WIJ
ARONSKELK
Blad
en het sprookje van de
OOSTERSE TAPIJTEN
ma i/.
DISSONANTEN
zondag:
ZATERDAG 30 MEI 1959
Schitterende gala-toilet- -
ten, muziek, vele hand- 4
drukken, een beminnelijke
glimlach, drukte overal:
we hebben het bijna alle
maal gezien. Konden we de
Sjah van Iran, Zjjne Kei
zerlijke Majesteit, wellicht
niet in levenden lijve aan
schouwen, de televisie heeft
die hoge gast toch wel heel
dicht bij ons gebracht. En
wie geen toestel bezit, is er
beslist bij zijn buren of fa
milie toch wel even voor
gaan zitten om door middel
van de beeldbuis al dat
moois en boeiends eens op
zijn gemak te kunnen be
kijken.
kroon, maar een kleed
voor een~^erzióche uorót
het
daar
Per-
moet nemen, maar zoudt u
in de Franse hoofdstad zijn
zoudt u dan ook nog naar
Louvre gaan, dan moet u
eens zoeken naar een ander
zisohe vorst. Hij prijkt op een
schilderijtje uit de zestiende eeuw
en wel in een omgeving, die meer
sprookjesachtig, dan majestueus
Is. Peinzend toeft de koning op
een ruime zitbank in plaats van
op een fraaie troon en zijn waar
digheid wordt ook niet door een
kroon of scepter uitgedrukt.
Het is een kostbaar tapijt, dat
als zonnescherm aan twee staken
boven zijn doorluchtig hoofd de
meest eerbiedwaardige indruk
maakt. En de grond, waarop
vorst en hovelingen zich bevin
den, verzinnebeeldt zonder twijfel
ook al een Oosters tapijt. Men
ziet het aan het doordachte kleu
renspel even goed als aan de wel
overwogen bloemmotieven. De
kunstenaar, die zo'n vierhonderd
jaar geleden dit schilderij voltooi
de, heeft in een naïeve, maar
overtuigende trant precies weer
gegeven wat Perzië voor de volks
verbeelding betekent: een land
van kunstzinnige tapijtwevers. Het
was zeker een goede gedachte,
dat de televisie ook hierover eni
ge interessante indrukken gaf.
aan thuiswerkers" voorraden wol
én dessin-ontwerpen, die vaak zijn
aangepast aan de buitenlandse
smaak. En met die wol en die
dessins gaan de bekwame Perzi
sche ambachtslieden dan aan de
slag. Vaak met het hele gezin,
onder aanvoering van de vader.
Als regel komt dan iedere week de
buitenlandse vertegenwoordiger
om te tellen, hoeveel knopen er
gelegd zijn, aan de hand waarvan
hij het weekloon vaststelt...
Tegenmaatregelen
Om de voorvaderlijke kunst toch
zoveel mogelijk „van vreemde
smetten vrij" te houden, heeft de
Sjah. die ons land dus onlangs
bezocht, verschillende strenge
maatregelen getroffen. Er wordt
bijvoorbeeld extra hoge belasting
geheven op tapijten, waarvan de
wol niet met de kleurstoffen der
voorvaderen, doch met aniline-
produkten werd geverfd. Want het
sprookje van de vloer moet blij
ven bestaan, zo zegt de Sjah. als
iedere oosterling. En wijzelf, al
zijn wij dan geen oosterlingen,
streven wij eigenlijk ook niet naar
de instandhouding van een sprook
je-van-de-vloer als wij aan be
paalde details van onze (des
noods hypermoderne) woningin
richting denken?
Er om gevochten
Oosterse (of Perzische) tapijten.
Wellicht heeft die onbekende schil
der indertijd het oude. maar wa
re verhaal horen vertellen van
Sjah Abbas de Grote, die heerste
de kwaliteit goed is en de prijs
aanvaardbaar. Natuurlijk hebben
wij daar groot gelijk in en onze
industrieën zorgen wel, aan die
typisch westerse verlangens te
gemoet te komen.
Vele maanden
Het is net een plaatje uit een of an
der romantisch boek. Zo rijd je nog over
een drukke asfaltweg, waar haastige
mensen in hun auto's over het kruispunt
schieten, zo ben je in een laan, waar
je de neiging krijgt even je adem in te
houden. Het is een volkomen verrassing
al die bomen met hun prachtige witte
en roze bloesems en hun takken zwaar
buigend over het trottoir. En dat in een
grote stad... en dat alleen, als je slechts
even een hoek bent omgeslagen en die
drukke asfaltweg letterlijk links hebt la
ten liggen.
