CBRISTF.il
Buskes: ,Jk lieb een
zwak voor liet C.N.Y."
Ciiefarine.,4
Confessionele organisaties
geen concurrent Wereldraad
Zij kunnen
de impasse
doorbreken
Bisschop De Blank wenst
„Gaullistische" beweging
Ontsnapt
j langs Krakatau
Eert woord voor vandaag
Kanttekening
ONDERWIJS
Sympathiek artikel
in Tijd en Taak
ÏN Tijd ën Taak, hêt weekblad
van dè prötèstaUU-êhristê-
dóörbraak, heeft dr. J. J. Büskês
een artikel over hét jübileüm
vün hêt Christelijk Nationaal
Vakverbond gêSchrèVêh. Gaarne
némên wij dit artikël, al zal men
het met de cönêlusie niet eens
zijn, om zijn „Buskes-achtige
eerlijkhêidbtiëT.
„Ik kan hét niét hèlpèn, rnaêr
ik heb altijd èeh zwak voor net
CNV gehad.
De keuze voor de doorbraak be
tekende voor mij Uit dé aard dér
zaak eên kêüze zöwèl voör dé
PvdA als voor het NW. Het is
rftij echtef hèêl Wat gêiftakkëlijkër
givauefl. dè ARP vóór dè PVdA
in té rUilen dan de band met het
CNV te Vêrbrékén. Als gymnasi
ast lééfde ik ai frièt dé christelijke
vakbëwègiflg fiiëe, gestimuleerd
dóór de ..Christelijke Sociale Stu
diën" van Slotèmakèr de Bruine.
In mijn studènténtijd Werd hét
meelëVên tót Contact, fiiét hét
minst onder dé invióêd van Hof
man, een van de méést bekwa
me vakVetêfligjngsffiannêh dié ik
gekend heb. Hij Was_ voorzitter
van de Christêjijké Typografen
bond en tweede vóérzitter. van het
CNV. Hofman was niét alleen eén
bekwaam, maar ook éen Wijs man.
Op zijn verzoek héb ik tien jaar
lang schriftovei'déflkiflgen gescHïê-
vèn in het jêUfdórga&n van dè
Christelijke Typografenbond. ïk
Weet hóéveel Verdriet het hem gé-
zijds moét ik zeggen, dat
meest pijnlijke kant Van dé dóór-
braak vóór mij de brèük mét Hof
man iè gewéést. Noéh ik, noch hij
Was ifl staat hét Uitééngaan als
eên kleinighêid té bêschouWèn.
Daarvóór greép hêt té diep in. zö-
Wél in ons leVén als in onze iè-
vênsoVeftuiging.
Enkélé rnalén héb ik iB Lunté-
rè'n ènthóüsiast deelgenomen aan
eên cónférentiè van hét CNV, Ik
héb nóg één fótod^waarop ik zit
té midden van dé manned dér
christelijk-socialé beweging; Van
Vliét, de Patrimoniumman, Kruit
hof, de voorzitter van het CNV,
Ruppert, dé penhffigméêstéf dé
vader van dé têgêhWoordigê Vóór-
zitter. een prachtkerel, van een
soliditeit om er jaloers op te wor
den Amelink, de secfêtaris,
Hofman, de. tweede veófZitter,
SlötéFhakéï dè BrUïdê, dè grote
Vriend én adVisiuf v&n hét CNV,
en vele anderen.
Spanningen
Mén dénkê eFaifi, dat ér in dê
jafên föfidórn 1920 nogal spannin
gen waren tussen het CNV en de
christelijke politieke partijên, Hêt
CNV werd gewaardeerd, maar
tóch höófdzakêlijk ais bolWêfk té
gen het socialisme: er ging éeh
bèWarendè ihvlóéd óp de christe
lijke afbéldèrs Van hét CNV Uit!
Met deze waardering was hét CNV
allérminst tevréden. ïn Ütréeht
hééft RUppêft Vórigé Wéék gêzêgd:
Wij stfèven naar eên VèfniëUWing
der maatschappij! Dat strevèn
Wérd in hét Vêrlêdêfi ëléchtë ma
tig óf ih hêt gèhéel niét gêWê§f-
deérd. Mensen als Slótémaker
wektêfi échter dê gèWétèhs én
dat hééft hêt CNV öok gêd&an.
Ik bèhoef slechts dé naam Van
Talnia tè iióérriên, óp wièns graf
in Bènnébföèk dê wóórden staan:
nVóór het volk óm Christus' Wil".
Het is bijzonder te betreuren,
dat ook in het eerste fdpflóFt Van
de hervormde synode over de vak-
bêwêgihg Hét CNV geWaardêéfd
Wérd vanwêgê fljH bêwaféndê in-
Vlóêd eb niét vanwêgê zijfl strijd
vóór gêfêéfttighêld in dê fflóat-
sèhappêlijkê vêrflóiidifif êfl.
Het CNV is geen evangeiisatie-
verenlging.
Het is voor dè mannén van hét
CNV altijd een bliierè teleurstel
ling géweèst, dêzè eigènaardige
Waardering, terwijl degenen dié
hêt CNV öp déze Wijzê wa&rdêêf-
dén, als hét ging óm hét êigèn-
Üjké strêVèn V&fl hêt CNV Zêidèfl:
daarbij dachten:
kindèfhand, ér
gauw gêviiid!
