Toen zag ik haar weer
MAANDLOONSYSTEEM IN DUITSLAND
De verdwaalde
spoorzoekers
'Cv
ZATERDAG 2 MEI 1959
BK werd die middag langer in Londen opgehouden, dan ik had verwacht
en het gevolg was, dat ik het toestei miste, waarmee ik beslist naar
Schiphol had willen vliegen. Toegegeven, achteraf bezien was dat
opmerkelijk, want nu ja, laat ik niet op het verhaal vooruitlopen. Maar
toen ik op het vliegveld aankwam en de kist al in de start zag, en me
direct realiseerde, dat ik niet op tijd in Amsterdam zou zijn voor een
belangrijke afspraak, was er de eerste vijf minuten geen land met me te
bezeilen. Binnen enkele seconden had ik een employé van Londen-Airport,
die ik toevallig tegen het lijf liep, verteld hoe ik over zijn maatschappij
dacht, en over het gehele Engelse volk, hem met een proces bedreigd en
tenslotte meegedeeld, dat ik niet zou nalaten mijn minister van buitenlandse
zaken te verzoeken diplomatieke stappen te ondernemen. Ik werd eerst
weer wat rustig toen een stewardess me bij de arm nam en naar het
restaurant bracht.
Een uur zou ik moeten wachten voor het
volgende toestel vertrok Ik bestelde een
kop koffie en liet enkele tijdschriften bren
gen. Maar de koffie smaakte me niet en de
tijdschriften gaven me niet de minste af
leiding. Lusteloos bladerde ik ze een voor
een door. en dacht intussen aan mijn relatie,
die misschien weinig tijd had en prikkelbaar
zou worden, wat ons gesprek zeker niet ten
goede zou komen. Er zaten weinig passa
giers in het restaurant. Aan het tafeltje voor
me een heer en een dame, en links één sol
daat van de Air Force, en rechts een jonge
man en een jonge vrouw, die zo lief tegen
elkaar deden, dat ik vermoedde, dat ze op
huwelijksreis waren. Tegen een van de pi
laren stond een ober. die. naar zijn gezicht
te oordelen, gelukkiger uren had gekend.
Plotseling kwam hij in beweging. Hij liep
in de richting van het tafeltje, waaraan ik
was gezeten, maar ging me voorbij. Ik hoorde
hem spreken met iemand aan het tafeltje
achter mij. Hoewel ik niet bewust luisterde,
ontging me van het gesprek geen woord.
Een vrouwestem bestelde koffie en sand
wiches ham, en informeerde naar de dienst
regeling van de bus naai- een nabijgelegen
plaatsje. De ober gaf alle inlichtingen, hoor
de ik en ging daarna naar het buffet om het
bestelde te halen. Toen hij terugkwam ging
de vrouwestem weer spreken. Het was een
zachte stem, maar zij had een intonatie,
die het prettig maakte er naar te luisteren.
Ik probeerde me de eigenares voor te stel
len. Ze zal blond zijn, dacht ik en nog jong.
Misschien net twintig jaar. In elk geval met
veel ouder. Ik hoorde dat ze om een pakje
sigaretten vroeg en om lucifers en
Ik voelde, dat het bloed uit mijn gezicht
wegtrok en er ging me een koude rilling
over de rug. Ik herkende de stem. Ik had
haar meer gehoord. Ik stond op van mijn
stoel en liep naar het buffet. Toen ik weer
naar mijn tafeltje wandelde kreeg ik de
geiegenheid de „stem" op te nemen. Zoals
ik had gedacht was het een jong meisje van
nauwelijks 20 en ze had blond haar. Maar
ik kende haar niet. Een ogenblik keek ze
me aan. maar haar gezicht was me volkomen
vreemd. Doch die stem!
Ik groef diep in mijn herinnering Ik liet
die stem allerlei zinnen zeggen en alle meis
jes, die ik kende, liet ik tegelijkertijd aan
mijn geestesoog voorbij trekken. Maar de
stem paste bij niemand. Hoe ik ook nadacht,
ik kwam er niet uit. En juist wilde ik de
hoop opgeven, dat ik er ooit achter zou ko
men. toen de ober opnieuw naar haar toe
ging. Ik leunde wat achterover om de stem
goed te kunnen horen. Ja, die klank, die
intonatie, dat zangerige, ja. dat was.
ehehdat isehIk hoorde
haar zeggen: dat gaat toch allemaal
voorbij.en toen wist ik het. Het was de
stem van de moeder van Jan.