PRESIDENTE
VAN...
Maar een oosterling is nog al- baar, dat wij ooit geheel
jd niet erg op industrialisering
igesteld. Denk niet, dat de ta-
„.I Perzië "toen'"de ÜMtaS pijtwevers van Armenië. Azer-
een topbloei beleefde. Hij voerde be.dsjan, Perzie of omgeving,
oorlog tegen de Armeense we- neb erg druk mallen om „kost-
vers om hen door geweld van prijsberekeningen Vroeger werd
penen te dwingen near Isfahan te F Flfs vr« ,Yaak 4?°r v«rschil
We moesten zijn op nummer 7 len opgezocht omdat ze presiden-
die Haagse laan
tooi. Want daar woont
P. Walma van der Molen-Mein-
dersma, dpchter
daar wij ook
in het kader van deze rubriek iel
over de Nederlandse Federa
Vrouwelijke Vrijwillige Hu
vertegenwoordigers rond.
melijk Amerikanen. Zij leveren den
verhuizen. Gewoon omdat zij in Jemtapift gewerk? beeld' waar het economisch be-
hun ambacht een graad van kunst- lang van de tapijtindustrie slechts
zinnigheid en vakmanschap had- "«enwwraig is_net trouwens nog wordt overtroffen door „u.
den bereikt, die de Sjah aan zijn heel normaal als een familie vele,
eigen wevers wenste te doen on- vele maanden bezig blijft aan
denvijzen. Er zijn in de wereld- één tapijt Men werkt er nu een
geschiedenis oorlogen gevoerd om ™aal no* graag als een paar hon-
minder culturele oogmerken. Een dei"d jaar geleden. Met dezelfde
feit is. dat de door Perzië over- woboorten. aan eenzelfde getouw,
wonnen ambachtsariisten inder- in de*rIfde klayre" volgens de-
daad van Armenië naar Isfahan zelfde dessins. Want zovele -
verhuisden, waar velen hunner lanf is rnen
afstammelingen nog immer leven vertrouwd geraakt.
van de weefgetouwen, drinkt, men slaapt,
Daar staat trouwens tegenover, predikant dr W Meindersma. We verlening willen vertellen, hadden
dat nu wij westerlingen, hard moesten heel even bukken, toen wij contact met haar gezocht.
bezig zijn, de oosterse tapijtkunst we het tuinhekje hadden openge-
te beïnvloeden. In Perzië bijvoor- daan, omdat ook daar
i niet minder prettig. We had- leiding
"ma van der Mo- Het feit, dat
zijn tapijten
VAN BLOEM EN PLANT
bij
spreken
Wij. I
1 het Westen zltn eeen °P straat wordt zo'n.kleed neerge-
-g»
j j_t wat men verhandelen wil. De tra-
alles inderdaad van de arend af ditkmde oosterling die geld te be
gan begonnen moet worden. Dat leg!?» heeft, doet dat menigmaal
tal dan wel de onbewuste reden net ra huizen of aandelen, maar
zijn, waarom ook wij door de veel liever in waardevolle tapijten,
eeuwen heen zoveel zorg hebben
besteed aan onzo vloerbedekkin- Ook Wij
Maar waar het gemoed van de
legendarische oosterling pas rust
kende als zijn grond zelf in
Het Is bekend, dat de ooster
lingen op onze eigen tapijtweef
kunst hun invloed hebben uitge-
sprookje werd veranderd (en dat oefend. Op den duur gingen wij
doen zijn tapijten!), hebben wij natuutUjk machlnaal werken, ko-
de grond bij voorkeur willen be-
schouwen als de basis, waarop ons ien andere dessins en hebben dl-
bestaan zich in daagse nuchter- rekt ..Ja" gezegd. toen onze
heid voltrekt. Wij denken bij het technische onderzoekers ons de
^ngTirioglilhodtegeïon te «perlmonteron
niet aan sprookjes. Of het nu om met allerlei nieuwe en ook sterke
zeil gaat, om een mat, een tapijt, materialen, waar het aloude
een echt ouderwetse vacht of wat „ha als 1evëriancler van tex-
dan ook: wij vragen ons prak- j.„
tisch af. of het harmonieert met tfelgrondstof niet meer voor nodig
de inrichting van de woning, of was... Maar het is bijna ondenk-
Enge/se enquête wees uit
Getrouwde vrouwen werken
uit financiële noodzaak
Van de tien getrouwde en Conflicten
buitenshuis werkende vrouwen
zijn er althans in Engeland
zeker acht, die dit werk
doen om de touwtjes aan el
kaar te kunnen knopen. Ten-
Dc huismoeders met een baan
waren het er algemeen wel over
eens, dat er conflicten ontstaan,
als één van de kinderen ziek
wordt en de moeder moet kiezen
Daily Herald over
derwerp is gehouden. De reac
ties op deze enquête waren
vaak verrassend.
