H
CHRISTELIJK
Journalist moet waken
tegen vervlakking
De universele betekenis
van het evangelie
Dr. J. G. Geelkerken
morgen tachtig jaar
Ontsnapt j
langs Krakatau J
4
U
Een woord voor vandaag
Kanttekening
Zilveren Oranje-Garde
gaat in Corcum feesten
Hervormd Nederland
over C.N.V.-jubileum
In „Hervormd Nederland" gaat
ds. F. H. Landsman uitvoerig in
op het 50-jarig bestaan van
het Christelijk Nationaal Vak
verbond:
goed geboterd tussen de chris
telijke vakbeweging belichaamd
in het Christelijk Nationaal Vak
verbond (C.N.V.i en de Hervorm
de Kerk.
Eerst was er in 1946 het syno
dale rapport over de vakbewe
ging. Daarin werd het C.N.V. wel
aanvaard en werd met dankbaar
heid over ,,de bezwarende en be
schermende invloed, die van de
christelijke vakbeweging is uitge
gaan" gesproken. Maar tegelijk
werd met stelligheid uitgesproken,
dat de kerk nimmer zal kunnen
erkennen, dat het eis van het
christelijk beginsel is, zich oij een
christelijke vakbeweging aan te
sluiten.
Niet onvruchtbaar
Os. Landsman wijst er dan op
dat na dit rapport het Herderlijk
Schrijven is verschenen over
het „Christen-zijn in de Neder
landse samenleving", tuaarin een
aantal eetwydicheden uit het
eerste rapport konden worden
opgeheven en vervolgt dan:
althans aanvankelijk,
niet onverdeeld gunstig in de krin
gen van het christelijk organisa
tiewezen werd ontvangen en soms
zelfs hevige tegenkanting ontmoet
te, menen wij te mogen zeggen,
dat er, ook in de christelijke vak
beweging, hoe langer hoe meer
begrip en waardering voor de be
doeling ervan is ontstaan.
Dit is te danken aan het feit,
dat het gesprek niet langer cir
kelt rondom het in de grond van
de zaak onvruchtbare thema
christelijke" of „algemene vak
beweging", maar zich richt op de
«aak waar het zowel de Kerk als
de vakbeweging als christelijk-so-
ciale beweging om te doen is: de
doorwerking van het evangelie in
het maatschappelijk leven.
Taak van de kerk
WIJ meenden er goed aan te
doen deze dingen maar eërts
duidelijk uit té spréken nü het
christelijk nationaal vakverbond
zich op gaat maken binnenkort
zijn 50-jarig jubileum te vieren.
In de besprekingen, die sinds
enkele jaren geregeld plaatsvin
den in een kring van Hervormde
bestuurders van het C.N.V., leden
van het synodale 'moderamen en
andere Hervormden, die belang
stelling hebben voor de sociale
vragen, is wel gebleken, dat Kerk
en christelijk-sociale beweging,
hoe vérscheiden hun taak ook is,
elkander nodig hebben bij de ver
werkelijking van hun opdracht in
de samenleving van nu.
Wij hebben er reeds op gewe
zen dat het C.N.V. als een vrucht
van de Christelijk-sociale bewe
ging mag worden gezien, die :n
de laatste tientallen jaren van de
vorige eeuw is ontstaan. Het zou
wel eens de taak van de kerk
kunnen zijn, de christelijke vak-
maakt van het machtige instituut
dat het vakverenigingswezen in
onze samenleving is geworden,
daaraan te blijven herinneren.
En als het woord beweging een
maal is gevallen, kan het niet an
ders dan dat juist van de Kerk
uit zal worden getracht in de ge
zamenlijke bezinning op de uni
versele betekenis van het evange
lie, de verbindingen te leggen met
de oecumene, die in Amsterdam
en Evanston. het christelijk-soci
ale denken zoveel verder heeft ge
bracht, o a. met haar conceptie
van de „verantwoordelijke maat
schappij".
Vakbeweging nodig
A/TAAR omgekeerd zal de Kerk
1V1 in Nederland als ze de gedachte
van de „verantwoordelijke maat
schappij" concreet gaat maken,
dit niet kunnen doen dan in sa
menwerking met di<
de vakbeweging, die
jaren lang als christenen getracht
hebben ernst te maken met „het
recht en de orde Gods in de sa
menleving".
De christelijke vakbeweging
heeft in een tijd. waarin de kerk
in haar ambtelijke vergaderingen
helaas vrijwel geen enkele posi
tieve bijdrage gaf wat betreft de
zaken v,an Staat en Maatschappij,
getuigd van deze roeping van de
christen in de samenleving.