Ik keek op mijn horloge. Ik had nog twin
tig minuten. Uit rniin blocnote scheurde
ik een stuk papier en krabbelde daarop een
kort bericht voor mijn relatie, die in Am
sterdam op me wachtte. „Ben tot mijn leed
wezen verhinderd stop morgen, zelfde plaats
zelfde tijd stop zal alles uitleggen stop".
Ik riep de ober en vroeg hem dat telegram
onmiddellijk te verzenden. De moeder van
Jan. Ik had haar stem gehoord uit de mond
van een vreemde, en ik moest naar haar toe.
Ik wist, dat niemand en niets me zou kun
nen tegenhouden. Het was alsof ik niet meer
de baas was over mezelf, of een ander mijn
denken en handelen beheerste.
„Dat gaat toch allemaal voorbij". Ik leefde
weer twintig lange jaren terug. De tweede
wereldoorlog stond op het punt om uit te
breken. Jan had net zijn studie voltooid en
zou een reis maken naar Amerika om bij
enkele bedrijven daar ervaring op te doen
Hij had zijn passage al geboekt toen de toe
stand zo ernstig werd. dat ook Nederland
maatregelen ging nemen. Hij was, evenals
ik. reserve-officier en we wisten, dat het
niet lang zou duren of op ons zou een be
roep worden gedaan. Dit deed hem er ten
slotte van afzien naar de Verenigde Staten
te reizen. Hij wilde in Nederland zijn als de
strijdkrachten werden gemobiliseerd.
We waren al van kindsaf met elkander
bevriend en we kenden elkaar door en door.
Zijn vader was gestorven toen hij nog zeer
jong was. Na de dood van haar man had zijn
moeder zich alleen met zijn opvoeding belast.
EEN KORT VERHAAL
DOOR
H. J. WAALWIJK
En daardoor waren beiden sterk aan elkaar
gehecht, sterker dan een moeder en een
zoon normaal aan elkaar gehecht zijn. Jan
had maar een vriend en dat was ik. Van de
lagere schooljaren af was ik al geregeld een
paar maal per week met hem naar huis ge
gaan en ook later, in onze h.b.s.-jaren. kwam
ik veel bij hem. We konden het goed met
elkander vinden, hadden dezelfde liefhebbe
rijen en over belangrijke dingen van het
leven ook dezelfde opvattingen. Toen we
onder de wapenen kwamen werd we inge
deeld bij hetzelfde regiment, we werden op
dezelfde dag beëdigd tot reserve-officier en
studeerden op dezelfde dag af. We deden
alles zo samen, dat we door onze kennissen
spottend de tweelingen werden genoemd.
TAE dag voor de afkondiging van de mobi
le lisatie waren we voor het laatst met
ons drieën bij elkander: Jan. zijn moeder en
ik. Jan en ik waren in een heftige discussie
gewikkeld over de oorlogskansen. Zijn moe
der, herinnerde ik me eerst veel later, was
opmerkelijk stil. Zij bemoeide zich met met
ons gesprek en het was alsof zij helemaal
niet luisterde. Zij staarde stil voor zich uit
en vergat zelfs thee voor ons in te schenken,
wat Jan lachend deed vragen waar zij met
haar gedachten vertoefde. In de toekomst,
antwoordde ze na een korte stilte. In de
toekomst, waarover nog een dichte sluier
hangt. En. voegde ze er aan toe, wat zou
ik die sluier graag oplichten. Maar dat is
onmogelijk en daarom zullen we het ook
maar niet proberen. Een flauwe glimlach
trok over haar gezicht, toen ze dit zei, maar
haar ogen lachten niet. Het waren de ogen
van iemand, die iets vreselijks heeft gezien
en het beeld niet kwijt kan raken. Maar dat
realiseerde ik me eerst vele jaren later.
Op dat ogenblik ontging me de verandering,
die zich die avond aan haar had voltrokken.
Ze gaf ons ook niet de gelegenheid dit op
te merken. De rest van de avond nam ze
levendig deel aan het gesprek. Als altijd
maakte ze grapjes en alle moeilijkheden,
waarvan Jan voorspelde, dat ze onherroe
pelijk zouden komen, praatte ze luchtig
weg. Ach, zei ze, jij altijd met je moeilijk
heden. Zie toch niet altijd de schaduw in het
leven, zie ook het licht. Heus. geloof me.
het gaat toch allemaal voorbij.