Een van de tien ondervraag
de „werkende vrouwen" vertelde
het inderdaad uit financiële nood
zaak te doen. maar zei, dat ze
ook zonder die noodzaak zou wil
len blijven werken. En één was
er slechts, die helemaal zonder de
ze noodzaak, dus uit vrije ver
kiezing. werkte.
Maar nu het vreemde. Zeven
van de tien niet werkende vrou
wen, die werden ondervraagd, zei
den, dat ze graag weer een baan druist",
buitenshuis zouden hebben, zodra fifij
de kinderen groot genoeg zouden trouwde
ichappelijke verplichtingen. Eén
werkende vrouw met een kind van
drie en een half en een volledige
baan, verklaarde dat zij nooit
spijt had gehad van haar besluit
weer te gaan werken Ze zei,
dat haar kind er zelfstandiger
door was geworden en dat: „moe
ders, die haar kinderen verwaar
lozen terwille van haar baan. ook
slechte moeders zouden zijn, als
ze de hele dag thuis waren".
„Niemand heeft het recht een
vrouw te veroordelen tot alleen
huishoudelijk werk, als dat tegen
haar wezen en belangstelling in-
s weer de mening
indere werkende ge-
zijn. Bijna aïle huis
der baan buitenshuis verklaarden thuis. Zij
zonder nadenken direkt te gaan hui
werken, als dit nodig
Maar
„Een vrou
oet zorgen
kinderen
De volgorde, die deze ei
moet een poosje
verwaarloosd worden
Een Aronskelk kan, als ze
het flink doet, een waar
sieraad zijn voor een niet te
kleine kamer. Men zou het
een deftige plant kunnen
De forse glimmende bla
deren alleen zijn al hel aan
kijken waard. En als dan
ook nog de grote witte
bloemscheden met de gele
bloeikolf zich tussen de don
kergroene bladeren verto
nen, is het werkelijk een
wonderschone aanblik, een
feestelijk gezicht. Iets tro-
Geen bloemen
Nu is het een feit, dat ze
soms reden geeft om te kla
gen, omdat ze wel mooie, grote,
frisse en glimmende, donker
groene bladen vertoont, doch
dat de bloemen verstek laten
gaan. En om die bloemen is
het toch ook voornamelijk te
Dat wegblijven, van bloemen
of het maar matig bloeien ge
tuigt echter van een gebrek
aan de opvoeding van de plant.
Deze uit Zuid-Afrika afkomsti
ge moerasplant stelt namelijk
enkele eisen, waaraan gemak
kelijk is te voldoen. Misschien
wel te gemakkelijk en te een
voudig zodat er niet bij stil
gestaan wordt.
Stiefmoederlijk
De Aronskelk wil per se
week of wat totaal verw
loosd worden. Dit is beslist
dig voor een goede bloei in
het volgend jaar, Na de bloei
moeten alle planten een poos
je rusten. Dat is bij de Arons
kelk in mei-juni. Maar ook al
heeft ze niet gebloeid toch
moet ze van die rusttijd genie-
Bij de meeste planten is het
wel voldoende, dat ze in de rust
tijd weinig water en heel geen
mest krijgen, maar bij deze
plant is dat niet voldoende. Leg
ze met pot en al in de tuin,
waar ze niet veel zon krijgt.
Men mag ze ook wel neerzet
ten, maar beslist niet ingraven
in de grond. Kijk er nu in de
eerste vijf of zes weken niet
naar om. De bladeren zullen
wel geel worden en verdorren.