Maar er is veel veranderd sinds
dien. De christelijke vakbeweging
staat zowel principieel als prak
tisch voor ontzaglijk veel moeilij
ke vragen
Principieel: verschillende Tor
muleringen van weleer zijn met
meer toereikend. De bijbe'se ge-'
gevens en het erfgoed vair dé re
formatie vragen meüwe doordek
king, al was het alleen maar met
het oog op het uiterst belangrijke
probleem van de taak var, de
overheid in het maatschappelijke
leven.
instituut geworden
leving. Ze is in niet minder dan
9 organen van samenwerking en
overleg op economisch gebied, dót
van de sociale verzekering, volks
gezondheid enz. betrokken Daar
voor is een omvangrijk korps van
bezoldigde bestuurders en ambte
naren nodig.
Samen doorgaan
"jV/TAAR tegelijk zijn er de moei-
•1*1- lijkheden van de centralisatie,
contact met het grondvlak en
daardoor ook aan belangstelling
bij de leden enz. Mede daarom
ook het zwaardere accent op cul
turele en sociale problemen, de
scholingsarbeid van het kader en
de leden, wat weer veel meer
aandacht voor de principiële zij
de
i de zaak vraagt.
En daarom, nu wij het C.N.V.
geluk mogen wensen r -t «IJn 50-
Jarlg jubileum, menen wij daar
aan de wens te mogen verbinden,
dat het in de voortgang van zijn
ontwikkeling, met volledig behoud
van zijn eigen verantwoordelijk
heid, meer en meer zal gaan be
seffen. dat het met de kerk, op
wier belijden het zich wil funde
ren vóórt moet gaan op de weg
van haar belijden In de snel ver
anderende wereld, waarin wij
thans leven.
En. omgekeerd, hopen wij ook,
dat er in de kerk meer openheid
voor de bedoeling en taak van de
christelijk-sociale beweging zal
worden gevonden en dat er meer
bereidheid zal ontstaan, ook de
jannen van de christelijke vak
beweging te dragen in het vol
brengen van hun belangrijke op
dracht en met hen samen te wer-
het streven naar de op-
an een „verantwoordelijke
ken
V;; /j .',Vi
1 ,0'f S'-W—0.
I-Iv - s
Werkgemeenschap Protestantse Informaties
Volgende
vergadering
De Werkgemeenschap voor
Protestantse Informaties een
enige jaren geleden tot stand ge
komen contact tussen protestan
ten uit vele landen, werkzaam 7%T 7 7 7
op het gebied der publiciteit- in Nederland
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Katwijk aan Zee, wijk N O.
(vac.-P. J. J. Monster): W. L. Tukker te
Rotterdam.
Aangenomen naar Ureterp (toez.): J.
Rienstra, voorheen pred. te Beetster-;
zwaag, wonende te Schingen,
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepbaarstelling: De classis 's-Her-
togenbosch heeft praep. geëxamineerd en
beroepbaar verklaard de heer J. C. van
't Hooft, kand, te 's-HertogenbOsch,
Koningsweg 59, die een beroep terstond
in overweging kan nemen.
is voornemens haar bijeenkomst
van september 1960 in Nederland
te houden.
Dit is een belangrijk besluit,
genomen "tijdens een dezer dagen
te Malmö in Zweden gehouden
vergadering. Men hoopt het be
zoek aan Nederland te kunnen
benutten om grondig geïnfor
meerd te worden over het kerke
lijk leven in Nederland.
Tijdens het bezoek van de Werkge
meenschap aan Zweden, in de af
gelopen dagen, is aldaar door de
gastheren veel gedaan om de gas
ten een beeld te geven van wat er
in Zweden in het leven der kerk
omgaat. De welkomstrede was van
niemand minder dan aartsbisschop
Huttgren; de Nederlanders zijn zich
reeds bewust, dat zij volgend jaar
in dit opzicht althans zullen moe
ten achterblijven.
Voorts Was er een ontvangst in de
vermaarde universiteit van Lund,
werd een indruk gegeven van het
geen er in Zweden aan kerkbouw
feschiédt, en heeft men zich voorts
eijverd om in voordracht en mon
deling gesprek de gasten van
lérlei op de hoogte te brengen.
Tussen al deze op zichzelf reeds interes
sante bedrijven door hebben de zestig
congresgangers afkomstig uit een
tiental, in het bijzonder Westeuropese
landen beraadslaagd over onderwer
pen als hoe in het publicerehde werk
te staan tegenover het aangekondigde
rooms-katholieke wereldconcilie.
