Gesprek in het donker
AMSTERDAM GAAT KOPENHAGEN NAVOLGEN
Het alikruikenvrouwtje
ZATERDAG 30 MEI 1959
„Frenk, jij hier."
„Geschrokken?"
„Verrast is beter Frenk. Ik dacht vanmiddag aan je in een flits."
„Wonderlijke opmerking. Ik zie geen verband tussen dat in een flits aan
mij denken en dit verrast zijn Julien."
„Ga zitten. Ik zal licht maken."
„O nee, nee, nee zeg, doe dat niet. Blijf zitten en verstoor deze mooie
stille avond niet, dat zou jammer zijn.
„Frenk en dan zo romantisch? Dat ben ik niet van je gewend. Je
brengt een sfeer
nooit zo druk."
gespannenheid r
of heb ik dat mis? Je spreekt
„Alsof we nooit lange gesprekken heb
ben gehad."
„O jawel, maar je rust, je typische
innerlijke zekerheid, in spaarzame op
merkingen imponeerde mij altijd zo in
je.... Maar nu ben je ergens voor ge
komen. Er is iets wat je enerveert."
„Misschien heb je wel gelijk Julien.
Eigenlijk ben je een bijzondere vrouw.
Er valt voor jou moeilijk iets te ver
bergen. Ik ben ergens voor gekomen en
daarom was ik blij, dat ik je hier aan
trof in het donker op het terras. Mis
schien klinkt dat wat laf, dat ik beter
in donker tegen je kan zeggen wat ik
van plan was."
„Dat moet nog blijken Frenk. Een
haastig oordeel is altijd oppervlakkig.
Ik luister.''
„Wel, ik ga morgen terug naar I
Afrikaen ik geloof dat dat beter
is voor jou en voor mij."
Stilte.
„Julienwaarom zeg je niets?" j
„Wat moet ik zeggen Frenk. Moet
ik twijfelen of je dit besluit na rijpe
overweging hebt genomen, of vragen:
ga niet?"
„Nee, je hebt gelijk. Dat is iets wat
jou niet zou liggen."
„Voor hoelang ga je weg?"
Aarzelend, „Ik dacht.... voor goed."
„Zonder mij?"
„Zonder jou."
Stilte.
„Vraag je ook niet waarom?"
„Maar Frenk, je kondigt dit aan als
een onwrikbaar besluit. Zo ben ik dat
nu eenmaal van je gewend en de moti
vering is alleen aan jou. Want je gaat
toch niet weg zonder een verklaring,
wel?"
„Ik heb het lang overdacht Julien.
„Dat is niet waar Frenk. Misschien
heb je wel eens met die gedachte ge
speeld als ik me niet gaf zoals jij van
mij verlangde, maar het besluit om de
finitief weg te gaan nam je pas van
middag... heel plotseling. Je passage is
maar een kwestie van bellen, nietwaar?"
„Julien! Verbijsterend.... Hoe weet je
dat?"
„Dat is helemaal niet belangrijk... ga
„Maar dat wordt slopend moeilijk
op die manier. Het schijnt dat jij be
ter weet wat ik denk, dan ik zelf."
„Maak je niet ongerust."
„Waarom zou ik Julien. Ik heb niets
te verbergen en je zult mijn besluit be
grijpen. Toen ik anderhalf jaar geleden
de rouwcirculaire van Stevens dood ont
ving. was ik er van overtuigd dat ik
nog 'een brief van je zou krijgen. Je
rekende mij tot je vriendenkring en dat
deed me goed. Ik kreeg gelijk. Er
stond wel niet in wat ik gehoopt had,
maar ik was toch ijdel genoeg te gelo
ven, dat wat eens tussen ons geleefd
had, een hernieuwde kans zou krijgen
nu Steven tussen ons weg was.... Ik
hoop dat ik je geen pijn doe met die
laatste opmerking, maar ik wil eerlijk
zijn.... Je weet, ik heb mij destijds
met overtuiging teruggetrokken. Ik
moet toegeven, Steven had alles voor
op mij. Hij als theoloog kon geven wat
je vrome natuur nodig had. Hij intro
duceerde je in een wereld waarin je je
kon uitleven. „Je moet het begrijpen.
