Internationale trein is
een belevenis
neem Gillette mee...
Geen „rollend mensenpakhuis"
Opwindende opschriften en
een veelbelovende naam
Draaiende elektronen
Zware eisen in
Maastricht
Weesjongen verhongerde
in Schotse heuvels
Zeevis steekt de vlag uit
VRIJDAG 31 JULI 1959
wi-
larkl
JpUTSRGIS U NIET u bent ouderwets
tu' noch zielig, wanneer u de internatio-
iale trein kiest als vervoermiddel naar uw
mitenlands vakantieverblijf.
Laat ze maar langs de wegen snellen in
aVe$hun eigen of hun gehuurde auto's, lekker
[."ufklem zittend tussen de bagage, laat ze
e°7«maar dag en nacht doorrollen in de tou-
a|ringcars, Iaat ze maar op zesduizend meter
a hoogte in 'n paar uur naar zonnige stran
den vliegen U neemt de trein, die ge-
noegli jke, van vakantiepret snuivende
internationale trein met z"n opwindende
opschriften en z'n veelbelovende naam.
En ach u bent heus niet de enige, niet
als u vandaag gaat en niet als u o\rer twee,
drie of vier weken gaat. Die internationale
trein is een belevenis op zichzelf en wie
durft te praten van een „rollend mensen
pakhuis" laat u fijn babbelen. Is de volte,
dat geroezemoes, niet juist een van de
grootste aantrekkelijkheden
Daarom blijft u bij uw voornemen en u
gaat.
n Sn za
5 V.
v. Alê het maar niet zo verschrikkelijk warm is, valt de vakantiestart op
Jhet perron best mee. Maar je zult het altijd zien: net precies op die
zaterdagmiddag-van-het-vertrek brandt de zon dat het een lieve (en
een lastige lust is op de stalionsoverkapping en hangt het dikke
'eisparfum van dieselgeuren, gloeiend gewreven rails, transpirerende
mensen en beurse vruchten-in-tassen er stug onder.
:re f Aan de ene kant van het perron is het de gewone drukte van wat ge-
Blo Pekelde weekendreizigers, lawaaiige militairen die golven van wollen
intbs hitte veroorzaken met hun dikke uniformen, en binnenlandse vakan-
osteijiegangers met baby in een nauwelijks te beveiligen reiswieg of drei-
35 nerige, bange kleuters.
1 Met jongetjes die bèsl op één been op de perronrand durven balan-
i tde ceren, en kleine meisjes die haar pop óók. nog maar in moeders toch
13—i a| ie volle handen duwen.
Dat komt en dat duwt, met de treinen niee. Maar aan de andere kant
i Vu van het perron groeit de heel bijzondere reizigersmenigte, die met dat
■s j^beel speciale gevoel staat te wachten „tot-ie-komt".
:d i „Ie" de internationale trein.
Dan plotseling zonder dat het ergem
vandaan komt. is het gerucht er: „H
te laat. Ze zo -> hier wel drie kwarti
Beweging. nommeling in de
moeide, warme massa. Geschuifel i
de perronrand. Een ovenmoedige mam
stem: „Nou maar dan zie je mij naar de
restauratie gaan!" En een hoge vrou'
stem: „Ach ze hebben toch nog niks
geroepen, als je weggaat komt-ie net
anp Vraag niet, wal het moeder gekost
ilu4 heeft, hier een half uur van tevoren t>
staan met haar twee jongens die van
morgen om zes uur er nog een beetji
op uit gingen om te vissen en haar man
die om één uur pas met vakantie van z'i
werk kwam. Ze stond er allemaal allééi
vooren wat heb je voor medewer
king van die drie? Heeft Piet het geld
nou wel en de passen?
Bhwaar zijn de jongens nou v
Waar heeft Piet de drie koffers gela
ten„Piet! De koffens!" „Ach mens,
maak je toch niet zo warm. hier vlak
achter je.nou, let je even op? Ik ga
toch nog maar wat sigaretten er bij
I Sigaretten? Is dat nou nog nodig? Ze
kijkt hem bang na. Daar gaat-ie de trap
nog af ook.... al6 die trein nou-es bin
nenkomt? En die koffers.