Wij zullen daarover nader berichten, zo
als wij Ook nader een aantal medede
lingen zullen dóórgeven over de ver
houding van staat en kerk en in hei
algemeen het kerkelijk leven in Zwe
den. Voor ditmaal volstaan we met dè
vermelding, dat in dit gezelschap van
publicisten de behandeling van een
meer journalistiek onderwerp uiter
aard ftlet: achterwege mocht blijven.
Aan onze hoofdredacteur, dr. E. Dle-
mer, tevens lector in de persweten
schappen aan de Vrije Universiteit,
was de taak opgelegd een uiteenzet
ting te geven over de betrekkingen
tussen mens én krant.
Daarbij heeft dr. Diemer gesproken
over de mens die in de krant schrijft,
de mens voor wie de krant schrijft en
de mens over wie de krant schrijft.
Hij achtte tot zulk een behandeling
temeer aanleiding aanwezig, gezien de
belangrijke funktie die de krant in de
moderne samenleving vervult, waarbij
het gevaar kan dreigen, dat aan het
menselijke wordt voorbijgezien.
Wat de mens betreft die in de krant
VAN NELLE BESTELLEN (Adv!
Nieuwe administrateur
Herv. Bondsbureau
Als administrateur van de stichting
Hervormd Bondsbureau. uitgaande van
de Ned. Herv. Mannen-, Vrouwen- en
Zondagsscholenbond is met ingang van
1 juni jl. benoemd, in de vacature ont
staan door het overlijden van de heer
M. Noteboom, de heer G. Smit te Zeist.
In verband hiermede zal bovengenoemd
bureau zeer binnenkort worden overge
plaatst vanuit Hilversum naar Zeist, Burg.
Patijnlaan 120.
n Kwaliteitsproduct van de Wybart-Fibrleken. 70 en 90 ct. alléén bi] Apothekers en Oroglstan
Van een onzer verslaggevers
schrijft, de journalist: zijn beroep
brengt met zich de neiging om de za
ken te relativeren en zelf te verval
len tot vervlakking, ook in zijn gees
telijk leven. Zelf zijn taak vindende
in het dienen van de medemens, zal
hij gediend zijn met een extra portie
pastorale zorg en met voorbede.
Dan de mens in de krahtelezer. De
mens van vandaag is door de krant
Overvallen. Dè krant maakt het ofis
moeilijk, juist ook doordat ze het ons
zo gemakkelijk maakt. Wanneer zij
zich aantrekkelijk voordoet, legt zij
niettemin een beslag op de mens: op
zijn tijd. zijn belangstelling, zijn
geest. Het mag de kerk niet onver
schillig latèn, wat er onder dit alles
met de meng gebéurt. Aan de krant
mag worden gevraagd, vanuit welke
pretentie zij zich aandient en wat het
werkelijke motief is van haar dienen
de funktie.
Ten slotte de mens over wie de krant
schrijft. De krant dringt diep in zijn
leven door. Hoe staat het dan met de
eerbied die jegens de mens. als mens.
verschuldigd ré? Openbaarmaking is
in zichzelf geen waarde: zij kan ook
worden tot eèn prijsgeven aan de
openbaarheid van wat behöort tot het
recht van de mens op de beslotenheid
zijn betoog kwam dr.
beoefening
pretatie van hetgeen In de wereld ge
beurt, de background Information,
de human interest, het brengen van
nieuws. In dit alles zal de christen,
werkzaam In de journalistiek, veel
kunnen leggen van eigen visie en stijl.
Er zijn zo voor dé christen mogelijkhe
den in de beoefening van dè journa
listiek; hoe staat het echter met zijn
kansen? Naar de mening van dr. Die
mer komt hierbij de voorkeur toe
de beoefening van journalistiek
christelijke geest in de vorm
kranten die als zodanig bèrèid zijii
zich naar christelijke geest té laten
leiden. Een krant immers hééft haar
eigen individualiteit en richt zich als
zodanig tot de lezer.
Óok echter waar de christen individueel
in de journalistiek werkzaam is, ligt
een taak in het journalistiek dienstbe
toon aan de mens, priesterlijk en
apostolair, waarbij de Christen-Journa
list aan de eerbied voor de mens een
eigen klem en een eigen inhoud zal
hebben te geven en tevens stimule
rend zal moeten inwerken op zijn col
lega's.
Tot zover de samenvatting van het be
toog van dr. Diemer. In onze volgen
de brief nader over de beidé andere
hierboven genoemde onderwerpen, in
het bijzonder het kerkelijk leven
Zweden.
VAN NELLE BESTELLEN (Adv).