Frenk", zei je. Dat was ook een avond
waarop wij elkaar in donker ontmoet
ten... en ik begreep het, al heb ik je
nooit gezegd wat ik dacht en voelde.
Dat zou ook geen enkele zin hebben ge
had. Nu wel.... Ik ben uit je leven weg
gegaan en ik wierp me op mijn werk
om te vergeten en ik heb carrière ge
maakt. Maar die eerste brief van jou
maakte alles weer wakker wat ik ver
geten scheen. Onze briefwisseling bracht
me eindelijk vol hoop weer hier.... maar
Julien.... naar mijn inzicht is het
toch geen vergissing geweest. Steven is
er nog! Je spreekt en leeft met hem
over de dood heen. Dat had je me moe
ten schrijven."
„Frenk...."
„Nee., stil nu... Ik ben met het moei
lijkste bezig. Ik wil van mezelf nu
hard op horen of ik gelijk heb en ik
me niet alles heb verbeeld, of dat ik
misschien toch alleen maar mannelijk
ijdel ben....
Weet je, als je me kuste dan be
hoorde je wezen voelbaar niet mij toe.
Ik heb gezien hoe in zulke ogenblikken
je ogen de andere zagen.... Ik had kun
nen weten hoe er voor jou vrome, inni
ge liefde geen grenzen waren in de
dood. Soms in het donker leek je de
vrouw te worden van vlees en bloed die
ik zocht, die beminnen kon, zoals je
Steven had bemind.... maar dan was
ik niet Frenk, maar dan had voor jou Ste
ven zich in mij gemanifesteerd.. Was
dat niet gisteravond zo aan het strand,
waar je zo vaak met hem op gelijke
wijze had vertoefd? Toen we teruggin
gen was je verdrietig en ik heb met op
zet gezwegen omdat elk woord voor
jou en voor mij pijnlijk had kunnen
zijn. Verwijten hadden hier
DOOR
HERM. STEGGERDA
geen enkele zin? Steven stond en staat
tussen mij en jou en is niet van plan
heen te gaan zolang jij voor hem blijft
openstaan met hart en ziel. Ik begrijp
het en niemand buiten ons zal dat be
grijpen en geloven en ik zou dat ook niet
geloofd hebben als ik het niet zelf had
ervaren als een harde waarheid....
Daarom moet ik weggaan Julien. Lie
ver dit afscheid en een herinnering
waarin ik je idealiseer, dan je half te
bezitten. Geloof me Julien, er is geen
man die dit verdragen zal."
J^RENK staat op en zuigt vuur aan een
sigaret. Dan zegt hij, en zijn stem
trilt van nervositeit: „Je zwijgen irri
teert me. Doet het je niets? Zegt het
je niets?"
Julien staat plots naast Frenk aan de
rand van het terras. Ze steekt haar arm
door die van Frenk en kijkt schuin op
naar de schemering van Frenk's ge
zicht in het donker.
„Geloof je me als ik zeg, dat ik echt
van je houd. Dat je heus de enigste bent
met wie ik verder door het leven zou
kunnen gaan?"
„Hoe zou ik dat kunnen.... zo graag
als ik dat zou willen Julien. Zo graag
als ik je er van zou willen overtuigen,
dat je de levenden behoort en niet de
doden. Maar het is zinloos om daarover
met jou te praten. Op dit ogenblik zou
je alles misschien wel willen verande
ren, maar je natuur is sterker dan jij.
Je buitengewone gevoeligheid voor het
bovenzinlijke. Ik betwijfel soms of je
voor dit leven wel voldoende belangstel
ling hebt. Je speciale vrienden, je
boeken, je lezingen... ze behoren niet in
de sfeer van het gewone leven... niet tot
mijn leven, dat nuchterheid en zakelijk
heid vraagt... en toch aan die wereld
zal ik je altijd weer verliezen. Ach...