Kort na middernacht nam ik afscheid.
Het zou een afscheid voor jaren zijn. Toen
ik haar de hand gaf. keek ze me een ogen
blik lang en ernstig aan. Ze zei: Het ga je
goed. Tot ziens. Maar als ik je weer zie. zal
het anders zijn. Abrupt draaide ze zich om.
nog voordat ik had kunnen antwoorden.
De volgende dag was het mobilisatie De
rest is gauw verteld. Jan en ik kwamen bij
hetzelfde onderdeel We beleefden samen de
vijf oorlogsdagen en nog voordat de capitu-
Martine. De levensstrijd
van een vrouw, door Karen
Aabye. Uitgave Ad. M. C.
Stok Zuid-Hollandsche Uit
geversmij., Den Haag.
Deze roman speelt in het
leven van Deense boeren
en vissers, een stoer en
zwijgzaam mensentype,
maar ook hier geldt dat stil
le vijvers diepe gronden
hebben. Het is een sterk
boek geworden over ster
ke mensen, en de eerbied
voor het volkskarakter
heeft de bekende schrijfster
kennelijk volop weten te in
spireren. Van dit boek is
de vertaling verzorgd door
J. Sohl van Binsbergen.
Een burgerkoning, door
David de Jong, 3e herziene
druk. Uitgave Contact, Am
sterdam.
latie was getekend, waren we samen op weg
naar Engeland. Ik werd ingedeeld in -een
opleidingskamp, Jan meldde zich aan bij de
Royal Air Force en werd vlieger. In het be
gin zagen we elkander nog dikwijls. In het
tweede oorlogsjaar werden onze ontmoetin
gen schaarser en in 1944, kort voor de inva
sie in Normandië, zouden we elkander voor
het laatst ontmoeten.
Op een dag schreef hij me, dal hij met
verlof naar Londen zou komen en hij vroeg
of het niet zo geregeld kon worden, dat we
's middags samen lunchten. We lunchten sa
men en net was alsof we elkaar de dag te
voren nog hadden ontmoet. We hadden el
kander veel te vertellen, we haalden herin
neringen op en met de herinneringen kwam
het gesprek op zijn moeder Nu we over
moeder spreken, zei hij, kom ik maar ineens
met mijn verzoek. Tot op heden ben ik be
waard gebleven voor een ongeluk, maar ik
houd er rekening mee. dat me een ongeluk
kan overkomen. Ik zal duidelijker zijn: ik
houd er rekening mee dat ik het einde van
de oorlog niet beleef. Ik weet. dat er een dag
komt, waarop ik mijn laatste vlucht zal ma
ken. Ik heb mijn maatregelen al genomen.
Jij zal het bericht krijgen en ik vraag je, als
je weer in Holland bent. deze brief aan mijn
moeder te geven. Meer niet. Je hoeft ze niets
te zeggen. Alles wat ik haar te zeggen heb
staat in deze brief.
EEN WEEK later kreeg ik het bericht van
zijn dood. Hij was van een vlucht niet
teruggekeerd Aangenomen werd, dat hij
boven de Noordzee was neergeschoten en
omgekomen. Het was me alsof ik een broer
had verlorën. Ik nam me voor om zodra ik
in Holland zou zijn teruggekeerd het eerst
naar zijn moeder te gaan om haar de blief
te brengen. Ik stelde me voor hoe de ont
vangst zou zijn en ik repeteerde elke dag
de woorden, die ik dacht te moeten spreken.
Maar het ging anders dan ik had gedacht.
Toen de bevrijding kwam, werd ik naar In-
dië gedirigeerd en :k verzond Jan's brief per
post. Ik schreef, dat ik binnen niet al te
lange tijd haar zou komen bezoeken en haar
alles zou vertellen wat ik van Jan's dood
wist. Maar toen de zaak in Indië was afge
lopen, reisde ik naar Amerika, waar ik een
betrekking aangeboden had gekregen. Eerst
jaren later keerde ik terug naar Holland,
maar toen werd ik zo door allerlei beslom
meringen in beslag genomen, dat ik mijn be
lofte vergat. Dat ik én Jan én zijn moeder
vergat.
TK hoorde haar stem op London-Airport.