„Me goeie men6. wie zet nou zó die kof-
Natuurlijk, daar heb je het al. Een hele
nette jongeman heeft zijn scheenbeen ge
stoten bij het roeien tussen de aan
groeiende mensenmassa heen. Koffers
neerzetten op een perron is een aparte
kunst. Je mag ze niet aan de rand van
het perron zetten, dat i6 gevaarlijk als de
trein binnenkomt. Je mag ze niet achter
je zetten en niet vlak vóór jewanit
waar ze ook staan, altijd vallen er men
sen over, stoten zich, maken zich woe-
Typischde Nederlander is
een geprikkelde reiziger. Hjj staat
uiet kalm op de trein te wachten,
neen, hjj speurt onophoudelijk langs
de rails en geeft om de halve minuut
zjjn mening over het uitblijven van I
de trein ten beste. Zomaar jn het wil
de weg tegen een toevallig iemand, die
naast hem slaat, of achter hem, dat
geeft niet.
Hij is direct strijdvaardig a-ls iemand
hem tegenspreekt, ergert zich ove.
lastig kind, heeft geen geduld me
dametje dacht achter elkaar iedereen de
zelfde vraag stelt: „is dat de trein r
Amsterdam?" Ze is zelf geprikkeld
angstig, vertrouwt niemand, ook al staat
er een duidelijke handwijzer en zegt „de
chef" zélf. dat ze gerust kan instappen
Aarzelend binnengekomen klampt z<
elke medereiziger weer aan: „is dit de
trein naar Amsterdam?"
„Hij is te laat"
De stationsklok vc«springt van minuut
naar minuut. De drukte neemt toe. Vier
jonge mei6je6 schieten tussen de mi
door: „Ze móet er zijn, kind! Ik heb toch
afgesproken
Ze gillen en roepen naar een verdwe
nen Rietje, dat dan opeens, rood
warm, venschijinit. Als een beweeglijk ob
stakel staan ze met d'r vijven, plus kof-
s en uitpuilende tassen, nu iedereen
de weg.
Pardon, dame.... ja, als u zó blijft
Een bejaard echtpaar bewaakt zorgelijk
een grote blauwe koffer waaraan twee
paraplu's zijn vastgebonden. Hij r
z'n hoed af. wist zich het voorhoofd met
een blauwe geruite zakdoek. lrAl6
eerst maar zitten, moeder. „Wagen G
twaalf en dertien".
„Zouden we goed staan, zo?"
„Dat weet je toch nooit. Laten we m
wachten
In een ander groepje ontstaat onder
drukte ruzie. Natuurlijk gaat het ovi
bagage. „Wat jij ook allemaal moet
baan braken, meende men vrij alge
meen. dat warmte een stof was. die
aan een voorwerp kon worden toe
gevoegd, zodat dat voorwerp warmei
werd. Dienovereenkomstig werd
het magnetisme beschouwd als eei
substantie, die in de uileinden vai
de magneetstaaf was opgehoopt. Mei
dacht dat er twee soorten van deze tisme v
onbeweegbare substanties bestonden, geroepei
het zuidmagne- weging
noest dus iets niet kloppen in de
eronderstelling, dat het magnetisme
eroorzaakt wordt door de draaiing
«er van de electronen rond de kern van
>ok hel ijzeratoom.
ten Nieuwere onderzoekingen op dit
an gebied hebben dan ook tot een an
dere opvatting geleid. Het magne
tisme wordt nl. niet te voorschijn
rondlopende be-
Jectronen,
tisme. Aan deze veronderstelling doordat de electr
heeft de geniale Arapi
gemaakt door verband t« legge
tussen magnetisme en electricitei
Hij nam aan, dat het magnetisme di
magnetische moleculen te danken
aan electrische stroompjes die ron
om de moleculen stromen.
Toén de moderne
i hun eigen
inde
daan, meenden ve
len te mogen aan
nemen. dat de elec
tronen die rond de
atoomkern cirke-
van bet magnetisme
/.ouden kunnen zjjn.
Dat klonk op het eerste gehoor niet
onaannemelijk. Maar moderne na
tuurkundigen nemen met veronder
stellingen nu eenmaal geen genoegen.