Julien, het was mijn bedoeling niet je
ook maar ergens te grieven. Huil niet.,
dat kan ik niet verdragen... we maken
het er elkaar alleen maar moeilijker
mee. Mijn beslissing nam ik in een toe
stand van helder nadenken en overwe
gen en het is altijd fout je door zulke
ogenblikken vol sentiment te laten be
ïnvloeden, want later komt de bezinning
„Frenk, als je nu gaat kom je niet
meer terug."
„Misschien niet. Dat was ook trou
wens mijn plan, maar hoe kun je dat zo
zeker weten?"
„Die flits van vanmiddag, daar ben
ik bang voor Frenk. Ik ben bang. Dat
heb ik meer gehad. Ik lette er vroeger
niet op, maar als het dan gebeurde
wat ik in zo'n flitsende gedachte had
gezien, herinnerde ik het me weer....
En nu weet ik wat dat betekent en ga
ik er niet meer achteloos aan voorbij."
„Ah, was dat die zogenaamde flits
je sprak?"
JULIEN vouwt haar armen om Frenk's
hals en haar stem is vol angstige
tederheid.
„Luister Frenk. Ik stond vanmiddag
hier op het terras en opeens kreeg ik
een ingeving. Frenk komt vanavond om
me te zeggen, dat hij teruggaat naar
Afrika en je zult hem nooit meer zien.
Frenk... ga niet! Ik ben bang..."
„Onzin Julien. Ik geloof niet
ingevingen."
Julien heftig nu: „Frenk ik zal je nog
wat vertellen, wat ik nog nooit aan ie
mand heb verteld. Toen Steven naar
het ziekenhuis werd gebracht, zag het
er nog helemaal niet levensgevaarlijk
uit. Maar toen ik van zijn bed opstond
in zijn kamer en weg wilde gaan was
het of iemand mij zei: Ga terug, neem
afscheid, want je zult hem niet levend
weer zien. Ik verborg mijn schrik en ik
ging terug en hij lachte en troostte mij
omdat ik huilend afscheid nam. Je weet,
nog voor de avond stond ik aan zijn
doodsbed."
„Jawel, dat weet ik, maar...
„Tante JulieJe hebt haar nog ge
kend uit onze studententijd bij mijn ou
ders thuis. Ze stond bij vader in de ka
mer... Ik zie het nog... Ik was toen nog
maar 22 jaar. Ze zei: „Ik ben zo moe
ik ga een uurtje op bed liggen op mijn
kamer." Op datzelfde ogenblik schrok ik
hevig, want het flitste me door, als ik
haar straks thee ga brengen vind ik
haar dood op bed. Ik heb het erva
ren.... begrijp me nu.... Ik wil je niet
missen Frenk... geloof me."
„Laten we verstandig zijn Julien en
niet in de wereld van de boze geesten
gaan leven. Ik sta met allebei m'n be
nen op de grond en dat kan allemaal
wel waar zijn, maar hoe zouden we aan
Gods plannen kunnen ontkomen. Wat
die mensen is overkomen Was in Zijn
plan vastgelegd en wat had een
waarschuwing van jou er aan kunnen
veranderen. Zou Steven nog geleefd
hebben als hij niet naar het zieken
huis was gegaan? en je tante
als ze niet naar bed was gegaan? Je
weet beter. Als het mijn tijd is vindt
God mij in Afrika of hiernee,
dat speelt geen rol."
„Dat is waar... maar we zouden dan
samen kunnen blijven."
„Het enigste wat mij hier zou kunnen
houden is jouw oprechte liefde."
„Kus me Frenk..."
„Denk over alles nog eens na. Je
kunt het vliegtuig nog afbellen."
„Ik beloof het je, maar nu moet ik
gaan."
Twee handen glijden langzaam uit el
kaar. Dan voetstappen over het grint.
Een lichtflits glijdt over de weg en een
wagen rijdt bijna geluidloos weg. Twee
rode achterlichten trekken langzaam
Julien sloot de tuindeuren alsof ze
iets onherroepelijks deed... of aanstonds
klimop en spinrag als teken van
verval de toegang voorgoed zouden be
dekken. Dan gaat ze in donker door het
huis naar de slaapkamer en ontsteekt
het licht boven de spiegel.. „Is dat
mijn gezicht? Zo oud?Steven ik
ben eenzaam... angstwekkend eenzaam..