En er ging me een koude rilling over de
rug. Ik wist, dat ze me had opgeroepen. Ik
vloog naar Schiphol en nam in Amsterdam
de trein naar de stad waar ze woonde. Het
was tegen de avond toen ik daar aankwam,
voor het eerst na twintig jaar. Ik voelde me
moe. Als een slaapwandelaar ging ik door
de straten. En toen stond ik voor het huis. Ik
belde aan. Een dienstmeisje deed open. Zon
der iets te zeggen ging ik naar binnen. In
de gang ontdeed ik mij van mijn jas en van
mijn hoed. Ik liep naar de deur van de huis
kamer en opende haar zonder te kloppen. Ik
stapte de kamer binnen en keek naar de
vrouw bii de schoorsteen. Zij stond rechtop.
Ik wilde wat zeggen, maar er kwano geen
woord over mijn lippen. Ze keek me begrij
pend aan. Ze zei: „Vandaag zie ik je dus
weer" en „ik wist, dat je zou komen". Ik
knikte. Haar ogen dwaalden af naar de aan
grenzende kamer en ik volgde haar blik.
Ik zag een tafel. En die tafel was gedekt.
Voor twee personen.
In verscheidene Westduit-
se bedrijven is het weekloon
afgeschaft. De arbeiders
ontvangen hun geld op de
laatste van de maand, niet
meer in een loonzakje maar
op hun bank- of giroreke
ning. Het nieuwe uitbeta
lingssysteem schijnt over 't
algemeen uitstekend te be
vallen. Voor alle betrokken
partijen is het een verbete
ring. En het sociale prestige
van de arbeiders is erdoor
versterkt.
Allemaal „Herren"
Het zogenaamde chequeloonsys
teem is van de Amerikanen over
genomen. Het IBM-concern te
Stuttgart is er in West-Duitsland
mee begonnen. Dit bedrijf, een
zelfstandige dochteronderneming
van het Amerikaanse Holle-
rith-concein. voert een vooruit
strevende sociale politiek. On
langs werd het voltallige perso
neel fruirr 3000) wat zijn socia
le positie betrof gelijkgescha
keld. De fabriek kent thans al-
leer. maar Angestellte". Even
als de kantoorbedienden, de tech
nici, bedrijfsleiders enz. worden
de arbeiders als employés aan-
NIET MEER IN DE RIJ
VOOR HET LOONZAKJE
geduid. Het standsverschil is op
geheven. Elk personeelslid wordt
aangesproken met Herr zo en zo.
Herr Direktor bestaat ook niet
meer. Hij is gewoon Herr Braun,
Herr Schulze of hoe hij maar
heet. In vakverenigingskringen is
de Stuttgartse Herren-politiek niet
direct in goede aard^ gevallen.
Men vreest dat de fabrieksbedien-
den, die kortgeleden nog arbei
ders waren, lid willen worden van
de vakorganisatie van handels- en
kantoorbedienden, want de nieuwe
groep „Angestellte" wordt ook als
zodanig behandeld. In plaats van
weekloon is het maandsalaris ge
komen. De opzegtermijn is ver
lengd tot zes weken. De fabrieks-
bedienden krijgen ook langere
vakanties. Bij ziekte wordt ander
halve maand lang het volle loon
uitgekeerd, terwijl een Westduit-
se industrie-arbeider normaal 75
pet. ontvangt.
Zuiniger huishouden
Andere industrieën, vooral in
het Roergebied, hebben het
maandloon per cheque ook inge
voerd. ..Hüttenwerk Oberhau-
sen", met 15000 man personeel
was zo enthousiast over het expe
riment in een van de dochteron
dernemingen dat het massaal op
het nieuwe uitbetalingssysteem
overstapte Bij het grote staalbe
drijf Bochumer Verein weiden de
arbeiders voor de keus gesteld.
Een grote meerderheid prefereer
de het maandloon. Een rondvraag
heeft uitgewezen, dal de arbei
ders het gevoel hebben dat ze nu
werkelijk worden betaald voor
hun werk. Ze hoeven niet meer el
ke vrijdagmiddag voor „de feo
dale loonzakjes" in de rij te
staan, maar ontvangen hun geld
op een eigen conto. Eerst waren
hun vrouv en niet erg te spreken
over de ingrijpende verandering.