Dat hindert niet, dat is juist
wel goed.
Na een week of vijf zal men
opmerken, dat de hergroei in
treedt. Dan wordt het tijd om
ze weer te gaan verzorgen.
Verpotten
Nadat men de verdorde en
gele bladeren met een scherp
mes heeft afgesneden, geeft
men ze verse potgrond. Die
grond moet zeer humusrijk en
voedzaam jn. En voed-
?t ze blijven. Dus
gedurende de gehele
bescheidenheid
groeitijd steeds en geregeld
mest geven. Dit moet men niet
vergeten.
De jonge uitlopers verwij
dert men. Als ze wat g -ot zijn
kan men ze afzonderlijk oppot
ten om zo een nieuwe plant te
verkrijgen.
Ook het deel van de knol,
waaraan geen wortels zitten,
snijdt men eraf. Dat doet geen
nut en neemt maar plaats in.
De verpotte plant wordt nu met
de pot in de grond ingegraven
op een wel zeer lichte plaats
maar uit de zon. Men zoeke
daartoe de meest vochtige
plaats van de tuin uit. Eerst
zij men maar wat zuinig met
het geven van water, doch
naarmate de hergroei vordert
geeft men ook meer water.
In september wordt het tijd
de plant binnen te halen. Zet
ze dan in een koel vertrek op
een plaats, waar ze buiten de
zon staat en toch veel licht
krijgt. Ook moet ze veel frisse
lucht hebben. Dus vaak de ra
men open en, als het om het
weer kan, dikwijls midden op
de dag een poosje buiten. Een
bedompt vertrek is schadelijk
voor groei en bloei.
Als in het voorjaar de oloem-
knop zich vertoont is her aan
te raden de plant in een war
me kamer te zetten, ver. van
de kachel, vlak voor he'. raam
en beschermd tegen felle zon.
Geef dan dagelijks veel water
op een diepe kom of schaal,
waarin de pot gezet wordt, zo
dat ze zelf zoveel water kan
opzuigen als ze nodig heeft. Na
15 a 20 minuten gooit men het
water, dat nog overblijft, weg
Als men zo handelt krijgt
men elik jaar zeker een rijke
bloei van de Aronskelk. Moch
ten er tijdens de groei gele
bladeren aan de plant kernen
dan snijdt men die, zodra men
ziet dat ze geel beginnen te
worden, zo diep mogelijk af-
Dat geel worden van het blad
is een heel gewoon verschijn
selen, als het niet te erg is,
geen reden om ongerust te zijn.
Gebruik steeds lauwwarm wa
ter en zet de plant bij voorkeur
boven, niet in, water, opdat ze
steeds in vochtige lucht staat.
Doe dit vooral als ze in de
warme kamer is.
leidt deV.V.H.
keren met een al of niet groot ge
zelschap naar heel wat landen in
Europa is gedaan om als reisleid-
ster op te treden, is daar wel
het bewijs van. Als zo'n groep op
stap gaat, is er echt wel organi
satietalent (en natuurlijk een even
grote dosis mensenkennis) voor
nodig om aan het eind van de va
kantiedagen in eigen land tevre
den te kunnen zijn.
Maar bij mevrouw Walma van
der Molen, oud-lerares, gaat zo
iets vanzelf, daar hoeft ze haar
stem helemaal niet voor te ver
heffen. Misschien is haar inne
mendheid daar de oorzaak van en
de manier, waarop ze je tege
moet treedt.
Werk
Presidente van een federatie als
deze.. Daar moet wel heel wat
werk aan vastzitten, omdat dit
orgaan een uitgebreid werkpro
gramma heeft. Eind 1951, begin
'52 is de federatie haar arbeid be
gonnen, omdat er in ons land een
bepaalde behoefte ontstond aan
een overkoepelende organisatie,
waardoor men gemakkelijk ver
schillende vrouwenverenigingen
kon bereiken. De B.B. (Bescher
ming Bevolking) wilde namelijk
bij het inschakelen van vrouwen
kunnen terugvallen op een goed
functionerende instelling om in sa.
menwerking daarmee deze tak
van dienst goed te kunnen star
ten. Vrouwelijke Vrijwillige Hulp
verlening was toen al spoedig een
feit. Toen de Federatie al weer
een poosje bestond is onze gast
vrouw die o.m. in Utrecht heeft
gestudeerd cn thans ook bestuurs
lid is van de Ned. Vereniging van
p?r,a
Wat een voorjaar, wat een voorjaar! Iedere morgen bij het
zingen die regels uit een gedicht van Michel van der
mijn hart:
,0 God, wat een morgen!