Ik blijf hét Bêtfêüfèfi, dat Wij
naast hét NW éen CNV hêbbèn,
él moét ik tegelijkertijd zèggèti,
dat dé splitsing historisch bëgrij-
pêlijk is. Het is dé christelijke
arbèidêrs ih hét vêrlêdèh moeilijk,
96 nipt onmogelijk gemaakt, een
splitëiflg in dê WéFkhérnêFsöfgahi-
satiè. niét té aanVèardên. ik zal
hiêt béWéfên, dat hêt hun in 1999
gemakkelijk wordt gemaakt, maar
èf is tóch wél een en andêr ver-
andifd. En önmögêiijk is hét stél-
lig ijlét tnêér. TöÊh is dé ëplitsing
ér. Wij blijVêh haar BétféUfêh èii
öp èèrihéid hopén. Tégéiijkèrtijd
züllêii wij de splitsing als één fei
telijkheid hebben te aanvaarden en
ernaar moéten streven de ver
houding tussén NW én CNV
zó góéd niögêlljk té makêiï. NW
en CNV zijn ,,zwei feindliche
Brüder".
Hoe vreemd velen het waar
schijnlijk zullen Vinden, Wij Willen
het CNV onzé hartelijke gelukwen
sen aanbieden en onze dank uit-
sprekên Voor alles wat medé dóór
de arbeid van het CNV in ons
land aan sociaal recht gerealiseerd
Mlsschièn mag ik deze gelegen-
hèid aangrijpen om te herinneren
aan oen groot bezwaar, dat met
name Hofman als man van de
christelijke vakbeweging tégên dè
doorbraak had en in het bijzonder
tegen de zgn. clr.orbraakdornineé--
Dat BêZwaar was gegrond êri hét
is ó.i. nóg altijd gêgrófid,
Hofman aanvaardde hét, dat er
dominéés waren die Voóf flê doöf-
braak kozen en dus hét CNV in
ruilden tegen het NVV. Hij was
het met hun keuze niet eens,
maaf hij aanvaardde, dat wij
vanüit óns gelóóf tot een verschil
lende keus kwamen.
Wat illj niét aanvaardde en
wat hèrti bövériftiatê dwars zat,
was, dat hij tót dê öntdêkking
kwam dat vele dodrbfaakdomi-
nees hêt .CNV afwezen zónder
van het CNV Iéts af tè Wéten,
zonder zich in dè geschiedenis
van de christelijk-sóciale bewe
ging verdiept en de beginselen
en doelstellingen van het CNV
bestudeerd te hebben.
Bij hêt Vijftigjarig jubileum van
het CNV Wiiiên wij öpêhlijk uit
spreken, dat Hofman in dit op
zicht veelszins het recht aan zijn
zij had.
Wanneer de doorbraak vóór onë
niet éen zaak van ütilitéit, maar
Vên IeVènSóVértüiging is. züllên
we niet op een koopje voorstan
ders van de doorbraak kunnen
zijn. Dan Zullen we iets van de
sócialistlséhé eri dê ehristèlijk-sö-
cióle bêWeging möetêh afwetên.
Din Zullen We oók. Bij illê Ver
schil in keuze, wat de vakbewe-
Jing betreft, onze waardering aan
mannén van de christelijke
vakbeweging niet onthouden, Zij
zijn hêt gèwèèst dié in kerk én
chfistettdöfh dé gewêtêfls gêwékt
hebben.
Wij kunnen slechts hopen, dat
zij met kracht en Overtuiging
hUft strijd hlijvèiï vóórtzêttéii,
óók al gaan zij daarbij teikênS
andêre wêfen dan Wij,
Ik kan ér niets aan dêelt*
maar ik heb toch nog altijd een
zwak vóór hét CNV, oók ai kié§
ik uit vöilè öVertüigiiig V6öf
het NW."
Advêflèfi lie
Staten van Gelderland
moeten hun standpunt
nog bepalen
fié óêdëputèêfdè Ütafên Vaii öeldèf-
lartd hêbbèn in eëli cöfflmüfiiqüé VêF-
klaard, dat zij fiög gêëfl dêfinitiêf stafid-
püflt bépêald hèbBén iflzakè dé keUzé
vah een Vestiglngëplaatê vóór één üfliVè^-
sitéit in hét Oósteli Van órië land. Zij
distantiëreii zich dus nu Van hét Bêfiéht
als zóüdèft dé Gedeputéèrde Staten van
Gèldêrland mét dé Gedepüteêrdë Staten
4 beroemde geneesmiddelen
In 1 tablet doen wonderen I
BIJ pijn, griep of „landerig"
gevoel zorgt een enkel tablet
dat U weer met plezier Uw
werk kunt doenl
r-. -
LWU
■J*
éwmWw&W
Nieuwe oecumenische ontwikkeling
Eên probleem van dè êêrstê
órdè dat zich öp hêt ögêfiblik
dóét vóêlên biniiên dè óècUfftèni-
schè béwégiïig ig hêt öntètaan
van cönfêsgiönêlê örganisa-
tiês naast dê Wereldraad van
Kerken. De lutheranen hêbbên
zich aaneengesloten in de Luther
se Wereld Eederatiê, de presby
terianen ëh herVörfhden öf gèrê-
formeerden in de World Presby
terian Alliance die plotseling een
niéuw eh zèer levendig hoofdstuk
in zijn geschiedenis is bêgonnen.