Ze misten het weekloon niet wei-
af is alles meegevallen. De vrou
wen kopen thans op lang zicht en
houden in vele gevallen nog over
ook. Volgens een ingestelde en
quête laat reeds een kleine vijf
tig percent van de maandloon-ge
zinnen geld op het conto staan.
Het chequestelsel heeft in de
huishoudingen een soort rationa
lisatie bewerkt. Men zou er zui
niger mee kunnen huishouden. In
tussen zijn dt caféhouders niet in
genomen met de maatregel. De
vrijdagse klanten blijven weg. Ze
komen nu op de eerste van de
maand, bij voorkeur tijdens het
weekeinde en nemen dan vaak
hun vrouw mee. Een schaduwzij
de is dat het maandloon wel
het kopen op afbetaling in de
hand werkt.
Minder rompslomp
Voor de administratie van de
bedrijven is het chequeloonsys
teem een belangrijke verbetering
gebleken. Er hoeven nu niet elke
week enorme geldsommen van de
bank te worden gehaald. Betref
fende het ploegenstelsel, de va-
kantietijden, de uitbetaling van
loon bij ziekte enz. bespaart de
nieuwe regeling veel rompslomp
en ingewikkelde berekeningen. Het
gaat nu effectiever en eenvoudi
ger. De vakbonden bestuderen
intussen alle aspecten van de ex
perimenten. Ze dringen er op aan
de sociale zekerheid van de fa
brieksarbeiders op hetzelfde ni
veau te brengen als die van het
kantoorpersoneel. Op het ogenblik
krijgen de arbeiders hun weekloon
of akkoordloon op de laatste uit
betaald, wat nog niet hetzelfde
is als een maandsalaris. Behalve
in het Stuttgartse geval ontbre
ken langere vakanties, ruimere
opzegtermijnen en andere sociale
voorrechten er nog aan.
De hond maakt malle sprongen en bijt uitgelaten in de
dikke sneeuwlaag. De vlokken vliegen hem om de oren.
„We komen je gauw opzoeken hoor!" roept Freek hem
Ja. ja." knikt Rudy lachend.
Dan wuift hij hen na. totdat ze in een kromming zijn
verdwenen.
Nu is het voor de anderen ook zo heel ver niet meer.
Al vlug zijn ze de eerste huizen van het dorp gepasseerd.
„Daar is "t. mijnheer,'' wijst Freek.
„Goed zo."
Een ogenblik later staat de glanzende auto stil en kun
nen ze uitstappen
Eén voor één drukken ze meneer de hand en danken
hem vriendelijk voor zijn hulp en natuurlijk ook voor
de mooie autotocht.
,,'t Is goed hoor jongens," zegt meneer glimlachend.
„Als jullie nog eens wat muziek willen horen, dan speel
ik nog eens voor jullie."
„O jagraag menee
hij i$ ook vast van plan
Dan wordt het portier
later glijdt de auto wet
wuifd door het drietal.
„Jammer, dat Rudy n
hè?" zegt Henk dan wat spijtig. „Met zn vieren was
'et toch nog leuker."
„Weet je wat," stelt Freek voor. „We zullen hem mor
genmiddag gaan opzoeken. Hij woont toch niet zo vèr
bij ons vandaan. Zullen we dat doen?"
„Ja, ja," knikken de anderen meteen.
Nog even blijven ze wat napraten over de vreemde,
maar toch zo gezellige middag.
..Wat een pracht slee was dat hè?" glundert Henk.
,,'k Wou, dat mijn vader ook zo'n kar had."
..Nou, en ik." knikt Freek ernstig. „En wat kon ,ie
prachtig spelen hè?" „Of 'ie," knikt Otto bewonderend.
Een ogmblik later moeten ze zich haasten om toch
nog op tijd thuis te kunnen zijn.
„Daaaag!!!".. roepen ze elkaar na. „Tot morgen!!""
..Tot morgen!'!" klinkt het terug.
Dan wordt het weer stil in de dorpsstraat. Stil en
schemerig. Ergens op een smalle landweg temidden van
een witte stilte, glijdt een glanzende auto het schemerige
stil en donker te dromen.
En nog steeds dwarrelen de sneeuwvlokken neer.
Hoog boven de witte daken laat de torenklok zijn
zware slagen over het sluimerende dorp galmen.
Ergens, midden in een groot bos. staat wat wegge
scholen tussen een groep hoge bomen, een groot eenzaam
Kijk.er brandt nog licht, 't Is het enige licht in
deze donkere nacht.