Einstein en De Haas waren in be
ginsel wel bereid deze opvatting te
aanvaarden, maar zo redeneerden
zq wanneer de magnetisatierlch-
tlng wordt veranderd, dan moeten
ook de electronen in tegenoverge
stelde richting gaan lopen. Dit geeft
een schok, die weliswaar uiterst
klein Is, maar die in ieder geval
toch gemeten kan worden. Zij be
merkten echter uit een in 1915 ge
nomen proef, dat de schok half zo
groot was als de berekeningen aan
draaien. In kringen
die veel met de theorie van het
magnetisme te maken hebben, wordt
dit „de spin" genoemd. We moeten
is ons daarbjj voorstellen, dat het elec-
id- tron, dat een draaiende beweging
om de atoomkern uitvoert, daarbij
zelf ook nog in een
snel tempo rond
draait, waardoor een
kracht loodrecht op
de draairichting
wordt opgewekt.
Zouden we in staat
zijn met waterstof,
im welks atoomkern
één electron rond
cirkelt, tot een vaste
stof te maken, waarin alle atomen
op precies dezelfde wijze zijn ge
rangschikt. zodat de spin van alle
electronen precies in dezelfde rich
ting werkt, dan zouden we over een
ideale magneet beschikken van on
gehoorde kracht. Dit is echter een
onmogelijkheid, want waterstof is
een gas, waarin de atomen in alle
richtingen zijn gegroepeerd, zodat
het geringste magnetisme
TOCH IS
HET ZO!
gavei
En Barnett, die
geen sprake kan zijn.
Wie van dit getheoretiseer hoofd
pijn mocht hebben gekregen kunnen
we geruststellen met de uitspraak
dal de hersenen ongevoelig zijn voor
Een minuut later weet iedereen „dat-i
te laat ia". Kan wel een uur schelen.
Weet je nooit met die internationale trei
nen, die rijen zo maar overal tussen door,
die hebben overal oponthoud...."
Ineens is er verbroedering tusse
groepjes. Men gluurt nu openlijk na:
labels op eikaars koffers. Het „en-v
gaat-u-heen?" begint al los te komei
Is een zekere lotsverbondenheid merk
baar. een eenheid, die heel deze lang
gerekte, wachtende groep tot een wereld
je apart op het zaterdags-drukke perron
stempelt.
Je hoort erbijof je staat er buiten.
In dat laatste ge-val heb je niete te
ken met de internationale trein, die
uur over tijd zal zijn
In de bocht
tot ineens, na een paar minuten al,
de neuzige luidepxekersetem over alles
heen dringt: „Dames en heren, de
nationale trein die thans binnenkomt
langs het derde perron is bestemd
Tegelijk leeft iedereen op. Er
hal&gerek, er wordt naar koffers
sen gegrepen, er verschijnen, als uit het
niet opgerezen, twee kruiers met
ratje vol duur-uitziemde bagage.
In de bocht wordt de geweldige, stompe
kop van de locomotief zichtbaar.
„Heb je nou alles? Is dat jouw jas die
daar 6liert?"
„Jippieieie!" schreeuwt t
dige jongensstem. En: „Voorzichtig-an.
laat je niet van me wegdringen", zegt de
bejaarde meneer.
„Hierheen! Hierheen!"
„Nou jongens, daar kómt-ie, hoorl"
Met hevig remgeknars schuift de loco
motief aan. trek een duistere wagenrand
langs het perron, dat vol is van een d«vaa6
gekrioel. Mensen, die allemaal een biljet
e^n besproken plaats in hun bezit
hebben, beginnen te haasten, op te drin
gen, bang, dat ze niet gauw genoeg bin-
ullen zijn. Vluggerds zijn de hoge
treden van de wagens al opgewipt, de kof.
fer als een buffer voor zich uit. Er ver
schijnen hoofden voor haastig-neergelaten
raampjes, wegbrengers steken sjorrend
gage omhoog, alles wordt bin-
nengehesen.
In de gangen van de tri
botsend zoeken:
„Hier.vijf. zes en z
leneer. dot zijn onze plaatsen, hoe kómt
er bij? Is er dan geen conducteur? Con
ducteur! Conducteur! Meneer, wat
:n wagonnummer hebt u dan
Nieuwe, roodaan'gelopen hoofden
„Jongens, we zitten, hoor! Ja, couchette!
Alles prima in orde!"
Nog altijd dreunt in de buik
trein het geroffel van bagageetouwen. Nog
is er gestruikel en geduw in de gangen.
