
uit dat de uitspraak van de kerkeraa|,
van Zwol'e niet gedaan had mogefe
worden. Hoewel de kerkeraad van Zwit
le. van. oordeel blijft dat ds. Goosseï
niet naar Soemba had mogen terugk?
ren, is dé raad b'reid opnieuw een gl
sprek te hebben met ds. Goossens,
Reorganisatie
bij
,Hoogelandr;
schappelijk ontspoorden heeft in Beeh
bergen het landgoed „Rauwenhul" aai
de Loenenseweg aangekocht. Het buitel
Omvat zestien hectare terrein en stóf
de vereniging in staat een reeds lang gï
gewenste reorganisatie en concentratif
tot uitvoering te brengén. De spreidinr
van de tehuizen „Het Hoogelantf"]
..Klein Bouwzieht", „Ons Thuis" et[,
„Het Hiétveld" te Beekbergen. „Het RU-
ge link" te Hengelo (G) „Dé Beclè" et
-•De Foil" in Voorst en „Filadelfia" it
Vries (Dr,), die door dezé vereniging it
Stand gehouden wordén, werd door he!
bestuur reeds lang als Oneconomisch
en weinig efficiënt ervaren. In het aani
gekochte buiten zullèn nu de hoofddir
tie, de admlnistiatie en het propagi
dablireau onderdak vinden. Op het b-
rijke terrein Wordt een verpleeginrict
ting met 60 bedden gebouwd ter
vanging van „De Poll". Alleen
Regelink" té Hengelo en „Filadelfla"
Vries wórden nu nóg gehandhaafd.