Ik ben bang alleen. Ik wil alles niet
vooruit weten. Ik wil leven zoals ieder
een. zomaar uit Gods hand. waarom
zeg je me alles.. Langzaam keert Ju
lien zich van de spiegel en laat zich
schreiend op bed vallen, want ze weet,
dat ze Frenk nooit meer zal ontmoeten.
Er
baby-afdeling prijzen niet bepaald laag,
Baas
ging
door zijn inrichting kan Hotel Eg-
nont zich dan ook tot de eer-
te-klas hotels rekenen.
i verpleegster de
i de kleine wereldburgers
overneemt. Als het weer het
maar enigszins toelaat, worden de
wiegjes op een afgeschutte plaats
van het dak geplaatst.
Voor ongeveer 50 per maand
Is een student huurder van een
droeg. Hij gebruikte goed zijn der ruim 500 kamers. Op elke eta-
ogen en toen hii op een goede ee zijn kleine keukentjes, waar
dag een tweedehands drukpersje de inwoners een eenvoudige maal-
kon kopen, begon hij voor zich- tijd kunnen bereiden. Gelijkvloers ^nYenhu^5Evenals
steen worden gelegd van de
„Casa Academica" te Amster
dam. Op dat ogenblik zal een
periode van vier jaar voorbe
reidend werk worden afgeslo
ten om te komen tot een stu
dentenhuis, dat tevens kan
worden gebruikt als toeristen-
hotel. Met de winst, die zelf. Da^t wilde'overigens nog niet' zijn twee restaurants
°2k ',,udenten telen ltos^Pr'js kunnen de z0®ermaa^den enke5le tlcn.
Ook begreep hij al gauw. dat je
als baas meer verdient dan als
knecht, terwijl hij bovendien de
leiderscapaciteiten reeds
tijdens de zomermaanden
wordt gemaakt in het hotel,
zal een deel der exploitatie
kosten als studentenhuis kun
nen worden gedekt.
Deze zakelijke combinatie van
hotel en studentenhuis is geen Ne
derlandse uitvinding. In 1957 vol
tooide het kleine Denemarken in
Kopenhagen een enorm complex,
het Egmont H. Petersens Kolle-
gium, waar ongeveer 500 studen
ten een goede en goedkope woning
vinden. Zó groot zal het Amster
damse gebouw evenwel niet wor
den. In de Casa Academica zullen
rond 360 studenten huisvesting vin
den.
Groots
Uit de omvang van het Kopen-
haagse studentenhuis blijkt al, dat
de Denen de zaken graag groots mertjes zijn praktisch
aanpakken. Dat konden zij in dit
geval ook gemakkelijk doen, want
de benodigde financiën behoefden
niet door particulieren bijeen te
worden gebracht en evenmin was
men genoodzaakt bij de overheid
subsidie
kon betalen. Terwijl hij in de dineren,
keuken van zijn ouderlijke wo
ning de drukorders afwerkte, zat
ziin moeder in een kaal huis,
want alles wat los en vast zat
had zij naar de pandjesbaas ge
bracht.
Dit was het begin van de druk
kerij. die eens de grootste en
modernste van heel Scandinavië
worden. Egmont H. Petersen
aan een ongeneeslijke ziek
te, waaraan hij is bezweken op
54-iarige leeftijd. Op zijn aanwij
zingen werd na zijn dood in 1914
het fonds opgericht. Uit de winst
van het bedrijf zou de bouw van
een enorm studentenhuis moeten
worden gefinancierd.