en een groot aantal andere ker
ken hebben zich ook ondèrling
meer aaneengesloten. Déze jöng>
ste ontwikkeling is zowel alar
merend als verblijdend voor de
Wereldraad van Kerkêh ge
noemd,
In een artikel in het nieuwê hummef
van „ïiie Ècumenièal Review"
vier maal pér jaar vèrschijnt onder
redactie van W. A. Visser 't Hooft
gééft Lewis S, Mua'gè, de .theoiogischê
secretaris yan dê World Presbytèrian
Alliance, als zijn méiiing tè kennén
dat dit nièiiwè „confèssionaiismè" in
het geheel niét gezien móét wórden
als eèh gevaar,
ïn zijfl éftlkêl, dat Vijftien pagina's be
slaat, zét dè schrijver uitéén dat dêzê
nieuwe organisaties van geiijkgèrieh-
ten een enörthê stimulans Voor dé
Wereldraad kunnen betekenen, omdat
zij öp hüfi éigen mafliêr dê Vèrsöhiï-
iéfidê öêêumëftisëhê pföbièmêh dié
aéfl dê öi'dê Zijfl kUflflêfl dóórëpïéfeêfl,
Hij légt êr dê liaó'rük öp dat hét beslist
niét waar is dat deze bewegingen eer
ênlérê Vöfm Varl öêéUffiêflaiismè ZÓU-
défl Vêfkiézéii êfl zlêh. tègeflöVêfdê
Wèrêldf&ad zöüdên Wiïlêfl ópstélièn.
Als 2tj al ifi hUn Wêfk èêfl zêkërê
anti-öêGUmêfiiêèhé têfidêfls Vêrtöfiêfl,
dan is dit té Wijtêfi aaii. hét fëit dat
hun pfaktiêéhè ëti thèèiögiëëhê cön-
sêquèfltiês flög flièt vóldêëfldê Zijn
dööfd&éht.
Oecumenisch verschijnsel
lil dè èèrstè plaats légt hij éi? dé
nadfük op dat dit nieuwe cónféssio*
flaiismè éen öècumèflisch vérsehijnsèl
is. Hoewel dé mééste organisaties
eigéniyk rêêdë gesticht Werdén èer
dê VVefeidraad officiéél Wérd ge
vórmd, hébbén Zij hütt plötséiingé
bloei Vóórai té danken aan hét Wêïk
Van de óéoühlêhiséhé beweging.
lövèfldiên ziét hU dê.Zë ól;gaflisatiêë niét
alè één Uitgê'bfëidëf aêflóiWinatiófië-
iismê öf kérkismê én Wil liij hün
ófltêtaëfi lilét Uitgêlêgd Zién mét dê-
zèifdè vérklaringèh, dié- fègÊvên wöf-
dên aan het voortbestaan van de vêr-
schillèndè afzondèrlijkè kerkèn (kerk-
gênoótëchappêfl). DêZê órgaflië&ties
van OVêrijssêl óvèfeêftgêRómèn Zijfl óm
Deventer als de meest geschikte plaats
voor een universiteit aan te wijzen, mits
Apeldoorn de tweede „schrijftafel" zoii
krijgên. B. én W. Van DeVehtê? hadden
hierop gezinspeeld in één brièf aan dê
Statêh Van Overijssel. Nu eVénwel dê
provincie Overijssel besloten heeft om
het plan Twente te steunen, is het niet
onmogelijk dat Gelderland weer zal gaan
pleiten voor Arnhem als toekomstige
universiteitsstad.
Jehova's Getuigen
in Rusland
gearresteerd
Vier landelijke leiders van de Je
hova's Getuigen in Rusland zijn gè-
aïfestêêfd en doöp eên VöiRsfëchtbank
tot vele jaren gevangenis veroordèeld
wegeng „misdaden bedreven tegen dè
staat", aldils ffiêlddê ae Franëe krant,
Le Móndê,
Volgens dit béricht wérden dè Jè-
hóva's Getuigèn gevangen gènómên, öffi-
dat ze. in hét bézit Warén Van. „anti-
sóvjèt iiteratuür". E>e litêf&tüUr Bêstoha
uit tjactaten van hêt hoofdkwartier Vafl
dè Jehova's Gètüigêh in Vêrênigdè
Staten.
De wérkelijke reden voor veroor
deling is dê niêüwe höUding dié Rusland
gaat aanheiflen tégên gróèpén, dié wei-
gërên Wapênéh te dragen, té stefimien
en zich in het algemeen afzijdig houden
van politieke activiteiten. De krant voor
spelde dat zeer binnenkort de beweging
van dè Jehova's Getuigèn in Rusland
verboaén Zal Wordefl.
rriogèn dah óókniét hèii' buiten ó'e
indruk geven, als zouden zij de een
heid van de kerk alleen binnen hun
eigen theologische en kerkordêlijké
denkwereld zöeken.
Dé schrijver ziet daarom dè waardé van
deze nieuwe beweging vooral in het
feit dat deze organisaties op de meest
samenvattèhde wijze de christelijke
èenhêid opénbarêh in denken, leven
efi èrêdiènst. In dêzê organisaties zijn
de verschillende kérken er in geslaagd
de nationale ideologieën te overwin
nen, zodat zij hun volle aandacht kun
nen bèpèlefl bij dê theologische vra
gen die zich binnen dè oecumenische
béwègiflg Vööfd'öêh.
Van dienst sijn
Dt, MudQê të dan 06k miï méfttflg dal
zölahg déze internationale organisaties
hun confessionele inzichten als middel
punt, maar niet als grens stéllen, er
géén vrèés behoeft tè bestaan Vópf èèn
concurrentiestrijd tussen de WéPêld-
raad en deze bewegingen. Zij kunnen
SelfS dê Wêrèldr&ad öp tiüêê püüten
Van diêiist zijn.