Hoor, ..er klinkt muziek.. Pianomuziek. De zachte,
zilveren klanken verglijden stil tussen de vele. hoge bo
men. Daarbinnen achter zijn piano zit een meneer te
spp'^n Hij schrijft noten op een stuk papier.
Hij krast wat, speelt weer en verandert opnieuw.
Die meneer is een componist.
Vaak. als de nacht begint en het daarbuiten nóg stil
ler wordt, begint hij te spelen. Dan is 'et nèt. of in
dat grote bos de hoge bomen stil luisteren naar de
mooie zilveren klanken. Uit een donkere hemel vallen
nog steeds de sneeuwvlokken neer.
EINDE
r," glundert Freek verrast. En
om er heen te gaan.
weer dicht geslagen en even
»r statig, glanzend weg, nage-
opeens niet meer bij ons is
Hallo allemaal,
Hebben jullie allemaal veel plezier gehad op Koninginnedag
Jammer genoeg scheen de zon niet de hele dag, maar jullie
zult toch wel buiten zijn geweest denk ik.
De oplossing van de kruiswoordpuzzel was niet moeilijk. Hier
komt ze: marionet, negentien, telefoon, schoen, rug, treinezel
en trom. De hoofdprijs hebben twee zusjes gewonnen deze
week, n.l. G er da en M ar ga V er wijs. De troostprijzen zijn
voor Ing rid Thierry, Tobi Ringeling en Cobie
Roest. Gefeliciteerd alle vijf.
koning is verschenen in de
Contactboekerij, die hier
mee een waardevolle aan
winst kreeg. In het boek
herleeft de gouden eeuw
met als hoofdpersoon de
Amsterdamse diplomaat
Coenraad van Beuninger..
In zijn romantisering is de
schrijver ver gegaan, soms
zelfs te ver. Hij vergeet
daarbij wel eens in welke
tijd zijn boek speelt en het
gevolg daarvan is, dat zijn
figuren uitdrukkingen bezi
gen, die pas later zijn ont
staan. Overigens verhoogt
dit wel de leesbaarheid, die
toch niets te wen-
over laat, want schrij-
kan Da Jong.
En dan nu de brieven
van OZ. Al was het dit
maal een kort briefje, je
schreef toch wel gezellig
Marianne Opstellen. Zou
je geen zin hebben in pia
noles? Hans Oppelaar ,s
een nieuweling. Henriet
ta Pruim is donderdag aan
staande jarig. Ik ben ook
benieuwd hoe je foto's ge
lukt zijn die je nebt ge-,
maakt van het bloemencor
so. Nelleke Pronk is op
verjaardagsvisite geweest
bij haar vriendinnetje. Gaat
Teun morgen ook mee doen?
Een mooie vaas met bloe
men tekende Maaike van
Putten voor me. Reina
Polderman stuurde me een
gedichtje over Kleine Kees.
Heb je het zelf gemaakt
Reina? Koos van Rljssel
stuurde alleen de oplossing
in. Bedankt voor het toe
zenden van het gedicht An
neke Rienstra. Jij hebt ze
ker nu een eigen kamertje
gekregen in het nieuwe
huis? Kea. de Ridder
heeft twee grote broers die
haar af en toe wel plagen.
Maar ze zullen je op 29
mei wel goed bedenken
Kea! Natuurlijk vind ik
het goed dat jij mee gaat
doen Karei Roos. Jij leert
al moeilijke sommen op
school. Hoe is het met
je broertje en zusje Marja
v. d. Schoor, nog steeds
ziek? Jouw vader zal wel in
z'n schik zijn geweest met
zo'n groot cadeau. Vol
gende keer weer beter An-
ny van Schothorst. Rien
Solleveld „zit" in het
schoolelftal en voetbalt dus
veel. Op welke plaats sta
je? Wat knap van jou
om zelf zo'n grote brief te
schrijven Hans Siteur.
Jouw broertje Jan was ze
ker wel erg blij met de
autoped? Kees Struik is
een nieuweling. Piet
Slappendel schreef twee
weken geleden een brief
naar me. Schrijf je me
weer als je aan de beurt
bent Piet? Van Plet en
Sjaak Stok ontving ik ook
geen bericht deze week. Ik
mis jullie, want jullie ver
geten me niet vaak. Mag-
da Terlouw is ook lid van
de M-brigade. Is je broertje
al weer wat opgeknapt
In het midden van de tekening zien jullie een
boom. Er omheen zijn allerlei vruchten getekend.