Dr. J. G. Geelkerken te Am
sterdam, emeritus predikant der
Nederlandse Hervormde Kerk,
zal zaterdag zijn 80è verjaardag
vieren. Dr. Geelkerken kreeg
vooral bekendheid- door zijn con
flict met de Gereformeerde Ker
ken, dat leidde tot het stichten
van de Gereformeerde Kerken
Hersteld Verband, die later zijn
opgegaan in de Nederlandse
Hervormde Kerk.
Dr. Geelkerken werd op 13 juni 1879
te Alkmaar geboren. Hij studeerde
aan de Vrije Universiteit te Amster
dam waar hij op 15 oktober 1909 cum
laude promoveerde tot doctor in de
theologie op een proefschrift getiteld:
„De empirische godsdienstpsycholo
gie".
'Op 5 februari 1911 werd de 80-jarige
door wijlen ds. F. Fernhout te Epe
in het predikambt bevestigd. Op 17
maart 1926 werd hij door de buiten
gewone generale synode van Assen ge
schorst en later afgezet, vanwege
zijn opvatting van de paradijsgeschie
denis die beschreven is in Genesis 3.
Op 1 augustus 1926 werd hij predikant
van de Gereformeerde Kerken in Her
steld Verband, die uit dit conflict wa
ren ontstaan. Dr. Geelkerken heeft in
deze kerkengroep een vooraanstaande
plaats ingenomen en voor haar di
verse deputaatschappen vervuld. Hij
was onder meer voorzitter van de Na
tionale Bond van Bezwaarden en van
de Commissie van Voorlichting.
Na de bevrijding hebben de Gerefor
meerde Kerken in Hersteld Verband
zich op 15 mei 1946 met de Nederland
se Hervormde Kerk herenigd.
Aan dr. Geelkerken werd op 15 septem
ber van dat jaar emeritaat verleend.
Hij was bestuurslid van de Oecumeni
sche Raad voor Nederland, idem van
het Lausanne-comité. de afdeling Am
sterdam van de Evangelische Allian
tie, de Confederatie van Kerken voor
de Vrede, van het Nederlands Comité
tot Steun der Franse Kerken, het Ne
derlands Comité der Weense Stadszen-
ding, voorzitter van de Stichting tot
Verrijking van het Kerklied, idem van
de stichting „Wóórd en Géést", cura
tor van de Amsterdamse Maatschap
pij voor Jonge Mannen, idem van de
Volksuniversiteit, commissaris v<
stichting Hoenderloo. bestuurslid
het Christelijk Militair Tehuis te 01-
debroék. voorzitter van de Vereniging
voor Bijbelver spreiding en curator van
het Gereformeerd Gymnasium te Am
sterdam.
Ook heeft dr. Geelkerken veel geschre
ven. Van zijn hand verschenen: „Le
vensraadsel en levenshouding" (over
het boek Prediker) en „Met Christus"
(met de hoogleraren De Vrijer en Ste-
genga). Hij publiceerde voorts in het
Duitse verzamelwerk „Ekklesia",
deed tal van preken het licht zien in
de series „Menigerlei genade" en „De
komst van hét Koninkrijk" en schreef
voorts in het Christelijk Paedagogisch
Tijdschrift én in „Ons Godsdienston
derwijs".
Het weekblad „Wóórd en Geest" richt
te hij mede op en daarvan was hij
ook hoofdredacteur. De verdiensten
van de 80-Jarige vonden erkenning
zijn benoeming tot lid van de Ma
schappij van Nederlandse Letterkunde
en tot officier in de orde ven Oranje-
Nassau.
VAN NELLE BESTELLEN (Adv).
Kruiswoordpuzzel
VAN NELLE BESTELLEN (Adv).
48
„Geldt dat ook voor juffrouw Drachmannt" vroeg
Nicolson.
„Nee! Ik geef je het hele stel grif cadeau voor
dat ene meisje." Flndhorn zette zijn pet weer op
en schudde langzaam het hoofd, terwijl hij
water staarde. „Een afschuwelijk geval
hebben die duivelse kleine beulen
getakeld!" Hij hield op met sta-
scherp -
dat. Wat
gezicht toe
keek Nicolson
wat je gister-
kunnen doen,
door ALISTAIR MAC LEAN
„Over wat een chirurg voor haar
bedoelt u?"
„Niet veel. Ik weet er weinig van, maar dat lit
teken heeft zich allang vastgezet voordat iemand in
staat zal zijn er iets aan te doen. Ze zullen er na
tuurlijk nog wel wat aan kunnen verbeteren, maar
hét zijn ook geen wonderdoeners. Niemand van ze
heeft dat ooit beweerd."