De schrijver wijst er óp, dat in de. af
deling Voor dé „zaken van geloof en
kèrkordè" de besprèkifigén eigèfllijk
wat zijn vastgelopen. Dêzê afdèling
werd gesticht om het probleem
dê èèflhêid Van dè feêrk grondig
bèstUdèrêfl, maaf Zij Zóü zélf gêêfl ëtap-
pèfl nèniêh óm kérkêfl bij êlkaaf té
brêngén, Öp pPèêtisch gèbiêd zóü zij
vólküifiêfl fleutróil blljVêfl.
Nu blijkt èchtêr dat êr één gróêl v§fl Véél
kêfkëb naar elkaar tóè ië, maar dat er
fUêiêë wófdéh aahgêgaafi dié êijêfllijk
lljnrèeht ih stfijd Zijn mét dè bêgirtsêlèfl
dié ifl dêzè afdêlifli Van dê Wêrêldfaèd
zijfl öfttdèkt.
Ëf wöfdën fUëiès aangègaan örfl lótltêf
löc&lé, Vaak Zêifê niét ééfis thèólögischê
fêdênéh, tèrwijl dè bêiangfljkê pUfitêfi,
dié ziéh straks in Hét vëfènigdè
kèrkëlljk lêVêli zUllêfl döêfl Vóélen niét
öf nauWèlljkè zljii döórgêêprókên, Waar
dê afdèling vafl dê Wereldraad fiauWê-
iijks van dièflêt kan zijn, kunflên juist
deze cönfèssiónèlé orgafliëatiés liün
éigen kêrkén, dié zich Wiilêfl Vêrêhi-
gêii, hélpéfl mét hüft êfVèrihgên
afldèrè Wèrëlddêlêfi.
Ook op theologisch gebied kunnen dezè
wereldorganisaties de oecumenische
beweging helpen. Sinds 1925 hebben
thèölögen vafl allèrlêl riefttifigëfl Simén
gêstudéêrd én langzaam rflaar zêkêr
begint Gén zékere óëcumënisdHê théo
logie té oritstaan. Hóêwel ér veel ge
meenschappelijke gedachten onder
Wóöi'dên zijn gebracht, blijft rflên èch-
téi" iVórëtèlêrl mét hêt fëit dat bijvöör-
bêêld dë aflgllcaflen dë gèièförmeerdën
wél alë christênên erfcéflflen, maat de
gezalïlênlljké Vierihg vah hêt avófld-
maai afwijzefl op gröfld van èèh prin-
cipê dat Zij hiet óf haüWêlijkfe öndêr
Wöo/défl künflêfl Brêngén.
Waliheêr hü èchtêr dêzê ifltèrnatióflale
eönfêësiohele órganiSatiês eefl stuaie
zouden künnèn gaan makèh vafl hét
waarom van een dergelijke huivering
zouden zij misschien samen met de
studie-afdeling van dé Wereldraad de
impasse, die langzaam maar zeker ook
óp,dit punt is ontstaan, kunnèn dóor-
Volgens dé schryVér kürineii Wé dt
nieuwe ontwlkkêlilig van dèzê cönfêë-
sionele groeperingen niet tegenhouden
Het nieUwe onderlinge samengaan is niet
slechts tc constateren tussen kerken, die
reeds by dc Wereldraad zyn aangesloten
maar ook daarbuiten.
Mudge .wijst dan op de stérke gróep
Vafl dé Wëréldcónférentie Van de Pink-
stéi'gèmèêiitén én is Vafl.mèniflg dat dé
Interflatióflèlè Raad van Christelijke Hér-
kêfl hdar „Wilde pèfiödë" V&n flégati-
VisiSiê achter zieh bègiflt té Iatèfl én als
dezè intef-
nationale organisaties zal .aanmoedigen
én dat déze organisaties zichzélf in de
toekomst meer en meer z'ullèn gaan .af
vragen, hóé zij dé oécumènischè bé-
iveging in zijn gehèei kunnen diènèn,
Beroepingswerk
NÉD, HÉRV. KËRH
Aaflgènómén: ri&ar Klllndêrt: Jöh.
KöftlêVé, kand,. tè Papèfldrêcht, dié. be-
dankte voor IWIvlic'naar Willige
LahgêPak: W. Kalkman, kand,, tê.Ga-
pelle 3. d. Ussfl. clio bedankte voc- Her-
Riflgên, Söhêfpênisëê èn Méliësaflt; naar
Brummèni A. v. d. Vêèn tè jóufê;
Hêngèlö: R. A. Bitter té Zijpé.
Bèdaflkt voor Klazlênavèèn: L. Lin-
gén tè Koldèl-- én DiflktêtVêên.
CHR. GËREF. KERKEN
Bèroepèn tè Haarristêdê-KêfkwéfVe;
H. P. Bfandèma, kafld., té Nièüw-Am-
stèrdam: tè Görirtchêm; W. J. van der
Lifidèn. kand, tè Santpoort.
'ÓÜD-GÉR. GE1VI. IN NËD.
Bedankt Voor Rijësén; J. Van
Pöél té Ëdê.
het sigaartje
dat U kunt roken als sigaret!