In 1957 werd de laatste van de
drie „blokken" die het complex
vormen, voltooid. De buitenkant
van het gebouw mag dan door zijn
grootte overweldigend zijn, de ka-
gezellig
gebouwd. Iedere twee kamers heb
ben een gemeenschappelijk halle
tje, waaraan toilet en douchecel
Uggen. Daarna wordt het domein
van de studenten of in de zo
de toeristen gesplitst
Eerste klas
De kamerhuur 2
Dit voortreffelijk functionerende
Deense studentenhuis is het voor
beeld voor de Amsterdamse Casa
Academica. De bouw zal rond
6 miljoen bedragen. In 1961
verwacht men. dat het hotel-ge
deelte tot stand gekomen zal zijn.
begin men aan het stu-
:is. Evenals in Kopenha
gen het geval is, zullen geduren-
tallen studenten een goed beta
lende betrekking in het hotel
kunnen krijgen. Hiermee zijn niet
alleen de studenten gebaat, i
gebruikt als hotel. Dan zijn de natie studentenhuis en hotel.
werd gefinancierd
it H. Petersen Fc
naamgever stelde dit fonds
Petersen was 17 jaar toen hij i
geveer 80 jaar geleden als a;
komend drukker zijn loopbaan
gon. Omdat hij tevens voor z
kloppen. De en kan worden afgeslote:
deur. Er wonen in het Eg-
ont Kollegium zowel mannelij-
als vrouwelijke studenten.
[ehuwde studenten, die
kleine kinderen heb-
en zowel vader als moe
de colleges geen be-
mogelijk al
ben. Moei
in Kopenhagen ligt het .kolossale
Ook Amsterdam zal een studentenhi
is dienst kan doen ah toeristenhotel.
DOOR THEA BECKMAN
Dicht bij de zee. aan de voet van de duinen stond
een huisje van schelpen. Daarin woonde het alikruiken
vrouwtje. 's Morgens vroeg liep ze over het strand tot
aan de schuimrand der golven en staarde over het woe
lige water. Daarna zette ze de handen aan de mond
en riep: ..Ahoy. mijn lievelingen, kom 'aan land! En
snoep wat uit de tovermand."
Dan wachtte ze een paar minuten en zie: de zee i
woelig en uit de golven stegen wonderlijke wezens
grote vissen met meisjeskopjes en een staart als
gekrulde schelp, als een alikruik. Deze alikruikenmeisjes
zwommen naar het strand tot voor de voeten van het
alikruikenvrouwtje Het waren er zeven. Ze schudden
hun lange gouden haren, sloegen met hun gekrulde
staarten op de branding en wuifden met hun blanke
men naar de zon, die juist boven de duinen kwam
ken. Het alikruikenvrouwtje omhelsde de alikruikenmeis
jes. opende daarna haar mandje en gaf elk van hen een
vers knappend broodje. Daarna verdwenen de zeven
verschijningen weer in de golven van de grote zee.
Nu gebeurde het eens, dat de prins van dat land een
verre reis had gemaakt, helemaal alleen. Omdat hij naar
huis verlangde had hij de gehele nacht doorgereden,
maar was in het duister verdwaald geraakt. Toen hij
bij het opgaan van de zon ontdekte, dat hij zich bij
het stille strand bevond, was hij eerst wat verbaasd.
„Ik moet verder naar het oosten om weer in de hoofd
stad te komen", dacht hij moe. Maar hij besloot eerst
enige tijd uit te rusten en wat te eten. Ook zijn paard
had het nodig om op verhaal te komen. Dus ging de
prins op een hoge duintop zitten, keek uit over de zee
en verheugde zich over het spel van de golven en de
lichtglanzen op het water. De zon steeg hoger. De prins
staarde naar het huisje aan de voet van de duinen,
het huisje van de schelpen. Zoiets had hij nog nooit ge-
Nog verbaasder werd hij, toen hij plotseling het
i-ouwtje met haar mand naar buiten zag komen
aan de schuimrand zag lopen. Ze zong haar lied-
Daar stegen de zeven alikruikenmeisjes uit de golven
omhoog, lieten zich omhelzen, ontvingen hun knappend
verse broodje en verdwenen weer, zoals ze waren geko
men. De prins, brandend van nieuwsgierigheid, wat dit
alles te betekenen had. sprong op, rende van het duin af
ontmoette het vrouwtje precies voor de deur van
het vrouwtje kalm. „Ik
haar schelpenhutje.