„Dan is het een gemene streek van je om haar
de illusie te geven van wel Flndhorn was zo nij
dig als zijn flegmatieke temperament het hem
veroorloofde. Stel jé de teleurstelling van de
e,^Eet;°drlnk en wees vrolijk." citeerde Nicolson
zacht. „Denkt u dan werkelijk, dat we Engeland
nog ooit zullen weerzien, kapitein?"
Flndhorn keek hem geruime tijd met gefronste
wenkbrauwen strak aan. knikte toen. langzaam be
grijpend. en keerde zich om. „Merkwaardig, hoe we
blijven denken en reageren alsof we nog in vredes
tijd en ln normale verhoudingen leven", mompelde
(vertaling Rob Limburg)
wel lang wachten, maar de Japanners 2ijn beleefde
kleine gentlemen vraag dat maar eens aan juf
frouw Drachmann. Dat zijn ze altijd geweest, en
ik denk niet. dat ze ons nog veel langer zullen la
ten wachten."
hij. „Het ie een beroerde geschiedenis, jongen. En
toch heb ik. zolang de zon nu al op U, aan niets
anders kunnen denken dan aan hen. Aan de kleine
Peter, de verpleegsters en al de anderen vooral
aan het kind en aan dat meisje, ik weet zelf niet
waarom." Hij zweeg enige ogenblikken, terwijl zijn
ogen de horizon afzochten, en voegde er toen on
logisch aan toe: „Het is een prachtige dag vandaag,
Jonnny
„Een prachtige dag om te sterven," constateerde
Nicolson somber. Toen vonden zijn ogen die van
de kapitein én hij glimlachte even. Ze laten óns
Maar dat gebeurde wél. Zij lieten hen nog een
heel lange tijd wachten. Niet lang misschien naar
de stak- de maatstaf waarmee de wereld seconden, minuten
en uren pleegt te metên, maar wanneer wanhopige
mensen, die reeds té lang in een ondraaglijke span
ning hebben geloefd, zitten te wachten op het on
vermijdelijke, verliezen séconden, minuten en uren
elke waarde als absolute tijdseenheden en worden ze
nog slechts gezien in het licht van het momentele
ogenblik van tol het alleruiterste gespannen ver
wachting: van het voortdurend zien aankomen van
wat immers toch onverbiddelijk moet gebeuren. En
op die manier kropen de seconden voorbij en groei
den aan tot minuten en de minuten rekten zich tot
in het eindeloze en groeiden uit tot een uur. Daar
op volgde dan weer zo'n eindeloos
vliegtuigen de zee naar hen moes-
1 de vijand zolang talmde,
nmale té boven. De enige
hij kon vinden, was. dat men dit
ie zee de vorige dag reeds had afge
zocht, terwijl zij waren teruggestoomd om de „Ker
ry Dancer" te helpen, en dat men nu meer naar
het zuiden aan het zoeken was. Of misschien dacht
men. dat de „Viroma" in de wervelstorm was ver
gaan maar op hetzelfde ogenblik dat deze ge
dachte in hem opkwam, verwierp hij haar als een
wensdroom, en wist hij, dat de Japanners zich zo
iets niet in hun hoofd zouden halen. Maar wat er
dan ook achter mocht zitten, de „Viroma" was nog
altijd alleen, en stoomde al slingerend nog steeds
naar het zuidoosten in een eindeloze uitgestrektheid
van lucht en water, zónder dat er iets té ont
dekken viel. Ei verliep weer een uur, en nog een.
Zo werd het middag, en een gloeiende, brandende
zon stond vlak boven hen aan een hemel, die wel
een oven geleek. Voor het eerst begon kapitein Find-
hom zich de luxe te permitteren van een begin
van hoopvolle verwachtingen: Straat Karimata, de
nachtelijke duisternis, en de Java Zee en dan
zou men werkelijk weer aan thuis kunnen gaan dur
ven denken. Het middaguur verstreek, de zon was
door het zenit heen, en de minuten begonnen weer
verder le kruipen: vijf. tien. vijftien, twintig, en
naarmate men weer hoop begon te krijgen, sleep
ten ze zich nóg langzamer voort. En toen. vieren
twintig minuten over twaalf, kwam er opeens een
einde aan die hoop en tevens aan hel eindeloze
wachten.