WILLEM II
Anglicanen bestrijden apartheid
Dê afiglieaëiflsê aaftSbisschèp
Van Kaapstad, diê v&ii af hêt
ogenblik dat hij zijn kèrkèlijkè
functie bekleedde, nauwelijks
meer gedaan heeft dah de Apart
heid vah dè ZuidafPikaanse repu
bliek tê bestrijden heêft ophieuw
in een brief aan zijn gemeente
leden zich fel tegen de politiek
van premier Vêrwoerd gekeerd".
Nieölsön Was aaich ér Vaag van béwupt, dat dezè op
winding; dezè lichamelijke aétivitêit, .louter èéfl
kwestie van dè zenuwèn was, en uitêlndêlijk éêfl
psychologische oorzaak had. Maai- dat betékende
dat zij, zonder hét té wetén, hun laatste rèstjè ènèr-
gie opteerden, en dat de minste tèlèurstelllnf. de
gèrihgstè kêèr in dezè óflVerWaöhtê. fórtuin, nood-
lóttigè gèvólgen zóü hebbêfl. Ma&f dat lèèk géluk
kig. niét Waarschijnlijk. i
„Höèlang zóü hét nog dürên, vfiend?" Het Was
Farnhólme, dié hét Vróèg.
„Dat is moeilijk tè zèggèn," antwoordde Nicol-
ëón, öpnièuw naar hêt óóórdóóëtèn turend. „Ander
half uur misschien, maar misschien ook minder,
wanneer de wifld nog Wat aanwakkert." Hij keek
de kapitein aan. „Wat denkt u érVan, kapitein?"
Minder," knikte Find'hórn, ,,Ik geloof bêslLst dat
dé wind harder wordt."
„ïk bréng frisse regénbuièn vóór dorstige bloé:
men," citeerde de tweede maéhihist pléchtig. Hij
wreef zich in de handen. „Zét dén in plaats vafl
„bloemen" maar Willoughby. Regen, régêfl, kóste-
lijke regen!"
ijPas' ma&f öp, Willy!" waafëêhuwdè Nicölsón.
„Vógéltjès dié tè vróeg ziflgén
„Wat wilt u daarmee zeggen?" Het was Fatnhöl-
mè diê dat Vroeg, êfl zijn stérn klótik wat schérp.
..Alléén méér, dat rêgênWólkèn nóg niét pér sê
regen behoeven té betekenen, ep anders niét," aflt-
Wpöfddè Nicólsön zó kalmèrèhd als hij maar kón.
„Dat Wil Zèggèn, fiiét ónffiiddèllijk."
„WÜ jé béwèfêfl, jOTtgêm§fl, dat Wé er flièt bè-
tèr'aafl tóè züUêh zijn dan tótdtisVèr?" Er was
maar één pêfèóóh in dè bóót, dié Nicolsöfl placht
aan té sprekén mét „jöflgêman",
„Natuurlijk niét, jUfffóüw Pièndèfleith. Dié Wól-
kéfi zién êr dik êfl zwaar gêfióég Uit, èn zij ZUlléfl
öfls in ièdêr geval bèschüttiflg tégên dè zöfl schèn-
kén. Maér wat de Mapitêin ên mij Vooral uitêrés-
sèèft, is dê wind. Wannéér diê öpstéekt én aan
houdt, kunnen we in dé lóóp vafi déze nacht flög In
Straat Sunda zijn."
door ALISTAIR MAC LEAN
(vertaling Rob Limburg)
-
„Waaróm hijst ïi dan dè zêüèn fllét?" iflföfmééf-
de Farnhólme.
„Omdat ik geloof dat dé kans groot is, dat wé
Wél regèn krijgen," ahtWóorddê Nicólsön geduldig.
„Efl dan móètéfl we wat hêbbèn óm hét règenwa-
tèr in óp tè vangèn. Efi met déze wifld kömêfl wé
•voorlopig toch flièt sfléllêf vöófUit dari één paar mé-
tér pér minuut,"
Ëëfl goede dfié kWairtiêr zei ér nu niémand één
Woord. Hêt bèsèf dat dè verlossing flièt zó onmid
dellijk één feil zóU vvórdèfl als zij aanvankelijk
hadden verwacht, dééd wéér iéts van dê öüdè lus-
tèlóóshèid tèrugRèrèm Maar óók niét méér aan
„iéts". Dé hóóp was ontwaakt èn niémand van hén
was van plan dié wéêf të laten var êfl. Niênïafid
dééd mèer eên óóg dièht, laat staaii dat êt ièrtiartd
zóti zijn g&Un ëiapéfl. Dè wolkêiibank aaflstUur»
pöórd Was éf nóg..èfl Wérd êtèèfls grötèf ëfl dónker
der, èn Zij had ailèr Bèlafigstelliflg. Iéders blik Was
éijp gêfiêht, èn daarop alléén, ên dat Was rntó-
schièfl dé oorzaak, dat niémand bèrhèfktè Wat Ski-
éiair dééd, vóór hêt tè laat was.
Hét was Güdfilfi Drachfnafin, dié hém hét èèr&t
bi dè gatén kréég, en wat zij zag, dééd haar Zó
gaUW Zij kón öVèrêind Kd'mèfl èn naar Vóréfi strórn-
pélêii naar dé plaats wa&r liij zat. Mét dè ögén
zövér flaar böVen gedraald; dat dé pupillen totaal
VerdWénën, zodat mén ailêêri
het meisje hem bereikt had en hem zacht en sme
kend bij zijn naam noemde, kwam hij met een ruk
overeind eri gaf haar eéfl düw, zódat zij struikelde
èn tegen de géneraal aanViel, en vóór dat iemand
gelègeflhéid had gehad tot zich zelf te kóméfi en iets
tê dóén, ruktè hij zich zijn öVérhêmd Van hêt li-
éhaam, wierp het dê naderende Nieölsön in hét ge
zicht en sprong overboord, zodat hij met het gezicht
piat óp hét water sloeg, dat dóór dê gêhelê Bóót
spatte.