„Mag ik eóen passeren? Ja, juffrouw, als
u zó blijft staan, verspert u iedereen de
weg
„Moeder! Me popme pop
„Ik heb 'm lieverd. Kom maar hier, nee
pas op, ga niet op de tas met brood zit-
ja hoor, hier heb jij je plaats
je^.
itste reizigers drukken zich naar
Daar holt nog de meneer die op
het laatste ogenblik beslist een krant
moest kopen, daar i6 ook het jonge stel
letje, dat tergend-langzaam de vn
langsdrentelt, mét koffers.
„Ja, moet u nou nog mee?" informeert
de conducteur die al gereedstaat orr
hand op te steken ten teken van ,.alle6
klaar„instappen dan alstublieft!"
Op het perron is het merkwaardig luch.
tig geworden. Er staan kleine groepjes
wegbrengers onder de ramen grappig te
„Nou, goeie reis, hoor en pas maar o;
dat ze je daarginds niet houen!"
„Zeg stuur jullie een kaart? Enne
heb je die ze6 pond koffie nou goed weg
gestopt voor de douane?"
„En dan maar veel plezier en wij zul
len wel werkeno jongens, ze komen
zeggen, dat-ie niet vertrekt vandaag.
Het zijn altijd dezelfde grapjes, die toch
met smaak worden gesavoureerd door de
kersverse reizigers, die dan eindelijk,
eindelijk kunnen starten naar de vakan
tievreugde. naar de rust of naar het on
verpoosd rondsjouwen, naar de stralende
zonneschijnof naar de alwéér-ver-
regende-weken.
,Tot
ziens
dan
Net als bij elke doodgewone trein gaat
ten slotte de pannekoek omhoog: de in
ternationale trein richting grens vertrekt.
Er wordt gewuifd uit de ramen en op
het achterblijvende perron.
„Tot ziens dan en veel plezier!"
De wegbreng ens staan er nu een beetje
dom bij. Ze kijken na hun overmoedig
geschreeuw een beetje gegeneerd rond:
ze zijn geen losgelaten vakantiegangers,
gewone mensen op een gewoon per-
Ze
ineens, hoe warm het toch i6 en
maar weer op huis aan
De kruiers kijken met een vakkundig
oog naar hun vangst, sjokken zonder
haast, naar de tunneltrap. Dadelijk
een trein, naar het noorden.
Ginds, door het Nederlandse landschap
nog raast de internationale trein. In zjjn
binnenste komt het langzaam tot rust.
Men zit en het gesloten huis is al ver
weg. De bagage, de koffers en de tassen
vormen nu de gehele „eigenwereld.
is vol geheim-
nnige belofter
nis-
■oupc een voortvarende meneer.
En een deurtje verder komt het eerst
olletje zuurtjes tevoorschijn: „Kan ik
misschien dienen
Goede reis dan maar, goede reis!
Onderzoek naar
bewegingen van
de zeebodem
Twee speciale meetploegen van de stu
diediensten van Rijkswaterstaat te Hoorn
en IJmuiden. die elk worden uitgerust
met een peilvlet en een auto zullen van
begin augustus af nauwlettend de bewe-
wingen van de zeebodem voor de kust bij
IJmuiden en langs de kust tussen IJmui
den en Den Helder gaan volgen.
Bij IJmuiden houden deze peilingen ver
band met de aanleg van de nieuwe ha
venmond, terwijl de opmetingen langs het
strand tot resultaat moeten hebben, dat
tijdig bekend wordt wanneer een zwakke
plek in de kustbeveiliging ontstaat.
Ook in vorige jaren werden peilingen
voor de kust genomen. Daarbij werd de
plaatsbepaling van de peilboot af verricht
door middel van een sextant.
Thans zal men met moderne apparatuur
te werk gaan en een automatische af
standbepaling invoeren met behulp van
radiotelefonie De andere meetploeg
werkt met een kleine plastic vlet. De pei
lingen zullen op verschillende plaatsen
tot 600 a 1000 meter uit de kust geschie
den.
De officier van justitie, mr. P.