Welke van de vruchten groeit aan een boom? En
welke aan lage planten? Oplossingen insturen voor
dinsdag 5 mei aanstaande.
Robinson
Crusoe
De volgende dag Lm am de
kapitein ai vroeg van het her
overde ichip terug. Hy ver
telde, hoe de overval op de
muiters buiten verwachting
geslaagd was. En terwyl ze nog
aan het strand stonden te pra
ten, ontwaarde Vrijdag aan de
horizon nog een schip. Aan
boord van deze kano bevonden
zich Vrydags vader met de
Spaanse kapitein cn nog en
kele matrozen, die op het
andere eiland gered waren.
Robinson was getuige van het
hartelijke weerzien tussen va
der en zoon en een paar uren
later werden de ergste muitere
veroordeeld om op het eiland
achter te blyven. Robinson liet
hun echter al zyn bezittingen
11a en maakte zich daarna
reisvaardig om met het schip
Engeland.
Magda? Jij kiest een mooi
beroep zeg! Jaap Tol
schreef over de bloemen
in de tuin. Schrijf je het
me als je naar de bollen
velden bent geweest?
Adrie van Vuuren heeft al
21 speldjes. Weet je hoe je
ze mooi kunt bewaren? Op
een leuke gekleurde doek
aan de muur, of op bijv.
een rode zakdoek die je te
gen de muur spijkert. Je
kunt de speldjes er dan op
steken, gemakkelijk, je ziet
altijd welke speldjes je
hebt. Lies van Velzen
heeft gewandeld afgelopen
week, ze heeft meegedaan
aan de Juliana-mars. Bet
ty Verheul heeft een heel
gezellige week achter de
rug. Heeft jouw 'vader nog
iets gewonnen met de eta
lage-wedstrijd? Teunie
de Vlaam schreef me een
brief met rode en blauwe
letters. Dat je je niet tel
kens vergist Teunie. Heb
je lekker appeltaart gege
ten? Hoe is het ver-
keersexamen gegaan Cobi
Vos? En hebben jullie veel
plezier gehad op de ver
jaardag van de onder
wijzer Rietje? Fieneke
van der Vliet heeft pas
een tijd in het ziekenhuis
gelegen. Gelukkig dat je
nu weer beter bent. Schiet
het jasje al op? Bij
Ada Vervioet op het dorp
is een draaiorgel geweest
op Koninginnedag. Jij hebt
je zeker wel geamuseerd?
Sary van Vliet is naar
het bloemencorso geweest
afgelopen zaterdag. Ada
van Vuuren is een das aan
't breien op school. Welke
kleur? Elsje Verbrug-
gen heeft èen drukdoos ge
kregen voor haar verjaar
dag. En een pettycoat
is ook geen raar cadeau!
Ine van Velden is een
nieuwelinge. Bart Ver
burg krijgt steeds mooie
kaarten gestuurd uit Afri
ka. Heb je het wel naar je
zin bij je grootouders? Ja,
zeker? Marianne Vis
heeft pas een reisje ge
maakt over de Afsluitdijk,
Friesland, Drente, Over
ijssel enz. Aagje v. Wijk
schreef me heel wat nieuw-
tjes. Leuk dat jij en Syl
via gelijk jarig zijn. Moet
Hansje een bril gaan dra
gen? Dat is niet zo mooi
Esdra van Wapeningen,
dat de gymleraar twee
nekwervels brak. Geen
wonder dat de uitvoering
niet door ging. Je mag
me om de drie weken
schrijven Arie van de We
tering. Hoe is jouw
fiets geworden Beppie de
Winter? Waarmee had je
ze versierd? Jouw ande
re brief heb ik nog be
waard Willy Zaalberg, ze
was inderdaad te laat. Tan
te en oom in Canada zul
len de band wel mooi vin
den. Je schreef me vorige
keer ook je rapportcijfers,
die waren niet slecht.
Zo jongens en meisjes, dat
waren ze dan, de antwoor
den op jullie brieven. Vol
gende Week zijn de letters
A—G aan de beurt. Verge
ten jullie nu niet allemaal
je naam, adres en leeftijd
in je brief te schrijven?
Dag allemaal tot de volgen
de keer,
«3