De zon boort zijn dolken
van goud door de wolken,
God speelt op zijn orgel
en alle registers staan open vandaag..
't Is daarbuiten één machtige
symfonie van schoonheid en
vreugde. De onbezielde schep
ping looft God.
Maar dan opeens, luisterend
naar dat lied: de éérste schreeu
wende dissonant. Twee honden
in de stille laan vliegep elkaar
luid blaffend en bijtend aan.
Een pijnlijk gejank van de
kleinste hond. Er komt een man
aanlopen die de vechtenden
scheidt en een vrouw, die het
gewonde hondje, sussend met
zachte woordjes, wegdraagt.
„Dat 's een kwaaie mevrouw,
zo één moesten ze subiet afma
ken," zegt de postbode, doelend
op de grote hond. Ik knik een
beetje afwezig en denk: als al
le kwaaien onder de mensen ook
eens subiet afgemaakt wer
den Zou er dan in Genève één
stoel leeg zijn, meerdere, óf
allemaal op één na? (De afma
ker dan).
Hierna maak ik een paar brie
ven aan Margaritha gericht,
En de symfonie daarbuiten
verstomt. Alle instrumenten
zwijgen, 't Is nét of het donker
wordt, al schijnt de zon nog.
Die brieven bevatten zóveel
dissonanten, dat elk rein geluid
erdoor gesmoord wordt. Opeens
zie ik een sterfbed voor me,
waarop een
vrouw ligt, die
haar dochter de
belofte afperst,
altijd voor haar
enige broer te
blijven zorgen en
nooit van hem
(de verwende
jongen) weg je
gaan.
Jaren gingen
voorbij waarin
de dochter zich
met grote zelfop
offering aan haar
belofte hield.
Maar nu zij veertig jaar is komt
de man, die zij liefheeft in haar
leven. Hij. weduwnaar met twee
kleine kinderen wil met haar
trouwen en haar meenemen naar
Canada, waar zijn werk ligt. Nu
maakt broerlief echter (in letter
lijke zin schuimbekkend) de
grootste scènes en de hevigste
verwijten. „Wat moet ik doen?
Daar ligt toch die „belofte"
aan mijn stervende moeder!
Mejuffr. N. N., volg de stem
van uw hart en de man. die
niet, beloften van levenden te
vragen.
Wie dat wél doet, wil daar
mee God de touwtjes uit handen
nemen. Hij bestuurt ieder men
senleven en zou een nietig mens
daar tussen willen komen?
Een stervende kan de achter-
blijvenden liefdevol waarschu
wen. maar mag nooit een ander
binden door een op dat uiterst
emotionele ogenblik gedane be
lofte. Zoals nu in dit geval uw
moeder zich zeker in uw geluk
verheugd zou hebben en het
naar alle waarschijnlijkheid voor
uw broer hoog tijd is, dat hij
eens op eigen benen leert staan.
Laat het leven hem maar een
paar fikse opduwers geven. Dat
kan alleen maar heilzaam wer
ken. Daarna zal hij misschien
in staat zijn, een ander i.e. een
vrouw gelukkig te maken. Waar
God de mogelijkheid schept van
twee gelukkige gezinnen, waar
om zouden jullie- die opbloei van
je leven dan tegenhouden en een
dor bestaan leiden? Om die ene
belofte, waarvan uw moeder zelf
de draagwijdte zeker niet beseft
zal hebben?
Dit was de eerste dissonant,
nk die van de vechtende honden.
De tweede brief: Van een
vrouw, die het zwaar heeft in
haar huwelijksleven en die
hém. van wie zij nóóit een
waarderend woord ontvangt,
nooit één lief gebaar, tóch zo
liefheeft
Derde brief: óók al een kapot
huwelijk.. Ongelukkige stak
kerds. Allemaal. Als je van je
huwelijk niet eens iets goeds
kan maken, wat wil je dan voor
anderen zijn in deze wereld?