Mierlo, in Maastricht heeft gisteren tegen
de leden van een indertijd in de mijn
streek opererende dievenbende zware
vrijheidsstraffen geëist. De 22-jarige
schilder A. G. E. W. M. uit Munster
en hoorde een gevangenisstraf
jaar tegen zich eisen wegens de
roofoverval op de broodbezorger Heij-
te Geleen in de avohd van 6 decem-
Drie jaar wa6 de eis tegen de 35-jarLge
mijnwerker W. H. uit Svttard, die mi
aan een inbraak in Si<btard had deelge
nomen en ook met enkele anderen had
gestolen. H. werd ook al6 getuige gehoord
tegen een van zijn mededieven. Zijn
klaring bracht de officier er toe een
volging wegens meineed te edsen. De zaak
tegen de 23-j. voeger C. H. uit Munster—
Geleen werd daarom voor onbepaalde
tijd geschorst.
Ten slotte werd twee jaar gevangenis
straf geëist tegen de 35-jarige grondwer
ker P. D. S. uit Sittard wegens het mede-
plegen van diefstallen, met W. H.
Anderhalf jaar was de eis tegen de 24-
rige monteur H. G. G. uit Geleen, die
jor de stichting Amsterdams tehuis van
werkende jongens „Het Heem" loten had
rerkocht maar de opbrengst ad 220 niet
had afgedragen. Hij had ook 60.000 loten
de stichting voor zichzelf laten druk.
om ze ten eigen bate te verkopen,
alsmede raambiljetten om de loten aan te
De uitspraak werd bepaald op 10 augus-
als u met vakantie gaat. In
kamp of caravan, in bungalow
of hotel kunt u zich dan op elk
moment perfect scheren. Met
GILLETTE voelt u zich steeds
fris en schoon. Is uw oude
apparaat geen precisie-apparaat
meer? Vervang het dan door
een nieuw, voor u op reis gaat.
Neem een
Gillette
Travel Set
in praktisch
kunstlederen etuL
En dispenser met
6 Blauwe mesjes.
8.SO
Gillette scheercrème niet!
BIJ PLEEGOUDERS WEGGEHAALD
GEHEEL ENGELAND is verontwaardigd over het tragische sterfgeval
van de dertienjarige weesjongen Dugie Johnstone, die in 1955 over
leed. Het geraamte van de jongen ligt in een pakkist in een laboratorium
te Glasgow. Het ligt daar al drie jaar.
de jonge Dugie
De tragedie was voo
Johnstone al begonnen
Zijn vader en moeder overleden
kort na elkaar en Dugie en zijn oudere
broertje en zusje gingen naar pleeg
ouders op het eiland Muil.
De pleegouders, Donald en Catherine
Macpherson, hadden een kleine boerde
rij. Het leven was voor de kinderen
daar een pretje. Zij hielpen met de die-
rerzorgen en het oogsten.
Amersfoort (700 jaar stad) doet
de traditie herleven. Sedert kort
rijdt er ook een echte paarde-
tram door de straten, die een
vaste dienst onderhoudt tussen
de plaatsen waar de hoogtepun
ten der festiviteiten worden ge
houden.
PROEFVAART DUWBOOT
De eerste Nederlandse duwboot Olivier
an Noort, gebouwd voor de Nederlandse
Rijnvaartvereniging, heeft gisteren een
proefvaart gemaakt, die uitstekend is
geslaagd. Met de boot bleek het gemak
kelijk mogelijk vier grote bakken voor-
De K.N.A.C. zal de zaak van de student,
e in Roosendaal was bekeurd omdat hij
zijn auto niet op slot had staan, bij de
Hoge Raad aanhangig maken, daar ook
Duizenden tongen en schollen voeren
op hun zwemtochten door de Noordzee
een rood vlaggetje mee: een reepje plas
tic, in de vissenlichamen bevestigd.
Enige maanden geleden zijn de biolo
gen van het rijksinstituut voor visserij-
onderzoek begonnen met aanbrengen van
de plastic vlaggetjes. Gebleken was na
melijk, dat de metalen knoopjes, die tot
voor kort als merktekens werden ge
bruikt, een grote sterfte onder de ge
merkte vissen heeft veroorzaakt.
In IJmuiden werden in het zeeaqua
rium proeven genomen. Daarbij bleek
dat de schol geen last heeft van de ge
noemde vlaggetjes, één van de vele bij
het experiment beproefde vismerkjes.
Het merken van de vis stelt de biolo
gen in staat de trek, de groei en de be-
vissingsintensitei't na te gaan.
Een besmettelijke ziekte in het aqua
rium heeft het onderzoek aanzienlijk
vertraagd. Hoewel reeds met het mer
ken van tongen is begonnen, weet mer
nu nog niet hoe deze vissoort op dt
merkjes reageert.