Een kanonnier op het voorschip ontdekte haar hét
eerst: de kleine zwarte stip, ver in het zuidwesten,
die hoog boven de horizon opdook uit de wazige
hitte. Enkele seconden lang scheen ze daar onbe
weeglijk te blijven hangen, een zwart plekje zon
der enige betekenis. Maar toen hield het plotseling
op een stip te zijn en begon zichtbaar groter te
worden, iedere keer dat men adem haalde. Ook mis
te het niet langer elke betekenis, maar begon vorm
aan te nemen en steeds scherper contouren te krij
gen in de nevelige glinstering, tot men de romp en
de vleugels van een vliegtuig zo duidelijk kon zien.
dat er geen twijfel meer mogelijk was Het was
een Japanse Zero-jager, die waarschijnlijk was uit
gerust met lange-afstandstanks, en juist toen de
mannen op de „Viroma" dat ontdekten, kondén zij
ook het doffe geronk van dé motor horen, dat hen
over de stille zee bereikte. (Wordt vervolgd)
1
2
3
5
6
7
8
9
10
12
13
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
1
25
I
2b
1
21
28
■29
30
1
31
32
34
35
36
w
3e
39
Hl
45
44
46
*7
Horizontaal: 1. stuk geschut. 5. no
bele. 10. levenslucht. 12. zijtak Elbe, 13.
voornaamwoord. 14. leger (Fr.). 17. on
bekende, 18. ieder. 20. telwoord, 21.
sluiskolk, 22. telwoord. 2.4. familielid.
schijn, voorkomen. 34. bout
varken. 36. ontkenning (spreektaal), 38.
in het jaar onzes Heren (afk Lat.). 39.
familielid. 41. voornaamw., 42. verstand.
44. oorlogsgod. 46. zijtak Ebro. 47. punt
van vertrek bij een wedren.
Verticaal: 1. deel van een huis, 2.
de gezamenlijke edelen, 3. scheikundig
element (afk.). 4. familielid. 6. aanwlj-
- boom. 8. meisjes
zend
naam, 9. niet gestemd tot spot. 11. water
in N. Brab.. 15. muzieknoot, 16. voeg
woord. 19. vrijbuiter, 21. ontvangkamer.
23. onderricht. 24. onbep. voornaamw.,
27. jonge koe. 29. bergplaats. 31. dorp
in Gelderland bij Druten. 33. denkbeeld.
34. uitroep. 35. voornaamwoord', 37. zij
tak Elbe. 39. afgelegen. 40. knaagdier.
43. gewicht (afk.). 45. deel van de mast.
OPLOSSING VORIGE PUZZLE.
1, Arkèl, 2 roéde, 3. kever, 4. edele.
5. lerén. 6. kanon. 7. aroma. 8. norma,
9. Ommel, 10. naald.
VAN NELLE BESTELLEN (Adv)
Op donderdag 25 juni hoopt de Bond
van Christelijke Gereformeerde Vrouwen
verenigingen zijn elfde bondsdag te hou
den. De bijeenkomsten zullen plaats vin
den in de Oosterkerk aan de Maliebaan
te Utrecht. Op het programma van de
morgenvergadering staat een toespraak
van mej. C. J. W Niéuw-land OVêr ..Hét
leven der vrouw in het hedendaagse Is
raël". 's Middags zal ds. L, Floor jr. van
Almelo sprekén Over „Die het. Lam vol
gen".
God wijst Jozua de weg naar het succes. Hij roept hem niei
alleen op om sterk te zijn en zoals wij gisteren scjireven
de ware kracht ligt in de erkenning van eigen zwakheid
maar zegt ook, dat hij moedig moet zijn (Jozua 1 7). Volgen;
mijn cóncordantie wordt dit woord, „moedig" in het He
breeuwse Oude Testament maar weinig gebruikt. Het ii
afgeleid van een woord, dat ook vertaald kan worden: „Op
uw qui vive zijn".
Succes en voorspoed vindt alleen de mens, die zijn ogen open.
houdt voor de gevaren die hem omringen. De man die zicJ:
onbesuisd in de levensstrijd stort is niet moedig. Hij is alleer,
maar dom en verspilt zijn krachten, die hij hard nodig zal heb
ben om zijn werk te volbrengen. Alleen de mens die de gevaret
onder de ogen durft zien en toch voort wil gaan, is moedig.
We leven in een tijd waarin weinig rekening gehouden wordj
met de gevaren die ons geestelijk leven bedreigen. We hebber,
de duivel theologisch uit het christendom en de Bijbel weg-
gefilosofeerd, maar daarom juist onze waakzaamheid te grab
belen gegooid. Als we meer rekening zouden houden met hem
zouden we ook meer rekening houden met God, omdat wi
dan gaan beseffen, dat hij te sterk is voor ons en slechts Goc
hem kan verslaan.