Allés wa« zo vlug en zó onverwachts in zijfi wérk
gègaari, dat zij het zich kóndén hêbbèn verbeeld.
Maar dié lége plek in de boot was al eVènmin vér-
bèélding als de steeds groter wordende kringen óp
hét Water. Nicólsön was midden in zijn Vaaft blij
ven staan efi hield hét aan flardèn gescheurde oVer-
hènid in een hand. GudrUn hing nog half oóven
óp Farnhólme en bleef maar wezenloos ,,Alex!
Alex!" roepen, Toen weerklonk ér een tweede
plons, hélemaal achteraan, zij het wat minder
lUid. De bootsman was Sinclair nagesprongen.
Die tweede plons bracht Nicolson weer tot zich
zelf; èn hij kwam met éen ruk in actiè. Hij ,bük-
tê, pakte de bootshaak, wènddè zich snél na&r.dê
rand v&n dè bóót ên kflièldé öp dè bank fiêêf. Bij
na automatisch had hij zijn reVólvéi- gètfokkêfl èn
liiéld dié in Zijfi Vrijé hand. Dê bootshaak Was Vöor
McKiruion bèstêrhd, ên dè rèVólVer vóór Alêx. Dë
gfgêp van èéfl in dóödsflóód vêfkèrêflde drénkéling
was ai érg gêfioèg.
Sbiclair spartelde op eén meter of zes van de
bóót in Hét water, èn MeKinnon, diê nét boven was
gékómèii. zétte juist moeizaam ploeterend koèrs in
diêfts richting (zwemmen was, zoals dat Vakér vóór
komt bij Engélséh, flièt bepaald zijn stérkste
pürititóén Nièolëón Iets öntdèkté d&t hem. èèn koü-
dé filling ovèr hét lijf jóêg. Mét eëfi Wijde böög
zwaaide hij dê bootshaak 2ódafiig ih dê fiêfltiflg vafl
MèKiruión, dat dié Vlók bij diefis sefiöUdér hét wa-
tér raakte. Instinctief grèèp dè bóotsm&fl dêzê ên
draaidé zich órfl, zijn donkere gèëicht één en al ver
schrikt flièt-begfijpen.
„Tèfug. man, térugl" ëehreéUwde Niéolson, Zélfs
öp dat kritieke ogenblik drong het tot hem dpsr hoe
hêèè zijn stem was, èn hoe zij doorslóeg. „Vóóruit,
maak voort!" (fltardt Vèrvöigd)
In zijn schfijvèn plèit hij vóór één
„gaullistische'' beWegiflg in 2üid-
Afrika.
Dè aartsbisschóp, die Vah mening is, dat
nog steeds sterk tégen de stroom van
Verdergaande apartheid móet wórden
opgezwommen zag ook lichtpunten in dè
situatie. Hij wees op de revolutie" van
dè lhtêllèctüèièn ëan de Universiteit
V&n. Fötéhefstróöfh, êèn Vóikoiflèn
Afl-ikaahsê UfiiVèfsitéit, dié hêt „Vèr-
Wöerdlsmê", zoals de aartsbisschóp hét
nöêrfit, scherp hébben afgewêzèn.
Öök wèëë Hij dè öpêhlijkè rèbéllié vah
het jöhgê lid van dê Natlóflalè Partij,
J. P. Basëon, diê ziéh fél vêrzet hééft
tëgéh hét plan van déze partij óm de
kièüflihgêh-vêrtêgêhWoördigërè Uit hét
Parlement tê werén.
Déze êfl hóg afldêre fêitèn Svèzen ei*
?;êfls bisschop Joost de Blank op
angzaam maar zéker hét géwêtén
de blanken begint te ontwaken. De
schrijver Vèrwadht eëhléf niét dat er
spöèdig èeh kêntêring vah hét gèttj
kómt. „Heiaas", aldus de bisschop, „is
dê oppositiepartij niét ih staat óm dè
rebellen een aantrekkelijk programma
le Biêdën,"
Misschien is wel het ergste teken van
zwakheid in onze staat dat de oppositie
partij zich laat verleiden tot opportu
nisme ert niet tot daden kan koipefl
Hêt ziét er naar Uit dat de Vêrenigdê
Partij volkoméh principe- én pl-ografn-
malöost en in vele opzichten even re
actionair als de regeringspartij is.
„Het is héél goed mógêlijk" sélirijft dah!
de aartsbisschop, „dat hét land óp de
duur volkomen genoeg zal krijgen van
Verwoerd (Nationale Partij) en van
öraaf fverêfligdê partij} ên dat hét
èl-gèris anders eên niéüwê Kóêrs zal
gaafl zöêkeii.
De mogelijkheid dat er een sóórt „Gaul-
listiseh.e" beweging kómt is in hét ge-
uitgésloten. Als zij ai niéts
fnlsêchiéfl
.'an dê
Nationalen êli dén zóu er êeh wêr-
kélijké dppositiê ih hit lêvéli Wöfden
geröepen.
let is evenwel de vraag of deze bis-
sehópj die zLjn ambt schijnt te wijden
aan de oppositie van de apartheid, de
kracht van zijn idééën niét óvêrschat.