„Goede morgen, prins", z
had u reeds lang verwacht."
„Werkelijk?", vroeg de pri
..Ja. Zeven jaren geleden
die mij de toekomst kan voorspellen, dat er eens een
prins zou komen om de alikruikenmeisjes van hun beto
vering te verlossen. Maar ik heb wel lang moeten wach-
rtoonde.'
„Die zeven wonderschone wezens uit de
alikruikenmeisjes?" vroeg de prins.
(Volgende week verder)
Beste r
i nichten,
J-ietótockt door mooi CY[ederland
Jullie zijn denk ik, heel hard geschrokken, toen ik de twee
vorige keren schreef dat er* maar zo weinig brieven met oplos
singen binnen kwamen. Deze week kwam de postbode me zo'n
grote stapel brengen, dat ik hem vroeg of hij wel aan het goede
adres was. Leuk dat jullie weer zulke gezellige brieven schreven.
De oplossing van de puzzel was: zand. zeep en soda. Dat
hadden jullie bijna allemaal goed gevonden. De hoofdprijs krijgen
Ada en Marieke van Es. De troostprijzen zijn voor Joop
v. d. Berg en Ineke Dekker.
En dan nu de- antwoor
den op de grote stapel brie
ven van A G. Maaike
van Andel is de eerste.
Was het gezellig maandag?
Heeft Adriaantje moeder
ook wat gegeven? Anne
ke van de Berg schreef me
dat ze een nylon jurk
kreeg. Welke kleur Anneke?
Mooi zeg. Jij zult me
volgende keer wel veel te
schrijven hebben over het
bezoek van de Koningm
Lyda Baardman. Je hebt
zeker van jullie huis uit
gekeken? Heb je de
meisjes Johanna en Tony
al gezien Dicky v. d. Berg?
Jij hebt dus een gezellige
dag achter de rug in de
diergaarde. Gaan jullie
ieder jaar een dag uit van
de vereniging? Corike de
Baat is ook al uit geweest.
Heb je al foto's genomen
met je nieuwe fototoestel?
Nico Bergshoeff is een
nieuweling in de Brieven
bus, welkom hoor. Jan-
nie en Corrie Branderhorst
zijn allebei weer beter. Jij
hebt al heel wat diploma's
Jannie. Ga je wel meer
met je broer mee Corrie?
Sturen jullie de foto maar.
ik beloof nog niets. Je
bent zeker naar de verjaar
dag van Margriet toege-
weest Sjanie Bouman? Heb
je samen met Hennie de
kamer? Ria Burggraaff
woont in Woubrugge en is
2e Pinksterdag naar Noord-
wijkerhout geweest. Mooi ls
het daar hè Ria? Heb je
nu al gezwommen in de
wetering? Heb je veel
plezier gehad op de school
reis Els Bronsveld? Het
was zeker te koud om te
gaan zwemmen? Jouw
vader krijgt een mooi ca
deau Joke Brederland. Ga Hans van Es is pas naar
je vaak zwemmen? Ge- een orgelconcert geweest,
ra Brandwijk gaat met de Oma vond het zeker wel
schoolklas naar het oorlogs- fijn dat jij ook de hele dag
museum in Overloon. Dat kwam op haar verjaardag?
is een hele reis Gera. Jij hebt je vast niet ver-
Wordt de wandeltocht ai veeld in de Pinkstervakan-
gauw gehouden Annie Bui- tie Marleentje Eijgenraam.
zer? Hoeveel kilometer Vond je het gezellig in Den
moet je lopen? Wouda Haag? Froukje v. d.
Bolier stuurde dit keer al- Ende doet mee aan de gro-
leen de oplossing. Her- te sportdag die in De Lier
ma van Bockel heeft pas wordt gehouden. Doe je
een zusje gekregen. Jullie aan een ritmische oefening
zijn dus altijd tegelijk ja- mee? Veel plezier op je
rig Herma, leuk zeg. schoolreis Annie van Es.