TWEEDE SMARTELIJK ONGEVAL
TAE vluchten met de toestellen van
de Marineluchtvaartdienst van
Nleuw-Guinea naar Nederland heb
ben een nieuw ernstig ongeluk ge
vergd; ditmaal tljn niet minder dan
acht jongemannen om het leven ge
komen. Verdere vluchten zijn nu ge
staakt.
Nog staat ons helder voor de geest
het vorige, niet minder smartelijk
en aangrijpend gebeuren met een toe
stel als het thane verongelukte. Het
was nog pas ln september van het
vorige jaar, en tien mannen lieten
het leven. Twee van sulke bittere
gebeurtenissen in de spanne tijds
van een Jaar moeten te denken ge
ven.
Aanleiding tot ernstig overwegen, of
voortzetten van deze vluchten ver
antwoord was, was er trouwens reeds
na het eerste ongeval. Wij veroorloof
den ona bij die gelegenheid op deze
plaats een aantal vragen, waarop wel
een antwoord kwam, dat echter toch
niet geheel en al bevredigend mocht
heten.
De eerste vraag was die naar de al
gemene deugdelijkheid van het ma
teriaal, waarmede de Marinelucht
vaartdienst werken moet.
De tweede luidde: mag het nog effi
ciënt heten om toestellen voor repa-
ratle en revisie van Nieuw-Guinea
naar Nederland over te brengen? In
de regeringsverklaring van het thans
zittende kabinet wordt ons een effi
ciënt beheer van de defensie in het
vooruitzicht gesteld; ons dunkt, dat
de bewindsman dit ook ten aanzien
van dit onderdeel van zijn beleid zal
moeten laten gelden.
De derde vraag: moet aan de moge
lijkheid tot reparatie en revisie op
Nieuw-Guinea zelf geen uitbreiding
worden gegeven? Thans zouden w
aan deze vraag kunnen toevoegen
dat de Tweede Kamer volgende weel
te behandelen krijgt het wetsontwerj
terzake van de uitzending van dienst
pllchtigen naar Nieuw-Guinea: eet
aanwijzing temeer dat de regerini
met onze taak jegens Nieuw-Guinei
ernst wil betrachten. Welnu, dan aü-
zij aan het onderdeel van het defen
siebeleid, dat aan de Marinelucht
vaartdienst toekomt, niet voorbijzien
De vierde vraag luidde, of het ver
antwoord heten mocht, met een tot
stel dat kennelijk revisie behoeft eei
groot aantal mannen mee te geven
Toen waren het er tien; nu warei
het er acht. Was dit de minimal
vereiste bezetting?
Zo luidden onze vragen ln septem
ber van vorig jaar. Een nieuw smar
telijk ongeval heeft zich thans bt
dat eerste gevoegd. En de beslissen
de vraag dringt zich op, of volstaat
mag worden met een revisie van den
toestellen en of het op dit punt nie:
veeleer moet komen tot een diept!
ingrijpende revisie van het regeer
beleid zelf.
Dat het daartoe thans komen zal
lijkt niet uitgesloten. Verdere vluch
ten zijn nu immers op hoge aanwij
zing gestaakt.
Wellicht moet het komen tot eet
voorziening van deze dienst van tot
stellen van ander karakter, van met!
moderne structuur tevens. Daarb{
worde dan tevens een doeltreffende!
en eenvoudiger mogelijkheid van rt
paratle en revisie overwogen; vlucb
ten om de halve wereldbol, ais van
daag blijkbaar nog moeten worder
ondernomen, zijn daarvoor zelfs ii
onze tijd duidelijk van een a| te gro
te omslachtigheid.
DIEREN OP DE VLUCHT
TAE laatste tijd worden wij herhaal
delijk, ook in ons goede land,
opgeschrikt door berichten over ont
snappingen van wilde dieren.
Soms zou men zich daarbij, in plaats
van levend ln de twintigste eeuw, te
rugverplaatst kunnen achten in de
prille tijden Onzer landshistorie. De
verhalen van de klopjachten of van
de andere pogingen die ondernomen
moeten worden om de ontvluchte die
ren weer meester te worden laten
zich weliswaar met spanning lezen,
wij vragen ons niettemin af, of het
verschijnsel zelf niet enige zorg moet
baren.