Het onderzoek naar tong is vooral
voor de Nederlandse visserij van groot
belang: ruim dertig procent van de pro-
duktie wordt door Nederlandse vi
aan land gebracht. België komt op de
tweede plaats; Engeland op de derde
Zware eisen tegen twee
.Nederlandse' spionnen
In Oost-Duitsland zijn tegen een arts
en een chemicus straffen geëist van zeven
en drie jaar. Zij zouden voor de Neder
landse geheim dienst hebben gespioneerd
Tót de bureaucratie besliste dat de
Macphersons te oud waren om de kin
deren op te voeden. Donald was in de
zestig én zijn vrouw in de vijftig. Boven
dien spraken zij 't oude Keltisch en, zo
besliste men, de kinderen moesten Engels
leren. Dugie werd op het Schotse vaste
land in verscheidene pleeggezinnen on
dergebracht.
Hij was diep ongelukkig. Twee maal
liep hij weg, omdat hij terugwilde naar
de Macphersons, maar hij werd gepakt
en teruggebracht. In april 1955 ging hij
er weer vandoor. Hij kwam niet meer
terug. In de heuvels struikelde hij en
brak een been. Eerst elf maanden later
vond een vrouw het lijkje onder de
bomen.
Wetswijziging
Naar aanleiding van dit tragische ge-
al heeft mevrouw Jean Mann, een
Schotse grootmoeder die zitting heeft in
het Lagerhuis, gevraagd of ambtenaren
het recht hebben een gelukkig kind bij
zijn pleegouders weg te halen. Mevrouw
Mann, lid van de Labourpartij, heeft
steun gekregen van de parlementsleden
en de beide grote partijen. Wanneer het
parlement deze herfst bijeenkomt, zullen
zij een wijziging vragen op de adoptie
wet, zodat een kind alleen met toestem
ming van een magistraat van zijn pleeg
ouders weggehaald kan worden.
Luchtvaartakkoord van
Nederland met
Australië
Besprekingen tussen luchtvaartdelega-
ties van Nederland en Australië. die
sinds maandag te Den Haag worden ge
voerd. hebben vandaag tot volledige
overeenstemming geleid. De tekst van
het akkoord zal zaterdag tegelijkertijd
in Australië en Nederland worden ge
publiceerd. Het voornaamste resultaat
is dat de K.L.M. met grote straalvlieg
tuigen in Australië zal mogen landen.
Naar wij vernemen hebben de dele
gaties een vcor beide partijen bevre
digende oplossing voor de hangende
problemen gevonden. De discussies we>
gevoerd in een zeer vriendschappe-
De Australische delegatie gaat vol
gende week in Parijs lucht va ar tb esp re
kingen met de Franse regering voeren.
Wi
oningbouw
Toen de. particuliere bouwers er de
lucht van kregen dat de rijkspremie voor
particuliere woningen wel eens omlaag
ku\
de regeling
stroomd met aanvragen. In het
halfjaar zijn er 50.000 premies aange
vraagd, terwijl er in de begroting is ge-
ekend op een aantal premiewoningen van
38.000. Minister Van Aartsen heeft ver
leden week meegedeeld, dat ruim een
ijfde deel daarvan bestemd is om door
\e eigenaren bewoond te worden. Van
eze woningen is men althans verzekerd
at zij de druk op de woningmarkt helpen
erlichten en er zijn ongetwijfeld tal voa
joningen by van kleine luiden, die met
behulp van de premie in het bezit van
(ft-n huis(je) komen Als er toch
emie gebouwd moet worden, zouden
i hen de voorrang willen geven. Men
kan echter de vraag stellen, of het, zowel
net het oog op de rijksschatkist alsook
niet het oog op de krappe arbeidsmarkt
n het bouwbedrijf, nog langer oorbaar is,
dat de overheid de bouw van woningen
iteunt die straks leep komen te staan.
Vant reeds nu blijkt. dat voor woningen
net een huur van f 150 tot f200 per
naand (en in deze klasse vallen de premie-
voningen) moeilijk huurders te vinden
ijn. De woningnood is daarmee een zaak
'an de minstbedeelden geworden. En het
s nodig, dat de bestrijding van de woning-
tood geheel wordt geconcentreerd op het
(He
Vrije Volk)