Fijn dat de puzzel naar je Ja, dat is zeker erg, dat
zin was Enny v. Bloois. de poes als maar vogeltjes
Heb ie ook meegedaan vangt. Hoe gaat het met jeVief™ Afcewróken'.
met de Sportdag? Frans opa? Wat zullen jullie
Bosman gaat ook mee doen leuk spelen met het poppen-
met de Brievenbus. Was er huis Mieke var Ee. Jullie
in Afrika ook een kinderru- hebt verre reizen gemaakt
briek in de krant Frans? op Koninginnedag en Twee-
Carla Bouts is ook een de Pinksterdag. Ineke v.
nieuwelinge. Tineke Bolt Ee heeft pas meegelopen
schreef drie weken geleden met een wandelmars.
een brief en daarna niet Gerard Elkhuiren is een
Ben je ziek Tineke? nieuweling. Zijn de een
pas den er al Nelly en Hans
In horizontale richting moeten jullie de kleuren
van de aangegeven voorwerpen invullen. In
vertikale richting krijg je dan weer een kleur.
Welke kleur? Oplossingen insturen voor dinsdag
2 juni.
geweest met de huln van
jou Hennie van Gaaien. Al
vast gefeliciteerd hoor en
veel plezier a.s. dinsdag.
Wiesjc Gitz schreef me
voor de eerste keer. Je
brief was nog net op
tijd binnen Wlnnifred van
Geest, fijn. Help je ook
mee in de tuin? Gerrit
Goudkamp is pas met de
brandweer meegeweest.
Jongens en meisjes dit
waren de antwoorden op de
k_:zijn
de
Dag allemaal
TANTE JOS
Jenneke Cornet
gaan
uiken oi
natuurlijk geweldig trots op
je nichtje Cocky den Dek
ker. Kent ze je al een beet
je? Truusjc Derksen
heeft haar enkel gebroken
Moet het verband nog lang
om je been blijven? Dal
kers, dat je
mee met een school-
Chris is lid
de padvinderij. Ben je
iens mee gaan kampe-
Stincke Geluk is
De Efteling ge-
Ik ben
geweest, maar ik ben wel
Teunie Dan- vast van plan er nog eens
s leert naai- naar toe te gaan. Heb
cn eu nu voor jou een je al lang orgelles Jaap Ge-
blousje en een jurk maakt, luk? Het valt niet mee
Sjanie en Rinie van Dijk een stuk met bijv. vier
spelen vaak bij oma en kruisen of mollen te spe-
opa. Kunnen jullie goed len hè? Jan de Goede
ringen? Mattijs van is naar de Waal geweest.
Daalen heeft de Koningin, Kun je daar waar jullie
Prins Bernhard en de Sjah waren ook zwemmen?
gezien. Nellie van Dron- Spelen jullie zelf ach-
gelen is een nieuwelinge, ter de poppenkast Cokkie
Heb je een fornuisje ook de Goede? Hebben jullie
Nellie? Schrijf je volgen- er veel poppen bij? Wim
de keer weer meer Bas de Gooyer schreef over z'n
Drleco? Lida van Eljkel vogels. De brief begreep ik
is pas zes jaar. Jij kunt al goed hoor Wim. Oma
netjes schrijven zeg. zal wel in haar schik zijn
Pappa's dochter
Pappa's dochter, door
Thyra Fcrré Björn. Uitga
ve Hollandia, Baarn. Ver
taald door Margot Bakker.
In deze genoegelijke ro
man vormt de opgroeiende
oudste dochter van een kin
derrijk Fins gezin c' hoofd
persoon. waaromheen en in
wie grote veranderingen
plaatsgrijpen. Knopje, zoals
Pappa's dochter wordt ge
noemd. heeft een frisse, on
gecompliceerde visie op het
leven, wat niet wil zeggen,
dat de moeilijkheden haar
gespaard worden. De
schrijfster maakt zich niet
op een gemakkelijke manier
van de problemen af en als
de inmiddels geëmigreerde
en getrouwde Knopje haar
verdriet heeft uitgevochten
heeft de blijheid, die uit dit
hele boek straalt een diepte
verkregen, die de lezer niet
onberoerd kan laten.
Een boek waar u van
móét genieten!