Wij hebben Theestal ohs öófdéèl ober ahdëTêh vlug QêYèed.
Zelfs al kénnen wij hefn óf lidtLT hiêt, dhs ooTdëêl stüat Vast.
Misschien alleen al dóór dè rncthiérwaarop de ahdêr kijkt!
En als dat oordeel mèèstal een veroordeling! ëèiVmaal
gèvetd is, móet er hèêl wat gebeuren, willen wij het nog
veranderen. Denk niet, dat déze geestesgesteldheid ónder I
christenen niet voorkomt. Öp dat punt is er heus niet veel
verschil! En het verschijnsel is ook niet van de laatste tijd. t
Paulus heeft er zieh dl intensief mee moeten bemoeien. Hij
heeft ef in dè brief aah de Romeinen het zijné van gezegd.
Hij was ervan op de hoogtedat daar in Rome de één de ander
oordeelde, ja zelfs minachtte, omdat die óp sommige punten j
êr ahdérs oVet dacht. Dë ktoestiê Spitste zich tóe öp hêt eten.
Voör óns bêSef misschien wat vreemd, maar daar was het 1
probleem levensgroot. De één hij vond zichzelf sterk) ge
loofde, dat hij alles mocht eten, de ander de zwakke in het
geloof) durfde niet verder te gaan dan plantaardig voedsel.
Wêèt u wat Paulus zegt1 Dat ieder vóór zichzelf rekenschap
zal geven atin God! Daarom ië dat Óórdeel véllen, laat staan
die minachting uit den bóze. „Want ivij zullen allen gesteld
worden voor.de rechterstoel van God", zegt Paulus. En daar j
Ëttl de „sterke" géén streep jé vóór hebben!
HARMONISATIE BINNEN BENELUX
TNTËRNATïÖNALÉ samenwérbing
als in de Benelux of in dè Euro-
pese Economische GêfilèêflSChap
Vofhit ééfi zaak Vah gèdtild. Wié deze
richting Willèn uitgaan, zién geen
vlakke weg voor zich, doch integen
deel een weg met allerlei hinderflis-
sen, Zozéèr dat de weg dikwijls niéts
méér hééft van eên wég, dóch Wél
alièS van êêit impasse.
Övèr de Benelux is éen aantal mi
nisters van deze drie landen dezer
dagen weer eéns te rade gégaaft.
Want óok lfict dè BêhêlUx vlot het
nog niet. Eên beiaflgi'ijk kiielpüiit ia
hiér de landbouw. Öaarover gingen
dan ook dè besprekingen, Efl blijkens
de iuèdelingeh die na deze ontmoe
ting tussen de ministers Wefdên Ver
strekt, is hét in elk geval zo, dat dé
Benelux in gang is gêblevén.
Dit laatstê is kéhhèlijk al een winst
punt. Na teleurstellingen in het ver-
ledén in het streven naar ifitegratie
was het ook mogelijk geweest, dat
mén iiit ondergane mislukkingen dè
overtuiging had geboekt, dat een
Benelux blijkbaar voorshands niet^
een realiseerbare zaak Is. Zoiets heb
ben dé ministers bepaald niet gewild
Wel wil men het in het vervolg all
ders gaan doen dan tot dusver gebrui
kelijk was, een gebruikelijke method!
die echter niet kon voldoen.
De nieuwe aanpak zal zich van dt
béstaahdé onderscheiden, dat men
iii plaats van flaar eên algeméne har
ihofllsatie te streven, het nu wil gaat
proberen met eén aanpak per pro
dukt. Niet langer houdt men verdei
vast aan eên harmonisatie van dt
kostprijzen, maar gekoZeii is voor ee»
harmonisatie van de marktsystemen;
Een andere aanpak dus, waaromtrenl
een ieder belangstellend mag zijn ol
hij tot bèVredigendéf resultaten lei
den zal. In ieder geval zit bij de drie
partners binnen de Benelux duidelijk
hèt verlangen voor, dê band aan U
hóudéfl. Want mén weet als kléinen
landen elkaar nódig tè hebben, nó
dig oók ten overstaan van de wljdi
wereld daarbuiten.
Uit deze gedachte resulteert één har-
ïfiónisatié ifl gezindheid, dié óók Vóól
één harmóhisatié op ecóflóittiëch ge
bied verwachtingen blijft wettigen,
ROTTERDAM LUCHTHAVEN
yooR
Rotterdam was hêt gisteren
belangrijke dag, doordat dè
K.L.M. haar béslüit puhliék maakte
om deze stad in haar dienstregeling
op te nemen.
Naaf Rotterdams gevóel is dit besluit
fliêt Vroegtijdig géValléft. ïntègéfl-
deei, in de Maasstad, die zich allengs
ontwikkeld heeft tot de tweede zee
haven tér wereld, voélde mén zich
dóór óflzé nationale luchtvaartmaat
schappij in steeds stêfkèré maté gè-
passeerd. Én dit kón mén te minder
verkroppen, aangezien de K.L.M. in
middels, daarbij vaak velerlei tegen
kanting ontmoetende, elders dé ëtlè
luchthaven na de andere ging be
vliegen, minder vèrkröppén óók,
Omdat mén in Rotterdam van oordeel
is dat men daar öp hét gebied van de
luchtvaart oude rechten heeft.