Al sloof je je nóg zo uit, die
in de hemel woont lacht er
om. Hij ziet en weet wat er ach
ter die gevel van je huis ge
beurt! Hij gruwt van je liefde
loosheid en ontrouw, zo veilig
voor mensen verborgen achter
je masker van vriendelijke, wél-
doende Christen en Christin.
Meermalen hebben wij het in de-
ze rubriek er al over gehad, hoe
het er op aan komt, hoe je huis
genoten je zien, hoe je je tegen
over hèn gedraagt. Dèt is je le
ven, zoals God het ziet. En als
je in de kleine kring van je ge
zin geen liefde verspreidt, geen
warmte, geen blijdschap, dan is
al die uitsloverij voor de bui
tenwereld. ook al bent u nu
duizendmaal evangelist, zoals de
man van bovengenoemde vrouw,
vruchteloos.
Maar mevrouw, wordt nu
niet verbitterd en hard. Blijf
hem met uw liefde omringen en
zie op Christus, die als Hij leed,
niet dreigde, die zwéég op alle
onredelijke verwijten. Volg Zijn
voetstappen in dezen, dan komt
het zeker goed. Bedenk óók. dat
uw man zich óók ongelukkig
voelt. Erger nog
dan u. Wie geen
liefde geeft is er
altijd het slechtst
Ik pak de krant
op. Conferentie in
Genève dreigt te
mislukken, 't Is,
of die krant ge
laden is van
spanningen in de
wereld. Wij bid
den om de vrede
en achter het
ijzeren gordijn
bidden de ver
drukten om oorlog. Een deel der
mensheid lijdt honger. Is het
wonder, dat alles in 't grote
wereldgebeuren precies zó gaat
hetzelfde'
van de kleinste.
Een vrouw bidt
die van zijn vrouw.
Honger naar geluk, naar lief
de, zélfs naar een waarderend
woord.
Wat zijn wij toch afschuwelijk
gierig met de gaven, die de Hei
lige Geest ons bij volle stromen
schenken wil.
Zó hoog zitten we op onze tro
nen, dat er voor onze medemen
sen niet eens een waarderend
woord af kan vallen.
Terwijl we met zo'n simpel
écht gemeend woord, een ander
zo ontzag'lijk kunnen helpen. Ie
der mens heeft daar op z'n tijd
behoefte aan. Het is een bijvul
len van de tank der levensmoed.
Waaróm zijn we toch zo zuinig
met onze waardering van een
ander en zo scheutig met onze
(dikwijls venijnige) kritiek?
Zou het niet komen, omdat wij
zo zelf-ingenomen zijn? Omdat
wij nog steeds de les van onze
Meester niet ter harte hebben
genomen, te leven als één die
dient? Dissonanten in Gods
schone schepping. Wij zullen ze
biddend en strijdend uit eigen le
ven moeten bannen en verlan
gend uitzien naar het leven in
volkomen harmonie op de nieu-
de liefde
MARGARITHA
Mevr. N. N. en mevr. K. Uw
brieven hoop ik zo spoedig mo
gelijk persoonlijk te beantwoor
den. Ik ben er hier maar even
in 't algemeen op ingegaan, zo
als u bemerkt, omdat het ons
allen wel iets te zeggen heeft.
Half miljoen
Als men weet, dat bij de fede
ratie niet minder dan vijftien gro
te organisaties zijn aangesloten,
wordt het duidelijk, dat men kan
spreken over een aantal van niet
minder dan een half miljoen vrou
wen, die hierbij betrokken zijn.
Van die aangesloten verenigingen,
willen wij bijvoorbeeld noemen de
Bond van Chr. Boerinnen en Plat
telandsvrouwen, de Christen Jonge
Vrouwen Federatie, enkele Kath
organisaties, evenals enige poli
tieke verenigingen, de U.V.V., de
Ned. Ver. van Huisvrouwen enz.
te beginnen, een bestaan op te
bouwen, weer mens te zijn.
Heel wat fijne voorbeelden zou
den hiervan te geven zijn en het
eed persons nog nooit
schaamd. Altijd is het renteloze
voorschot terugbetaald en was
men dankbaar voor de geboden
kans. „Je kunt je bijna niet in
denken, hoe gelukkig je deze men
sen kunt maken", vertelt me
vrouw Walma, die misschien, om
dat ze zelf in Indonesië in het
kamp heeft gezeten, deze men
sen zo goed kan aanvoelen.