Wij menen, dat het op zichzelf een
goed ding is, wanneer ook de mens
van onze tijd met de natuur wordt
geconfronteerd. Dierentuinen kun
nen daartoe bijdragen, al vallen lang
zaamaan de vragen niet meer terug
te dringen, of ze niet wat al te vlot
en al te gemakkelijk' uit het niet wor
den tevoorschijn getoverd. Hoe staat
het met de voorwaarden waaronder
se kunnen worden gevestigd? Hoe
staat het met het toezicht op een
juiste naleving van de voor zulk een
onderneming te stellen regels?
Minder spreekt ons toe het houden
van dieren met het doel hen alleen
maar curioslteltshalve den volke te
tonen, en nog minder het houden
van dieren die men dressuur heeft
laten ondergaan.. Hoe staat het met
de vestigingsmogelijkheden daarvan
en met het toezicht daarop?
Men kan het een dier niet kwalijk
nemen, wanneer het gehoor geeft
aan een instinctief verlangen naar
de vrijheid en wanneer het, eenmaal1
in de vrijheid beland, een gevaar
wordt voor een wijde omgeving. Dan
is er heel wat voor nodig om dit ge
vaar te keren, een gevaar dat ais
regel eerst is afgewend wanneer het
dier zelf ontzield neerligt.
Eigenlijk achten wij dit alles be
schamend. Beschamend voor de
mens. Beschamend mede daarom,
omdat er zo gemakkelijk uit spreken
kan een gebrek aan eerbied die wij
ook tevens jegens het dier, immers
een schepsel, verschuldigd zijn.
Wij aanbidden het dier niet. De mens
is de kroon der schepping, en de
schepping is hem onderworpen. Soms
hebben wij echter het gevoel, dat
de mens zijn koningsrechten wat ko-
nlnklijker zou kunnen uitoefenen.
(Van een onzer verslaggevers)
Het is dit jaar een kwarteeuw
geleden, dat de Bond van Chris-II
telijke Oranje-Jeugdverenigingen
in Nederland, de Oranje-Garde,
het levenslicht zag. Daarom zal
het zaterdag 18 juli feest zijn in
Gorinchem, de stad waar dit ju
bileum herdacht wordt.
Op deze dag wordt eerst de tentoon
stelling „Ons Koninklijk Huis" ge
opend en daarna wordt in de gerefor
meerde kerk een herdenkingsdienst
gehouden, waarin zullen voorga
gereformeerde evangelist, de h<
Koeman uit Kolhorn, oud-voorzitter
van het vendel Zaandam en ccn her
vormd predikant. Solisten, leden van
de Oranje-Garde, zullen dit samen
zijn met muziek opluisteren,
's Middags om half drie volgt op de
Grote Markt een défilé van gardis
ten en reünisten voor het gemeente
bestuur vart Gorinchem. het vakantie-
comité. de leden van de read van
advies van de Oranje-Garde, léden
van het bóndsbeetuur en verdere ge
nodigden.
Na dit défilé, waaraan ook verschil
lende drumbands zullen medewerken,
vertrekt het gezelschap per boot naar
het bekende Slot Loevestein. In dit
slót zal de bondsvoorzitter, de heer
A. J. Herber. de gardisten en reünis
ten toespreken en verder zal er een
gevarieerd programma worden opge
voerd, onder andere met volksdansen
Tot besluit wordt het speciaal voor dezê
dag geschreven openluchtspel „De
verrassing van Loevestein" opgevoerd
en besloten wordt met een taptoe.
Uit alle delen van het land komen Gar
disten naar Gorinchem en ook ver-:
wacht men veel reünisten. Vele reü-
nisten hebben reeds bericht van dé
jubileumcommissie ontvangen, maar:
er ontbreken bij het bestuur nog vele
adressen. Zij die geen uitnodiging
ontvingen en toch déze dag willen;
meemaken kunnen dit mededelen aan
de landelijke secretaris, de heer W
Sterrenburg. Nieuwe Hoven 56a, te
Gorinchem. telef. 018303098.
Esperantisten her
denken Zamenhof
In verband met het feit dat de ont
werper van het Esperanto dr, L. L.J
Zémenhol honderd jaar geleden geboren)
werd hebben de internationale êspéran-l
listen 1959 gemaakt tot een Zamenhof-)
jaar. Hét Internationale Comité heeft
een oproep doen uitgaan waarin zij zich-
richt tot „allen die zelf de moeilijk
heden van de taalverscheidenheid in in-1
ternationale betrekking hebben onder
vonden en dringt er bij hen op aan
onverwijld Esperanto te leren en op die
wijze niet alleen van de talloze voor
delen. die de kennis van die taal mee
brengt. nut en voordeel te hébben, maar
óok aan de verbreiding van die taal
lYieè te werken."
VAN NELLE BESTELLEN (Adv).