Aan dé andéré kant valt het in dé
K.L.M, te prijzen, dat zij haar besluit
alleen op zakelijke gronden heeft
Willen nemen. Hét ogenblik ië Voor
haar aangèbrókèh, dat zij in hèt óp-
nemen Vafl déze flièUwe luchthaven
in haar program iets ziet. Dit ogen
blik lag voor haar niet later, doch al
evenmin eerder.
Naar óns gevoel ligt déze besluitne
ming niettemin aan dé late kant
Waarbij kómt, dat zich al sinds értigé
tijd óp de Rotterdamse luchthaven
enigè kleinere particuliere lucht
vaartmaatschappijen gevestigd héb
ben, voor wie Rotterdam tot dusvei
blijkbaar niet te klein en niet te on
belangrijk was. Het moet ons wel eeil
éis van billijkheid lijken, dat de pó-
ëltié die zij Zich VèrworVett hêhbêM
niét al té zéér in het gedrang raakt
Het geval behoeft dit zeker niet t«
zijn, Rotterdam, reeds zo ontzagwek
kend uitgegroeid, ië en blijft een étad
ih ontwikkeling. Er is nóg altijd éêfl
gestage uitbreiding.
Daarom behoeft het gelukkig niét té
te zijn, dat eerst wat kleinere maat-
schappijen het spit hebben afgebeten,
opdat later dé gróte maatschappij
er zich zónder al tê gróte risico's zóu
kunnen nestelen.
Wij nemen echter aan. dat de auto
riteiten in de Maasstad, gewend óm
óntwikkelihgêrt in het oog tê hóuden,
óók aan dêzê ontwikkeling aandacht
suilen Blijven geven.
GEBOYCOT JEUGDFESTIVAL
TAE communisten hebben een mas-
saai jeugdfestival georganiseerd
in de stad Wénen. Dat „massaal"
slaat op de voorbereiding. Op geld
behoeft men niet te létten, gézien
de positie van de communisten ach
ter het ijzeren gordijn. Zij zijn er de
kapitalisten in optima forma: alles
Stróómt hün toe.
Verder gaat het „massale" echter
niet. Want het is al gebleken, dat in
de vrije wereld dè jèugd van hèel
dit festival niets hêbbèn moet, Mis
schien zijn éf hiér en daar enkelen,
verlókt door dé in hét uitzicht ge
stelde faciliteiten èn door dê ouders
onvoldoende ingelicht, ingevlógén.
Maar dc vrije jeugd als geheel tooht
voor dit festival geen interesse.
Jeugd is vrijheid, en ook de jeugd
weet iets af van Hongarije en van
Tibet. De jeugd laat hét festival voor
wat het is. Daarom kan het festival
ook niét meer zijn dan een schamèiè
provokatie, waarvan de provoceren
de werking overigens aan de gêfinge
kant is.
Toch misschien wél nuttig, dat dit
festival daar in Wenen gehóuden
Wórdt, Want hét ië een bewijs, dat
hêt communisme, ondanks alles, het
óóg öp onze jonge mensen gericht
blijft hóuden. HóéWél daartoe nóg
nauwelijks meer in staat, wil het de
jeugd blijven roepen en lokken. Daar
voor komt van allés aan uiterlijke
feestelijkheden in het geweer. De
jeugd van vandaag echter ziet daar
doorheen.
Aan ons allen de taak om ervoor te
zorgen, dat dit laatste zó blijft. Want
Hongarije eh Tibet zé mogen dan
terugwijken naar het verleden, en in
deze tijd van snel wisselende ge
beurtenissen mogen er steeds nieu
wê dingen zich aan ohzé aan
dacht opdringen, realiteiten blijven
Hongarije en Tibet niettemin.
In Hongarije, In Tibet, in alle lan
den achter het wrede ijzeren gordijn,
is hèt Voor dè jeugd geen festival.
En daarom kan het daar in Weitcn
voor de jeugd dér vrije Wcréid óok
gêèn festival zijn. Zij Iaat Hêt voor
AVat hét is: een poVèr^ êfl Weinig ge
slaagde camouflage.
liival|>uz£cl
Horizontaal woorden invullen dié bè-
tèkenèn: x
1. Déél van eén schoen, 2. lidwoord, 3.
buitenhavên, 4. spoedig, 5. klèdifigstuk,
6. terifl bij hèt schaakspel, 7. mandjé, 3.
böóm, 9. woédend, 10. bóut van éen var
ken, 11. snoer van een hêtigèl.
Bij de juiste oplossing léést mèri öp
3 verticale rij 12 de naam van een gem.
i ZiH.
OPLOSSING VORIGE PUZZÈL
Horizontaal:
marter-gat.
ovaaUoêle,
tra-Geleen.
enter-eten.
lóèfls-Vèlp.
dras-êlk-te.
Ierên-orde.
en-Alkmaar.
Verticaal:
1. mortel-die.
2. aver-Noren.
3. Rai-Atè-ara.
4. tangens-el.
5.elders-enk.
6. ï'öê'LêvDófti.
7. gemet-E.K.-r;
0; ale-éelt-Da.
Benoemd tót onderwijzer: èan dé Néd.
Hèrv. school te Barneveldi J. Miflhèn tè
De Glind; aan dé G. Bargefschool te
Heemstede:.A. dê Jong te Qverschie èn
A v, Bergen'te Rozenburg: .aan dè. Hèrv.
Lagere school te Smildei. C. Krol tè
Groningen; aan de chr. ÜLO té Srhildé:
G. C. B. Dérksèn te Róttèrdam.
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