Getuige
Belangrijk
Zodra de oprichting van de fe
deratie een feit was, heeft men
haar diensten aangeboden aan het
Departement van Binnenlandse
Zaken, welk departement de oplei
ding van vrouwen voor de Dienst
Sociale Verzorging van de B.B.
aan d.e federatie opdroeg Maar
daar alle aangesloten verenigin
gen ook maatschappelijk sociaal
werk op hun programma hadden
staan, is het daar niet alleen bij
gebleven. Thans beweegt men zich
bijvoorbeeld ook op het terrein van
de bejaardenzorg en het vluchte
lingenwerk. terwijl tijdens en na
de ramp ook heel wat werk is
verzet, o m. door de zogenaamde
„slikploegen". Het is natuurlijk
nooit prettig om aan te denken,
maar zou er eens een grote ramp
plaats hebben of zou er eens oor
log komen, dan is het toch goed
te weten, dat er een federatie van
vrouwen bestaat, die direct waar
nodig is. hulp kan verlenen. Ook
deze tak van het werk is toch be
langrijk.
Vluchtelingen
Helemaal enthousiast wordt me
vrouw Walma van der Molen als
ze spreekt over het vluchtelingen,
kamp Spittal te Karinbhië (Oos
tenrijk). Het is namelijk de fede
ratie, die in het grauwe bestaan
van de uit zoveel landen hier on
dergebrachte mensen wat licht
heeft kunnen brengen. Door hun
financiële steun te geven. o.m. in
de vorm van voorschotten, is heel
de kans geboden weer opnieuw
In dit land heeft zij ook haar
man, officier van gezondheid, ver
loren. In de slag op de Javazee
is deze staf-arts op de ,,De Ruy-
ter" gebleven. De posthume uit
reiking van een onderscheiding
aan het dochtertje van mevrouw
Walma van der Molen, is een niet
te vergeten getuige van deze ge
beurtenis.
Presidente zijn, terwijl men al
heel wat functies in het sociaal
maatschappelijk en cultureel ver
keer heeft Het is niet altijd ge
makkelijk, maar deze presidente
doet het werk zolang zij kan met
heel haar hart.
Dat merk je aan de manier,
waarop zij erover vertelt en dat
is begrijpelijk. Want een federa
tie als deze kan toch worden ge
zien ais van uniek belang, als een
Instelling, die onmisbaar is en
vandaar dat wij er n graag iets
Idee voor textielfabrikanten
In Amerika ook lakens en
slopen in no-iron
Het zijn meestal de overhem
den en de lakens, die het strij
ken voor de huisvrouw tot
een tijdrovende aangelegenheid
maakt. Wat de overhemden be
treft: bijna iedereen kent nu al
wel de voordelen van no-iron
(niet of nauwelijks) strijken,
maar voor lakens en slopen blij
ven tot nu toe plank en bout
eigenschappen behouden. De
treksterkte was redelijk, al wa
ren ze wel iets minder sterk
dan gewone lakens.
Men kon niet vaststellen of dit
ook geringere duurzaamheid ten
gevolge zou hebben, maar wel
licht betekenen de no-iron lakens
op den duur toch wel een be
sparing op de wasserijkosten
hen, die er toe overgingen
Althans, it. ons land. Want in
Amerika, zo valt te lezen in de
Consumentengids, is men al een
stap verder en worden ook la-
slopen
del gebracht.
De Amerikaanse Consumentenbond
onderzocht een tweetal van de
ze exemplaren en was er zeer
tevreden over. Ze .konden ge
woon in de wasmachine worden
gewassen, gebleekt en in de cen
trifuge gedroogd. Na 45 wassin
gen hadden ze nog hun no-iron
de lakens zelf te
dat dat allemaal veel gemak
kelijker is geworden. Trouwens,
men moet deze lakens zelfs bij
voorkeur niet naar de wasserij
sturen, omdat de no-iron eigen
schappen na enkele wasbeurten
dan verdwenen zouden zijn.
Onderzoek Prettig was het, dat de no-irons
in Amerika niet duurder waren
dan de gewone lakens en slopen
finish in de han-
dat maakt c
beetje jaloers op de Amerikaan
se huisvrouw. pc Nederlandse
vrouw zou dit comfort zeker ook
op prijs stellen. Misschien een
idee voor onze textiel-fabrikan-
